Λοιπόν πολλά τα νέα σήμερα.
1ον δεν ξέρω τι λένε οι άλλοι, αλλά ΦΤΕΕΙ Ο ΟΤΕ. Εδώ και 10 μέρες το τηλέφωνό μου σπίτι (και κατ΄ επέκταση το Ιντερνετ) δεν λειτουργεί. Χάλασε Σάββατο, παίρνω τηλέφωνο να αναγγείλω βλάβη, από Δευτέρα μου λεει ο τηλεφωνητής, παίρνω Δευτέρα, έχουμε απεργία μου λεει ο ίδιος τηλεφωνητής. Έχει περάσει μία βδομάδα, ακόμα απεργία λεει ο τηλεφωνητής. Τα 133 ΕΥΡΩ του λογαριασμού όμως πρέπει να τα πληρώσω, (λεει ο τηλεφωνητής) γιατί η εταιρία, παρ΄ όλη την απεργία του προσωπικού που της απαγορεύει να παρέχει τις υπηρεσίες που υπόσχεται θέλει να πληρωθεί για τις γνωστές υπηρεσίες που δεν παρέχει.
2ον έκαψα τον πάγκο της κουζίνας μου. Αυτόν που είχα αγοράσει πανάκριβα, για να είναι λεει αθάνατος, για να κρατήσει χρόνια, αυτόν που ήταν ειδική ποιότητα με διπλάσιο πάχος, και άλλες τέτοιες αηδίες, ..., αυτόν έκαψα! Τελικά αθάνατη είμαι μόνο η απάτη στην Ελλάδα.
3ον, η Τόσκα που είδαμε στη Λυρική την Παρασκευή, ήταν μέτρια. Αλλά το γέλιο ήταν η οικογένεια του αμερικανού πρέσβη που ήταν στο κοινό. Έβρεχε καταρρακτωδώς και ήμασταν στην είσοδο, περιμένοντας στην ουρά να μπούμε μέσα, όπου σκαει στην Ακαδημίας Τζιπ - νεκροφόρα, αμερικάνικη, τεράστια, ανοίγει η πόρτα βγαίνουν φουσκωτοί, και μετά η σύζυγος πρέσβη, αμερικάνικο βλαχαδερό από την Οκλαχόμα, χοντρή, κοντή, με φόρεμα τύπου Οσκαρ, κοντό, με ΟΛΟ το βυζί έξω, όπου όταν λέμε βυζί εννοούμε δύο ημι-ξεφούσκωτα μπαλόνια που παλαντζάρανε σαν σημαδούρες σε φουσκοθαλασσιά. Χτένισμα δυναστείας και πολλά στρας, πάρα πολλά στρας. Η κόρη που συνόδευε το ζεύγος ήταν σαν την κακομοίρα την Τσέλση στο πιο άσχημο, ξεκάλτσωτη μέσα στον κατακλυσμό με καλοκαιρινά πέδιλα. Χάλια, για λύπηση.
4ον ΕΧΟΥΜΕ ΘΕΤΙΚΗ ΕΙΣΗΓΗΤΙΚΗ. Τώρα θα μου πείτε γιατί αυτό είναι νέο; Όλοι όσοι ξέρουν τον Βαγγέλη και τη δουλειά που κάνει, ήμασταν σίγουροι ότι θα έχει θετική εισηγητική για τη θέση του λέκτορα στο πανεπιστήμιο της Αθήνας. Επίσης είμαστε σίγουροι ότι η θέση είναι δικιά του, άσχετα με τι λεει αυτός. Πέραν όμως της αισιοδοξίας μας και της σιγουριάς μας, η χαρά όλων μας είναι απερίγραπτη, είναι ο πρώτος της παρέας που περπατά σε ακαδημαϊκά μονοπάτια και αυτό το κάνει με την αξία του. Τώρα το χρέος όλων μας είναι να κάνουμε παιδιά και να του τα στείλουμε να τα μορφώσει.
Αυτά τα νέα του Σαββατοκύριακου. Έχω όμως παραγγελίες για σήμερα....
Η Ζέφη!
Η Ζέφη λοιπόν δεν τρωει γλυκά, δεν είναι γλυκατζού, σπάνιο είδος αλλά έτσι είναι. Τρωει τόνους τυριά όμως και έτσι καταφέρνει με κόπο να κρατήσει το βεληνεκές της. Όταν φτιάχνω γλυκά η Ζέφη θα δοκιμάσει μία κουταλιά, έτσι για μην παραπονιέμαι, και θα πει τη γνώμη της. Πριν καιρό όμως έφτιαξα ένα γλυκό που την ξετρέλανε, και από τότε μου το ζητάει κάθε φορά που τρωμε σπίτι. Το Σάββατο λοιπόν της υποσχέθηκα την συνταγή. Είναι ένα εύκολο γλυκάκι, ελαφρύ της Νένας Ισμυρνόγλου, που τώρα μαγειρεύει στο Pasaji. Δοκιμάστε το τόσο για καθημερινό γλυκό, όσο και σε τραπέζια, όπου είναι πολύ πρακτικό γιατί μπορεί να φτιαχτεί 1 μέρα πριν.
Αφρός Γιαουρτιού με Μαστίχα
500 γρ γιαούρτι στραγγιστό (εγώ βάζω το Τοταλ 2%)
5 φύλλα ζελατίνας
2-3 κόκκους μαστίχα, ή ½ κουταλάκι του γλυκού μαστίχα σκόνη ή 4 σταγόνες μαστιχέλαιο (πολύ πρακτικό από τα Μαστίχα shop, αξίζει τα λεφτά του)
2 κουταλιές της σούπας ροδόνερο (ή ανθόνερο)
150 γρ καθαρισμένα αμύγδαλα
150 γρ ζάχαρη άχνι (και η κρυσταλλική καλή είναι αλλά να προσέχετε να λιώσει καλά) και 2-3 κουταλιές της σούπας μαύρη ζάχαρη.
Γλυκό του κουταλιού τριαντάφυλλο (ή ότι άλλο σας αρέσει, αλλά και σκέτο καλό είναι)
Μουλιάζουμε τα φύλλα ζελατίνας σε κρύο νερό, μέχρι να μαλακώσουν και τα στραγγίζουμε. Τα ρίχνουμε σε ½ ποτήρι βραστό νερό και ανακατεύουμε μέχρι να διαλυθεί η ζελατίνα τελείως. Προσθέτουμε τη μαστίχα που έχουμε κοπανίσει σε γουδί με λίγη ζάχαρη για να μην κολλήσει (αυτό είναι λίγο δύσκολο να λιώσει τελείως η μαστίχα για αυτό προτιμώ το μαστιχέλαιο που είναι και απείρως πιο αρωματικό). Τα βάζουμε σε ένα μπολ και προσθέτουμε τη ζάχαρη, το ροδόνερο και τα αμύγδαλα που έχουμε ψιλοκόψει στο μούλτι (προσοχή να μην τα κάνετε σκόνη – αν θέλετε να το αποφύγετε αυτό μπορείτε να πάρετε έτοιμα ψιλοκομμένα αμύγδαλα από το super market ή αμύγδαλα φιλέ) – το ψιλόκομα στο μουλτι γίνετε με πολλές κοφτές κινήσεις όχι παρατεταμένη πίεση του κουμπιού. Σε άλλο μπολ χτυπήστε το γιαούρτι με το σύρμα για 5-7 λεπτά μέχρι να γίνει αφράτο και αφού κρυώσει το προηγούμενο μίγμα του προσθέτετε το γιαούρτι. Μπορεί να σερβιριστεί σε μεγάλο μπολ ή σε ατομικά μπολάκια. Βάλτε λίγη μαύρη ζάχαρη στο πάτο του μπολ και ρίξτε μέσα το μίγμα. Αφήστε το στο ψυγείο τουλάχιστον 3 ώρες για να δέσει. Ξεφορμάρετε εύκολα να βυθίσετε το μπολ σε γαβάθα με βραστό νερό για λίγα δευτερόλεπτα. Είναι πολύ ωραίο με γλυκό τριαντάφυλλο που βέβαια πάει με το ροδόνερο, αλλά βάλτε λίγο την φαντασία σας να δουλέψει, κάνοντας άλλους συνδυασμούς όπως λικέρ Τριπλ Σεκ με γλυκό του κουταλιού πορτοκάλι, ανθόνερο με γλυκό του κουταλιού σταφύλι, ή λίγο παραπάνω μαστίχα με ένα ντοματάκι γλυκό!
Ζέφη καλή επιτυχία, και η αρνόπιττα θα έρθει λίγο πριν το Πάσχα.
Τέλος πρέπει να εξηγήσω στη Μιρέλλα – και σε πολλούς άλλους που με ρωτάνε το ίδιο πράγμα – ΝΑΙ έχω όλα αυτά τα υλικά σπίτι μου συνήθως. Ξέρεις Μιρέλλα μου την κουζίνα μου, και τον ΄κάλο΄ που έχω με την μαγειρική. Έχω σχεδόν τα πάντα, μονίμως γιατί αν μου λείψει κάτι και θέλω να μαγειρέψω, έτσι για να εκτονωθώ, θα πάθω στερητικό σύνδρομο. Πηγαίνω δε σε 2 διαφορετικά Super Market, τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα. Έχω φτιάξει και ένα πολύ ωραίο μποστάνι φέτος στον πίσω κήπο, με βασιλικούς (3 διαφορετικούς), δυόσμο, μέντα, μελισσόχορτο, άνηθο, μαϊντανό, κόλιανδρο, ρίγανη, θυμάρι, ντοματίνια και πιπεριές. Έτσι μπορώ να μαγειρέψω ότι θέλω τελευταία στιγμή, όπως έγινε το Σάββατο, όπου μέχρι τις 7 το απόγευμα ήταν να πάμε έξω για φαγητό, μέχρι που τελικά μαζευτήκαμε στο σπίτι μου. Ο Αποστόλης και η Ξανθή δε με ειδοποίησαν στις 8:00 ότι θα έρθουν. Φάγαμε όμως ένα πολύ ωραίο ριζότο με μανιτάρια, κοτόπουλο φιλέτο με αρωματική κρούστα και ένα νοστιμότατο cheese cake με ανθότυρο και ξινή μαρμελάδα.
Αυτά λοιπόν τα νέα του Σαββατοκύριακου. Αύριο θα σας γράψω μία νοστιμότατη ομελέτα φούρνου που η Ιταλοί την λένε Φριτάτα.
Υ.Γ. Οι πιο χαρούμενοι άνθρωποι σήμερα είναι οι Παναθηναϊκοί και όχι οι Αεκιτζίδες. Γιάννη αν πάρουμε το πρωτάθλημα, να οργανώσουμε Πάρτι με θέμα ΄Ικαριώτικο΄ και επίτιμο καλεσμένο τον Βασίλη
Δευτέρα 31 Μαρτίου 2008
Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008
Δεν περνάτε από το σπίτι απόψε;
Τόσο εγώ όσο και η αδελφή μου έχουμε αυτό που λένε ¨ανοιχτό¨ σπίτι. Μας αρέσει αν έρχεται κόσμος, και να καθόμαστε να κουβεντιάζουμε και να ακούμε μουσική. Πάντα δε, κάτι πρέπει να φαμε. Τα delivery δεν είναι του γούστου μας, αν και μερικές φορές δεν έχεις άλλη λύση. Η Φιφή όμως, αν και μαγειρεύει δεν είναι πολύ της κουζίνας και προτιμάει τα εύκολα και απλά πιάτα. Με τα χρόνια, έχει μάθει και φτιάχνει καλά Σνίτσελ. Τα ¨σνιτσελάκια¨, τα βρίσκεις πάντα σπίτι της και οι φίλοι μας πάντα ξέρουν ότι είναι ένα πιάτο που έχει σχεδόν τελειοποιήσει.
Εκτός από τραπέζια, κάνουμε και Πάρτι συχνά, όπου και εκεί τα σνιτσελάκια είναι μια εύκολη και ¨φτουριστική¨ λύση. Κομμένα σε μικρά κομμάτια - μπουκίτσες είναι ότι πρέπει για finger food. Θα σας γράψω λοιπόν μία πολύ καλή και ελαφριά συνταγή για σνίτσελ, χωρίς τηγάνι και μπελάδες.
Σνίτσελ στο Φούρνο (με 2 μαριναδες και 2 αρωματικές κρούστες)
1 κιλό σνίτσελ, χοιρινά ή μοσχαρίσια ή κοτόπουλου ή απ΄όλα
2 αυγά
Αλεύρι για αλεύρωμα
1 μεσαίο πακέτο ψωμί του τοστ χωρίς κόρα, τριμμένο στο μούλτι
Λάδι
Φρέσκα αρωματικά χόρτα ψιλοκομμένα (δυόσμος, κόλιανδρο, μαϊντανός, βασιλικός – ότι βρείτε)
Μισό φλιτζάνι του τσαγιού αμύγδαλα ψιλοκομμένα στο μούλτι
Μισό φλιτζάνι τριμμένη παρμεζάνα, ή άλλο τυρί ανάλογο (κεφαλοτύρι, το πολύ ρεγκάτο, αλλά όχι τα μαλακά τυριά που λιώνουν)
Για τις μαρινάδες
Λάδι, λευκό κρασί, αλάτι, πιπέρι, κάρυ, γλυκάνισο, χυμό λεμόνι, ούζο.
Φτιάχνετε 2 μαρινάδες:
μία με λάδι, κρασί, αλάτι, πιπέρι, κάρυ, λεμόνι
και μία με λάδι, ούζο, γλυκάνισο, αλάτι, πιπέρι
Κόβουμε τα σνίτσελ σε μικρά κομμάτια - μπουκίτσες και μαρινάρουμε για τουλάχιστον 2 ώρες τα μισά στην μία μαριναδα και τα άλλα μισά στην άλλη. Είναι προφανές ότι αυτό το στάδιο του μαριναρίσματος δεν είναι απαραίτητο και αν δεν έχετε χρόνο δεν το κάνετε, επίσης μπορείτε να το κάνετε και από την προηγούμενη ημέρα, καθώς και 24 ώρες να μείνουν στο ψυγείο στη μαριναδα δεν θα πάθουν τίποτα τα κρέατα, το αντίθετο μάλιστα
Τα βγάζετε από την μαρινάδα και τα αφήνετε σε ένα σουρωτήρι να στραγγίξουν καλά. Το σωστό είναι να βγάλετε το γλυκάνισο που έχει κολλήσει πάνω στο κρέας, αλλά πάλι αν βαριέστε αφήστε τον, είναι πολύ νόστιμος. Από την άλλη ένας άλλος τρόπος είναι να βάλετε 1 αστεροειδή γλυκάνισο (που μάλλον όμως δεν έχετε) ή τα μικρά σπόρια γλυκάνισου αντί να τα ρίξετε χύμα - λιμπα στη μαριναδα, να τα βάλετε σε ένα μικρό σακουλάκι από τούλι (ένας από τους κύριους λόγους που πηγαίνω σε γάμους και βαφτίσια - οι τούλινες μπομπονιέρες!)
