Καλοκαίρι

Ήρθε, μύρισε, μας έδειξε τα δόντια του, είναι ανάμεσα μας, και για δύο τουλάχιστον μήνες, θα ζούμε στο ρυθμό του, θα αναπνέουμε την ανάσα του.

Το καλοκαίρι, δεν είναι μόνο διακοπές, δεν είναι μόνο ζέστη, δεν είναι μόνο θάλασσα και ήλιος. Είναι ....

Καλοκαίρι, η γαλάζια προκυμαία θα σε φέρει, καρεκλάκια, πετονιές μες το πανέρι ... (Σαββόπουλος)

Μες στο βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός, αστράφτει, συννεφιάζει, αναδιπλώνεται. Μα σαν πέφτει η νύχτα, πλημμυρίζει με φως φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται και φέγγει από μέσα η φυλακή .... (Παπάζογλου)

Είναι τα ταβερνάκια (σαν αυτό που πήγαμε με τον Βαγγέλη και τον Παναγιώτη χτες) με κρύο κρασί, και χωριάτικη στις γειτονιές της Αθήνας, που πας γιατί το σπίτι δεν σε κρατάει ...

Είναι τα θερινά σινεμά, με μπύρα και τσιπς, που πας να ξαναδείς την χειμωνιάτικη επιτυχία, γιατί το σπίτι δεν σε κρατάει ...

Είναι οι καλοκαιρινές συναυλίες, που πας πολύ εύκολα, όπως αυτή της Αρλέτας που θα δούμε τη Δευτέρα, γιατί το σπίτι δεν σε κρατάει ...

Είναι ο ύπνος με αιρκοντίσιον στο υπνοδωμάτιο, γιατί σε κρατάει δεν σε κρατάει το σπίτι πρέπει να ρημαδοκοιμηθείς το βράδυ όσο και αν πορτογυρνάς....

Είναι οι καρέκλες παραλίας, και η ομπρέλα που βρίσκονται μόνιμα στο πορτ μπαγκαζ του αυτοκινήτου, γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε θα αναγκαστείς να την κάνεις για καμιά γειτονική παραλία ...

Είναι το κοκκινόχωμα μόνιμη επικάλυψη στο αυτοκίνητο, σουβενίρ από τον πρόσφατο χωματόδρομο που οδηγούσε σε παραλία ....

Είναι το σχεδόν καθημερινό πότισμα στα φυτά της βεράντας, μην τυχών και σου μαραθούν από τη πολύ ζέστη ....

Είναι το παγωμένο καρπούζι στο ψυγείο ...

Είναι τα δεκάδες αντικουνουπικά πάτς και σπρέι που γεμίζουν τη τσάντα σου .....

Είναι τα παγάκια στο τραπέζι που λιώνουν πολύ γρήγορα και ο γκαρσόνος δεν στα αναπληρώνει ον ταιμ, με αποτέλεσμα να μην το χαίρεσαι στο τσίπουρο παγωμένο ....

Είναι τα δεκάδες αστέρια που όλος περιέργως φύτρωσαν στον ουρανό και είσαι σίγουρος ότι δεν υπήρχαν πριν λίγους μήνες ...

Είναι το φεγγάρι που είναι πολύ φωτεινό και βλέπεις στην παραλία ακόμα και χωρίς κάποιο φως ....

Είναι το αντηλιακό με άρωμα τσιχλόφουσκας που έχει αγοράσει ο Βαγγέλης και μυρίζει μωρουδίστικα μέρες μετά ....

Είναι ότι από τις 4 και μετά κοιτάς το ρολόι σου και θες να την κάνεις, δεν σε κρατάει το γραφείο όση δουλειά και να έχεις, ....

Είναι οι γειτονικές παραλίες στον Ωρωπό που πετάγεσαι πανεύκολα μετά τη δουλειά για μία βουτιά ...

Είναι το αγιόκλημα από το διπλανό μπαλκόνι που μου σπάει τη μύτη κάθε βράδυ ....

Είναι τα συγκλονιστικά παγωτά του γειτονικού ζαχαροπλαστείου ...

