Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Τι πάθανε όλοι;;;;

Ρε παιδιά γιατί όλοι ξαφνικά θέλουν να μας δούνε εκεί που μέχρι χτες δεν μας μιλάγανε;;; Χτες μας πήρε τηλέφωνο ο Μπάμιας ο Ομπαμας, και μας παρακάλαγε να πάμε από το σπιτικό του γιατί από την ανησυχία δεν μπορεί να κοιμηθεί η Μισέλ.

Σήμερα, μόλις έμαθε η κυρ Αγγέλα ότι παίζει να μας ψήσει ο Μπάμιας να γίνουμε φίλοι και να παίζουμε πλέον μόνο με τα δικά του παιχνιδάκια, σνομπάροντας τα δικά της, μας πήρε τηλέφωνο και μας κάλεσε για μπύρες και λουκάνικα στο δικό της τσαρδί.

Εμείς βέβαια έχουμε τους δικούς μας φίλους κυρίως τον άνδρα της Κάρλας, που παίζεται να είμαστε και ξαδέλφια, και κάποιους άλλους κακομοίρηδες σαν εμάς τους θουθουθιάριδεθ του ΧοΘε ΛουιΘ Μαρία ΚουναΘέρτα ΚουναΘαρτα, και άλλους τέτοιους που όμως παιχνιδάκια δεν παράγουν άρα τζάμπα μάγκες είναι και αυτοί.

Τέλος πάντων, στα πλαίσια της «διαβούλευσης» (έτσι λέγετε πλέον το εθνικό σπορ, όχι μαλακία, διαβούλευση!) λεω να πω και εγώ ο πολίτης τη γνώμη μου στο Γιώργο, να έχει το παλικάρι να πορεύετε.

Κατ΄ αρχήν, και βέβαια να πάμε! Μας καλούνε για τζάμπα μάσες, τι πρέιτσελ, τι χάμπουργκερ, τι μπιρόνια, τι λουκάνικα, και θα πούμε όχι!!! Που ακούστηκε;; Κατά δεύτερον να δώσουμε λεω ένα σουι τζένερις πνεύμα στις επισκέψεις μας. Να τραβήξουμε μία μήνυση στα Αμερικανάκια για όλα τα δεινά που τραβήξαμε απ΄ αυτούς, κάτι δικτατορίες, κάτι Κύπρους, τα γνωστά δηλαδή. Να ζητάμε αποζημίωση, ίση με το μισό τους ΑΕΠ, και να πάμε κύριοι να συζητήσουμε, τι θένε τα παλικάρια;;; Με τους Γερμανούς το έχουμε παίξει έξυπνα το παιχνίδι, τους βγάλαμε ένα λογαριασμό για ότι έκαναν οι παππούδες τους στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, και έχουν και μετράνε.

Επίσης να πάμε στην κυρ Αγγέλα και να τις πούμε, τέρμα τα παιχνίδια από εσένα, λήξης, πλέον αγοράζω μόνο από τον κύριο Μπάμια. Και φυσικά το ανάποδο, κύριε Μπάμια μου, τα δικά σας παιχνίδια δεν μου αρέσουν λεω να πάρω από την κυρ Αγγέλα. Μια δεύτερη ιδέα είναι να πάμε να τους απειλήσουμε. Είτε βοηθάτε, είτε παραιτούμαι και βάζω τον Πάγκαλο Πρωθυπουργό, στο Οικονομικών τον αγαπημένο σας τον Αλογοσκούφη, στο Εργασίας τον Καραμανλή (είναι που ξέρει από πολύ δουλειά το παλικάρι), στο Ανάπτυξης τη Κανέλλη (ότι καλύτερο έχουμε!) και στο εξωτερικών τον πατήρ Μητσοτάκη. Έτσι που ασχολούνται μαζί μας όλες οι αγορές, όχι μόνο θα καταποντιστεί το Ευρώ, αλλά θα παρασύρει μαζί του και το Δολάριο, για να μην σου πω ότι και το Γιεν χλωμό το βλέπω.

Τελικά μπορεί νότιος Δανία να μην γίναμε, καταφέραμε όμως να κάνουμε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη, Ελλάδα.

Δεν προλαβαίνω λέμε!!! Έχω και τόσα ταξίδια να ετοιμάσω.

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

Τα μέτρα

Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, αλλά κάθε δύο ώρες βγαίνουν νέα μέτρα. Επίσης όλα αυτά τα μέτρα, θα αποφέρουν στον προϋπολογισμό κάποια δις ευρώ. Έτσι όπως πάμε στο τέλος θα γίνουμε Ελβετία, με πλούσιο κράτος και τεράστιο πλεόνασμα στον κρατικό κορβανά. Θα έρχονται οι Γερμανοί, λέμε τώρα, και θα μας ζητάνε να τους δανείσουμε από το υπέρογκο πλεόνασμά μας, και εμείς οι μοχθηροί θα λεμε όχι.




Εγώ πάντως έχω χάσει το μπούσουλα. Αδυνατώ να καταλάβω πλέον τι είναι αληθινό και θα συμβεί, τι είναι ελεγχόμενη διαρροή από τα πράσινα σαλόνια για να τσεκάρουν αντιδράσεις, τι είναι φαντασία των δημοσιογράφων, τι είναι απειλή των κοινοτικών χαρτογιακάδων, και τι είναι μπλόφα των εταίρων μας για να τρομάξουμε. Επίσης έχω βαρεθεί να ακούω τι θα πάθω εγώ και οι υπόλοιποι υπάλληλοι συμπολίτες μου, τι θα πάθει η χώρα μου, και τι θα πάθουμε γενικώς και αμετακλήτως γιατί έτσι αποφάσισε ο κύριος Μαϊμούνιας, και ο κύριος Μπάρας, ο η κυρ Αγγέλα.

Λοιπόν, δεν σκιάζομαι, δεν φοβούμαι, ρε.....





Τα πράγματα είναι απλά. Να δεχτώ ότι έσφαλα πολλαπλώς ως πολίτης αυτής της χώρας, να δεχτώ ότι όπως λενε πολλοί ο κύριος Αλογοσκούφης ήταν ανεπαρκέστατος για τη δουλειά (να δεχτώ ότι το έκανε επίτηδες για να βλάψει τη χώρα δεν πρόκειται, έτσι; αλήθεια ποιός είναι αυτός ο Ελληνας που έχει πάερι σβάρνα τα κανάλια και λέει να μπει φυλακή ο κύριος καθηγητής;;;), να δεχτώ ότι με βρήκαν ετοιμοθάνατο τα κοράκια και πέσανε απάνω μου να με φάνε, να δεχτώ ότι εγώ έχω πολιτισμό και δεν θα αντιδράσω ανάλογα στη ρατσιστική επίθεση των Γερμανών, .... άντε να τα δεχτώ αυτά και άλλα τόσα....... δεν πρόκειται όμως να δεχτώ ότι κάνω λάθος που θέλω να ζω και εγώ όπως οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι όταν το μόνο που μου αξίζει είναι η φτώχια και μόνο η φτώχια.

Είμαι οπαδός της ΕΕ, αλλά έχω και την χειρότερη άποψη για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τους ευρω-υπαλλήλους της. Δεν υπάρχει πιο αδιαφανής, πιο γραφειοκρατικός και πιο αναποτελεσματικός οργανισμός στην Ευρώπη. Οι υπάλληλοι της ΕΕ, είναι οι πιο προνομιούχοι εργαζόμενοι που υπάρχουν, και οι μόνοι εργαζόμενοι που απλά δεν δουλεύουν, έχουν συνέχεια κοφι μπρεικς και λαντς μπρεικς. Το κόστος της επιτροπής είναι 3,6 δις το χρόνο, μόνο της επιτροπής. Ξέρω πολλούς από αυτούς τους τύπους, και δεν είναι υπερβολή να πω ότι δεν εκτιμώ κανένα μα κανένα!!! Οι περισσότεροι απ΄ αυτούς, εξυπηρετούν κάποια συμφέροντα. Είτε αυτά των λόμπυ, είτε αυτά των κρατών τους. Οι περισσότεροι απ΄ αυτούς έχουν αυτό που λέμε αουτσταντιν ακαντεμικ ρεκορντ, με τα μαστεράκια τους από τα πιο γνωστά ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, με την νεοφιλελεύθερη θεώρηση των πραγμάτων και με τον άκρατο συντηρητισμό τους και με τη μηδενική επαγγελματική εμπειρία εκτός ευρωπαϊκής νομενκλατούρας. Οι προαγωγές είναι απόλυτα αδιαφανείς, οι προσλήψεις αδύνατες για τους μη γνώστες των μηχανισμών, και βέβαια με ένα ισχυρότατο συνδικαλιστικό όργανο που απεργεί για ψύλλου πήδημα. Στη Κομισιόν για να διαπρέψεις πρέπει να είσαι μετριότητα και γλείφτης, πρέπει να μην δουλεύεις πολύ και να έχεις την άποψη των προϊσταμένων σου. Είκοσι χρόνια δουλεύω με αυτούς ξέρω τι λεω.