Βάζετε σε ένα πιάτο το αλεύρι, σε ένα μπολ χτυπάτε τα αυγά (συμβουλή: για να γίνουν πιο αφράτα τα σνίτσελ βάλετε ΜΟΝΟ τα ασπράδια και όχι τους κρόκους) και ετοιμάζετε δύο μπολ με τις αρωματικές κρούστες. Η μία αρωματική κρούστα να έχει το τριμμένο ψωμί με τα αρωματικά χόρτα ανακατεμένα, και η άλλη να έχει το ψωμί με την παρμεζάνα και το ψιλοκομμένο αμύγδαλο.
Περνάμε τα σνίτσελ διαδοχικά από το αλεύρι, το ασπράδι και την αρωματική κρούστα και τα βάζουμε σε ένα ταψί μεγάλο που έχουμε απλώσει λαδόχαρτο. Αν δεν έχουμε λαδόχαρτο, τότε τα βάζουμε σε λαδωμένο ταψί αλλά μετά πρέπει να το πλύνουμε. Ρίχνουμε ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ λάδι πάνω από κάθε σνίτσελ και τα ψήνουμε στο γκριλ για 7 λεπτά την μία πλευρά και 4-5 τη δεύτερη. Θέλει προσοχή να μην τα κάψετε, συνήθως αρπάζουν εύκολα στο γκριλ.
Αν έχετε χρόνο μην τα ψήσετε αμέσως μετά το πανάρισμα αλλά αφήστε τα στο ψυγείο για να δέσουν. Έτσι γίνονται πιο τραγανά. Επίσης μπορείτε να τα πανάρετε με γαλέτα, η διαφορά όμως είναι ότι η γαλέτα είναι ξερή σε σχέση με το ψωμί και απορροφάει περισσότερη υγρασία με αποτέλεσμα να γίνονται πιο σκληρά. Τέλος δεν υπάρχουν όρια στους συνδυασμούς της μαρινάδας αλλά και στις αρωματικές κρούστες. Μπορείτε για παράδειγμα να μαρινάρετε με σόγια-λάδι, ταμπάσκο-λάδι, λάδι-μουστάρδα κλπ. Επίσης στις αρωματικές κρούστες αντί για αμύγδαλα να βάλετε φιστίκια Αιγίνης, ή αντί για ψωμί να βάλετε κορν φλεικς, μπορείτε να προσθέσετε σουσάμι ή μαυροκούκι, ..., φαντασία να έχετε.
Το τηγάνι να το αποφύγετε. Το ψήσιμο στο γκριλ εκτός από το ότι τα κάνει πιο ελαφριά και υγιεινά, βοηθάει να αναδειχτούν τα αρώματα. Συνοδεύονται, με μία ωραία σως (άλλη μέρα η συνταγή) και βέβαια ένα αχνιστό ρύζι μπασμάτι, αρωματισμένο με λίγο σαφράν ή με λίγα καβουρντισμένα αμύγδαλα.
Δοκιμάστε τα! Μπορεί να ακούγονται δύσκολα δεν είναι όμως.
Υ.Γ. Σήμερα ειδικά να μην περασετε απο το σπίτι, θα πάμε να δούμε Οπερα (Τόσκα) αλλά γιά αύριο αν θέλετε εδω είμαστε και σας φτιάχνω και σνιτσελάκια!
Εκτός από τραπέζια, κάνουμε και Πάρτι συχνά, όπου και εκεί τα σνιτσελάκια είναι μια εύκολη και ¨φτουριστική¨ λύση. Κομμένα σε μικρά κομμάτια - μπουκίτσες είναι ότι πρέπει για finger food. Θα σας γράψω λοιπόν μία πολύ καλή και ελαφριά συνταγή για σνίτσελ, χωρίς τηγάνι και μπελάδες.
Σνίτσελ στο Φούρνο (με 2 μαριναδες και 2 αρωματικές κρούστες)
1 κιλό σνίτσελ, χοιρινά ή μοσχαρίσια ή κοτόπουλου ή απ΄όλα
2 αυγά
Αλεύρι για αλεύρωμα
1 μεσαίο πακέτο ψωμί του τοστ χωρίς κόρα, τριμμένο στο μούλτι
Λάδι
Φρέσκα αρωματικά χόρτα ψιλοκομμένα (δυόσμος, κόλιανδρο, μαϊντανός, βασιλικός – ότι βρείτε)
Μισό φλιτζάνι του τσαγιού αμύγδαλα ψιλοκομμένα στο μούλτι
Μισό φλιτζάνι τριμμένη παρμεζάνα, ή άλλο τυρί ανάλογο (κεφαλοτύρι, το πολύ ρεγκάτο, αλλά όχι τα μαλακά τυριά που λιώνουν)
Για τις μαρινάδες
Λάδι, λευκό κρασί, αλάτι, πιπέρι, κάρυ, γλυκάνισο, χυμό λεμόνι, ούζο.
Φτιάχνετε 2 μαρινάδες:
μία με λάδι, κρασί, αλάτι, πιπέρι, κάρυ, λεμόνι
και μία με λάδι, ούζο, γλυκάνισο, αλάτι, πιπέρι
Κόβουμε τα σνίτσελ σε μικρά κομμάτια - μπουκίτσες και μαρινάρουμε για τουλάχιστον 2 ώρες τα μισά στην μία μαριναδα και τα άλλα μισά στην άλλη. Είναι προφανές ότι αυτό το στάδιο του μαριναρίσματος δεν είναι απαραίτητο και αν δεν έχετε χρόνο δεν το κάνετε, επίσης μπορείτε να το κάνετε και από την προηγούμενη ημέρα, καθώς και 24 ώρες να μείνουν στο ψυγείο στη μαριναδα δεν θα πάθουν τίποτα τα κρέατα, το αντίθετο μάλιστα
Τα βγάζετε από την μαρινάδα και τα αφήνετε σε ένα σουρωτήρι να στραγγίξουν καλά. Το σωστό είναι να βγάλετε το γλυκάνισο που έχει κολλήσει πάνω στο κρέας, αλλά πάλι αν βαριέστε αφήστε τον, είναι πολύ νόστιμος. Από την άλλη ένας άλλος τρόπος είναι να βάλετε 1 αστεροειδή γλυκάνισο (που μάλλον όμως δεν έχετε) ή τα μικρά σπόρια γλυκάνισου αντί να τα ρίξετε χύμα - λιμπα στη μαριναδα, να τα βάλετε σε ένα μικρό σακουλάκι από τούλι (ένας από τους κύριους λόγους που πηγαίνω σε γάμους και βαφτίσια - οι τούλινες μπομπονιέρες!)
Βάζετε σε ένα πιάτο το αλεύρι, σε ένα μπολ χτυπάτε τα αυγά (συμβουλή: για να γίνουν πιο αφράτα τα σνίτσελ βάλετε ΜΟΝΟ τα ασπράδια και όχι τους κρόκους) και ετοιμάζετε δύο μπολ με τις αρωματικές κρούστες. Η μία αρωματική κρούστα να έχει το τριμμένο ψωμί με τα αρωματικά χόρτα ανακατεμένα, και η άλλη να έχει το ψωμί με την παρμεζάνα και το ψιλοκομμένο αμύγδαλο.
Περνάμε τα σνίτσελ διαδοχικά από το αλεύρι, το ασπράδι και την αρωματική κρούστα και τα βάζουμε σε ένα ταψί μεγάλο που έχουμε απλώσει λαδόχαρτο. Αν δεν έχουμε λαδόχαρτο, τότε τα βάζουμε σε λαδωμένο ταψί αλλά μετά πρέπει να το πλύνουμε. Ρίχνουμε ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ λάδι πάνω από κάθε σνίτσελ και τα ψήνουμε στο γκριλ για 7 λεπτά την μία πλευρά και 4-5 τη δεύτερη. Θέλει προσοχή να μην τα κάψετε, συνήθως αρπάζουν εύκολα στο γκριλ.
Αν έχετε χρόνο μην τα ψήσετε αμέσως μετά το πανάρισμα αλλά αφήστε τα στο ψυγείο για να δέσουν. Έτσι γίνονται πιο τραγανά. Επίσης μπορείτε να τα πανάρετε με γαλέτα, η διαφορά όμως είναι ότι η γαλέτα είναι ξερή σε σχέση με το ψωμί και απορροφάει περισσότερη υγρασία με αποτέλεσμα να γίνονται πιο σκληρά. Τέλος δεν υπάρχουν όρια στους συνδυασμούς της μαρινάδας αλλά και στις αρωματικές κρούστες. Μπορείτε για παράδειγμα να μαρινάρετε με σόγια-λάδι, ταμπάσκο-λάδι, λάδι-μουστάρδα κλπ. Επίσης στις αρωματικές κρούστες αντί για αμύγδαλα να βάλετε φιστίκια Αιγίνης, ή αντί για ψωμί να βάλετε κορν φλεικς, μπορείτε να προσθέσετε σουσάμι ή μαυροκούκι, ..., φαντασία να έχετε.
Το τηγάνι να το αποφύγετε. Το ψήσιμο στο γκριλ εκτός από το ότι τα κάνει πιο ελαφριά και υγιεινά, βοηθάει να αναδειχτούν τα αρώματα. Συνοδεύονται, με μία ωραία σως (άλλη μέρα η συνταγή) και βέβαια ένα αχνιστό ρύζι μπασμάτι, αρωματισμένο με λίγο σαφράν ή με λίγα καβουρντισμένα αμύγδαλα.
Δοκιμάστε τα! Μπορεί να ακούγονται δύσκολα δεν είναι όμως.
Υ.Γ. Σήμερα ειδικά να μην περασετε απο το σπίτι, θα πάμε να δούμε Οπερα (Τόσκα) αλλά γιά αύριο αν θέλετε εδω είμαστε και σας φτιάχνω και σνιτσελάκια!
Πέμπτη 27 Μαρτίου 2008
Αγάπες
Οι παλιές αγάπες είναι μοναδικές λένε και δεν τις βγάζεις εύκολα από τη ζωή σου. Τώρα δεν ξέρω για γκόμενους και γκόμενες αλλά στη διατροφή υπάρχουν κάποιες αγάπες, που όσες δίαιτες και να κάνεις, ή να θες να κάνεις, απλά δεν μπορείς να αντισταθείς.
Από μικρή στο σπίτι η μητέρα μου έφτιαχνε στα τραπέζια που έκανε ένα ΅σουφλέ΅ που είχε μέσα όλα τα αγαπημένα υλικά ενός ανθρώπου. Τόσα χρόνια τώρα που το φτιάχνω και το σερβίρω δεν έχω γνωρίσει άνθρωπο, που όσο ιδιότροπος και να είναι στο φαγητό, να μην έχει λατρέψει αυτό το πιάτο.
Ένα σας λεω όταν το σερβίρετε οι καλεσμένοι σας θα ξετρελαθούνε, και είναι τόσο απλό που μπορεί να το φτιάξει ο οποιοσδήποτε. Το μόνο του ελάττωμα είναι ότι έχει ένα δισεκατομμύριο θερμίδες η μπουκιά και άρα σας συστήνω να μην το ετοιμάζετε για καθημερινό γεύμα, είναι για special τραπέζια.
Για ένα παραλληλόγραμμο πυρέξ, κανονικού μεγέθους.
Υλικά:
1 πακέτο ψωμί του τοστ χωρίς κόρα
¼ φέτες ζαμπόν
¼ γκούντα σε φέτες (ισως και λίγο παραπάνω 350 γρ ας πουμε)
¼ τριμμένο έμενταλ
3 ποτήρια γάλα
3 μεγάλα αυγά
βούτυρο
Βουτυρώνετε το πυρέξ, βουτυρώνετε τις φέτες του τοστ και από τις δύο πλευρές, και τις απλώνετε στη σειρά στο πυρέξ ώστε να καλύψετε όλη την επιφάνεια. Βάζετε από πάνω τις φέτες του γκουντα, ώστε να καλύψετε όλο το ψωμί, μετά το ζαμπόν και μετά πάλι γκουντα. Από πάνω βάζετε άλλη μία στρώση ψωμί του τοστ βουτυρωμένο και από τις δύο πλευρές. Να καλύψετε επιμελώς την επιφάνεια του πυρέξ κόβοντας το ψωμί σε μικρότερα κομμάτια και λωρίδες ώστε να υπάρχει παντού ψωμί.
Χτυπάτε τα αυγά και το γάλα σε ένα βαθύ μπολ και περιχύνετε το πυρέξ, ώστε το μίγμα να παει παντού και να παπαριάσει καλά το ψωμί. Πολλές φορές τυχαίνει και χρειάζεται περισσότερο υγρό, ανάλογα με το ψωμί και το μέγεθος του πυρέξ. Τότε προσθέτετε γάλα και ίσως άλλο ένα αυγό. Πρέπει να έχει πολλά υγρά και να έχουν φτάσει μέχρι τις κάτω στρώσεις ψωμιού. Από πάνω βαζετε το τριμμένο έμενταλ. Τώρα μπορείτε να το ψήσετε αμέσως σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 αέρα, αλλά αν το αφήσετε στο ψυγείο για 2-3 ώρες ώστε να απορροφηθούν καλά τα υγρά θα γίνει καλύτερο. Θέλει περίπου 45 λεπτά, ανάλογα με τον φούρνο. Γενικά είναι έτοιμο όταν αποκτήσει ένα χρυσοκίτρινο χρώμα, και έχει ψηθεί καλά το αυγό. Φουσκώνει και σερβίρεται αμέσως. Είναι σαφώς καλύτερο ζεστό, αλλά σας λεω ότι όταν είχαμε τραπέζι σπίτι την επόμενη το πρωί ξυπνάγαμε με την έγνοια του παγωμένου σουφλέ που μας περίμενε στο ψυγείο.
Μπορεί να ακούγεται κοιλιόδουλο αυτό αλλά οι παλιές αγάπες δεν ξεπερνιόνται εύκολα, ιδίως αν είναι σουφλέ.