Είναι ότι πρέπει να βρεις που θα πας το Σαββατοκύριακο, και όχι πως θα περάσεις το Σαββατόβραδο ...

Είναι που δεν μαζεύετε εύκολα πλέον η παρέα, όλο και κάποιος λείπει ...

Είναι που πρέπει να πας και στην Αίγινα, να δεις λίγο και τους εκεί φίλους ....

Είναι που δεν θες να γράψεις για τον καταλληλότερο και την παρέα του, βαριέσαι όσο και αυτός, αν και σου βγάζει θέματα το παιδί να μην σε αφήσει παραπονεμένο ...

Είναι που το πρωί στο αυτοκίνητο, δεν ακούς ειδήσεις στο ράδιο, αλλά τα σιντάκια του Βαγγέλη με μουσικούλες καλοκαιρινές ....

Είναι τα βαμμένα πορτοκαλλλλλί νυχάκια, ζωγραφισμένες καρδούλες, αστεράκια, ζουζουνάκια, σκατουλάκια, στρασάκια, μαργαριταρούλες, και όλων των ειδών τα καλούδια απάνω που είναι το απόλυτο κίτς ....

Είναι τα ξυρισμένα πόδια (τον χειμώνα δεν φαίνονται με τα καλσόν) ....

Είναι τα πεδιλάκια, παντοφλάκια, σαγιοναρούλες, φλιπ φλοπς, και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο που φοράνε τα κοριτσάκια στο γραφείο, θεωρώντας τα αξιοπρεπές υπόδημα για τη δουλειά (και όχι για τη παραλία) ...

Είναι τα 3 ντους την ημέρα, σε βαθμό που χαλάνε τα λέπια βρε παιδάκι μου, αλλά ο ιδρώτας δεν αντέχετε ...

Είναι ο έρωτας και έξω από την πόρτα, μην πιάσουμε και κορέους αδελφάκι μου με τέτοια ζέστα ....

Είναι πάρα πολλά, τόσα που δεν γράφονται.

Λεω να το κλείσω το μαγαζί για το καλοκαίρι. Δεν θα φύγω ακόμα, αλλά έχω πράγματα να κάνω πλέον τα βράδια και δεν προλαβαίνω να γράφω και πολλά.

Έτσι για το τελευταίο επεισόδιο της σεζόν, θα σας γράψω ένα από τα αγαπημένα μου φαγάκια που όμως σπίτι δεν μπορείς να το κάνεις και τόσο καλά, όσο το βρίσκεις στον τόπο του.

Σας στέλνω τις καλύτερές μου ευχές για ένα γεμάτο καλοκαίρι με λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αμόρε σας, και τα ξαναλέμε με εντυπώσεις, από τη Χίο, τη Νάξο, την Αίγινα και την Βόρεια Εύβοια που θα αποκαλοκαιρίασω τον Αύγουστο.

Παέγια με θαλασσινά (για 6 πεινασμένους φίλους, άντε και κανένα γατί ότι περίσσεψε)

1 πράσινη πιπεριά
1 κόκκινη πιπεριά
1 μικρό ξερό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
½ φλιτζάνι κατεψυγμένο αρακά
½ κιλό χταπόδι
½ κιλό καλαμαράκια
10 μεγάλα μύδια (καλύτερα με κέλυφος, αλλά αν δεν βρείτε δεν πειράζει) και ότι άλλο θαλασσινό βρείτε, όπως αχιβάδες, γυαλιστερές, αν βρείτε, δεν είναι υποχρεωτικά!
1 κιλό μεγάλες γαρίδες, οι μισές καθαρισμένες και οι άλλες μισές ολόκληρες
1 φιλέτο ψάρι γλώσσα (αν θέτε, ή όποιο άλλο άσπρο ψάρι φιλέτο θέλετε) ½ κιλό ρύζι, ή αρμπόριο, ή καρολίνα, ή «αυτό για γεμιστά»
5 κλωστές σαφράν, ή ½ κουταλάκι του γλυκού σκόνη
½ φλιτζάνι λάδι
αλάτι, πιπέρι, πάπρικα
1 ποτήρι του κρασιού λευκό ξερό κρασί
1 κουταλιά της σούπας ντοματοπελτέ
2 λίτρα περίπου ζωμό κότας, ή λαχανικών
ψιλοκομμένος μαϊντανός