Έρχονται εδώ λοιπόν αυτοί και με περισσό θράσος λένε μέτρα, κόψιμο ο 14ος μισθός, μείωση των συντάξεων κλπ, και περιμένουν, δεν ξέρω γιατί, ότι δεν θα αντιδράσουμε, δεν θα τους πετάμε ροχάλες στο δρόμο, δεν θα τους μουντζώνουμε. Δεν γίνετε όμως, δεν γίνετε, και ροχάλες θα φάνε, και πολλά άλλα. Γιατί φταινε και αυτοί και μάλιστα πάρα μα πάρα πολύ.

Βαρέθηκα λοιπόν να ακούω για νέα μέτρα. Δεν ακούω τίποτα. Έκλεισα την τηλεόραση και τα ραδιόφωνα, και ας παν να κουρεύονται. Έτσι και αλλιώς λεφτά δεν έχω να τους δώσω, τι σκατά θένε;;

Τούρκικο γλυκό σήμερα. Το έφτιαξα και πέτυχε. Δεν είναι δύσκολο, δοκιμάστε το.

Καζάν Ντιπί

1 ½ λίτρο γάλα
250 γραμμάρια ζάχαρη
125 γραμμάρια κορν φλάουερ
2 κάψουλες βανίλιας ή ένα κλωνάρι σχισμένο στη μέση οριζόντια
20 γραμμάρια αλεύρι
40 γραμμάρια ζάχαρη
30 γραμμάρια βούτυρο Κερκύρας

Βάζουμε σε κατσαρόλα ½ λίτρο γάλα να βράσει. Μόλις πάρει βράσει προσθέτουμε τη ζάχαρη, ανακατεύουμε να λιώσει και αφαιρούμε από τη φωτιά. Στο υπόλοιπο γάλα διαλύουμε το κορν φλάουερ, και αφού διαλυθεί καλά το προσθέτουμε στο ζεστό γάλα. Βάζουμε το μίγμα πάλι στη φωτιά και ανακατεύοντας το μαγειρεύουμε σε μέτρια θερμοκρασία για περίπου 15 λεπτά. Αν χρησιμοποιήσουμε κλωνάρι βανίλιας το προσθέτουμε από την αρχή, αν όχι τις κάψουλες τις προσθέτουμε σε αυτό το στάδιο. Σε ένα μπολ ανακατεύουμε το αλεύρι και με τη ζάχαρη. Βουτυρώνουμε ένα ταψί (αν είναι δυνατόν διάφανο πυρέξ) και απλώνουμε από πάνω το μίγμα αλεύρι – ζάχαρη να πάει παντού. Ρίχνουμε το μείγμα της κατσαρόλας στο ταψί. Βάζουμε το ταψί στο φούρνο που έχουμε προθερμάνει στους 250 βαθμούς πάνω κάτω, έτσι ώστε να ακουμπάει στο πάτο του φούρνου. Ψήνουμε την κρέμα όσο χρειάζεται μέχρι να μαυρίσει η κρέμα από την κάτω πλευρά. Αν το ταψί μας δεν είναι διάφανο και δεν μπορούμε να δούμε αν έχει μαυρίσει η κρέμα εύκολα, βλέπουμε τα τοιχώματα του ταψιού και τα πλαϊνά της κρέμας γιατί και αυτά μαυρίζουν μαζί με τον πάτο. Στο δικό μου πάντως φούρνο πήρε περίπου 30 λεπτά να μαυρίσει. Όταν γίνει η κρέμα βγάζουμε το ταψί από το φούρνο και το βάζουμε σε ένα άλλο μεγαλύτερο ταψί που έχουμε προσθέσει κρύο νερό και το αφήνουμε να κρυώσει για 5 λεπτά. Βγάζουμε το ταψί από το νερό και το βάζουμε στο ψυγείο μέχρι να κρυώσει καλά. Κόβουμε σε τετράφωνα κομμάτια και σερβίρουμε με την καμένη πλευρά προς τα πάνω.

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Οι Γερμανοί

Έχουμε ένα αστείο ως παρέα, που ούτε και θυμάμαι πως βγήκε πριν πολλά χρόνια. Έτσι όταν κάποιος θυμώνει και βάζει τις φωνές λέμε «και οι Γερμανοί είναι φίλοι μας»!! Τώρα εσάς δεν σας φαίνετε αστείο αυτό, αλλά σας βεβαιώ ότι είναι.

Μπορεί σαν έθνος να θεωρούμε εχθρό τους Τούρκους, άντε και τους έρημους τους Σκοπιανούς τελευταία, αλλά για τη γενιά της γιαγιάς μου ο πραγματικός εχθρός είναι ο Γερμαναράς. Αυτός παιδάκι μου που κατέκτησε το ηρωικό μας έθνος, αυτός ο στυγνός δολοφόνος που σκότωσε αμάχους, αυτός που έκανε το Δίστομο, τη Καισαριανή και τα Καλάβρυτα, αυτός ....

Δεν περίμενα ποτέ ότι τη σήμερον ημέρα ο Γερμανός πολίτης θα γινόταν ο πιο μισητός εχθρός της πατρίδος μου!! Όλοι οι Έλληνες τα έχουν βάλει με τους Γερμανούς. Όχι γιατί δεν μας δίνουν λεφτά, είμαστε πολύ περήφανοι για να ζητήσουμε λεφτά τώρα, αλλά γιατί μας ειρωνεύονται και μας λένε αληταράδες. Όχι ότι δεν είμαστε όλα αυτά και πολύ παραπάνω, αλλά δεν μας αρέσει να μας το λένε κατάμουτρα, αυτό είναι το πρόβλημά μας.

Και πως αντιδρούμε;; βάζοντάς τα με τους Γερμανούς. Όσο άδικα και να είναι αυτά που λένε εναντίων μας, και είναι άδικα δεν λεω, άλλο τόσο αστείο είναι να κατατάσσουμε τους Γερμανούς στους χειρότερούς μας εχθρούς. Το τι λέγετε τις τελευταίες μέρες δεν έχει προηγούμενο. Τώρα θυμηθήκαμε ότι ο μπαμπάκας της κυρίας Μέρκελ, ήταν – μάλλον - κατακτητής εσεσας, τώρα θυμηθήκαμε ότι είχαν εκλέξει τον χίτλερ, τώρα θυμηθήκαμε ότι και αυτοί έκαναν ματσακουλιές με τα ελλείμματα τους, τώρα θυμηθήκαμε ότι ενοποιήθηκαν με τους ανατολικούς για να έχουν φτηνά εργατικά χέρια για τις βιομηχανίες τους, τώρα θυμηθήκαμε ότι μας επέβαλαν την διεύρυνση της ΕΕ με όλους τους τριτοκοσμικούς για να μπορούν να πουλάνε πιο εύκολα τα προϊόντα τους, και πολλά άλλα αληθινά αλλά ασύμφορα να τα συζητάμε.

Μας πάτησαν τον κάλο! Ναι μας τον πάτησαν και μάλιστα φόραγαν και ψιλοτάκουνο. Αλλά πως να το κάνουμε, να μην γυρνοβολάμε ξυπόλυτοι, να μην έχουμε κίνδυνο να μας πατήσουν.

Πρέπει να καταλάβουμε ένα πράγμα, οι Γερμανοί όντας μπαι φαρ η μεγαλύτερη και δυνατότερη οικονομία της Ευρώπης, εμάς και κάποιους σαν εμάς μας βλέπουν προτεκτοράτο που λένε και οι φίλοι μου οι κουκουέδες, και αν αυτό δεν μας αρέσει να μαζέψουμε τα μπογαλάκια μας και να την κάνουμε από την ΕΕ, μιας και υπάρχει μεγάλη ουρά από κακομοίρηδες απ΄ έξω και περιμένουν. Αν πάλι ούτε αυτό μας αρέσει, τότε όντας μέσα να κάνουμε τα καλά παιδιά να πληρώνουμε τους λογαριασμούς μας, να δουλεύουμε όσο και οι άλλοι, και να σταματήσουμε τη μαλακία λεω εγώ!!