Υ.Γ. ελπίζω να έχετε καταλάβει ότι δεν τα παω καλά με την ορθογραφία και ιδιαιτερα τα -ε ή -αι, ποτε όμως δεν είπα ότι ειμαι ο Μπαμπινιώτης, απλά ότι μαγειρεύω καλουτσικα ειπα!
Από μικρή στο σπίτι η μητέρα μου έφτιαχνε στα τραπέζια που έκανε ένα ΅σουφλέ΅ που είχε μέσα όλα τα αγαπημένα υλικά ενός ανθρώπου. Τόσα χρόνια τώρα που το φτιάχνω και το σερβίρω δεν έχω γνωρίσει άνθρωπο, που όσο ιδιότροπος και να είναι στο φαγητό, να μην έχει λατρέψει αυτό το πιάτο.
Ένα σας λεω όταν το σερβίρετε οι καλεσμένοι σας θα ξετρελαθούνε, και είναι τόσο απλό που μπορεί να το φτιάξει ο οποιοσδήποτε. Το μόνο του ελάττωμα είναι ότι έχει ένα δισεκατομμύριο θερμίδες η μπουκιά και άρα σας συστήνω να μην το ετοιμάζετε για καθημερινό γεύμα, είναι για special τραπέζια.
Για ένα παραλληλόγραμμο πυρέξ, κανονικού μεγέθους.
Υλικά:
1 πακέτο ψωμί του τοστ χωρίς κόρα
¼ φέτες ζαμπόν
¼ γκούντα σε φέτες (ισως και λίγο παραπάνω 350 γρ ας πουμε)
¼ τριμμένο έμενταλ
3 ποτήρια γάλα
3 μεγάλα αυγά
βούτυρο
Βουτυρώνετε το πυρέξ, βουτυρώνετε τις φέτες του τοστ και από τις δύο πλευρές, και τις απλώνετε στη σειρά στο πυρέξ ώστε να καλύψετε όλη την επιφάνεια. Βάζετε από πάνω τις φέτες του γκουντα, ώστε να καλύψετε όλο το ψωμί, μετά το ζαμπόν και μετά πάλι γκουντα. Από πάνω βάζετε άλλη μία στρώση ψωμί του τοστ βουτυρωμένο και από τις δύο πλευρές. Να καλύψετε επιμελώς την επιφάνεια του πυρέξ κόβοντας το ψωμί σε μικρότερα κομμάτια και λωρίδες ώστε να υπάρχει παντού ψωμί.
Χτυπάτε τα αυγά και το γάλα σε ένα βαθύ μπολ και περιχύνετε το πυρέξ, ώστε το μίγμα να παει παντού και να παπαριάσει καλά το ψωμί. Πολλές φορές τυχαίνει και χρειάζεται περισσότερο υγρό, ανάλογα με το ψωμί και το μέγεθος του πυρέξ. Τότε προσθέτετε γάλα και ίσως άλλο ένα αυγό. Πρέπει να έχει πολλά υγρά και να έχουν φτάσει μέχρι τις κάτω στρώσεις ψωμιού. Από πάνω βαζετε το τριμμένο έμενταλ. Τώρα μπορείτε να το ψήσετε αμέσως σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 αέρα, αλλά αν το αφήσετε στο ψυγείο για 2-3 ώρες ώστε να απορροφηθούν καλά τα υγρά θα γίνει καλύτερο. Θέλει περίπου 45 λεπτά, ανάλογα με τον φούρνο. Γενικά είναι έτοιμο όταν αποκτήσει ένα χρυσοκίτρινο χρώμα, και έχει ψηθεί καλά το αυγό. Φουσκώνει και σερβίρεται αμέσως. Είναι σαφώς καλύτερο ζεστό, αλλά σας λεω ότι όταν είχαμε τραπέζι σπίτι την επόμενη το πρωί ξυπνάγαμε με την έγνοια του παγωμένου σουφλέ που μας περίμενε στο ψυγείο.
Μπορεί να ακούγεται κοιλιόδουλο αυτό αλλά οι παλιές αγάπες δεν ξεπερνιόνται εύκολα, ιδίως αν είναι σουφλέ.
Υ.Γ. ελπίζω να έχετε καταλάβει ότι δεν τα παω καλά με την ορθογραφία και ιδιαιτερα τα -ε ή -αι, ποτε όμως δεν είπα ότι ειμαι ο Μπαμπινιώτης, απλά ότι μαγειρεύω καλουτσικα ειπα!
Τετάρτη 26 Μαρτίου 2008
Τι να μαγειρέψω για τα μικρά;
Τη Δευτέρα, μετά από μία επαγγελματική συνάντηση με τον φίλο και συνεργάτη Βασίλη, πήγαμε και ήπιαμε ένα ούζο σε ένα από τα γνωστά τούρκικα –κεμπαμπτσίδικα του Χαλανδρίου. Πολύ ωραία ήτανε!
Με τον Βασίλη έχουμε κάνει ομηρικά τσιμπούσια στη FYROM, και γενικώς είναι λίγο ως πολύ σαν εμένα, «λάτρης της κουζίνας». Στο σπίτι του μαγειρεύει συχνά, και γενικά αναρωτιέται και ψάχνετε γύρω από την κατσαρόλα. Μας έλεγε λοιπόν για μία Ιταλίδα Financial Expert, με την οποία ήταν πρόσφατα μαζί στο Βελιγράδι, και του εξηγούσε, πως να φτιάξει γνήσιο ιταλικό ριζότο. Ξεκίνησα λοιπόν να του λεω και εγώ διάφορα, και κάπου εκεί με έκοψε λέγοντας ότι η μικρή του η κόρη, ετών 8, δεν έχει αναπτύξει ακόμα γευστική περιέργεια. Έχουν και πρόβλημα χρόνου, λόγω εργασίας, τρωνε λοιπόν κυρίως φαγητό που μπορεί να φτιαχτεί στο σπίτι εύκολα και γρήγορα. Αυτό είναι γνωστό και πολύ βασικό πρόβλημα. Τα περισσότερα παιδιά είναι «μίζερα» στο φαγητό, πατάτες, μπριζόλες, μακαρόνια. Για εμένα φταινε οι γονείς. Δεν είναι δυνατό ένα σκασμένο 4-5 χρονών να έχει άποψη και γνώση, αν δεν του μάθεις να γεύεται, και να διαλέγει τότε βέβαια θα προτιμήσει τα παραπάνω.
Η αδελφή μου, μικρή έτρωγε ΜΟΝΟ πατάτες – μπριζόλα, τώρα τρελαίνεται για παστουρμά και άλλα μεζελίκια, αλλά περάσανε χρόνια μέχρι να τα μάθει, και αυτό εκτός από ότι είναι διατροφικά λάθος είναι και χαζό μίας και έχασε για πολλά χρόνια κάποιες απολαύσεις.
Είπα λοιπόν στο Βασίλη ότι θα του γράψω μερικές συνταγές, εύκολες για εργαζόμενους με μικρά ή απλά τεμπελάκους της κουζίνας.
Ελαφριά Μακαρονάδα, χωρίς σάλτσα.
Βράσε μακαρόνια σύμφωνα με τις οδηγίες του κουτιού. Σούρωσέ τα (κράτα ½ ποτήρι από το μακαρονοζούμι) και στην κατσαρόλα που τα έβρασες, βάλε λίγο λάδι να κάψει καλά, 1 σκελίδα σκόρδο λιωμένη, ντοματίνια τσέρι κομμένα στη μέση, πιπεριά πράσινη κομμένη σε κύβους, ότι άλλο θες και έχεις στο ψυγείο, π.χ. βραστό κοτόπουλο ψιλοκομμένο, μανιτάρια κονσέρβα, 1-2 φέτες ζαμπόν, λίγο μπέικον, φουντίτσες μπρόκολο, γενικά ότι θες και ότι έχεις, αλλά και μόνο τα τσέρι ντοματίνια να βάλεις με το σκόρδο καλά είναι. Αφού τσιγαριστούν 1-2 λεπτά, ρίξε στην κατσαρόλα τα μακαρόνια λίγο από το μακαρονοζούμι, και 1 πακέτο τυρί cottage για πιο light, ή τυρί Φιλαδέλφεια (2 κουταλιές σούπας), ανακάτεψε και σέρβιρε με λίγο μαϊντανό από πάνω. Αυτό το πιάτο γίνετε πολύ γρήγορα, και μπορείς να το κάνεις και με ρύζι αντί για μακαρόνια, ή κοφτό, ή κριθαράκι. Επίσης μπορείς να κρύψεις πολλά και διάφορα μέσα, που συνήθως τα μικρά όταν τα βλέπουν δεν τα τρωνε όπως το μπρόκολο.
Μία άλλη απλή συνταγή ειναι η ...
Κις Λορέν
Ουσιαστικά είναι μία αλμυρή τάρτα με μπέικον και τυριά. Βουτύρωσε ένα ταψάκι με αποσπώμενο πάτο, και άπλωσε ένα φύλλο σφολιάτας. Κόψε με ένα μαχαίρι ότι περισσεύει από το φύλλο και βάλε στο πάτο μπέικον και ζαμπόν ψιλοκομμένα, όσα θες εσύ αλλά με μέτρο. Πάνω από τα αλλαντικά βάλε γλυκά κιτρινα τυριά τριμμένα, γκούντα και έμενταλ είναι τα καλύτερα αλλά αν σου βρίσκονται άλλα βάλε ότι έχεις, πρόσεχε όμως να μην βγει πολύ αλμυρή η τάρτα. Απο πάνω βάλε 3 αυγά χτυπημένα με 1 πακέτο κρέμα γάλακτος (250 γρ) και μισό ποτήρι γάλα, πιπέρι όσο θες. Ψήσε την σε προθερμασμένο φούρνο για 45 λεπτά στους 180 (αέρα) μέχρι να αποκτήσει χρυσό-καφέ χρώμα, κάτι σαν το παστίτσιο. Είναι πολύ απλό και τα μικρά το λατρεύουν. Δεν είναι όμως πολύ light, με τόσα πράγματα μέσα.
Ριζότο με μανιτάρια (για 4 άτομα) - για λίγο πιο gourmet καταστάσεις
Είναι πιο δύσκολο και θες πιο πολλά υλικά, και μάλλον χρόνο να είσαι πάνω από την κατσαρόλα. Σοτάρεις 1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι και 2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες. Ρίχνεις 2 φλιτζάνια ρύζι αρμποριο (ή καρολίνα) 2-3 φέτες προσούτο και αυτές ψιλοκομμένες και τα μανιτάρια. Τώρα κανονικά θες ποικιλία μανιταριών και βέβαια πρέπει να βάλεις και κάποιο δυνατό μανιτάρι όπως τα πορτσίνι που τα βρίσκεις μόνο αποξηραμένα στα σούπερ μάρκετ. Έχεις λοιπόν βάλει τα πορτσίνι (10-15 γρ αποξηραμένα) σε 1 φλιτζάνι χλιαρό νερό να μαλακώσουν για 30 λεπτά και έχει κόψει και άλλα 300 γρ απλά άσπρα μανιτάρια σε φέτες. Τα προσθέτεις στο ριζότο και σοτάρεις για λίγα λεπτά ακόμα. Το σβήνεις με ½ ποτηράκι του κρασιού μπράντυ ή λευκό κρασί και αφήνεις 2 λεπτά να εξατμιστεί το αλκοόλ. Τότε ρίχνεις βραστό ζωμό κότας και το ζουμί που μουλιασες τα πορτσίνι μέχρι να σκεπαστεί όλο το ρύζι και αρχίζεις να ανακατεύεις σιγανά. Αλατοπιπερώνεις και ρίχνεις 2-3 κλωνάρια φρέσκο θυμάρι (ή 2 πρέζες ξερό). Συνεχίζεις έτσι για 15-17 λεπτά περίπου ρίχνοντας ζωμό ώστε να το απορροφήσει όλο και να χυλώσει το ρύζι. Γενικά η αναλογία για το ριζότο είναι 1 προς 2,5 ρύζι-ζωμό, και το ρύζι θέλει περίπου 17 λεπτά να γίνει. Αυτό ισχύει για όλα τα ριζότο, όπου μπορούν να έχουν διάφορα υλικά μέσα, όπως κοτόπουλο, θαλασσινά, λαχανικά κλπ. Στο τέλος βάζεις 3 κουταλιές της σούπας παρμεζάνα και 2 κουταλιές της σούπας μασκαρπόνε ώστε να δέσουν τα υλικά. Αν δεν θες να βάλεις μασκαρπονε, βάλε βούτυρο, ή ακόμα και πηχτή κρέμα γάλακτος. Το κερασάκι βέβαια θα ήταν να έβαζες λίγο πριν το σερβίρεις 2-3 σταγόνες λάδι τρούφας από πάνω αλλά μάλλον δεν θα έχεις κάτι τέτοιο σπίτι σου.
Αυτά Βασίλη μου, άντε καλή επιτυχία και βέβαια όρεξη.
Με τον Βασίλη έχουμε κάνει ομηρικά τσιμπούσια στη FYROM, και γενικώς είναι λίγο ως πολύ σαν εμένα, «λάτρης της κουζίνας». Στο σπίτι του μαγειρεύει συχνά, και γενικά αναρωτιέται και ψάχνετε γύρω από την κατσαρόλα. Μας έλεγε λοιπόν για μία Ιταλίδα Financial Expert, με την οποία ήταν πρόσφατα μαζί στο Βελιγράδι, και του εξηγούσε, πως να φτιάξει γνήσιο ιταλικό ριζότο. Ξεκίνησα λοιπόν να του λεω και εγώ διάφορα, και κάπου εκεί με έκοψε λέγοντας ότι η μικρή του η κόρη, ετών 8, δεν έχει αναπτύξει ακόμα γευστική περιέργεια. Έχουν και πρόβλημα χρόνου, λόγω εργασίας, τρωνε λοιπόν κυρίως φαγητό που μπορεί να φτιαχτεί στο σπίτι εύκολα και γρήγορα. Αυτό είναι γνωστό και πολύ βασικό πρόβλημα. Τα περισσότερα παιδιά είναι «μίζερα» στο φαγητό, πατάτες, μπριζόλες, μακαρόνια. Για εμένα φταινε οι γονείς. Δεν είναι δυνατό ένα σκασμένο 4-5 χρονών να έχει άποψη και γνώση, αν δεν του μάθεις να γεύεται, και να διαλέγει τότε βέβαια θα προτιμήσει τα παραπάνω.
Η αδελφή μου, μικρή έτρωγε ΜΟΝΟ πατάτες – μπριζόλα, τώρα τρελαίνεται για παστουρμά και άλλα μεζελίκια, αλλά περάσανε χρόνια μέχρι να τα μάθει, και αυτό εκτός από ότι είναι διατροφικά λάθος είναι και χαζό μίας και έχασε για πολλά χρόνια κάποιες απολαύσεις.