Κόβετε σε λεπτές λωρίδες (ζουλιέν) τις πιπεριές. Κόβετε σε κομμάτια μπουκιές το χταπόδι και τα καλαμαράκια. Κόβετε τη γλώσσα σε μπουκιές. Σε μεγάλο τηγάνι (πολύ μεγάλο θα έλεγα αν δεν έχετε σας αφήνω να χρησιμοποιήσετε μεγάλη κατσαρόλα αλλά να ξέρετε ότι κάνετε ιεροσυλία – κανονικά θέλει ειδικό τηγάνι για παέλιες!) σοτάρετε στο λάδι τις πιπεριές, να μαλακώσουν σε χαμηλή φωτιά. Τις αφαιρείτε με μία τρυπητή κουτάλα και στο λάδι σοτάρετε τα κομματάκια από το χταπόδι και τα καλαμαράκια, σε χαμηλή φωτιά μέχρι να αλλάξουν χρώμα και να μαλακώσουν. Προσθέτετε και το κρεμμύδι να σοταριστεί και αυτό λιγουλάκι και στο τέλος σβήνετε με το κρασί. Αφού εξατμιστεί το αλκοόλ βάζετε μισό φλιτζάνι ζωμό και τον αρακά, και σιγοβράζετε για 15 λεπτά, προσθέτοντας το ντοματοπελτέ και αν χρειαστεί επιπλέον ζωμό, ώστε να μην στεγνώσει και κολλήσει. Σε ένα ποτήρι ζωμό διαλύετε το σαφράν και το αφήνετε 15 λεπτά να βγάλει χρώματα και αρώματα, να κάνει τη δουλειά του δηλαδή! Βάλτε το ζωμό με το σαφράν στο τηγάνι, βάλτε αλάτι, πιπέρι και πάπρικα, και προσθέστε τα υπόλοιπα θαλασσινά και τη γλώσσα και άλλα 3 φλιτζάνια ζωμό. Αφήστε τα όλα μαζί να βράσουν για 5 λεπτά, να ανοίξουν ωραία ωραία τα θαλασσινά και να μαγειρευτούν οι γαρίδες. Δεν θέλουν πολύ γιατί θα σφίξουν, 5 λεπτά βράσιμο σε δυνατή φωτιά είναι αρκετά να βγάλουν τα υγρά τους στα οποία θα μαγειρευτεί το ρύζι, και μπορείτε με μία κουτάλα να τα βγάλετε και να τα κρατήσετε στην άκρη. Χαμηλώστε τη φωτιά και πασπαλίστε το ρύζι πάνω από το τηγάνι να πάει παντού. Σιγοβράστε το για 12-15 λεπτά, χωρίς να ανακατώνετε αλλά κουνώντας συχνά το τηγάνι πέρα δώθε και προσθέτοντας ζωμό όταν και εφόσον το χρειάζεται. Στο τέλος προσθέστε τα θαλασσινά και το ψάρι, ανακατέψτε προσεχτικά και πασπαλίστε με τον μαϊντανό.

Περιττό να σας πω ότι η παέγια είναι πιάτο δημιουργίας. Στην Ισπανία βάζουν ότι έχει το ψυγείο. Κοτόπουλο, θαλασσινά, λουκάνικα, σαλιγκάρια, ψάρια, λαχανικά. Ότι βρουν μαζί με το ρύζι, και το ζωμό. Προσωπικά μου αρέσει πάρα πολύ η μαύρη με μελάνι σουπιάς και θαλασσινά, αλλά είναι πολύ ιδιαίτερη γεύση και είπα να σας γράψω κάτι πιο απλό.

Άντε και καλό καλοκαίρι!!