Τώρα όλα αυτά που ακούγονται τις τελευταίες μέρες, ότι θα φέρουμε τον μαϊμούνια εδώ να του δώσουμε ένα μπερντάκι ξύλο που άφηνε τους προηγούμενους που εμείς εκλέξαμε δις, να κάνουν ότι έκαναν, και ότι θα ρίχνουμε ροχάλες στους γερμανούς τουρίστες το καλοκαίρι, και ότι θα κόψει την καλημέρα ο πρόεδρος της βουλής στην κακομοίρα την ανατολικογερμανίδα την Μέρκελ που φοβάται ότι στη δεύτερη θητεία οι συμπατριώτες της θα την κάνουν σαπούνι, και άλλα τέτοια, είναι απλά γραφικά.
Οι Γερμανοί, ποτέ δεν είπαν ότι δεν είναι ρατσιστές, είναι μέχρι το κόκαλο. Όλους εμάς τους νότιους μας θεωρούν από τη φύση μας λαμόγια, και τι να κάνουμε δηλαδή;; Μπορούμε να τους αλλάξουμε; όχι βέβαια. Σκεφτείτε το όμως αυτό την άλλη φορά που θα αγοράσετε γερμανικά προϊόντα, λιντλ, μερσεντές, μπεεμβε, φορντ, αουντι, ζιμενς, αεγκε, .... γιου νειμ ιτ....

Δυστυχώς η δύναμή μας ως πολίτες είναι ελάχιστη, η ψήφος μας – που επανειλημμένα έχω πει τη χαρίζουμε χωρίς σκέψη – και η καταναλωτική μας δύναμη, είναι τα μόνα που μας απέμειναν. Τουλάχιστον αυτή ας την χειριζόμαστε καλά, τόσο ως χώρα (β.λ. εξοπλισμοί, τηλεφωνικά κέντρα, τρένα, οπτικές ίνες, κλπ, κλπ) όσο και ως πολίτες.

Τη σημερινή συνταγή την είχα δοκιμάσει παλιά στην Κοπενχάγη σε ένα πολύ μοδάτο εστιατόριο και με είχε ενθουσιάσει, αλλά δεν είχα καταφέρει να την φτιάξω, αν και είχα προσπαθήσει. Πρόσφατα βρήκα κάτι ανάλογο σε περιοδικό, το έφτιαξα και μπορώ να πω άξιζε τον κόπο. Δεν είναι για κάθε μέρα, αλλά θα έλεγα ότι συνοδεύει ωραιότατα ψητά μπριζολίκια.

Αλμυρός χαλβάς

300 γραμμάρια ψηλό σιμιγδάλι
1 μέτριο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
½ κούπα λάδι
2,5-3 φλιτζάνια ζωμό λαχανικών (1 κύβο λαχανικών διαλυμένο σε 3 φλιτζάνια βραστό νερό)
πιπέρι
4-5 φέτες μπέικον ψιλοκομμένες και σοταρισμένες
100 γραμμάρια καπνιστό ρεγγάτο σε μικρά κυβάκια
3 κουταλιές της σούπας μαϊντανός ψιλοκομμένος

Ζεστένουμε το λάδι και σοτάρουμε σε χαμηλή φωτιά το κρεμμύδι μέχρι να γίνει διάφανο. Προσθέτουμε το σιμιγδάλι και το ψήνουμε για σε χαμηλή φωτιά για 15 λεπτά ανακατεύοντας συνεχώς με ξύλινη κουτάλα όπως κάνουμε με τον χαλβά. Σβήνουμε με τα 2,5 φλιτζάνια ζωμό και το βράζουμε συνεχώς ανακατεύοντας μέχρι να πήξη ο χαλβάς. Αν χρειαστεί προσθέτουμε και τον υπόλοιπο ζωμό. Αφαιρούμε από τη φωτιά προσθέτουμε το μπέικον, το τυρί, το πιπέρι και το μαϊντανό, ανακατεύουμε και βάζουμε σε φορμάκια η σε μεγάλη φόρμα και το αφήνουμε να κρυώσει πολύ καλά πριν τον ξεφορμάρουμε. Νομίζω ότι κάτι αντίστοιχο μπορεί να γίνει και με θαλασσινά ή με λαχανικά, όπου αντί για μπέικον και τυρί, προσθέτουμε γαρίδες, μύδια και αρακά, μανιτάρια, καλαμπόκι αντίστοιχα. Αν το δοκιμάσει κάποιος ας μου πει.

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

Αρσενικά

Ξεκινήσαμε με δύο φίλους να πάμε σινεμά., δεν βρήκαμε όμως εισιτήρια και καταλήξαμε να πίνουμε ουίσκια.

Για τέσσερις ώρες μιλάγαμε για το γνωστό θέμα «δεν καταλαβαίνω τις γυναίκες». Μου πήρε 4 ουίσκια να εξηγώ ότι δεν είναι οι γυναίκες τρελές, ανισόρροπες, κακές, υστερικές, στριμμένες, με μοναδικό σκοπό της ζωής τους να ευνουχίζουν τους άνδρες. Στο τέλος έγινα ντίρλα και να τους πίσω δεν κατάφερα!

Τι να σας πω τώρα;; ξέρω τα αρσενικά σκέφτονται πολύ πιο απλά από τα θηλυκά, ξέρω τα αρσενικά έχουν πιο άμεσες ανάγκες, ξέρω τα αρσενικά ικανοποιούνται πολύ πιο εύκολα από τις γυναίκες. Ξέρουμε άλλωστε πως λειτουργούν τα αγόρια! Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όλες οι θηλυκές είναι σκύλες.

Έλεγα: υπάρχουν πολλές καλές κοπέλες ελεύθερες, μην μου λετε ότι έχουν μείνει μόνο ρετάλια. Γέλαγαν….

Έλεγα: Είναι αφελές να περιμένετε από πιτσιρίκες ώριμη συμπεριφορά. Γιατίιιιιι;….

Έλεγα: Όχι οι γυναίκες δεν θέλουν μάτσο άνδρες, θέλουν απλώς άνδρες και όχι κοριτσάκια. Μαλακίες…….

Έλεγα: Δεν είναι όλες οι γυναίκες ίδιες, όπως και εσείς διαφέρουν μεταξύ τους. Έλα μωρέ ……

Έλεγα: Γενικά θέλουμε να ενδιαφέρεστε. Ακόμα και για τα ρούχα σας;;;…..

Έλεγα: Θέλουμε ασφάλεια. Θέλετε σεχ …..

Άνδρες από τον Άρη, γυναίκες από τη Αφροδίτη!!!

Δεν βγάζεις άκρη σου λεω, αλκοολικιά θα γίνω. Διότι πως να το κάνουμε, Μυαλό-Αρβελέρ, Σώμα-Ατζελίνα Τζολί, Τσαχπινιά-Μέρλιν Μονρόε, Γοητεία-Σκάρλετ Γιοχανσον, Χρήμα-Μαριάννα Λάτση, Επιρροή-Μέρκελ, Γούστο-Κοκό Σανέλ, Σεξαπιλ-Πετρούλα, Νοικοκυροσύνη-σαν τη μαμά σας, και …. ενδιαφέρον για εσάς όσο η καλύτερή σας φίλη …. Δεν γίνετε!!!!! Στο κάτω κάτω της γραφής αγαπητοί μου, δεν είσαστε και ο Μπραντ Πιτ!!

Η παρακάτω συνταγή είναι παραδοσιακή των Βαλκανίων. Την βρίσκεις στη Βόρια Ελλάδα πολύ, αλλά εκεί που την συναντάς σχεδόν σε κάθε τραπέζι είναι στη Σερβία. Φτιάχτε την όταν βρείτε πιπεριές στο Σουπερ Μαρκετ και φυλάχτε την σε ένα βάζο στο ψυγείο. Είναι ότι πρέπει για άλειμμα πάνω στο ψωμί, αλλά και για συνοδευτικό ψητών κρεάτων.

Αιβαρ

18 ψημένες στο γκρίλ πιπεριές Φλωρίνης 3 σκελίδες σκόρδο 3 κουταλάκια του γλυκού αλάτι 2 κουταλάκια του γλυκού μπούκοβο ή 2 καυτερές πιπερίτσες ½ φλιτζάνι ελαιόλαδο
Ψήνουμε της πιπεριές στο φούρνο μέχρι να μαλακώσουν. Τις βγάζουμε και καυτές όπως είναι τις βάζουμε σε μία καθαρή πλαστική σακούλα και την κλείνουμε καλά να μείνει ο ατμός μέσα. Μετά από λίγο που έχουν κρυώσει ελαφρά ανοίγουμε τη σακούλα και τις ξεφλουδίζουμε μία μία. Πολτοποιούμε τις πιπεριές στο μούλτι. Προσθέτουμε το σκόρδο λιωμένο, το αλάτι, το μπούκοβο και το ελαιόλαδο. Σοτάρουμε το μίγμα σε τηγάνι για 10 περίπου λεπτά, μέχρι να εξατμιστούν όλα τα υγρά του. Τη φυλάσσουμε σε βάζο στο ψυγείο.

