Είμαι στη μαγευτική Ρουμανία που οδεύει με ταχύτητα αεριοθούμενου στην πτώχευση! Τρέχω από ραντεβού σε ραντεβού και δεν προλαβένω για τίποτα. Η Αννα όμως μου έστειλε τη συνταγή του Μωσαικού, την αντιγράφω όπως έχει και σας ΄προκαλώ να την κάνετε το Σαββατοκύριακο για να καταλάβετε τι εννοώ!!
Το Μωσαικό της Αννας (με τα 3 παιδιά!!)
225 γρ βούτυρο
225 γρ σοκολάτα κουβερτούρα λιωμένη
140 γρ κακάο
190 γρ ζάχαρη άχνη
50 γρ νερό
3 κρόκοι αυγών
2 αυγά ολόκληρα
30 γρ κονιάκ
125 γρ φιστίκια αιγίνης ψίχα
125 γρ φουντούκια
270 γρ μπισκότα πτι μπερ τεμαχισμένα
250 γρ διάφορα ξηρά φρούτα
ξύσμα από 1 λεμόνι
ξύσμα από 1 πορτοκάλι
Ανακατεύουμε την λιωμένη κουβερτούρα, το βούτυρο τα αυγά και τους κρόκους. Προσθέτουμε το νερό και το κονιάκ . Ανακατεύοντας συνέχεια, ρίχνουμε το κακάο και την άχνη. Προσθέτουμε τους ξηρούς καρπούς, τα ξερά φρούτα τα μπισκότα και τα ξύσματα. ανακατεύουμε καλά και τοποθετούμε το μίγμα σε μια μακρόστενη ή κυλινδρική φόρμα που την έχουμε καλύψει εσωτερικά με μια μεμβράνη για να ξεφορμάρεται εύκολα.
Το αφήνουμε στο ψυγείο και ετοιμάζουμε αν θέλουμε ένα γλάσο
Διατηρείται στο ψυγείο για περίπου μια εβδομάδα
Υλικά για το γλάσο
150 γρ σοκολάτα κουβερτούρα
150 γρ κρέμα γάλακτος
20 γρ μέλι
Και τώρα οι δικές μου παραλλαγές της συνταγής !!!!!!!
Δεν λιώνουμε την κουβερτούρα σε μπεν μαρί αλλά σε μια μεγάλη κατσαρόλα σε χαμηλή φωτιά (δηλαδή στο 2 αν το μάτι μας έχει ενδείξεις μέχρι το 9) και συνεχίζουμε να ανακατεύουμε όλα τα υλικά στην ίδια κατσαρόλα κρατώντας τη θερμοκρασία σταθερή. Μπορούμε να βάλουμε και άλλα αρώματα στον κορμό όπως πικραμύγδαλο το οποίο ταιριάζει πολύ με τους ξηρούς καρπούς και τη σοκολάτα. Εγώ συνήθως βάζω περισσότερα είδη ξηρών καρπών όπως καρύδια και αμύγδαλα μη αλατισμένα. Όσο για τα φρούτα συνήθως βάζω δαμάσκηνα και βερίκοκα αλλά το γλυκό γίνεται πολύ καλύτερο αν βάλουμε γλυκό πορτοκάλι, ένα απλό γλυκό του κουταλιού με φλούδες πορτοκαλιού σε μακρόστενα μπαστουνάκια.
Αντί να βάλουμε το κονιάκ στο μίγμα της λιωμένης κουβερτούρας μουσκεύουμε τα μπισκότα τα οποία έτσι γίνονται πιο μαλακά και αποκτούν και ένα ξεχωριστό άρωμα. Φυσικά μπορούμε να αντικαταστήσουμε το κονιάκ με όποιο άρωμα θέλουμε.
Εγώ τοποθετώ το μίγμα σε λαδόκολλα την οποία τυλίγω διαμορφώνοντας το κυλινδρικό σχήμα του κορμού σε όποιο μήκος και πλάτος θέλω.
Καλή επιτυχία …………….
Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008
Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008
Ολα καλά
Έχω να σας ανακοινώσω ότι μετά από επίπονες και χρονοβόρες προσπάθειες τις ιατρικής κοινότητας να με βγάλουν άρρωστη, τα νέα είναι, ότι και δεν έχω τίποτα και ξεχειλίζω από υγεία.
Αυτά για τώρα, του χρόνου που θα ξανακάνω τσεκ απ, πάλι τα ίδια θα γίνουν, μιας και για αυτούς έχουμε όλοι την τεράστια υποχρέωση να είμαστε άρρωστοι και μάλιστα με σοβαρές ασθένειες.
Χτες, έχοντας μαζέψει ένα κάρο εξετάσεις, πήγα για τελευταία φορά στον καρδιολόγο που μου είπε το προφανές, ... , αφού η «χολεριθρήνη» που μου είχε ζητήσει να κάνω ήταν εντός φυσιολογικών ορίων, το ίδιο και το ζάχαρο, η πίεση που μέτραγα εγώ ήταν στο 12 (αυτός την μέτραγε στο 16, λεει) και το τρίπλεξ ήταν φυσιολογικό, δεν έχω τίποτα, λεει, αλλά πρέπει να τα επαναλάβω όλα σε ένα χρόνο.
Γιατί; Σε δουλεία να βρισκόμαστε λεω εγώ, γιατί έχομε ασφάλεια που πληρώνει αβέρτα μπροστά στο ανύπαρκτο ενδεχόμενο να με χώσουν μέσα για εγχείρηση καρδιάς! Ενδεχόμενο με το οποίο ο καρδιολόγος εκβίασε την διεξαγωγή, ενός καραβιού εξετάσεων, στο δικό του βέβαια διαγνωστικό κέντρο. Στο εντωμεταξύ, και μέχρι να καταλάβω το παιχνίδι που παίζεται, άρχισα να αναρωτιέμαι σε ποιον να γράψω τα σπίτια, και αν έχω βάλει συνδικαιούχο στην ασφάλεια ζωής!
Όλα καλά όμως και έτσι από την άλλη εβδομάδα, αρχίζω κολυμβητήριο, άκουα αερόμπικ, και για να γελάμε λίγο και για να βελτιώσω και την φυσική μου κατάσταση, μπας και μπορώ το καλοκαίρι να κάνω κανα βήμα παραπάνω μέσα στη ζέστη. Τώρα εμένα αυτό το άκουα αερόμπικ, πολύ αστείο μου ακούγεται, αλλά θα σας πω την άλλη εβδομάδα.
Εκτός από το να επισκέπτομαι καθημερινά γιατρούς και διαγνωστικά κέντρα, έκανα και πολλά άλλα πράγματα το τελευταίο καιρό που όμως δεν σας έχω γράψει για αυτά. Πρώτα απ’ όλα έχω πάρα πολύ δουλεία! Όλοι λένε για τον κακό χαμό που γίνετε με την οικονομική κρίση, για τις απολύσεις, για το μαύρο μας το χάλι, εγώ όμως έχω πάρα πολύ δουλεία! Τώρα καλό είναι αυτό; Δεν ξέρω, θα δείξει!
Επίσης πήγα μέγαρο και είδα την καταπληκτική Κλυταιμνήστρα της Μάρθα Γκράχαμ. Μία υπέροχη αναπαραγωγή του μύθου της απατημένης γυναίκας του Αγαμέμνονα, μία παράστασης 50 ετών – την πρωτοανέβασε η Γκράχαμ το 1958 – που όμως έσφυζε από ζωντάνια και νεότητα!
Πήγα και είδα μία πολύ ωραία θεατρική παράσταση, τη Μέθοδο Γκρονχολμ, στο Θέατρο Τέχνης. Και το σενάριο πολύ καλό και οι ηθοποιοί εξαιρετικοί. Είχα πολύ καιρό να δω τόσο απολαυστικό Θέατρο.
Πήγα στο Αλάτσι, το γνωστό εστιατόριο του Θεωδοράκη του δημοσιογράφου. Μου άρεσε πάρα πολύ, και το φαγητό και το setting. Να πάτε!
Πήγα και είδα το Βίκη, Χριστίνα, Μπαρσελόνα, του Γούντι Αλλεν, καλό ήταν, πολύ απολαυστικό να βλέπεις όλες αυτές τις κουκλάρες στην οθόνη, αλλά μάλλον λόγω της υπερπροβολής το περίμενα πολύ καλύτερο, και τέλος πάντων ο Γούντι Αλλέν έχει κάνει πολύ καλύτερα έργα. Πάντως σε σύγκριση με τις λοιπές σάχλες που βλέπουμε στα σινεμά, ήταν πολύ καλό, και να πάτε να το δείτε.
Και τέλος έφαγα τον κόσμο να βρω μία αγαπημένη μου από τα παλιά συνταγή να σας γράψω και δεν την έχω βρει!!!! Η φίλη μου η Αννα, το φτιάχνει πάρα πολύ καλά αυτό το γλυκό, με μπόλικους ξηρούς καρπούς, και αν και τις έχω ζητήσει τη συνταγή, δεν μου την έχει δώσει! Μην της πάρει κανείς άλλος τη δόξα βλέπετε!!!
Τέλος πάντων κάτι βρήκα, και το έφτιαξα. Αν και καλό, δεν είναι το τέλειο. Παρ’ όλα αυτά σας το γράφω σήμερα μέχρι να πείσω την Αννα να μου δώσει τη δικιά της συνταγή.
Μωσαϊκό
2 πακέτα μπισκότα μιράντα, ή μπτι μπέρ
250 γραμμάρια βούτυρο
250 γραμμάρια κουβερτούρα (αυτό το γλυκό θέλει κουβερτούρα για να γίνει καλό, με κακάο είναι απλά μέτριο)
3 αυγά
1 φλιτζάνι ζάχαρη (και λιγότερη να βάλτε αν το θέλετε πιο άγλυκο, γίνετε)
1 κάψουλα βανίλια σε σκόνη
Χτυπάτε τη ζάχαρη και τα αυγά στο μίξερ για 5 λεπτά. Σε μπεν μαρί λιώνετε τη κουβερτούρα και προσθέτετε το βούτυρο, ανακατεύετε πολύ καλά να ομογενοποιηθούν τα υλικά. Ρίχνετε και τη βανίλια. Αφήστε λίγο τη σοκολάτα να κρυώσει και μετά προσθέστε την στο μίγμα των αυγών, χτυπώντας τα σε μέτρια ταχύτητα. Σε μεγάλο μπολ σπάστε τα μπισκότα σε μικρά κομματάκια και προσθέστε το μίγμα της σοκολάτας, ανακατεύοντας καλά να γίνει μία πηχτή μάζα. Κόβετε ένα μεγάλο φύλο αλουμινόχαρτο και απλώνετε το μίγμα κατά μήκος. Τυλίγετε το αλουμινόχαρτο από την πάνω και την κάτω πλευρά σαν να θέλετε να κάνετε ένα μεγάλο σαλάμι. Το βάζετε στη κατάψυξη για τουλάχιστον 3 ώρες και μετά στην ψύξη. Πριν το σερβίρετε το βγάζετε από το ψυγείο να μαλακώσει λιγάκι. Το κόβετε σε παχιά κομμάτια σαν το σαλάμι.
Κανονικά αυτό το γλυκό θέλει καρύδια. Αν έχετε καρύδια σπίτι μπορείτε να μειώσετε λίγο το μπισκότο και να βάλετε χοντροκομμένα καρυδάκια που θα το απογειώσουν!!
Αυτά για τώρα, του χρόνου που θα ξανακάνω τσεκ απ, πάλι τα ίδια θα γίνουν, μιας και για αυτούς έχουμε όλοι την τεράστια υποχρέωση να είμαστε άρρωστοι και μάλιστα με σοβαρές ασθένειες.
Χτες, έχοντας μαζέψει ένα κάρο εξετάσεις, πήγα για τελευταία φορά στον καρδιολόγο που μου είπε το προφανές, ... , αφού η «χολεριθρήνη» που μου είχε ζητήσει να κάνω ήταν εντός φυσιολογικών ορίων, το ίδιο και το ζάχαρο, η πίεση που μέτραγα εγώ ήταν στο 12 (αυτός την μέτραγε στο 16, λεει) και το τρίπλεξ ήταν φυσιολογικό, δεν έχω τίποτα, λεει, αλλά πρέπει να τα επαναλάβω όλα σε ένα χρόνο.
Γιατί; Σε δουλεία να βρισκόμαστε λεω εγώ, γιατί έχομε ασφάλεια που πληρώνει αβέρτα μπροστά στο ανύπαρκτο ενδεχόμενο να με χώσουν μέσα για εγχείρηση καρδιάς! Ενδεχόμενο με το οποίο ο καρδιολόγος εκβίασε την διεξαγωγή, ενός καραβιού εξετάσεων, στο δικό του βέβαια διαγνωστικό κέντρο. Στο εντωμεταξύ, και μέχρι να καταλάβω το παιχνίδι που παίζεται, άρχισα να αναρωτιέμαι σε ποιον να γράψω τα σπίτια, και αν έχω βάλει συνδικαιούχο στην ασφάλεια ζωής!
Όλα καλά όμως και έτσι από την άλλη εβδομάδα, αρχίζω κολυμβητήριο, άκουα αερόμπικ, και για να γελάμε λίγο και για να βελτιώσω και την φυσική μου κατάσταση, μπας και μπορώ το καλοκαίρι να κάνω κανα βήμα παραπάνω μέσα στη ζέστη. Τώρα εμένα αυτό το άκουα αερόμπικ, πολύ αστείο μου ακούγεται, αλλά θα σας πω την άλλη εβδομάδα.
Εκτός από το να επισκέπτομαι καθημερινά γιατρούς και διαγνωστικά κέντρα, έκανα και πολλά άλλα πράγματα το τελευταίο καιρό που όμως δεν σας έχω γράψει για αυτά. Πρώτα απ’ όλα έχω πάρα πολύ δουλεία! Όλοι λένε για τον κακό χαμό που γίνετε με την οικονομική κρίση, για τις απολύσεις, για το μαύρο μας το χάλι, εγώ όμως έχω πάρα πολύ δουλεία! Τώρα καλό είναι αυτό; Δεν ξέρω, θα δείξει!
Επίσης πήγα μέγαρο και είδα την καταπληκτική Κλυταιμνήστρα της Μάρθα Γκράχαμ. Μία υπέροχη αναπαραγωγή του μύθου της απατημένης γυναίκας του Αγαμέμνονα, μία παράστασης 50 ετών – την πρωτοανέβασε η Γκράχαμ το 1958 – που όμως έσφυζε από ζωντάνια και νεότητα!
Πήγα και είδα μία πολύ ωραία θεατρική παράσταση, τη Μέθοδο Γκρονχολμ, στο Θέατρο Τέχνης. Και το σενάριο πολύ καλό και οι ηθοποιοί εξαιρετικοί. Είχα πολύ καιρό να δω τόσο απολαυστικό Θέατρο.
Πήγα στο Αλάτσι, το γνωστό εστιατόριο του Θεωδοράκη του δημοσιογράφου. Μου άρεσε πάρα πολύ, και το φαγητό και το setting. Να πάτε!
Πήγα και είδα το Βίκη, Χριστίνα, Μπαρσελόνα, του Γούντι Αλλεν, καλό ήταν, πολύ απολαυστικό να βλέπεις όλες αυτές τις κουκλάρες στην οθόνη, αλλά μάλλον λόγω της υπερπροβολής το περίμενα πολύ καλύτερο, και τέλος πάντων ο Γούντι Αλλέν έχει κάνει πολύ καλύτερα έργα. Πάντως σε σύγκριση με τις λοιπές σάχλες που βλέπουμε στα σινεμά, ήταν πολύ καλό, και να πάτε να το δείτε.
Και τέλος έφαγα τον κόσμο να βρω μία αγαπημένη μου από τα παλιά συνταγή να σας γράψω και δεν την έχω βρει!!!! Η φίλη μου η Αννα, το φτιάχνει πάρα πολύ καλά αυτό το γλυκό, με μπόλικους ξηρούς καρπούς, και αν και τις έχω ζητήσει τη συνταγή, δεν μου την έχει δώσει! Μην της πάρει κανείς άλλος τη δόξα βλέπετε!!!
Τέλος πάντων κάτι βρήκα, και το έφτιαξα. Αν και καλό, δεν είναι το τέλειο. Παρ’ όλα αυτά σας το γράφω σήμερα μέχρι να πείσω την Αννα να μου δώσει τη δικιά της συνταγή.
Μωσαϊκό
2 πακέτα μπισκότα μιράντα, ή μπτι μπέρ
250 γραμμάρια βούτυρο
250 γραμμάρια κουβερτούρα (αυτό το γλυκό θέλει κουβερτούρα για να γίνει καλό, με κακάο είναι απλά μέτριο)
3 αυγά
1 φλιτζάνι ζάχαρη (και λιγότερη να βάλτε αν το θέλετε πιο άγλυκο, γίνετε)
1 κάψουλα βανίλια σε σκόνη
Χτυπάτε τη ζάχαρη και τα αυγά στο μίξερ για 5 λεπτά. Σε μπεν μαρί λιώνετε τη κουβερτούρα και προσθέτετε το βούτυρο, ανακατεύετε πολύ καλά να ομογενοποιηθούν τα υλικά. Ρίχνετε και τη βανίλια. Αφήστε λίγο τη σοκολάτα να κρυώσει και μετά προσθέστε την στο μίγμα των αυγών, χτυπώντας τα σε μέτρια ταχύτητα. Σε μεγάλο μπολ σπάστε τα μπισκότα σε μικρά κομματάκια και προσθέστε το μίγμα της σοκολάτας, ανακατεύοντας καλά να γίνει μία πηχτή μάζα. Κόβετε ένα μεγάλο φύλο αλουμινόχαρτο και απλώνετε το μίγμα κατά μήκος. Τυλίγετε το αλουμινόχαρτο από την πάνω και την κάτω πλευρά σαν να θέλετε να κάνετε ένα μεγάλο σαλάμι. Το βάζετε στη κατάψυξη για τουλάχιστον 3 ώρες και μετά στην ψύξη. Πριν το σερβίρετε το βγάζετε από το ψυγείο να μαλακώσει λιγάκι. Το κόβετε σε παχιά κομμάτια σαν το σαλάμι.
Κανονικά αυτό το γλυκό θέλει καρύδια. Αν έχετε καρύδια σπίτι μπορείτε να μειώσετε λίγο το μπισκότο και να βάλετε χοντροκομμένα καρυδάκια που θα το απογειώσουν!!
Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008
Ο Βασιλικός
Τρελαίνομαι για το άρωμα του βασιλικού. Μαζί με τη μαστίχα είναι τα πιο αγαπημένα μου αρωματικά. Η βεράντα μου κάθε καλοκαίρι έχει πολλούς ωραίους βασιλικούς, με μικρό φύλο ή πλατύφυλλους, όλες τις ποικιλίες, που τους ποτίζω επιμελώς και κάθε φορά που περνάω από μπροστά τους πειράζω τα φύλλα για να μυρίσουν λίγο.
Είχα λοιπόν πάντα το πρόβλημα του χειμώνα, τι να κάνω που δεν υπάρχουν βασιλικοί! Δεν αντέχουν στο κρύο και μέσα στο σπίτι δεν ευδοκιμούν, έτσι μάζευα φυλλαράκια και τα έβαζα στην κατάψυξη για να έχω. Αλλά τόσο τα κατεψυγμένα όσο και ο ξερός βασιλικός δεν είναι και αρκετά αρωματικά, και έτσι είχα ένα κενό στην χειμωνιάτικη κουζίνα μου! Τι σας λεω τώρα!!
Μέχρι που πριν λίγο καιρό, διάβασα ένα άρθρο σε κάποιο από τα περιοδικά μαγειρικής που αγοράζω που έδινε λύση σε αυτό το μεγάλο πρόβλημα της ανθρωπότητας.
Συντήρηση φύλλων βασιλικού σε λάδι. Με αυτό το τρόπο και το ελαιόλαδο αρωματίζεται και γίνετε υπέροχο για σαλάτες, βραστά λαχανικά, ψητά κρέατα και ψάρια, αλλά και τα φύλλα μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις σε σάλτσες και σος. Όσο λοιπόν υπάρχουν ακόμα στην αγορά φρέσκα φύλλα βασιλικού, να πάρετε να το φτιάξετε και θα με θυμηθείτε!
Βασιλικός στο λάδι
Διαλέγετε ένα μικρό βαζάκι που να χωράει κάτι περισσότερο από ένα νεροπότηρο λάδι. Το πλένετε καλά και το σκουπίζετε ακόμα καλύτερα να είναι απολύτως στεγνό. Πλένετε και στεγνώνετε πολύ καλά τα φύλλα του βασιλικού, βάζετε τα φύλλα το ένα πάνω στο άλλο και φτιάχνετε μικρά ματσάκια με τα οποία γεμίζετε πλήρως το βάζο. Το στουμπώνετε όσο πιο πολύ μπορείτε χωρίς όμως να πιέζετε πολύ τα φύλα και τα λιώσετε! Γεμίζετε το βάζο με ελαιόλαδο μέχρι πάνω και σίγουρα για 2 εκατοστά πάνω από τα φύλλα. Το βάζετε σε σκιερό μέρος. Όταν αφαιρείτε λάδι, το συμπληρώνετε ώστε να έχετε πάντα 2 εκ. πάνω από τα φύλλα λάδι. Μπορείτε έτσι να το κρατήσετε όλο το χειμώνα.
Πρόσφατα έβαλα λίγο από αυτό το λάδι σε ένα καλό λευκό τυρί και ήταν άλλο πράγμα. Αλλά και σε μία κόκκινη σάλτσα για μακαρόνια είναι υπέροχο!
Είχα λοιπόν πάντα το πρόβλημα του χειμώνα, τι να κάνω που δεν υπάρχουν βασιλικοί! Δεν αντέχουν στο κρύο και μέσα στο σπίτι δεν ευδοκιμούν, έτσι μάζευα φυλλαράκια και τα έβαζα στην κατάψυξη για να έχω. Αλλά τόσο τα κατεψυγμένα όσο και ο ξερός βασιλικός δεν είναι και αρκετά αρωματικά, και έτσι είχα ένα κενό στην χειμωνιάτικη κουζίνα μου! Τι σας λεω τώρα!!
Μέχρι που πριν λίγο καιρό, διάβασα ένα άρθρο σε κάποιο από τα περιοδικά μαγειρικής που αγοράζω που έδινε λύση σε αυτό το μεγάλο πρόβλημα της ανθρωπότητας.
Συντήρηση φύλλων βασιλικού σε λάδι. Με αυτό το τρόπο και το ελαιόλαδο αρωματίζεται και γίνετε υπέροχο για σαλάτες, βραστά λαχανικά, ψητά κρέατα και ψάρια, αλλά και τα φύλλα μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις σε σάλτσες και σος. Όσο λοιπόν υπάρχουν ακόμα στην αγορά φρέσκα φύλλα βασιλικού, να πάρετε να το φτιάξετε και θα με θυμηθείτε!
Βασιλικός στο λάδι
Διαλέγετε ένα μικρό βαζάκι που να χωράει κάτι περισσότερο από ένα νεροπότηρο λάδι. Το πλένετε καλά και το σκουπίζετε ακόμα καλύτερα να είναι απολύτως στεγνό. Πλένετε και στεγνώνετε πολύ καλά τα φύλλα του βασιλικού, βάζετε τα φύλλα το ένα πάνω στο άλλο και φτιάχνετε μικρά ματσάκια με τα οποία γεμίζετε πλήρως το βάζο. Το στουμπώνετε όσο πιο πολύ μπορείτε χωρίς όμως να πιέζετε πολύ τα φύλα και τα λιώσετε! Γεμίζετε το βάζο με ελαιόλαδο μέχρι πάνω και σίγουρα για 2 εκατοστά πάνω από τα φύλλα. Το βάζετε σε σκιερό μέρος. Όταν αφαιρείτε λάδι, το συμπληρώνετε ώστε να έχετε πάντα 2 εκ. πάνω από τα φύλλα λάδι. Μπορείτε έτσι να το κρατήσετε όλο το χειμώνα.
Πρόσφατα έβαλα λίγο από αυτό το λάδι σε ένα καλό λευκό τυρί και ήταν άλλο πράγμα. Αλλά και σε μία κόκκινη σάλτσα για μακαρόνια είναι υπέροχο!
Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008
Οι απίθανοι
Ένα από τα ωραία πράγματα του Ιντερνετ είναι οι διάφοροι απίθανοι τύποι που μπορούν πλέον να κάνουν μία σελίδα και να γράφουν ότι τους κατεβάσει η κούτρα.
Παλιά αυτό δεν μπορούσε να γίνει, οι ιστορίες συνομωσίας και τα «φανταστικά» σενάρια κυκλοφορούσαν μόνο σε φιλικές συναντήσεις και εκεί βέβαια έπεφτε πάντα το γέλιο της αρκούδας.
Τώρα όμως, μπορεί ο κάθε πικραμένος, είτε γιατί αυτό το σπορ του αρέσει, είτε γιατί είναι γίδι και δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω του, είτε γιατί αυτό που συμβαίνει γύρω του δεν του αρέσει και δεν μπορεί να το πιστέψει, είτε γιατί είναι εγκάθετος και εκτελεί αποστολή, βγάζει και μία θεωρία συνομωσίας την ανεβάζει σε μία σελίδα και καλεί κόσμο να έρθει να την διαβάσει.
Νομίζω ότι η πολυπλοκότητα του περιβάλλοντος που ζούμε, βοηθάει αυτό το σπορ. Είναι τόσα πολλά αυτά που γίνονται και δεν μπορούμε να τα εξηγήσουμε που όλους ίσως μας βολεύει μία συνομωσιολογία. Οι Έλληνες περισσότερο, ως «έθνος ανάδελφο», έχουμε κατακλύσει το ίντερνετ με απίστευτες ιστορίες.
Πέραν από τα πολύ τραβηγμένα σενάρια, τύπου Ελοχίμ κλπ, που βγάζουν οι Λιακόπουλοι αυτής της χώρας, υπάρχουν και τα πολύ «προσγειωμένα» σενάρια όπως αυτά που λένε ότι το Βατοπαίδι το έστησε το ΠΑΣΟΚ για να πέσει η ΝΔ και το άλλο που λεει ότι η ΝΔ ελέγχει τις δημοσκοπήσεις και τα Μedia με μοναδικό σκοπό να μην ανέβει το ΠΑΣΟΚ.
Διάβαζα χτες βράδυ ένα πολύ δημοφιλές μπλογκ ενός απίθανου τύπου, με σαφή συντηρητική άποψη, που έγραφε απίθανα πράγματα για αυτούς τους Δικαστές που παραιτήθηκαν, και άλλα φοβερά και τρομερά για το Βατοπαίδι, που όμως όλα ήταν αστήριχτα, ήταν βασιζόμενα σε συμπεράσματα του τύπου «με κοίταξε άρα είναι βαθιά ερωτευμένος μαζί μου», και κατέληγαν στο γνωστό και πολλαπλά επαναλαμβανόμενο «ο κόσμος δεν τρωει κουτόχορτο και έχει καταρρεύσει η συνομωσία!!».
Τι να πεις σε αυτούς τους γραφικούς τύπους; Εδώ υπάρχουν ολόκληρες χώρες που βασίζουν την πολιτική τους σε συνομωσιολογία, βλέπε Αμερική, ολόκληρα κόμματα που την έχουν κάνει πρακτική, βλέπε ΚΚΕ και ο δάκτυλος του ιμπεριαλισμού, και προφανώς πολύ άλλοι, μην ξεχνάμε ότι πέρσι η καιγόμενη Ελλάδα «δεχόταν απειλή»!
Είναι βέβαια ωραίο να υπάρχουν όλοι αυτοί οι γραφικοί τύποι, και όλες αυτές οι θεωρίες, πέφτει χοντρό γέλιο, όταν όμως μας κατακλύζουν, όταν διαδίδονται και υιοθετούνται τόσο εύκολα από τόσους πολλούς, αυτό πλέον γίνετε και ενοχλητικό και επικίνδυνο. Γιατί; μα γιατί έχουμε δημοκρατία που από αρχαιοτάτων χρόνων ήταν, είναι και θα είναι επιρρεπής σε τέτοιου είδους ασθένειες.
Αυτά είχα να πω, τώρα μαμ. Μιας και έρχεται 28η Οκτωβρίου και όλο και κάπου θα πάτε, είπα να σας γράψω μία εύκολη συνταγούλα για ατομικά κεκάκια αλμυρά με τυρί. Ένα από τα γνωστά μου ελαττώματα, που όμως τώρα τελευταία προσπαθώ να το ελέγξω, είναι ότι όταν πάμε κάπου εκδρομή, θέλω να έχω φτιάξει το κατιτίς μου λες και πάμε πικνίκ! Κάτι για το δρόμο που λένε; Πάντα λοιπόν φτιάχνω πράγματα που όμως ποτέ δεν τρωμε, είτε γιατί δεν πεινάμε, είτε γιατί προτιμάμε να φαμε σε ταβέρνα στο δρόμο αντί να τσιμπολογάμε συνέχεια πίττες και άλλα, και έτσι όλα τα καλούδια πετιούνται τη δεύτερη, άντε τρίτη μέρα της εκδρομής.
Εσείς όμως που έχετε παιδάκια μπορείτε να φτιάξετε αυτά τα κεκάκια, να τους τα δίνετε στο σχολείο για παράδειγμα, ή τέλος πάντων να φτιάξετε ένα μεγάλο κέικ απλά από λαιμαργία για τον εαυτό σας!
Κέικ με τυρί (ή ένα μεγάλο κέικ, ή 12 μικρά κεκάκια σαν μάφινς)
1 ½ φλιτζάνι αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
1 φλιτζάνι κολοκυθάκια τριμμένα στο στίφτη και στυμμένα
1 φλιτζάνι τριμμένο κεφαλοτύρι
λίγο αλάτι
1 αυγό μεγάλο
5 κουταλιές της σούπας λάδι
¾ του φλιτζανιού χλιαρό γάλα
δυόσμο ψιλοκομμένο (προαιρετικά)
Βάλτε σε ένα μπολ το αλεύρι τα κολοκυθάκια το κεφαλοτύρι και το αλάτι. Προσθέστε λίγο πιπέρι και το δυόσμο αν θέλετε. Σε άλλο μπολ χτυπήστε τα υγρά, το αυγό το γάλα και το λάδι να ομογενοποιηθούν. Ανακατεύετε τα υγρά με τα στερεά καλά να γίνουν ένα μίγμα. Μοιράζετε το μίγμα είτε σε βουτυρωμένα και αλευρωμένα φορμάκια για μάφιν, είτε σε μία φόρμα του κέικ. Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς αέρα για 20-25 λεπτά περίπου τα μικρά φορμάκια και παραπάνω αν τελικά κάνετε 1 μεγάλο κέικ. Για να δείτε πότε είναι έτοιμα τρυπάτε το κέντρο με ένα ξύλο από σουβλάκι (ή ένα μαχαιράκι) και πρέπει να βγαίνει στεγνό. Αφήστε τα λίγο να στεγνώσουν για 5-10 λεπτά και μετά ξεφορμάρετε.
Παλιά αυτό δεν μπορούσε να γίνει, οι ιστορίες συνομωσίας και τα «φανταστικά» σενάρια κυκλοφορούσαν μόνο σε φιλικές συναντήσεις και εκεί βέβαια έπεφτε πάντα το γέλιο της αρκούδας.
Τώρα όμως, μπορεί ο κάθε πικραμένος, είτε γιατί αυτό το σπορ του αρέσει, είτε γιατί είναι γίδι και δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω του, είτε γιατί αυτό που συμβαίνει γύρω του δεν του αρέσει και δεν μπορεί να το πιστέψει, είτε γιατί είναι εγκάθετος και εκτελεί αποστολή, βγάζει και μία θεωρία συνομωσίας την ανεβάζει σε μία σελίδα και καλεί κόσμο να έρθει να την διαβάσει.
Νομίζω ότι η πολυπλοκότητα του περιβάλλοντος που ζούμε, βοηθάει αυτό το σπορ. Είναι τόσα πολλά αυτά που γίνονται και δεν μπορούμε να τα εξηγήσουμε που όλους ίσως μας βολεύει μία συνομωσιολογία. Οι Έλληνες περισσότερο, ως «έθνος ανάδελφο», έχουμε κατακλύσει το ίντερνετ με απίστευτες ιστορίες.
Πέραν από τα πολύ τραβηγμένα σενάρια, τύπου Ελοχίμ κλπ, που βγάζουν οι Λιακόπουλοι αυτής της χώρας, υπάρχουν και τα πολύ «προσγειωμένα» σενάρια όπως αυτά που λένε ότι το Βατοπαίδι το έστησε το ΠΑΣΟΚ για να πέσει η ΝΔ και το άλλο που λεει ότι η ΝΔ ελέγχει τις δημοσκοπήσεις και τα Μedia με μοναδικό σκοπό να μην ανέβει το ΠΑΣΟΚ.
Διάβαζα χτες βράδυ ένα πολύ δημοφιλές μπλογκ ενός απίθανου τύπου, με σαφή συντηρητική άποψη, που έγραφε απίθανα πράγματα για αυτούς τους Δικαστές που παραιτήθηκαν, και άλλα φοβερά και τρομερά για το Βατοπαίδι, που όμως όλα ήταν αστήριχτα, ήταν βασιζόμενα σε συμπεράσματα του τύπου «με κοίταξε άρα είναι βαθιά ερωτευμένος μαζί μου», και κατέληγαν στο γνωστό και πολλαπλά επαναλαμβανόμενο «ο κόσμος δεν τρωει κουτόχορτο και έχει καταρρεύσει η συνομωσία!!».
Τι να πεις σε αυτούς τους γραφικούς τύπους; Εδώ υπάρχουν ολόκληρες χώρες που βασίζουν την πολιτική τους σε συνομωσιολογία, βλέπε Αμερική, ολόκληρα κόμματα που την έχουν κάνει πρακτική, βλέπε ΚΚΕ και ο δάκτυλος του ιμπεριαλισμού, και προφανώς πολύ άλλοι, μην ξεχνάμε ότι πέρσι η καιγόμενη Ελλάδα «δεχόταν απειλή»!
Είναι βέβαια ωραίο να υπάρχουν όλοι αυτοί οι γραφικοί τύποι, και όλες αυτές οι θεωρίες, πέφτει χοντρό γέλιο, όταν όμως μας κατακλύζουν, όταν διαδίδονται και υιοθετούνται τόσο εύκολα από τόσους πολλούς, αυτό πλέον γίνετε και ενοχλητικό και επικίνδυνο. Γιατί; μα γιατί έχουμε δημοκρατία που από αρχαιοτάτων χρόνων ήταν, είναι και θα είναι επιρρεπής σε τέτοιου είδους ασθένειες.
Αυτά είχα να πω, τώρα μαμ. Μιας και έρχεται 28η Οκτωβρίου και όλο και κάπου θα πάτε, είπα να σας γράψω μία εύκολη συνταγούλα για ατομικά κεκάκια αλμυρά με τυρί. Ένα από τα γνωστά μου ελαττώματα, που όμως τώρα τελευταία προσπαθώ να το ελέγξω, είναι ότι όταν πάμε κάπου εκδρομή, θέλω να έχω φτιάξει το κατιτίς μου λες και πάμε πικνίκ! Κάτι για το δρόμο που λένε; Πάντα λοιπόν φτιάχνω πράγματα που όμως ποτέ δεν τρωμε, είτε γιατί δεν πεινάμε, είτε γιατί προτιμάμε να φαμε σε ταβέρνα στο δρόμο αντί να τσιμπολογάμε συνέχεια πίττες και άλλα, και έτσι όλα τα καλούδια πετιούνται τη δεύτερη, άντε τρίτη μέρα της εκδρομής.
Εσείς όμως που έχετε παιδάκια μπορείτε να φτιάξετε αυτά τα κεκάκια, να τους τα δίνετε στο σχολείο για παράδειγμα, ή τέλος πάντων να φτιάξετε ένα μεγάλο κέικ απλά από λαιμαργία για τον εαυτό σας!
Κέικ με τυρί (ή ένα μεγάλο κέικ, ή 12 μικρά κεκάκια σαν μάφινς)
1 ½ φλιτζάνι αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
1 φλιτζάνι κολοκυθάκια τριμμένα στο στίφτη και στυμμένα
1 φλιτζάνι τριμμένο κεφαλοτύρι
λίγο αλάτι
1 αυγό μεγάλο
5 κουταλιές της σούπας λάδι
¾ του φλιτζανιού χλιαρό γάλα
δυόσμο ψιλοκομμένο (προαιρετικά)
Βάλτε σε ένα μπολ το αλεύρι τα κολοκυθάκια το κεφαλοτύρι και το αλάτι. Προσθέστε λίγο πιπέρι και το δυόσμο αν θέλετε. Σε άλλο μπολ χτυπήστε τα υγρά, το αυγό το γάλα και το λάδι να ομογενοποιηθούν. Ανακατεύετε τα υγρά με τα στερεά καλά να γίνουν ένα μίγμα. Μοιράζετε το μίγμα είτε σε βουτυρωμένα και αλευρωμένα φορμάκια για μάφιν, είτε σε μία φόρμα του κέικ. Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς αέρα για 20-25 λεπτά περίπου τα μικρά φορμάκια και παραπάνω αν τελικά κάνετε 1 μεγάλο κέικ. Για να δείτε πότε είναι έτοιμα τρυπάτε το κέντρο με ένα ξύλο από σουβλάκι (ή ένα μαχαιράκι) και πρέπει να βγαίνει στεγνό. Αφήστε τα λίγο να στεγνώσουν για 5-10 λεπτά και μετά ξεφορμάρετε.
Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008
Ψώνια
Από την Παρασκευή έχω Ρουμάνες! Φύγανε και έτσι βρήκα λίγο χρόνο να γράψω καμιά συνταγούλα.
Όσο συναναστρέφομαι αυτούς τους ανθρώπους, τόσο μου θυμίζουν τη γιαγιά μου και την γενιά της κατοχής. Μέχρι τα βαθιά της γεράματα η γιαγιά είχε έτσι μία «κατοχική πείνα», μπορούσε να «τουμπάρει» ένα φαγητό 10 φορές ώστε να μην αναγκαστούμε να το πετάξουμε. Ζώντας μέσα στην απόλυτη αφθονία, δεν ήθελε να πατάξει τίποτα σχετικό με φαγητό. Είχε έντονο κατοχικό σύνδρομο!
Έτσι και αυτές οι Ρουμάνες! Έχουν ένα έντομο σύνδρομο στέρησης, όχι με το φαγητό βέβαια, αλλά με όλα τα άχρηστα καταναλωτικά προϊόντα που για τόσα χρόνια στερήθηκαν αυτές, αλλά και οι γονείς τους. Αυτό συνδυάζετε και με ένα έντονο σύνδρομο κατωτερότητας, απέναντι σε όποιον θεωρείται «δυτικός».
Για να σας δώσω να καταλάβετε τι εννοώ ακούστε τι έγινε χτές βράδυ.
Αφού όλο το Σάββατο, το πέρασαν στα μαγαζιά του κέντρου, την Κυριακή ξεκίνησαν σαν τη τρελή χαρά να πάνε στο Μολ. Έμειναν έκπληκτες, όταν κατάλαβαν ότι το πολυκατάστημα των ονείρων τους ήταν κλειστό την Κυριακή, μιας και στη καπιταλιστική Ρουμανία τα μαγαζιά είναι –κατα τον νόμο- ανοιχτά 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες τη βδομάδα. Όταν τους είπα ότι έτσι μικρά μαγαζιά δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τις μεγάλες και εύρωστες αλυσίδες μου είπαν «ιτς νοτ μαι προμπλεμ» και έτσι έληξε η όποια συζήτηση περί μικρομεσαίων επιχειρήσεων και ανάπτυξης της οικονομίας κλπ. Αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους νεοκαπιταλιστές της ανατολικής Ευρώπης.
Αφού δεν βρήκαν το μολ ανοιχτό πήγαν στην μόνη περιοχή που μπορεί τα μαγαζιά να είναι ανοιχτά μία Κυριακή πρωί. Στη Πλάκα! Έκαναν λεει καταπληκτικά ψώνια!!! Δεν θέλω να το σχολιάσω αυτό και πάω παρακάτω. Ούτε ακρόπολη ούτε μουσεία, ούτε τίποτα. Μόνο μαγαζιά και ψώνια. Καμία απολύτως περιέργεια να δούνε κάτι άλλο εκτός από το Ζάρα και το Μάνγκο που καθώς λένε στην Αθήνα είναι φθηνότερα από το Βουκουρέστι. Εδώ θέλω να σας πω ότι είχαν έρθει με 2 άδειες βαλίτσες έξτρα μαζί τους να τις γεμίσουν εδώ με ψώνια!
Τη Δευτέρα το πρωί, ήταν «ανχάπι»! γιατί δεν είχαν βρει κάποια πράγματα που θέλανε και αναρωτιόντουσαν που και πως θα τα βρούνε. Τους πρότεινα να τις πάω στο Φακτορι Αουτλετ, στο αεροδρόμιο, που και ανοιχτό είναι Δευτέρα απόγευμα, και πιο οικονομικό από τα μαγαζιά στο μολ. Μην ξεχνάμε ότι, τα δικά τους εισοδήματα είναι μικρότερα από τα δικά μας, ανατολική Ευρώπη γαρ, φτηνά εργατικά χέρια κλπ! Κούνια που μας κούναγε!
Αφού πρώτα μου είπαν ότι αυτές δεν ψωνίζουν από αουτλετ, δέχτηκαν να πάμε μίας και ήθελαν πράγματα για τα παιδιά τους και τους άνδρες τους και όχι για αυτές, άρα μπορούν να ψωνίσουν από εκεί. Πήγαμε με καθυστέρηση, λόγω κίνησης και έτσι είχαν μόνο 1 ώρα και 20 λεπτά να ψωνίσουν. Αρχικά τις ακολούθησα. Τα πρώτα μαγαζιά που είδαμε είχαν γυναικεία παπούτσια. Μου λεει η μία, «έχω πάθος με τα παπούτσια, ψάχνω στο ιντερνετ για τα νέα μοντέλα, και πρώτα τα αγοράζω εγώ και μετά τα βάζουν στα Ρουμάνικα περιοδικά!». Τι μου λες!
Πήγαμε παρακάτω, στα παιδικά, πήραν κάτι παπούτσια για τα παιδάκια τους, ροζ-μωβ, με εκατοντάδες μπιρμπίλια απάνω, και τελικά φτάσαμε στα ανδρικά. Εκεί έμαθα τα εξής φοβερά πράγματα. Η τιμπέρλαντ και η νότικα δεν είναι καλές μάρκες, είναι λόου κλας και ότι ο άνδρας τής μίας, δίμετρος 45-αρης 35876 κιλά, φοράει μόνο Ριπλέι. Τώρα εγώ με τις ελάχιστες γνώσεις μου περι μόδας πίστευα ότι τα Ριπλέι είναι για τα πάρα, μα πάρα πολύ μοδάτα πιτσιρίκια που φοράνε κάτι πράγματα που τα σχολιάζεις στο δρόμο, και όχι για το πιο πάνω 45-άρη, αλλά μπορεί και να κάνω λάθος. Εκεί που προσπαθούσαν να εξηγήσουν στην εμβρόντητη 17-αρα πωλήτρια, ότι αυτό ο ξεσκισμένο μπουφάν – σημειωτέων ότι τους είπα να μην το πάρουνε γιατί με τόσες τρύπες μάλλον ελαττωματικό ήταν – το θέλουνε στο 25ΧΛ (25 εξτρα λαρτζ), εκεί ακριβώς η υπομονή μου εξαντλήθηκε και έφυγα για την καφετέρια του μαγαζιού, όπου και θα περίμενα μέχρι να τελειώσουν.
Είχαμε κλείσει και τραπέζι στο Αλάτσι που είναι στην άλλη άκρη της πόλης, και η ώρα πέρναγε χωρίς να φανούν πουθενά. Τους έστειλα ΣΜΣ και εμφανίστηκαν μετά από λίγο ασθμαίνοντας, με μία τρέλα στο μάτι και δεκάδες σακούλες η κάθε μία. Αλλά δεν είχαν τελειώσει! Με παρακάλεσαν να περιμένω 5 λεπτά ακόμα, να πάνε να δοκιμάσουν κάτι παπούτσια που είχαν δει από δεκάδες μέτρα μακριά και τους γυάλισαν. Φύγαμε τελικά με μισή ώρα καθυστέρηση, και με 1400 Ευρω ψώνια!
Στο δρόμο ήμουνα μουγκή. Είχα χάσει τη λαλιά μου από την καταναλωτική μανία τους για μπούρδες. Μου έλεγαν ότι αυτό για αυτές είναι ψυχοθεραπεία και μιας και δουλεύουν πάρα πολύ σκληρά – πράγμα απολύτως αληθές - η μόνη χαρά που έχουν είναι να χαλάσουν 1 μισθό σε 2 ώρες! Δεν είπα τίποτα βέβαια, να μην τις προσβάλω τις κοπέλες, αλλά δεν μπορώ να μην κρίνω αρνητικά όλο αυτό το σύστριγγλο!
Κάπου εκεί μας προσπέρασε, μία μερσεντές πολυτελείας, από τις λίγες που βλέπεις στο δρόμο. Μου λεει η μία, δεν θα σταματήσω να δουλεύω αν δεν πάρω ένα τέτοιο αμάξι, και μέχρι να το πάρω θα είμαι αποτυχημένη! Και μιλάμε για μία κοπέλα που στο τιμόνι είναι δημόσιος κίνδυνος, με το ζόρι οδηγεί και δεν μπορεί να παρκάρει, πάντα ζητάει από κάποιον να της παρκάρει το αυτοκίνητο, αλλά η μερσεντές για αυτήν είναι όνειρο ζωής.
Βέβαια θα μου πείτε, ότι τέτοια φρούτα βρίσκεις παντού, και θα συμφωνήσω. Τις ξέρω όμως καλά τις κοπέλες αυτές, δουλεύουν περίπου 16 ώρες την ημέρα, κάθε μέρα και τα σαββατοκύριακα, όχι γιατί τις υποχρεώνει κανείς, αλλά γιατί αυτό θέλουν. Θέλουν χρήματα, πολλά χρήματα, να μπορούν να τα ξοδεύουν με τέτοιο τρόπο, να μπορούν να πάρουν μία μερσεντές τέτοια και να την τρακάρουν το πρώτο τέταρτο, να μπορούν να ξοδεύουν έτσι! Το περίεργο είναι, ότι τα σπίτια τους είναι τρώγλες, δεν θες να μπεις μέσα, και γενικά δεν ξοδεύουνε για ότι δεν φαίνεται. Να φαντασθείτε, ότι σήμερα ήρθαν στο γραφείο, εν μέσω απεργίας και με 2 γιγαντιαίες βαλίτσες η κάθε μία στα χέρια, με τη συγκοινωνία, γιατί το ταξί θα τους έπαιρνε 15 ευρώ! Έτσι μου είπαν!
Αυτά λοιπόν τα νέα μου και σήμερις. Έχω προβληματιστεί αρκετά, για αυτή τη γενιά των «πεινασμένων» ανατολικών, πραγματικά μου φέρνουν σε κατοχή. Δεν ξέρω τι άλλο να σκεφτώ.
Μικρά που ήμασταν μας άρεσε πολύ Μερέντα. Δεν ξέρω κανένα παιδί που να μην τρελαινότανε με την μερέντα, αντίθετα ξέρω πολλά μεγάλα μωρά που αν και 40-ήσανε τρωνε ψωμί με μερέντα και μίλκο για πρωινό.
Για αυτά τα μικρά και μεγάλα μωρά ιδού η συνταγή της μερέντας (δια χειρός Παρλιάρου βέβαια), ειδικά φτιαγμένη -συνταγή θανάτου- για διαβητικούς.
