Πολύ όμορφη μέρα σήμερα, να μην είχαμε και δουλειά στο γραφείο θα ήταν σαφώς καλύτερη.
Ρίχνει ψιλοβρόχι και τα πάντα μυρίζουν ωραία, εκτός Αθηνών βέβαια. Καλά θα ήταν λοιπόν σήμερα να είμαστε σε ένα βουνό να μυρίζουμε χώμα και θυμάρι και να βλέπουμε! Αυτό αρέσει σε εμένα. Αντ’ αυτού όμως, σήμερα παλεύω με κάτι ηλίθιες τεχνικές προδιαγραφές, όπου κανείς δεν ξέρει τι θέλει και γιατί, αλλά εγώ πρέπει να αναλύσω τι θέλουν και να προτείνω και μεθοδολογία για αυτό που δεν ξέρουν ότι θέλουν ή δεν θέλουν!
Έτσι είναι αυτά, δημόσιο (και όχι μόνο το ελληνικό), κάθονται πάνω στα λεφτά μας – που δίνουμε, χωρίς πολλά πολλά, ακόμα και όταν αναπνέουμε, και ψάχνουν να βρουν τους πιο ανορθόδοξους τρόπους να τα χαλάσουν και να μην παραχθεί τίποτε. Γιατί αυτός είναι ο σκοπός, όχι να παράγουμε κάτι, αλλά να χαλάσουμε – χρήμα στην προκειμένη περίπτωση.
Μηδενισμός θα μου πει τώρα ο Γιάννης, ναι ρε συ με πιάνει που και που, και μιας και δεν έχω πεισθεί για την επιχειρούμενη επανίδρυση, καταλήγω να είμαι μηδενίστρια. Χώρια που έτυχε και συνεργάστηκα τελευταία με κάποιους και αναρωτιέμαι τι είναι πιο επικίνδυνο η βλακεία ή η ασχετοσύνη;
Τέλος με αυτά, τώρα. Έρχεται τετραήμερο καλό, με εθνική παλιγγενεσία και μπακαλιάρο. Μιας και δεν έχω εύκαιρη τη συνταγή της Καρυδόπιτας., είπα λοιπόν να γράψω μια σκορδαλιά, μετάνιωσα όμως πάλι, γιατί όλοι ξέρουν να κάνουν σκορδαλιά, άρα... αποφάσισα να σας πω πως να κάνετε πατάτες τηγανιτές στο φούρνο. Είναι απλό, γίνονται ελαφριές και πολύ τραγανές.
Κόβουμε φρέσκες πατάτες σε μικρά κυδωνάτα κομμάτια, όχι όπως τις κάνουμε για τηγανητές αλλά όπως όταν τις ψήνουμε. Τις βράζουμε ελάχιστα, ίσα-ίσα να μαλακώσουν λίγο, τις ρίχνουμε στο σουρωτήρι και τις γυρνάμε, κυκλικά ώστε οι τρύπες του σουρωτηριού να ΅γδάρουν΅ τις ημι-βρασμένες πατάτες, αρκετά. Τότε τις ρίχνουμε σε λαδωμένο ταψί, προσθέτουμε λάδι, αλάτι και προαιρετικά πάπρικα, και τις ψήνουμε σε πολύ δυνατό φούρνο μέχρι να πάρουν χρώμα. Είναι πάρα πολύ νόστιμες, και αποφεύγεις τη λαδίλα του τηγανιτού.
Καλές αργίες.