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

Προορισμοί



Υπό εξαφάνιση. Υπάρχουν πολλά πράγματα υπό εξαφάνιση. Η αύξηση για παράδειγμα, η δικιά μου, αλλά και πολλών άλλων απ΄ ότι κατάλαβα, έχει ήδη εξαφανιστεί.

Οι δουλειές, είδος υπό εξαφάνιση και αυτό. Ο 14ος μισθός, απ΄ ότι ακούω, οι γερμανοί θέλουν να μας τον εξαφανίσουν. Η σύνταξη, ποια σύνταξη, τέλος, δεν υπάρχει αυτό το είδος.

Οι άνδρες, τίποτα, πιο εύκολα θα βρεις πολική αρκούδα στη Σαχάρα παρά άνδρα αληθινό. Οι φίλοι, πέρασαν και δεν ακούμπησαν, εξαφανισμένοι και αυτοί. Ένα καλό βιβλίο, σιγά …. με το τουφέκι το κυνηγάς, για να μην σας πω για ταινία, τίποτα.

Αν πιάσω τα ζώα, τη χλωρίδα και τη πανίδα, θέλω πολλές μα πάρα πολλές αναρτήσεις. Μαζί όμως με τα φυτά και τα ζώα (μόνο τα ζώα οι πολιτικοί δεν χάνονται), εξαφανίζονται και ορισμένα μέρη. Ορισμένες εικόνες σαν αυτή …..


... ή σαν αυτή …..



εξαφανίζονται.

Αν και είναι πολύ δύσκολο να πάω στο κιριμπάτι, αποφάσισα να πάω τουλάχιστον στη Βενετία που χάνεται κάτω από το νερό.

Έτσι, λίγο πριν προλάβουν να με εξαφανίσουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, οι αγορές, οι δημόσιοι υπάλληλοι, το δημόσιο χρέος, οι συνδικαλιστές, οι τεμπελχανάδες, οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι κηφήνες, οι ηλίθιοι, τα άγρια ζώα, οι σεισμοί και οι καταποντισμοί, …., πριν προλάβουν όλοι αυτοί, θα πάω να χαρώ τη ζωούλα μου στη Βενετία, έστω και για 3 μέρες. Ζήλια-Ψώρα!!!

Το υπόλοιπο της εβδομάδας είμαι μπλεγμένη. Έρχονται συνάδελφοι από εκτός Ελλάδας γραφείο και τους έχω για εκπαίδευση και σάιτσιινγκ (πάλι Σούνιο θα τους πάω!). Δεν θα αναρτώ λοιπόν συνταγούλες, αλλά εσείς να με πάρετε τη Πεφτη για χρόνια πολλά και να περιμένετε να σας γράψω, αστείες ιστορίες το άλλο ΣΚ.

Το παρακάτω Τσιζκέικ το έφτιαξα τη Κυριακή που με καλή παρέα ψήναμε κοψίδια σε εξωτικό νησί (στην Αίγινα). Άρεσε πάρα πολύ, οπότε σας το γράφω.

Τσιζκέικ

½ μεγάλο πακέτο μπισκότα Νταϊτζέστιβ ή ένα ολόκληρο μικρό πακέτο
5 κουταλιές της σούπας βούτυρο Κερκύρας
400 γραμμάρια μασκαρπόνε
400 γραμμάρια κρέμα γάλακτος 35% λιπαρά
4 κουταλιές της σούπας ζάχαρη
ξύσμα από μισό λεμόνι ή σκόνη βανίλιας για άρωμα
1 κονσέρβα υλικό για γέμιση τάρτας κεράσι ή γλυκόξινη μαρμελάδα φρούτα του δάσους ή ότι άλλη μαρμελάδα σας αρέσι

Στο μούλτι λιώνουμε τα μπισκότα μέχρι να γίνουν σκόνη. Σε ένα κατσαρολάκι ή φούρνο μικροκυμάτων λιώνουμε το βούτυρο. Ανακατεύουμε καλά το βούτυρο με το τριμμένο μπισκότο και το απλώνουμε ομοιόμορφα στον πάτο από ένα τσέρκι που το έχουμε ντύσει με αλουμινόχαρτο ή σε ένα στρογγυλό ταψάκι με αποσπώμενο πάτο ή σε κανονικό στρογγυλό ταψί αν δεν έχουμε τίποτε άλλο. Ψήνουμε το μπισκότο για 10 λεπτά στο φούρνο σε δυνατή φωτιά. Αφήνουμε να κρυώσει καλά. Στο μίξερ χτυπάμε τη κρέμα γάλακτος με τη ζάχαρη και το ξύσμα καλά μέχρι να γίνει μία πηχτή σαντιγί. Στο τέλος προσθέτουμε και το μασκαρπόνε και το χτυπάμε λίγο να ομογενοποιηθεί. Απλώνουμε τη κρέμα πάνω από το μπισκότο. Αδειάζουμε τη κονσέρβα κεράσι σε ένα μικρό κατσαρολάκι, ή αντίστοιχα τη μαρμελάδα, και προσθέτουμε 3 κουταλιές της σούπας νερό. Ζεσταίνουμε για πολύ λίγο ώστε να αραιώσει λιγάκι η σάλτσα και να μπορεί να απλωθεί εύκολα πάνω από τη κρέμα. Βάζουμε το τσιζκείκ στο ψυγείο να παγώσει για τουλάχιστον 2 ώρες.

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Δεν θα πεθάνουμε ποτέ

Έχουμε μία ικανότητα ως έθνος να τη σκαπουλάρουμε από οποιαδήποτε κατάσταση. Το έχουμε κάνει και τραγούδι ... «και δεν θα πεθάνουμε ποτέ, πούστη νεκροθάφτη», το έχουμε κάνει ύμνο «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», το έχουμε κάνει έκφραση «ρε δε πα να γαμηθούν..» (λες και αν πάνε οι άλλοι να γαμηθούν και μας αφήσουν να συνεχίσουμε τη τρόμπα μας θα σωθούμε)! Όπως και να είναι όμως, ενώ το μόνο που μας αξίζει είναι να μας στήσουν σε μία πλατεία και να μας φτύνουν όλοι οι υπόλοιποι κάτοικοι του πλανήτη, για κάποιο μαγικό λόγο, μας λυπούνται και μας σώζουν - λέμε τώρα!

Τέλος πάντων όλος ο κόσμος ασχολείται με την Ελλάδα, θα πτωχεύσουμε - δεν θα πτωχεύσουμε, θα μείνουμε στην Ευρωπαϊκή ένωση δεν θα μείνουμε, θα μας κρατήσουν θα μας διώξουν, τέτοια πράγματα δηλαδή, μέχρι και το ΒΒC είχε πρωτοσέλιδο στον δικτυακό του τόπο ντιμπείτ γύρω από την ερώτηση «πρέπει να μείνει η Ελλάδα στην ΕΕ, ή όχι» όπου πάνω από 2000 μυστήριοι τύποι είχαν γράψει την άποψή τους (όχι δεν είναι έλληνες) και εμείς ..... ασχολούμαστε με 2 διαζύγια. Αυτό της Μενεγάκη και το άλλο του Μικρούτσικου. Πράγμα που επίσης το έχει καταγράψει ο λαός με παροιμία .... εδώ ο κόσμος καίγετε και το μουνί χτενίζετε!

Και έχεις και όλους εκείνους τους μυστήριους να λένε «Έλληνας δεν γίνεσαι, γεννιέσαι!!!», τι μας λες ρε κακομοίρη..... εσύ δηλαδή τη σήμερον ημέρα είσαι περήφανος που είσαι Έλληνας, είσαι περήφανος που τα έχεις κάνει τόσο μα τόσο μαντάρα;; είσαι περήφανος που έχεις φαει το όλο το φαΐ των παιδιών σου; είσαι περήφανος που ζεις με ελεημοσύνη γιατί τόσα χρόνια έτρωγες από τα δανεικά ούτε καν από τα έτοιμα!!! Είσαι περήφανος που έχει κάνει χαβούζα ένα από τα ωραιότερα οικόπεδα αυτού του πλανήτη; Ούστ, ρεμάλια...

Και μη μου πείτε ότι δεν φταιμε εμείς, αλλά οι πολιτικοί μας, γιατί όλα αυτά τα λαμόγια που μας κυβερνάνε τόσα χρόνια εμείς τα εκλέγουμε, και είναι στην ουσία το πιο αντιπροσωπευτικό μας κομμάτι. Αυτοί είμαστε!

