Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Παπάρια

Εδώ και μέρες βρήκα μία συνταγή στο Olive αυτού του μήνα που μου κίνησε το ενδιαφέρον. Λόγο μπάσκετ και θριάμβου του Πανάθα στα σύμπαντα, είπα να την φτιάξω μιας και φίλοι θα μαζευόμασταν να δούμε τον αγώνα.

Δεν ενθουσιάστηκαν τα πλήθη μπορώ να πω, αλλά δεν είναι και του πεταματού. Αξίζει αν έχετε μικρά παιδιά που τους αρέσουν αυτά τα τυρο-σουφλέ. Το περιοδικό την ονόμαζε παπαρόπιτα και μιας έχουμε πήξει στην παπάρα τον τελευταίο καιρό, είπα να μην αλλάξω το όνομα.

Παπαρόπιτα

Μπαγιάτικο χωριάτικο ψωμί
Βούτυρο
5 αυγά
4 φλιτζάνια φρέσκο γάλα
150 γραμμάρια φέτα ή μανούρι τριμμένο
150 γραμμάρια γραβιέρα σε κύβους
5-6 φέτες ζαμπόν ή λούτζα ή προσούτο ότι θέτε ! κομμένο σε μικρά κυβάκια
μοσχοκάρυδο, αλάτι και πιπέρι

Κόβουμε το ψωμί σε χοντρές φέτες με πάχος 1,5 δάχτυλο περίπου και αφαιρούμε την κόρα. Τις βουτυρώνουμε και από τις δύο πλευρές με αρκετό βούτυρο και τις στρώνουμε στον πάτο ενός πυρέξ να καλύψουμε όλη την επιφάνεια με ολόκληρες φέτες αλλά και με μικρές σφήνες στα κενά. Σε ένα μεγάλο μπολ χτυπάμε τα αυγά καλά, αλατοπιπερώνουμε και προσθέτουμε το γάλα. Ανακατεύουμε να ομογενοποιηθεί και ρίχνουμε το 1/3 πάνω από το ψωμί. Απλώνουμε από πάνω με τη σειρά τη φέτα, τη γραβιέρα και το ζαμπόν και περιχύνουμε με το υπόλοιπο γάλα. Τέλος πασπαλίζουμε με μπόλικο μοσχοκάρυδο. Καλύπτουμε με μεμβράνη το πυρέξ και το βάζουμε στο ψυγείο για 6 ώρες τουλάχιστον – καλύτερα ένα ολόκληρο βράδυ – ώστε να «παπαριάσει»!!. Την επόμενη την ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς για 40-50 λεπτά μέχρι να δέσει. Πρέπει να κρυώσει λίγο πριν την κόψουμε.

Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

Μυρωδιές

Έψαχνα να βρω μια καλή και μυρωδάτη μαρμελάδα εσπεριδοειδών γιατί έρχεται καλοκαίρι και καλό είναι να έχουμε και καμία καλή μαρμελάδα στα πρωινά μας. Εμένα τα εσπεριδοειδή μου αρέσουν πάρα πολύ. Είναι γεμάτα μυρωδιές και αν η μαρμελάδα έχει και φλούδια τότε είναι όσο πικρή χρειάζεται ώστε να σπάσει η πολύ γλύκα.

Πριν βρω τη συνταγή, αγόρασα τα εσπεριδοειδή που μου αρέσουν, πορτοκάλια, κόκκινο γκρέιπφρουτ, μανταρίνι, λεμόνι και φυσικά λάιμ. Με εξαίρεση το τελευταίο όλα βιολογικά, μιας και αφού θα χρησιμοποιήσω τα φλούδια τους μην φαω και κανα κουβά παραφίνη, και με βρουν κόκαλο.

Τέλος βρήκα και κάποια συνταγή που μου άρεσε, έκανα τις προσθαφαιρέσεις μου και την Κυριακή έφτιαξα μία πραγματικά πολύ νόστιμη και μυρωδάτη μαρμελάδα. Όπως θα δείτε και παρακάτω εγώ χρησιμοποιώ πηκτίνη ση ζάχαρη γιατί μου επιτρέπει να μην πρέπει να βράσω πολύ το φρούτο και έτσι να το κρατήσω ζωντανό!! Κανονικά θα έπρεπε να κάνω μόνη μου πηκτίνη από τα φλούδια και τα σπόρια των μήλων αλλά μην το παρακάνουμε κιόλας, αυτό καταντάει γραφικό.

Δοκιμάστε την έχετε ακόμα καιρό.