Είπα λοιπόν στο Βασίλη ότι θα του γράψω μερικές συνταγές, εύκολες για εργαζόμενους με μικρά ή απλά τεμπελάκους της κουζίνας.
Ελαφριά Μακαρονάδα, χωρίς σάλτσα.
Βράσε μακαρόνια σύμφωνα με τις οδηγίες του κουτιού. Σούρωσέ τα (κράτα ½ ποτήρι από το μακαρονοζούμι) και στην κατσαρόλα που τα έβρασες, βάλε λίγο λάδι να κάψει καλά, 1 σκελίδα σκόρδο λιωμένη, ντοματίνια τσέρι κομμένα στη μέση, πιπεριά πράσινη κομμένη σε κύβους, ότι άλλο θες και έχεις στο ψυγείο, π.χ. βραστό κοτόπουλο ψιλοκομμένο, μανιτάρια κονσέρβα, 1-2 φέτες ζαμπόν, λίγο μπέικον, φουντίτσες μπρόκολο, γενικά ότι θες και ότι έχεις, αλλά και μόνο τα τσέρι ντοματίνια να βάλεις με το σκόρδο καλά είναι. Αφού τσιγαριστούν 1-2 λεπτά, ρίξε στην κατσαρόλα τα μακαρόνια λίγο από το μακαρονοζούμι, και 1 πακέτο τυρί cottage για πιο light, ή τυρί Φιλαδέλφεια (2 κουταλιές σούπας), ανακάτεψε και σέρβιρε με λίγο μαϊντανό από πάνω. Αυτό το πιάτο γίνετε πολύ γρήγορα, και μπορείς να το κάνεις και με ρύζι αντί για μακαρόνια, ή κοφτό, ή κριθαράκι. Επίσης μπορείς να κρύψεις πολλά και διάφορα μέσα, που συνήθως τα μικρά όταν τα βλέπουν δεν τα τρωνε όπως το μπρόκολο.
Μία άλλη απλή συνταγή ειναι η ...
Κις Λορέν
Ουσιαστικά είναι μία αλμυρή τάρτα με μπέικον και τυριά. Βουτύρωσε ένα ταψάκι με αποσπώμενο πάτο, και άπλωσε ένα φύλλο σφολιάτας. Κόψε με ένα μαχαίρι ότι περισσεύει από το φύλλο και βάλε στο πάτο μπέικον και ζαμπόν ψιλοκομμένα, όσα θες εσύ αλλά με μέτρο. Πάνω από τα αλλαντικά βάλε γλυκά κιτρινα τυριά τριμμένα, γκούντα και έμενταλ είναι τα καλύτερα αλλά αν σου βρίσκονται άλλα βάλε ότι έχεις, πρόσεχε όμως να μην βγει πολύ αλμυρή η τάρτα. Απο πάνω βάλε 3 αυγά χτυπημένα με 1 πακέτο κρέμα γάλακτος (250 γρ) και μισό ποτήρι γάλα, πιπέρι όσο θες. Ψήσε την σε προθερμασμένο φούρνο για 45 λεπτά στους 180 (αέρα) μέχρι να αποκτήσει χρυσό-καφέ χρώμα, κάτι σαν το παστίτσιο. Είναι πολύ απλό και τα μικρά το λατρεύουν. Δεν είναι όμως πολύ light, με τόσα πράγματα μέσα.
Ριζότο με μανιτάρια (για 4 άτομα) - για λίγο πιο gourmet καταστάσεις
Είναι πιο δύσκολο και θες πιο πολλά υλικά, και μάλλον χρόνο να είσαι πάνω από την κατσαρόλα. Σοτάρεις 1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι και 2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες. Ρίχνεις 2 φλιτζάνια ρύζι αρμποριο (ή καρολίνα) 2-3 φέτες προσούτο και αυτές ψιλοκομμένες και τα μανιτάρια. Τώρα κανονικά θες ποικιλία μανιταριών και βέβαια πρέπει να βάλεις και κάποιο δυνατό μανιτάρι όπως τα πορτσίνι που τα βρίσκεις μόνο αποξηραμένα στα σούπερ μάρκετ. Έχεις λοιπόν βάλει τα πορτσίνι (10-15 γρ αποξηραμένα) σε 1 φλιτζάνι χλιαρό νερό να μαλακώσουν για 30 λεπτά και έχει κόψει και άλλα 300 γρ απλά άσπρα μανιτάρια σε φέτες. Τα προσθέτεις στο ριζότο και σοτάρεις για λίγα λεπτά ακόμα. Το σβήνεις με ½ ποτηράκι του κρασιού μπράντυ ή λευκό κρασί και αφήνεις 2 λεπτά να εξατμιστεί το αλκοόλ. Τότε ρίχνεις βραστό ζωμό κότας και το ζουμί που μουλιασες τα πορτσίνι μέχρι να σκεπαστεί όλο το ρύζι και αρχίζεις να ανακατεύεις σιγανά. Αλατοπιπερώνεις και ρίχνεις 2-3 κλωνάρια φρέσκο θυμάρι (ή 2 πρέζες ξερό). Συνεχίζεις έτσι για 15-17 λεπτά περίπου ρίχνοντας ζωμό ώστε να το απορροφήσει όλο και να χυλώσει το ρύζι. Γενικά η αναλογία για το ριζότο είναι 1 προς 2,5 ρύζι-ζωμό, και το ρύζι θέλει περίπου 17 λεπτά να γίνει. Αυτό ισχύει για όλα τα ριζότο, όπου μπορούν να έχουν διάφορα υλικά μέσα, όπως κοτόπουλο, θαλασσινά, λαχανικά κλπ. Στο τέλος βάζεις 3 κουταλιές της σούπας παρμεζάνα και 2 κουταλιές της σούπας μασκαρπόνε ώστε να δέσουν τα υλικά. Αν δεν θες να βάλεις μασκαρπονε, βάλε βούτυρο, ή ακόμα και πηχτή κρέμα γάλακτος. Το κερασάκι βέβαια θα ήταν να έβαζες λίγο πριν το σερβίρεις 2-3 σταγόνες λάδι τρούφας από πάνω αλλά μάλλον δεν θα έχεις κάτι τέτοιο σπίτι σου.
Αυτά Βασίλη μου, άντε καλή επιτυχία και βέβαια όρεξη.
Δευτέρα 24 Μαρτίου 2008
Γιάννη: ΦΑΚΕΣ ...
Ο φίλος μου ο Γιάννης, αγόρασε σπίτι πρόσφατα, και αφού πέρασε του λιναριού τα πάθη να το φτιάξει, επιπλώσει, εξοπλίσει, κλπ, μετακόμισε αυτή τη βδομάδα. Είναι πλέον και επίσημα, «άνδρας εργένης, με προίκα, ψάχνει»... (κατά το παλιό μόνη γυναίκα ψάχνει).
Μέχρι στιγμής το πρόγραμμά του, περιλαμβάνει λάτρα κάθε Σάββατο, ταπεράκια από μαμά Δέσποινα, και delivery.
Αλλά ο Γιάννης, είναι μερακλής στο φαγητό, δεν τρελαίνεται για τα «σκουπίδια», και του αρέσει πολύ η Ελληνική παραδοσιακή – οικογενειακή κουζίνα, με όσπρια και λαδερά, με γαύρο και γόπα, και άλλα τέτοια. Πόσο λοιπόν θα αντέξει με τα delivery?
Χτες λοιπόν του έλεγα ότι το πιο εύκολο φαγητό της ελληνικής κουζίνας, είναι οι Φακές. Του αρέσουν πολύ αν είναι χυλωμένες και είμαι σίγουρη ότι σύντομα θα τις φτιάξει και μόνος του.
Γιάννη μου ιδού μία συνταγή που είναι εύκολη να φτιάξεις ένα απόγευμα.
Για δύο μερίδες γεμάτες, θα βάλεις μισό πακέτο φακές. Συνήθως γίνονται με τις ψιλές αλλά και τις χονδρές να δοκιμάσεις το ίδιο θα είναι. Εγώ παίρνω συνήθως τις 3 Άλφα, αλλά αν βρεις τη συσκευασία «Ελληνική Γη» είναι πραγματικά καλές. Καθαρισέτες πρώτα από τα πετραδάκια (σπάνια έχουν αλλά ποτέ δεν ξέρεις)
Βάλε στη μεσαία κατσαρόλα 6 ποτήρια νερό κρύο. Πρόσθεσε το μισό πακέτο φακές, και βάλε τις να βράσουν. Στα 3’ λεπτά βράσιμο, χύνεις το νερό και τις σουρώνεις. Τις ξαναβάζεις πάλι στη κατσαρόλα με 6 ποτήρια κρύο νερό πάλι, και τις βράζεις, τώρα θα προσθέσεις, 1 ξερό κρεμμύδι ψιλοκομμένο (υπάρχει και κατεψυγμένο) και 2 σκελίδες σκόρδο είτε ψιλοκομμένες (υπάρχει κατεψυγμένο) είτε σε ροδέλες, 2 δαφνόφυλλα, αλάτι, πιπέρι, και 2 κουταλιές της σούπας ντοματοπελτέ. Αφού αρχίζουν να βράζουν χαμηλώνεις την εστία στο 4 και τις αφήνεις να σιγοβράσουν για περίπου 20 -30 λεπτά ανακατεύοντας που και που. Πιθανών να χρειαστεί να προσθέσεις λίγο νερό, εξαρτάτε πόσο χυλωμένες τις θες. Συνήθως οι φάκες την επόμενη ημέρα είναι πιο πηχτές. Το λάδι το βάζουμε πάντα στο τέλος, 5 λεπτά πριν σβήσουμε την εστία. Έτσι κρατάει όλα τα αρώματα του και είναι πολύ πιο ελαφρύ. Επίσης αν το βάλεις στο τέλος δεν χρειάζεται να βάλεις και πολύ. Λόγω δίαιτας, εγώ βάζω 3-4 κουταλιές της σούπας. Τώρα για όλους τους άλλους εκτός Γιάννη εγώ βάζω λάδι αρωματισμένο με δενδρολίβανο που έχω φτιάξει βάζοντας απλά 3 κλωναράκια φρέσκο δενδρολίβανο σε ένα μπουκαλάκι λάδι..
Τέλος για εμένα οι φακές θέλουν λευκό μηλόξυδο, και όχι εκείνα το χρωματιστά ζουμιά που πουλάνε για ξύδια. Μεγάλη η διαφορά.
Λοιπόν είμαι σίγουρη ότι ο Γιάννης όχι μόνο θα φτιάξει τις φακές σύντομα, αλλά θα κάνει το τραπέζι σε καμιά γκόμενα με φακές. Και αυτό το βρίσκω πάρα πολύ ωραίο!
Μέχρι στιγμής το πρόγραμμά του, περιλαμβάνει λάτρα κάθε Σάββατο, ταπεράκια από μαμά Δέσποινα, και delivery.
Αλλά ο Γιάννης, είναι μερακλής στο φαγητό, δεν τρελαίνεται για τα «σκουπίδια», και του αρέσει πολύ η Ελληνική παραδοσιακή – οικογενειακή κουζίνα, με όσπρια και λαδερά, με γαύρο και γόπα, και άλλα τέτοια. Πόσο λοιπόν θα αντέξει με τα delivery?
Χτες λοιπόν του έλεγα ότι το πιο εύκολο φαγητό της ελληνικής κουζίνας, είναι οι Φακές. Του αρέσουν πολύ αν είναι χυλωμένες και είμαι σίγουρη ότι σύντομα θα τις φτιάξει και μόνος του.
Γιάννη μου ιδού μία συνταγή που είναι εύκολη να φτιάξεις ένα απόγευμα.
Για δύο μερίδες γεμάτες, θα βάλεις μισό πακέτο φακές. Συνήθως γίνονται με τις ψιλές αλλά και τις χονδρές να δοκιμάσεις το ίδιο θα είναι. Εγώ παίρνω συνήθως τις 3 Άλφα, αλλά αν βρεις τη συσκευασία «Ελληνική Γη» είναι πραγματικά καλές. Καθαρισέτες πρώτα από τα πετραδάκια (σπάνια έχουν αλλά ποτέ δεν ξέρεις)
Βάλε στη μεσαία κατσαρόλα 6 ποτήρια νερό κρύο. Πρόσθεσε το μισό πακέτο φακές, και βάλε τις να βράσουν. Στα 3’ λεπτά βράσιμο, χύνεις το νερό και τις σουρώνεις. Τις ξαναβάζεις πάλι στη κατσαρόλα με 6 ποτήρια κρύο νερό πάλι, και τις βράζεις, τώρα θα προσθέσεις, 1 ξερό κρεμμύδι ψιλοκομμένο (υπάρχει και κατεψυγμένο) και 2 σκελίδες σκόρδο είτε ψιλοκομμένες (υπάρχει κατεψυγμένο) είτε σε ροδέλες, 2 δαφνόφυλλα, αλάτι, πιπέρι, και 2 κουταλιές της σούπας ντοματοπελτέ. Αφού αρχίζουν να βράζουν χαμηλώνεις την εστία στο 4 και τις αφήνεις να σιγοβράσουν για περίπου 20 -30 λεπτά ανακατεύοντας που και που. Πιθανών να χρειαστεί να προσθέσεις λίγο νερό, εξαρτάτε πόσο χυλωμένες τις θες. Συνήθως οι φάκες την επόμενη ημέρα είναι πιο πηχτές. Το λάδι το βάζουμε πάντα στο τέλος, 5 λεπτά πριν σβήσουμε την εστία. Έτσι κρατάει όλα τα αρώματα του και είναι πολύ πιο ελαφρύ. Επίσης αν το βάλεις στο τέλος δεν χρειάζεται να βάλεις και πολύ. Λόγω δίαιτας, εγώ βάζω 3-4 κουταλιές της σούπας. Τώρα για όλους τους άλλους εκτός Γιάννη εγώ βάζω λάδι αρωματισμένο με δενδρολίβανο που έχω φτιάξει βάζοντας απλά 3 κλωναράκια φρέσκο δενδρολίβανο σε ένα μπουκαλάκι λάδι..
Τέλος για εμένα οι φακές θέλουν λευκό μηλόξυδο, και όχι εκείνα το χρωματιστά ζουμιά που πουλάνε για ξύδια. Μεγάλη η διαφορά.
Λοιπόν είμαι σίγουρη ότι ο Γιάννης όχι μόνο θα φτιάξει τις φακές σύντομα, αλλά θα κάνει το τραπέζι σε καμιά γκόμενα με φακές. Και αυτό το βρίσκω πάρα πολύ ωραίο!
Σάββατο 22 Μαρτίου 2008
Σάββατο – Καρυδόπιτα
Το Σάββατο είναι η καλύτερη μέρα της εβδομάδας. Θεωρητικά τουλάχιστον.
Δεν δουλεύεις, μπορείς να πας για ψώνια, έχεις σχεδόν πάντα έξοδο το βράδυ, δεν σε νοιάζει να ξενυχτήσεις γιατί η επόμενη είναι Κυριακή, οι εφημερίδες είναι καλές, και άλλα πολλά.
Υπάρχει βέβαια και ο αντίλογος: συνήθως ξυπνάς νωρίς γιατί είσαι ακόμα στο ρυθμό της εβδομάδας, πας για ψώνια μαζί με άλλους 5 εκατομμύρια Αθηναίους, πίνεις όλες τις μπόμπες των μπαρ και τρως όλα τα υπόλοιπα των εστιατορίων γιατί βγαίνεις μαζί με τα παραπάνω μιλιούνια κόσμοι, και το χειρότερο οδηγούν στο δρόμο ΚΑΙ οι δημόσιοι υπάλληλοι, που τις άλλες μέρες παίρνουν το μετρό.
Σήμερα λοιπόν Σάββατο, χωρίς ιδιαίτερες υποχρεώσεις, ξύπνησα στις 7:30 (γιατί?), και αφού έβαλα ψωμί να γίνετε, σκέφτηκα ότι είναι καλή ιδέα να κάνω τη Τρίτη το τραπέζι στους κουμπάρους μου και στη Γωγούλα, ξεκίνησα να πάω να πάρω τον Μπακαλιάρο. Έφτιαξα τη λίστα με τα ψώνια – γιατί έτσι πρέπει λένε, μην πας ποτέ στο βασιλόπουλο χωρίς λίστα! Κάτι σαν το προπατορικό αμάρτημα ένα πράγμα – ξεκίνησα.
Στο τσακ γλίτωσα τρακάρισμα με 60-άρης που είχε στη διαπασών μια ραδιοφωνική εκπομπή πολιτικού περιεχομένου, και αφού με έβρισε που έφταιγε, προχώρησα να χαρώ τη μέρα. Λοιπόν τα Σάββατα στα σούπερ μαρκετ, βλέπεις πολλούς χαρωπού κυρίους να ψωνίζουνε με τα παιδάκια τους. Αυτοί είναι μία ιδιαίτερη φυλή με πολλές ιδιαιτερότητες. Εμένα μου αρέσουν αυτοί που δεν καταλαβαίνουν την τύφλα τους και σε κάθε δεύτερο βήμα παίρνουν τη γυναικούλα τους για διευκρινήσεις, όταν δε η αγαπημένη τους σιχτιρίζει και δεν την ξαναπαίρνουν αρχίζουν και ρωτάνε εσένα, ποιο είναι το καλό μαλακτικό ρούχων και αλλά τέτοια χαζά. Ήμουνα στο διάδρομο με τα λάδια και ένα γλυκύτατο αγοράκι 4 χρονών περίπου, που ο μπαμπάκας του το είχε βάλει στο κάθισμα του καροτσιού, ..., μου έπιασε το χέρι. Δεν με άφηνε! Κοίταζε το χέρι μου, μου το φύλαγε, πολύ γλυκός και κούκλος σας λεω. Άρχισα να του μιλάω, και τον ρωτάω πως τον λενε, τότε ο χαμογελαστός μπαμπάς μου ψιθυρίζει, ότι δεν μιλάει. Αν και μου κόπηκαν λίγο τα γόνατα, συνέχισα να του μιλάω μιας και ο πιτσιρικάς δεν μου άφηνε το χέρι, Προσπαθώντας να φύγω έκανα να τον πλησιάσω να τον φιλήσω, τότε αγρίεψε ο μικρός και με έσπρωξε, μου ψιθυρίζει πάλι ο μπαμπάς, ότι γίνετε επιθετικός όταν τον αγκαλιάζουν και τον φιλάνε. Ευχήθηκα και έφυγα, αλλά απ’ ότι καταλαβαίνετε, πάει το Σάββατο. Χάλασε! Ένα παιδάκι αυτιστικό που δεν επικοινωνεί καθόλου, κάπου μέσα σου λες ότι είναι καλά γιατί είναι στο δικό του κόσμο, αλλά αυτά τα παιδάκια με ελαφρύ αυτισμό, που δεν τα ξεχωρίζεις με την πρώτη ματιά είναι πολύ δύσκολο να τα αντιμετωπίσεις. Άστα σου λεω!
Το δεύτερο συμβάν της ημέρας έχει να κάνει με τη γιαγιούλα που πήγε βασιλόπουλο να «διαλέξει καλά φτερά παστού μπακαλιάρου» ωσάν να πήγαινε σε προπολεμικό μπακάλικο. Αφού βέβαια δεν βρήκε χύμα, παρά μόνο συσκευασμένο, ρώτησε τον υπάλληλο στα τυριά που είναι ο «κανονικός» ο μπακαλιάρος. Τότε ο νεαρός (20-22 ετών περίπου) της είπε ότι δεν έχουν χύμα γιατί οι πελάτισσες δεν θέλουν να τον πιάνουν τον μπακαλιάρο και άρα αυτοί τον συσκευάζουν και μπορεί να βρει μόνο τέτοιον. Τότε η γιαγιά είπε την ατάκα της ημέρας, που θα δεξιά στην κορυφή της σελίδας. Κατέρρευσε ο κόσμος γύρο της σας λεω!!!
Στην επιστροφή, με μούντζωσε μία κυρία γιατί δεν πάτησα κάτι παιδάκια με ποδήλατο που ήταν μπροστά μου και με το καλό έφτασα σπίτι....
Και βρήκα λοιπόν τη συνταγή της καρυδόπιτας, που όπως σας είπα είναι παρά πάρα πολύ απλή, γιατί δεν θέλει μαρέγκα. Η συνταγή είναι του Βαγγέλη Δρίσκα, που αυτό το μήνα κάνει κάτι πολύ ωραία σεμινάρια μαγειρικής και τα παρακολουθώ μαζί με τη Φιφή.
Καρυδόπιτα με Σοκολάτα.
Προσοχή: η Ζαχαροπλαστική είναι σχεδόν χημεία, πρέπει λοιπόν να είστε πολύ ακριβής στα υλικά.
2 φλ. Γαλέτα
2 φλ. Καρυδόψιχα
1/3 φλ. Αλεύρι
2 κ. γλ. μπεικιν παουντερ
1 κ. γλ. Κανέλα
½ κ. γλ. Μπαχαρι
½ κ. γλ. Γαρυφαλο σκόνη
1 φλ. Ζάχαρη
3 αυγά (κανονικό μέγεθος όχι τα large)
½ φλ. Ηλιέλαιο
½ φλ. Γάλα
1/3 φλ. Κονιάκ ή μαυρο ρούμι
βούτυρο και αλεύρι για το ταψι
Για το σιρόπι:
1 φλ. Ζαχαρη
1 πορτοκάλι
1 κ. γλ. Γαρίφαλα καρφιά
1 ξύλο κανέλας
200 γρ κουβερτούρα (52% τουλάχιστον)
Σε μπολ ανακατεύουμε όλα τα στερεά και σε άλλο μπολ χτυπάμε τα υγρά. Ρίχνουμε τα υγρά στα στερεά, και ανακατεύουμε ελαφρά. Τα βάζουμε στο βουτυρωμένο/αλευρωμένο ταψί και τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 140 βαθμούς αέρα για περίπου μία ώρα. Με οδοντογλυφίδα τρυπάμε την επιφάνεια σε πολλά σημεία και αφήνουμε να κρυώσει καλά.
Για το σιρόπι βάζουμε 3 φλ. Νερο και τη ζάχαρη, τα μπαχαρικά και το πορτοκάλι κομμένο στη μέση (να το πλύνετε πρώτα καλά και να είναι βιολογικό από αυτά που δεν έχουν κερώσει). Το βράζουμε, σε σιγανή φωτιά για 10 λεπτά και τότε ρίχνουμε την κουβερτούρα που έχουμε ψιλοκόψει. Βράζουμε άλλα 5 λεπτά να λιώσει η κουβερτούρα και με το ζεστό σιρόπι περιχύνουμε (μέσα από ένα σουρωτήρι να κρατήσουμε τα μπαχαρικά) το κρύο γλυκό. Το αφήνουμε να κρυώσει λίγο πριν το κόψουμε. Αν μας αρέσει η σοκολάτα μπορούμε να φτιάξουμε μια επιπλέον σος σοκολάτας και να τη σερβίρουμε μαζί.
Για τη σος σοκολάτας: Λιώνουμε σε μπεν-μαρί άλλα 200 γρ. Σοκολάτας, και αφού λιώσει προσθέτουμε 100 γρ. Γάλα, 100 γρ. Κρέμα γάλακτος και μια κουταλιά βούτυρο. Τα ομογενοποιούμε και έχουμε μία πολύ ωραία σος σοκολάτας. Αν θέλουμε να αποφύγουμε το μπεν-μαρί, τότε ζεσταίνουμε σε σημείο βρασμού το γάλα και την κρέμα, και τα ρίχνουμε σιγά-σιγά και ανακατεύοντας πάνω στη ψιλοκομμένη σοκολάτα. Στο τέλος βάζουμε το βούτυρο.
Για το σερβίρισμα κόβουμε ένα κομμάτι καρυδόπιτα και περιχύνουμε με τη σος, όποιος θέλει (και έχει) βάζει και ένα φυλλαράκι μέντας από πάνω.
Καλό Σαββατόβραδο!
Δεν δουλεύεις, μπορείς να πας για ψώνια, έχεις σχεδόν πάντα έξοδο το βράδυ, δεν σε νοιάζει να ξενυχτήσεις γιατί η επόμενη είναι Κυριακή, οι εφημερίδες είναι καλές, και άλλα πολλά.
Υπάρχει βέβαια και ο αντίλογος: συνήθως ξυπνάς νωρίς γιατί είσαι ακόμα στο ρυθμό της εβδομάδας, πας για ψώνια μαζί με άλλους 5 εκατομμύρια Αθηναίους, πίνεις όλες τις μπόμπες των μπαρ και τρως όλα τα υπόλοιπα των εστιατορίων γιατί βγαίνεις μαζί με τα παραπάνω μιλιούνια κόσμοι, και το χειρότερο οδηγούν στο δρόμο ΚΑΙ οι δημόσιοι υπάλληλοι, που τις άλλες μέρες παίρνουν το μετρό.
Σήμερα λοιπόν Σάββατο, χωρίς ιδιαίτερες υποχρεώσεις, ξύπνησα στις 7:30 (γιατί?), και αφού έβαλα ψωμί να γίνετε, σκέφτηκα ότι είναι καλή ιδέα να κάνω τη Τρίτη το τραπέζι στους κουμπάρους μου και στη Γωγούλα, ξεκίνησα να πάω να πάρω τον Μπακαλιάρο. Έφτιαξα τη λίστα με τα ψώνια – γιατί έτσι πρέπει λένε, μην πας ποτέ στο βασιλόπουλο χωρίς λίστα! Κάτι σαν το προπατορικό αμάρτημα ένα πράγμα – ξεκίνησα.
Στο τσακ γλίτωσα τρακάρισμα με 60-άρης που είχε στη διαπασών μια ραδιοφωνική εκπομπή πολιτικού περιεχομένου, και αφού με έβρισε που έφταιγε, προχώρησα να χαρώ τη μέρα. Λοιπόν τα Σάββατα στα σούπερ μαρκετ, βλέπεις πολλούς χαρωπού κυρίους να ψωνίζουνε με τα παιδάκια τους. Αυτοί είναι μία ιδιαίτερη φυλή με πολλές ιδιαιτερότητες. Εμένα μου αρέσουν αυτοί που δεν καταλαβαίνουν την τύφλα τους και σε κάθε δεύτερο βήμα παίρνουν τη γυναικούλα τους για διευκρινήσεις, όταν δε η αγαπημένη τους σιχτιρίζει και δεν την ξαναπαίρνουν αρχίζουν και ρωτάνε εσένα, ποιο είναι το καλό μαλακτικό ρούχων και αλλά τέτοια χαζά. Ήμουνα στο διάδρομο με τα λάδια και ένα γλυκύτατο αγοράκι 4 χρονών περίπου, που ο μπαμπάκας του το είχε βάλει στο κάθισμα του καροτσιού, ..., μου έπιασε το χέρι. Δεν με άφηνε! Κοίταζε το χέρι μου, μου το φύλαγε, πολύ γλυκός και κούκλος σας λεω. Άρχισα να του μιλάω, και τον ρωτάω πως τον λενε, τότε ο χαμογελαστός μπαμπάς μου ψιθυρίζει, ότι δεν μιλάει. Αν και μου κόπηκαν λίγο τα γόνατα, συνέχισα να του μιλάω μιας και ο πιτσιρικάς δεν μου άφηνε το χέρι, Προσπαθώντας να φύγω έκανα να τον πλησιάσω να τον φιλήσω, τότε αγρίεψε ο μικρός και με έσπρωξε, μου ψιθυρίζει πάλι ο μπαμπάς, ότι γίνετε επιθετικός όταν τον αγκαλιάζουν και τον φιλάνε. Ευχήθηκα και έφυγα, αλλά απ’ ότι καταλαβαίνετε, πάει το Σάββατο. Χάλασε! Ένα παιδάκι αυτιστικό που δεν επικοινωνεί καθόλου, κάπου μέσα σου λες ότι είναι καλά γιατί είναι στο δικό του κόσμο, αλλά αυτά τα παιδάκια με ελαφρύ αυτισμό, που δεν τα ξεχωρίζεις με την πρώτη ματιά είναι πολύ δύσκολο να τα αντιμετωπίσεις. Άστα σου λεω!
Το δεύτερο συμβάν της ημέρας έχει να κάνει με τη γιαγιούλα που πήγε βασιλόπουλο να «διαλέξει καλά φτερά παστού μπακαλιάρου» ωσάν να πήγαινε σε προπολεμικό μπακάλικο. Αφού βέβαια δεν βρήκε χύμα, παρά μόνο συσκευασμένο, ρώτησε τον υπάλληλο στα τυριά που είναι ο «κανονικός» ο μπακαλιάρος. Τότε ο νεαρός (20-22 ετών περίπου) της είπε ότι δεν έχουν χύμα γιατί οι πελάτισσες δεν θέλουν να τον πιάνουν τον μπακαλιάρο και άρα αυτοί τον συσκευάζουν και μπορεί να βρει μόνο τέτοιον. Τότε η γιαγιά είπε την ατάκα της ημέρας, που θα δεξιά στην κορυφή της σελίδας. Κατέρρευσε ο κόσμος γύρο της σας λεω!!!
Στην επιστροφή, με μούντζωσε μία κυρία γιατί δεν πάτησα κάτι παιδάκια με ποδήλατο που ήταν μπροστά μου και με το καλό έφτασα σπίτι....
Και βρήκα λοιπόν τη συνταγή της καρυδόπιτας, που όπως σας είπα είναι παρά πάρα πολύ απλή, γιατί δεν θέλει μαρέγκα. Η συνταγή είναι του Βαγγέλη Δρίσκα, που αυτό το μήνα κάνει κάτι πολύ ωραία σεμινάρια μαγειρικής και τα παρακολουθώ μαζί με τη Φιφή.
Καρυδόπιτα με Σοκολάτα.
Προσοχή: η Ζαχαροπλαστική είναι σχεδόν χημεία, πρέπει λοιπόν να είστε πολύ ακριβής στα υλικά.
2 φλ. Γαλέτα
2 φλ. Καρυδόψιχα
1/3 φλ. Αλεύρι
2 κ. γλ. μπεικιν παουντερ
1 κ. γλ. Κανέλα
½ κ. γλ. Μπαχαρι
½ κ. γλ. Γαρυφαλο σκόνη
1 φλ. Ζάχαρη
3 αυγά (κανονικό μέγεθος όχι τα large)
½ φλ. Ηλιέλαιο
½ φλ. Γάλα
1/3 φλ. Κονιάκ ή μαυρο ρούμι
βούτυρο και αλεύρι για το ταψι
Για το σιρόπι:
1 φλ. Ζαχαρη
1 πορτοκάλι
1 κ. γλ. Γαρίφαλα καρφιά
1 ξύλο κανέλας
200 γρ κουβερτούρα (52% τουλάχιστον)
Σε μπολ ανακατεύουμε όλα τα στερεά και σε άλλο μπολ χτυπάμε τα υγρά. Ρίχνουμε τα υγρά στα στερεά, και ανακατεύουμε ελαφρά. Τα βάζουμε στο βουτυρωμένο/αλευρωμένο ταψί και τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 140 βαθμούς αέρα για περίπου μία ώρα. Με οδοντογλυφίδα τρυπάμε την επιφάνεια σε πολλά σημεία και αφήνουμε να κρυώσει καλά.
Για το σιρόπι βάζουμε 3 φλ. Νερο και τη ζάχαρη, τα μπαχαρικά και το πορτοκάλι κομμένο στη μέση (να το πλύνετε πρώτα καλά και να είναι βιολογικό από αυτά που δεν έχουν κερώσει). Το βράζουμε, σε σιγανή φωτιά για 10 λεπτά και τότε ρίχνουμε την κουβερτούρα που έχουμε ψιλοκόψει. Βράζουμε άλλα 5 λεπτά να λιώσει η κουβερτούρα και με το ζεστό σιρόπι περιχύνουμε (μέσα από ένα σουρωτήρι να κρατήσουμε τα μπαχαρικά) το κρύο γλυκό. Το αφήνουμε να κρυώσει λίγο πριν το κόψουμε. Αν μας αρέσει η σοκολάτα μπορούμε να φτιάξουμε μια επιπλέον σος σοκολάτας και να τη σερβίρουμε μαζί.
Για τη σος σοκολάτας: Λιώνουμε σε μπεν-μαρί άλλα 200 γρ. Σοκολάτας, και αφού λιώσει προσθέτουμε 100 γρ. Γάλα, 100 γρ. Κρέμα γάλακτος και μια κουταλιά βούτυρο. Τα ομογενοποιούμε και έχουμε μία πολύ ωραία σος σοκολάτας. Αν θέλουμε να αποφύγουμε το μπεν-μαρί, τότε ζεσταίνουμε σε σημείο βρασμού το γάλα και την κρέμα, και τα ρίχνουμε σιγά-σιγά και ανακατεύοντας πάνω στη ψιλοκομμένη σοκολάτα. Στο τέλος βάζουμε το βούτυρο.
Για το σερβίρισμα κόβουμε ένα κομμάτι καρυδόπιτα και περιχύνουμε με τη σος, όποιος θέλει (και έχει) βάζει και ένα φυλλαράκι μέντας από πάνω.
Καλό Σαββατόβραδο!
Παρασκευή 21 Μαρτίου 2008
TGIF – Thanks God Is Friday … (λένε οι Αμερικανοί)
Πολύ όμορφη μέρα σήμερα, να μην είχαμε και δουλειά στο γραφείο θα ήταν σαφώς καλύτερη.
Ρίχνει ψιλοβρόχι και τα πάντα μυρίζουν ωραία, εκτός Αθηνών βέβαια. Καλά θα ήταν λοιπόν σήμερα να είμαστε σε ένα βουνό να μυρίζουμε χώμα και θυμάρι και να βλέπουμε! Αυτό αρέσει σε εμένα. Αντ’ αυτού όμως, σήμερα παλεύω με κάτι ηλίθιες τεχνικές προδιαγραφές, όπου κανείς δεν ξέρει τι θέλει και γιατί, αλλά εγώ πρέπει να αναλύσω τι θέλουν και να προτείνω και μεθοδολογία για αυτό που δεν ξέρουν ότι θέλουν ή δεν θέλουν!
Έτσι είναι αυτά, δημόσιο (και όχι μόνο το ελληνικό), κάθονται πάνω στα λεφτά μας – που δίνουμε, χωρίς πολλά πολλά, ακόμα και όταν αναπνέουμε, και ψάχνουν να βρουν τους πιο ανορθόδοξους τρόπους να τα χαλάσουν και να μην παραχθεί τίποτε. Γιατί αυτός είναι ο σκοπός, όχι να παράγουμε κάτι, αλλά να χαλάσουμε – χρήμα στην προκειμένη περίπτωση.
Μηδενισμός θα μου πει τώρα ο Γιάννης, ναι ρε συ με πιάνει που και που, και μιας και δεν έχω πεισθεί για την επιχειρούμενη επανίδρυση, καταλήγω να είμαι μηδενίστρια. Χώρια που έτυχε και συνεργάστηκα τελευταία με κάποιους και αναρωτιέμαι τι είναι πιο επικίνδυνο η βλακεία ή η ασχετοσύνη;
Τέλος με αυτά, τώρα. Έρχεται τετραήμερο καλό, με εθνική παλιγγενεσία και μπακαλιάρο. Μιας και δεν έχω εύκαιρη τη συνταγή της Καρυδόπιτας., είπα λοιπόν να γράψω μια σκορδαλιά, μετάνιωσα όμως πάλι, γιατί όλοι ξέρουν να κάνουν σκορδαλιά, άρα... αποφάσισα να σας πω πως να κάνετε πατάτες τηγανιτές στο φούρνο. Είναι απλό, γίνονται ελαφριές και πολύ τραγανές.
Κόβουμε φρέσκες πατάτες σε μικρά κυδωνάτα κομμάτια, όχι όπως τις κάνουμε για τηγανητές αλλά όπως όταν τις ψήνουμε. Τις βράζουμε ελάχιστα, ίσα-ίσα να μαλακώσουν λίγο, τις ρίχνουμε στο σουρωτήρι και τις γυρνάμε, κυκλικά ώστε οι τρύπες του σουρωτηριού να ΅γδάρουν΅ τις ημι-βρασμένες πατάτες, αρκετά. Τότε τις ρίχνουμε σε λαδωμένο ταψί, προσθέτουμε λάδι, αλάτι και προαιρετικά πάπρικα, και τις ψήνουμε σε πολύ δυνατό φούρνο μέχρι να πάρουν χρώμα. Είναι πάρα πολύ νόστιμες, και αποφεύγεις τη λαδίλα του τηγανιτού.
Καλές αργίες.
Ρίχνει ψιλοβρόχι και τα πάντα μυρίζουν ωραία, εκτός Αθηνών βέβαια. Καλά θα ήταν λοιπόν σήμερα να είμαστε σε ένα βουνό να μυρίζουμε χώμα και θυμάρι και να βλέπουμε! Αυτό αρέσει σε εμένα. Αντ’ αυτού όμως, σήμερα παλεύω με κάτι ηλίθιες τεχνικές προδιαγραφές, όπου κανείς δεν ξέρει τι θέλει και γιατί, αλλά εγώ πρέπει να αναλύσω τι θέλουν και να προτείνω και μεθοδολογία για αυτό που δεν ξέρουν ότι θέλουν ή δεν θέλουν!
Έτσι είναι αυτά, δημόσιο (και όχι μόνο το ελληνικό), κάθονται πάνω στα λεφτά μας – που δίνουμε, χωρίς πολλά πολλά, ακόμα και όταν αναπνέουμε, και ψάχνουν να βρουν τους πιο ανορθόδοξους τρόπους να τα χαλάσουν και να μην παραχθεί τίποτε. Γιατί αυτός είναι ο σκοπός, όχι να παράγουμε κάτι, αλλά να χαλάσουμε – χρήμα στην προκειμένη περίπτωση.
Μηδενισμός θα μου πει τώρα ο Γιάννης, ναι ρε συ με πιάνει που και που, και μιας και δεν έχω πεισθεί για την επιχειρούμενη επανίδρυση, καταλήγω να είμαι μηδενίστρια. Χώρια που έτυχε και συνεργάστηκα τελευταία με κάποιους και αναρωτιέμαι τι είναι πιο επικίνδυνο η βλακεία ή η ασχετοσύνη;
Τέλος με αυτά, τώρα. Έρχεται τετραήμερο καλό, με εθνική παλιγγενεσία και μπακαλιάρο. Μιας και δεν έχω εύκαιρη τη συνταγή της Καρυδόπιτας., είπα λοιπόν να γράψω μια σκορδαλιά, μετάνιωσα όμως πάλι, γιατί όλοι ξέρουν να κάνουν σκορδαλιά, άρα... αποφάσισα να σας πω πως να κάνετε πατάτες τηγανιτές στο φούρνο. Είναι απλό, γίνονται ελαφριές και πολύ τραγανές.
Κόβουμε φρέσκες πατάτες σε μικρά κυδωνάτα κομμάτια, όχι όπως τις κάνουμε για τηγανητές αλλά όπως όταν τις ψήνουμε. Τις βράζουμε ελάχιστα, ίσα-ίσα να μαλακώσουν λίγο, τις ρίχνουμε στο σουρωτήρι και τις γυρνάμε, κυκλικά ώστε οι τρύπες του σουρωτηριού να ΅γδάρουν΅ τις ημι-βρασμένες πατάτες, αρκετά. Τότε τις ρίχνουμε σε λαδωμένο ταψί, προσθέτουμε λάδι, αλάτι και προαιρετικά πάπρικα, και τις ψήνουμε σε πολύ δυνατό φούρνο μέχρι να πάρουν χρώμα. Είναι πάρα πολύ νόστιμες, και αποφεύγεις τη λαδίλα του τηγανιτού.
Καλές αργίες.
Πέμπτη 20 Μαρτίου 2008
Ξυπνάμε το Πρωί, τραλαρό, τραλαρί ....
Θυμάστε εκείνο το παλιό ΅Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά Πατέρα; ...΅, έτσι τώρα τελευταία γίνονται πολλά που μου το θυμίζουν. Για σκεφτείτε το.
Το πρωί μου αρέσει να κινούμαι αργά, από την ώρα που θα ξυπνήσω μέχρι την ώρα που θα φύγω, περνάει σίγουρα μία ώρα. Καφές, ντουζάκι, κλπ, και βέβαια τηλεόραση. Να δω τους Λυριτζη-Οικονομου, Οικονομέα-Καμπουράκη, (άλλους δεν βλέπω) να μάθω τι έγινε το βράδυ – τίποτε συνήθως αλλά από την ώρα που θα σηκωθώ έχω ένα ηλίθιο άγχος για το ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΒΡΑΔΥ!!, και μετά πρωινό. Τα τελευταία χρόνια, με τα ταξίδια και τα πρωινά των ξενοδοχείων το να τρωω κάτι το πρωί δεν είναι μόνο συνήθεια, πραγματικά ξυπνάω και πεινάω.
Θέλω κάτι απλό και εύκολο, όχι ομελέτες και άλλα τέτοια όπου συνήθως εγώ κάνω μια κουζίνα σαν την Σρεμπρένιτσα μετά από βομβαρδισμό. Ένα παξιμάδι με γραβιέρα, ή αν έχω φτιάξει ψωμί, τότε μία φέτα με μαρμελάδα – πάλι δικιά μου. Το καλύτερό μου όμως είναι το Κουάκερ, ή βρώμη η παλιά που έλεγε η γιαγιά μου. Μου το έμαθε ο Μιχάλης – φοβερός μεζεκλής στα πάντα του.
Βράζω ¾ του φλιτζανιού γάλα με 2 γεμάτες κουταλιές της σούπας κουάκερ, πρέζες αλάτι, πιπέρι, μοσχοκάρυδο, για 2 λεπτά μέχρι να πήξει και να γίνει σαν μπεσαμέλ! Βάζω σε μπολ με μία κουταλιά της σούπας, τυρί, λόγω δίαιτας βάζω cottage αλλά το καλύτερο είναι βέβαια η παρμεζάνα. Αν οι γλυκές γεύσεις είναι πιο πολύ του γούστου σας, τότε βάζετε μία κουταλιά μέλι, ίσως λίγα αμύγδαλα ή ψιλοκομμένο αχλάδι, και βέβαια όχι αλατο-πίπερα και μοσχοκάρυδο, αλλά κανέλα .
Αυτό το μπολάκι το πρωί με κρατάει μέχρι το απόγευμα, ειλικρινά, και έχει πολύ λίγες θερμίδες.
Δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους που το πρωί ξυπνάνε και φεύγουν σε 10 λεπτά. Συνήθως λένε ότι δεν θέλουν να χάσουν πρωινό ύπνο, και έτσι δεν προλαβαίνουν να φάνε πρωινό, που επί της ουσίας θέλει 10 λεπτά. Βραδινό ύπνο όμως χάνουν με μεγάλη άνεση να δούνε μέχρι τα μαύρα μεσάνυχτα τους Μακη-Λακη-Θέμο, και μετά αγριεμένοι μέσα στη νύχτα, τηλεμάρκετινγ για μασαζοκορσέδες, γιατί αυτοί δεν κοιμούνται νωρίς!