Τώρα για να καταλάβετε γιατί τα έχω πάρει σήμερα, θα σας πω ένα πράγμα. Άκουσα στο ράδιο τον Παπαντωνίου να λεει, ότι στην Ελλάδα, σήμερα, η σύνταξη βγαίνει κατά μέσο όρο στα 51 χρόνια. Το καταλαβαίνετε αυτό;;; να χρεοκοπήσουμε λεω εγώ μπας και σωθούμε.

Φεύγουμε για Αίγινα, δεν έχει λοιπόν συνταγή σήμερα. Εξάλλου την να την κάνετε, έξω θα φάτε...

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Μαθηματικά

Η άλγεβρα και η γεωμετρία ήταν πάντα το πιο μισητό μάθημα στο σχολείο. Όχι για εμένα, που ήμουνα από τους καλύτερους αλλά για πολλούς άλλους. Νομίζω λοιπόν ότι αυτό το «δεν τα καταλαβαίνω τα μαθηματικά» έχει παραμείνει και μετά το γυμνάσιο και είναι ελάχιστοι αυτοί που μπορούν να καταλάβουν τα βασικά, αναφορικά στα νέα φορολογικά μέτρα.

Δεν το λεω από το κεφάλι μου αυτό. Χτες για παράδειγμα ο κύριος Τράγκας ωρυότανε ότι το σύστημα είναι περίπλοκο και δεν μπορεί να το καταλάβει. Βέβαια αν ο κύριος Τράγκας δεν έμαθε γράμματα στο σχολειό του, κακό του κεφαλιού του έκανε, αλλά να κάθομαι να παρακολουθώ τον κύριο Χατζηνικολάου να του εξηγεί πως βγαίνει το 30% του δηλωμένου εισοδήματος με την απλή μέθοδο των τριών, είναι λίγο μαζοχιστικό έτσι;

Εγώ να σας πω τη μαύρη μου αλήθεια φοβόμουνα ότι θα μου έρθει κατραπακιά και θα πληρώσω πολύ παραπάνω φόρο. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Τα υπολόγισα χοντρικά, γύρω στα 200 ευρώ παραπάνω είναι για την κλάση μου, που αν μαζεύω αποδείξεις δεν θα έχω καμία επιβάρυνση. Πήγα και στο λογιστήριο και ρώτησα, έτσι είναι.

Βέβαια τι να σας πω; εγώ μπορώ να μαζεύω αποδείξεις, γιατί απ΄ ότι κατάλαβα υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να μαζεύουν αποδείξεις ισόποσες με το 30% των εισοδημάτων τους. Το άκουσα και στο ράδιο και το είδα και στα σχόλια τους σαιτ της Ναυτεμπορικής. Προφανώς υπάρχουν άνθρωποι που ξοδεύουν λιγότερο από το 30% των εισοδημάτων τους. Θα μου πείτε τώρα τι το κάνουν το εισόδημά τους αν δεν το ξοδεύουν; Τι να σας πω; δεν ξέρω. Κομπόδεμα ίσως κάτω από το μαξιλάρι; Το ξοδεύουν σε άλλες κατηγορίες όπως δάνεια, κινητά, ΔΕΗ, κλπ; δεν τρωνε; κυκλοφορούν γυμνοί και απόδετοι; τι να σας πω δεν ξέρω!

Ξέρω όμως ότι δεν ψηφίζουν Πασοκ!! Για ένα απίθανο λόγο οι Πασόκοι είναι πανευτυχείς, πλέουν σε μία νιρβάνα, όλα πάνε καλά, ..., ναι, ναι, ναι, βάλτε με να πληρώνω φόρους!! Ναι, ναι, ναι, βάλτε με δουλεύω μέχρι τα 220, μου αρέσει!!

Αντίθετα νεοδημοκράτες και συνασπιστές από διαφορετική βέβαια οπτική γωνιά ο καθένας έχουν ήδη πτωχεύσει και δεν έχουν δεκάρα τσακιστή για φόρους. Πεινάνε όλοι! Όλα μαύρα, θα χρεοκοπήσουμε. Το νομοσχέδιο δεν έχει ελαφρύνσεις για τους χαμηλά αμειβόμενους, όλοι θα πληρώνουν 10-πλάσιους φόρους, τελεία και παύλα.

Για τους κουκουέδες να μην μιλήσω αυτοί έχουν δίκιο οι άνθρωποι, η ιδεολογία τους λεει όχι φόροι, όλοι δημόσιοι υπάλληλοι, ίδιοι μισθοί, τρωμε αυτά που παράγουμε. Άρα σε άλλο σύμπαν, τι να πούμε για αυτούς!

Έτσι λοιπόν που σας λεω, ο κακός χαμός, άνευ λόγου. Κάτσε ρε κακομοίρη κάνε πέντε πράξεις να δεις τι γίνετε, σου έρχεται μεγαλύτερο μπουγιουρντί ή όχι; Αλλά τι πράξεις να κάνεις, εδώ με το ζόρι τελείωσες το γυμνάσιο. Χώρια που προτιμάς να ενημερώνεσαι από τον Τράγκα.

Να μου πεις, αν αυτή η χώρα είχε λίγο πιο μορφωμένους, λίγο πιο έξυπνους, λίγο ποιο εργατικούς κατοίκους και λιγότερα λαμόγια απ΄ ότι έχει, τότε θα ήμασταν όντως Νότιος Δανία. Γιατί βλέπετε αυτοί που φωνάζουν είναι αυτοί που θα πιαστούν στη φάκα.

Χτες πήγα και πήρα τον ταραμά μου. Φέτος θα φτιάξω δύο ειδών ταραμοσαλάτες, την κλασική που όλοι ξέρετε να φτιάχνετε και να μην ξέρετε υπάρχουν εκατοντάδες σαιτ που δίνουν την αναλογία, αλλά θα φτιάξω και μία μους ταραμά που είχα κάνει πριν δύο χρόνια και αν και πικάντικη ήταν πολύ ιδιαίτερη γεύση. Φτιάξτε την, στην ποσότητα που σας γράφω απλά για να την δοκιμάσετε, και αν σας αρέσει του χρόνου της αλλάζετε τα φώτα.

Μους Ταραμά

3 κουταλιές της σούπας λευκό ταραμά
½ από ένα μικρό κρεμμύδι
1 φλιτζάνι ελαιόλαδο
½ - 1 φλιτζάνι ηλιέλαιο
χυμό από ένα μεγάλο λεμόνι

Στο μπλεντερ (είναι καλύτερο από το μούλτι, αλλά και πάλι αν σας είναι ευκολότερο το μούλτι πάσο) χτυπήστε τον ταραμά, το κρεμμύδι και το χυμό λεμονιού. Προσθέστε σιγά σιγά πρώτα το ελαιόλαδο και μετά το ηλιέλαιο, ώστε να πίνει η μους το λάδι σταδιακά και να φουσκώνει. Δοκιμάστε συχνά ώστε να δείτε σε ποιο σημείο θα σταματήσετε να προσθέτετε λάδι. Εξαρτάτε από το πόσο πικάντικη τη θέλετε και πόσο αλμυρός είναι ο ταραμάς. Εγώ έβαλα όλη τη παραπάνω ποσότητα λάδι και πρόσθεσα και λίγο παραπάνω αλλά σε κάποιους μπορεί να αρέσει και πιο έντονη η γεύση. Μπορούμε να διορθώσουμε και με επιπλέον λεμόνι. Το τελικό αποτέλεσμα πρέπει να είναι όσο ρευστό είναι το γιαούρτι και βέβαια άσπρο άσπρο!! Σας προτείνω να μην βάλετε όλη τη ποσότητα ελαιόλαδο γιατί είναι αρκετά βαρύ στη γεύση και το αποτέλεσμα δεν είναι τόσο αφράτο όσο με το μείγμα ελαιόλαδο – ηλιέλαιο.

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010

Ρόμπες

Κάθε χρόνο στα αποκριάτικά μας πάρτι, γελάμε και διασκεδάζουμε πολύ παραπάνω από το κανονικό, αν μπορεί να λεχθεί κάτι τέτοιο. Για το φετινό δεν θα σας πω πολλά, Ρόμπες 2010 είναι ο τίτλος του φολντερ με τις φωτογραφίες.

Δείτε και μόνοι σας ….



Νύχι προσέξτε !!!


αυτό ειναι ενα ζοομ από αυτό ....


Αλλα ειχαμε και άλλα ....




Και βέβαια πολλά ακόμα που όμως ντρέπομαι να σας πω, είπαμε ρόμπες-ρόμπες αλλά εντός σπιτιού!!




Σήμερα λοιπόν θα γράψω μία συνταγή που έχω πολλά χρόνια να κάνω αλλά την αφιερώνω εξαιρετικά στην μασκότ του πάρτι, στην μοναδική και συγκλονιστική μεταμφίεση. Ξέρει αυτός! Πιστεύω ότι το συγκεκριμένο φαγάκι θα του αρέσει πάρα πολύ.

Πικάντικο μοσχάρι καρυδάτο

1 ½ κιλό μοσχάρι σε μερίδες
250 γραμμάρια καρύδια χοντροτριμμένα
2 καυτερές πιπερίτσες, ψιλοκομμένες
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
3 σκελίδες σκόρδο λιωμένες
μισό ποτηράκι λευκό κρασί
ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι
200 γραμμάρια κεφαλοτύρι σε κύβους

Σε ζεσταμένο ελαιόλαδο, σοτάρουμε το κρέας απ΄ όλες τις μεριές. Ρίχνουμε το κρεμμύδι, το σκόρδο και τις πιπερίτσες με τα σπόρια τους και τα σοτάρουμε όλα μαζί. Σβήνουμε με το κρασί και προσθέτουμε ένα ποτήρι ζεστό νερό. Μαγειρεύουμε για 1 ½ ώρα σε μέτρια φωτιά προσθέτοντας ζεστό νερό αν χρειαστεί. Λογικά το κρέας έχει γίνει σχεδόν και έχει μείνει με τα υγρά του, αν όχι το μαγειρεύουμε και άλλο. Αλατοπιπερώνουμε και το αφήνουμε να πάρει μία βράση ακόμα με το αλατάκι του. Το βγάζουμε με μία κουτάλα από την κατσαρόλα, το σκεπάζουμε με διαφανή μεμβράνη και το διατηρούμε ζεστό. Στη σάλτσα που λογικά θα πρέπει να είναι λίγη και να έχει δέσει λιγάκι, προσθέτουμε τα καρύδια και το τυρί και μαγειρεύουμε τα σάλτσα για άλλα 5 λεπτά μέχρι να χυλώσει. Είναι πεντανόστημο, μπορεί να παραληφθεί βέβαια η πιπερίτσα ή να το κάνετε όσο πικάντικο θέλετε προσθέτοντας όσες αντέχει ο στόμας σας!!! Είναι τέλειο με πατατούλες τηγανιτές αλλά και με ζυμαρικά.

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Ο δημόσιος υπάλληλος

Έλεγα χτες σε ένα φίλο μου, δημόσιο υπάλληλο και μάλιστα τραπεζικό, ότι μέχρι πρόσφατα είχα μία τελείως λανθασμένη εικόνα για τους υπαλλήλους του Ελληνικού δημοσίου.

Κατ΄ αρχήν μου είναι αδύνατο να πιστέψω ότι έχουμε 850 000 τέτοιους υπαλλήλους, αδύνατο. Τώρα τελευταία πείσθηκα ότι έτσι είναι τα πράγματα, όταν το ανακοίνωσε η κυβέρνηση και δεν βγήκε κανένας να πει «τι μαλακίες είναι αυτές που λετε!», άρα έτσι είναι τα πράγματα. Και απορώ, τι κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι;;;

Επίσης πίστευα ότι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι φυτοζωούν, έχουν μισθούς πείνας, κατά μέσο όρο 1000-1200 ευρώ και άρα είναι αδικημένοι, και πως να ζήσει έτσι ένας άνθρωπος κλπ, κλπ, αριστερές μαλακίες.

Πάντα μου έκανε εντύπωση γιατί τόσος κόσμος θέλει να μπει στο δημόσιο, γιατί μία μίζερη θεσούλα χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο, χωρίς μέλλον, χωρίς δυνατότητα δημιουργίας ή παραγωγής, είναι τόσο ελκυστική για νέους ανθρώπους, για μορφωμένους ανθρώπους, για ενδιαφέροντες ανθρώπους. Ποτέ, μα ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό να πάω στο δημόσιο. Και καλά όταν ήμουνα νέα, είναι και λογικό να μην με ενδιέφερε το δημόσιο και η μιζέρια του, όταν ο ιδιωτικός τομέας μου προσέφερε τόσο ενδιαφέρουσα δουλειά σαν αυτή που κάνω. Αλλά και τώρα που η «κρίση» έχει χτυπήσει βαριά τον ιδιωτικό τομέα, που δεν φοβόμαστε μόνο για τις θέσεις εργασίας, αλλά για τη βιωσιμότητα των ίδιων των επιχειρήσεων, ακόμα και τώρα δεν σκέφτομαι καθόλου το δημόσιο.

Δεν πιστεύω ότι ο λόγος που τόσοι έλληνες θέλουν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι είναι ότι δεν βρίσκουν δουλειά στον ιδιωτικό τομέα. Είναι ένα ωραίο επιχείρημα, που έχει αληθοφανή βάση για πολλούς και διάφορους λόγους, αλλά δεν είναι αυτός ο ουσιαστικός λόγος.

Έχουμε κουλτούρα δημόσιου υπάλληλου. Έχουμε εκπαιδευτεί από τους γονείς μας να επιζητούμε τον «διορισμό». Ακόμα συγγενείς με ρωτάνε «διορίστηκες;», που; απαντάω εγώ. Το δημόσιο είναι μονιμότητα, είναι ασφάλεια, είναι σιγουριά, είναι έλλειψη ευθύνης, είναι δουλειά τυφλοσούρτη, είναι κοπάνα, είναι τεμπελιά, είναι προνόμια, είναι πρόωρη σύνταξη, είναι επιδόματα, είναι απεργία, είναι διεκδίκηση, είναι «και τι με νοιάζει εμένα», είναι εφάπαξ, είναι λούφα. Όλα αυτά για ένα γονέα είναι ότι καλύτερο υπάρχει για το παιδί του, πολύ περισσότερο αν είναι και αυτός δημόσιος υπάλληλος.

Ένας φίλος όταν έκανε τελικά την επιλογή του για τον δημόσιο τομέα, μου είπε, θέλω να έχω ζωή, δεν θέλω να τρέχω σαν εσένα, δεν θέλω να έχω άγχος, δεν θέλω να σκοτώνομαι στη δουλειά. Αυτός ο άνθρωπος εργάζεται στο δημόσιο σήμερα, κάνει 22 ώρες τη βδομάδα στη δουλειά του, παίρνει έναν πολύ αξιοπρεπή μισθό, πολύ μεγαλύτερο από την συνάδελφο στο διπλανό γραφείο μου, που μετράει πάνω από 15 χρόνια στον ιδιωτικό τομέα, δεν ξέρω αν εργάζεται ή όχι, αυτό όμως που ξέρω είναι ότι για αυτόν η δουλειά είναι αγγαρεία και υποχρέωση, όχι ευχαρίστηση και δημιουργία. Προτίμησε αυτός ο άνθρωπος να «αλεστεί» κυριολεκτικά στο μεγάλο μηχάνημα του δημοσίου, να στεγνώσει από εμπειρίες, γνώσεις και δεξιότητες, για να έχει τη σιγουριά, γιατί δεν έχει την αυτοπεποίθηση να βγει έξω και «να βγάλει» το ψωμί του.

Εκτός όμως από την δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία έχουμε και την χαμηλότερη παιδεία που έχω δει σε λαό σε θέματα επιχειρηματικότητας. Ακόμα και οι Ρουμάνοι έχουν μεγαλύτερη κουλτούρα επιχειρηματικότητας απ’ ότι εμείς. Δεν θέλω να μιλήσω για την υπόλοιπες δυτικές κοινωνίες, η όποια σύγκριση μαζί τους σε ρίχνει στα χάπια. Ακόμα και οι λίγοι από εμάς που τολμάνε να πάρουν το ρίσκο και να κάνουν δικιά τους επιχείρηση, είτε με απύθμενη βλακεία θα ανοίξουν ψησταριά στην γειτονιά τους και σε λίγους μήνες θα τρέχουν σε εκείνο το ριάλιτι που συμμαζεύει τους καταχρεωμένους, ή θα αντιγράψουν κάποια άλλη πετυχημένη επιχειρηματική ιδέα, θα κάνουν φραντσάιζ! Αυτό όμως δεν είναι επιχειρηματικότητα, αυτό είναι είμαι άνεργος και πείτε μου τι να κάνω, αν όμως μπορούσα θα ήμουν δημόσιος υπάλληλος.

Είναι ελάχιστοι οι άνθρωποι που έχω γνωρίσει και που έχουν ένα σχέδιο στη ζωή τους. Αυτοί που σπούδασαν «αυτό» γιατί το γούσταραν και μετά προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τις γνώσεις των σπουδών τους για να επαγγελθούν τίμια και αποδοτικά, προσφέροντας και δημιουργώντας. Οι περισσότεροι είναι ξένοι.

Θα μου πείτε πως μιλάω σαν τον προφήτη και κατακρίνω τους δημόσιους υπαλλήλους αφού «δεν ξέρω τι τραβάνε», από τους εκάστοτε πολιτικούς και τα λοιπά λαμόγια. Κατ’ αρχήν στα 41 μου έχω έρθει σε επαφή με χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, και έχω την τιμή της «εξυπηρέτησής τους», σε πάρα πολλούς τομείς. Μπορεί να είμαι άτυχη και να έπεσα πάνω στους πιο αγενείς ανθρώπους της ζωής μου, μπορεί να είμαι άτυχη και να έπεσα πάνω σε τρομερά λαμόγια, μπορεί να είμαι άτυχη και να έπεσα πάνω στους τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας, μπορεί να είμαι άτυχη και να έπεσα πάνω σε αγράμματους, ημιμαθείς και χαζούς;; μπορεί! Αλλά σε τέτοιους έπεσα τι να κάνω! Από τη προσωπική μου εμπειρία βγάζω τα συμπεράσματά μου.

Στον έξω κόσμο, τον πραγματικό, εταιρίες κλείνουν η μία πίσω από την άλλη, εργαζόμενοι απολύονται, άλλοι τρελαίνονται στη δουλειά γιατί δεν γίνονται προσλήψεις και βεβαίως όλοι μας έχουμε να δούμε αύξηση 2 χρόνια τώρα. Και ναι, οποία έκπληξη!!, ...., οι μισθοί είναι της πείνας! Εμείς όμως ασχολούμαστε με τον μεγάλο μας ασθενή τον δημόσιο και το αν θα πάρουν αυξήσεις όλοι αυτοί που μας χρεοκόπησαν, γιατί αυτοί μας χρεοκόπησαν. Αυτοί δεν ελέγχουν όσους φοροδιαφεύγουν, αυτοί λαδώνονται (κοιμάστε ύπνο βαθύ αν νομίζετε ότι λαδώνονται μόνο οι πολιτικοί), αυτοί βγαίνουν στη σύνταξη στα 45 τους με ένα εφάπαξ «να» και μετά πιάνουν δουλειά στην αγορά στερώντας θέσεις από τα παιδιά, αυτοί κολλάνε τους φακέλους στα γραφεία τους για μήνες, αυτοί παίρνουν άδεια από τη σημαία, αυτοί δεν προσπαθούν να βρουν λύσεις.

Η χώρα λεει έχει δομικά προβλήματα, «κάποιοι» φοροδιαφεύγουν. Έλα ρε μεγάλε, τι νέο και αυτό!! Και γιατί οι υπάλληλοι της εφορίας τους αφήνουν;; μήπως γιατί δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους; Για να μην μιλήσω για τους τελωνιακούς, άκουσα το πρωί ένα τύπο να απειλεί στην κυριολεξία, ότι αν αυτό και εκείνο θα δούνε !! ποιοι θα δούνε ρε συ;; σε ποιον θα κάνεις ζημία δηλαδή;; στον πολιτικό; Ή σε εμένα;.

Άκουσα ένα διπλωμάτη, που δεν κατάλαβα γιατί ωρυότανε που έλεγε ότι δεν πλήρωνε καθόλου εφορία και τώρα θα πληρώνει λεει 24000 ευρώ, και επειδή δεν μπορεί να κάνει απεργία θα σπάσει λεει το απόρρητο και αρχίσει να λεει την αλήθεια για πράγματα που στην διπλωματία δεν λέγονται, και θα κάνει κακό στη χώρα! Άκου πράγματα δηλαδή, να τον πάνε μέσα για εσχάτη προδοσία το λαμόγιο!

Εγώ ξέρω ότι ακυρώθηκε ένα έργο που είχαμε γιατί ο Αμερικανός επενδυτής την έκανε! Την έκανε ο άνθρωπος γιατί 10 λαμόγια κατώτατοι δημόσιοι υπάλληλοι υπουργείων τον έβγαλαν από τα ρούχα του! Είτε του ζήταγαν κολονοσκόπηση είτε του ζήταγαν γρηγορόσημο. Ακυρώθηκε η επένδυση καμία 100-στη θέσεις εργασίας χάθηκαν, έτσι γιατί κάποιοι ήταν ανίκανοι και αδιάφοροι. Αυτή λοιπόν είναι η μεγαλύτερη ζημιά που κάνει αυτή η στρατιά των 850 000 υπαλλήλων σε εμένα και στους υπόλοιπους έλληνες. Πέραν από την ύπαρξή τους, πέραν από την ρουσφετολογική τους νοοτροπία των διορισμών των μέσων και των πολιτικών σχέσεων, πέραν από το κόστος τους στο προϋπολογισμό, είναι αντιπαραγωγικοί για τη χώρα, είναι αντιαναπτυξιακοί, είναι εμπόδιο στους υπολοίπους!

Δεν λεω ότι δεν υπάρχει ευθύνη στους πολιτικούς, τεράστια ευθύνη. Αλλά υπάρχει και τεράστια ευθύνη και σε εμάς, και ιδίως στους δημόσιους υπάλληλους, αυτοί άλλωστε τρέχουν το μαγαζί.

Σε ορισμένους φίλους αριστερούς, που ονειρεύονται μια Ελλάδα δημοσίων υπαλλήλων, κατά τα πρότυπα της κομουνιστικής Ρωσίας ή της Γιουγκοσλαβίας, λεω όχι δεν θα πάρω. Προτιμώ την σοσιαλιστική Δανία, όπου δεν υπάρχει μονιμότητα στο δημόσιο, οι θέσεις είναι ελάχιστες, και οι μισθοί είναι ανταγωνιστικοί με τον ιδιωτικό τομέα και όλοι δουλεύουν γιατί δεν περισσεύει κανένας.

Από εμένα λοιπόν καμία υποστήρξη σε κανένα «κακόμοιρο δημόσιο υπάλληλο», γιατί στο κάτω κάτω της γραφής ούτε αυτός με υποστήριξε στην δύσκολή ώρα αντίθετα, έκανε ότι μπορούσε για να μου κάνει τη ζωή δύσκολη. Χώρια που σε όποιον δεν αρέσει ή δεν είναι ικανοποιημένος από τις αποδοχές του, .... ο δρόμος ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα .... ας φύγει!

Σας έπρηξα σήμερα άλλα έχω θυμό μέσα μου για όσα ακούω, και κυρίως γιατί δεν σκέφτεται κανείς εμάς τους απροστάτευτους, εμάς που δεν μπορούμε να απεργήσουμε, εμάς που δεν υπάρχουμε.

Για ανταμοιβή θα σας γράψω ένα μαμαδίστικο φαγητό σήμερα. Από αυτά που έφτιαχνε η μαμά μας στα τραπέζια, από αυτά τα πολύ λιπαρά που όμως αρέσουν σε όλο τον κόσμο και κυρίως στα μικρά.

Ταλιατέλες φούρνου

1 πακέτο ταλιατέλες
200 φέτες ζαμπόν ψιλοκομμένο
150 γραμμάρια μπέικον ψιλοκομμένο
2 φιτζάνια ρεγκάτο
1 φλιτζάνι κασέρι
3 κουταλιές βούτυρο
4 κουταλιές της σούπας αλεύρι
1 ½ ποτήρι γάλα
1 αυγό
αλάτι, πιπέρι, μοσχοκάρυδο

Βράζουμε τις ταλιατέλες αρκετά αλ ντέντε (λιγότερα λεπτά απ΄ ότι λεει το πακέτο). Σε άλλη κατσαρόλα λιώνουμε το βούτυρο. Μόλις ζεσταθεί αρκετά ρίχνουμε το αλεύρι και το σοτάρουμε μέχρι να σκουρύνει λίγο. Σβύνουμε με το γάλα ανακατεύοντας πολύ καλά μέχρι να γίνει μία ομοιογενείς κρέμα. Αποσύρουμε από τη φωτιά προσθέτουμε τα μισά τυριά, το αλάτι, το πιπέρι και το μοσχοκάρυδο. Σουρώνουμε τις ταλιατέλες και τις ανακατεύουμε με το υπόλοιπο τυρί. Βάζουμε τις μισές σε ένα μακρόστενο πυρέξ. Απλώνουμε από πάνω το ψιλοκομμένο ζαμπόν και το μπέικον να γίνει μία στρώση πάνω από τα ζυμαρικά. Στρώνουμε από πάνω τις υπόλοιπες ταλιατέλες. Περιχύνουμε με τη μπεσαμέλ και κουνάμε το πυρέξ να απλώσει παντού και να πάει προς τα κάτω. Αφήνουμε λίγο να σταθεί. Χτυπάμε το αυγό και περιχύνουμε με αυτό τα ζυμαρικά. Ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 45 λεπτά, μέχρι να πάρει μία χρυσή κρούστα. Κόβετε σαν το παστίτσιο, και τρώγετε ζεστό όχι όμως καυτό. Πρέπει να κρυώσει λίγο η μπεσαμέλ.

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010

Εθνική Τραγωδία

Πήγαμε το Σάββατο και φτιάξαμε τα μάτια μας. Η επιχείρηση στέφτηκε με τεράστια επιτυχία, μπορώ να πω. Επίσης θέλω να πω ότι ναι ακούγεται κάπως να βάλεις ένα λέιζερ στο μάτι σου, ναι θεωρητικά για τους μη γνώστες ίσως είναι πολύ επικίνδυνο και υπάρχει πιθανότητα να τυφλωθείς, ναι πρέπει να προσέχεις να μην αυτό και να μην εκείνο και τούτο και το άλλο, αλλά !!!!!

Κάτσαμε στην «κλινική» 2 ώρες όπου και έγιναν καμιά 15-αρια «επεμβάσεις», κανείς δεν έπαθε τίποτα. Ξέρω πάρα πάρα πάρα πολλούς που το έκαναν και κανένας δεν τυφλώθηκε, για την ακρίβεια κανένας δεν έπαθε τίποτα, αντίθετα είδαν το φως τους. Η όλη υπόθεση διαρκεί 1 λεπτό, γίνετε από προγραμματισμένο μηχάνημα, το ανθρώπινο λάθος δεν παίζει, και μάλλον είναι πολύ πιο επικίνδυνο να μπαζοβγάζει με τα βρωμόχερα του κάποιος τους φακούς επαφής στα μάτια του παρά αυτό!!!

Λοιπόν βλέπουμε πολύ καλύτερα πλέον, και να πάτε και εσείς κακώς παιδεύεστε με γυαλιά και λοιπές μπούρδες.

Λόγω της ιστορίας αυτής όμως, και γιατί τη Παρασκευή είχα βγει με φίλο και μπεκροπίναμε, έχασα το γεγονότο, και τι να πω!

Ναι βέβαια η χώρα είναι και με τα δύο πόδια στη χρεοκοπία, ναι έχουμε γίνει στόχος κερδοσκοπικών παιχνιδιών παγκοσμίως, ναι έχουμε μία κυβέρνηση που δεν ξέρει τι να κάνει με την καυτή πατάτα που της άφησε ο κουρασμένος και η παρέα του, ναι οι αγρότες δεν έφυγαν από τους δρόμους, ναι έχουμε τα μαύρα μας τα χάλια, ναι διώξανε την Δήμητρα από το νεξτ τοπ μόντελ (αυτό το τελευταίο δεν το ήξερα στο γραφείο μου το είπανε!!), αλλά η εθνική τραγωδία είναι ότι η Ελενίτσα μας χωρίζει με τον Λάτσο (Λάτσιο, Λουτσιο, Λούτσο, δεν θυμάμαι πως το λενε το παλικάρι). Τελεία και παύλα !!! Μέγα δράμα!! Τόσο που μέχρι και ο πρόεδρος της δημοκρατίας σκέφτεται να παρέμβει ο άνθρωπος!!

Εγώ η μαύρη δεν το ήξερα, κάτι η τυφλαμάρα μου, κάτι η ασχετοσύνη μου, το έμαθα τη Δευτέρα. Είχα βλέπετε αναρρωτική άδεια και έπρεπε να κάτσω σπίτι. Όταν δε, κάθεσαι σπίτι μεσημεριάτικα, και δεν ξεραίνεσαι στον ύπνο τι σου συμβαίνει;; βλέπεις μεσημεριανάαααα!!

Το πρωί πήγα να πάρω τη κοπέλα που μου καθαρίζει το σπίτι από το μετρό. «Τι πάθαμε βρε παιδάκι μου!!» μου λεει με το που μπαίνει στο αυτοκίνητο. Νομίζοντας η αφελής ότι μου μίλαγε για τις δηλώσεις του Ρουμπίνι και τις ενέργειες που έγιναν στο Νταβός, της λεω «αισιοδοξία και όλα θα πάνε καλά, μπόρα είναι και θα περάσει». Μα εδώ χωρίζουνε!! Κάγκελο εγώ! Τι λες παιδάκι μου;;; της λεω. Άσε, μου λεει η οικονομική μετανάστης, δεν κοιμήθηκα την Παρασκευή το βράδυ από τη στεναχώρια μου!!!

Εκεί κατάλαβα ότι το θέμα είναι σοβαρό. Ούτε οι δηλώσεις Στρίγκλιτς δεν μπορούν το σώσουν. Όταν πληροφορήθηκα το ζήτημα, κατάλαβα ότι μιλάμε για εθνική τραγωδία. Πόσα θα αντέξει αυτή η χώρα, επιτέλους!!!

Αφού παρηγόρησα την έντιμη βιοπαλαίστρια, ασχολήθηκα με το θέμα για να καταλάβω τη σοβαρότητά του και βεβαίως τον αντίκτυπό του στις ζωές όλων μας!

Όλα τα είδα, σταροειδήσεις, τατιάνες, κατιάνες, ματιάνες, μόνο μέγκα δεν είδα γιατί αυτό το παλιοκάναλο, ασχολείται μόνο με μαλακίες, που δεν αφορούν κ α ν ε ν α και αγνοεί την ουσία πάντα, απορώ πως του έχουν δώσει άδεια.

Λοιπόν το ζήτημα είναι μπερδεμένο μπορώ να πω, είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για γκομενοδουλιά, είναι σαφές ότι μπλέκετε α) 40-χρονος επιχειρηματίας αλλά όχι αυτός που λένε γιατί μια κοπέλα στη δουλειά μου είπε ότι αυτός που λένε είναι πολύ καλό παιδί και δεν μπορεί να έμπλεξε, χώρια που είναι γκέι, και β) ξανθιά! Αυτά είναι τα συμπεράσματά μου, γύρω από τα γεγονότα. Τώρα το ποιος άρχισε είναι ένα θέμα. Αυτός έμπλεξε με ξανθιά και για να τον εκδικηθεί η «Ελένη μας» πηδήχτηκε με τον 40-χρονο, η αυτή έμπλεξε και ο άλλος έπεσε στην αγκαλιά της ξανθιάς για να παρηγορηθεί ο άνθρωπος.

Τι να σας πω βρε παιδιά αυτό το ζήτημα δεν το έλυσα, μπορώ όμως να σας πω με βεβαιότητα είναι ότι στην χώρα μας εργάζονται πολύ σκληρά ορισμένοι δημοσιογράφοι, να κάνουν ρεπορτάζ τα παιδιά, να βγάλουν έκτακτες εκδόσεις οι εφημερίδες και τα βδομαδιάτικα φύλα, να ξεροσταλιάζουν για ώρες έξω από το σπίτι της Ελένης και αυτή η άκαρδη να μην βγαίνει, χώρια που ανακάλυψαν τα «τσακάλια» ότι το σπίτι έχει και 2η είσοδο!! Αυτό που το βάζεις;;;

Αυτά είναι δράματα! Τι μπούρδες μου λετε τώρα για ανεργία, για φτώχια, για κατάρρευση των αξιών, για διαφθορά, για ανικανότητα και για την παντελή έλλειψη αλληλεγγύης στις κοινωνικές ομάδες! Τι μου λετε τώρα για την κατάρρευση της χώρας στο σύνολο, για το ασφαλιστικό, το φορολογικό, τους μετανάστες και τη Ζίμενς.

Εδώ χώρισε η Ελένη από το Λούτσο της !!!

Μους Ζαμπόν

250 γραμμάρια καπνιστό χοιρινό ζαμπόν
1 κουτάκι τυρί Φιλαδέλφεια με γιαούρτι
λίγη πάπρικα
3-4 κουταλιές της σούπας μαγιονέζα

Ψιλοκόψτε το ζαμπόν και χτυπήστε το στο μούλτι με το τυρί Φιλαδέλφεια, μέχρι να ομογενοποιηθεί. Προσθέστε την πάπρικα και μία μία της κουταλιές μαγιονέζας, μέχρι να γίνει ένα αφράτο μίγμα. Πιθανόν να χρειαστεί περισσότερη ή λιγότερη μαγιονέζα, ανάλογα με το πόσο υγρή θέλετε τη μους σας. Μπορείτε να γεμίσετε ταρτάκια, σου, ή απλά καναπεδάκια, πολύ ιδιαίτερη γεύση σας λεω!