Καγιέν

Τι μανία είναι αυτή με τα τετρακίνητα αυτοκίνητα; Δεν είναι τωρινή, υπάρχει εδώ και κάτι χρόνια, πάντως είναι σίγουρα καινούργια μανία. Όπως παλιά ήταν οι μπεμπέκες και τα μερτσέντε, πάντα σε ασημί χρώμα σαν τα κουτάκια των αναψυκτικών, έτσι και τώρα, οι Καγιέν και τα τετρακίνητα Λέξους είναι το απόλυτο σύμβολο, το απόλυτο μάστ του αστού, χωρίς τέσσερα επί τέσσερα, είσαι γυμνός, δεν έχεις αυτοκίνητο, είσαι ένα τίποτα.

Πως μου ήρθαν αυτά τώρα; άκουσα στις ειδήσεις ότι το πρώτο πράγμα που έκανε ένα από τα μπουμπούκια της προσφάτως συλληφθείσας συμμορίας ήταν να πάρει πολυτελές τετρακίνητο αξίας πολλών χιλιάδων ευρώ! Μα καλά τι απωθημένα και τι είδους κόμπλεξ είχε αυτός ο άνθρωπος που έκανε όλα αυτά τα εγκλήματα για ένα αυτοκίνητο;; ένα απλό αυτοκίνητο;; Είμαστε με τα καλά μας;

Παλιά λέγαμε για τα τζίπ του Κολωνακίου, που με άδεια αγροτικού διάφορα μαϊμούνια έπαιρναν τζιπ και τα είχαν παρκαρισμένα στο κολωνάκι πίνοντας καφέ στο αγροτικό καφενείο – ντα κάπο! Τώρα όλοι οι κοιλαράδες λιγούρηδες, και κάτι σύζυγοι-ξέκωλα έχουν και μία καγιέν και γυρνάνε σε όλες τις γειτονιές της Αθήνας. Πως λοιπόν να μην γίνουν μαστ αυτά τα γαϊδουράμαξα και να μην θέλουν όλοι να τα πάρουν. Στο γραφείο έχουμε πάρα πολλά 4x4, αλλά και πολλοί φίλοι μου έχουν πάρει τέτοια αμάξια, γιατί;, δεν ξέρω τι να σας πω. Για τους χωματόδρομους στο νησί το καλοκαίρι, για τα χιόνια τον χειμώνα (τις 2 μέρες δηλαδή που έχει χιόνια στην Αθήνα), αυτά. Α ναι! και η αδελφή μου που πήρε ένα μεταχειρισμένο Τέριος για να παρκάρει σε πεζοδρόμια γιατί δεν το έχει το κανονικό παρκάρισμα!

Πόσοι από αυτούς βέβαια, πάνε το πανάκριβο γαιδουράμαξο σε χωματόδρομο είναι ένα ερώτημα! Κανείς, η μάλλον ελάχιστοι και για ελάχιστο!! Πρώτον γιατί δεν ξέρουν να οδηγούν είτε σε χιόνια, είτε σε ποτάμια, είτε σε σκατόδρομους, είτε σε παραλίες. Και δεύτερον γιατί στα πιο πάνω βρίσκονται μόνο 10 βία 15 μέρες το χρόνο, σε περίοδο διακοπών. Όλο τον υπόλοιπο καιρό είναι στην ωραιότατη Αθήνα, οδηγούν μεταξύ Αττικής οδού και Κηφισίας, και το πιο γουάιλντ που τους έχει τύχει είναι μία λακκούβα ένα στενό παρακάτω από το σπίτι τους!

Τώρα για τις χαζογκόμενες/κυράτσες που βλέπεις να οδηγούν τα θηρία – και είναι πάρα πολλές - τι να πω! Συνήθως είναι τα 2α αυτοκίνητα της οικογένειας τα κυριλέ, του σαββατοκύριακου!, ο σύζυγος πάει το πρωί στη δουλεία με το Οπελ κόρσα, και η μαντάμ καβαλάει την καγιέν, όπως καβάλαγε μικρή τον γάιδαρο στο χωριό, και πάει λαϊκή!

Θα μου πείτε, μα καλά τι σκούζεις, αφού και εσύ θες ένα τέτοιο! Και βέβαια θέλω, αλλά το φθηνότερο! Με τα λιγότερα κυβικά, και μόνο γιατί είναι ψηλό, όχι για κανένα άλλο λόγο. Σε χιόνια δεν με ενδιαφέρει να πάω, δεν ξέρω να οδηγώ σε χιόνια, σε χωματόδρομους έτσι και αλλιώς πάω με το δικό μου, που του έβαλα λάστιχα για χώμα και το έκανα παντός καιρού, έτσι για να μπορώ να κουβαλάω πιο πολλά πράγματα, για να έχω μεγάλα πορτμπαγκαζ, και να μπορώ να βάζω όλο και πιο πολλούς φίλους μέσα, το θέλω. Αυτοί είναι οι λόγοι, αλλά μάλλον δεν θα το κάνω, μια χαρά πάει και ο δικός μου ο κουβάς, δεν έχω σταματήσει προς το παρόν μπροστά σε κανένα χωματόδρομο και με έχει βγάλει ασπροπρόσωπη, όταν άλλοι καγενάτοι φίλοι μου, δεν το τόλμησαν γιατί «τα χαλικάκια που πετάγονται γδέρνουν το χρώμα»!!!!

Στην Κύμη πέρασα υπέροχα, είναι πανέμορφα εκεί, πολύ εύκολα να πάς, 2 ώρες δρόμο και οι παραλίες είναι φοβερές! Άσε τους κουμιότικους μπακλαβάδες! Δεν υπάρχουν λόγια.

Και στο Τρίκερι που πήγα μετά ομοίως υπέροχα ήτανε! Φοβερά νερά, φοβερές θέες, πανέμορφα μέρη. Γελάσαμε με την ψυχή μας, με διάφορες πλάκες, και βέβαια φάγαμε του σκασμού. Δεν μπορώ να τρωω άλλο!!! Πρέπει να κάνω μία αποτοξίνωση με φρούτα νομίζω.

Λοιπόν η σημερινή συνταγή, είναι λίγο μυστήρια, ξέρω δεν θα την κάνετε γιατί οι περισσότεροι είστε παραδοσιακοί τύποι, αλλά σας την γράφω γιατί πιστεύω ότι είναι μία υπέροχη ιδέα, τώρα το καλοκαίρι, να κρυώσετε ελαφρά ένα καλό κόκκινο κρασάκι, να φωνάξετε φίλους και να κάτσετε στην βεράντα να φάτε ελαφριά τυράκια με ......

Σάλτσα από κεράσια και μπαλσάμικο

2 κούπες κεράσια, ξεκουκουτσιασμένα
5 ξερά βερίκοκα ψιλοκομμένα
½ κούπα ξανθές σταφίδες
1 κουταλάκι του γλυκού σπόρους κόλιανδρο σπασμένους σε ένα γουδί
1 κουταλάκι του γλυκού κύμινο
¼ της κούπας ξύδι μπαλσάμικο
¼ της κούπας ζάχαρη
ξύσμα από 1 λεμόνι
1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι

Σε ένα κατσαρολάκι βάζετε όλα τα υλικά να βράσουν μαζί με ½ κούπα νερό, σε πολύ χαμηλή φωτιά για περίπου 30 λεπτά μέχρι να γίνει το μίγμα πηχτό σαν μαρμελάδα. Βάλτε το σε ένα βάζο και αφήστε το να κρυώσει καλά και στο ψηγείο για μερικές ώρες. Είναι υπέροχο συνοδευτικό λευκών τυριών, μανούρι, ανθότυρο, μπρι, καμαμπέρ, αλλά και γλυκιάς γραβιέρας, και παρμεζάνας! Με λίγα ψαγμένα ψωμάκια και μερικά κριτσίνια, την κάτσατε τη βάρκα φίλοι μου, θα πιείτε όλη τη κάβα!

Mini Διακοπές

Φεύγω σήμερα, πάω στην Κύμη και μετά θα πάω Πήλιο. Έτσι για να σπάσω την αναμονή περιμένοντας τον Αύγουστο!!!