Τέλος, για σήμερα αύριο συνταγή καρυδόπιτας, καθώς ολοκληρώθηκε η ερευνά μου πάνω στις καρυδόπιτες και κατέληξα ποια είναι η καλύτερη.
Το πρωί μου αρέσει να κινούμαι αργά, από την ώρα που θα ξυπνήσω μέχρι την ώρα που θα φύγω, περνάει σίγουρα μία ώρα. Καφές, ντουζάκι, κλπ, και βέβαια τηλεόραση. Να δω τους Λυριτζη-Οικονομου, Οικονομέα-Καμπουράκη, (άλλους δεν βλέπω) να μάθω τι έγινε το βράδυ – τίποτε συνήθως αλλά από την ώρα που θα σηκωθώ έχω ένα ηλίθιο άγχος για το ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΒΡΑΔΥ!!, και μετά πρωινό. Τα τελευταία χρόνια, με τα ταξίδια και τα πρωινά των ξενοδοχείων το να τρωω κάτι το πρωί δεν είναι μόνο συνήθεια, πραγματικά ξυπνάω και πεινάω.
Θέλω κάτι απλό και εύκολο, όχι ομελέτες και άλλα τέτοια όπου συνήθως εγώ κάνω μια κουζίνα σαν την Σρεμπρένιτσα μετά από βομβαρδισμό. Ένα παξιμάδι με γραβιέρα, ή αν έχω φτιάξει ψωμί, τότε μία φέτα με μαρμελάδα – πάλι δικιά μου. Το καλύτερό μου όμως είναι το Κουάκερ, ή βρώμη η παλιά που έλεγε η γιαγιά μου. Μου το έμαθε ο Μιχάλης – φοβερός μεζεκλής στα πάντα του.
Βράζω ¾ του φλιτζανιού γάλα με 2 γεμάτες κουταλιές της σούπας κουάκερ, πρέζες αλάτι, πιπέρι, μοσχοκάρυδο, για 2 λεπτά μέχρι να πήξει και να γίνει σαν μπεσαμέλ! Βάζω σε μπολ με μία κουταλιά της σούπας, τυρί, λόγω δίαιτας βάζω cottage αλλά το καλύτερο είναι βέβαια η παρμεζάνα. Αν οι γλυκές γεύσεις είναι πιο πολύ του γούστου σας, τότε βάζετε μία κουταλιά μέλι, ίσως λίγα αμύγδαλα ή ψιλοκομμένο αχλάδι, και βέβαια όχι αλατο-πίπερα και μοσχοκάρυδο, αλλά κανέλα .
Αυτό το μπολάκι το πρωί με κρατάει μέχρι το απόγευμα, ειλικρινά, και έχει πολύ λίγες θερμίδες.
Δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους που το πρωί ξυπνάνε και φεύγουν σε 10 λεπτά. Συνήθως λένε ότι δεν θέλουν να χάσουν πρωινό ύπνο, και έτσι δεν προλαβαίνουν να φάνε πρωινό, που επί της ουσίας θέλει 10 λεπτά. Βραδινό ύπνο όμως χάνουν με μεγάλη άνεση να δούνε μέχρι τα μαύρα μεσάνυχτα τους Μακη-Λακη-Θέμο, και μετά αγριεμένοι μέσα στη νύχτα, τηλεμάρκετινγ για μασαζοκορσέδες, γιατί αυτοί δεν κοιμούνται νωρίς!
Τέλος, για σήμερα αύριο συνταγή καρυδόπιτας, καθώς ολοκληρώθηκε η ερευνά μου πάνω στις καρυδόπιτες και κατέληξα ποια είναι η καλύτερη.
Τρίτη 18 Μαρτίου 2008
Χαμός - Κουλούρια Θεσσαλονίκης
Χαμός
Τι χάος και αυτό στην Ελλάδα; Έχω την εντύπωση ότι δεν λειτουργεί τίποτα. Και γιατί να λειτουργήσει άλλωστε, υπάρχει κανένας λόγος; αφού ζούμε όλοι υπέροχα σε ένα ΅ζεν΅ γκρίνιας και μακαριότητας με παράλληλη απραξία, μιας και όπως λεει και ο φίλος μου ο Νίκος η δουλειά είναι δουλεία.
Η χτεσινή διακοπή ρεύματος ήταν μόνο 45 λεπτά και έτσι κατάφερα να φτιάξω κουλούρια Θεσσαλονίκης. Η παραγγελία όμως ήταν για λεπτά κουλούρια με αποτέλεσμα να μην γίνουν και πολύ αφράτα. Την γεύση όμως την έχω άρα η επόμενη προσπάθεια θα είναι πιο πετυχημένη. Το σωστό βέβαια είναι, να τα ψήνεις το πρωί και μετά να βγαίνεις με το νταβά στο κεφάλι να τα πουλάς, αλλά ο μαζοχισμός μου δεν έχει εξελιχθεί τόσο. Θα σας ειδοποιήσω όμως όταν φτάσω σε αυτό το επίπεδο.
Ώρες, ώρες όμως το παρακάνω τελείως. Για παράδειγμα το Σάββατο. Έχω ακούσει ότι το μεγαλύτερο φυτώριο αρωματικών χόρτων είναι στο Μαραθώνα. Ξεκινάω λοιπόν, η βλαμμένη, Σάββατο πρωί - πρωί να πάω να πάρω βασιλικούς και δυόσμους, με παραγγελίες από Γωγώ και Φιφή. Έπηξα στην κίνηση, χάθηκα, έκαψα κανα εικοσάευρω βενζίνη, έχασα ΟΛΟ το πρωί του Σαββάτου και φυτώριο με αρωματικά χόρτα δεν βρήκα. Βρήκα όμως αρκετούς τρελούς που έτρεχαν τον κλασικό μαραθώνιο, νέους δρόμους, και πολλά άλλα φυτώρια που είχαν και λίγα αρωματικά χόρτα. Αφού βαρέθηκα να ψάχνω σταμάτησα σε ένα, πήρα 2 βασιλικούς και κάτι ρίγανες, που θα έβρισκα πολύ πιο εύκολα και πιο φτηνά στη λαϊκή της γειτονίας μου και τέλος. Στην επιστροφή όμως λεω να μην πάω από την λεωφ. Μαραθώνος αλλά να ανέβω την Πεντέλη και να κατέβω το βουνό μέσα από τα Μελίσσια κλπ. Τι το ήθελα; ένα τελείως φαλακρό βουνό με τους ΅σκελετούς΅ των δένδρων από τις τελευταίες πυρκαγιές σα σκιάχτρα και από την κορυφή του βουνού η θέα της Αθήνας, τεράστια, άσχημη, μολυσμένη. Έπαθα κατάθλιψη. Όποιος δεν έχει πάρει αυτόν τον δρόμο να τον πάρει, και αν έχει διαφορετική εντύπωση να μου το πει να το συζητήσουμε.
Λοιπόν πίσω στα κουλούρια, πάρα πολύ εύκολα. Η μόνη δυσκολία είναι να ξεκολλήσεις από τον καναπέ.
1,5 - 2 φλιτζάνια αλεύρι σκληρό, αυτό για όλες τις χρήσεις
από 1 πρέζα ζάχαρη και αλάτι περίπου μία κουταλιά του γλυκού το κάθε ένα.
2/3 του φλιτζανιού ζεστό νερό (προσοχή όχι καυτό, απλά ζεστό)
1 φακελάκι ξερή μαγία
1 ασπράδι αυγού με 2 κουταλιές της σούπας νερό
καλαμποκάλευρο ή λαδόκολλές
σουσάμι
Βάζετε σε ένα μπολ το 1 φλιτζάνι αλεύρι, τη μαγιά τη ζάχαρη, το αλάτι και το νερό. Ανακατεύετε με ένα κουτάλι, γίνετε ένας χυλός που κολλάει στα χέρια. Απλώνετε μισό φλιτζάνι αλεύρι στον πάγκο της κουζίνας, ρίχνετε το χυλό και αρχίζετε να ζυμώνετε μέχρι να γίνει ένα μαλακό ζυμαράκι, απαλό και μεταξένιο. Όχι πολύ περίπου 5 με 7 λεπτά. Εδώ μπορεί να χρειαστεί να προσθέσετε λίγο αλεύρι, πρέπει στο τέλος να μην σας κολλάει στα χέρια και να είναι πολύ απαλό. Αφήνετε αυτή τη ζύμη 15 λεπτά σκεπασμένη να ξεκουραστεί λιγάκι, και μετά την χωρίζετε σε 4 κομμάτια. Το κάθε κομμάτι το πλάθουμε, με αλευρωμένα χέρια βέβαια, σε μπαστούνια, μακριά 50 εκ και λεπτά σαν μολύβι. Τα κόβετε σε 3 – 4 κομμάτια, ανάλογα πόσο μεγάλα θέλουμε τα κουλούρια κάνουμε κύκλους και τα βάζουμε στο αλευρωμένο - με καλαμποκάλευρο ταψί - ή πάνω σε λαδόχαρτα. Τα αφήνουμε σκεπασμένα να φουσκώσουν (εγώ τα βάζω στο φούρνο στους 50 βαθμούς αέρα με ¼ νερό στο πάτο του φούρνου να δημιουργηθεί υγρασία) για 45 λεπτά με μία ώρα. Μετά τα αλείφουμε με το χτυπημένο με νερό ασπράδι και πασπαλίζουμε με σουσάμι. Τα ψήνουμε για 15 λεπτά σε προθερμασμένο φούρνο στους 190 βαθμούς.
Είναι τραγανά και νόστιμα. Ανάλογα με το πόσο θα τα αφήσετε να φουσκώσουν μπορεί να γίνουν αφράτα, ή μαστιχωτά. Η επιλογή δικιά σας.
Πάω για ανάρτηση τώρα!
Τι χάος και αυτό στην Ελλάδα; Έχω την εντύπωση ότι δεν λειτουργεί τίποτα. Και γιατί να λειτουργήσει άλλωστε, υπάρχει κανένας λόγος; αφού ζούμε όλοι υπέροχα σε ένα ΅ζεν΅ γκρίνιας και μακαριότητας με παράλληλη απραξία, μιας και όπως λεει και ο φίλος μου ο Νίκος η δουλειά είναι δουλεία.
Η χτεσινή διακοπή ρεύματος ήταν μόνο 45 λεπτά και έτσι κατάφερα να φτιάξω κουλούρια Θεσσαλονίκης. Η παραγγελία όμως ήταν για λεπτά κουλούρια με αποτέλεσμα να μην γίνουν και πολύ αφράτα. Την γεύση όμως την έχω άρα η επόμενη προσπάθεια θα είναι πιο πετυχημένη. Το σωστό βέβαια είναι, να τα ψήνεις το πρωί και μετά να βγαίνεις με το νταβά στο κεφάλι να τα πουλάς, αλλά ο μαζοχισμός μου δεν έχει εξελιχθεί τόσο. Θα σας ειδοποιήσω όμως όταν φτάσω σε αυτό το επίπεδο.
Ώρες, ώρες όμως το παρακάνω τελείως. Για παράδειγμα το Σάββατο. Έχω ακούσει ότι το μεγαλύτερο φυτώριο αρωματικών χόρτων είναι στο Μαραθώνα. Ξεκινάω λοιπόν, η βλαμμένη, Σάββατο πρωί - πρωί να πάω να πάρω βασιλικούς και δυόσμους, με παραγγελίες από Γωγώ και Φιφή. Έπηξα στην κίνηση, χάθηκα, έκαψα κανα εικοσάευρω βενζίνη, έχασα ΟΛΟ το πρωί του Σαββάτου και φυτώριο με αρωματικά χόρτα δεν βρήκα. Βρήκα όμως αρκετούς τρελούς που έτρεχαν τον κλασικό μαραθώνιο, νέους δρόμους, και πολλά άλλα φυτώρια που είχαν και λίγα αρωματικά χόρτα. Αφού βαρέθηκα να ψάχνω σταμάτησα σε ένα, πήρα 2 βασιλικούς και κάτι ρίγανες, που θα έβρισκα πολύ πιο εύκολα και πιο φτηνά στη λαϊκή της γειτονίας μου και τέλος. Στην επιστροφή όμως λεω να μην πάω από την λεωφ. Μαραθώνος αλλά να ανέβω την Πεντέλη και να κατέβω το βουνό μέσα από τα Μελίσσια κλπ. Τι το ήθελα; ένα τελείως φαλακρό βουνό με τους ΅σκελετούς΅ των δένδρων από τις τελευταίες πυρκαγιές σα σκιάχτρα και από την κορυφή του βουνού η θέα της Αθήνας, τεράστια, άσχημη, μολυσμένη. Έπαθα κατάθλιψη. Όποιος δεν έχει πάρει αυτόν τον δρόμο να τον πάρει, και αν έχει διαφορετική εντύπωση να μου το πει να το συζητήσουμε.
Λοιπόν πίσω στα κουλούρια, πάρα πολύ εύκολα. Η μόνη δυσκολία είναι να ξεκολλήσεις από τον καναπέ.
1,5 - 2 φλιτζάνια αλεύρι σκληρό, αυτό για όλες τις χρήσεις
από 1 πρέζα ζάχαρη και αλάτι περίπου μία κουταλιά του γλυκού το κάθε ένα.
2/3 του φλιτζανιού ζεστό νερό (προσοχή όχι καυτό, απλά ζεστό)
1 φακελάκι ξερή μαγία
1 ασπράδι αυγού με 2 κουταλιές της σούπας νερό
καλαμποκάλευρο ή λαδόκολλές
σουσάμι
Βάζετε σε ένα μπολ το 1 φλιτζάνι αλεύρι, τη μαγιά τη ζάχαρη, το αλάτι και το νερό. Ανακατεύετε με ένα κουτάλι, γίνετε ένας χυλός που κολλάει στα χέρια. Απλώνετε μισό φλιτζάνι αλεύρι στον πάγκο της κουζίνας, ρίχνετε το χυλό και αρχίζετε να ζυμώνετε μέχρι να γίνει ένα μαλακό ζυμαράκι, απαλό και μεταξένιο. Όχι πολύ περίπου 5 με 7 λεπτά. Εδώ μπορεί να χρειαστεί να προσθέσετε λίγο αλεύρι, πρέπει στο τέλος να μην σας κολλάει στα χέρια και να είναι πολύ απαλό. Αφήνετε αυτή τη ζύμη 15 λεπτά σκεπασμένη να ξεκουραστεί λιγάκι, και μετά την χωρίζετε σε 4 κομμάτια. Το κάθε κομμάτι το πλάθουμε, με αλευρωμένα χέρια βέβαια, σε μπαστούνια, μακριά 50 εκ και λεπτά σαν μολύβι. Τα κόβετε σε 3 – 4 κομμάτια, ανάλογα πόσο μεγάλα θέλουμε τα κουλούρια κάνουμε κύκλους και τα βάζουμε στο αλευρωμένο - με καλαμποκάλευρο ταψί - ή πάνω σε λαδόχαρτα. Τα αφήνουμε σκεπασμένα να φουσκώσουν (εγώ τα βάζω στο φούρνο στους 50 βαθμούς αέρα με ¼ νερό στο πάτο του φούρνου να δημιουργηθεί υγρασία) για 45 λεπτά με μία ώρα. Μετά τα αλείφουμε με το χτυπημένο με νερό ασπράδι και πασπαλίζουμε με σουσάμι. Τα ψήνουμε για 15 λεπτά σε προθερμασμένο φούρνο στους 190 βαθμούς.
Είναι τραγανά και νόστιμα. Ανάλογα με το πόσο θα τα αφήσετε να φουσκώσουν μπορεί να γίνουν αφράτα, ή μαστιχωτά. Η επιλογή δικιά σας.
Πάω για ανάρτηση τώρα!
Παρασκευή 14 Μαρτίου 2008
Εξερευνώντας το Blog
Τώρα εγώ κάνω ΑΝΑΡΤΗΣΗ ! Ωραία λέξη, σαν αυτή του αυτοκινήτου μου. Τώρα γιατί πρέπει ΟΛΕΣ οι ξένες λέξεις, που αφορούν πράγματα που έτσι και αλλιώς εφευρέθηκαν εκτός Ελλάδας, πρέπει να μεταφραστούν στα Ελληνικά; και γιατί πάντα αυτές οι μεταφράσεις είναι τόσο μα τόσο γελοίες;
Εγώ πάντως τα βρίσκω σκούρα με όλα αυτά τα κομπιουτερίστικα. Όπως όλος ο κόσμος φαντάζομαι, άσχετα αν δεν θέλουν να το παραδεχτούν. Όταν δε οι φίλοι μου με ύφος αυθεντίας μου λένε ... έλα ρε εύκολο είναι ... τότε, πέραν του ότι αισθάνομαι τελείως νεάτερνταλ, τα παίρνω κιόλας. Προφανώς δεν είναι δύσκολο, αλλά χρόνο να διαθέσω να το μάθω δεν έχω φίλε μου! Τα βασικά εντάξει, αλλά όλα τα υπόλοιπα μάλλον υπερβολικά τα βρίσκω. Καλά ντε δεν είμαι και σαν τον πατέρα μου, που νομίζει ότι πατάς, ένα κουμπί στο ΅κομπιούτερ΅ και ουπς να οι απαντήσεις σε όλα σου τα προβλήματα! Από το γιατί ο Γιωργάκης έχει κολλήσει στο 25% μέχρι γιατί οι ντομάτες που φύτεψε στο χωράφι δεν γίνονται σαν αυτές τις μεταλλαγμένες του Βασιλόπουλου. Με βλέπω πάντως να οδεύω στα χνάρια του, σιγά σιγά...
Ήρθε και η Πενυ σήμερα, βάλαμε και την προσφορά σε μία σειρά, όχι ότι έχουμε ελπίδες δηλαδή, καθώς όλα στην Ελλάδα θέλουν τον τρόπο τους, αλλά αν δεν προσπαθήσεις δεν γίνετε τίποτε έτσι και αλλιώς. Στα Σκόπια αφασία λεει, ο κόσμος βέβαια. Μας φοβούνται εμάς τους Έλληνες, λογικό, τόσο αιμοδιψή και πολεμοχαρή λαό, πως και να μην μας φοβούνται. Είναι να τους λυπάσαι βέβαια, καμία μα καμία συναίσθηση του περιβάλλοντος δεν έχουν, του γεωπολιτικού περιβάλλοντος εννοώ. Ότι τους έμαθαν! και δεν μιλάω μόνο για την Ιστορία που διδάσκονται τα τελευταία 60 χρόνια, και την ηλίθια έμμονη τους ότι είναι απόγονοι του Αλέξανδρου. Αυτό εμένα ποσώς με ενδιαφέρει, λες και κάποιοι από εμάς δεν βλέπουν στο πρόσωπο τους τον Αριστοτέλη! Αυτό που με στενοχωρεί είναι το πόσο εύκολα γίνονται υποχείρια και δεν καταλαβαίνουν τα παιχνίδια που παίζονται. Γνωρίζω προσωπικά πολλούς αξιόλογους ανθρώπους από ΅εκείνα τα μέρη΅, και μερικές φορές μιλώντας μαζί τους νομίζεις ότι μόλις βγήκαν από χειμερία νάρκη, πράγμα όχι και τόσο παράξενο βέβαια μιας και κάποια από αυτά τα καθεστώτα ήταν χειμερία νάρκη.
Τελος, με αυτά τώρα. Λοιπόν συνταγή Λιμοντσέλο, από το site του Μαμαλάκη όπως είπαμε, αλλά λίγο πειραγμένη.
1 Λίτρο Τσίπουρο, δυνατό χωρίς γλυκάνισο
8 Λεμόνια, μεγάλα, αν γίνετε από καμία δικιά σας λεμονιά να μην είναι κερωμένα.
500 γρ Ζάχαρη
1 Λίτρο νερό
Λίγες κλωστές Κρόκο (προαιρετικά για χρώμα και άρωμα)
Από τα λεμόνια βγάζουμε τις φλούδες, προσοχή όσο το δυνατό λιγότερο άσπρη ψίχα.
Βάζουμε τις φλούδες στο τσίπουρο, είτε σε γυάλινο μπουκάλι, είτε σε γυάλινο βάζο, και τις αφήνουμε 10 μέρες. Αν βάλουμε τον κρόκο τον βάζουμε την 5η ημέρα.
Μετά τις 10 μέρες βγάζουμε τις φλούδες, αν θέλουμε σουρώνουμε το υγρό ώστε να μαζέψουμε και τον κρόκο, αν και εμένα προσωπικά μου αρέσει, και προσθέτουμε το ελαφρύ σιρόπι που φτιάξαμε με το νερό και τη Ζάχαρη. Το αφήνουμε, άλλες 3 μέρες να ΅δέσει΅ και μετά το βάζουμε σε μπουκάλια και στο ψυγείο, μιας και το Λιμοντσελλο πίνετε πάντα κρύο. Εύκολο δεν είναι;
tilemetora-consultant
Εγώ πάντως τα βρίσκω σκούρα με όλα αυτά τα κομπιουτερίστικα. Όπως όλος ο κόσμος φαντάζομαι, άσχετα αν δεν θέλουν να το παραδεχτούν. Όταν δε οι φίλοι μου με ύφος αυθεντίας μου λένε ... έλα ρε εύκολο είναι ... τότε, πέραν του ότι αισθάνομαι τελείως νεάτερνταλ, τα παίρνω κιόλας. Προφανώς δεν είναι δύσκολο, αλλά χρόνο να διαθέσω να το μάθω δεν έχω φίλε μου! Τα βασικά εντάξει, αλλά όλα τα υπόλοιπα μάλλον υπερβολικά τα βρίσκω. Καλά ντε δεν είμαι και σαν τον πατέρα μου, που νομίζει ότι πατάς, ένα κουμπί στο ΅κομπιούτερ΅ και ουπς να οι απαντήσεις σε όλα σου τα προβλήματα! Από το γιατί ο Γιωργάκης έχει κολλήσει στο 25% μέχρι γιατί οι ντομάτες που φύτεψε στο χωράφι δεν γίνονται σαν αυτές τις μεταλλαγμένες του Βασιλόπουλου. Με βλέπω πάντως να οδεύω στα χνάρια του, σιγά σιγά...
Ήρθε και η Πενυ σήμερα, βάλαμε και την προσφορά σε μία σειρά, όχι ότι έχουμε ελπίδες δηλαδή, καθώς όλα στην Ελλάδα θέλουν τον τρόπο τους, αλλά αν δεν προσπαθήσεις δεν γίνετε τίποτε έτσι και αλλιώς. Στα Σκόπια αφασία λεει, ο κόσμος βέβαια. Μας φοβούνται εμάς τους Έλληνες, λογικό, τόσο αιμοδιψή και πολεμοχαρή λαό, πως και να μην μας φοβούνται. Είναι να τους λυπάσαι βέβαια, καμία μα καμία συναίσθηση του περιβάλλοντος δεν έχουν, του γεωπολιτικού περιβάλλοντος εννοώ. Ότι τους έμαθαν! και δεν μιλάω μόνο για την Ιστορία που διδάσκονται τα τελευταία 60 χρόνια, και την ηλίθια έμμονη τους ότι είναι απόγονοι του Αλέξανδρου. Αυτό εμένα ποσώς με ενδιαφέρει, λες και κάποιοι από εμάς δεν βλέπουν στο πρόσωπο τους τον Αριστοτέλη! Αυτό που με στενοχωρεί είναι το πόσο εύκολα γίνονται υποχείρια και δεν καταλαβαίνουν τα παιχνίδια που παίζονται. Γνωρίζω προσωπικά πολλούς αξιόλογους ανθρώπους από ΅εκείνα τα μέρη΅, και μερικές φορές μιλώντας μαζί τους νομίζεις ότι μόλις βγήκαν από χειμερία νάρκη, πράγμα όχι και τόσο παράξενο βέβαια μιας και κάποια από αυτά τα καθεστώτα ήταν χειμερία νάρκη.
Τελος, με αυτά τώρα. Λοιπόν συνταγή Λιμοντσέλο, από το site του Μαμαλάκη όπως είπαμε, αλλά λίγο πειραγμένη.
1 Λίτρο Τσίπουρο, δυνατό χωρίς γλυκάνισο
8 Λεμόνια, μεγάλα, αν γίνετε από καμία δικιά σας λεμονιά να μην είναι κερωμένα.
500 γρ Ζάχαρη
1 Λίτρο νερό
Λίγες κλωστές Κρόκο (προαιρετικά για χρώμα και άρωμα)
Από τα λεμόνια βγάζουμε τις φλούδες, προσοχή όσο το δυνατό λιγότερο άσπρη ψίχα.
Βάζουμε τις φλούδες στο τσίπουρο, είτε σε γυάλινο μπουκάλι, είτε σε γυάλινο βάζο, και τις αφήνουμε 10 μέρες. Αν βάλουμε τον κρόκο τον βάζουμε την 5η ημέρα.
Μετά τις 10 μέρες βγάζουμε τις φλούδες, αν θέλουμε σουρώνουμε το υγρό ώστε να μαζέψουμε και τον κρόκο, αν και εμένα προσωπικά μου αρέσει, και προσθέτουμε το ελαφρύ σιρόπι που φτιάξαμε με το νερό και τη Ζάχαρη. Το αφήνουμε, άλλες 3 μέρες να ΅δέσει΅ και μετά το βάζουμε σε μπουκάλια και στο ψυγείο, μιας και το Λιμοντσελλο πίνετε πάντα κρύο. Εύκολο δεν είναι;
tilemetora-consultant
Πέμπτη 13 Μαρτίου 2008
Τι λεμε τώρα και εμεις οι consultant?
Τι να πούμε άραγε; Πρέπει να γράφουμε και ελληνικά, καθόλου συνηθισμένη βλέπετε, χρόνια τώρα αγγλικά πληκτρολογώ, δεν μπορώ να βρω τη βλαμμένη την παύλα!
Λοιπόν το πρόγραμμα είναι το εξής ..
Σήμερα τελειώνω εκείνο το limonzello που σας έλεγα. Συνταγή Μαμαλάκη απο το site του, το πείραξα όμως λίγο βάζοντας και λίγο κρόκο. Αποτέλεσμα ένα κροκί ποτό, που ελπίζω να το τιμήσετε χωρίς πολλά πολλά.
Έχω και ένα σαλάχι που αγόρασα από την ψαραγορά της Αίγινας, και ακόμα δεν έχω βρει πως να το κάνω. Θα ψάξω το βράδυ πάλι στα περιοδικά
Περιμένουμε και την Πένυ να γυρίσει από Σκόπια να δούμε και εκείνη την προσφορά αύριο. Πρέπει να την βάλουμε σε μία σειρά. Αν βγει το πρόγραμμα και δεν πάω Βουκουρέστι την άλλη βδομάδα, ..., πασάς θα είμαι.
Ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί όλα αυτά, γιατί να φτιάξω blog, εγώ που μικρή ούτε ημερολόγιο δεν έγραφα, αλλά τι να λεμε τώρα ..., θα δείξει. Σίγουρα, θα γράφω συνταγές – το hobby βλέπετε, άντε και ιστορίες από τη δουλεία - είναι πάντα αστείες βλέπετε, άντε και να μιλάμε με φίλους να περνάει η ώρα, ..., άντε γιατί πόση ¨Μαρια η Ασχημη΄ μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος.
Tilemetora-consultant
Λοιπόν το πρόγραμμα είναι το εξής ..
Σήμερα τελειώνω εκείνο το limonzello που σας έλεγα. Συνταγή Μαμαλάκη απο το site του, το πείραξα όμως λίγο βάζοντας και λίγο κρόκο. Αποτέλεσμα ένα κροκί ποτό, που ελπίζω να το τιμήσετε χωρίς πολλά πολλά.
Έχω και ένα σαλάχι που αγόρασα από την ψαραγορά της Αίγινας, και ακόμα δεν έχω βρει πως να το κάνω. Θα ψάξω το βράδυ πάλι στα περιοδικά
Περιμένουμε και την Πένυ να γυρίσει από Σκόπια να δούμε και εκείνη την προσφορά αύριο. Πρέπει να την βάλουμε σε μία σειρά. Αν βγει το πρόγραμμα και δεν πάω Βουκουρέστι την άλλη βδομάδα, ..., πασάς θα είμαι.
Ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί όλα αυτά, γιατί να φτιάξω blog, εγώ που μικρή ούτε ημερολόγιο δεν έγραφα, αλλά τι να λεμε τώρα ..., θα δείξει. Σίγουρα, θα γράφω συνταγές – το hobby βλέπετε, άντε και ιστορίες από τη δουλεία - είναι πάντα αστείες βλέπετε, άντε και να μιλάμε με φίλους να περνάει η ώρα, ..., άντε γιατί πόση ¨Μαρια η Ασχημη΄ μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος.
Tilemetora-consultant
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)