Κρέμα Σοκολάτας
200 γραμμάρια κουβερτούρα
400 γραμμάρια γάλα ζαχαρούχο ζεσταμένο λιγάκι
250 γραμμάρια βούτυρο λίγο λιωμένο
100 γραμμάρια ανάλατα φουντούκια αποφλοιωμένα
Σε μπεν μαρί λιώνετε τη κουβερτούρα. Αφού την βγάλετε από τη φωτιά προσθέτετε το γάλα και ομογενοποιείτε. Στο μούλτι πολτοποιήστε τα φουντούκια μέχρι να γίνουν σκόνη και τα προσθέτετε στο μίγμα σοκολάτας γάλακτος. Στο τέλος προσθέτετε το βούτυρο, το ανακατεύετε πολύ καλά, να ομογενοποιηθούν καλά τα υλικά. Περιμένετε να κρυώσει λίγο και γεμίζετε βάζα που τα έχετε αποστειρώσει καλά. Τη διατηρείτε στο ψυγείο, αλλά όταν θέλετε να τη χρησιμοποιήσετε την βγάζετε λίγο σε θερμοκρασία περιβάλλοντος να μαλακώσει. Αν πρόκειται να την καταναλώσετε γρήγορα, μπορείτε να την έχετε και εκτός ψυγείου, σε δροσερό μέρος για κανα μήνα.
Όσο συναναστρέφομαι αυτούς τους ανθρώπους, τόσο μου θυμίζουν τη γιαγιά μου και την γενιά της κατοχής. Μέχρι τα βαθιά της γεράματα η γιαγιά είχε έτσι μία «κατοχική πείνα», μπορούσε να «τουμπάρει» ένα φαγητό 10 φορές ώστε να μην αναγκαστούμε να το πετάξουμε. Ζώντας μέσα στην απόλυτη αφθονία, δεν ήθελε να πατάξει τίποτα σχετικό με φαγητό. Είχε έντονο κατοχικό σύνδρομο!
Έτσι και αυτές οι Ρουμάνες! Έχουν ένα έντομο σύνδρομο στέρησης, όχι με το φαγητό βέβαια, αλλά με όλα τα άχρηστα καταναλωτικά προϊόντα που για τόσα χρόνια στερήθηκαν αυτές, αλλά και οι γονείς τους. Αυτό συνδυάζετε και με ένα έντονο σύνδρομο κατωτερότητας, απέναντι σε όποιον θεωρείται «δυτικός».
Για να σας δώσω να καταλάβετε τι εννοώ ακούστε τι έγινε χτές βράδυ.
Αφού όλο το Σάββατο, το πέρασαν στα μαγαζιά του κέντρου, την Κυριακή ξεκίνησαν σαν τη τρελή χαρά να πάνε στο Μολ. Έμειναν έκπληκτες, όταν κατάλαβαν ότι το πολυκατάστημα των ονείρων τους ήταν κλειστό την Κυριακή, μιας και στη καπιταλιστική Ρουμανία τα μαγαζιά είναι –κατα τον νόμο- ανοιχτά 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες τη βδομάδα. Όταν τους είπα ότι έτσι μικρά μαγαζιά δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τις μεγάλες και εύρωστες αλυσίδες μου είπαν «ιτς νοτ μαι προμπλεμ» και έτσι έληξε η όποια συζήτηση περί μικρομεσαίων επιχειρήσεων και ανάπτυξης της οικονομίας κλπ. Αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους νεοκαπιταλιστές της ανατολικής Ευρώπης.
Αφού δεν βρήκαν το μολ ανοιχτό πήγαν στην μόνη περιοχή που μπορεί τα μαγαζιά να είναι ανοιχτά μία Κυριακή πρωί. Στη Πλάκα! Έκαναν λεει καταπληκτικά ψώνια!!! Δεν θέλω να το σχολιάσω αυτό και πάω παρακάτω. Ούτε ακρόπολη ούτε μουσεία, ούτε τίποτα. Μόνο μαγαζιά και ψώνια. Καμία απολύτως περιέργεια να δούνε κάτι άλλο εκτός από το Ζάρα και το Μάνγκο που καθώς λένε στην Αθήνα είναι φθηνότερα από το Βουκουρέστι. Εδώ θέλω να σας πω ότι είχαν έρθει με 2 άδειες βαλίτσες έξτρα μαζί τους να τις γεμίσουν εδώ με ψώνια!
Τη Δευτέρα το πρωί, ήταν «ανχάπι»! γιατί δεν είχαν βρει κάποια πράγματα που θέλανε και αναρωτιόντουσαν που και πως θα τα βρούνε. Τους πρότεινα να τις πάω στο Φακτορι Αουτλετ, στο αεροδρόμιο, που και ανοιχτό είναι Δευτέρα απόγευμα, και πιο οικονομικό από τα μαγαζιά στο μολ. Μην ξεχνάμε ότι, τα δικά τους εισοδήματα είναι μικρότερα από τα δικά μας, ανατολική Ευρώπη γαρ, φτηνά εργατικά χέρια κλπ! Κούνια που μας κούναγε!
Αφού πρώτα μου είπαν ότι αυτές δεν ψωνίζουν από αουτλετ, δέχτηκαν να πάμε μίας και ήθελαν πράγματα για τα παιδιά τους και τους άνδρες τους και όχι για αυτές, άρα μπορούν να ψωνίσουν από εκεί. Πήγαμε με καθυστέρηση, λόγω κίνησης και έτσι είχαν μόνο 1 ώρα και 20 λεπτά να ψωνίσουν. Αρχικά τις ακολούθησα. Τα πρώτα μαγαζιά που είδαμε είχαν γυναικεία παπούτσια. Μου λεει η μία, «έχω πάθος με τα παπούτσια, ψάχνω στο ιντερνετ για τα νέα μοντέλα, και πρώτα τα αγοράζω εγώ και μετά τα βάζουν στα Ρουμάνικα περιοδικά!». Τι μου λες!
Πήγαμε παρακάτω, στα παιδικά, πήραν κάτι παπούτσια για τα παιδάκια τους, ροζ-μωβ, με εκατοντάδες μπιρμπίλια απάνω, και τελικά φτάσαμε στα ανδρικά. Εκεί έμαθα τα εξής φοβερά πράγματα. Η τιμπέρλαντ και η νότικα δεν είναι καλές μάρκες, είναι λόου κλας και ότι ο άνδρας τής μίας, δίμετρος 45-αρης 35876 κιλά, φοράει μόνο Ριπλέι. Τώρα εγώ με τις ελάχιστες γνώσεις μου περι μόδας πίστευα ότι τα Ριπλέι είναι για τα πάρα, μα πάρα πολύ μοδάτα πιτσιρίκια που φοράνε κάτι πράγματα που τα σχολιάζεις στο δρόμο, και όχι για το πιο πάνω 45-άρη, αλλά μπορεί και να κάνω λάθος. Εκεί που προσπαθούσαν να εξηγήσουν στην εμβρόντητη 17-αρα πωλήτρια, ότι αυτό ο ξεσκισμένο μπουφάν – σημειωτέων ότι τους είπα να μην το πάρουνε γιατί με τόσες τρύπες μάλλον ελαττωματικό ήταν – το θέλουνε στο 25ΧΛ (25 εξτρα λαρτζ), εκεί ακριβώς η υπομονή μου εξαντλήθηκε και έφυγα για την καφετέρια του μαγαζιού, όπου και θα περίμενα μέχρι να τελειώσουν.
Είχαμε κλείσει και τραπέζι στο Αλάτσι που είναι στην άλλη άκρη της πόλης, και η ώρα πέρναγε χωρίς να φανούν πουθενά. Τους έστειλα ΣΜΣ και εμφανίστηκαν μετά από λίγο ασθμαίνοντας, με μία τρέλα στο μάτι και δεκάδες σακούλες η κάθε μία. Αλλά δεν είχαν τελειώσει! Με παρακάλεσαν να περιμένω 5 λεπτά ακόμα, να πάνε να δοκιμάσουν κάτι παπούτσια που είχαν δει από δεκάδες μέτρα μακριά και τους γυάλισαν. Φύγαμε τελικά με μισή ώρα καθυστέρηση, και με 1400 Ευρω ψώνια!
Στο δρόμο ήμουνα μουγκή. Είχα χάσει τη λαλιά μου από την καταναλωτική μανία τους για μπούρδες. Μου έλεγαν ότι αυτό για αυτές είναι ψυχοθεραπεία και μιας και δουλεύουν πάρα πολύ σκληρά – πράγμα απολύτως αληθές - η μόνη χαρά που έχουν είναι να χαλάσουν 1 μισθό σε 2 ώρες! Δεν είπα τίποτα βέβαια, να μην τις προσβάλω τις κοπέλες, αλλά δεν μπορώ να μην κρίνω αρνητικά όλο αυτό το σύστριγγλο!
Κάπου εκεί μας προσπέρασε, μία μερσεντές πολυτελείας, από τις λίγες που βλέπεις στο δρόμο. Μου λεει η μία, δεν θα σταματήσω να δουλεύω αν δεν πάρω ένα τέτοιο αμάξι, και μέχρι να το πάρω θα είμαι αποτυχημένη! Και μιλάμε για μία κοπέλα που στο τιμόνι είναι δημόσιος κίνδυνος, με το ζόρι οδηγεί και δεν μπορεί να παρκάρει, πάντα ζητάει από κάποιον να της παρκάρει το αυτοκίνητο, αλλά η μερσεντές για αυτήν είναι όνειρο ζωής.
Βέβαια θα μου πείτε, ότι τέτοια φρούτα βρίσκεις παντού, και θα συμφωνήσω. Τις ξέρω όμως καλά τις κοπέλες αυτές, δουλεύουν περίπου 16 ώρες την ημέρα, κάθε μέρα και τα σαββατοκύριακα, όχι γιατί τις υποχρεώνει κανείς, αλλά γιατί αυτό θέλουν. Θέλουν χρήματα, πολλά χρήματα, να μπορούν να τα ξοδεύουν με τέτοιο τρόπο, να μπορούν να πάρουν μία μερσεντές τέτοια και να την τρακάρουν το πρώτο τέταρτο, να μπορούν να ξοδεύουν έτσι! Το περίεργο είναι, ότι τα σπίτια τους είναι τρώγλες, δεν θες να μπεις μέσα, και γενικά δεν ξοδεύουνε για ότι δεν φαίνεται. Να φαντασθείτε, ότι σήμερα ήρθαν στο γραφείο, εν μέσω απεργίας και με 2 γιγαντιαίες βαλίτσες η κάθε μία στα χέρια, με τη συγκοινωνία, γιατί το ταξί θα τους έπαιρνε 15 ευρώ! Έτσι μου είπαν!
Αυτά λοιπόν τα νέα μου και σήμερις. Έχω προβληματιστεί αρκετά, για αυτή τη γενιά των «πεινασμένων» ανατολικών, πραγματικά μου φέρνουν σε κατοχή. Δεν ξέρω τι άλλο να σκεφτώ.
Μικρά που ήμασταν μας άρεσε πολύ Μερέντα. Δεν ξέρω κανένα παιδί που να μην τρελαινότανε με την μερέντα, αντίθετα ξέρω πολλά μεγάλα μωρά που αν και 40-ήσανε τρωνε ψωμί με μερέντα και μίλκο για πρωινό.
Για αυτά τα μικρά και μεγάλα μωρά ιδού η συνταγή της μερέντας (δια χειρός Παρλιάρου βέβαια), ειδικά φτιαγμένη -συνταγή θανάτου- για διαβητικούς.
Κρέμα Σοκολάτας
200 γραμμάρια κουβερτούρα
400 γραμμάρια γάλα ζαχαρούχο ζεσταμένο λιγάκι
250 γραμμάρια βούτυρο λίγο λιωμένο
100 γραμμάρια ανάλατα φουντούκια αποφλοιωμένα
Σε μπεν μαρί λιώνετε τη κουβερτούρα. Αφού την βγάλετε από τη φωτιά προσθέτετε το γάλα και ομογενοποιείτε. Στο μούλτι πολτοποιήστε τα φουντούκια μέχρι να γίνουν σκόνη και τα προσθέτετε στο μίγμα σοκολάτας γάλακτος. Στο τέλος προσθέτετε το βούτυρο, το ανακατεύετε πολύ καλά, να ομογενοποιηθούν καλά τα υλικά. Περιμένετε να κρυώσει λίγο και γεμίζετε βάζα που τα έχετε αποστειρώσει καλά. Τη διατηρείτε στο ψυγείο, αλλά όταν θέλετε να τη χρησιμοποιήσετε την βγάζετε λίγο σε θερμοκρασία περιβάλλοντος να μαλακώσει. Αν πρόκειται να την καταναλώσετε γρήγορα, μπορείτε να την έχετε και εκτός ψυγείου, σε δροσερό μέρος για κανα μήνα.
Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2008
Πίεση
Μα είναι δυνατόν να μην μου ανεβαίνει η πίεση;
Ξυπνάω το πρωί, μες στη τρελή χαρά, δεν έχω λόγο να είμαι αγχωμένη, ή πιεσμένη, από ύπνο σηκώθηκα άλλωστε και εγώ ως γνωστόν κοιμάμαι σαν γάιδαρος, δεν καταλαβαίνω τίποτα. Φτιάχνω τον καφέ μου και ανοίγω ταυτόχρονα χτεσινή εφημερίδα και τηλεόραση.
Στο ένα κανάλι ήταν ο Μαγγίνας και ο Πέτρος Ευθυμίου, και μιλάγανε ταυτόχρονα. Μάλλον φωνάζανε ταυτόχρονα λέγοντας ακατανόητα πράγματα για το πρωινό μου μυαλό. Αλλάζω κανάλι, εκεί λέγανε για τις εκλογές στην Αμερική, το χτεσινό ντιμπειτ Ομπάμα ΜακΚείν και κάποιον Τζο Υδραυλικό, δεν κατάλαβα και πολλά, αλλά τουλάχιστον δεν φωνάζανε.
Δεν άκουσα και πολλά γιατί διάβαζα την εφημερίδα πίνοντας το καφεδάκι μου, αλλά γενικώς ήμουνα πολύ πολύ ήρεμη. Πάω κάνω ένα μπανάκι, τρωω και το πρωινό μου, και ξανακάθομαι μπροστά στην τηλεόραση, ωραία ωραία να ακούσω λίγο τα νέα της ημέρας.
Κατ’ αρχήν οι δύο πολιτικοί ακόμα φωνάζανε! Μαζί τους γκαρίζανε και οι τηλεπαρουσιαστές λες και το ζήτημα είναι ποιανού η φωνή είναι πιο δυνατή. Άρχισα να συγκεντρώνομαι να καταλάβω τι λέγανε, κάτι για την εξεταστική, ή την προανακριτική, για το μπάχαλο στην δικαιοσύνη για τους παπάδες, τα γνωστά. Μίας και το θέμα είναι πολυπαιγμένο, άποψη έχω δημιουργήσει και δεν θα την αλλάξω, το μυαλό μου έφυγε και πονηρές σκέψεις με κατέβαλαν!
Τι προσόντα πρέπει να έχει κάποιος για να γίνει πολιτικός; Μάλλον να έχει βροντερή φωνή, να έχει επίσης ελαστική ηθική, να μην τα παίρνει στο κρανίο εύκολα, να μπορεί να υπερασπίζετε τα πάντα, ακόμα και ότι πετάει ο γάιδαρος, να είναι υπάκουος, προσωπολάτρης πάντα για τον πρόεδρό του ή τον πρωθυπουργό του, σε γενικές γραμμές να είναι ανίκανος, να είναι έτοιμος να αναλάβει όλα τα υπουργικά πόστα ακόμα και αν είναι παντελώς άσχετος με το αντικείμενο, ... ξεχνάω κάτι;
Και βέβαια όσο τα σκεφτόμουνα αυτά, έλεγα ότι τόσο εγώ, όσο και κανένας που γνωρίζω προσωπικά δεν θα μπορούσε να γίνει πολιτικός, ούτε ακόμα εκείνος ο συμμαθητής μου ο Χρήστος, που όλοι μας πιστεύαμε ότι θα γίνει κάποια μέρα υπουργός, μάλλον ούτε αυτός κάνει ....
Μέσα σε αυτές τις μαύρες και άραχλες σκέψεις για την κατάντια της πολιτικής και της δημοκρατίας γενικότερα, ΖΑΠ αλλάζω κανάλι. Οι απέναντι, είχαν και έπαιζαν ένα βίντεο – για την ύπαρξη του οποίου έχει γίνει χαμός τις τελευταίες μέρες – με γιατρούς που έκαναν μία εγχείρηση και λοιδορούσαν τον άρρωστο, τραβώντας τον κιόλας σε βίντεο, γιατί κάποιο λόγο τέλος πάντων που δεν θέλω ούτε να τον αναφέρω ούτε καν να το σκέφτομαι ότι γίνονται τέτοια αηδιαστικά πράγματα μέσα σε ένα χειρουργείο. Έλεγαν ότι έπαιζαν το βίντεο για να «στιγματίσουν» την πράξη!!! Έλεος ρε παιδιά, και την μάνα σας πουλάτε!! ΖΑΠ αλλαγή και δεν ξαναπαίζω αυτό το κανάλι για τουλάχιστον μια βδομάδα!
Είχα ήδη εκνευριστεί αρκετά, απ΄ ότι καταλάβατε. Οι τρίτοι τύποι που μπήκαν στο σαλόνι μου, είχαν ένα ήρεμο και πολιτισμένο διάλογο για το «τι πρέπει να κάνουν οι επενδυτές». Ωραία λεω, θα πιω τον δεύτερο καφέ μου, ήσυχα ήσυχα να ενημερωθώ για τις επενδύσεις μου! ... τις ποιες; Τις επενδύσεις μου! διότι ως γνωστών ο μέσος έλληνας (για να μη πως για τη μέση νοικοκυρά ή τον μέσο άνεργο και συνταξιούχο που βλέπει 9 το πρωί τηλεόραση – εγώ αποτελώ εξαίρεση και δεν είμαι το target group αυτών των εκπομπών) είναι κατά βάση επενδυτής, έχει δηλαδή ένα αξιοσέβαστο περίσσευμα που πρέπει να το επενδύσει. Έτσι είναι τα πράγματα, ο μέσος έλληνας, δεν είναι καταχρεωμένος σε 4-5 δάνεια και 317 πιστωτικές κάρτες, άλλα έχει επενδύσει στη Λιμαν Μπραδερς και τώρα ο άνθρωπος δεν ξέρει τι να κάνει και περιμένει από το κύριο Μπουχέσα αναλυτή χρηματιστηριακών μαλακιών που βγαίνει πρωινιάτικα στα κανάλια να του πει τι να κάνει!
Άρχισα να εκνευρίζομαι. Μιας και οι γιατροί με τους οποίους συναναστρέφομαι τις τελευταίες βδομάδες μου βρήκαν πίεση 16-10, είπα να μην εκνευριστώ παραπάνω και έκλεισα την τηλεόραση. Έβαλα, μουσικούλα κάθισα ήρεμα ήρεμα να μετρήσω την πίεση μου και να τελειώσω το πρωινό μου. Αυτό με την πίεση είναι νέο κόλπο, μιας και μου τη βρήκαν υψηλή και με έβαλαν να την μετράω κάθε λίγο και λιγάκι.
Και βέβαια ενώ όσες φορές και να μετρήθηκα μέχρι το σήμερα το πρωί ή πίεση ήταν κανονική, μετά τα τηλεοπτικά σκουπίδια που είδα, μου είχε ανέβει πάλι στα 15-10. Τα πείρα στο κρανίο, πάλι καλά που δεν έσπασα την τηλεόραση. Εγώ φταιω βέβαια, που αντί να βάλω μουσικούλα το πρωί να χαλαρώσω βάζω τηλεόραση!!
Στο δρόμο για το γραφείο πήγα από τον κο Διονύση να μου πει την απάντηση στο χτεσινό κουίζ. Τα παλιά τα χρόνια λεει, ο δρόμος γύρω από τα τείχη μίας πόλης λεγότανε περίδρομος, περιμετρικό δρόμος δηλαδή. Κάθε φορά που γινόταν αλλαγή φρουράς οι στρατιώτες έτρεχαν τον περίδρομο αυτό για να φύγουν ή να πάνε στο φυλάκιό τους, και μίας και ο περίδρομος αυτός ήταν μακρύς άρα «πολύς» όταν θέλανε να πούνε ότι έφαγαν πολύ έλεγαν «έφαγα τον περίδρομο» για να δείξουν τη μεγάλη ποσότητα που μόνο με τον περίδρομο μπορεί να συγκριθεί.
Τώρα ο Μισέλ και η Μιρελλού βρήκαν και άλλη απάντηση ομοίως λογική. Δεν ξέρω τι να σας πω, εγώ το χατίρι στον κο Διονύση έκανα.
Το σημερινό φαγάκι είναι απλό και ελαφρύ μιας και μας κατακλύζουν τα μαύρα γεράματα και έχουμε και υποψία ζαχάρου και υποψία πίεσης, τελικό μόνο λεφτά δεν έχω! Είναι από ένα πολύ ωραίο βιβλίο της Μαρίας Βουτσινά που λέγετε «απλή μαγειρική της αγίας καθημερινότητας» και είναι πολύ καλό σας λέω!
Σαλάτα με πλιγούρι και γιαούρτι
1 ποτήρι πλιγούρι
4-5 φρέσκα κρεμμυδάκια
χυμό από 3 λεμόνια
λάδι, αλάτι, πιπέρι
2 κεσέδες γιαούρτι
1 φλιτζάνι ψιλοκομμένα φύλλα δυόσμου
15 ντοματίνια
Βάζουμε το πλιγούρι σε ένα μπολ με 1 ½ ποτήρι βραστό νερό, το σκεπάζουμε με μία πετσέτα και το αφήνουμε για καμία ώρα να απορροφήσει όλο το υγρό. Σε περίπτωση που το πλιγούρι είναι ακόμα σκληρό μπορείτε να προσθέσετε ακόμα βραστό νερό. Όταν είναι έτοιμο, να έχει απορροφήσει νερό και μοιάζει με ρύζι, μαλακό δηλαδή αλλά να κρατάει στο δόντι, το στραγγίζετε καλά και προσθέτετε το αλάτι, το πιπέρι, όσο λάδι θέλετε, τα κρεμμυδάκια, τα ντοματίνια, 2-3 κουταλιές της σούπας χυμό λεμονιού, και 3 κουταλιές της σούπας δυόσμο.
Το βάζετε σε ένα τάπερ στο ψυγείο, για μισή ώρα τουλάχιστον αν δέσει και να αναμιχθούν τα αρώματα. Σε χωριστό μπολ, ανακατεύετε το γιαούρτι με τα υπόλοιπα υλικά. Όταν έρθει η ώρα να τα σερβίρετε ανακατεύετε το πλιγούρι με το μίγμα του γιαουρτιού καλά.
Είναι μία πολύ νόστιμη σαλάτα, που μπορεί να είναι και ένα απλό βραδινό πιάτο για μπροστά στην τηλεόραση.
Ξυπνάω το πρωί, μες στη τρελή χαρά, δεν έχω λόγο να είμαι αγχωμένη, ή πιεσμένη, από ύπνο σηκώθηκα άλλωστε και εγώ ως γνωστόν κοιμάμαι σαν γάιδαρος, δεν καταλαβαίνω τίποτα. Φτιάχνω τον καφέ μου και ανοίγω ταυτόχρονα χτεσινή εφημερίδα και τηλεόραση.
Στο ένα κανάλι ήταν ο Μαγγίνας και ο Πέτρος Ευθυμίου, και μιλάγανε ταυτόχρονα. Μάλλον φωνάζανε ταυτόχρονα λέγοντας ακατανόητα πράγματα για το πρωινό μου μυαλό. Αλλάζω κανάλι, εκεί λέγανε για τις εκλογές στην Αμερική, το χτεσινό ντιμπειτ Ομπάμα ΜακΚείν και κάποιον Τζο Υδραυλικό, δεν κατάλαβα και πολλά, αλλά τουλάχιστον δεν φωνάζανε.
Δεν άκουσα και πολλά γιατί διάβαζα την εφημερίδα πίνοντας το καφεδάκι μου, αλλά γενικώς ήμουνα πολύ πολύ ήρεμη. Πάω κάνω ένα μπανάκι, τρωω και το πρωινό μου, και ξανακάθομαι μπροστά στην τηλεόραση, ωραία ωραία να ακούσω λίγο τα νέα της ημέρας.
Κατ’ αρχήν οι δύο πολιτικοί ακόμα φωνάζανε! Μαζί τους γκαρίζανε και οι τηλεπαρουσιαστές λες και το ζήτημα είναι ποιανού η φωνή είναι πιο δυνατή. Άρχισα να συγκεντρώνομαι να καταλάβω τι λέγανε, κάτι για την εξεταστική, ή την προανακριτική, για το μπάχαλο στην δικαιοσύνη για τους παπάδες, τα γνωστά. Μίας και το θέμα είναι πολυπαιγμένο, άποψη έχω δημιουργήσει και δεν θα την αλλάξω, το μυαλό μου έφυγε και πονηρές σκέψεις με κατέβαλαν!
Τι προσόντα πρέπει να έχει κάποιος για να γίνει πολιτικός; Μάλλον να έχει βροντερή φωνή, να έχει επίσης ελαστική ηθική, να μην τα παίρνει στο κρανίο εύκολα, να μπορεί να υπερασπίζετε τα πάντα, ακόμα και ότι πετάει ο γάιδαρος, να είναι υπάκουος, προσωπολάτρης πάντα για τον πρόεδρό του ή τον πρωθυπουργό του, σε γενικές γραμμές να είναι ανίκανος, να είναι έτοιμος να αναλάβει όλα τα υπουργικά πόστα ακόμα και αν είναι παντελώς άσχετος με το αντικείμενο, ... ξεχνάω κάτι;
Και βέβαια όσο τα σκεφτόμουνα αυτά, έλεγα ότι τόσο εγώ, όσο και κανένας που γνωρίζω προσωπικά δεν θα μπορούσε να γίνει πολιτικός, ούτε ακόμα εκείνος ο συμμαθητής μου ο Χρήστος, που όλοι μας πιστεύαμε ότι θα γίνει κάποια μέρα υπουργός, μάλλον ούτε αυτός κάνει ....
Μέσα σε αυτές τις μαύρες και άραχλες σκέψεις για την κατάντια της πολιτικής και της δημοκρατίας γενικότερα, ΖΑΠ αλλάζω κανάλι. Οι απέναντι, είχαν και έπαιζαν ένα βίντεο – για την ύπαρξη του οποίου έχει γίνει χαμός τις τελευταίες μέρες – με γιατρούς που έκαναν μία εγχείρηση και λοιδορούσαν τον άρρωστο, τραβώντας τον κιόλας σε βίντεο, γιατί κάποιο λόγο τέλος πάντων που δεν θέλω ούτε να τον αναφέρω ούτε καν να το σκέφτομαι ότι γίνονται τέτοια αηδιαστικά πράγματα μέσα σε ένα χειρουργείο. Έλεγαν ότι έπαιζαν το βίντεο για να «στιγματίσουν» την πράξη!!! Έλεος ρε παιδιά, και την μάνα σας πουλάτε!! ΖΑΠ αλλαγή και δεν ξαναπαίζω αυτό το κανάλι για τουλάχιστον μια βδομάδα!
Είχα ήδη εκνευριστεί αρκετά, απ΄ ότι καταλάβατε. Οι τρίτοι τύποι που μπήκαν στο σαλόνι μου, είχαν ένα ήρεμο και πολιτισμένο διάλογο για το «τι πρέπει να κάνουν οι επενδυτές». Ωραία λεω, θα πιω τον δεύτερο καφέ μου, ήσυχα ήσυχα να ενημερωθώ για τις επενδύσεις μου! ... τις ποιες; Τις επενδύσεις μου! διότι ως γνωστών ο μέσος έλληνας (για να μη πως για τη μέση νοικοκυρά ή τον μέσο άνεργο και συνταξιούχο που βλέπει 9 το πρωί τηλεόραση – εγώ αποτελώ εξαίρεση και δεν είμαι το target group αυτών των εκπομπών) είναι κατά βάση επενδυτής, έχει δηλαδή ένα αξιοσέβαστο περίσσευμα που πρέπει να το επενδύσει. Έτσι είναι τα πράγματα, ο μέσος έλληνας, δεν είναι καταχρεωμένος σε 4-5 δάνεια και 317 πιστωτικές κάρτες, άλλα έχει επενδύσει στη Λιμαν Μπραδερς και τώρα ο άνθρωπος δεν ξέρει τι να κάνει και περιμένει από το κύριο Μπουχέσα αναλυτή χρηματιστηριακών μαλακιών που βγαίνει πρωινιάτικα στα κανάλια να του πει τι να κάνει!
Άρχισα να εκνευρίζομαι. Μιας και οι γιατροί με τους οποίους συναναστρέφομαι τις τελευταίες βδομάδες μου βρήκαν πίεση 16-10, είπα να μην εκνευριστώ παραπάνω και έκλεισα την τηλεόραση. Έβαλα, μουσικούλα κάθισα ήρεμα ήρεμα να μετρήσω την πίεση μου και να τελειώσω το πρωινό μου. Αυτό με την πίεση είναι νέο κόλπο, μιας και μου τη βρήκαν υψηλή και με έβαλαν να την μετράω κάθε λίγο και λιγάκι.
Και βέβαια ενώ όσες φορές και να μετρήθηκα μέχρι το σήμερα το πρωί ή πίεση ήταν κανονική, μετά τα τηλεοπτικά σκουπίδια που είδα, μου είχε ανέβει πάλι στα 15-10. Τα πείρα στο κρανίο, πάλι καλά που δεν έσπασα την τηλεόραση. Εγώ φταιω βέβαια, που αντί να βάλω μουσικούλα το πρωί να χαλαρώσω βάζω τηλεόραση!!
Στο δρόμο για το γραφείο πήγα από τον κο Διονύση να μου πει την απάντηση στο χτεσινό κουίζ. Τα παλιά τα χρόνια λεει, ο δρόμος γύρω από τα τείχη μίας πόλης λεγότανε περίδρομος, περιμετρικό δρόμος δηλαδή. Κάθε φορά που γινόταν αλλαγή φρουράς οι στρατιώτες έτρεχαν τον περίδρομο αυτό για να φύγουν ή να πάνε στο φυλάκιό τους, και μίας και ο περίδρομος αυτός ήταν μακρύς άρα «πολύς» όταν θέλανε να πούνε ότι έφαγαν πολύ έλεγαν «έφαγα τον περίδρομο» για να δείξουν τη μεγάλη ποσότητα που μόνο με τον περίδρομο μπορεί να συγκριθεί.
Τώρα ο Μισέλ και η Μιρελλού βρήκαν και άλλη απάντηση ομοίως λογική. Δεν ξέρω τι να σας πω, εγώ το χατίρι στον κο Διονύση έκανα.
Το σημερινό φαγάκι είναι απλό και ελαφρύ μιας και μας κατακλύζουν τα μαύρα γεράματα και έχουμε και υποψία ζαχάρου και υποψία πίεσης, τελικό μόνο λεφτά δεν έχω! Είναι από ένα πολύ ωραίο βιβλίο της Μαρίας Βουτσινά που λέγετε «απλή μαγειρική της αγίας καθημερινότητας» και είναι πολύ καλό σας λέω!
Σαλάτα με πλιγούρι και γιαούρτι
1 ποτήρι πλιγούρι
4-5 φρέσκα κρεμμυδάκια
χυμό από 3 λεμόνια
λάδι, αλάτι, πιπέρι
2 κεσέδες γιαούρτι
1 φλιτζάνι ψιλοκομμένα φύλλα δυόσμου
15 ντοματίνια
Βάζουμε το πλιγούρι σε ένα μπολ με 1 ½ ποτήρι βραστό νερό, το σκεπάζουμε με μία πετσέτα και το αφήνουμε για καμία ώρα να απορροφήσει όλο το υγρό. Σε περίπτωση που το πλιγούρι είναι ακόμα σκληρό μπορείτε να προσθέσετε ακόμα βραστό νερό. Όταν είναι έτοιμο, να έχει απορροφήσει νερό και μοιάζει με ρύζι, μαλακό δηλαδή αλλά να κρατάει στο δόντι, το στραγγίζετε καλά και προσθέτετε το αλάτι, το πιπέρι, όσο λάδι θέλετε, τα κρεμμυδάκια, τα ντοματίνια, 2-3 κουταλιές της σούπας χυμό λεμονιού, και 3 κουταλιές της σούπας δυόσμο.
Το βάζετε σε ένα τάπερ στο ψυγείο, για μισή ώρα τουλάχιστον αν δέσει και να αναμιχθούν τα αρώματα. Σε χωριστό μπολ, ανακατεύετε το γιαούρτι με τα υπόλοιπα υλικά. Όταν έρθει η ώρα να τα σερβίρετε ανακατεύετε το πλιγούρι με το μίγμα του γιαουρτιού καλά.
Είναι μία πολύ νόστιμη σαλάτα, που μπορεί να είναι και ένα απλό βραδινό πιάτο για μπροστά στην τηλεόραση.
Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008
Κουίζ
Σήμερα το πρωί, πήγα στο φαρμακείο να πάρω κάτι βιταμίνες. Ο φαρμακοποιός αυτός, γνωστός αριστερός από την εποχή του πολυτεχνείου, είναι εξαιρετικά φιλικός και ευφυής. Είναι χρόνια τώρα που πάντα ψωνίζω από εκεί και έτσι έχουμε μία ωραία σχέση με καλαμπούρια και κουβεντούλα.
Αυτός ο τύπος, ήταν στα γεγονότα της Νομικής, όπου είχε πιαστεί και βασανιστεί και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο με αποτέλεσμα να είναι λίγο κουτσός στο ένα πόδι. Ακόμα ασχολείται με την πολιτική, δεν έχω καταλάβει αν είναι ενταγμένος κάπου. Εμένα με έχει συνδέσει με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και κάθε φορά που πάω μου κάνει ειρωνικές και πιπεράτες ερωτήσεις για τα πεπραγμένα της ΕΕ και εν γένη τα μαύρα τους τα χάλια.
Έτσι και σήμερα, αφού πρώτα μου είπε ότι ένας Μπράουν έσωσε το γόητρο της ΕΕ και γιατί οι Τσέχοι δεν συμφωνούν με την εφαρμογή του σχεδίου διάσωσης στις εκτός ευρωζώνης χώρες, κλπ, κλπ, με ρώτησε πως πάει το μπλογκ και αν οι αναγνώστες μου θα θέλανε να απαντήσουν σε ένα κουίζ. Ρίχτο του είπα και θα δούμε.
Σας βάζω λοιπόν και εγώ την ερώτηση του κου Διονύση Μαυρογέννη, ...., πως βγήκε το «έφαγα τον περίδρομο»;
Εγώ βέβαια δεν το γνωρίζω, ξέρω τι σημαίνει αλλά δεν ξέρω πως βγήκε. Ψάχτε το και πείτε μου, εγώ θα πάω αύριο από το φαρμακείο του για να μου πει και θα σας ενημερώσω καταλλήλως.
Σήμερα επίσης έφερα στο γραφείο ντολμαδάκια γιαλαντζί που είχα φτιάξει για το τραπέζι τις Τρίτης.
Άρεσαν πολύ και υποσχέθηκα να γράψω την συνταγή, αν και πολύς κόσμος τα φτιάχνει χωρίς συνταγή, έτσι με το μάτι ....
Ντολμαδάκια γιαλαντζί
100 φύλα από αμπέλι. Αν έχετε φρέσκα φύλα στην κατάψυξη αυτό είναι το καλύτερο, τέτοια εποχή δεν μπορείτε να βρείτε τρυφερά φύλα, αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε βιολογικά φύλα σε βαζάκι από το σούπερ μαρκετ.
1 ματσάκι άνηθο
1 ματσάκι δυόσμο
χυμό από 1 λεμόνι
ξύσμα από 1 λεμόνι
¾ του ποτηριού ελαιόλαδο
1 ποτήρι ρύζι καρολίνα, ή αρμπόριο
αλάτι και πιπέρι και 1 κουταλάκι ζάχαρη
8-10 μεγάλα ξερά κρεμμύδια
Ζεματάτε τα αμπελόφυλλα σε νερό που βράζει. Αν είναι φρέσκα θέλουν 1 λεπτό, αν είναι από βάζο όμως ζεματίστε τα λίγο παραπάνω για να μην φέρνουν σε στρατσόχαρτο.
Στο μούλτι λιώνετε τα κρεμμύδια καλά, και τα βάζετε σε μία κατσαρόλα, μαζί με 1 1/2 ποτήρι νερό να βράσουν αρκετά και να απορροφήσουν όλα τα υγρά. Όταν στεγνώσουν αρκετά και αρχίζουν να κολλάνε στην κατσαρόλα, προσθέτετε το μισό λάδι, και το ρύζι. Τα αφήνετε λίγο ανακατεύοντας με το λάδι, μέχρι να γυαλίσει κάπως το ρύζι και προσθέτετε τα ψιλοκομμένα μυριστικά, τον άνηθο και τον δυόσμο. Έχοντας βγάλει την κατσαρόλα από την εστία, προσθέτετε το αλάτι, το πιπέρι, το ξύσμα, τη ζάχαρη και τον χυμό και τα αφήνετε να κρυώσουν.
Σε μία μεγάλη κατσαρόλα έχετε στρώσει 20 περίπου φύλλα ώστε να καλυφθεί καλά όλος ο πάτος της κατσαρόλας,. Παίρνετε ένα ένα φύλο, το απλώνετε στον πάγκο, βάζετε 1 κουταλάκι του γλυκού μίγμα ακριβώς στο άνοιγμα του μίσχου και διπλώνετε αριστερά και δεξιά από το μίγμα τα πλαϊνά του φύλου, μετά παίρνετε την κάτω πλευρά του φύλου και την διπλώνετε σε ρολό προς τα πάνω, ώστε να κλείσετε καλά το ρύζι μέσα στο φύλο ώστε να μην χύνετε το ρύζι έξω, και να είναι μέτρια σφιχτό το ντολμαδάκι, να υπάρχει δηλαδή περιθώριο να φουσκώσει το ρύζι. Στρώνετε ένα ένα τα ντολμαδάκια σαν σαλιγκάρι στον πάτο της κατσαρόλας, μάλλον θα χρειαστεί να βάλετε και δεύτερη σειρά και σε αυτή την περίπτωση τα βάζετε γύρο στο κέντρο για να βράσουν καλύτερα.
Περιχύνετε τα ντολμαδάκια με το υπόλοιπο λάδι και τα σκεπάζετε με ένα πιάτο που να τα καλύπτει όλα πάνω από το πιάτο βάζετε ένα μέτριο βάρος, ένα κουτί γάλα ή μία πέτρα ώστε να κρατάει σταθερό το πιάτο. Περιχύνετε με 1 ½ ποτήρι βραστό νερό και βάλτε το να βράσει σε μέτρια φωτιά. Σε 5 λεπτά περίπου περιχύστε με άλλο ένα ποτήρι βραστό νερό και συνεχίζετε το βράσιμο. Συνολικά βράστε τα περίπου 30 ώρα, έχετε όμως το μου σας μην τους σωθεί το νερό. Όταν χρειάζεται να προσθέτετε βραστό νερό και πάντα σε μικρή ποσότητα γιατί, δεν τα θέλετε σούπα! Μόλις γίνουν αφήστε τα τουλάχιστόν για 30 ώρα να στεγνώσουν και να κρυώσουν. Στο τέλος η κατσαρόλα δεν πρέπει να έχει σχεδόν καθόλου υγρά γι αυτό να είστε προσεχτικοί με το νερό που προσθέτετε. Σερβίρονται κρύα με στραγγιστό γιαούρτι, που αν θέλετε το έχετε πασπαλίσει με λίγο πάπρικα.
Αυτός ο τύπος, ήταν στα γεγονότα της Νομικής, όπου είχε πιαστεί και βασανιστεί και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο με αποτέλεσμα να είναι λίγο κουτσός στο ένα πόδι. Ακόμα ασχολείται με την πολιτική, δεν έχω καταλάβει αν είναι ενταγμένος κάπου. Εμένα με έχει συνδέσει με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και κάθε φορά που πάω μου κάνει ειρωνικές και πιπεράτες ερωτήσεις για τα πεπραγμένα της ΕΕ και εν γένη τα μαύρα τους τα χάλια.
Έτσι και σήμερα, αφού πρώτα μου είπε ότι ένας Μπράουν έσωσε το γόητρο της ΕΕ και γιατί οι Τσέχοι δεν συμφωνούν με την εφαρμογή του σχεδίου διάσωσης στις εκτός ευρωζώνης χώρες, κλπ, κλπ, με ρώτησε πως πάει το μπλογκ και αν οι αναγνώστες μου θα θέλανε να απαντήσουν σε ένα κουίζ. Ρίχτο του είπα και θα δούμε.
Σας βάζω λοιπόν και εγώ την ερώτηση του κου Διονύση Μαυρογέννη, ...., πως βγήκε το «έφαγα τον περίδρομο»;
Εγώ βέβαια δεν το γνωρίζω, ξέρω τι σημαίνει αλλά δεν ξέρω πως βγήκε. Ψάχτε το και πείτε μου, εγώ θα πάω αύριο από το φαρμακείο του για να μου πει και θα σας ενημερώσω καταλλήλως.
Σήμερα επίσης έφερα στο γραφείο ντολμαδάκια γιαλαντζί που είχα φτιάξει για το τραπέζι τις Τρίτης.
Άρεσαν πολύ και υποσχέθηκα να γράψω την συνταγή, αν και πολύς κόσμος τα φτιάχνει χωρίς συνταγή, έτσι με το μάτι ....
Ντολμαδάκια γιαλαντζί
100 φύλα από αμπέλι. Αν έχετε φρέσκα φύλα στην κατάψυξη αυτό είναι το καλύτερο, τέτοια εποχή δεν μπορείτε να βρείτε τρυφερά φύλα, αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε βιολογικά φύλα σε βαζάκι από το σούπερ μαρκετ.
1 ματσάκι άνηθο
1 ματσάκι δυόσμο
χυμό από 1 λεμόνι
ξύσμα από 1 λεμόνι
¾ του ποτηριού ελαιόλαδο
1 ποτήρι ρύζι καρολίνα, ή αρμπόριο
αλάτι και πιπέρι και 1 κουταλάκι ζάχαρη
8-10 μεγάλα ξερά κρεμμύδια
Ζεματάτε τα αμπελόφυλλα σε νερό που βράζει. Αν είναι φρέσκα θέλουν 1 λεπτό, αν είναι από βάζο όμως ζεματίστε τα λίγο παραπάνω για να μην φέρνουν σε στρατσόχαρτο.
Στο μούλτι λιώνετε τα κρεμμύδια καλά, και τα βάζετε σε μία κατσαρόλα, μαζί με 1 1/2 ποτήρι νερό να βράσουν αρκετά και να απορροφήσουν όλα τα υγρά. Όταν στεγνώσουν αρκετά και αρχίζουν να κολλάνε στην κατσαρόλα, προσθέτετε το μισό λάδι, και το ρύζι. Τα αφήνετε λίγο ανακατεύοντας με το λάδι, μέχρι να γυαλίσει κάπως το ρύζι και προσθέτετε τα ψιλοκομμένα μυριστικά, τον άνηθο και τον δυόσμο. Έχοντας βγάλει την κατσαρόλα από την εστία, προσθέτετε το αλάτι, το πιπέρι, το ξύσμα, τη ζάχαρη και τον χυμό και τα αφήνετε να κρυώσουν.
Σε μία μεγάλη κατσαρόλα έχετε στρώσει 20 περίπου φύλλα ώστε να καλυφθεί καλά όλος ο πάτος της κατσαρόλας,. Παίρνετε ένα ένα φύλο, το απλώνετε στον πάγκο, βάζετε 1 κουταλάκι του γλυκού μίγμα ακριβώς στο άνοιγμα του μίσχου και διπλώνετε αριστερά και δεξιά από το μίγμα τα πλαϊνά του φύλου, μετά παίρνετε την κάτω πλευρά του φύλου και την διπλώνετε σε ρολό προς τα πάνω, ώστε να κλείσετε καλά το ρύζι μέσα στο φύλο ώστε να μην χύνετε το ρύζι έξω, και να είναι μέτρια σφιχτό το ντολμαδάκι, να υπάρχει δηλαδή περιθώριο να φουσκώσει το ρύζι. Στρώνετε ένα ένα τα ντολμαδάκια σαν σαλιγκάρι στον πάτο της κατσαρόλας, μάλλον θα χρειαστεί να βάλετε και δεύτερη σειρά και σε αυτή την περίπτωση τα βάζετε γύρο στο κέντρο για να βράσουν καλύτερα.
Περιχύνετε τα ντολμαδάκια με το υπόλοιπο λάδι και τα σκεπάζετε με ένα πιάτο που να τα καλύπτει όλα πάνω από το πιάτο βάζετε ένα μέτριο βάρος, ένα κουτί γάλα ή μία πέτρα ώστε να κρατάει σταθερό το πιάτο. Περιχύνετε με 1 ½ ποτήρι βραστό νερό και βάλτε το να βράσει σε μέτρια φωτιά. Σε 5 λεπτά περίπου περιχύστε με άλλο ένα ποτήρι βραστό νερό και συνεχίζετε το βράσιμο. Συνολικά βράστε τα περίπου 30 ώρα, έχετε όμως το μου σας μην τους σωθεί το νερό. Όταν χρειάζεται να προσθέτετε βραστό νερό και πάντα σε μικρή ποσότητα γιατί, δεν τα θέλετε σούπα! Μόλις γίνουν αφήστε τα τουλάχιστόν για 30 ώρα να στεγνώσουν και να κρυώσουν. Στο τέλος η κατσαρόλα δεν πρέπει να έχει σχεδόν καθόλου υγρά γι αυτό να είστε προσεχτικοί με το νερό που προσθέτετε. Σερβίρονται κρύα με στραγγιστό γιαούρτι, που αν θέλετε το έχετε πασπαλίσει με λίγο πάπρικα.
Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008
Τα χρέη
Τα χρέη μου τα πληρώνω, και με το παραπάνω μάλιστα, έτσι σήμερα θα σας γράψω μόνο συνταγές μιας και το έχω αμελήσει λιγάκι το σπορ.
Χτες είχα τραπέζι σε φίλους από τη δουλειά και είχα φτιάξει δύο πιάτα που άρεσαν πολύ. Είπα λοιπόν να τα γράψω και εδώ να τα έχετε και εσείς.
Να αρχίσουμε με τα απλά και διαιτικά
Σαλάτα με φακές και πέστροφα
200 γραμμάρια χοντρές φακές
1 πακέτο πέστροφα καπνιστή
1 ματσάκι μαϊντανό
1 ματσάκι άνηθο
λίγα φύλα δυόσμου
2 φρέσκα κρεμμυδάκια
ξύσμα από 1 λεμόνι
1 ξερό κρεμμύδι
1 φλούδα λεμονιού
λάδι, λεμόνι, αλάτι και πιπέρι
Βράζετε τις φακές σε άφθονο αλατισμένο νερό μαζί με το ξερό κρεμμύδι ολόκληρο και τη φλούδα του λεμονιού. Μην τις βράσετε πολύ, δεν τις θέλουμε να λιώσουν και να γίνουν σούπα, μόλις αρχίζουν να σκανε και να είναι μάλλον αλ ντέντε στο δόντι, βγάλτε τις πετάξτε το κρεμμύδι και τη φλούδα του λεμονιού και σουρώστε τις.
Ψιλοκόβετε τα μυριστικά και την πέστροφα και ανακατεύετε σε ένα μεγάλο μπολ τις φακές με όλα τα ψιλοκομμένα καλούδια. Προσθέτετε το λάδι, το αλάτι το πιπέρι, το ξύσμα και το λεμόνι και ανακατεύετε πολύ καλά. Αν την βάλετε και στο ψυγείο για κανα μισάωρο να δέσουν όλα τα αρώματα μεταξύ τους θα σας ενθουσιάσει.
Επίσης έφτιαξα ένα πολύ απλό ορεκτικό που άρεσε πάρα πολύ, και άντε να σας το γράψω και αυτό.
Χαλούμι ψητό με λαδολέμονο και ούζο
Κόβετε το χαλούμι σε κυβάκια, και το βάζετε σε ένα μικρό ταψάκι. Αν έχετε λίγα φύλα βασιλικού μπορείτε να το πασπαλίσετε λιγάκι με αυτά, αν όχι δεν πειράζει. Ψήστε το στο γκριλ για λίγα λεπτά μέχρι να μαλακώσει και να καβουρδιστεί ελάχιστα από πάνω. Σε ένα μπολ έχετε χτυπήσει 3 κουταλιές της σούπας λάδι, με 3 κουταλιές της σούπας λεμόνι και 3 κουταλιές της σούπας ούζο. Μόλις βγάλετε το χαλούμι από το φούρνο το περιχύνετε με το παραπάνω μίγμα και το αφήνετε λίγα λεπτά να μυρίσει. Με φρέσκο ψωμί και ντοματίνια είναι ένα πολύ νόστιμο ορεκτικό ή finger food.
