Χαμός - Κουλούρια Θεσσαλονίκης

Χαμός

Τι χάος και αυτό στην Ελλάδα; Έχω την εντύπωση ότι δεν λειτουργεί τίποτα. Και γιατί να λειτουργήσει άλλωστε, υπάρχει κανένας λόγος; αφού ζούμε όλοι υπέροχα σε ένα ΅ζεν΅ γκρίνιας και μακαριότητας με παράλληλη απραξία, μιας και όπως λεει και ο φίλος μου ο Νίκος η δουλειά είναι δουλεία.

Η χτεσινή διακοπή ρεύματος ήταν μόνο 45 λεπτά και έτσι κατάφερα να φτιάξω κουλούρια Θεσσαλονίκης. Η παραγγελία όμως ήταν για λεπτά κουλούρια με αποτέλεσμα να μην γίνουν και πολύ αφράτα. Την γεύση όμως την έχω άρα η επόμενη προσπάθεια θα είναι πιο πετυχημένη. Το σωστό βέβαια είναι, να τα ψήνεις το πρωί και μετά να βγαίνεις με το νταβά στο κεφάλι να τα πουλάς, αλλά ο μαζοχισμός μου δεν έχει εξελιχθεί τόσο. Θα σας ειδοποιήσω όμως όταν φτάσω σε αυτό το επίπεδο.

Ώρες, ώρες όμως το παρακάνω τελείως. Για παράδειγμα το Σάββατο. Έχω ακούσει ότι το μεγαλύτερο φυτώριο αρωματικών χόρτων είναι στο Μαραθώνα. Ξεκινάω λοιπόν, η βλαμμένη, Σάββατο πρωί - πρωί να πάω να πάρω βασιλικούς και δυόσμους, με παραγγελίες από Γωγώ και Φιφή. Έπηξα στην κίνηση, χάθηκα, έκαψα κανα εικοσάευρω βενζίνη, έχασα ΟΛΟ το πρωί του Σαββάτου και φυτώριο με αρωματικά χόρτα δεν βρήκα. Βρήκα όμως αρκετούς τρελούς που έτρεχαν τον κλασικό μαραθώνιο, νέους δρόμους, και πολλά άλλα φυτώρια που είχαν και λίγα αρωματικά χόρτα. Αφού βαρέθηκα να ψάχνω σταμάτησα σε ένα, πήρα 2 βασιλικούς και κάτι ρίγανες, που θα έβρισκα πολύ πιο εύκολα και πιο φτηνά στη λαϊκή της γειτονίας μου και τέλος. Στην επιστροφή όμως λεω να μην πάω από την λεωφ. Μαραθώνος αλλά να ανέβω την Πεντέλη και να κατέβω το βουνό μέσα από τα Μελίσσια κλπ. Τι το ήθελα; ένα τελείως φαλακρό βουνό με τους ΅σκελετούς΅ των δένδρων από τις τελευταίες πυρκαγιές σα σκιάχτρα και από την κορυφή του βουνού η θέα της Αθήνας, τεράστια, άσχημη, μολυσμένη. Έπαθα κατάθλιψη. Όποιος δεν έχει πάρει αυτόν τον δρόμο να τον πάρει, και αν έχει διαφορετική εντύπωση να μου το πει να το συζητήσουμε.

Λοιπόν πίσω στα κουλούρια, πάρα πολύ εύκολα. Η μόνη δυσκολία είναι να ξεκολλήσεις από τον καναπέ.

1,5 - 2 φλιτζάνια αλεύρι σκληρό, αυτό για όλες τις χρήσεις
από 1 πρέζα ζάχαρη και αλάτι περίπου μία κουταλιά του γλυκού το κάθε ένα.
2/3 του φλιτζανιού ζεστό νερό (προσοχή όχι καυτό, απλά ζεστό)
1 φακελάκι ξερή μαγία
1 ασπράδι αυγού με 2 κουταλιές της σούπας νερό
καλαμποκάλευρο ή λαδόκολλές
σουσάμι

Βάζετε σε ένα μπολ το 1 φλιτζάνι αλεύρι, τη μαγιά τη ζάχαρη, το αλάτι και το νερό. Ανακατεύετε με ένα κουτάλι, γίνετε ένας χυλός που κολλάει στα χέρια. Απλώνετε μισό φλιτζάνι αλεύρι στον πάγκο της κουζίνας, ρίχνετε το χυλό και αρχίζετε να ζυμώνετε μέχρι να γίνει ένα μαλακό ζυμαράκι, απαλό και μεταξένιο. Όχι πολύ περίπου 5 με 7 λεπτά. Εδώ μπορεί να χρειαστεί να προσθέσετε λίγο αλεύρι, πρέπει στο τέλος να μην σας κολλάει στα χέρια και να είναι πολύ απαλό. Αφήνετε αυτή τη ζύμη 15 λεπτά σκεπασμένη να ξεκουραστεί λιγάκι, και μετά την χωρίζετε σε 4 κομμάτια. Το κάθε κομμάτι το πλάθουμε, με αλευρωμένα χέρια βέβαια, σε μπαστούνια, μακριά 50 εκ και λεπτά σαν μολύβι. Τα κόβετε σε 3 – 4 κομμάτια, ανάλογα πόσο μεγάλα θέλουμε τα κουλούρια κάνουμε κύκλους και τα βάζουμε στο αλευρωμένο - με καλαμποκάλευρο ταψί - ή πάνω σε λαδόχαρτα. Τα αφήνουμε σκεπασμένα να φουσκώσουν (εγώ τα βάζω στο φούρνο στους 50 βαθμούς αέρα με ¼ νερό στο πάτο του φούρνου να δημιουργηθεί υγρασία) για 45 λεπτά με μία ώρα. Μετά τα αλείφουμε με το χτυπημένο με νερό ασπράδι και πασπαλίζουμε με σουσάμι. Τα ψήνουμε για 15 λεπτά σε προθερμασμένο φούρνο στους 190 βαθμούς.

Είναι τραγανά και νόστιμα. Ανάλογα με το πόσο θα τα αφήσετε να φουσκώσουν μπορεί να γίνουν αφράτα, ή μαστιχωτά. Η επιλογή δικιά σας.

Πάω για ανάρτηση τώρα!