Πέμπτη 8 Απριλίου 2010

Πάσχα Ελλήνων - Κεφάλαιο Β

Συνεχίζουμε την καταγραφή των εθίμων και παραδόσεων της χώρας μας, που απαντούμε κυρίως το Πάσχα. Λαογραφικός υπεύθυνος της εκπομπής ο Γιαννάκης Χαλιμπούρδας.

Ε. Κουνέλια. Τα συμπαθή τετράποδα είναι το αγαπημένο πετ των παιδιών τη διάρκεια του Πάσχα. Σε κάθε μορφή, μπισκότου, σοκολάτας, λαμπάδας, κούκλας, ενίοτε και ζωντανό το κουνέλι με τα πεταχτά αυτιά, κυριαρχεί. Βλέπεις μωρά, με εντελώς μοβόρικη διάθεση, να ροκανίζουν με τα δοντάκια τους τα αυτιά του σοκολατοκούνελου και αγιαλιάζεις. Επίσης εγώ έχω ένα μεγάλο πρόβλημα, τα κουνέλια μου αρέσουν πολύ στιφάδο, οπότε αυτό το χαζοχαρούμενο «ααααχχχχ τι ωραίο κουνελάκι» εμένα δεν μου βγαίνει. Τι να κάνουμε δηλαδή.

ΣΤ. Έντερα. Πολύ σημαντικό στοιχείο της εβδομάδας. Όπου έντερο το όργανο αυτό του αρνιού που στη θεωρία είναι πολύ σιχαμερό, στη πράξη είναι ότι πιο νόστιμο έχεις φαει. Τα έντερα λοιπόν στα προσγειώνει ένας άρρεν στον πάγκο της κουζίνας και εσύ πρέπει να τα ξεντερίσεις, να τα πλύνεις δηλαδή καλά ώστε να μην πάθει κανείς δηλητηρίαση αλλά ταυτόχρονα να μην τα μπερδέψεις, να μην τα σπάσεις, να μην τα κόψεις, ώστε να είναι κατάλληλα για το κοκορέτσι που θα τυλίξει ο προαναφερθείσας άρρεν. Λοιπόν για να εξηγηθούμε η μαγκιά στο κοκορέτσι δεν είναι να τυλίξει κάποιος το έντερο γύρο από τα συκώτια, η μαγκιά είναι να πλύνεις τα έντερα.

Ζ. Ο Επιτάφιος. Μεγάλη στιγμή της ορθοδοξίας και της πασαρέλας επίσης. Λόγω αθεΐας δεν με ενδιαφέρει καθόλου το μπάχαλο που επικρατεί συνήθως, αλλά αντιλαμβάνομαι ότι κάποιοι άλλοι πειράζονται. Η κατάσταση με τον επιτάφιο εκεί που περνάω εγώ το Πάσχα μου είναι η εξής. Στο παραλιακό δρόμο του νησιού, η θαλασσίτσα πλιτσ-πλάτς από την μία πλευρά με δεκάδες σκάφη που ανήκουν σε φτωχούς βιοπαλαιστές, και από την άλλη πλευρά σειρά οι καφετέριες, τα μεζεδοπολεία και οι ταβέρνες. Σε κομβικό σημείο του δρόμου ενώνονται 3 επιτάφιοι από τις γύρο εκκλησίες μετά την περιφορά τους στα σοκάκια της πόλης. Εκεί λοιπόν έχει αρχίσει ο κόσμος και μαζεύετε από τις 8. Στα γύρω μαγαζιά δεν πέφτει καρφίτσα! Οι πάντες κάνουν πασαρέλα, τρώγοντας φιστίκια, περιμένοντας να περάσει η ώρα. Στο εντωμεταξύ βλέπεις τον άπειρο κόσμο που έχεις να τους δεις από πέρσι το καλοκαίρι. Γίνονται και οι σωστές κουβέντες, πάχυνες-αδυνάτισες-χώρισες-γέννησες και άλλα τέτοια ουσιώδη. Εκεί γύρω στις 10 έχουν πλέον φτάσει και οι επιτάφιοι, έχει μαζευτεί και μιλιούνια κόσμος, έχουν χαμηλώσει και τη μουσική τα γύρω μαγαζιά, είναι και μία μουρλή στην κεφαλή της πορείας και απαγγέλνει τους
ψαλμούς που επαναλαμβάνουν μετά οι υπόλοιποι και έτσι για 5-10 λεπτά πετυχαίνεις πλήρως αυτή τη πρέπουσα κατάνυξη που επιβάλει το θείο δράμα. Μετά όλοι ξεχύνονται στις ταβέρνες.