Και τέλος ένα παχύ παχύ ριζότο με γαρίδες. Αυτό ο πιάτο θέλει φρέσκες μικρές γαρίδες όχι εκείνα τα κατεψυγμένα πράγματα που μάλλον δεν έχουν δει ποτέ θάλασσα. Επίσης πρέπει να είναι μικρές μιας και μιλάμε και ριζότο άρα πρέπει να μπορείς να το φας με κουτάλι. Εξάλλου υπάρχουν πολύ ωραιότερες συνταγές για μεγάλες γαρίδες και είναι κρίμα να τις «χαλάσεις» σε ένα ριζότο.
Ριζότο με γαρίδες
1 κιλό μικρές φρέσκες γαρίδες
2 ξερά κρεμμύδια
2 σκελίδες σκόρδου, λιωμένες
2 ποτήρια ρύζι αρμπόριο για ριζότο
½ ποτήρι λευκό κρασί
αλάτι, πιπέρι, φρέσκο θυμάρι
2 κουταλιές της σούπας φρέσκο βούτυρο
½ ποτήρι κρέμα γάλακτος
4 κουταλιές της σούπας παρμεζάνα
μπόλικο ψιλοκομμένο μαϊντανό
Σε 6 ποτήρια νερό που βράζει, ρίχνετε τις γαρίδες ολόκληρες. Τις αφήνετε να βράσουν 5 λεπτά μόνο και τις σουρώνετε χωρίς να χύσετε το ζωμό. Αφού κρυώσουν λίγο αρχίζετε να τις καθαρίζετε κρατώντας μόνο την ψίχα, χωρίς όμως να πετάξετε το κεφάλι και τα υπόλοιπα. Παράλληλα σιγοβράζετε το ζωμό μαζί με το ένα κρεμμύδι και όταν τελειώσετε με το καθάρισμα προσθέτετε και τα κεφάλια, πόδια, κλπ από τις γαρίδες. Κρατάτε την ψίχα σε ένα μπολάκι και ασχολείστε λίγο με τον ζωμό. Βράζετε καλά τα κεφάλια κλπ, για περίπου 15 λεπτά, αν χρειαστεί προσθέστε και λίγο επιπλέον νερό. Σουρώνετε πάλι τα κεφάλια και αυτή τη φορά τα πετάτε, ενώ το ζωμό τον φιλτράρετε καλά από ένα ψιλό σουρωτήρι ώστε στο τέλος να έχετε μόνο καθαρό ζωμό. Αν είναι πάνω από 2 ποτήρια τον συμπυκνώνετε βράζοντας τον σε δυνατή φωτιά. Αυτός ο ζωμός γαρίδας λέγετε μπίσκ (ορίστε μέχρι ορολογία σας μαθαίνω).
Σοτάρετε το βούτυρο με το ψιλοκομμένο κρεμμύδι και το λιωμένο σκόρδο, μέχρι να γίνουν διάφανα. Προσθέτετε το ρύζι και το γυρίζετε μέχρι να γυαλίσει. Σβήνετε με το κρασί και το αφήνετε λίγο να εξατμιστεί το αλκοόλ. Ρίχνετε αλάτι, πιπέρι και το θυμάρι. Έχετε το ζωμό γαρίδας, ζεσταμένο σε μία διπλανή κατσαρόλα και προσθέτετε 1-2 κουτάλες σούπας, κάθε φορά που σώνετε το υγρό. Με αυτό το τρόπο και ανακατεύοντας πολύ συχνά μαγειρεύετε το ρύζι για περίπου 15-20 λεπτά σε χαμηλή θερμοκρασία. Μάλλον θα σας χρειαστεί παραπάνω υγρό από τα 2 ποτήρια ζωμό και μπορείτε να προσθέσετε ζεστό νερό. Μόλις το ρύζι είναι έτοιμο, πρέπει να είναι λιγάκι σκληρό να το αισθάνεσαι στο δόντι, ρίχνετε την κρέμα γάλακτος και την παρμεζάνα, ανακατεύετε για λίγο να χυλώσει καλά και στο τέλος ρίχνετε τις γαρίδες και τον μαϊντανό. Σερβίρετε αχνιστό, δεν μπορείτε να το αφήσετε σχεδόν καθόλου γιατί τότε .. .θα γίνει λαπάς. Αυτό είναι το κακό με το ριζότο θέλει φτιάξιμο λίγο πριν το σερβίρισμα!
Αυτά ήταν τα σημερινά μου καλούδια.
Χτες είχα τραπέζι σε φίλους από τη δουλειά και είχα φτιάξει δύο πιάτα που άρεσαν πολύ. Είπα λοιπόν να τα γράψω και εδώ να τα έχετε και εσείς.
Να αρχίσουμε με τα απλά και διαιτικά
Σαλάτα με φακές και πέστροφα
200 γραμμάρια χοντρές φακές
1 πακέτο πέστροφα καπνιστή
1 ματσάκι μαϊντανό
1 ματσάκι άνηθο
λίγα φύλα δυόσμου
2 φρέσκα κρεμμυδάκια
ξύσμα από 1 λεμόνι
1 ξερό κρεμμύδι
1 φλούδα λεμονιού
λάδι, λεμόνι, αλάτι και πιπέρι
Βράζετε τις φακές σε άφθονο αλατισμένο νερό μαζί με το ξερό κρεμμύδι ολόκληρο και τη φλούδα του λεμονιού. Μην τις βράσετε πολύ, δεν τις θέλουμε να λιώσουν και να γίνουν σούπα, μόλις αρχίζουν να σκανε και να είναι μάλλον αλ ντέντε στο δόντι, βγάλτε τις πετάξτε το κρεμμύδι και τη φλούδα του λεμονιού και σουρώστε τις.
Ψιλοκόβετε τα μυριστικά και την πέστροφα και ανακατεύετε σε ένα μεγάλο μπολ τις φακές με όλα τα ψιλοκομμένα καλούδια. Προσθέτετε το λάδι, το αλάτι το πιπέρι, το ξύσμα και το λεμόνι και ανακατεύετε πολύ καλά. Αν την βάλετε και στο ψυγείο για κανα μισάωρο να δέσουν όλα τα αρώματα μεταξύ τους θα σας ενθουσιάσει.
Επίσης έφτιαξα ένα πολύ απλό ορεκτικό που άρεσε πάρα πολύ, και άντε να σας το γράψω και αυτό.
Χαλούμι ψητό με λαδολέμονο και ούζο
Κόβετε το χαλούμι σε κυβάκια, και το βάζετε σε ένα μικρό ταψάκι. Αν έχετε λίγα φύλα βασιλικού μπορείτε να το πασπαλίσετε λιγάκι με αυτά, αν όχι δεν πειράζει. Ψήστε το στο γκριλ για λίγα λεπτά μέχρι να μαλακώσει και να καβουρδιστεί ελάχιστα από πάνω. Σε ένα μπολ έχετε χτυπήσει 3 κουταλιές της σούπας λάδι, με 3 κουταλιές της σούπας λεμόνι και 3 κουταλιές της σούπας ούζο. Μόλις βγάλετε το χαλούμι από το φούρνο το περιχύνετε με το παραπάνω μίγμα και το αφήνετε λίγα λεπτά να μυρίσει. Με φρέσκο ψωμί και ντοματίνια είναι ένα πολύ νόστιμο ορεκτικό ή finger food.
Και τέλος ένα παχύ παχύ ριζότο με γαρίδες. Αυτό ο πιάτο θέλει φρέσκες μικρές γαρίδες όχι εκείνα τα κατεψυγμένα πράγματα που μάλλον δεν έχουν δει ποτέ θάλασσα. Επίσης πρέπει να είναι μικρές μιας και μιλάμε και ριζότο άρα πρέπει να μπορείς να το φας με κουτάλι. Εξάλλου υπάρχουν πολύ ωραιότερες συνταγές για μεγάλες γαρίδες και είναι κρίμα να τις «χαλάσεις» σε ένα ριζότο.
Ριζότο με γαρίδες
1 κιλό μικρές φρέσκες γαρίδες
2 ξερά κρεμμύδια
2 σκελίδες σκόρδου, λιωμένες
2 ποτήρια ρύζι αρμπόριο για ριζότο
½ ποτήρι λευκό κρασί
αλάτι, πιπέρι, φρέσκο θυμάρι
2 κουταλιές της σούπας φρέσκο βούτυρο
½ ποτήρι κρέμα γάλακτος
4 κουταλιές της σούπας παρμεζάνα
μπόλικο ψιλοκομμένο μαϊντανό
Σε 6 ποτήρια νερό που βράζει, ρίχνετε τις γαρίδες ολόκληρες. Τις αφήνετε να βράσουν 5 λεπτά μόνο και τις σουρώνετε χωρίς να χύσετε το ζωμό. Αφού κρυώσουν λίγο αρχίζετε να τις καθαρίζετε κρατώντας μόνο την ψίχα, χωρίς όμως να πετάξετε το κεφάλι και τα υπόλοιπα. Παράλληλα σιγοβράζετε το ζωμό μαζί με το ένα κρεμμύδι και όταν τελειώσετε με το καθάρισμα προσθέτετε και τα κεφάλια, πόδια, κλπ από τις γαρίδες. Κρατάτε την ψίχα σε ένα μπολάκι και ασχολείστε λίγο με τον ζωμό. Βράζετε καλά τα κεφάλια κλπ, για περίπου 15 λεπτά, αν χρειαστεί προσθέστε και λίγο επιπλέον νερό. Σουρώνετε πάλι τα κεφάλια και αυτή τη φορά τα πετάτε, ενώ το ζωμό τον φιλτράρετε καλά από ένα ψιλό σουρωτήρι ώστε στο τέλος να έχετε μόνο καθαρό ζωμό. Αν είναι πάνω από 2 ποτήρια τον συμπυκνώνετε βράζοντας τον σε δυνατή φωτιά. Αυτός ο ζωμός γαρίδας λέγετε μπίσκ (ορίστε μέχρι ορολογία σας μαθαίνω).
Σοτάρετε το βούτυρο με το ψιλοκομμένο κρεμμύδι και το λιωμένο σκόρδο, μέχρι να γίνουν διάφανα. Προσθέτετε το ρύζι και το γυρίζετε μέχρι να γυαλίσει. Σβήνετε με το κρασί και το αφήνετε λίγο να εξατμιστεί το αλκοόλ. Ρίχνετε αλάτι, πιπέρι και το θυμάρι. Έχετε το ζωμό γαρίδας, ζεσταμένο σε μία διπλανή κατσαρόλα και προσθέτετε 1-2 κουτάλες σούπας, κάθε φορά που σώνετε το υγρό. Με αυτό το τρόπο και ανακατεύοντας πολύ συχνά μαγειρεύετε το ρύζι για περίπου 15-20 λεπτά σε χαμηλή θερμοκρασία. Μάλλον θα σας χρειαστεί παραπάνω υγρό από τα 2 ποτήρια ζωμό και μπορείτε να προσθέσετε ζεστό νερό. Μόλις το ρύζι είναι έτοιμο, πρέπει να είναι λιγάκι σκληρό να το αισθάνεσαι στο δόντι, ρίχνετε την κρέμα γάλακτος και την παρμεζάνα, ανακατεύετε για λίγο να χυλώσει καλά και στο τέλος ρίχνετε τις γαρίδες και τον μαϊντανό. Σερβίρετε αχνιστό, δεν μπορείτε να το αφήσετε σχεδόν καθόλου γιατί τότε .. .θα γίνει λαπάς. Αυτό είναι το κακό με το ριζότο θέλει φτιάξιμο λίγο πριν το σερβίρισμα!
Αυτά ήταν τα σημερινά μου καλούδια.
Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008
Τι πίνεις και δεν μας λες
Από νωρίς πρωί είμαι στο γραφείο, μαζί με άλλους συναδέλφους, και μελετάμε μία προκήρυξη ενός μεγάλου διαγωνισμού. Διαβάζω ....
«Η εμπειρογνωμοσύνη θα λαμβάνει υπόψη της δύο κεντρικούς άξονες κατευθύνσεων: α) την ανάγκη ενεργητικής διαχείρισης των αυξημένων αποδόσεων της καθετοποίησης με προσανατολισμό την εσωτερική διακλαδική και διατομεακή (πρωτογενής, δευτερογενής και τριτογενής τομέας) συνεργασία μέσα από καινοτόμες δράσεις και δίκτυα πελατών και συνεργατών-συμμάχων, β) μπλα μπλα ... κάτι ανάλογο»
Λοιπόν παρακαλώ πολύ όποιος κατάλαβε κάτι, έστω αν έχει την παραμικρή υποψία για το τι θέλει να πει αυτός ο υπέροχος δημόσιος υπάλληλος, αυτό το τέρας μόρφωσης, να με ενημερώσει και εμένα την πτωχή, μπας και γλιτώσω το εγκεφαλικό ή την κατάθλιψη.
Εγκεφαλικό θα πάθω γιατί δεν καταλαβαίνω τι λεει όσες φορές και να το διάβασα, και κατάθλιψη γιατί αφορά σε αναπτυξιακό έργο του ελληνικού δημοσίου, και άρα τα μαύρα μας τα χάλια ως χώρα! Για την παραπάνω δουλειά δε και για κάτι άλλα ανάλογα αντικείμενα που όλα μαζί περιγράφονται σε 2,5 σελίδες, θα δώσουμε, ως έλληνες φορολογούμενοι 2 εκατομμύρια ευρώ.
Με αυτά ασχολούμαι σήμερα και δεν μπορώ να σας γράψω και πολλά. Αν όμως θέτε να βοηθήσετε την φιλενάδα σας, μπορείτε να κάνετε 2 πράγματα, να μου εξηγήσετε τι θέλει να πει ο ποιητής, ή να μου φέρετε μπροστά μου αυτόν που το έγραψε, αυτόν που το υπέγραψε, αυτόν που το ενέκρινε, τους προϊσταμένους τους, γενικώς όλα αυτά τα γίδια που τους βάλανε εκεί που τους βάλανε και τους ανέθεσαν ότι τους ανέθεσαν, να εξετάσω τι σόι σκατά έχουν στο κεφάλι τους.
Αυτά, και όποιος ξαναπεί ότι ο Λαλιώτης μιλούσε ακαταλαβίστικα, να έρθει να του ξηγήσω ....
«Η εμπειρογνωμοσύνη θα λαμβάνει υπόψη της δύο κεντρικούς άξονες κατευθύνσεων: α) την ανάγκη ενεργητικής διαχείρισης των αυξημένων αποδόσεων της καθετοποίησης με προσανατολισμό την εσωτερική διακλαδική και διατομεακή (πρωτογενής, δευτερογενής και τριτογενής τομέας) συνεργασία μέσα από καινοτόμες δράσεις και δίκτυα πελατών και συνεργατών-συμμάχων, β) μπλα μπλα ... κάτι ανάλογο»
Λοιπόν παρακαλώ πολύ όποιος κατάλαβε κάτι, έστω αν έχει την παραμικρή υποψία για το τι θέλει να πει αυτός ο υπέροχος δημόσιος υπάλληλος, αυτό το τέρας μόρφωσης, να με ενημερώσει και εμένα την πτωχή, μπας και γλιτώσω το εγκεφαλικό ή την κατάθλιψη.
Εγκεφαλικό θα πάθω γιατί δεν καταλαβαίνω τι λεει όσες φορές και να το διάβασα, και κατάθλιψη γιατί αφορά σε αναπτυξιακό έργο του ελληνικού δημοσίου, και άρα τα μαύρα μας τα χάλια ως χώρα! Για την παραπάνω δουλειά δε και για κάτι άλλα ανάλογα αντικείμενα που όλα μαζί περιγράφονται σε 2,5 σελίδες, θα δώσουμε, ως έλληνες φορολογούμενοι 2 εκατομμύρια ευρώ.
Με αυτά ασχολούμαι σήμερα και δεν μπορώ να σας γράψω και πολλά. Αν όμως θέτε να βοηθήσετε την φιλενάδα σας, μπορείτε να κάνετε 2 πράγματα, να μου εξηγήσετε τι θέλει να πει ο ποιητής, ή να μου φέρετε μπροστά μου αυτόν που το έγραψε, αυτόν που το υπέγραψε, αυτόν που το ενέκρινε, τους προϊσταμένους τους, γενικώς όλα αυτά τα γίδια που τους βάλανε εκεί που τους βάλανε και τους ανέθεσαν ότι τους ανέθεσαν, να εξετάσω τι σόι σκατά έχουν στο κεφάλι τους.
Αυτά, και όποιος ξαναπεί ότι ο Λαλιώτης μιλούσε ακαταλαβίστικα, να έρθει να του ξηγήσω ....
Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2008
Γιατροί
Χάθηκα τον τελευταίο καιρό γιατί τρέχω και δεν φτάνω! Όλα ξεκίνησαν από μία απλή και ελαφριά τριχόπτωση που με έκανε αρχές του Σεπτέμβρη να αναρωτιέμαι μήπως πρέπει να δω κανα γιατρό. Είχα και το πληρωμένο από την ασφαλιστική τσεκ απ, είπα να πάω πρώτα στον ενδοκρινολόγο μου να δω μήπως και είναι θέμα θυρεοειδή. Είναι χρόνια τώρα που έχω θυρεοειδίτηδα, όπως η μισή υφήλιος βέβαια, αλλά παίρνω το χαπάκι μου το πρωί και είναι απόλυτα ρυθμισμένος, νομίζω.
Πάω, μου βρήκε λίγο την πίεση ανεβασμένη, είχα και μία ταχυκαρδία, περιμέναμε λίγο να ηρεμήσω και «ξεφοβηθώ» με ξαναμετράει, μια χαρά, φυσιολογικά νούμερα. Με στέλνει στο καλό με ένα σκασμό εξετάσεις να κάνω.
Πάω, δίνω δύο μπουκάλες αίμα, να γίνουν οι εξετάσεις. Παίρνω τα αποτελέσματα, μια χαρά ο Θυρεοειδής, αλλά καθόλου καλά το ζάχαρο. Μάλιστα ....
Τα στέλνω στο γιατρό, αλλά για να είμαι και σίγουρη, πάω και στο φίλου μου το Σταύρο επίσκεψη στο ιατρείο του στη Νίκαια να τα δει. Και οι δύο μου λένε να κάνω καμπύλη ζαχάρου και να επαναλάβω κάποιες εξετάσεις, και επίσης να χάσω 252 κιλά, να αρχίσω γυμναστική, να μην καπνίζω, να μην αγχώνομαι, να μην πίνω, να μην αναπνέω και να κλειστώ σε γυάλα.
Στο μεταξύ κλείνω και τα ρεντεβού του τεκ απ, παθολόγος, καρδιολόγος, παπ τεστ και αιματολογικά, άντε να κάνω και μία μαστογραφία, άντε να πάω και σε ένα γυναικολόγο, να τελειώνω με όλα αυτά. Και μίας και πήρα την ρημαδοαπόφαση να γυμναστώ να γραφτώ και σε εκείνη την πισίνα που πάει η Φιφή και κάνει ακουα αερόμπικ, αλλά εκεί θέλουν και χαρτί από δερματολόγο έχω και εκείνη την κρεατοελία που σας έλεγα, να τα κάνω λοιπόν όλα μαζί, κλείνω και ραντεβού με δερματολόγο.
Πολλά τα ραντεβού τα γράφω και σε ένα χαρτί να μην μπερδευτώ...
Σάββατο πρωί τα αιματολογικά και η καμπύλη ζαχάρου ... κάθεσαι εκεί θεονήστικος για 18 ώρες, έχεις πιει 1 ποτήρι ζάχαρη και ανά μισή ώρα σου ρουφάνε το αίμα. Ωραία εμπειρία δεν λεω! Δευτέρα γυναικολόγος, Τρίτη Δερματολόγος, Τετάρτη Παθολόγος και Καρδιολόγος. Και εκεί που αρχίζω να βλέπω φως στο τούνελ και να πιστεύω ότι τελείωσα, ακούω τον καρδιολόγο που με ακροάζεται με ένα μαρκούτσι να λεει, «αρχικά έχουμε φύσημα, να δούμε τώρα τι άλλο έχουμε!»... βεβαίως μου κόπηκαν τα ήπατα, και η πίεση ανέβηκε στα 16 η μεγάλη με 10 τη μικρή. Οι σφυγμοί ήταν 100! Πως είπατε; χαρτί για την πισίνα όχι δεν θα πάρετε, θα μου κάνετε σε πρώτη φάση αυτές τις εξετάσεις, ντόπλερ, χόλντερ, τρίπλεξ, ... ντίρλες, ρακές και τσιπουράκια, μπάι πας και μπάι μπάι! Και μετά βλέπουμε! Αν υπάρχει μετά!
Σαφώς και μου πέρασε από το νου ότι μάλλον χέστηκα απάνω μου και γι’ αυτό τον τόσο φυσικό λόγο μου ανέβηκε η πίεση, αλλά άντε να το εξηγήσεις αυτό σε κοτζάμ καρδιολόγο που μόλις έμαθε ότι έχω ιδιωτικό συμβόλαιο με ασφαλιστική και δεν πληρώνω, βρήκε ευκαιρία να μου γράψει ένα κατάλογο εξετάσεις.
Ακολούθως με είδε και ο παθολόγος που για τους ίδιους λόγους μου έγραψε και αυτός ένα καράβι εξετάσεις, αξονικές, υπέρηχα, έξτρα αιματολογικές και δεν ξέρω και εγώ τι! Αυτός όμως είχε πολύ πλάκα γιατί είχε ένα σφυράκι και με μανία χτύπαγε το γόνατό μου, που πριν από ένα μήνα είχα χτυπήσει ελαφρά σε ένα πέσιμο και ήταν ακόμα μάλλον πρησμένο. Αυτός, να βαράει το γόνατο με μανία και να λεει ότι «δεν αντιδρά! Καταπονημένα αντανακλαστικά!» και εγώ ματαίως να του λεω ότι είχα πέσει και είναι ακόμα πρησμένο το γόνατο και μπορεί αυτό να φταιει, αλλά ήτο προφανές ότι ο τύπος δεν με άκουγε!
Τετάρτη βράδυ, βγαίνοντας από το διαγνωστικό κέντρο ήμουνα βαριά άρρωστη! Τα πάντα είχα, καρδιές, αναπνευστικό πρόβλημα, μειωμένα αντανακλαστικά, τι να σας λεω, δύο βήματα πριν το θάνατο, ένα ανθρώπινο ράκος! Ολες οι εξετάσεις που μου έγραψαν έκαναν 680 ευρώ βέβαια και είναι ερώτημα αν η ασφαλιστική θα τις δεχότανε.
Την άλλη μέρα, παίρνω τηλέφωνο την ασφαλιστική που όμως, μου λεει ότι τα ευρήματα δεν δικαιολογούν την πληθώρα των εξετάσεων που μου έγραψαν και για να είμαστε σίγουροι να πάω σε άλλον καρδιολόγο να με εξετάσει να έχουμε μία δεύτερη γνώμη. Έτσι μου κλείνουν ραντεβού για σήμερα Δευτέρα.
Στο εντωμεταξύ έχουν βγει και οι υπόλοιπες εξετάσεις, όπου πλέον είναι σαφές ότι α) δεν έχω ακριβώς ζάχαρο αλλά προδιάθεση ζαχάρου που σε 1-2, 5-10, 200-1000 χρόνια μπορεί να γίνει ζάχαρο αν δεν προσέχω και χάσω 252 κιλά, κλπ, κλπ, β) η δειγματοληψία για το Παπ τεστ δεν ήταν καλή γιατί η «παρασκευάστρια» πήρε τα μισά δείγματα απ’ όσα έπρεπε και τέλος πάντων πρέπει να την ξανακάνω! γ) η μαστογραφία αν και δεν είχε ουσιαστικά ευρήματα, συνίσταται να ακολουθηθεί από υπέρηχους γιατί ... δεν ξέρω γιατί, έτσι λεει το κωλόχαρτο που μου δώσανε.
Απ΄ ότι καταλάβατε, είμαι ήδη στην 3η εβδομάδα που πηγαίνω συνέχεια σε γιατρούς και ενώ δεν έχω απολύτως τίποτε, εξακολουθούν και με στέλνουν από τον ένα στον άλλο και από εξέταση σε εξέταση. Επίσης, απάντηση για την τριχόπτωση δεν έχω πάρει από κανένα, με την λογική εδώ καιγόμαστε τις τρίχες θα κοιτάμε τώρα. Επίσης χαρτί για την ρημαδοπισίνα επίσης δεν έχω πάρει, και άρα δεν μπορώ να γυμναστώ όπως όλοι ανεξαιρέτως μου ζήτησαν. Επίσης αρκετά λεφτά από την τσέπη μου έχω δώσει μιας και προφανώς η ασφαλιστική δεν πληρώνει την κάθε μαλακία που ζητάει ο κάθε γιατρός. Και τέλος αναρωτιέμαι, το βασικό που έχω πει και ξαναπεί σε όλους τους, είναι δυνατόν να έχω τόσο σοβαρά και συσσωρευμένα προβλήματα υγείας που μου λετε και εγώ να αισθάνομαι περίφημα;
Αυτά λοιπόν τα νέα μου. Θα ζήσω είναι σαφές, αλλά πότε θα τα πάρω στο κρανίο και αρχίσω το χέσιμο στον επόμενο που θα διαγνώσει σοβαρότατη πάθηση, δεν γνωρίζω.
Μιας και δεν προλαβαίνω δεν έχει φαγάκι σήμερις
Πάω, μου βρήκε λίγο την πίεση ανεβασμένη, είχα και μία ταχυκαρδία, περιμέναμε λίγο να ηρεμήσω και «ξεφοβηθώ» με ξαναμετράει, μια χαρά, φυσιολογικά νούμερα. Με στέλνει στο καλό με ένα σκασμό εξετάσεις να κάνω.
Πάω, δίνω δύο μπουκάλες αίμα, να γίνουν οι εξετάσεις. Παίρνω τα αποτελέσματα, μια χαρά ο Θυρεοειδής, αλλά καθόλου καλά το ζάχαρο. Μάλιστα ....
Τα στέλνω στο γιατρό, αλλά για να είμαι και σίγουρη, πάω και στο φίλου μου το Σταύρο επίσκεψη στο ιατρείο του στη Νίκαια να τα δει. Και οι δύο μου λένε να κάνω καμπύλη ζαχάρου και να επαναλάβω κάποιες εξετάσεις, και επίσης να χάσω 252 κιλά, να αρχίσω γυμναστική, να μην καπνίζω, να μην αγχώνομαι, να μην πίνω, να μην αναπνέω και να κλειστώ σε γυάλα.
Στο μεταξύ κλείνω και τα ρεντεβού του τεκ απ, παθολόγος, καρδιολόγος, παπ τεστ και αιματολογικά, άντε να κάνω και μία μαστογραφία, άντε να πάω και σε ένα γυναικολόγο, να τελειώνω με όλα αυτά. Και μίας και πήρα την ρημαδοαπόφαση να γυμναστώ να γραφτώ και σε εκείνη την πισίνα που πάει η Φιφή και κάνει ακουα αερόμπικ, αλλά εκεί θέλουν και χαρτί από δερματολόγο έχω και εκείνη την κρεατοελία που σας έλεγα, να τα κάνω λοιπόν όλα μαζί, κλείνω και ραντεβού με δερματολόγο.
Πολλά τα ραντεβού τα γράφω και σε ένα χαρτί να μην μπερδευτώ...
Σάββατο πρωί τα αιματολογικά και η καμπύλη ζαχάρου ... κάθεσαι εκεί θεονήστικος για 18 ώρες, έχεις πιει 1 ποτήρι ζάχαρη και ανά μισή ώρα σου ρουφάνε το αίμα. Ωραία εμπειρία δεν λεω! Δευτέρα γυναικολόγος, Τρίτη Δερματολόγος, Τετάρτη Παθολόγος και Καρδιολόγος. Και εκεί που αρχίζω να βλέπω φως στο τούνελ και να πιστεύω ότι τελείωσα, ακούω τον καρδιολόγο που με ακροάζεται με ένα μαρκούτσι να λεει, «αρχικά έχουμε φύσημα, να δούμε τώρα τι άλλο έχουμε!»... βεβαίως μου κόπηκαν τα ήπατα, και η πίεση ανέβηκε στα 16 η μεγάλη με 10 τη μικρή. Οι σφυγμοί ήταν 100! Πως είπατε; χαρτί για την πισίνα όχι δεν θα πάρετε, θα μου κάνετε σε πρώτη φάση αυτές τις εξετάσεις, ντόπλερ, χόλντερ, τρίπλεξ, ... ντίρλες, ρακές και τσιπουράκια, μπάι πας και μπάι μπάι! Και μετά βλέπουμε! Αν υπάρχει μετά!
Σαφώς και μου πέρασε από το νου ότι μάλλον χέστηκα απάνω μου και γι’ αυτό τον τόσο φυσικό λόγο μου ανέβηκε η πίεση, αλλά άντε να το εξηγήσεις αυτό σε κοτζάμ καρδιολόγο που μόλις έμαθε ότι έχω ιδιωτικό συμβόλαιο με ασφαλιστική και δεν πληρώνω, βρήκε ευκαιρία να μου γράψει ένα κατάλογο εξετάσεις.
Ακολούθως με είδε και ο παθολόγος που για τους ίδιους λόγους μου έγραψε και αυτός ένα καράβι εξετάσεις, αξονικές, υπέρηχα, έξτρα αιματολογικές και δεν ξέρω και εγώ τι! Αυτός όμως είχε πολύ πλάκα γιατί είχε ένα σφυράκι και με μανία χτύπαγε το γόνατό μου, που πριν από ένα μήνα είχα χτυπήσει ελαφρά σε ένα πέσιμο και ήταν ακόμα μάλλον πρησμένο. Αυτός, να βαράει το γόνατο με μανία και να λεει ότι «δεν αντιδρά! Καταπονημένα αντανακλαστικά!» και εγώ ματαίως να του λεω ότι είχα πέσει και είναι ακόμα πρησμένο το γόνατο και μπορεί αυτό να φταιει, αλλά ήτο προφανές ότι ο τύπος δεν με άκουγε!
Τετάρτη βράδυ, βγαίνοντας από το διαγνωστικό κέντρο ήμουνα βαριά άρρωστη! Τα πάντα είχα, καρδιές, αναπνευστικό πρόβλημα, μειωμένα αντανακλαστικά, τι να σας λεω, δύο βήματα πριν το θάνατο, ένα ανθρώπινο ράκος! Ολες οι εξετάσεις που μου έγραψαν έκαναν 680 ευρώ βέβαια και είναι ερώτημα αν η ασφαλιστική θα τις δεχότανε.
Την άλλη μέρα, παίρνω τηλέφωνο την ασφαλιστική που όμως, μου λεει ότι τα ευρήματα δεν δικαιολογούν την πληθώρα των εξετάσεων που μου έγραψαν και για να είμαστε σίγουροι να πάω σε άλλον καρδιολόγο να με εξετάσει να έχουμε μία δεύτερη γνώμη. Έτσι μου κλείνουν ραντεβού για σήμερα Δευτέρα.
Στο εντωμεταξύ έχουν βγει και οι υπόλοιπες εξετάσεις, όπου πλέον είναι σαφές ότι α) δεν έχω ακριβώς ζάχαρο αλλά προδιάθεση ζαχάρου που σε 1-2, 5-10, 200-1000 χρόνια μπορεί να γίνει ζάχαρο αν δεν προσέχω και χάσω 252 κιλά, κλπ, κλπ, β) η δειγματοληψία για το Παπ τεστ δεν ήταν καλή γιατί η «παρασκευάστρια» πήρε τα μισά δείγματα απ’ όσα έπρεπε και τέλος πάντων πρέπει να την ξανακάνω! γ) η μαστογραφία αν και δεν είχε ουσιαστικά ευρήματα, συνίσταται να ακολουθηθεί από υπέρηχους γιατί ... δεν ξέρω γιατί, έτσι λεει το κωλόχαρτο που μου δώσανε.
Απ΄ ότι καταλάβατε, είμαι ήδη στην 3η εβδομάδα που πηγαίνω συνέχεια σε γιατρούς και ενώ δεν έχω απολύτως τίποτε, εξακολουθούν και με στέλνουν από τον ένα στον άλλο και από εξέταση σε εξέταση. Επίσης, απάντηση για την τριχόπτωση δεν έχω πάρει από κανένα, με την λογική εδώ καιγόμαστε τις τρίχες θα κοιτάμε τώρα. Επίσης χαρτί για την ρημαδοπισίνα επίσης δεν έχω πάρει, και άρα δεν μπορώ να γυμναστώ όπως όλοι ανεξαιρέτως μου ζήτησαν. Επίσης αρκετά λεφτά από την τσέπη μου έχω δώσει μιας και προφανώς η ασφαλιστική δεν πληρώνει την κάθε μαλακία που ζητάει ο κάθε γιατρός. Και τέλος αναρωτιέμαι, το βασικό που έχω πει και ξαναπεί σε όλους τους, είναι δυνατόν να έχω τόσο σοβαρά και συσσωρευμένα προβλήματα υγείας που μου λετε και εγώ να αισθάνομαι περίφημα;
Αυτά λοιπόν τα νέα μου. Θα ζήσω είναι σαφές, αλλά πότε θα τα πάρω στο κρανίο και αρχίσω το χέσιμο στον επόμενο που θα διαγνώσει σοβαρότατη πάθηση, δεν γνωρίζω.
Μιας και δεν προλαβαίνω δεν έχει φαγάκι σήμερις
Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008
Μικρά, Μικρά και Ουσιώδη
> Πήγα στον δερματολόγο. Είχα μία μικρή κρεατοελιά στο μπούτι, και αφού μου είπε ότι δεν είναι τίποτα, και αν με ενοχλεί μπορούμε να την καυτηριάσουμε, εκεί, επί τόπου, είπα και εγώ, αφού είναι τόσο απλό, ας τη βγάλω. Μου έκανε μία μικρή τοπική ένεση αναισθησίας, έκοψε την ελιά και με ένα μαστούκι που έκανε μπζιιιιτ μπζιιιιτ την καυτηρίασε. Σύνολος χρόνος που έμεινα στο ιατρείο, μαζί με τον χρόνο που μας πήρε να γράψουμε την απόδειξη και να πάρουμε έγκριση από την ασφαλιστική, ότι θα καλύψουν αυτοί την επίσκεψη, 14 λεπτά. Κόστος; 48 Ευρώ η επίσκεψη και 114 Ευρώ η εγχείρηση! Μάλιστα. Αν δεν τα πλήρωνε η ασφαλιστική θα είχα πάθει έμφραγμα και μετά θα ήθελα ένα σκασμό λεφτά να κάνω μπαϊ πας!
> Μίλαγα με τον ιδιοκτήτη του 3ου διαμερίσματος της «πολυκατοικίας» μου, αυτό που νοικιάζετε. Για την ακρίβεια αυτός μου τηλεφώνησε να με ρωτήσει «τι ακούω»! Τα έχασα, ..., τι να εννοούσε άραγε ο μαθουσάλας; Μετά από λίγο κατάλαβα ότι με ρώταγε τι ακούω για την κρίση, ..., αν θα κλείσουν ελληνικές τράπεζες και ποιες; Μπήκα στον πειρασμό να του πω, ακούω ότι θα κλείσει η Εμπορική, αλλά τον λυπήθηκα τον παππού. Πως του μπήκε στο μυαλό ότι εγώ έχω πληροφορίες και μάλιστα έγκυρες; Όταν του είπα ότι δεν με απασχολεί το θέμα γιατί δεν έχω καταθέσεις (και μάλιστα άνω των 100 000 ευρώ που είναι το όριο εγγύησης) τότε με ρώτησε που έχω επενδύσει. Βλέπετε είναι σίγουρο για τον μπάρμπα ότι και μιλούνια λεφτά έχω και τα διαχειρίζομαι! Δεν ήθελα να τον απογοητεύσω και του είπα «κάτι λίγα που έχω τα έβαλα σε ομόλογα του δημοσίου», και τελείωσε εκεί η κουβέντα. Μα τι εντύπωση δίνω στον κόσμο;
> Όταν πρωτοάκουσα ότι για το φαινόμενο του θερμοκηπίου φταινε και οι αγελάδες, γέλαγα δύο βδομάδες. Σήμερα στο ραδιόφωνο άκουσα και την εξήγηση και έπαψα να γελάω. Για την παραγωγή ενός λίτρου γάλακτος απαιτείται ένας τόνος νερό. Για την παραγωγή ενός κιλού μοσχαρίσιου κρέατος, εκλύετε στην ατμόσφαιρα τόσο διοξείδιο του άνθρακα όσο και από ένα αυτοκίνητο που έκανε 240 χιλιόμετρα! Η αναλογία ανθρώπων-αγελάδων στη Γη είναι περίπου 1-0,5, δηλαδή μία αγελάδα ανά δύο ανθρώπους. Η κατανάλωση κρέατος από τον άνθρωπο έχει φτάσει σε σημεία ρεκόρ τα τελευταία 40 χρόνια, αυτό έχει γιγαντώσει την αντίστοιχη βιομηχανία σε τέτοιο βαθμό που είναι τελείως λογικό να μιλάμε για σημαντική ρύπανση. Μου έκαναν εντύπωση τα νούμερα αυτά. Μοσχάρι θα φαω μία φορά κάθε 2 μήνες, γάλα δεν πίνω, στην Ελλάδα δεν βλέπουμε και τόσες πολλές αγελάδες, δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι είμαστε περικυκλωμένοι από «γελάδια»!
· Στο 4,6% ο πληθωρισμός τον Σεπτέμβριο. Αναρωτιέται κανείς που πάει ο μισθός του; Ρε παιδιά εκείνα τα 41 μέτρα και τα 583 αντίμετρα του κου Γκουντις, τι έγιναν; Πόσο δηλαδή θα ήταν ο πληθωρισμός αν δεν είχαμε όλα αυτά τα μέτρα εμείς οι ευτυχείς ιθαγενείς; Ακούει κανείς;
· Σήμερα το πρωί έκανα μία ώρα και ένα τέταρτο από το σπίτι μου στο γραφείο. Νομίζω ότι είναι το ρεκόρ μου. Εκεί που ήμουνα σταματημένη για 10 λεπτά στην πανάκριβη και πολυτελή αττική οδό, πάνω από το κεφάλι μου και σε απόσταση λίγων μέτρων αναβόσβηνε η τεράστια ηλεκτρονική πινακίδα .... «fasten your seatbelts». Αυτό είχαν να μου πουν οι υπεύθυνοι του αυτοκινητόδρομου αυτή τη συγκεκριμένη ημέρα, όχι «γίνετε κακός χαμός από εδώ μέχρι τη Λαμία», όχι «σας ζητούμε συγνώμη που σας βάλαμε να πληρώσετε το τριευρω για πιο γρήγορα και είστε καρφωμένοι στο ίδιο σημείο για μία ώρα» αλλά βάλτε τις ζώνες σας! Γιατί ρε γίδι υπάρχει κίνδυνος τρακαρίσματος; Σημείωση δεν διαφωνώ ότι οι επιβάτες πρέπει πάντα να φοράνε ζώνες αλλά αυτό το μήνυμα την συγκεκριμένη στιγμή το βρήκα πολύ άκαιρο.
Σολομός Μαριναρισμένος
2 κομμάτια σολομού, όμοια σε μέγεθος μεταξύ τους, περίπου 700 γραμμάρια με 1 κιλό το κάθε ένα, όχι όμως αυτά που είναι φέτες από το κέντρο του ψαριού. Συνήθως πουλάνε πλαϊνά κομμάτια με πέτσα ή και χωρίς από την μία πλευρά αλλά χωρίς το κεντρικό κόκαλο. Εσείς θα πάρετε αυτά χωρίς την πέτσα.
1 ποτήρι του κρασιού σάλτσα σόγιας
1 ποτήρι του κρασιού τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο
1 μικρό κρεμμύδι τριμμένο στον τρίφτη
Μπόλικο χοντροτριμμένο μαύρο πιπέρι
Λίγους σπόρους μάραθου σπασμένους στο γουδί (προαιρετικά)
1 ½ φλυτζάνι του τσαγιού ψιλοκομμένο μάραθο ή αν δεν βρήτε άνιθο
Ξεπλένετε το σολομό και τον σκουπίζετε καλά με μπόλικο χαρτί κουζίνας να είναι στεγνός. Βγάλετε και όσα κόκαλα μπορείτε με ένα τσιμπιδάκι. Βάζετε τα φιλέτα σε ένα βαθύ μακρόστενο τάπερ, το ένα πάνω από το άλλο. Ανάμεσα στα δύο φιλέτα απλώνετε το κρεμμύδι και τους μαραθόσπορους αν χρησιμοποιήσετε. Πασπαλίζετε με το πιπέρι και ραντίζετε με την σόγια και το τσίπουρο. Κουνάτε το τάπερ να πάει η μαρινάδα παντού. Το βάζετε στο ψυγείο για 1 μέρα, αναποδογυρίζοντας τα φιλέτα τακτικά ώστε να μαριναριστούν καλά από όλες τις πλευρές. Τη δεύτερη μέρα τα βγάζετε και με χαρτί κουζίνας τα καθαρίζετε και τα στεγνώνετε καλά. Απλώνετε σε επίπεδη επιφάνεια τον ψιλοκομμένο μάραθο και μπόλικο χοντροκομμένο πιπέρι και πιέζετε τα φιλέτα πάνω στα αρωματικά και από τις δύο μεριές ώστε να κολλήσουν απάνω τους. Τα δύο φιλέτα με τα αρωματικά τα ξανακάνετε «σάντουιτς» και τα βάζετε πάλι στο τάπερ στο ψυγείο για άλλη μία μέρα. Την επόμενη είναι έτοιμα να τα φιλετάρετε σε μικρά λεπτούλια φετάκια. Μπορείτε να τον χρησιμοιήσετε σε σαλάτες, πάνω σε ζεστό μαύρο φρυγανισμένο ψωμί, σε μακαρονάδα, σε σάντουιτς, όπου σας κάνει κέφι. Θέλει βέβαια και αυτός λίγες σταγόνες λεμόνι για να αναδειχθεί. Αυτό τον σολομό δεν τον έχω κρατήσει στο ψυγείο πολύ κυρίως γιατί καταναλώθηκε αμέσως σε ένα πάρτυ που είχα κάνει, έτσι δεν ξέρω να σας πω πόσο καιρό μπορείτε να τον έχετε. Αυτό όμως που είναι σίγουρο είναι ότι εδώ μπορείτε να μαρινάρετε μικρότερα κομμάτια ώστε να μην κάνετε μεγάλη ποσότητα και δεν ξέρετε μετά τι να την κάνετε. Σε αντίθεση με τον Gravlax που αν μειώσετε την ποσότητα του αλατιού και της ζάχαρης, δεν θα σας πετύχει.
Αυτά.
Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2008
Τα χάλια τους
Δεν ξέρω τι να πω με όλα αυτά που ακούω για την οικονομική κρίση. Έχω μία πολύ συγκεκριμένη αίσθηση που όλοι μου λένε ότι είναι λάθος αλλά εγώ τι κάνω την έχω...
Αγαπητοί μου Αμερικανοί να πάτε στον πάτο της κόλασης και ας κατέβω και εγώ μαζί σας μερικά σκαλοπάτια. Φτάνει εσείς να πάτε στον πάτο!
Έτσι ακριβώς αισθάνομαι, καλά να τα πάθουν, αφού τους ενδιαφέρει μόνο η κατανάλωση, αφού την ασυδοσία την έχουν κάνει ευαγγέλιο – εκεί την ονομάζουν ελεύθερη αγορά βέβαια -, αφού δεν πάνε να ψηφίσουν και δεν έχουν άποψη για αυτούς που τους κυβερνάνε, αφού και όταν πάνε να ψηφίσουν τότε σταυρώνουν τον Μπους, τότε καλά να τα πάθουν και λίγα είναι!!
Δεν μπορώ πλέον να είμαι υπεράνω, δεν μπορώ πλέον να είμαι πολιτισμένη και πολιτικαλι κορέκτ! Μπάφιασα με τις μαλακίες τους, κλάνει η Αμερική και βρωμάει ο κόσμος όλος, επιτέλους!
Όταν έπεσαν οι πύργοι, βέβαια λυπήθηκα, σε κανένα άνθρωπο δεν αξίζει κάτι τέτοιο, αλλά αυτό το σημερινό είναι διαφορετικό, κανένας τρίτος δεν τους επιτέθηκε, κανένας δεν τους απείλησε, μόνοι τους τα κάνανε σκατά. Και αντί να πάρουν αυτά τα κουμάσια που έστησαν αυτή τη μπίζνα, μαζί με τα άλλα κουμάσια που έπρεπε να τους ελέγχουν και δεν το έκαναν, και να τα ρίξουν στα υπόγεια του σινγκ σινγκ, να γλεντήσουν με την άνεση τους τα εκατομμύρια που έβγαλαν από την μπάζα αυτή, τι κάνουν τα χαμένα ... κρατικοποιούν τα χρέη! Σαν αυτό που έλεγε παλιά ο Χάρυ Κλυν μιμούμενος τον θείο Καραμανλή «τα σα μα και τα μα μάσα τα».
Αλλά κατάφεραν και βρήκαν κάποιον πιο άχρηστο και επικίνδυνο από τον Μπους, για την επόμενη θητεία στο white house, εκείνη την μπίμπο την Σάρα Πέιλιν! Μα είναι να μην πάθεις ντουβρουτζά, όταν τη βλέπεις και την ακούς; Μα είναι δυνατόν να βρεθεί έστω και ένας νοήμων άνθρωπος να ψηφίσει αυτό το γίδι, υπό τις παρούσες συνθήκες;
Και μετά μου λετε να τους λυπηθώ; Ή να στεναχωρηθώ γιατί θα πληρώσω και εγώ προσωπικά κάποια από τα απόνερα; Δεν τους λυπάμαι, και είμαι διατεθειμένη να πληρώσω προσωπικά πολύ περισσότερα, φτάνει να βεβαιωθώ ότι θα πέσουν από τα ψηλά στα χαμηλά και θα αργήσουν να ξανασηκωθούν. Ας είναι αυτό το τίμημα.
Για να μην αρχίσω εκείνα τα παλιά για τις δικτατορίες που σπέρνανε αριστερά και δεξιά και τον ρόλο τους για την κατάσταση της χώρας μας. Άντε να μην αρχίσω ...
Ουστ !!!
Υποσχέθηκα στον Μισέλ την συνταγή για τον μαριναρισμένο σολομό, ή αλλιώς σολομό gravlax. Τον φτιάχνω πολύ συχνά γιατί είναι εύκολος και με γλιτώνει από την συχνή αγορά καπνιστού σολομού που είναι ακριβός. Υπάρχουν πολλές συνταγές σήμερα θα σας γράψω αυτή που συνήθως φτιάχνω και αύριο μία δεύτερη πιο αρωματική.
Σολομός Μαριναρισμένος
2 κομμάτια σολομού, όμοια σε μέγεθος μεταξύ τους, περίπου 700 γραμμάρια με 1 κιλό το κάθε ένα, όχι όμως αυτά που είναι φέτες από το κέντρο του ψαριού. Συνήθως πουλάνε πλαϊνά κομμάτια με πέτσα από την μία πλευρά αλλά χωρίς το κεντρικό κόκαλο. Αυτά!
1 ½ νεροπότηρο χοντρό αλάτι
1 ½ νεροπότηρο μαύρη ζάχαρη
Ξεπλένετε το σολομό χωρίς να βγάλετε την πέτσα και τον σκουπίζετε καλά με μπόλικο χαρτί κουζίνας να είναι στεγνός. Σε ένα μπολ ανακατεύετε τη ζάχαρη με το αλάτι. Διαλέγετε ένα βαθύ σκεύος να χωράει ίσα – ίσα το ένα κομμάτι σολομό. Ρίχνετε το 1/3 από το μίγμα αλάτι-ζάχαρη στο σκεύος και το απλώνετε να πάει παντού, βάζετε από πάνω το ένα κομμάτι του σολομού με το δέρμα προς τα κάτω. Απλώνετε από πάνω το άλλο 1/3 από το μίγμα πάλι να πάει παντού και να καλύψει τον σολομό. Από πάνω βάζετε το άλλο κομμάτι σολομού με την σάρκα προς τα κάτω και την πέτσα προς τα πάνω. Τέλος καλύπτετε με το υπόλοιπο μίγμα αλάτι- ζάχαρης και το απλώνετε πάλι να πάει παντού. Προσπαθήστε να το σουλουπώσετε λόγο μαζεύοντας κοντά στο σολομό ότι υπόλοιπα από το μίγμα έχουν παραπέσει, έτσι ώστε να το «χτίσετε» γύρω – γύρω. Σκεπάζετε με μεμβράνη όλο το σκεύος, και από πάνω βάλτε ένα βάρος να πιέζει καλά τα δύο φιλέτα. Εγώ συνήθως βάζω μία βαριά πέτρα από της πολλές που έχω σπίτι, αλλά εσείς μπορείτε να βάλετε ότι θέλετε, να είναι όμως ένα κάποιο βάρος ώστε να πιέζονται τα φιλετάκια μας, να μην τα χαϊδεύετε. Τα βάζετε στο ψυγείο για 2 μέρες. Όταν το βγάλετε θα δείτε ότι έχει κατεβάσει πολλά μαύρα ζουμιά και το ψαχνό του ψαριού έχει πάρει μία σκούρα κοκκινωπή όψη. Το περισσότερο – αν όχι όλο από το αλάτι και τη ζάχαρη έχει λιώσει, και τα φιλέτα είναι σκληρά, σαν να είναι ψιλοπαστωμένα. Τα καθαρίζετε από τα όποια υπολείμματα έχουν μείνει, και αφαιρείτε το δέρμα που πλέον βγαίνει πολύ εύκολα να κόψετε λίγο την άκρη και τραβήξετε με φόρα το δέρμα από πάνω προς τα κάτω (όπως κάναμε παλιά χαλάουα ένα πράγμα!!). Μπορείτε να βγάλετε και όσα κόκαλα θέλετε με ένα τσιμπιδάκι αλλά μην το παρακάνετε μόνο τα κεντρικά γιατί έτσι και αλλιώς για να τον καταναλώσετε πρέπει να τον φιλετάρετε σε μικρά λεπτούλια φετάκια. Αν στύψετε λίγες σταγόνες λεμόνι και τρίψετε φρέσκο πιπέρι πάνω σε αυτά τα φιλετάκια θα καταλάβετε τι εννοώ ότι δεν αγοράζω πλέον καπνιστό σολομό. Αύριο θα σας δώσω και μια δεύτερη συνταγή με αρωματικά χόρτα!
Αυτό τον σολομό τον έχω κρατήσει στο ψυγείο και 2 μήνες και δεν έχει πάθει τίποτα, στεγνώνει λίγο περισσότερο αλλά εμένα μου αρέσει καλύτερα έτσι.
Αγαπητοί μου Αμερικανοί να πάτε στον πάτο της κόλασης και ας κατέβω και εγώ μαζί σας μερικά σκαλοπάτια. Φτάνει εσείς να πάτε στον πάτο!
Έτσι ακριβώς αισθάνομαι, καλά να τα πάθουν, αφού τους ενδιαφέρει μόνο η κατανάλωση, αφού την ασυδοσία την έχουν κάνει ευαγγέλιο – εκεί την ονομάζουν ελεύθερη αγορά βέβαια -, αφού δεν πάνε να ψηφίσουν και δεν έχουν άποψη για αυτούς που τους κυβερνάνε, αφού και όταν πάνε να ψηφίσουν τότε σταυρώνουν τον Μπους, τότε καλά να τα πάθουν και λίγα είναι!!
Δεν μπορώ πλέον να είμαι υπεράνω, δεν μπορώ πλέον να είμαι πολιτισμένη και πολιτικαλι κορέκτ! Μπάφιασα με τις μαλακίες τους, κλάνει η Αμερική και βρωμάει ο κόσμος όλος, επιτέλους!
Όταν έπεσαν οι πύργοι, βέβαια λυπήθηκα, σε κανένα άνθρωπο δεν αξίζει κάτι τέτοιο, αλλά αυτό το σημερινό είναι διαφορετικό, κανένας τρίτος δεν τους επιτέθηκε, κανένας δεν τους απείλησε, μόνοι τους τα κάνανε σκατά. Και αντί να πάρουν αυτά τα κουμάσια που έστησαν αυτή τη μπίζνα, μαζί με τα άλλα κουμάσια που έπρεπε να τους ελέγχουν και δεν το έκαναν, και να τα ρίξουν στα υπόγεια του σινγκ σινγκ, να γλεντήσουν με την άνεση τους τα εκατομμύρια που έβγαλαν από την μπάζα αυτή, τι κάνουν τα χαμένα ... κρατικοποιούν τα χρέη! Σαν αυτό που έλεγε παλιά ο Χάρυ Κλυν μιμούμενος τον θείο Καραμανλή «τα σα μα και τα μα μάσα τα».
Αλλά κατάφεραν και βρήκαν κάποιον πιο άχρηστο και επικίνδυνο από τον Μπους, για την επόμενη θητεία στο white house, εκείνη την μπίμπο την Σάρα Πέιλιν! Μα είναι να μην πάθεις ντουβρουτζά, όταν τη βλέπεις και την ακούς; Μα είναι δυνατόν να βρεθεί έστω και ένας νοήμων άνθρωπος να ψηφίσει αυτό το γίδι, υπό τις παρούσες συνθήκες;
Και μετά μου λετε να τους λυπηθώ; Ή να στεναχωρηθώ γιατί θα πληρώσω και εγώ προσωπικά κάποια από τα απόνερα; Δεν τους λυπάμαι, και είμαι διατεθειμένη να πληρώσω προσωπικά πολύ περισσότερα, φτάνει να βεβαιωθώ ότι θα πέσουν από τα ψηλά στα χαμηλά και θα αργήσουν να ξανασηκωθούν. Ας είναι αυτό το τίμημα.
Για να μην αρχίσω εκείνα τα παλιά για τις δικτατορίες που σπέρνανε αριστερά και δεξιά και τον ρόλο τους για την κατάσταση της χώρας μας. Άντε να μην αρχίσω ...
Ουστ !!!
Υποσχέθηκα στον Μισέλ την συνταγή για τον μαριναρισμένο σολομό, ή αλλιώς σολομό gravlax. Τον φτιάχνω πολύ συχνά γιατί είναι εύκολος και με γλιτώνει από την συχνή αγορά καπνιστού σολομού που είναι ακριβός. Υπάρχουν πολλές συνταγές σήμερα θα σας γράψω αυτή που συνήθως φτιάχνω και αύριο μία δεύτερη πιο αρωματική.
Σολομός Μαριναρισμένος
2 κομμάτια σολομού, όμοια σε μέγεθος μεταξύ τους, περίπου 700 γραμμάρια με 1 κιλό το κάθε ένα, όχι όμως αυτά που είναι φέτες από το κέντρο του ψαριού. Συνήθως πουλάνε πλαϊνά κομμάτια με πέτσα από την μία πλευρά αλλά χωρίς το κεντρικό κόκαλο. Αυτά!
1 ½ νεροπότηρο χοντρό αλάτι
1 ½ νεροπότηρο μαύρη ζάχαρη
Ξεπλένετε το σολομό χωρίς να βγάλετε την πέτσα και τον σκουπίζετε καλά με μπόλικο χαρτί κουζίνας να είναι στεγνός. Σε ένα μπολ ανακατεύετε τη ζάχαρη με το αλάτι. Διαλέγετε ένα βαθύ σκεύος να χωράει ίσα – ίσα το ένα κομμάτι σολομό. Ρίχνετε το 1/3 από το μίγμα αλάτι-ζάχαρη στο σκεύος και το απλώνετε να πάει παντού, βάζετε από πάνω το ένα κομμάτι του σολομού με το δέρμα προς τα κάτω. Απλώνετε από πάνω το άλλο 1/3 από το μίγμα πάλι να πάει παντού και να καλύψει τον σολομό. Από πάνω βάζετε το άλλο κομμάτι σολομού με την σάρκα προς τα κάτω και την πέτσα προς τα πάνω. Τέλος καλύπτετε με το υπόλοιπο μίγμα αλάτι- ζάχαρης και το απλώνετε πάλι να πάει παντού. Προσπαθήστε να το σουλουπώσετε λόγο μαζεύοντας κοντά στο σολομό ότι υπόλοιπα από το μίγμα έχουν παραπέσει, έτσι ώστε να το «χτίσετε» γύρω – γύρω. Σκεπάζετε με μεμβράνη όλο το σκεύος, και από πάνω βάλτε ένα βάρος να πιέζει καλά τα δύο φιλέτα. Εγώ συνήθως βάζω μία βαριά πέτρα από της πολλές που έχω σπίτι, αλλά εσείς μπορείτε να βάλετε ότι θέλετε, να είναι όμως ένα κάποιο βάρος ώστε να πιέζονται τα φιλετάκια μας, να μην τα χαϊδεύετε. Τα βάζετε στο ψυγείο για 2 μέρες. Όταν το βγάλετε θα δείτε ότι έχει κατεβάσει πολλά μαύρα ζουμιά και το ψαχνό του ψαριού έχει πάρει μία σκούρα κοκκινωπή όψη. Το περισσότερο – αν όχι όλο από το αλάτι και τη ζάχαρη έχει λιώσει, και τα φιλέτα είναι σκληρά, σαν να είναι ψιλοπαστωμένα. Τα καθαρίζετε από τα όποια υπολείμματα έχουν μείνει, και αφαιρείτε το δέρμα που πλέον βγαίνει πολύ εύκολα να κόψετε λίγο την άκρη και τραβήξετε με φόρα το δέρμα από πάνω προς τα κάτω (όπως κάναμε παλιά χαλάουα ένα πράγμα!!). Μπορείτε να βγάλετε και όσα κόκαλα θέλετε με ένα τσιμπιδάκι αλλά μην το παρακάνετε μόνο τα κεντρικά γιατί έτσι και αλλιώς για να τον καταναλώσετε πρέπει να τον φιλετάρετε σε μικρά λεπτούλια φετάκια. Αν στύψετε λίγες σταγόνες λεμόνι και τρίψετε φρέσκο πιπέρι πάνω σε αυτά τα φιλετάκια θα καταλάβετε τι εννοώ ότι δεν αγοράζω πλέον καπνιστό σολομό. Αύριο θα σας δώσω και μια δεύτερη συνταγή με αρωματικά χόρτα!
Αυτό τον σολομό τον έχω κρατήσει στο ψυγείο και 2 μήνες και δεν έχει πάθει τίποτα, στεγνώνει λίγο περισσότερο αλλά εμένα μου αρέσει καλύτερα έτσι.
Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008
Το ταξίδι
Είπαμε με την παρέα μου να πάμε κανένα ταξιδάκι στο εξωτερικό. Κάθε χρόνο κάπου πάμε, και καλά περνάμε και ανοίγουν τα μυαλά μας. Έχουμε πάει σε πολλά μέρη είτε μόνοι μας είτε όλοι μαζί και καθώς περνάνε τα χρόνια όλο και πιο λίγα είναι τα μέρη που μπορείς να πάς, εξάλλου δεν μιλάμε για μεγάλα ταξίδια, για τριήμερα λέμε σε ευρωπαϊκές πόλεις.
Μιας και κανενός μας τα οικονομικά δεν πάνε καλά αυτό το καιρό, ήμασταν πολύ επιφυλακτικοί στη συζήτηση για ένα φθινοπωρινό ταξίδι που πολύ ήθελαν μερικοί από την παρέα. Όπως και να το κάνουμε ένα ταξίδι στο εξωτερικό, το θέλει το χρήμα του, βάλε τα εισιτήρια, βάλε τα ξενοδοχεία, βάλε τα ταξά πίσω μπρος στα αεροδρόμια, τα ανελαστικά έξοδα που λεει και ο Γιάννης, ένα 800-αρι το θες οπωσδήποτε για 3-4 μερούλες. Πολλά λεφτά δεν είναι, αλλά δεν περισσεύουν σε κανένα ειδικά τώρα μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, και με το ύψη που έχουν πάει τα επιτόκια …
Με αυτές τις σκέψεις, έλεγα ότι μάλλον δύσκολο είναι να βρούμε κάτι που να μας βολεύει, αλλά μίας και ο δόκτωρ τις παρέας επέμενε, πάμε κάπου και πάμε κάπου, ξεκίνησα να ψάχνω να δω τι θα βρω και … βλέπουμε.
Για οργανωμένο δεν μιλάμε βέβαια, γιατί και πιο ακριβό είναι και δεν μας αρέσει να πηγαίνουμε σαν πρόβατα για σφαγή από εδώ και από εκεί.
Μπαίνω στο γούγλη: Low budget flights … μου βγάζει εκατομμύρια λινκς μπαίνω σε ένα ελληνικό on-line ticket sales.
Low budget flights, τσαρτερ δηλαδή, έβγαζε για διάφορες πόλεις, Λονδίνο, μπλα μπλά , ..., Ρώμη, Μιλάνο, μπλα μπλά, Λαρνακα, Φρανκφουρτη, Ντιζεντολφ, ποιος θέλει να πάει στο Ντιζεντολφ!!, Μοναχο πήγαμε, Βερολίνο πήγαμε , ...., ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ!
Ωραία η Βαρκελώνη, .... μα έχω πάει άπειρες φορές, .... ναι αλλά ωραία η Βαρκελώνη, μα πέρσι πήγαμε στη Μαδρίτη θα θέλουν; Ναι αλλά άλλο πράγμα η Βαρκελώνη, ..., έχουν πάει στη Βαρκελώνη; Δεν θυμάμαι, ..., μπορεί, ... αλλά ωραία η Βαρκελώνη!
Μπαίνω, ..., πως τη λένε την εταιρία; Βούελινγκ; Τι σκατά είναι αυτό; Από το Value ρε βόδι! Ανοίγω γούγλη. Βάζω Β Ο Υ Ε Λ Ι Ν Γ Κ .... όπα νάτη! Μπαίνω ... ισπανική, ...., πως να βρείτε τις φθηνότερες τιμές ..., έτσι αυτό θέμε. Μπαίνω στο πώς ... κλπ. Ένα ευκολότατο διάγραμμα έδειχνε πόσο κοστίζει το εισιτήριο κάθε μέρα. Βρίσκω ένα σαββατοκύριακο στο τέλος Νοεμβρίου. Διαλέγω αναχώρηση Σαββάτο ξημερώματα, επιστροφή Τρίτη μεσάνυχτα, 3 νύχτες, 4 μέρες είναι ότι πρέπει για Βαρκελώνη. Βγάζει τιμή 125 Ευρώ, με τους φόρους, με όλα! Έχει θέσεις λεει ... γίνετε ενδιαφέρων !
Για να δω τι παίζει και με τον ύπνο. Τα ξενοδοχεία στη Βαρκελώνη είναι ακριβά. Μήπως τελικά τα πληρώσουμε στο ύπνο. Μπαίνω στο Hotel Club. Διαμερίσματα, γιατί όχι, ωραία θα είναι. Διαμερίσματα 3 αστέρων! Για να δούμε ..., 230 ευρώ το δίκλινο στούντιο, κομπλέ με κουζίνα κλπ, για 3 μέρες, .., δηλαδή 40 – 45 το άτομο την ημέρα. Δηλαδή .....
Χοντρά με 250 ευρώ το άτομο, πάμε 4 μέρες στη Βαρκελώνη. Και γυρίζουμε κιόλας!
Το αντίστοιχο 3-ήμερο στα Χανιά την περασμένη εβδομάδα μας κόστισε 2-πλάσια! Και μετά σου λένε το τουριστικό προϊών της Ελλάδας, κουραφέξαλα ! Στην Αθήνα να κάτσω Σαββατοκύριακο, αν πάω ένα θέατρο, για ποτάκι μετά, να πληρώσω το πάρκιν στο κέντρο και την Κυριακή πάμε για κανα ψαράκι στη Ραφήνα, με καφέ-γλυκό στην Κηφισιά μετά, πάνε τα 250 ευρώ!
Κάθε μήνα στη Βαρκελώνη να πηγαίνω, να κάνω και τη σχετική ψυχοθεραπεία που σου προσφέρει ένα τέτοιο ταξίδι, τελείωσα, δεν θέλω κάτι άλλο.
Άδικο έχω;
Τι φαγάκι να σας γράψω σήμερα; Κάτι απλό και νοστιμότατο
Μοσχαρίσιες μπριζόλες μαριναριναρισμένες με μπαλσάμικο
4 μέτριες μοσχαρίσιες μπριζόλες
2 κρεμμύδια κομμένα σε λεπτές φέτες
2 κλαδάκια θυμάρι, ή 1 ρίγανη ξερή
πιπέρι, αλάτι
2/3 του φλιτζανιού λευκό κρασί
2/3 του φλιτζανιού ξύδι μπαλσάμικο
6 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
Σε ένα μπολ, ανακατεύετε τα κρεμμύδια με το θυμάρι, το πιπέρι, το λάδι, το κρασί και το ξύδι. Σε βαθύ ταψάκι απλώνετε τις μπριζόλες (που τις έχετε πλύνει και στεγνώσει καλά με χαρτί κουζίνας), να μην καλύπτουν η μία την άλλη και τις περιχύνετε με την μαρινάδα. Καλύπτετε το ταψί με μεμβράνη κουζίνας και τις βάζετε στο ψυγείο να μαριναριστούν για τουλάχιστον 4 ώρες.
Βάζετε την κάθε μπριζόλα σε ένα μεγάλο κομμάτι λαδόκολας και την περιχύνετε με το ¼ της μαρινάδας. Κλείνετε την λαδόκολλα σαν πακέτο και την βάζετε σε ένα ταψί. Κάνετε το ίδιο και με τις υπόλοιπες μπριζόλες. Τις ψήνετε σε δυνατό φούρνο, αν έχετε τη δυνατότητα σε γκριλ με αέρα στο μέγιστο, για 15 λεπτά, ανάλογα με το πάχος της κάθε μπριζόλας και με πόσο «αιματηρή» την θέλετε. Μην ξεχνάτε ότι το μοσχάρι πρέπει να τρώγετε σχεδόν ωμό στο κέντρο του, να βελάζει που λεει και ο Αποστόλης. Έτσι είναι πολύ πιο νόστιμο, αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, αν εσάς το αιματάκι σας χαλάει καρβουνιάστε τις, κανείς δεν θα σας παρεξηγήσει! Το θέμα είναι να αρέσουν σε εσάς και όχι τι λεω εγώ!
Μιας και κανενός μας τα οικονομικά δεν πάνε καλά αυτό το καιρό, ήμασταν πολύ επιφυλακτικοί στη συζήτηση για ένα φθινοπωρινό ταξίδι που πολύ ήθελαν μερικοί από την παρέα. Όπως και να το κάνουμε ένα ταξίδι στο εξωτερικό, το θέλει το χρήμα του, βάλε τα εισιτήρια, βάλε τα ξενοδοχεία, βάλε τα ταξά πίσω μπρος στα αεροδρόμια, τα ανελαστικά έξοδα που λεει και ο Γιάννης, ένα 800-αρι το θες οπωσδήποτε για 3-4 μερούλες. Πολλά λεφτά δεν είναι, αλλά δεν περισσεύουν σε κανένα ειδικά τώρα μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, και με το ύψη που έχουν πάει τα επιτόκια …
Με αυτές τις σκέψεις, έλεγα ότι μάλλον δύσκολο είναι να βρούμε κάτι που να μας βολεύει, αλλά μίας και ο δόκτωρ τις παρέας επέμενε, πάμε κάπου και πάμε κάπου, ξεκίνησα να ψάχνω να δω τι θα βρω και … βλέπουμε.
Για οργανωμένο δεν μιλάμε βέβαια, γιατί και πιο ακριβό είναι και δεν μας αρέσει να πηγαίνουμε σαν πρόβατα για σφαγή από εδώ και από εκεί.
Μπαίνω στο γούγλη: Low budget flights … μου βγάζει εκατομμύρια λινκς μπαίνω σε ένα ελληνικό on-line ticket sales.
Low budget flights, τσαρτερ δηλαδή, έβγαζε για διάφορες πόλεις, Λονδίνο, μπλα μπλά , ..., Ρώμη, Μιλάνο, μπλα μπλά, Λαρνακα, Φρανκφουρτη, Ντιζεντολφ, ποιος θέλει να πάει στο Ντιζεντολφ!!, Μοναχο πήγαμε, Βερολίνο πήγαμε , ...., ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ!
Ωραία η Βαρκελώνη, .... μα έχω πάει άπειρες φορές, .... ναι αλλά ωραία η Βαρκελώνη, μα πέρσι πήγαμε στη Μαδρίτη θα θέλουν; Ναι αλλά άλλο πράγμα η Βαρκελώνη, ..., έχουν πάει στη Βαρκελώνη; Δεν θυμάμαι, ..., μπορεί, ... αλλά ωραία η Βαρκελώνη!
Μπαίνω, ..., πως τη λένε την εταιρία; Βούελινγκ; Τι σκατά είναι αυτό; Από το Value ρε βόδι! Ανοίγω γούγλη. Βάζω Β Ο Υ Ε Λ Ι Ν Γ Κ .... όπα νάτη! Μπαίνω ... ισπανική, ...., πως να βρείτε τις φθηνότερες τιμές ..., έτσι αυτό θέμε. Μπαίνω στο πώς ... κλπ. Ένα ευκολότατο διάγραμμα έδειχνε πόσο κοστίζει το εισιτήριο κάθε μέρα. Βρίσκω ένα σαββατοκύριακο στο τέλος Νοεμβρίου. Διαλέγω αναχώρηση Σαββάτο ξημερώματα, επιστροφή Τρίτη μεσάνυχτα, 3 νύχτες, 4 μέρες είναι ότι πρέπει για Βαρκελώνη. Βγάζει τιμή 125 Ευρώ, με τους φόρους, με όλα! Έχει θέσεις λεει ... γίνετε ενδιαφέρων !
Για να δω τι παίζει και με τον ύπνο. Τα ξενοδοχεία στη Βαρκελώνη είναι ακριβά. Μήπως τελικά τα πληρώσουμε στο ύπνο. Μπαίνω στο Hotel Club. Διαμερίσματα, γιατί όχι, ωραία θα είναι. Διαμερίσματα 3 αστέρων! Για να δούμε ..., 230 ευρώ το δίκλινο στούντιο, κομπλέ με κουζίνα κλπ, για 3 μέρες, .., δηλαδή 40 – 45 το άτομο την ημέρα. Δηλαδή .....
Χοντρά με 250 ευρώ το άτομο, πάμε 4 μέρες στη Βαρκελώνη. Και γυρίζουμε κιόλας!
Το αντίστοιχο 3-ήμερο στα Χανιά την περασμένη εβδομάδα μας κόστισε 2-πλάσια! Και μετά σου λένε το τουριστικό προϊών της Ελλάδας, κουραφέξαλα ! Στην Αθήνα να κάτσω Σαββατοκύριακο, αν πάω ένα θέατρο, για ποτάκι μετά, να πληρώσω το πάρκιν στο κέντρο και την Κυριακή πάμε για κανα ψαράκι στη Ραφήνα, με καφέ-γλυκό στην Κηφισιά μετά, πάνε τα 250 ευρώ!
Κάθε μήνα στη Βαρκελώνη να πηγαίνω, να κάνω και τη σχετική ψυχοθεραπεία που σου προσφέρει ένα τέτοιο ταξίδι, τελείωσα, δεν θέλω κάτι άλλο.
Άδικο έχω;
Τι φαγάκι να σας γράψω σήμερα; Κάτι απλό και νοστιμότατο
Μοσχαρίσιες μπριζόλες μαριναριναρισμένες με μπαλσάμικο
4 μέτριες μοσχαρίσιες μπριζόλες
2 κρεμμύδια κομμένα σε λεπτές φέτες
2 κλαδάκια θυμάρι, ή 1 ρίγανη ξερή
πιπέρι, αλάτι
2/3 του φλιτζανιού λευκό κρασί
2/3 του φλιτζανιού ξύδι μπαλσάμικο
6 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
Σε ένα μπολ, ανακατεύετε τα κρεμμύδια με το θυμάρι, το πιπέρι, το λάδι, το κρασί και το ξύδι. Σε βαθύ ταψάκι απλώνετε τις μπριζόλες (που τις έχετε πλύνει και στεγνώσει καλά με χαρτί κουζίνας), να μην καλύπτουν η μία την άλλη και τις περιχύνετε με την μαρινάδα. Καλύπτετε το ταψί με μεμβράνη κουζίνας και τις βάζετε στο ψυγείο να μαριναριστούν για τουλάχιστον 4 ώρες.
Βάζετε την κάθε μπριζόλα σε ένα μεγάλο κομμάτι λαδόκολας και την περιχύνετε με το ¼ της μαρινάδας. Κλείνετε την λαδόκολλα σαν πακέτο και την βάζετε σε ένα ταψί. Κάνετε το ίδιο και με τις υπόλοιπες μπριζόλες. Τις ψήνετε σε δυνατό φούρνο, αν έχετε τη δυνατότητα σε γκριλ με αέρα στο μέγιστο, για 15 λεπτά, ανάλογα με το πάχος της κάθε μπριζόλας και με πόσο «αιματηρή» την θέλετε. Μην ξεχνάτε ότι το μοσχάρι πρέπει να τρώγετε σχεδόν ωμό στο κέντρο του, να βελάζει που λεει και ο Αποστόλης. Έτσι είναι πολύ πιο νόστιμο, αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, αν εσάς το αιματάκι σας χαλάει καρβουνιάστε τις, κανείς δεν θα σας παρεξηγήσει! Το θέμα είναι να αρέσουν σε εσάς και όχι τι λεω εγώ!
Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2008
Μήδεια
Μήδεια φάε μύδια, έλεγε ο Μπόστ! Ο Παπαϊωάννου όμως, λεει πολλά περισσότερα.
Έχετε πολλές φορές ακούσει την έκφραση, «αν δεν μπορείς να το πεις τότε χόρεψέ το». Η χτεσινή παράσταση της Μήδειας, που είδαμε στο Παλλάς, ήταν η τρανή απόδειξη ότι δεν χρειάζονται λόγια για να εκφραστείς, και ότι η πιο έντονη γλώσσα είναι αυτή του σώματος.
Μία σκηνή όλο το έργο ... όρθια πάνω σε καρέκλες η Μήδεια, μετατρέπει τον θρήνο της εγκατάλειψης σε οργή. Οι καρέκλες γίνονται πόδια και με τη σειρά τους όργανα. Ο θυμός ξεχείλιζε από κάθε πόρο του σώματός της. Δυστυχώς δεν μπορώ να το περιγράψω! Πρέπει να το δείτε.
Αναμφισβήτητα ο Παπαϊωάννου είναι ο πιο ταλαντούχος καλλιτέχνης στην χώρα μας σήμερα. Τον λεω καλλιτέχνη γιατί δεν ξέρω πως να τον πω, χορογράφο? Σκηνοθέτη? Δεν ξέρω.
Αν και η τελετές του ήταν οι πιο εμπνευσμένες παραστάσεις του – κατά τη γνώμη μου -, το Δύο που είδαμε πέρσι μου είχε αρέσει πάρα πολύ. Είχα βέβαια κάποιες αντιρρήσεις για το θέμα, απλά γιατί είμαι γυναίκα και βέβαια δεν αντιλαμβάνομαι τον ανδρικό ψυχισμό στον οποίο αναφερόταν το έργο. Τότε λοιπόν έλεγα ότι θα ήθελα πάρα πολύ να δω ένα γυναικείο θέμα από αυτόν τον άνθρωπο, έτσι από περιέργεία να δω πως θα το προσεγγίσει.
Ήξερα ότι παλιά είχε κάνει μια Μήδεια δεν την είχα όμως δει, τότε που ήταν άσημος (αυτό βέβαια δείχνει το μέγεθος της παιδείας μου που είναι πολύ μικρό! Δεν πάω να δω μία πρωτοποριακή παράσταση ενός μη-γνωστού καλλιτέχνη, περιμένω να γίνει πασίγνωστος και μετά αρχίζω τις αμπελοφιλοσοφίες για το ταλέντο του, αλλά τέλος πάντων!). Όταν λοιπόν άκουσα ότι μετά το Δύο, ετοίμασε μία Μήδεια, κρυφογέλαγα μέσα μου, καθώς για μένα αυτός ο μύθος είναι ... όλα τα λεφτά!!!
Να εξηγηθώ ... μιλάμε για καθαρά γυναικείο θέμα, μιλάμε για θέμα ταμπού για όλες τις κοινωνίες από αρχαιοτάτων χρόνων, μιλάμε για τον έρωτα, μιλάμε για τη μητρότητα, μιλάμε για την σύγκρουση έρωτα και μητρότητας που διαλύει, διαλύει τα πάντα, μιλάμε για την σύγκρουση του συναισθήματος με τα γονίδια, μιλάμε για το μένος της εξαπατημένης γυναίκας, μιλάμε για τον αριβισμό του άνδρα, μιλάμε για μία ιστορία που συμβαίνει συνέχεια σε όλες τις εποχές σε όλες τις κοινωνίες και που σε τελική ανάλυση είναι μάλλον στη φύση του ανθρώπου.
Πρόσφατα μίλαγα με τον Βαγγέλη, για το πως ο ερχομός ενός παιδιού μπορεί να χαλάσει τη σχέση του ζευγαριού, για το πως ο άνδρας απειλείται από το ίδιο του το παιδί, για το πως και πόσο συχνά, ηθελημένα ή ακούσια, τα παιδιά γίνονται το μέσο εκδίκησης ή διεκδικήσεων μεταξύ του ζευγαριού, η Μήδεια είναι η ακραία παρουσίαση του τελευταίου και ας λέμε συχνά ότι δεν υπάρχουν Μήδειες στη ζωή.
Εύκολα λες ότι η Μήδεια παρουσιάζει τον κακό εαυτό της γυναίκας, το ίδιο και η Κάρμεν άλλωστε για κάποιους άλλους. Εύκολα τη λες σκύλα. Εύκολα βλέπεις το έργο με το μάτι του μισογύνη, όπως το παρουσίασε ο Αριστοφάνης στις Θεσμοφοριάζουσες, εύκολα λες «υστερικές γυναίκες», όπως είπε χτες ο Βαγγέλης, και «κάθαρμα Ιάσονας» όπως είπα εγώ. Είναι όμως έτσι; Δεν ξέρω, μπορεί και να είναι, ανάλογα πως εισπράττεις το μήνυμα.
Ο Παπαϊωάννου όμως, δεν παρουσίασε μία υστερική γυναίκα, δεν παρουσίασε μία μαύρη ψυχή, δεν παρουσίασε έναν αριβίστα Ιάσονα. Για εμένα δεν πήρε θέση. Απλά παρουσίασε με την τέχνη του τα «γεγονότα», τον πόθο (μοναδική η σκηνή που το ζευγάρι κάνει σεξ – και όχι έρωτα), την αγάπη, το παιχνίδι, την πίστη (του σκύλου στη Μήδεια), τη ζήλια, τον θυμό! Άφησε όλους εμάς να ερμηνεύσουμε το μύθο όπως θέλουμε, όπως νοιώθουμε, όπως αισθανόμαστε εκείνη τη στιγμή, και αυτό ήταν υπέροχο.
Πέραν αυτών, έπαθα την πλάκα μου με τους χορευτές. Ειδικά τις δύο κοπέλες. Αυτά δεν ήταν κορμιά, ήταν πλαστελίνη, είχαν απίστευτη ελαστικότητα και σε ορισμένα σημεία νόμιζα ότι τα κόκαλα λύγιζαν. Επίσης θέλω να προσθέσω, ότι μάλλον δεν έχουν φαει ποτέ στη ζωή τους. Είναι ένα σπάνιο είδος που, μετά τον θηλασμό, δεν ξαναέφαγαν. Πρέπει να ήταν και οι δύο μαζί 17 κιλά.
Η μουσική ήταν του Μπελίνι, από πολλές όπερες όμως, και το δέσιμο των κομματιών ήταν υπέροχο.
Η παράσταση, είναι καταπληκτική. Προσωπικά μου άρεσε πιο πολύ από το Δύο, αν δεν είναι ιεροσυλία να κάνεις κάποιος τέτοιες συγκρίσεις. Όσοι δεν το έχετε κανονίσει να πάτε, υπάρχουν ακόμα εισιτήρια.
Μετά την παράσταση, πάτε δίπλα στο καφέ να πιείτε ένα κρασάκι, όπως κάναμε εμείς. Θέλει λίγο χρόνο – και κουβεντούλα - αυτό το θέαμα «να κατέβει», μην το φάτε αμάσητο, κρίμα είναι ....
Σήμερα έχει νόστιμο διαιτικό φαγάκι να ισοσκελίσουμε την χτεσινή κραιπάλη με την πατατόπιτα.
Σολομός στο φούρνο με ροζ σάλτσα
4 φιλέτα σολομού, από αυτά τα μεσαία με το δερματάκι από πάνω
λάδι, αλάτι χοντρό, πιπέρι, χυμό από 1 λεμονάκι
για τη ροζ σάλτσα (που πάει πολύ ωραία και με άλλα ψάρια αλλά και γαρίδες ψητές)
1 κρόκο αυγού
1 κουταλιά του γλυκού μουστάρδα σκόνη
χυμό από 1 λεμόνι
ηλιέλαιο όσο τραβήξει
1 κουταλιά σούπας πελτέ ντομάτας
1 κουταλιά της σούπας ουίσκι
1 κουταλιά της σούπας ψιλοκομμένο άνηθο
Μαρινάρετε το σολομό στο λάδι, το λεμόνι και το αλατοπίπερο για 1 ώρα. Σε προθερμασμένο φούρνο και στους 200 βαθμούς αέρα, ψήνετε τα φιλέτα για περίπου 20 λεπτά με το δέρμα προς τα πάνω. Για τη σάλτσα, βάλτε στο μπλέντερ το κρόκο με τη σκόνη μουστάρδας και τα χτυπάτε συμπληρώνοντας λιγο λίγο λάδι και λεμόνι (το λάδι το ρίχνετε συνεχώς σαν κλωστούλα να πέφτει), μέχρι να γίνει πηχτή μαγιονέζα. Στο τέλος προσθέστε το ουίσκι, τον πελτέ και τον άνηθο, και ανακατέψτε μέχρι να ομογενοποιηθούν. Βάλτε την στο ψυγείο για 1 ώρα τουλάχιστον αν δέσει.
Μόλις ψηθούν τα φιλέτα σερβίρετέ τα με πατατούλες βραστές βάζοντας μία κουταλιά της σούπας σάλτσα πάνω από κάθε φιλέτο. Ταιριάζουν βέβαια και με κουνουπίδι βραστό, ή απλή πράσινη σαλάτα.
Καλό Σαββατοκύριακο!
Έχετε πολλές φορές ακούσει την έκφραση, «αν δεν μπορείς να το πεις τότε χόρεψέ το». Η χτεσινή παράσταση της Μήδειας, που είδαμε στο Παλλάς, ήταν η τρανή απόδειξη ότι δεν χρειάζονται λόγια για να εκφραστείς, και ότι η πιο έντονη γλώσσα είναι αυτή του σώματος.
Μία σκηνή όλο το έργο ... όρθια πάνω σε καρέκλες η Μήδεια, μετατρέπει τον θρήνο της εγκατάλειψης σε οργή. Οι καρέκλες γίνονται πόδια και με τη σειρά τους όργανα. Ο θυμός ξεχείλιζε από κάθε πόρο του σώματός της. Δυστυχώς δεν μπορώ να το περιγράψω! Πρέπει να το δείτε.
Αναμφισβήτητα ο Παπαϊωάννου είναι ο πιο ταλαντούχος καλλιτέχνης στην χώρα μας σήμερα. Τον λεω καλλιτέχνη γιατί δεν ξέρω πως να τον πω, χορογράφο? Σκηνοθέτη? Δεν ξέρω.
Αν και η τελετές του ήταν οι πιο εμπνευσμένες παραστάσεις του – κατά τη γνώμη μου -, το Δύο που είδαμε πέρσι μου είχε αρέσει πάρα πολύ. Είχα βέβαια κάποιες αντιρρήσεις για το θέμα, απλά γιατί είμαι γυναίκα και βέβαια δεν αντιλαμβάνομαι τον ανδρικό ψυχισμό στον οποίο αναφερόταν το έργο. Τότε λοιπόν έλεγα ότι θα ήθελα πάρα πολύ να δω ένα γυναικείο θέμα από αυτόν τον άνθρωπο, έτσι από περιέργεία να δω πως θα το προσεγγίσει.
Ήξερα ότι παλιά είχε κάνει μια Μήδεια δεν την είχα όμως δει, τότε που ήταν άσημος (αυτό βέβαια δείχνει το μέγεθος της παιδείας μου που είναι πολύ μικρό! Δεν πάω να δω μία πρωτοποριακή παράσταση ενός μη-γνωστού καλλιτέχνη, περιμένω να γίνει πασίγνωστος και μετά αρχίζω τις αμπελοφιλοσοφίες για το ταλέντο του, αλλά τέλος πάντων!). Όταν λοιπόν άκουσα ότι μετά το Δύο, ετοίμασε μία Μήδεια, κρυφογέλαγα μέσα μου, καθώς για μένα αυτός ο μύθος είναι ... όλα τα λεφτά!!!
Να εξηγηθώ ... μιλάμε για καθαρά γυναικείο θέμα, μιλάμε για θέμα ταμπού για όλες τις κοινωνίες από αρχαιοτάτων χρόνων, μιλάμε για τον έρωτα, μιλάμε για τη μητρότητα, μιλάμε για την σύγκρουση έρωτα και μητρότητας που διαλύει, διαλύει τα πάντα, μιλάμε για την σύγκρουση του συναισθήματος με τα γονίδια, μιλάμε για το μένος της εξαπατημένης γυναίκας, μιλάμε για τον αριβισμό του άνδρα, μιλάμε για μία ιστορία που συμβαίνει συνέχεια σε όλες τις εποχές σε όλες τις κοινωνίες και που σε τελική ανάλυση είναι μάλλον στη φύση του ανθρώπου.
Πρόσφατα μίλαγα με τον Βαγγέλη, για το πως ο ερχομός ενός παιδιού μπορεί να χαλάσει τη σχέση του ζευγαριού, για το πως ο άνδρας απειλείται από το ίδιο του το παιδί, για το πως και πόσο συχνά, ηθελημένα ή ακούσια, τα παιδιά γίνονται το μέσο εκδίκησης ή διεκδικήσεων μεταξύ του ζευγαριού, η Μήδεια είναι η ακραία παρουσίαση του τελευταίου και ας λέμε συχνά ότι δεν υπάρχουν Μήδειες στη ζωή.
Εύκολα λες ότι η Μήδεια παρουσιάζει τον κακό εαυτό της γυναίκας, το ίδιο και η Κάρμεν άλλωστε για κάποιους άλλους. Εύκολα τη λες σκύλα. Εύκολα βλέπεις το έργο με το μάτι του μισογύνη, όπως το παρουσίασε ο Αριστοφάνης στις Θεσμοφοριάζουσες, εύκολα λες «υστερικές γυναίκες», όπως είπε χτες ο Βαγγέλης, και «κάθαρμα Ιάσονας» όπως είπα εγώ. Είναι όμως έτσι; Δεν ξέρω, μπορεί και να είναι, ανάλογα πως εισπράττεις το μήνυμα.
Ο Παπαϊωάννου όμως, δεν παρουσίασε μία υστερική γυναίκα, δεν παρουσίασε μία μαύρη ψυχή, δεν παρουσίασε έναν αριβίστα Ιάσονα. Για εμένα δεν πήρε θέση. Απλά παρουσίασε με την τέχνη του τα «γεγονότα», τον πόθο (μοναδική η σκηνή που το ζευγάρι κάνει σεξ – και όχι έρωτα), την αγάπη, το παιχνίδι, την πίστη (του σκύλου στη Μήδεια), τη ζήλια, τον θυμό! Άφησε όλους εμάς να ερμηνεύσουμε το μύθο όπως θέλουμε, όπως νοιώθουμε, όπως αισθανόμαστε εκείνη τη στιγμή, και αυτό ήταν υπέροχο.
Πέραν αυτών, έπαθα την πλάκα μου με τους χορευτές. Ειδικά τις δύο κοπέλες. Αυτά δεν ήταν κορμιά, ήταν πλαστελίνη, είχαν απίστευτη ελαστικότητα και σε ορισμένα σημεία νόμιζα ότι τα κόκαλα λύγιζαν. Επίσης θέλω να προσθέσω, ότι μάλλον δεν έχουν φαει ποτέ στη ζωή τους. Είναι ένα σπάνιο είδος που, μετά τον θηλασμό, δεν ξαναέφαγαν. Πρέπει να ήταν και οι δύο μαζί 17 κιλά.
Η μουσική ήταν του Μπελίνι, από πολλές όπερες όμως, και το δέσιμο των κομματιών ήταν υπέροχο.
Η παράσταση, είναι καταπληκτική. Προσωπικά μου άρεσε πιο πολύ από το Δύο, αν δεν είναι ιεροσυλία να κάνεις κάποιος τέτοιες συγκρίσεις. Όσοι δεν το έχετε κανονίσει να πάτε, υπάρχουν ακόμα εισιτήρια.
Μετά την παράσταση, πάτε δίπλα στο καφέ να πιείτε ένα κρασάκι, όπως κάναμε εμείς. Θέλει λίγο χρόνο – και κουβεντούλα - αυτό το θέαμα «να κατέβει», μην το φάτε αμάσητο, κρίμα είναι ....
Σήμερα έχει νόστιμο διαιτικό φαγάκι να ισοσκελίσουμε την χτεσινή κραιπάλη με την πατατόπιτα.
Σολομός στο φούρνο με ροζ σάλτσα
4 φιλέτα σολομού, από αυτά τα μεσαία με το δερματάκι από πάνω
λάδι, αλάτι χοντρό, πιπέρι, χυμό από 1 λεμονάκι
για τη ροζ σάλτσα (που πάει πολύ ωραία και με άλλα ψάρια αλλά και γαρίδες ψητές)
1 κρόκο αυγού
1 κουταλιά του γλυκού μουστάρδα σκόνη
χυμό από 1 λεμόνι
ηλιέλαιο όσο τραβήξει
1 κουταλιά σούπας πελτέ ντομάτας
1 κουταλιά της σούπας ουίσκι
1 κουταλιά της σούπας ψιλοκομμένο άνηθο
Μαρινάρετε το σολομό στο λάδι, το λεμόνι και το αλατοπίπερο για 1 ώρα. Σε προθερμασμένο φούρνο και στους 200 βαθμούς αέρα, ψήνετε τα φιλέτα για περίπου 20 λεπτά με το δέρμα προς τα πάνω. Για τη σάλτσα, βάλτε στο μπλέντερ το κρόκο με τη σκόνη μουστάρδας και τα χτυπάτε συμπληρώνοντας λιγο λίγο λάδι και λεμόνι (το λάδι το ρίχνετε συνεχώς σαν κλωστούλα να πέφτει), μέχρι να γίνει πηχτή μαγιονέζα. Στο τέλος προσθέστε το ουίσκι, τον πελτέ και τον άνηθο, και ανακατέψτε μέχρι να ομογενοποιηθούν. Βάλτε την στο ψυγείο για 1 ώρα τουλάχιστον αν δέσει.
Μόλις ψηθούν τα φιλέτα σερβίρετέ τα με πατατούλες βραστές βάζοντας μία κουταλιά της σούπας σάλτσα πάνω από κάθε φιλέτο. Ταιριάζουν βέβαια και με κουνουπίδι βραστό, ή απλή πράσινη σαλάτα.
Καλό Σαββατοκύριακο!
Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008
Μόνο φαγάκια
Δεν έχω όρεξη για κάτι άλλο, έτσι σήμερα μόνο φαγάκια.
Αυτή την πατατόπιτα την είχα φτιάξει σε ένα από τα τραπέζια μου, ως συνοδευτικό για κρέατα, αλλά τελικά νομίζω ότι στέκετε ωραιότατα και μόνο του, για καθημερινό φαγητό. Κυρίως αν έχετε βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια και αν σας αρέσουν οι πατάτες.
Βέβαια δεν είναι καθόλου διαιτικό φαγητό, αλλά τι να κάνουμε, δεν μπορούμε να είμαστε πάντα υπό δίαιτα.
Πατατόπιτα
2 κουταλιές τρίμα φρυγανιάς
1 φλιτζάνι ελαιόλαδο
2 ½ κιλά πατάτες, καθαρισμένες, κομμένες σε λεπτές ροδέλες, βρασμένες για 10 λεπτά και στραγγισμένες
¾ του κουτιού γάλα εβαπορέ
6 αυγά
400 γραμμάρια φέτα λιωμένη με το πιρούνι
200 γραμμάρια ρεγγάτο
αλάτι και πιπέρι
Βάζετε το φούρνο να προθερμανθεί στους 250 βαθμούς. Αλείφετε με λάδι ένα μεγάλο πυρέξ, αρκετά βαθύ και πασπαλίζετε με φρυγανιά. Στρώστε πάνω τις βρασμένες πατάτες, σε σειρά, ώστε να καλυφθεί πλήρως όλος ο πάτος. Ανακατέψτε το υπόλοιπο λάδι με το γάλα, τα 5 αυγά, τα τυριά, το αλάτι και το πιπέρι, και αδειάστε το μισό αυτού του μίγματος πάνω από τις πατάτες. Καλύψτε με τις υπόλοιπες πατάτες σε στρώσεις. Αδειάστε το υπόλοιπο μίγμα πάνω από τις πατάτες. Χτυπήστε το 6ο αυγό και απλώστε το από πάνω, ώστε με το ψήσιμο να πάρει η πατατόπιτα μία ωραία σκούρα κρούστα. Ψήστε το για μία ώρα περίπου, σε πάνω κάτω. Μετά τα πρώτα 10 λεπτά χαμηλώστε τη θερμοκρασία στους 200 βαθμούς.
Μπον Απετιτ!
Αυτή την πατατόπιτα την είχα φτιάξει σε ένα από τα τραπέζια μου, ως συνοδευτικό για κρέατα, αλλά τελικά νομίζω ότι στέκετε ωραιότατα και μόνο του, για καθημερινό φαγητό. Κυρίως αν έχετε βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια και αν σας αρέσουν οι πατάτες.
Βέβαια δεν είναι καθόλου διαιτικό φαγητό, αλλά τι να κάνουμε, δεν μπορούμε να είμαστε πάντα υπό δίαιτα.
Πατατόπιτα
2 κουταλιές τρίμα φρυγανιάς
1 φλιτζάνι ελαιόλαδο
2 ½ κιλά πατάτες, καθαρισμένες, κομμένες σε λεπτές ροδέλες, βρασμένες για 10 λεπτά και στραγγισμένες
¾ του κουτιού γάλα εβαπορέ
6 αυγά
400 γραμμάρια φέτα λιωμένη με το πιρούνι
200 γραμμάρια ρεγγάτο
αλάτι και πιπέρι
Βάζετε το φούρνο να προθερμανθεί στους 250 βαθμούς. Αλείφετε με λάδι ένα μεγάλο πυρέξ, αρκετά βαθύ και πασπαλίζετε με φρυγανιά. Στρώστε πάνω τις βρασμένες πατάτες, σε σειρά, ώστε να καλυφθεί πλήρως όλος ο πάτος. Ανακατέψτε το υπόλοιπο λάδι με το γάλα, τα 5 αυγά, τα τυριά, το αλάτι και το πιπέρι, και αδειάστε το μισό αυτού του μίγματος πάνω από τις πατάτες. Καλύψτε με τις υπόλοιπες πατάτες σε στρώσεις. Αδειάστε το υπόλοιπο μίγμα πάνω από τις πατάτες. Χτυπήστε το 6ο αυγό και απλώστε το από πάνω, ώστε με το ψήσιμο να πάρει η πατατόπιτα μία ωραία σκούρα κρούστα. Ψήστε το για μία ώρα περίπου, σε πάνω κάτω. Μετά τα πρώτα 10 λεπτά χαμηλώστε τη θερμοκρασία στους 200 βαθμούς.
Μπον Απετιτ!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)