Εξερευνώντας το Blog

Τώρα εγώ κάνω ΑΝΑΡΤΗΣΗ ! Ωραία λέξη, σαν αυτή του αυτοκινήτου μου. Τώρα γιατί πρέπει ΟΛΕΣ οι ξένες λέξεις, που αφορούν πράγματα που έτσι και αλλιώς εφευρέθηκαν εκτός Ελλάδας, πρέπει να μεταφραστούν στα Ελληνικά; και γιατί πάντα αυτές οι μεταφράσεις είναι τόσο μα τόσο γελοίες;

Εγώ πάντως τα βρίσκω σκούρα με όλα αυτά τα κομπιουτερίστικα. Όπως όλος ο κόσμος φαντάζομαι, άσχετα αν δεν θέλουν να το παραδεχτούν. Όταν δε οι φίλοι μου με ύφος αυθεντίας μου λένε ... έλα ρε εύκολο είναι ... τότε, πέραν του ότι αισθάνομαι τελείως νεάτερνταλ, τα παίρνω κιόλας. Προφανώς δεν είναι δύσκολο, αλλά χρόνο να διαθέσω να το μάθω δεν έχω φίλε μου! Τα βασικά εντάξει, αλλά όλα τα υπόλοιπα μάλλον υπερβολικά τα βρίσκω. Καλά ντε δεν είμαι και σαν τον πατέρα μου, που νομίζει ότι πατάς, ένα κουμπί στο ΅κομπιούτερ΅ και ουπς να οι απαντήσεις σε όλα σου τα προβλήματα! Από το γιατί ο Γιωργάκης έχει κολλήσει στο 25% μέχρι γιατί οι ντομάτες που φύτεψε στο χωράφι δεν γίνονται σαν αυτές τις μεταλλαγμένες του Βασιλόπουλου. Με βλέπω πάντως να οδεύω στα χνάρια του, σιγά σιγά...

Ήρθε και η Πενυ σήμερα, βάλαμε και την προσφορά σε μία σειρά, όχι ότι έχουμε ελπίδες δηλαδή, καθώς όλα στην Ελλάδα θέλουν τον τρόπο τους, αλλά αν δεν προσπαθήσεις δεν γίνετε τίποτε έτσι και αλλιώς. Στα Σκόπια αφασία λεει, ο κόσμος βέβαια. Μας φοβούνται εμάς τους Έλληνες, λογικό, τόσο αιμοδιψή και πολεμοχαρή λαό, πως και να μην μας φοβούνται. Είναι να τους λυπάσαι βέβαια, καμία μα καμία συναίσθηση του περιβάλλοντος δεν έχουν, του γεωπολιτικού περιβάλλοντος εννοώ. Ότι τους έμαθαν! και δεν μιλάω μόνο για την Ιστορία που διδάσκονται τα τελευταία 60 χρόνια, και την ηλίθια έμμονη τους ότι είναι απόγονοι του Αλέξανδρου. Αυτό εμένα ποσώς με ενδιαφέρει, λες και κάποιοι από εμάς δεν βλέπουν στο πρόσωπο τους τον Αριστοτέλη! Αυτό που με στενοχωρεί είναι το πόσο εύκολα γίνονται υποχείρια και δεν καταλαβαίνουν τα παιχνίδια που παίζονται. Γνωρίζω προσωπικά πολλούς αξιόλογους ανθρώπους από ΅εκείνα τα μέρη΅, και μερικές φορές μιλώντας μαζί τους νομίζεις ότι μόλις βγήκαν από χειμερία νάρκη, πράγμα όχι και τόσο παράξενο βέβαια μιας και κάποια από αυτά τα καθεστώτα ήταν χειμερία νάρκη.

Τελος, με αυτά τώρα. Λοιπόν συνταγή Λιμοντσέλο, από το site του Μαμαλάκη όπως είπαμε, αλλά λίγο πειραγμένη.

1 Λίτρο Τσίπουρο, δυνατό χωρίς γλυκάνισο
8 Λεμόνια, μεγάλα, αν γίνετε από καμία δικιά σας λεμονιά να μην είναι κερωμένα.
500 γρ Ζάχαρη
1 Λίτρο νερό
Λίγες κλωστές Κρόκο (προαιρετικά για χρώμα και άρωμα)

Από τα λεμόνια βγάζουμε τις φλούδες, προσοχή όσο το δυνατό λιγότερο άσπρη ψίχα.
Βάζουμε τις φλούδες στο τσίπουρο, είτε σε γυάλινο μπουκάλι, είτε σε γυάλινο βάζο, και τις αφήνουμε 10 μέρες. Αν βάλουμε τον κρόκο τον βάζουμε την 5η ημέρα.
Μετά τις 10 μέρες βγάζουμε τις φλούδες, αν θέλουμε σουρώνουμε το υγρό ώστε να μαζέψουμε και τον κρόκο, αν και εμένα προσωπικά μου αρέσει, και προσθέτουμε το ελαφρύ σιρόπι που φτιάξαμε με το νερό και τη Ζάχαρη. Το αφήνουμε, άλλες 3 μέρες να ΅δέσει΅ και μετά το βάζουμε σε μπουκάλια και στο ψυγείο, μιας και το Λιμοντσελλο πίνετε πάντα κρύο. Εύκολο δεν είναι;

tilemetora-consultant