Η. Ανάσταση. Δεν ξέρω σε εσάς, σε εμάς όμως η Ανάσταση γίνετε γύρω στις 9. Τα έχουμε κανονίσει βρε παιδάκι μου με το θεό, για μια πριβέ ανάσταση γιατί δεν μπορούμε να περιμένουμε να φαμε τη μαγειρίτσα τα μεσάνυχτα. Θα έχουμε λυσσάξει της πείνας. Τόσα χρόνια ο παπάς του γειτονικού χωριού ερχότανε στη δικιά μας μικρούλα εκκλησούλα γύρω στις 10:00, κάναμε ότι κάναμε, φιλιόμαστε και γύρω στις 11:00 τρώγαμε. Το είχε μάθει και ο κόσμος και μαζευόταν τέτοια ώρα. Φέτος κάτι έπαθε ο παπάς, μάλλον συνεννοήθηκε με κάτι γριές που κοιμούνται νωρίς, και στις 9 άρχισε να χτυπάει η καμπάνα. Το σπίτι μας να φανταστείτε είναι 100 μέτρα από την εκκλησία και παρ΄ όλα αυτά ίσα που προλάβαμε να ντυθούμε και το «δεύτε λάβετε φως» μας πρόλαβε στα μισά του δρόμου. Για πότε έγινε η ανάσταση, για πότε είπαμε το Χριστός Ανέστη ούτε και το καταλάβαμε! Μέσα σε μία μεγάλη τσαντίλα όλοι, και βρίζοντας τον παπά και το παπαδαριό βέβαια, οι μισοί ακόμα στο δρόμο, γυρίσαμε σπίτι και απολαύσαμε τη μοναδική μαγειρίτσα.

Θ. Η σούβλα. Λοιπόν τα δρώμενα την Κυριακής του Πάσχα είναι τα μεγαλύτερα και σοβαρότερα. Το αρνί έχει ανασκολοπιστεί από την προηγούμενη, το κοκορέτσι έχει ομοίως τυλιχτεί και στραγγίξει, το κοντοσούβλι έχει μαριναριστεί δεόντος, και εκεί γύρω στις 5:30 το πρωί οι ψήστες της οικογένειας αποφασίζουν ότι πρέπει να βάλουν τα κάρβουνα. Έτσι εμείς νωρίς τα ξεκινάμε τα πράγματα. Δεν έχει σημασία αν οι βενιαμίν της οικογένειας δεν έχουν γυρίσει ακόμα από τα μπαρ, δεν έχει σημασία, αν γύρω στις 10:30 θα έχουν γίνει όλα τη σωστή ώρα δηλαδή για πρωινό, δεν έχει σημασία αν το αρνί θα ξεραθεί αν μείνει στη σούβλα πολύ ώρα, ...., όχι εμείς πρέπει να βάλουμε τα κάρβουνα να γίνονται και με τις αγριοφωνάρες να ξυπνήσουμε όλο το νησί, για να μην σου πω όλο τον Αργοσαρωνικό! Έχουν φτιαχτεί κάρβουνα για να ψηθούν 6 αρνιά και 7 γουρούνια, πλησιάζεις το μπάρμπεκιου στα 2 μέτρα και ψήνεσαι ζωντανός, έχουν ανέβει και οι σούβλες με τα μηχανηματάκια τους τζζ-τζζ-τζζ να γυρίζουν ωραία ωραία και αρχίζει το ανεβοκατέβασμα πάνω κάτω ! Φέρε νερό, φέρε παγάκια, φέρε ποτήρια, φέρε μαχαίρια, φέρε ούζα, φέρε ...! Κάπου εκεί χάνεις και 2-3 κιλά ανέβα – κατέβα, αλλά για καλό είναι. Μετά έρχονται οι λοιποί συγγενείς, οι φίλοι, οι γνωστοί, να περάσουν, να κεραστούν, να τσουγκρίσεις και ένα αυγό με την Αφρούλα, να πιεις ένα τσιπουρο με τον Σώζο, περνάει η ώρα, βγάζεις και τα ψητά από τη φωτιά, καις όλα σου τα δάχτυλα για τα ξεμερδίσεις το αρνί, ...

....

Αντε και του χρόνου!

Μους ανθότυρο με φράουλες

250 γραμμάρια ανθότυρο
250 γραμμάρια κρέμα γάλακτος χτυπημένη σε σαντιγί
300 γραμμάρια φρέσκιες φράουλες καθαρισμένες
1 κουταλιά της σούπας ροδόνερο
100 γραμμάρια άχνη

Κρατάμε λίγες φράουλες για να διακοσμήσουμε τα ποτήρια μας, και πολτοποιούμε τις υπόλοιπες στο μπλέντερ με το ροδόνερο και τα ¾ της άχνης. Μεταφέρουμε το πολτό σε μία λεκανίτσα και με ένα σουρωτήρι ή ένα τουλουπάνι καλύτερα σουρώνουμε το πολτό ώστε να στραγγίξει από τα πολλά υγρά.

Βάζουμε στο μίξερ και χτυπάμε το ανθότυρο με την υπόλοιπη άχνη και προσθέτουμε τη σαντιγί. Αφού ομογενοποιηθεί το μίγμα προσθέτουμε και τον πολτό από τις φράουλες. Μοιράζουμε τη μους σε ποτήρια και την βάζουμε στο ψυγείο για μια νύχτα να πήξει. Διακοσμούμε με φράουλες πριν σερβίρουμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: