Δεν ξέρω για εσάς, εγώ κάθε μέρα παίρνω καμιά 15 μειλς, με κύριο θέμα αυτά που συμβαίνουν αυτή τη περίοδο. Το τι ασυναρτησίες γράφουν αυτά τα μηνύματα, δεν μπορώ να σας περιγράψω.
Είναι προφανές ότι οι συντάκτες αυτών των μέιλ, είναι α) λάτρες των θεωριών συνομωσίας, β) οπαδοί του λαϊκισμού γ) ηλίθιοι δ) αμόρφωτοι! Και τα ίδια πιστεύουν ότι είμαι και εγώ, αλλιώς δεν θα μου έστελναν τέτοια μέιλ.
Διάβασα σε ένα τέτοιο μήνυμα, για παράδειγμα, ότι το χρέος της Ελλάδας είναι 500 δις ευρώ και τα κέρδη των τραπεζών είναι 1 τρις ευρώ!! Παρακάτω το ίδιο κείμενο βέβαια έλεγε ότι τα κέρδη της Εθνικής Τράπεζας τα τελευταία 6 χρόνια είναι 6,3 δις. Λογικά σκεπτόμενη λοιπόν συμπεραίνω ότι είτε οι υπόλοιπες τράπεζες έβγαλαν 993,7 δις, ή δεν ξέρω αριθμητική.
Κάπου αλλού έλεγε ότι ο Δασκαλόπουλος σε ταξίδι του στο Λονδίνο αγόρασε πίνακα ζωγραφικής που έκανε 1,5 εκατομμύρια δολάρια. Όχι πείτε μου είναι κακό αυτό??? Παράνομο? Να τον βάλουμε μέσα, ρε παιδιά!
Ένας είναι ο κοινός παρανομαστής τόσο σε αυτά τα μηνύματα αλλά και σε όλες τις κουβέντες που γίνονται, τα νούμερα! Πολλά πάμπολλα νούμερα που ρίχνονται στο τραπέζι χωρίς καμία αξιοπιστία, χωρίς κανένα νόημα, εκατομμύρια από δω, χιλιάδες από εκεί, τα πάντα όλα. 250 000 εκπαιδευτικοί λεει η κυβέρνηση, 125 000 λενε οι συνδικαλιστές, είμαστε η μόνη χώρα που δίνει 14 μισθούς λένε κάποιοι, πολλές χώρες δίνουν 14 μισθούς λένε άλλοι (για παράδειγμα το Βέλγιο που έμαθα πρόσφατα).
Επίσης όλα αυτά τα μηνύματα καταλήγουν σε ένα συμπέρασμα, λεφτά υπάρχουν, και μάλιστα πάρα πολλά λεφτά, το δημόσιο χρέος μας μπορεί ευκολότατα να εξαλειφθεί αρκεί να πάρουμε τα λεφτά από αυτούς που τα έχουνε. Τώρα πως αυτό θα γίνει σε μία καπιταλιστική χώρα, δεν μας λένε οι συντάκτες αυτών των μέιλ. Τι να κάνω δηλαδή, να πάω στη Γιάννα και να της πω δώσε τα λεφτά μωρή;; και αυτή τι θα κάνει θα μου τα δώσει ή θα μου σβουρίξει καμία μπούφλα;; Γιατί μάλλον για φάπα το βλέπω το πράγμα, στην καλύτερη των περιπτώσεων να την κάνει για καμία άλλη χώρα, δεν μας έχει ανάγκη άλλωστε.
Επειδή λοιπόν αυτά τα πράγματα δεν γίνονται σε μια δημοκρατική καπιταλιστική χώρα, τότε να υποθέσω ότι οι συντάκτες αυτών των μηνυμάτων, είναι οπαδοί της επαναστάσεως, με τα κουμπούρια και τα λοιπά φιλειρηνικά αισθήματα. Και πάλι, λεω, μαζί σας ρε παιδιά, να το θέλουν οι πολλοί να κάνω την καρδιά μου πέτρα και εγώ και να έρθω μαζί σας, στην επανάσταση, εγώ και η Λιάνα (του θείου-θυμάστε?). Έλα μου όμως που είμαστε βαθιά καπιταλιστικά γουρούνια όλα μας, τα αγαθά του καπιταλισμού, συμπεριλαμβανομένων των μέιλς (αν περιμέναμε από τα συντρόφια τέτοια τεχνολογική πρόοδο .... σωθήκαμε) τα θέμε και τα χαιρόμαστε, αλλά δεν αναρωτηθήκαμε ποτέ, μα ποτέ, ποιες είναι οι κοινονικοοικονομικές συνθήκες που γέννησαν. Διαβάστε και λίγο Καστοριάδη, δεν θα σας βλάψει.
Αυτό που εγώ περιμένω από την Αριστερά, είναι εμπεριστατωμένη επιχειρηματολογία με σωστά και ακριβή στοιχεία και λύσεις εφικτές και σύγχρονες. Αν εντυπωσιαζόμουνα από σαχλαμάρες για αγράμματους μη νοήμονες, θα ήταν αλλιώς τα πράγματα στη ζωή μου.
Παρακαλώ μην μου στέλνετε άλλες βλακείες. Αν δεν μπορείτε να με βοηθήσετε, σιωπήστε!
Πιπεροσαλάτα (τεπενατ)
2 πράσινες πιπεριές
2 κόκκινες πιπεριές
2 πιπεριές κέρατο
4 φρέσκα κρεμμύδακια
2 κουταλιές της σούπας μαύρες σταφίδες
1 ½ φλιτζάνι του καφέ λάδι
2 σκελίδες σκόρδο κομμένες στα 4
1 κουταλιά της σούπας πελτέ ντομάτας διαλυμένο σε 1 φλιτζάνι νερό
3-4 κουταλιές της σούπας ξύδι
3 κουταλάκια του γλυκού ζάχαρη
λίγο κύμινο
λίγο μαύρο πιπέρι
χοντρό αλάτι
νερό όσο χρειαστεί
Καθαρίζουμε τις πιπεριές και τις κόβουμε σε χοντρά κομμάτια Ψιλοκόβουμε τα κρεμμύδια και τα βάζουμε σε ένα τηγάνι, μαζί με λίγο νερό για να μαλακώσουν. Στη συνέχεια προσθέτουμε τις πιπεριές και τις σταφίδες και αφήνετε να τραβήξουν τα υλικά το νερό, σε μέτρια φωτιά. Αφού πιούν το νερό, προσθέτουμε το λάδι, χαμηλώνουμε τη φωτιά και ρίχνουμε και το σκόρδο, αφήνοντας για λίγο τα υλικά να σωταριστούν καλά. Προσθέτουμε στο τηγάνι τον πελτέ ντομάτας διαλυμένο με νερό, το κύμινο, το μαυροπίπερο, το αλάτι το ξύδι και τη ζάχαρη ανακατεύοντας διαρκώς. Αν χρειαστεί προσθέτουεμ λίγο ακόμα νερό. Αφήνετε την πιπεροσαλάτα να βράσει για περίπου 10 λεπτά σε σιγανή φωτιά.
Πέμπτη 29 Απριλίου 2010
Τρίτη 27 Απριλίου 2010
Frankly my dear I do not give a damn
Ειλικρινά αγαπητή μου δεν δίνω δεκάρα .....
Τι σας λεω τώρα;; τι να πω η έρμη, να σας βγάλω από τη πραγματικότητα προσπαθώ, να σας ταξιδέψω μακριά, μακριά από τη χώρα που το μόνο πράγμα που εξάγει είναι καταθέσεις, μακριά από τους ανθρώπους που δεν φταινε σε τίποτα, μακριά ...
Ήταν μία κρύα νύχτα, κάπου εκεί στα 1870, στην Ατλάντα της Τζώρτζια, Ουσα (Georgia, USA, εκεί που έγιναν οι Ολυμπιακοί, που μας έκλεψαν οι Αμερικανοί τις Κοκα Κόλα, όλα εγώ θα σας τα λεω επιτέλους). Είχε μόλις πεθάνει η Μέλανι, και η Σκάρλετ είχε, επιτέλους, καταλάβει ότι ο άνδρας της ζωής της δεν ήταν ο νερόβραστος Ασλεϊ, αλλά ο τσογλαναράς Ρέτ Μπάτλερ, που αν μη τι άλλο της είχε δώσει να καταλάβει στο παρελθόν. Στο κεφαλόσκαλο του σπιτιού, ο Ρετ είναι έτοιμος να την κάνει ο άνθρωπος, και τον προλαβαίνει η Σκάρλετ, που ήταν και γαμώ τις γκόμενες λέμε, και του λεει ότι τον αγαπάει και να μην φύγει και άλλα τέτοια σαχλά πράγματα. Όποιος βέβαια γνωρίζει τον χαρακτήρα του Ρετ, καταλαβαίνει ότι δεν πέφτει με τέτοια, η μικρά όμως Σκάρλετ, κακομαθημένη όπως ήταν δεν μπορούσε να δεχτεί ότι ο Ρετ την αφήνει.
Γουάτ σαλ αι ντου;;; what shall I do?? Ρωτάει όλο αγωνία.
Ειλικρινά αγαπητή μου δεν δίνω δεκάρα ....., ήταν η πληρωμένη απάντηση που έλαβε η μικρά.
Κάπου εκεί βέβαια συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να αφήσει ένα ολόκληρο βιβλίο στο οποίο πρωταγωνιστεί να κλείσει με την άπαιχτη ατάκα του Ρετ, .... και έτσι περνάει μπροστά λέγοντα το μοναδικό .... τουμόροου ίς αναδερ ντέι (tomorrow is another day), αύριο είναι μία άλλη μέρα!!!
Έτσι λοιπόν αγαπητοί μου κλείνει το αγαπημένο μου βιβλίο! Γιατί μπορεί εσάς να σας φαίνετε αστείο, μπορεί να γελάτε, μπορεί να με θεωρείτε ρηχή και χωρίς κουλτούρα, δεν με νοιάζει, εμένα το αγαπημένο μου βιβλίο είναι το Όσα Παίρνει ο Άνεμος!!!
Το έχω διαβάσει άπειρες φορές, έχω δει την ταινία άλλες τόσες, έχω διαβάσει όλες τις επίσημες και ανεπίσημες συνέχειές του, και λατρεύω τον Κλαρκ Κέιμπλ απλά και μόνο γιατί έπαιξε τον Ρετ Μπάτλερ. Η Βίβιαν Λί από την άλλη ως Σκάρλετ Ο’ Χάρα ήταν θεά, αλλά πως να το κάνουμε τον έπρηξε τον άνθρωπο, οπότε και τη συμπαθώ λιγότερο.
Πρόσφατα τελείωσα μία ακόμα συνέχειά του, το φοβερό βιβλίο με τίτλο «Ρετ Μπατλερ, ο Τυχοδιώκτης του Νότου», όπου περιγράφει την ιστορία από τη πλευρά που Ρετ αυτή τη φορά, και εκεί αποδεικνύετε ότι οι απόψεις μου για την σχέση τους είναι απολύτως σωστές, πράγμα βέβαια που δεν ενδιαφέρει κανένα.
Εκτός όμως απ΄ ότι τελείωσα το βιβλίο και ξαναθυμήθηκα όλα τα ωραία και τρομερά που συνέβησαν τότε, νομίζω ότι οι ατάκες του ταιριάζουν απόλυτα στην κατάστασή μας.
Τόσα χρόνια κάναμε του κεφαλιού μας και αψηφούσαμε την ΕΟΥ (ΕΕ για τους ημιμαθείς). Τώρα που είδαν και απόειδαν και πάνε να την κάνουν, τρέχουμε από πίσω τους και τους πουλάμε έρωτα.
Τι να κάνω;; τι να κάνω;;; ρωτάμε όλο αγωνία, ως μία σύγχρονη παραστρατημένη Σκάρλετ Ο’ Χαρα (πως να το κάνουμε!! Τα looks τα έχουμε)
Ειλικρινά αγάπη μου, δεν μου καίγεται καρφί!! Μας απαντάει ο σκληρός, αλλά ελκυστικός Ρετ, που πλέον προσωποποιείται στη ΕΟΥ.
Που θα πάει όμως, θα την πατήσει για άλλη μία φορά, όπως περίτρανα αποδεικνύετε στη συνέχεια του Βιβλίου!!!
Αυτά τα ωραία είχα να σας πω, τώρα φαγάκια. Το πιο νόστιμο και υγιεινό εθνικό μας γλυκό είναι το Παστέλι. Τώρα που πήγα στις Βρυξέλες, είχα πάρει για μία φίλη εκεί, ένα λάδι και λίγες μάντολες κεφαλλονίτικες. Όταν τις τα έδωσα και πριν ανοίξει τη σακούλα με ρωτάει χαρούμενη, μου έφερες παστέλι;;; Δυστυχώς δεν της είχα πάει παστέλι, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι αυτό το υπέροχο γλυκάκι αρέσει και σε άλλους εκτός από εμένα! Τολμήστε να το φτιάξετε είναι πολύ εύκολο και ότι καλύτερο βέβαια για τα παιδιά.
Παστέλι
Σε μία κατσαρολίτσα βάλτε μισό κιλό μέλι αρωματικό. Προτιμήστε μέλι από το χωριό, και αν είναι δυνατόν όχι μέλι ανθέων αλλά ερείκης ή το βανιλάτο μέλι από τη Βυτίνα, τέλος πάντων ότι βρείτε. Ζεσταίνετε το μέλι μέχρι να αφρίσει και να αρχίσει να κοχλάζει. Αφαιρέστε το απ’ τη φωτιά και προσθέστε μισό κιλό σουσάμι. Ανακατέψτε καλά και χύστε το μείγμα πάνω σε μία λαμαρίνα όπου έχετε απλώσει λαδόκολλα. Απλώστε το μείγμα με μία ξύλινη κουτάλα ώστε να έχει πάχος περίπου 1 δάχτυλο και αφήστε το ένα βράδυ να στεγνώσει. Την επόμενη με ένα μαχαίρι κόψτε το μπακλαβαδωτά και τυλίξτε το κάθε κομμάτι με διαφανή μεμβράνη.
Τι σας λεω τώρα;; τι να πω η έρμη, να σας βγάλω από τη πραγματικότητα προσπαθώ, να σας ταξιδέψω μακριά, μακριά από τη χώρα που το μόνο πράγμα που εξάγει είναι καταθέσεις, μακριά από τους ανθρώπους που δεν φταινε σε τίποτα, μακριά ...
Ήταν μία κρύα νύχτα, κάπου εκεί στα 1870, στην Ατλάντα της Τζώρτζια, Ουσα (Georgia, USA, εκεί που έγιναν οι Ολυμπιακοί, που μας έκλεψαν οι Αμερικανοί τις Κοκα Κόλα, όλα εγώ θα σας τα λεω επιτέλους). Είχε μόλις πεθάνει η Μέλανι, και η Σκάρλετ είχε, επιτέλους, καταλάβει ότι ο άνδρας της ζωής της δεν ήταν ο νερόβραστος Ασλεϊ, αλλά ο τσογλαναράς Ρέτ Μπάτλερ, που αν μη τι άλλο της είχε δώσει να καταλάβει στο παρελθόν. Στο κεφαλόσκαλο του σπιτιού, ο Ρετ είναι έτοιμος να την κάνει ο άνθρωπος, και τον προλαβαίνει η Σκάρλετ, που ήταν και γαμώ τις γκόμενες λέμε, και του λεει ότι τον αγαπάει και να μην φύγει και άλλα τέτοια σαχλά πράγματα. Όποιος βέβαια γνωρίζει τον χαρακτήρα του Ρετ, καταλαβαίνει ότι δεν πέφτει με τέτοια, η μικρά όμως Σκάρλετ, κακομαθημένη όπως ήταν δεν μπορούσε να δεχτεί ότι ο Ρετ την αφήνει.
Γουάτ σαλ αι ντου;;; what shall I do?? Ρωτάει όλο αγωνία.
Ειλικρινά αγαπητή μου δεν δίνω δεκάρα ....., ήταν η πληρωμένη απάντηση που έλαβε η μικρά.
Κάπου εκεί βέβαια συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να αφήσει ένα ολόκληρο βιβλίο στο οποίο πρωταγωνιστεί να κλείσει με την άπαιχτη ατάκα του Ρετ, .... και έτσι περνάει μπροστά λέγοντα το μοναδικό .... τουμόροου ίς αναδερ ντέι (tomorrow is another day), αύριο είναι μία άλλη μέρα!!!
Έτσι λοιπόν αγαπητοί μου κλείνει το αγαπημένο μου βιβλίο! Γιατί μπορεί εσάς να σας φαίνετε αστείο, μπορεί να γελάτε, μπορεί να με θεωρείτε ρηχή και χωρίς κουλτούρα, δεν με νοιάζει, εμένα το αγαπημένο μου βιβλίο είναι το Όσα Παίρνει ο Άνεμος!!!
Το έχω διαβάσει άπειρες φορές, έχω δει την ταινία άλλες τόσες, έχω διαβάσει όλες τις επίσημες και ανεπίσημες συνέχειές του, και λατρεύω τον Κλαρκ Κέιμπλ απλά και μόνο γιατί έπαιξε τον Ρετ Μπάτλερ. Η Βίβιαν Λί από την άλλη ως Σκάρλετ Ο’ Χάρα ήταν θεά, αλλά πως να το κάνουμε τον έπρηξε τον άνθρωπο, οπότε και τη συμπαθώ λιγότερο.
Πρόσφατα τελείωσα μία ακόμα συνέχειά του, το φοβερό βιβλίο με τίτλο «Ρετ Μπατλερ, ο Τυχοδιώκτης του Νότου», όπου περιγράφει την ιστορία από τη πλευρά που Ρετ αυτή τη φορά, και εκεί αποδεικνύετε ότι οι απόψεις μου για την σχέση τους είναι απολύτως σωστές, πράγμα βέβαια που δεν ενδιαφέρει κανένα.
Εκτός όμως απ΄ ότι τελείωσα το βιβλίο και ξαναθυμήθηκα όλα τα ωραία και τρομερά που συνέβησαν τότε, νομίζω ότι οι ατάκες του ταιριάζουν απόλυτα στην κατάστασή μας.
Τόσα χρόνια κάναμε του κεφαλιού μας και αψηφούσαμε την ΕΟΥ (ΕΕ για τους ημιμαθείς). Τώρα που είδαν και απόειδαν και πάνε να την κάνουν, τρέχουμε από πίσω τους και τους πουλάμε έρωτα.
Τι να κάνω;; τι να κάνω;;; ρωτάμε όλο αγωνία, ως μία σύγχρονη παραστρατημένη Σκάρλετ Ο’ Χαρα (πως να το κάνουμε!! Τα looks τα έχουμε)
Ειλικρινά αγάπη μου, δεν μου καίγεται καρφί!! Μας απαντάει ο σκληρός, αλλά ελκυστικός Ρετ, που πλέον προσωποποιείται στη ΕΟΥ.
Που θα πάει όμως, θα την πατήσει για άλλη μία φορά, όπως περίτρανα αποδεικνύετε στη συνέχεια του Βιβλίου!!!
Αυτά τα ωραία είχα να σας πω, τώρα φαγάκια. Το πιο νόστιμο και υγιεινό εθνικό μας γλυκό είναι το Παστέλι. Τώρα που πήγα στις Βρυξέλες, είχα πάρει για μία φίλη εκεί, ένα λάδι και λίγες μάντολες κεφαλλονίτικες. Όταν τις τα έδωσα και πριν ανοίξει τη σακούλα με ρωτάει χαρούμενη, μου έφερες παστέλι;;; Δυστυχώς δεν της είχα πάει παστέλι, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι αυτό το υπέροχο γλυκάκι αρέσει και σε άλλους εκτός από εμένα! Τολμήστε να το φτιάξετε είναι πολύ εύκολο και ότι καλύτερο βέβαια για τα παιδιά.
Παστέλι
Σε μία κατσαρολίτσα βάλτε μισό κιλό μέλι αρωματικό. Προτιμήστε μέλι από το χωριό, και αν είναι δυνατόν όχι μέλι ανθέων αλλά ερείκης ή το βανιλάτο μέλι από τη Βυτίνα, τέλος πάντων ότι βρείτε. Ζεσταίνετε το μέλι μέχρι να αφρίσει και να αρχίσει να κοχλάζει. Αφαιρέστε το απ’ τη φωτιά και προσθέστε μισό κιλό σουσάμι. Ανακατέψτε καλά και χύστε το μείγμα πάνω σε μία λαμαρίνα όπου έχετε απλώσει λαδόκολλα. Απλώστε το μείγμα με μία ξύλινη κουτάλα ώστε να έχει πάχος περίπου 1 δάχτυλο και αφήστε το ένα βράδυ να στεγνώσει. Την επόμενη με ένα μαχαίρι κόψτε το μπακλαβαδωτά και τυλίξτε το κάθε κομμάτι με διαφανή μεμβράνη.
Δευτέρα 26 Απριλίου 2010
Προσπαθούμε
Έτσι λοιπόν καθόμαστε στον καναπέ, έχουμε φαει τα σουβλάκια μας με μπόλικο τζατζικοκρέμμυδο αλλά αλάδωτη τη πίτα, χωνεύουμε με κανένα μπυρόνι και ....τσούπ .... χλάτς ... νατη η σφαλιάρα.
Κοιτάμε αριστερά – δεξιά να δούμε από που μας ήρθε, τίποτα ... νέκρα στο σπίτι. Ποιος το φελέκι σβουρίζει σφαλιάρες βραδιάτικα;;; τίποτα!!
Γυρίζω το κεφάλι και βλέπω τον νεότερο από τους Παπανδρέου, με μπακγκραουντ κατάλληλο για διαφήμιση του ΕΟΤ, να μας λεει ότι δεν μας δανείζουν πλέον και άρα θα πάμε σε δντ, τσκ, κψβ, και εου μαζί, που και μας δανείζουν με επιτόκια φ ο β ε ρ ά σου λεω κάτι στο 5% λένε, αλλά και αναλαμβάνουν αυτοί να μας κυβερνάνε, έτσι ακυβέρνητοι που γίναμε πλέον.
Τι να πω η έρμα, άλαλη έμεινα. Κάτι έλεγε εκεί η Πρετεντέρα, κάτι η Όλγα, δεν πολυκαταλάβαινα. Μία απορία με είχε συνεπάρει. Γιατί έπρεπε να πάει ο εκλεγμένος μας στου διαόλου το κρικέλαφο για να μας πει ότι είχε να πει το παλικάρι. Δεν λεω πανέμορφο το Καστελόριζο, δεν έχω πάει βέβαια, αλλά πολύ όμορφο φαινότανε, πιο κοντά όμως δεν μπορούσε να μας την αμολήσει?
Έτσι λοιπόν βγάλαμε μία εικόνα, στα διεθνή μέσα, που ήταν ... λίγο κρασί λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου!!, που να μας λυπηθούν τώρα!! Βλέπει ο κακομοίρης ο Γερμανός, που σημειωτέων του ζητάμε να δουλεύει ακατάπαυστα για να πληρώνει τους Έλληνες Δημόσιους Υπάλληλους, βλέπει λοιπόν τον ήλιο, τη θαλασσίτσα πλίτσι πλίτσι, τα σπιτάκια όμορφα και χαριτωμένα και σου λεει δεν πληρώνω δεν πληρώνω! Που αν δεν ήξερα ότι ήταν θεατρικό του Νάριο Φο, θα πίστευα ότι βγήκε από την περίσταση.
Δεν τους καταλαβαίνω τους συμβολισμούς λοιπόν του πρόεδρά μας. Ίσως εκείνος ο καθηγητής – ήρωας του Νταν Μπράουν να τα πήγαινε καλύτερα.
Αμ’ το άλλο; Εδώ ο κόσμος τα έχει χαμένα κυριολεκτικά, και δεν ξέρει τι να κάνει, βγαίνουν και όλοι οι καθηγητάδες στα πρωινάδικα και σου εξηγούν όλα τα μακροοικονομικά στοιχεία τις οικονομίας μας, λες και κάνουν μάθημα σε μεταπτυχιακούς φοιτητές του Λοντον Σκουλ οφ Εκονόμικς. Κατ’ αρχήν ο κόσμος θέλει να μάθει αν θα πτωχεύουμε και κλείσουν οι τράπεζες και χάσει ο κοσμάκης τα λεφτά του. Το να βγαίνει με τη τσίμπλα στο μάτι ο κύριος Τσουμπουρλούκας να μας αναλύει τα μαύρα μας τα χάλια με επιστημονικούς όρους, ... μη χέσω!
Χώρια που η απορία μας αρέσει δεν μας αρέσει δημιουργείται, πουθε και ξεφούρνισαν όλοι αυτοί οι καθηγητάδες;;; πόσους έχουμε σαν χώρα;; είναι δυνατόν;; είναι μιλιούνια!!! Και που ήταν τόσα χρόνια ;; που εμφανίζονται τώρα με αέρα καρδινάλιου και μας λένε τι έπρεπε να γίνει ... γιατί πουλάκι μου δεν μίλαγες τόσο καιρό;;; άντε μη σε πάρει και εσένα η μπάλα .....
Η πιο κάτω συνταγή είναι παραδοσιακό ελληνικό φαγητό, απ΄ αυτά που τρώγανε οι παππούδες μας στα χωριά τους. Πρέπει να γυρίσουμε πίσω στην παράδοση βλέπετε, φασόλια και ξερό ψωμί εφεξής! Εμένα δεν μου αρέσει γιατί μια από τις ελάχιστες ιδιοτροπίες μου είναι ότι δεν τρωω γίγαντες. Η συνταγή από το Μπουκιά και Συχώριο.
Φασουλονταβάς Πρεσπών
1 κιλό φασόλια Πρεσπών ελέφαντες καλά μουλιασμένα όλη τη νύκτα
1 φλιτζ τσαγιού ελαιόλαδο
2 μεγάλα κρεμμύδια χοντροκομμένα
2 καρότα κομμένα σε ροδέλες
2 κόκκινες πιπεριές κομμένες σε σπιρτόξυλα
4 πιπεριές Φλωρίνης τουρσί
4 κουτ σούπας πάπρικα σε σκόνη γλυκιά
1 φλιτζ τσαγιού μαϊντανό
αλάτι, πιπέρι
Σε μια μεγάλη κατσαρόλα, ρίχνουμε το ελαιόλαδο και σοτάρουμε το χοντροκομμένο κρεμμύδι, τα καρότα, τις 2 κόκκινες πιπεριές, τις 4 πιπεριές Φλωρίνης κομμένες επίσης σε κομματάκια, μέχρι να μαραθούν τα υλικά. Ρίχνουμε μέσα τα μουλιασμένα φασόλια. Τα ανακατεύουμε καλά με τα υπόλοιπα υλικά. Αλατοπιπερόνουμε και αδειάζουμε το περιεχόμενο της κατσαρόλας σε ένα ταψί του φούρνου. Πασπαλίζουμε με τη γλυκιά πάπρικα και σκορπάμε το μαϊντανό πάνω στα φασόλια. Μαγειρεύουμε στο φούρνο για περίπου 1 ώρα και 15 λεπτά συμπληρώνοντας αν χρειαστεί κατά το μαγείρεμα λίγο καυτό νερό. Τα φασόλια θα είναι έτοιμα όταν γίνουν τρυφερά και κάνουν από πάνω μια κρούστα. Τα σερβίρουμε ζεστά ή κρύα συνοδεία από τουρσί, ελιές και αντσούγιες στο λάδι.
Κοιτάμε αριστερά – δεξιά να δούμε από που μας ήρθε, τίποτα ... νέκρα στο σπίτι. Ποιος το φελέκι σβουρίζει σφαλιάρες βραδιάτικα;;; τίποτα!!
Γυρίζω το κεφάλι και βλέπω τον νεότερο από τους Παπανδρέου, με μπακγκραουντ κατάλληλο για διαφήμιση του ΕΟΤ, να μας λεει ότι δεν μας δανείζουν πλέον και άρα θα πάμε σε δντ, τσκ, κψβ, και εου μαζί, που και μας δανείζουν με επιτόκια φ ο β ε ρ ά σου λεω κάτι στο 5% λένε, αλλά και αναλαμβάνουν αυτοί να μας κυβερνάνε, έτσι ακυβέρνητοι που γίναμε πλέον.
Τι να πω η έρμα, άλαλη έμεινα. Κάτι έλεγε εκεί η Πρετεντέρα, κάτι η Όλγα, δεν πολυκαταλάβαινα. Μία απορία με είχε συνεπάρει. Γιατί έπρεπε να πάει ο εκλεγμένος μας στου διαόλου το κρικέλαφο για να μας πει ότι είχε να πει το παλικάρι. Δεν λεω πανέμορφο το Καστελόριζο, δεν έχω πάει βέβαια, αλλά πολύ όμορφο φαινότανε, πιο κοντά όμως δεν μπορούσε να μας την αμολήσει?
Έτσι λοιπόν βγάλαμε μία εικόνα, στα διεθνή μέσα, που ήταν ... λίγο κρασί λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου!!, που να μας λυπηθούν τώρα!! Βλέπει ο κακομοίρης ο Γερμανός, που σημειωτέων του ζητάμε να δουλεύει ακατάπαυστα για να πληρώνει τους Έλληνες Δημόσιους Υπάλληλους, βλέπει λοιπόν τον ήλιο, τη θαλασσίτσα πλίτσι πλίτσι, τα σπιτάκια όμορφα και χαριτωμένα και σου λεει δεν πληρώνω δεν πληρώνω! Που αν δεν ήξερα ότι ήταν θεατρικό του Νάριο Φο, θα πίστευα ότι βγήκε από την περίσταση.
Δεν τους καταλαβαίνω τους συμβολισμούς λοιπόν του πρόεδρά μας. Ίσως εκείνος ο καθηγητής – ήρωας του Νταν Μπράουν να τα πήγαινε καλύτερα.
Αμ’ το άλλο; Εδώ ο κόσμος τα έχει χαμένα κυριολεκτικά, και δεν ξέρει τι να κάνει, βγαίνουν και όλοι οι καθηγητάδες στα πρωινάδικα και σου εξηγούν όλα τα μακροοικονομικά στοιχεία τις οικονομίας μας, λες και κάνουν μάθημα σε μεταπτυχιακούς φοιτητές του Λοντον Σκουλ οφ Εκονόμικς. Κατ’ αρχήν ο κόσμος θέλει να μάθει αν θα πτωχεύουμε και κλείσουν οι τράπεζες και χάσει ο κοσμάκης τα λεφτά του. Το να βγαίνει με τη τσίμπλα στο μάτι ο κύριος Τσουμπουρλούκας να μας αναλύει τα μαύρα μας τα χάλια με επιστημονικούς όρους, ... μη χέσω!
Χώρια που η απορία μας αρέσει δεν μας αρέσει δημιουργείται, πουθε και ξεφούρνισαν όλοι αυτοί οι καθηγητάδες;;; πόσους έχουμε σαν χώρα;; είναι δυνατόν;; είναι μιλιούνια!!! Και που ήταν τόσα χρόνια ;; που εμφανίζονται τώρα με αέρα καρδινάλιου και μας λένε τι έπρεπε να γίνει ... γιατί πουλάκι μου δεν μίλαγες τόσο καιρό;;; άντε μη σε πάρει και εσένα η μπάλα .....
Η πιο κάτω συνταγή είναι παραδοσιακό ελληνικό φαγητό, απ΄ αυτά που τρώγανε οι παππούδες μας στα χωριά τους. Πρέπει να γυρίσουμε πίσω στην παράδοση βλέπετε, φασόλια και ξερό ψωμί εφεξής! Εμένα δεν μου αρέσει γιατί μια από τις ελάχιστες ιδιοτροπίες μου είναι ότι δεν τρωω γίγαντες. Η συνταγή από το Μπουκιά και Συχώριο.
Φασουλονταβάς Πρεσπών
1 κιλό φασόλια Πρεσπών ελέφαντες καλά μουλιασμένα όλη τη νύκτα
1 φλιτζ τσαγιού ελαιόλαδο
2 μεγάλα κρεμμύδια χοντροκομμένα
2 καρότα κομμένα σε ροδέλες
2 κόκκινες πιπεριές κομμένες σε σπιρτόξυλα
4 πιπεριές Φλωρίνης τουρσί
4 κουτ σούπας πάπρικα σε σκόνη γλυκιά
1 φλιτζ τσαγιού μαϊντανό
αλάτι, πιπέρι
Σε μια μεγάλη κατσαρόλα, ρίχνουμε το ελαιόλαδο και σοτάρουμε το χοντροκομμένο κρεμμύδι, τα καρότα, τις 2 κόκκινες πιπεριές, τις 4 πιπεριές Φλωρίνης κομμένες επίσης σε κομματάκια, μέχρι να μαραθούν τα υλικά. Ρίχνουμε μέσα τα μουλιασμένα φασόλια. Τα ανακατεύουμε καλά με τα υπόλοιπα υλικά. Αλατοπιπερόνουμε και αδειάζουμε το περιεχόμενο της κατσαρόλας σε ένα ταψί του φούρνου. Πασπαλίζουμε με τη γλυκιά πάπρικα και σκορπάμε το μαϊντανό πάνω στα φασόλια. Μαγειρεύουμε στο φούρνο για περίπου 1 ώρα και 15 λεπτά συμπληρώνοντας αν χρειαστεί κατά το μαγείρεμα λίγο καυτό νερό. Τα φασόλια θα είναι έτοιμα όταν γίνουν τρυφερά και κάνουν από πάνω μια κρούστα. Τα σερβίρουμε ζεστά ή κρύα συνοδεία από τουρσί, ελιές και αντσούγιες στο λάδι.
Δευτέρα 19 Απριλίου 2010
Από το πάρκο στη Μυροβόλο
Περάσαμε ένα σαββατοκύριακο γεμάτο συγκινήσεις. Κατ΄ αρχήν τη Παρασκευή η βόλτα στο Χαλάνδρι κατέληξε σε τσιπουροποσία, μετά γαρίδων, γέλιου και κουτσομπολιού με συναδέλφους μέχρι αργά.
Το Σάββατο πήγαμε από το Πάρκο στη Μυροβόλο με ένα μηχανάκι που άστραφτε στον ήλιο, και συντροφιά τον Αργύρη Μπακιρτζή και την παρέα του. Ξέρετε τους Χειμερινούς Κολυμβητές. Άλλα βίσκια εκεί, άλλη κραιπάλη.
Την Κυριακή, από το πρωί, πολύ μεγάλη παρέα αυτή τη φορά, κάναμε μπάρμπεκιου στο σπίτι φίλου. Ξεκινήσαμε από τις 1:00 και τελειώσαμε στις 7:00 περίπου. Στο ενδιάμεσο είχαμε αναλύσει τα σπρεντς, τα σκάνδαλα, το εκπαιδευτικό, το αν η ρακή είναι καλύτερη από το τσίπουρο, το γιατί ζει ακόμα ο Μητσοτάκης, και το πως είναι δυνατόν οι πακιστανοί να πουλάνε πλέον στα φανάρια το δεύτερο ΝτιΒιΝτι της Τζούλιας. Είμαστε βλέπετε παιδάκια με πολλαπλά ενδιαφέροντα και ευρυμαθείς.
Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι διόλου ανησύχησα για το θέμα των ηφαιστείων, και της στάχτης, αν και θεωρητικά πετάω για Βρυξέλλες την Τετάρτη. Σήμερα λοιπόν κατάλαβα ότι δεν έχω να πάω πουθενά, ..... μάλλον ... θα δούμε.
Αυτά λοιπόν τα νέα μου. Η παρακάτω συνταγή, που είναι πολύ ωραία, μα πολύ ωραία σας λεω, είναι γλυκόξυνη και ότι πρέπει για μετά από βαρβάτη κρεατοφαγία. Την έφτιαξα τη Κυριακή που φάγαμε μπόλικα μπριζολίδια και νομίζω ότι άρεσε. Είναι βέβαια του Παρλιάρου.
Τάρτα με κρέμα λεμόνι
250 γραμμάρια μπισκότα
80 γραμμάρια ζάχαρη
80 γραμμάρια βούτυρο λιωμένο
ξύσμα από ½ λεμόνι
Χυμός από 4 λεμόνια
Ξύσμα από 2 λεμόνια
3 κρόκοι μέτριων αυγών
400 γραμμάρια ζαχαρούχο γάλα
300 γραμμάρια κρέμα γάλακτος πλήρης
Στο μούλτι χτυπάμε τα μπισκότα να γίνουν σκόνη. Τα βάζουμε σε ένα μπολ και τα ανακατεύουμε με τη ζάχαρη, το ξύσμα από το ½ λεμόνι και το λιωμένο βούτυρο. Ανακατεύουμε καλά να νοτίσει από το βούτυρο το τρίμα του μπισκότου και στρώνουμε το μίγμα σε μία φόρμα με αποσπώμενο πάτο διαμέτρου 22 εκατοστών. Μην το βάλετε σε μεγαλύτερο τσέρκι όπως έκανα εγώ γιατί τότε η βάση θα είναι πολύ λεπτή και δεν θα κρατάει καλά την κρέμα. Στρώνουμε λοιπόν το μίγμα, πιέζοντας προς τα κάτω και προς τα τοιχώματα. Σε ένα μπολ ανακατεύουμε τους κρόκους με το χυμό των λεμονιών το ζαχαρούχο γάλα και το ξύσμα από τα δύο λεμόνια. Στο τέλος προσθέτουμε και τη κρέμα γάλακτος και ομογενοποιούμε το μίγμα. Γεμίζουμε με αυτό το μίγμα τη τάρτα και την ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς αέρα για 20-30 λεπτά μέχρι να δέσει λιγάκι η κρέμα. Δυστυχώς πρέπει να το φτιάξετε ην ίδια μέρα αν γίνετε. Εγώ το έκανα από τη προηγούμενη και το είχα στο ψυγείο με αποτέλεσμα η κρέμα να μουλιάσει το μπισκότο και να μην είναι όσο τραγανό πρέπει.
Το Σάββατο πήγαμε από το Πάρκο στη Μυροβόλο με ένα μηχανάκι που άστραφτε στον ήλιο, και συντροφιά τον Αργύρη Μπακιρτζή και την παρέα του. Ξέρετε τους Χειμερινούς Κολυμβητές. Άλλα βίσκια εκεί, άλλη κραιπάλη.
Την Κυριακή, από το πρωί, πολύ μεγάλη παρέα αυτή τη φορά, κάναμε μπάρμπεκιου στο σπίτι φίλου. Ξεκινήσαμε από τις 1:00 και τελειώσαμε στις 7:00 περίπου. Στο ενδιάμεσο είχαμε αναλύσει τα σπρεντς, τα σκάνδαλα, το εκπαιδευτικό, το αν η ρακή είναι καλύτερη από το τσίπουρο, το γιατί ζει ακόμα ο Μητσοτάκης, και το πως είναι δυνατόν οι πακιστανοί να πουλάνε πλέον στα φανάρια το δεύτερο ΝτιΒιΝτι της Τζούλιας. Είμαστε βλέπετε παιδάκια με πολλαπλά ενδιαφέροντα και ευρυμαθείς.
Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι διόλου ανησύχησα για το θέμα των ηφαιστείων, και της στάχτης, αν και θεωρητικά πετάω για Βρυξέλλες την Τετάρτη. Σήμερα λοιπόν κατάλαβα ότι δεν έχω να πάω πουθενά, ..... μάλλον ... θα δούμε.
Αυτά λοιπόν τα νέα μου. Η παρακάτω συνταγή, που είναι πολύ ωραία, μα πολύ ωραία σας λεω, είναι γλυκόξυνη και ότι πρέπει για μετά από βαρβάτη κρεατοφαγία. Την έφτιαξα τη Κυριακή που φάγαμε μπόλικα μπριζολίδια και νομίζω ότι άρεσε. Είναι βέβαια του Παρλιάρου.
Τάρτα με κρέμα λεμόνι
250 γραμμάρια μπισκότα
80 γραμμάρια ζάχαρη
80 γραμμάρια βούτυρο λιωμένο
ξύσμα από ½ λεμόνι
Χυμός από 4 λεμόνια
Ξύσμα από 2 λεμόνια
3 κρόκοι μέτριων αυγών
400 γραμμάρια ζαχαρούχο γάλα
300 γραμμάρια κρέμα γάλακτος πλήρης
Στο μούλτι χτυπάμε τα μπισκότα να γίνουν σκόνη. Τα βάζουμε σε ένα μπολ και τα ανακατεύουμε με τη ζάχαρη, το ξύσμα από το ½ λεμόνι και το λιωμένο βούτυρο. Ανακατεύουμε καλά να νοτίσει από το βούτυρο το τρίμα του μπισκότου και στρώνουμε το μίγμα σε μία φόρμα με αποσπώμενο πάτο διαμέτρου 22 εκατοστών. Μην το βάλετε σε μεγαλύτερο τσέρκι όπως έκανα εγώ γιατί τότε η βάση θα είναι πολύ λεπτή και δεν θα κρατάει καλά την κρέμα. Στρώνουμε λοιπόν το μίγμα, πιέζοντας προς τα κάτω και προς τα τοιχώματα. Σε ένα μπολ ανακατεύουμε τους κρόκους με το χυμό των λεμονιών το ζαχαρούχο γάλα και το ξύσμα από τα δύο λεμόνια. Στο τέλος προσθέτουμε και τη κρέμα γάλακτος και ομογενοποιούμε το μίγμα. Γεμίζουμε με αυτό το μίγμα τη τάρτα και την ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς αέρα για 20-30 λεπτά μέχρι να δέσει λιγάκι η κρέμα. Δυστυχώς πρέπει να το φτιάξετε ην ίδια μέρα αν γίνετε. Εγώ το έκανα από τη προηγούμενη και το είχα στο ψυγείο με αποτέλεσμα η κρέμα να μουλιάσει το μπισκότο και να μην είναι όσο τραγανό πρέπει.
Πέμπτη 15 Απριλίου 2010
Μικρά, μικρά και ασήμαντα
- Αποφάσισε να μην έρθει ο Ισμαήλ Κανταρέ στην Ελλάδα για την παρουσίαση του νέου του βιβλίου που θα γινόταν στο Μέγαρο. Ο λόγος τα ρατσιστικά συνθήματα που ακούστηκαν εναντίων των αλβανών στη παρέλαση. Δυστυχώς δεν έτυχε να διαβάσω κάποιο από τα βιβλία του, αλλά μου είναι πολύ γνωστός. Μάλλον είναι η μεγαλύτερη διεθνή προσωπικότητα της Αλβανίας μετά τη Μητέρα Τερέζα (αν και για αυτήν μαλώνουν Αλβανοί με Σκοπιανούς και δεν συμμαζεύετε). Το κακό βέβαια της είδησης είναι ότι μάλλον ο ευγενής αυτός γεράκος τελικά δεν διαφέρει και πολύ απ΄ αυτά τα βούρλα που φώναζαν ότι φώναζαν στην παρέλαση. Όλοι μας αισθανθήκαμε τόσο άσχημα με αυτά που ακούστηκαν στη παρέλαση, και τελικά η ακραία αυτή αντίδραση του Κανταρέ αποδεικνύει, για άλλη μία φορά, ότι η συμπεριφορά γεννά συμπεριφορά, .... σε αυτές της κατηγορίες!
- Τελικά ρε παιδιά τι γίνετε και έχω μπερδευτεί;;; οι ΑΕΚτζίδες είναι τρομοκράτες;; αυτό ισχύει και για τον Ντέμη;; και η Βανδή τι είναι, σύζυγος τρομοκράτη; πείτε μου να ξέρω έχω ένα φίλο Αεκτζή και μάλιστα θα πάω σπίτι του τη Κυριακή, μήπως κινδυνεύω;;; Συνέλθετεεεεε γιατί θα φάτε ντομάτεεεες!!!
- Γενικώς οι απεργίες είναι καλό πράγμα. Δίνουν τη δυνατότητα ενός καλού μπρά ντε φέρ, και ο δυνατότερος κερδίζει. Μόνο έτσι εξάλλου μπορεί ένας κλάδος να διεκδικήσει και να πετύχει. Αλλά .... απεργία στης πανελλήνιες είναι ότι χειρότερο μπορεί να κάνει ένας καθηγητής σε ένα μαθητή. Οι πανελλήνιες είναι – δυστυχώς – πιο σημαντική στιγμή στη ζωή ενός μαθητή, το άγχος που βιώνουν τα παιδιά είναι ανεπανάληπτο, όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό, δεν του αξίζει να είναι καθηγητής. Μπορεί να κάνουν απεργία από σήμερα και για πάντα, αλλά με τις πανελλήνιες δεν πρέπει να παίζει κανείς.
- Μπορεί να έπεσε πολύ γέλιο και λοιδορία με το «Επιτελούμε λειτούργημα γαμώτο!!» του κύριου Πάνου, προέδρου δημοσιογράφων, αλλά εγώ τον λυπήθηκα τον άνθρωπο. Βέβαια το να το λεει όλο αυτό στον Πρετεντέρη είναι ένα θέμα, αλλά εμένα αυτό το ξέσπασμα μου φάνηκε τελείως αυθεντικό. Σε ποιον αρέσει να τον λένε φερέφωνο;; σε κανένα (βέβαια εμένα και να με πούνε πουλημένη κάτι βλαμμένα παιδάκια, χέστηκα). Αλλά κύριε Πάνο μας το θέμα δεν είναι ότι σας λένε πουλημένους κάτι ζαβά ξεκούδουνα, το θέμα είναι ότι ακόμα και μεταξύ σας έτσι προσφωνήστε!! Για δείτε το λίγο το θεματάκι, γιατί όσο σας γυρνάει τη πλάτη ο κόσμος και αυξάνετε η ανεργία στο επάγγελμά σας τόσο χειρότερα θα γίνονται τα πράγματα.
- Τέλος έχω να κάνω μια καταγγελία!! Είναι απαράδεκτο να υπάρχουν στο ραδιόφωνο φωνές, αστείες φωνές, όχι γκομενοφωνές, αλλά μίκυ μάους φωνές, και να μην μπορείς να βρεις σε κοτζάμ ιντερνετ τις φωτογραφίες τους !!! απαράδεκτο λέμε, κάτι πρέπει να κάνει αυτή η αρχή προστασίας της περιέργειας και λοιπών λετζίτιμειτ απαιτήσεων του ραδιοφωνικού κοινού, λέμεεεε....
Πρόσφατα κάποιος, που δεν θυμάμαι ποιος βέβαια (έμενταλ λέγετε το πρόβλημα), μου έλεγε ότι του αρέσει πάρα πολύ η πολίτικη σαλάτα. Εμένα πάλι δεν είναι απ΄ τις αγαπημένες μου, αλλά του κάνω το χατίρι και γράφω τη συνταγή. Άνδρας είναι, και είπε ότι περιμένει τη συνταγή στο μπλοκ, άρα ... αν δει την ανάρτηση, ας μου κάνει τη χάρη να μου θυμίσει τα πως και τα τι ....
Μισό κιλό λάχανο ψιλοκομμένο
Το 1/3 αυτής της ποσότητας μοβ λάχανο ψιλοκομμένο
3 καρότα τριμμένα στον τρίφτη
4 κλαράκια σέλινο χωρίς τα φύλλα ψιλοκομμένα
2 σκελίδες σκόρδο λιωμένες
1 κόκκινη πιπεριά Φλωρίνης κομμένη σε καρεδάκια
2 κουταλιές ξύδι λευκό
χυμό από 1 λεμόνι
αλάτι και λάδι για το σερβίρισμα
Μέσα σε ένα μεγάλο μπολ βάζουμε το ψιλοκομμένο λάχανο, το μοβ λάχανο, τα τριμμένα καρότα, το σέλινο και το σκόρδο ψιλοκομμένο. Αλατίζουμε καλά , τα περιχύνουμε με το χυμό λεμονιού και ρίχνουμε μέσα 1 φλιτζανάκι του καφέ νερό. Τα πιέζουμε όλα μαζί με το χέρι μας και τα αφήνετε να μαριναριστούν για 1 ώρα εκτός ψυγείου. Σουρώνουμε τη σαλάτα από τα υγρά που έχει κατεβάσει, τη βάζουμε σε μια σαλατιέρα, και προσθέτουμε τη πιπεριά Φλωρίνης, περιχύνουμε με το ξύδι και ρίχνουμε όσο λάδι θέλουμε για το σερβίρισμα. Ανακατεύουμε και έτοιμη !
Τετάρτη 14 Απριλίου 2010
Ξαφνικά
Και ξαφνικά έφυγε ένας άνθρωπος που έλεγες ότι έχει πολλά να κάνει ακόμα.
Αφιερωμένο σε όλους εμάς που προτιμάμε τη ζωή και τη δημιουργία από το μηδενισμό του Μαζιώτη και της παρέας του. Για τον Μάνο Ξυδούς ....
Πούλα με ...
Για να επανέλθουμε στη μαγειρική μας, αποφάσισα χτες να φτιάξω μια γαλόπιτα γιατί είχα ένα φύλο τάρτας που έπρεπε να χρησιμοποιήσω, αλλά και γιατί ήθελα να ευχαριστήσω το μικρό το Στέλιο από το γραφείο που τώρα τελευταία έχει πήξει στη δουλειά. Τον ρώτησα λοιπόν, έχω φύλο τι θες να σου φτιάξω τυρόπιτα ή γαλόπιτα;;;
Και είπε ....
Γαλόπιτα
1 φύλο για τάρτες της Πίλσμπουρι
1 ½ λίτρο φρέσκο γάλα
3 κουταλιές της σούπας φρέσκο βούτυρο
1 φλιτζάνια ζάχαρη
1 φλιτζάνι σιμιγδάλι ψιλό
1 πορτοκαλόφλουδα για άρωμα ή 2 βανίλιες ή ένα κλωνάρι βανίλιας (το καλύτερο)
5 αυγά
μέλι, σουσάμι και κανέλα
Βουτυρώνουμε ένα πυρέξ που να χωράει το φύλο ώστε να καλύπτονται και τα πλάγια, και απλώνουμε το φύλο. Σε μία κατσαρόλα βάζουμε το γάλα με το βούτυρο και το αρωματικό να ζεσταθεί και όταν είναι ακόμα χλιαρό προσθέτουμε το σιμιγδάλι και ανακατεύουμε καλά. Μόλις αρχίσει να πήζει προσθέτουμε τη ζάχαρη και ανακατεύουμε καλά. Σε άλλο μπολ χτυπάμε καλά τα αυγά. Αφού αποσύρουμε τη κρέμα από τη φωτιά και την αφήσουμε λίγο να κρυώσει προσθέτουμε τα αυγά και ανακατεύουμε καλά όλα μαζί. Πετάμε τη φλούδα του πορτοκαλιού αν τη χρησιμοποιήσουμε τελικά Ρίχνουμε τη κρέμα πάνω από φύλο και γυρίζουμε όσο φύλο περισσεύει πάνω από τη κρέμα. Ψήνουμε στους 170 βαθμούς αέρα για περίπου 1 ώρα μέχρι να πάρει χρώμα από πάνω. Μόλις τη βγάλουμε και όσο είναι ακόμα ζεστή τη περιχύνουμε με μέλι και πασπαλίζουμε με σουσάμι και κανέλα.
Αφιερωμένο σε όλους εμάς που προτιμάμε τη ζωή και τη δημιουργία από το μηδενισμό του Μαζιώτη και της παρέας του. Για τον Μάνο Ξυδούς ....
Πούλα με ...
Για να επανέλθουμε στη μαγειρική μας, αποφάσισα χτες να φτιάξω μια γαλόπιτα γιατί είχα ένα φύλο τάρτας που έπρεπε να χρησιμοποιήσω, αλλά και γιατί ήθελα να ευχαριστήσω το μικρό το Στέλιο από το γραφείο που τώρα τελευταία έχει πήξει στη δουλειά. Τον ρώτησα λοιπόν, έχω φύλο τι θες να σου φτιάξω τυρόπιτα ή γαλόπιτα;;;
Και είπε ....
Γαλόπιτα
1 φύλο για τάρτες της Πίλσμπουρι
1 ½ λίτρο φρέσκο γάλα
3 κουταλιές της σούπας φρέσκο βούτυρο
1 φλιτζάνια ζάχαρη
1 φλιτζάνι σιμιγδάλι ψιλό
1 πορτοκαλόφλουδα για άρωμα ή 2 βανίλιες ή ένα κλωνάρι βανίλιας (το καλύτερο)
5 αυγά
μέλι, σουσάμι και κανέλα
Βουτυρώνουμε ένα πυρέξ που να χωράει το φύλο ώστε να καλύπτονται και τα πλάγια, και απλώνουμε το φύλο. Σε μία κατσαρόλα βάζουμε το γάλα με το βούτυρο και το αρωματικό να ζεσταθεί και όταν είναι ακόμα χλιαρό προσθέτουμε το σιμιγδάλι και ανακατεύουμε καλά. Μόλις αρχίσει να πήζει προσθέτουμε τη ζάχαρη και ανακατεύουμε καλά. Σε άλλο μπολ χτυπάμε καλά τα αυγά. Αφού αποσύρουμε τη κρέμα από τη φωτιά και την αφήσουμε λίγο να κρυώσει προσθέτουμε τα αυγά και ανακατεύουμε καλά όλα μαζί. Πετάμε τη φλούδα του πορτοκαλιού αν τη χρησιμοποιήσουμε τελικά Ρίχνουμε τη κρέμα πάνω από φύλο και γυρίζουμε όσο φύλο περισσεύει πάνω από τη κρέμα. Ψήνουμε στους 170 βαθμούς αέρα για περίπου 1 ώρα μέχρι να πάρει χρώμα από πάνω. Μόλις τη βγάλουμε και όσο είναι ακόμα ζεστή τη περιχύνουμε με μέλι και πασπαλίζουμε με σουσάμι και κανέλα.
Δευτέρα 12 Απριλίου 2010
Βρομιάρηδες
Είναι αδύνατον να καταλάβω πως και γιατί κάποιος είναι βρομιάρης. Πως είναι δυνατόν το σπίτι του να είναι μέσα στη βρόμα, να μην καθαρίζει, να πετάει τα ρούχα του από εδώ και από εκεί, και ο νεροχύτης του να είναι γεμάτος από άπλυτα πιάτα.
Τι με έπιασε; ντουβρουτζάς με έπιασε!
Τρομοκράτης, τρομακράτης, και βρομιάρης, βρομιάρης!!! Είναι φαίνετε αστικό κατάλοιπο το να καθαρίζεις το σπίτι σου!!!
Είμαι ελαφρώς κρυωμένη και την περνάω πολύ ξάλπα στο καναπέ μου. Είδα λοιπόν όλα τα ρεπορτάζ από τα σπίτια των επαναστατών της δεκάρας που συνέλαβε πρόσφατα η αστυνομία. Ένας ήταν ο κοινός παρανομαστής όλων των εικόνων που έδειχνε η τηλεόραση, η βρόμα. Ανακατωσούρα, ρούχα πεταμένα, άπλυτα πιάτα στο νεροχύτη, μπίχλα σας λεω, μπίχλα.
Σας έχω ξαναπεί την άποψή μου, για όλα αυτά τα ζαβά, πιστεύω ότι είναι πειραγμένα. Ζούνε στο μικρόκοσμό τους, νομίζουν ότι τους κυνηγάνε οι πάντες, πιστεύουν ότι θα αλλάξουν τον κόσμο, επαναστάτες της δεκάρας, αρνητές της πραγματικότητας, κακομαθημένα κωλόπαιδα αστικών οικογενειών που δεν τα έδειραν όσο έπρεπε όταν ήταν μικρά. Τι να κάνεις όμως, υπάρχουν και τέτοια φρούτα, και είναι λογικό με όσα τραβάμε ως κοινωνία, κάποιοι τύποι με αι κιου αρνητικό να αντιδρούν με «επαναστατικά» χαζολογήματα. Οι συγκεκριμένοι βέβαια είναι λίγο μεγάλοι για τέτοιες μαλακίες, αλλά και πάλι τι να πεις, έχει και η γενιά μου τα φρικιά της.
Άλλο με πείραξε εμένα! Η βρώμα. Πως να το κάνουμε ρε παιδάκι μου, πρώτα γίνεσαι άνθρωπος, κατεβαίνεις από το δένδρο, πλένεσαι, ντύνεσαι, σουλουπώνεσαι, φροντίζεις το χώρο σου, και μετά αρχίζεις την επαναστατική μαλακία. Δεν στα μάθανε αυτά, πουλάκι μου.
Η καθαριότητα τόσο του εαυτού μας όσο και του χώρου μας, είναι το πρώτο σημάδι πολιτισμού, όλα τα υπόλοιπα έπονται πως να το κάνουμε δηλαδή. Όλα να τα δεχτώ, όλα να τα συζητήσω, τις απόψεις, τις ιδεολογίες, τη βλακεία, τη μαλακία, τα πάντα, τη βρώμα όμως δεν μπορώ. Λήξης.
Το αστείο είναι ότι οι τρομοκράτες του γλυκού νερού, που όπως οι ίδιοι πιστεύουν όλη η Αμερική ασχολείται μαζί τους και «διατάσει» τη σύλληψη τους, είχαν στη κουζίνα του σπιτιού τους το απόλυτο κουζινικό εργαλείο του ΝεοΕλληνα, τη Φραπεδιέρα. Μια ίνοξ απαστράπτουσα φραπεδιέρα που κάνει γύρω στα 50 ευρώ και που μπορεί να είχαν «απαλλοτριώσει» από κανένα γιουρούσι. Ο φραπές βλέπετε, η μεγαλύτερη εφεύρεση της χώρας μετά τον μηχανισμό των Αντικυθήρων, αποτελεί το απόλυτο κοινό στοιχείο όλων των αργόσχολων-επαναστατών τέτοιου βεληνεκούς. Εδώ ο κόσμος καίγετε και το μουνί χτενίζετε.
Έφτιαξα γεμιστά για το Σαββατοκύριακο, και ένα ωραιότατο Φονταν σοκολάτας, γιατί αρέσει πολύ και μου περίσσευαν κάτι κουβερτούρες, και βέβαια βαριόμουνα και κάτι έπρεπε να φτιάξω……
Φοντάν Σοκολάτας.
260 γραμμάρια σοκολάτα κουβερτούρα
60 γραμμάρια άχνη
300 γραμμάρια κρέμα γάλακτος
2 αυγά μέτρια
2 κρόκοι αυγών
Υ.Γ. ΤΙ ΜΑΛΑΚΑΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ!!!! ΤΗΝ ΕΧΩ ΞΑΝΑΓΡΑΨΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΥΝΤΑΓΗ!!!!!!!
Πέμπτη 8 Απριλίου 2010
Πάσχα Ελλήνων - Κεφάλαιο Β
Συνεχίζουμε την καταγραφή των εθίμων και παραδόσεων της χώρας μας, που απαντούμε κυρίως το Πάσχα. Λαογραφικός υπεύθυνος της εκπομπής ο Γιαννάκης Χαλιμπούρδας.
Ε. Κουνέλια. Τα συμπαθή τετράποδα είναι το αγαπημένο πετ των παιδιών τη διάρκεια του Πάσχα. Σε κάθε μορφή, μπισκότου, σοκολάτας, λαμπάδας, κούκλας, ενίοτε και ζωντανό το κουνέλι με τα πεταχτά αυτιά, κυριαρχεί. Βλέπεις μωρά, με εντελώς μοβόρικη διάθεση, να ροκανίζουν με τα δοντάκια τους τα αυτιά του σοκολατοκούνελου και αγιαλιάζεις. Επίσης εγώ έχω ένα μεγάλο πρόβλημα, τα κουνέλια μου αρέσουν πολύ στιφάδο, οπότε αυτό το χαζοχαρούμενο «ααααχχχχ τι ωραίο κουνελάκι» εμένα δεν μου βγαίνει. Τι να κάνουμε δηλαδή.
ΣΤ. Έντερα. Πολύ σημαντικό στοιχείο της εβδομάδας. Όπου έντερο το όργανο αυτό του αρνιού που στη θεωρία είναι πολύ σιχαμερό, στη πράξη είναι ότι πιο νόστιμο έχεις φαει. Τα έντερα λοιπόν στα προσγειώνει ένας άρρεν στον πάγκο της κουζίνας και εσύ πρέπει να τα ξεντερίσεις, να τα πλύνεις δηλαδή καλά ώστε να μην πάθει κανείς δηλητηρίαση αλλά ταυτόχρονα να μην τα μπερδέψεις, να μην τα σπάσεις, να μην τα κόψεις, ώστε να είναι κατάλληλα για το κοκορέτσι που θα τυλίξει ο προαναφερθείσας άρρεν. Λοιπόν για να εξηγηθούμε η μαγκιά στο κοκορέτσι δεν είναι να τυλίξει κάποιος το έντερο γύρο από τα συκώτια, η μαγκιά είναι να πλύνεις τα έντερα.
Ζ. Ο Επιτάφιος. Μεγάλη στιγμή της ορθοδοξίας και της πασαρέλας επίσης. Λόγω αθεΐας δεν με ενδιαφέρει καθόλου το μπάχαλο που επικρατεί συνήθως, αλλά αντιλαμβάνομαι ότι κάποιοι άλλοι πειράζονται. Η κατάσταση με τον επιτάφιο εκεί που περνάω εγώ το Πάσχα μου είναι η εξής. Στο παραλιακό δρόμο του νησιού, η θαλασσίτσα πλιτσ-πλάτς από την μία πλευρά με δεκάδες σκάφη που ανήκουν σε φτωχούς βιοπαλαιστές, και από την άλλη πλευρά σειρά οι καφετέριες, τα μεζεδοπολεία και οι ταβέρνες. Σε κομβικό σημείο του δρόμου ενώνονται 3 επιτάφιοι από τις γύρο εκκλησίες μετά την περιφορά τους στα σοκάκια της πόλης. Εκεί λοιπόν έχει αρχίσει ο κόσμος και μαζεύετε από τις 8. Στα γύρω μαγαζιά δεν πέφτει καρφίτσα! Οι πάντες κάνουν πασαρέλα, τρώγοντας φιστίκια, περιμένοντας να περάσει η ώρα. Στο εντωμεταξύ βλέπεις τον άπειρο κόσμο που έχεις να τους δεις από πέρσι το καλοκαίρι. Γίνονται και οι σωστές κουβέντες, πάχυνες-αδυνάτισες-χώρισες-γέννησες και άλλα τέτοια ουσιώδη. Εκεί γύρω στις 10 έχουν πλέον φτάσει και οι επιτάφιοι, έχει μαζευτεί και μιλιούνια κόσμος, έχουν χαμηλώσει και τη μουσική τα γύρω μαγαζιά, είναι και μία μουρλή στην κεφαλή της πορείας και απαγγέλνει τους
ψαλμούς που επαναλαμβάνουν μετά οι υπόλοιποι και έτσι για 5-10 λεπτά πετυχαίνεις πλήρως αυτή τη πρέπουσα κατάνυξη που επιβάλει το θείο δράμα. Μετά όλοι ξεχύνονται στις ταβέρνες.
Η. Ανάσταση. Δεν ξέρω σε εσάς, σε εμάς όμως η Ανάσταση γίνετε γύρω στις 9. Τα έχουμε κανονίσει βρε παιδάκι μου με το θεό, για μια πριβέ ανάσταση γιατί δεν μπορούμε να περιμένουμε να φαμε τη μαγειρίτσα τα μεσάνυχτα. Θα έχουμε λυσσάξει της πείνας. Τόσα χρόνια ο παπάς του γειτονικού χωριού ερχότανε στη δικιά μας μικρούλα εκκλησούλα γύρω στις 10:00, κάναμε ότι κάναμε, φιλιόμαστε και γύρω στις 11:00 τρώγαμε. Το είχε μάθει και ο κόσμος και μαζευόταν τέτοια ώρα. Φέτος κάτι έπαθε ο παπάς, μάλλον συνεννοήθηκε με κάτι γριές που κοιμούνται νωρίς, και στις 9 άρχισε να χτυπάει η καμπάνα. Το σπίτι μας να φανταστείτε είναι 100 μέτρα από την εκκλησία και παρ΄ όλα αυτά ίσα που προλάβαμε να ντυθούμε και το «δεύτε λάβετε φως» μας πρόλαβε στα μισά του δρόμου. Για πότε έγινε η ανάσταση, για πότε είπαμε το Χριστός Ανέστη ούτε και το καταλάβαμε! Μέσα σε μία μεγάλη τσαντίλα όλοι, και βρίζοντας τον παπά και το παπαδαριό βέβαια, οι μισοί ακόμα στο δρόμο, γυρίσαμε σπίτι και απολαύσαμε τη μοναδική μαγειρίτσα.
Θ. Η σούβλα. Λοιπόν τα δρώμενα την Κυριακής του Πάσχα είναι τα μεγαλύτερα και σοβαρότερα. Το αρνί έχει ανασκολοπιστεί από την προηγούμενη, το κοκορέτσι έχει ομοίως τυλιχτεί και στραγγίξει, το κοντοσούβλι έχει μαριναριστεί δεόντος, και εκεί γύρω στις 5:30 το πρωί οι ψήστες της οικογένειας αποφασίζουν ότι πρέπει να βάλουν τα κάρβουνα. Έτσι εμείς νωρίς τα ξεκινάμε τα πράγματα. Δεν έχει σημασία αν οι βενιαμίν της οικογένειας δεν έχουν γυρίσει ακόμα από τα μπαρ, δεν έχει σημασία, αν γύρω στις 10:30 θα έχουν γίνει όλα τη σωστή ώρα δηλαδή για πρωινό, δεν έχει σημασία αν το αρνί θα ξεραθεί αν μείνει στη σούβλα πολύ ώρα, ...., όχι εμείς πρέπει να βάλουμε τα κάρβουνα να γίνονται και με τις αγριοφωνάρες να ξυπνήσουμε όλο το νησί, για να μην σου πω όλο τον Αργοσαρωνικό! Έχουν φτιαχτεί κάρβουνα για να ψηθούν 6 αρνιά και 7 γουρούνια, πλησιάζεις το μπάρμπεκιου στα 2 μέτρα και ψήνεσαι ζωντανός, έχουν ανέβει και οι σούβλες με τα μηχανηματάκια τους τζζ-τζζ-τζζ να γυρίζουν ωραία ωραία και αρχίζει το ανεβοκατέβασμα πάνω κάτω ! Φέρε νερό, φέρε παγάκια, φέρε ποτήρια, φέρε μαχαίρια, φέρε ούζα, φέρε ...! Κάπου εκεί χάνεις και 2-3 κιλά ανέβα – κατέβα, αλλά για καλό είναι. Μετά έρχονται οι λοιποί συγγενείς, οι φίλοι, οι γνωστοί, να περάσουν, να κεραστούν, να τσουγκρίσεις και ένα αυγό με την Αφρούλα, να πιεις ένα τσιπουρο με τον Σώζο, περνάει η ώρα, βγάζεις και τα ψητά από τη φωτιά, καις όλα σου τα δάχτυλα για τα ξεμερδίσεις το αρνί, ...
....
Αντε και του χρόνου!
Μους ανθότυρο με φράουλες
250 γραμμάρια ανθότυρο
250 γραμμάρια κρέμα γάλακτος χτυπημένη σε σαντιγί
300 γραμμάρια φρέσκιες φράουλες καθαρισμένες
1 κουταλιά της σούπας ροδόνερο
100 γραμμάρια άχνη
Κρατάμε λίγες φράουλες για να διακοσμήσουμε τα ποτήρια μας, και πολτοποιούμε τις υπόλοιπες στο μπλέντερ με το ροδόνερο και τα ¾ της άχνης. Μεταφέρουμε το πολτό σε μία λεκανίτσα και με ένα σουρωτήρι ή ένα τουλουπάνι καλύτερα σουρώνουμε το πολτό ώστε να στραγγίξει από τα πολλά υγρά.
Βάζουμε στο μίξερ και χτυπάμε το ανθότυρο με την υπόλοιπη άχνη και προσθέτουμε τη σαντιγί. Αφού ομογενοποιηθεί το μίγμα προσθέτουμε και τον πολτό από τις φράουλες. Μοιράζουμε τη μους σε ποτήρια και την βάζουμε στο ψυγείο για μια νύχτα να πήξει. Διακοσμούμε με φράουλες πριν σερβίρουμε.
Ε. Κουνέλια. Τα συμπαθή τετράποδα είναι το αγαπημένο πετ των παιδιών τη διάρκεια του Πάσχα. Σε κάθε μορφή, μπισκότου, σοκολάτας, λαμπάδας, κούκλας, ενίοτε και ζωντανό το κουνέλι με τα πεταχτά αυτιά, κυριαρχεί. Βλέπεις μωρά, με εντελώς μοβόρικη διάθεση, να ροκανίζουν με τα δοντάκια τους τα αυτιά του σοκολατοκούνελου και αγιαλιάζεις. Επίσης εγώ έχω ένα μεγάλο πρόβλημα, τα κουνέλια μου αρέσουν πολύ στιφάδο, οπότε αυτό το χαζοχαρούμενο «ααααχχχχ τι ωραίο κουνελάκι» εμένα δεν μου βγαίνει. Τι να κάνουμε δηλαδή.
ΣΤ. Έντερα. Πολύ σημαντικό στοιχείο της εβδομάδας. Όπου έντερο το όργανο αυτό του αρνιού που στη θεωρία είναι πολύ σιχαμερό, στη πράξη είναι ότι πιο νόστιμο έχεις φαει. Τα έντερα λοιπόν στα προσγειώνει ένας άρρεν στον πάγκο της κουζίνας και εσύ πρέπει να τα ξεντερίσεις, να τα πλύνεις δηλαδή καλά ώστε να μην πάθει κανείς δηλητηρίαση αλλά ταυτόχρονα να μην τα μπερδέψεις, να μην τα σπάσεις, να μην τα κόψεις, ώστε να είναι κατάλληλα για το κοκορέτσι που θα τυλίξει ο προαναφερθείσας άρρεν. Λοιπόν για να εξηγηθούμε η μαγκιά στο κοκορέτσι δεν είναι να τυλίξει κάποιος το έντερο γύρο από τα συκώτια, η μαγκιά είναι να πλύνεις τα έντερα.
Ζ. Ο Επιτάφιος. Μεγάλη στιγμή της ορθοδοξίας και της πασαρέλας επίσης. Λόγω αθεΐας δεν με ενδιαφέρει καθόλου το μπάχαλο που επικρατεί συνήθως, αλλά αντιλαμβάνομαι ότι κάποιοι άλλοι πειράζονται. Η κατάσταση με τον επιτάφιο εκεί που περνάω εγώ το Πάσχα μου είναι η εξής. Στο παραλιακό δρόμο του νησιού, η θαλασσίτσα πλιτσ-πλάτς από την μία πλευρά με δεκάδες σκάφη που ανήκουν σε φτωχούς βιοπαλαιστές, και από την άλλη πλευρά σειρά οι καφετέριες, τα μεζεδοπολεία και οι ταβέρνες. Σε κομβικό σημείο του δρόμου ενώνονται 3 επιτάφιοι από τις γύρο εκκλησίες μετά την περιφορά τους στα σοκάκια της πόλης. Εκεί λοιπόν έχει αρχίσει ο κόσμος και μαζεύετε από τις 8. Στα γύρω μαγαζιά δεν πέφτει καρφίτσα! Οι πάντες κάνουν πασαρέλα, τρώγοντας φιστίκια, περιμένοντας να περάσει η ώρα. Στο εντωμεταξύ βλέπεις τον άπειρο κόσμο που έχεις να τους δεις από πέρσι το καλοκαίρι. Γίνονται και οι σωστές κουβέντες, πάχυνες-αδυνάτισες-χώρισες-γέννησες και άλλα τέτοια ουσιώδη. Εκεί γύρω στις 10 έχουν πλέον φτάσει και οι επιτάφιοι, έχει μαζευτεί και μιλιούνια κόσμος, έχουν χαμηλώσει και τη μουσική τα γύρω μαγαζιά, είναι και μία μουρλή στην κεφαλή της πορείας και απαγγέλνει τους
ψαλμούς που επαναλαμβάνουν μετά οι υπόλοιποι και έτσι για 5-10 λεπτά πετυχαίνεις πλήρως αυτή τη πρέπουσα κατάνυξη που επιβάλει το θείο δράμα. Μετά όλοι ξεχύνονται στις ταβέρνες.
Η. Ανάσταση. Δεν ξέρω σε εσάς, σε εμάς όμως η Ανάσταση γίνετε γύρω στις 9. Τα έχουμε κανονίσει βρε παιδάκι μου με το θεό, για μια πριβέ ανάσταση γιατί δεν μπορούμε να περιμένουμε να φαμε τη μαγειρίτσα τα μεσάνυχτα. Θα έχουμε λυσσάξει της πείνας. Τόσα χρόνια ο παπάς του γειτονικού χωριού ερχότανε στη δικιά μας μικρούλα εκκλησούλα γύρω στις 10:00, κάναμε ότι κάναμε, φιλιόμαστε και γύρω στις 11:00 τρώγαμε. Το είχε μάθει και ο κόσμος και μαζευόταν τέτοια ώρα. Φέτος κάτι έπαθε ο παπάς, μάλλον συνεννοήθηκε με κάτι γριές που κοιμούνται νωρίς, και στις 9 άρχισε να χτυπάει η καμπάνα. Το σπίτι μας να φανταστείτε είναι 100 μέτρα από την εκκλησία και παρ΄ όλα αυτά ίσα που προλάβαμε να ντυθούμε και το «δεύτε λάβετε φως» μας πρόλαβε στα μισά του δρόμου. Για πότε έγινε η ανάσταση, για πότε είπαμε το Χριστός Ανέστη ούτε και το καταλάβαμε! Μέσα σε μία μεγάλη τσαντίλα όλοι, και βρίζοντας τον παπά και το παπαδαριό βέβαια, οι μισοί ακόμα στο δρόμο, γυρίσαμε σπίτι και απολαύσαμε τη μοναδική μαγειρίτσα.
Θ. Η σούβλα. Λοιπόν τα δρώμενα την Κυριακής του Πάσχα είναι τα μεγαλύτερα και σοβαρότερα. Το αρνί έχει ανασκολοπιστεί από την προηγούμενη, το κοκορέτσι έχει ομοίως τυλιχτεί και στραγγίξει, το κοντοσούβλι έχει μαριναριστεί δεόντος, και εκεί γύρω στις 5:30 το πρωί οι ψήστες της οικογένειας αποφασίζουν ότι πρέπει να βάλουν τα κάρβουνα. Έτσι εμείς νωρίς τα ξεκινάμε τα πράγματα. Δεν έχει σημασία αν οι βενιαμίν της οικογένειας δεν έχουν γυρίσει ακόμα από τα μπαρ, δεν έχει σημασία, αν γύρω στις 10:30 θα έχουν γίνει όλα τη σωστή ώρα δηλαδή για πρωινό, δεν έχει σημασία αν το αρνί θα ξεραθεί αν μείνει στη σούβλα πολύ ώρα, ...., όχι εμείς πρέπει να βάλουμε τα κάρβουνα να γίνονται και με τις αγριοφωνάρες να ξυπνήσουμε όλο το νησί, για να μην σου πω όλο τον Αργοσαρωνικό! Έχουν φτιαχτεί κάρβουνα για να ψηθούν 6 αρνιά και 7 γουρούνια, πλησιάζεις το μπάρμπεκιου στα 2 μέτρα και ψήνεσαι ζωντανός, έχουν ανέβει και οι σούβλες με τα μηχανηματάκια τους τζζ-τζζ-τζζ να γυρίζουν ωραία ωραία και αρχίζει το ανεβοκατέβασμα πάνω κάτω ! Φέρε νερό, φέρε παγάκια, φέρε ποτήρια, φέρε μαχαίρια, φέρε ούζα, φέρε ...! Κάπου εκεί χάνεις και 2-3 κιλά ανέβα – κατέβα, αλλά για καλό είναι. Μετά έρχονται οι λοιποί συγγενείς, οι φίλοι, οι γνωστοί, να περάσουν, να κεραστούν, να τσουγκρίσεις και ένα αυγό με την Αφρούλα, να πιεις ένα τσιπουρο με τον Σώζο, περνάει η ώρα, βγάζεις και τα ψητά από τη φωτιά, καις όλα σου τα δάχτυλα για τα ξεμερδίσεις το αρνί, ...
....
Αντε και του χρόνου!
Μους ανθότυρο με φράουλες
250 γραμμάρια ανθότυρο
250 γραμμάρια κρέμα γάλακτος χτυπημένη σε σαντιγί
300 γραμμάρια φρέσκιες φράουλες καθαρισμένες
1 κουταλιά της σούπας ροδόνερο
100 γραμμάρια άχνη
Κρατάμε λίγες φράουλες για να διακοσμήσουμε τα ποτήρια μας, και πολτοποιούμε τις υπόλοιπες στο μπλέντερ με το ροδόνερο και τα ¾ της άχνης. Μεταφέρουμε το πολτό σε μία λεκανίτσα και με ένα σουρωτήρι ή ένα τουλουπάνι καλύτερα σουρώνουμε το πολτό ώστε να στραγγίξει από τα πολλά υγρά.
Βάζουμε στο μίξερ και χτυπάμε το ανθότυρο με την υπόλοιπη άχνη και προσθέτουμε τη σαντιγί. Αφού ομογενοποιηθεί το μίγμα προσθέτουμε και τον πολτό από τις φράουλες. Μοιράζουμε τη μους σε ποτήρια και την βάζουμε στο ψυγείο για μια νύχτα να πήξει. Διακοσμούμε με φράουλες πριν σερβίρουμε.
Τετάρτη 7 Απριλίου 2010
Πάσχα Ελλήνων - Κεφάλαιο Α
Όλοι μας ζήσαμε πρόσφατα το Πάσχα Ελλήνων Πάσχα, με τα καλά του, και τα ωραία του. Τα έθιμα που παίζουν αυτή τη περίοδο είναι ανεπανάληπτα και εμείς ως έθνος τα ακολουθούμε με απίστευτη ευλάβεια. Παραθέτω κατάλογο εθίμων και την αντίστοιχη εφαρμογή τους.
Α. Νηστεία. Μεγάλη υπόθεση, τι να λέμε τώρα!! Αυτοί που νηστεύουν 40 μέρες όπως λεει η θρησκεία μας είναι κάτι βαρεμένοι, σαν τη Λουκά ένα πράγμα. Πολλοί είναι αυτοί που ακολουθούν τη λάιτ εκδοχή της Νηστείας, αυτή που διαρκεί μόνο τη μεγαλοβδομάδα. Ακόμα περισσότεροι είναι αυτοί που κάνουν μεν νηστεία όλη τη μεγαλοβδομάδα, αλλά δεν θα πούνε όχι σε ένα κομμάτι τσουρέκι γιατί «σιγά μωρέ πόσα αυγά έχει ένα τσουρεκάκι τόσο δα !». Τέλος όλοι οι υπόλοιποι, με εξαίρεση εμένα, τη Φιφή και κάτι μουσουλμάνους μετανάστες, νηστεύουν τη Μεγάλη Παρασκευή. Όχι όλη την μέρα, εκεί κατά τις 10 μετά τον επιτάφιο, γυρίζουν τα ρολόγια τους 2 ώρες και ένα τέταρτο μετά, και την κάνουν για τα ταβερνεία του χωριού όπου τρωνε νηστίσιμα καλαμαράκια και γαρίδες σαγανάκι με μία φέτα να .....
Β. Κόκκινα Αυγά. Και πράσινα και κίτρινα, και μοβ, και γαλάζια και ότι μπορείτε να φανταστείτε, με αυτοκόλλητα άλλα αυγά, με λουλουδάκια, με κουνελάκια, με τον σπαϊντερμαν, τον γκαμυ μπέαρ, τον τζώνυ ντεπ ως πειρατή, τα πάντα όλα λέμε. Κανονικά πρέπει την Μεγάλη Τετάρτη να παρατάμε δουλειές και υποχρεώσεις και σαν τρελοί να κοκκινίζουμε αυγά, λερώνοντας ανεπίστρεπτη τη κουζίνα μας και χαλώντας ολοκληρωτικά της κατσαρόλες μας. Επειδή όμως αυτό δεν γίνετε, θα παρέλυε η χώρα άλλωστε, και μην ξεχνάμε ότι οι καλές κατσαρόλες είναι πανάκριβες για να τις χαλάμε τοιουτοτρόπως, αγοράζουμε έτοιμα κόκκινα αυγά από τα σούπερ μάρκετ, που τα έχουν βράσει και κοκκινίσει πριν 3-4 μήνες ευσυνείδητοι υπάλληλοι, χρησιμοποιώντας όλα τα αυγά που έχουν μόλις λήξει. Έτσι πάς σαν τη τρελή χαρά να τσουγκρίσεις το αυγό σου με την αγαπημένη σου εξαδέλφη Ευθυμία που σε πλησιάζει αλλοπαρμένη στην ανάσταση με ένα αυγό να, και προσπαθείς να ισορροπήσεις την αναμμένη λαμπάδα με τον τεράστιο φιόγκο, το μπουφάν σου γιατί φέτος το Πάσχα συνέπεσε με τον Αυγουστιάτικο καύσωνα και κακώς το κουβαλάς, και τον μικρό σου ξαδελφάκι που σου παράτησε η μάνα του να το προσέχεις, και μόλις τσουγγρίσεις το αυγό και ραγίσει λιγάκι το τσόφλι, σκαει εκείνη η ρημαδοβρώμα που είχε και το ηφαίστειο στη Νίσυρο, και όλοι σε κοιτάνε λες και έκλασες. Χώρια που αποκτάς κατακόκκινα ακροδάχτυλα που δεν καθαρίζουν με τίποτα λέμε.
Γ. Λαμπάδες. Όποιος έκανε το λάθος να βαφτίσει το παιδί του φίλου του έχει μπλέξει για τα επόμενα 25 χρόνια μέσα στο νερό. Για να καταλάβετε τι εννοώ πρέπει να πάτε στο τζάμπο μεγαλοδευτέρα όπως πήγα εγώ. Μιλάμε για 500 τετραγωνικά μέτρα λαμπάδες όπου η λέξη κιτς δεν μπορεί να περιγράψει. Ένα σκατόκερο σαν αυτά που μοιράζουν στην εκκλησία για μισό ευρώ, με μία κούκλα κολλημένη απάνω του κάνει 50 ευρώ. Γιατί αγαπητέ μου;; αφού η κούκλα από μόνη της κάνει 10 ευρώ, πως και όταν την κολλάς πάνω σε ένα κερί γίνετε 50, όχι να μου πεις, να μου εξηγήσεις να το καταλάβω η καψερή. Επίσης γιατί πρέπει η λαμπάδα που θα την κρατήσει – αν τη κρατήσει λέμε, συνήθως μέχρι εκείνη τη ώρα έχουν κοιμηθεί τα σκατόπαιδα – να έχει κολλημένους απάνω της όλους τους πειρατές της καραϊβικής, μα όλους λέμε!!!. Έκανα το λάθος να επαναστατήσω και να πάρω ένα απλό χρωματισμένο κερί, έδωσα 1,5 ευρώ και ήμουνα πολύ χαρούμενη. Μέχρι που μου είπε ο κουμπάρος ότι ο μικρός τον έτρεχε Μεγάλη Παρασκευή να του πάρει τη λαμπάδα με τον σπαϊντερμαν, γιατί χωρίς αυτή ανάσταση δεν θα κάνανε ως οικογένεια.
Δ. Βεγγαλικά. Φόρτωσα!! Μου λεει φουσκωμένος από περηφάνια ο Μήτσος. Τι σε τσάντισε Δημήτρη μου;; ρωτάω η αφελής. Φόρτωσα παιδάκι μου, μου λεει, γέμισα το αυτοκίνητο με βαρελότα, που θα κάνουμε ανάσταση;; ρωτάει με ενθουσιασμό 12-χρονου ο 40-ρης Μήτσος!! Εσύ όπου επιθυμείς, εγώ ή κάτω από το καντήλι της 85-χρονης θείας μου, ή στο ξωκλήσι του προφήτη-Ηλία στα 300 μέτρα υψόμετρο, μπας και τύχει και δεν πέσω πάνω σου!
..... του μπι κοντίνιουντ ....
Μανιταρόπιτα
1 πακέτο με 2 χωριάτικα φύλλα χοντρά (δοκιμάστε το Πιλσμπουρι ειναι πολύ ωραίο)
600 γραμμάρια διάφορα μανιτάρια φρέσκα (αν θέλετε βάλτε και λίγα αποξηραμένα μανιτάρια που τα έχετε μουλιάσει καλά.)
2 καρότα τριμμένα στο τρίφτη
2 κουταλιές της σούπας βούτυρο Κερκύρας
3 κουταλιές της σούπας αλεύρι
1 ½ πότηρι του νερού γάλα
2 αβγά
3 φλιτζάνια τσαγιού κασέρι χοντροτριμμένο
ελαιόλαδο για το άλειμμα των φύλλων
1 πρέζα μοσχοκάρυδο
αλάτι, πιπέρι
Καθαρίζουμε τα μανιτάρια μας και τα ψιλοκόβουμε. Καθαρίζουμε τα καρότα και τα τρίβουμε στον τρίφτη. Τα βάζουμε σε ένα μεγάλο τηγάνι και τα καρότα και τα μανιτάρια μαζί με λίγο νερό και τα αφήνουμε να σιγοβράσουν μέχρι να εξατμιστούν όλα τα υγρά. Τα αφήνουμε να κρυώσουν. Ετοιμάζουμε μια ελαφριά μπεσαμέλ. Σε μια μεγάλη κατσαρόλα ζεσταίνουμε το φρέσκο βούτυρο μαζί με το αλεύρι και τα αφήνουμε να ψηθούν για λίγα λεπτά, προσθέτουμε το γάλα χλιαρό και ανακατεύουμε συνέχεια μέχρι να σχηματιστεί μια απαλή μπεσαμέλ. Την αποσύρουμε από τη φωτιά, ρίχνουμε μέσα τα αβγά ανακατεύοντας συνέχεια, ρίχνουμε το μοσχοκάρυδο τριμμένο και αδειάζουμε μέσα το τριμμένο κασέρι. Ρίχνουμε φρεσκοτριμμένο πιπέρι και τέλος τα μανιτάρια με τα καρότα. Παίρνουμε ένα ταψί του φούρνου, το λαδώνουμε και απλώνουμε το ένα φύλλο και το λαδώνουμε καλα. Αδειάζουμε μέσα τη γέμιση, τη στρώνουμε με ένα πιρούνι και σκεπάζουμε το ταψί με το άλλο φύλλο. Λαδώνουμε με μπόλικο λάδι τη πάνω επιφάνεια και με ένα μαχαίρι χαράζουμε τη πίτα μας σε μερίδες. Τη ψήνουμε στο φούρνο για περίπου 40-50 λεπτά στους 180ο και μέχρι να ροδοκοκκινίσουν τα φύλλα και πάνω και κάτω.
Α. Νηστεία. Μεγάλη υπόθεση, τι να λέμε τώρα!! Αυτοί που νηστεύουν 40 μέρες όπως λεει η θρησκεία μας είναι κάτι βαρεμένοι, σαν τη Λουκά ένα πράγμα. Πολλοί είναι αυτοί που ακολουθούν τη λάιτ εκδοχή της Νηστείας, αυτή που διαρκεί μόνο τη μεγαλοβδομάδα. Ακόμα περισσότεροι είναι αυτοί που κάνουν μεν νηστεία όλη τη μεγαλοβδομάδα, αλλά δεν θα πούνε όχι σε ένα κομμάτι τσουρέκι γιατί «σιγά μωρέ πόσα αυγά έχει ένα τσουρεκάκι τόσο δα !». Τέλος όλοι οι υπόλοιποι, με εξαίρεση εμένα, τη Φιφή και κάτι μουσουλμάνους μετανάστες, νηστεύουν τη Μεγάλη Παρασκευή. Όχι όλη την μέρα, εκεί κατά τις 10 μετά τον επιτάφιο, γυρίζουν τα ρολόγια τους 2 ώρες και ένα τέταρτο μετά, και την κάνουν για τα ταβερνεία του χωριού όπου τρωνε νηστίσιμα καλαμαράκια και γαρίδες σαγανάκι με μία φέτα να .....
Β. Κόκκινα Αυγά. Και πράσινα και κίτρινα, και μοβ, και γαλάζια και ότι μπορείτε να φανταστείτε, με αυτοκόλλητα άλλα αυγά, με λουλουδάκια, με κουνελάκια, με τον σπαϊντερμαν, τον γκαμυ μπέαρ, τον τζώνυ ντεπ ως πειρατή, τα πάντα όλα λέμε. Κανονικά πρέπει την Μεγάλη Τετάρτη να παρατάμε δουλειές και υποχρεώσεις και σαν τρελοί να κοκκινίζουμε αυγά, λερώνοντας ανεπίστρεπτη τη κουζίνα μας και χαλώντας ολοκληρωτικά της κατσαρόλες μας. Επειδή όμως αυτό δεν γίνετε, θα παρέλυε η χώρα άλλωστε, και μην ξεχνάμε ότι οι καλές κατσαρόλες είναι πανάκριβες για να τις χαλάμε τοιουτοτρόπως, αγοράζουμε έτοιμα κόκκινα αυγά από τα σούπερ μάρκετ, που τα έχουν βράσει και κοκκινίσει πριν 3-4 μήνες ευσυνείδητοι υπάλληλοι, χρησιμοποιώντας όλα τα αυγά που έχουν μόλις λήξει. Έτσι πάς σαν τη τρελή χαρά να τσουγκρίσεις το αυγό σου με την αγαπημένη σου εξαδέλφη Ευθυμία που σε πλησιάζει αλλοπαρμένη στην ανάσταση με ένα αυγό να, και προσπαθείς να ισορροπήσεις την αναμμένη λαμπάδα με τον τεράστιο φιόγκο, το μπουφάν σου γιατί φέτος το Πάσχα συνέπεσε με τον Αυγουστιάτικο καύσωνα και κακώς το κουβαλάς, και τον μικρό σου ξαδελφάκι που σου παράτησε η μάνα του να το προσέχεις, και μόλις τσουγγρίσεις το αυγό και ραγίσει λιγάκι το τσόφλι, σκαει εκείνη η ρημαδοβρώμα που είχε και το ηφαίστειο στη Νίσυρο, και όλοι σε κοιτάνε λες και έκλασες. Χώρια που αποκτάς κατακόκκινα ακροδάχτυλα που δεν καθαρίζουν με τίποτα λέμε.
Γ. Λαμπάδες. Όποιος έκανε το λάθος να βαφτίσει το παιδί του φίλου του έχει μπλέξει για τα επόμενα 25 χρόνια μέσα στο νερό. Για να καταλάβετε τι εννοώ πρέπει να πάτε στο τζάμπο μεγαλοδευτέρα όπως πήγα εγώ. Μιλάμε για 500 τετραγωνικά μέτρα λαμπάδες όπου η λέξη κιτς δεν μπορεί να περιγράψει. Ένα σκατόκερο σαν αυτά που μοιράζουν στην εκκλησία για μισό ευρώ, με μία κούκλα κολλημένη απάνω του κάνει 50 ευρώ. Γιατί αγαπητέ μου;; αφού η κούκλα από μόνη της κάνει 10 ευρώ, πως και όταν την κολλάς πάνω σε ένα κερί γίνετε 50, όχι να μου πεις, να μου εξηγήσεις να το καταλάβω η καψερή. Επίσης γιατί πρέπει η λαμπάδα που θα την κρατήσει – αν τη κρατήσει λέμε, συνήθως μέχρι εκείνη τη ώρα έχουν κοιμηθεί τα σκατόπαιδα – να έχει κολλημένους απάνω της όλους τους πειρατές της καραϊβικής, μα όλους λέμε!!!. Έκανα το λάθος να επαναστατήσω και να πάρω ένα απλό χρωματισμένο κερί, έδωσα 1,5 ευρώ και ήμουνα πολύ χαρούμενη. Μέχρι που μου είπε ο κουμπάρος ότι ο μικρός τον έτρεχε Μεγάλη Παρασκευή να του πάρει τη λαμπάδα με τον σπαϊντερμαν, γιατί χωρίς αυτή ανάσταση δεν θα κάνανε ως οικογένεια.
Δ. Βεγγαλικά. Φόρτωσα!! Μου λεει φουσκωμένος από περηφάνια ο Μήτσος. Τι σε τσάντισε Δημήτρη μου;; ρωτάω η αφελής. Φόρτωσα παιδάκι μου, μου λεει, γέμισα το αυτοκίνητο με βαρελότα, που θα κάνουμε ανάσταση;; ρωτάει με ενθουσιασμό 12-χρονου ο 40-ρης Μήτσος!! Εσύ όπου επιθυμείς, εγώ ή κάτω από το καντήλι της 85-χρονης θείας μου, ή στο ξωκλήσι του προφήτη-Ηλία στα 300 μέτρα υψόμετρο, μπας και τύχει και δεν πέσω πάνω σου!
..... του μπι κοντίνιουντ ....
Μανιταρόπιτα
1 πακέτο με 2 χωριάτικα φύλλα χοντρά (δοκιμάστε το Πιλσμπουρι ειναι πολύ ωραίο)
600 γραμμάρια διάφορα μανιτάρια φρέσκα (αν θέλετε βάλτε και λίγα αποξηραμένα μανιτάρια που τα έχετε μουλιάσει καλά.)
2 καρότα τριμμένα στο τρίφτη
2 κουταλιές της σούπας βούτυρο Κερκύρας
3 κουταλιές της σούπας αλεύρι
1 ½ πότηρι του νερού γάλα
2 αβγά
3 φλιτζάνια τσαγιού κασέρι χοντροτριμμένο
ελαιόλαδο για το άλειμμα των φύλλων
1 πρέζα μοσχοκάρυδο
αλάτι, πιπέρι
Καθαρίζουμε τα μανιτάρια μας και τα ψιλοκόβουμε. Καθαρίζουμε τα καρότα και τα τρίβουμε στον τρίφτη. Τα βάζουμε σε ένα μεγάλο τηγάνι και τα καρότα και τα μανιτάρια μαζί με λίγο νερό και τα αφήνουμε να σιγοβράσουν μέχρι να εξατμιστούν όλα τα υγρά. Τα αφήνουμε να κρυώσουν. Ετοιμάζουμε μια ελαφριά μπεσαμέλ. Σε μια μεγάλη κατσαρόλα ζεσταίνουμε το φρέσκο βούτυρο μαζί με το αλεύρι και τα αφήνουμε να ψηθούν για λίγα λεπτά, προσθέτουμε το γάλα χλιαρό και ανακατεύουμε συνέχεια μέχρι να σχηματιστεί μια απαλή μπεσαμέλ. Την αποσύρουμε από τη φωτιά, ρίχνουμε μέσα τα αβγά ανακατεύοντας συνέχεια, ρίχνουμε το μοσχοκάρυδο τριμμένο και αδειάζουμε μέσα το τριμμένο κασέρι. Ρίχνουμε φρεσκοτριμμένο πιπέρι και τέλος τα μανιτάρια με τα καρότα. Παίρνουμε ένα ταψί του φούρνου, το λαδώνουμε και απλώνουμε το ένα φύλλο και το λαδώνουμε καλα. Αδειάζουμε μέσα τη γέμιση, τη στρώνουμε με ένα πιρούνι και σκεπάζουμε το ταψί με το άλλο φύλλο. Λαδώνουμε με μπόλικο λάδι τη πάνω επιφάνεια και με ένα μαχαίρι χαράζουμε τη πίτα μας σε μερίδες. Τη ψήνουμε στο φούρνο για περίπου 40-50 λεπτά στους 180ο και μέχρι να ροδοκοκκινίσουν τα φύλλα και πάνω και κάτω.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)