Μαρμελάδα με εσπεριδοειδή

1 μεγάλο πορτοκάλι

1 μεγάλο κόκκινο γκέιπφρουτ

1 μεγάλο μανταρίνι

1 μεγάλο λεμόνι

2 λάιμ

ζάχαρη όσο πάρει

1 κουταλιά της σούπας φυσική πηκτίνη (υπάρχει στον Βασιλόπουλο, αν όμως δεν βρείτε πάρτε, πάλι από τον ΑΒ, ζάχαρη για μαρμελάδες που περιλαμβάνει πηκτίνη)

5 φύλα αρμπαρόριζα (από τη γλάστρα μου)

Πλένετε πολύ καλά τα φρούτα και με ένα οδοντωτό μαχαιράκι ξύνετε γύρω γύρω τη φλούδα απ’ όσα δεν είναι βιολογικά, μπας και αφαιρέσετε λίγο από το χημικό που τα γυαλίζουν (δεν είμαι και τόσο σίγουρη για αυτό, αλλά τέλος πάντων). Τα κόβετε όπως είναι με τη φλούδα τους σε μέτρια κομμάτια, για παράδειγμα το πορτοκάλι σε 8 φέτες και την κάθε φέτα στα 2. Πετάξτε όλα τα σπόρια και με ένα μαχαιράκι αφαιρέστε όλα τα λευκά μέρη που συνήθως υπάρχουν στο κέντρο του φρούτου. Βάλτε τα σε μία μεγάλη κατσαρόλα και προσθέστε 5 ποτήρια νερό. Αφήστε τα για 24 ώρες να βγάλουν τα ζουμιά τους, να ποτίσουν νερό να μαλακώσουν και να ψιλοξεπικρίσουν. Που και που ανακατεύετε να έρθουν τα πάνω κάτω και τέλος πάντων όλα μας τα κομμάτια να περάσουν την ψυχρολουσία του νερού.

Την επομένη όπως είναι με το νερό ρίχτε τους ένα βράσιμο σε μέτρια φωτιά για 20-30 λεπτά, ώστε να μαλακώσουν οι φλούδες, αρκετά. Αφαιρείτε από τη φωτιά και σουρώνετε, κρατώντας το ζουμί όμως. Την ψίχα την περνάτε από το μούλτι και την χοντροκόβετε. Μην την κάνετε πουρέ, θέλουμε να έχει η μαρμελάδα μας τα χοντρά κομμάτια του φρούτου. Μετράμε με ένα φλιτζάνι την ψίχα και το ζωμό που έχουμε κρατήσει και προσθέτουμε στην κατσαρόλα ίση ποσότητα ζάχαρης. Ανακατεύουμε καλά και προσθέτουμε την αρμπαρόριζα. Βράζουμε το υλικό μας σε χαμηλή φωτιά για 10 λεπτά το πολύ. Αποσύρουμε και προσθέτουμε την πηκτίνη που την έχουμε ανακατέψει με 2 κουταλιές της σούπας ζάχαρη. Ανακατεύουμε πολύ καλά και ξαναβάζουμε στη φωτιά. Βράζουμε πάλι για μόνο 3 λεπτά ... και είμαστε έτοιμοι. Αποσύρουμε και αφήνουμε να κρυώσει. Όσο η μαρμελάδα είναι ζεστή είναι και ρευστή. Το πήξιμο έρχεται όσο κρυώνει. Άρα μην πανικοβληθείτε αν είναι ακόμα πολύ νερουλή στην κατσαρόλα σας. Την κρατάμε σε αποστειρωμένα βάζα που τα γεμίσαμε μέχρι πάνω, στο ψυγείο. Εγώ έβγαλα 4 βάζα, και ήδη χαρίστηκαν τα 3.

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

Πως γίναμε έτσι;

Δεν γράφω πια. Δεν θέλω να γράψω αυτά που σκέφτομαι στα σοβαρά. Στα α-σόβαρα, πλάκα μπορούμε να κάνουμε όση θέλετε, έτσι και αλλιώς είμαστε για τα πανηγύρια.

Έχω απόλυτη συνείδηση του τι ζούμε, αν και δεν το βιώνω προσωπικά σε όλο του το μεγαλείο, σε αντίθεση με άλλους. Έχω άποψη στο γιατί ζούμε αυτό που ζούμε, και αυτή μου η άποψη είναι απόλυτα μειοψηφική, και μη δημοφιλής. Τα πάντα όλα, έχω.

Ένα δεν μπορώ να καταλάβω εύκολα. Γιατί τόση βία, γιατί τόση παραβατικότητα, γιατί τόση έλλειψη σεβασμού από τους γύρω μας. Εντάξει ήταν πάντα «μαγκιά» ο τσαμπουκάς στην χώρα μας, αλλά πλέον έχουμε χάσει κάθε όριο. Πολιτικά κόμματα και οι μετέχοντες στο «σύστημα» της εξουσίας, ενδύουν με ιδεολογικό μανδύα τη βία και εμείς τα ρίχνουμε όλα σε άλλους. Εμένα όλο αυτό το σύστριγκλο, με ενοχλεί πάρα πάρα πολύ, και δεν ανέχομαι άλλο αγανακτισμένους πολίτες, αντιδρώντες ανεγκέφαλους, συντεχνιακούς τραμπούκους και εκβιαστές, χουλιγκάνους, ξερόλες αναλυτές της πραγματικότητας, λαμόγια εργοδότες, ανίκανους και τεμπέληδες εργαζόμενους, και όλα αυτά τα φρούτα που τελευταία βγήκαν στην επιφάνεια γιατί ευτυχώς το πάρτι τελείωσε.

Λοιπόν απ΄ εδώ και στο εξής θα σας γράφω μόνο συνταγούλες, γιατί άλλωστε μόνο αυτές έχουν ενδιαφέρον.

Κριθαρότο Θαλασσινών

200 γραμμάρια κριθάρι μουλιασμένο για 24 ώρες
500 γραμμάρια μεγάλες γαρίδες
1 συσκευασία ανάμικτα θαλασσινά κατεψυγμένα
1 μεγάλη ώριμη ντομάτα
1 κουταλιά της σούπας πελτέ
1 μικρό φινόκιο
2 κουταλιές της σούπας μάραθο ψιλοκομμένο
2 κουταλιές της σούπας άνηθο ψιλοκομμένο
3 κουταλιές της σούπας σέλινο ψιλοκομμένο
1 μέτριο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
2 σκελίδες σκόρδο λιωμένο
1 σφηνάκι ούζο
Λάδι, αλάτι, πιπέρι, 1 κύβο ζωμό λαχανικών

Αρχίζουμε καθαρίζοντας τις γαρίδες, φροντίζοντας με ένα μαχαιράκι να βγάλουμε και το αντεράκι τους από την ουρά. Μαζεύουμε τα κεφάλια και τα λοιπά κελύφη των γαρίδων και τα βάζουμε σε ένα κατσαρολάκι με 2 ποτήρια νερό να βράσουν καλά και να βγάλουν όλα τους τα ζουμιά, κάνοντας μία ελαφριά μπίσκ. Σουρώνουμε και μετράμε τον ζωμό. Θέλουμε να έχουμε συνολικά 3 φλιτζάνια ζωμό οπότε προσθέτουμε όσο νερό ακόμα χρειαζόμαστε μαζί με τον κύβο λαχανικών, του ρίχνουμε μία βράση ώστε να λιώσει ο κύβος και το κρατάμε ζεστό.

Ψιλοκόβουμε το φινόκιο σε μικρά μικρά κυβάκια. Ξεφλουδίζουμε, ξεσποριάζουμε και ψιλοκόβουμε επίσης, την ντομάτα.

Σε μεγάλη κατσαρόλα σοτάρουμε στο λάδι, το κρεμμύδι και το σκόρδο, σε χαμηλή φωτιά μέχρι να γίνουν διάφανα. Προσθέτουμε το φινόκιο, το σέλινο και το σουρωμένο κριθάρι και τα σοτάρουμε και αυτά λίγο στο λάδι. Σβήνουμε με το ούζο και το αφήνουμε 1-2 λεπτά να εξατμιστεί το αλκοόλ. Προσθέτουμε τη ντομάτα και το πελτέ και τον μισό ζωμό. Αλατοπιπερώνουμε κατά το δοκούν και μαγειρεύουμε σε χαμηλή φωτιά για 30 λεπτά περίπου. Ενδιάμεσα προσθέτουμε τον υπόλοιπο ζωμό, τον άνηθο, και τον μάραθο. Τέλος ρίχνουμε τις γαρίδες και τα υπόλοιπα θαλασσινά και μαγειρεύουμε μόνο για 10 λεπτά. Πρέπει να βγει ζουμερό και χυλωμένο, με λίγα υγρά όμως. Τρώγετε αμέσως, αλλιώς γίνετε λιγάκι μπλουστρέ, που λένε αλλά όχι όσο με τον κριθαράκι. Αυτός είναι άλλωστε και ένας από τους λόγους που δεν το έκανα με ζυμαρικό μιας και το γιουβετσάκι θέλει άμεση κατανάλωση. Ο άλλος λόγος βέβαια είναι ότι το κριθάρι είναι απείρως νοστιμότερο και υγιεινότερο. Εσείς μπορείτε να το κάνετε με ότι θέλετε, με κριθαράκι, με κοφτό μακαρονάκι, με ρύζι καρολίνα, ακόμα και με λεπτό σπαγγέτι που θα έχετε κόψει στη μέση όπως έκαναν οι παλιές νοικοκυρές. Καλή επιτυχία!