Οι απίθανοι

Ένα από τα ωραία πράγματα του Ιντερνετ είναι οι διάφοροι απίθανοι τύποι που μπορούν πλέον να κάνουν μία σελίδα και να γράφουν ότι τους κατεβάσει η κούτρα.

Παλιά αυτό δεν μπορούσε να γίνει, οι ιστορίες συνομωσίας και τα «φανταστικά» σενάρια κυκλοφορούσαν μόνο σε φιλικές συναντήσεις και εκεί βέβαια έπεφτε πάντα το γέλιο της αρκούδας.

Τώρα όμως, μπορεί ο κάθε πικραμένος, είτε γιατί αυτό το σπορ του αρέσει, είτε γιατί είναι γίδι και δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω του, είτε γιατί αυτό που συμβαίνει γύρω του δεν του αρέσει και δεν μπορεί να το πιστέψει, είτε γιατί είναι εγκάθετος και εκτελεί αποστολή, βγάζει και μία θεωρία συνομωσίας την ανεβάζει σε μία σελίδα και καλεί κόσμο να έρθει να την διαβάσει.

Νομίζω ότι η πολυπλοκότητα του περιβάλλοντος που ζούμε, βοηθάει αυτό το σπορ. Είναι τόσα πολλά αυτά που γίνονται και δεν μπορούμε να τα εξηγήσουμε που όλους ίσως μας βολεύει μία συνομωσιολογία. Οι Έλληνες περισσότερο, ως «έθνος ανάδελφο», έχουμε κατακλύσει το ίντερνετ με απίστευτες ιστορίες.

Πέραν από τα πολύ τραβηγμένα σενάρια, τύπου Ελοχίμ κλπ, που βγάζουν οι Λιακόπουλοι αυτής της χώρας, υπάρχουν και τα πολύ «προσγειωμένα» σενάρια όπως αυτά που λένε ότι το Βατοπαίδι το έστησε το ΠΑΣΟΚ για να πέσει η ΝΔ και το άλλο που λεει ότι η ΝΔ ελέγχει τις δημοσκοπήσεις και τα Μedia με μοναδικό σκοπό να μην ανέβει το ΠΑΣΟΚ.

Διάβαζα χτες βράδυ ένα πολύ δημοφιλές μπλογκ ενός απίθανου τύπου, με σαφή συντηρητική άποψη, που έγραφε απίθανα πράγματα για αυτούς τους Δικαστές που παραιτήθηκαν, και άλλα φοβερά και τρομερά για το Βατοπαίδι, που όμως όλα ήταν αστήριχτα, ήταν βασιζόμενα σε συμπεράσματα του τύπου «με κοίταξε άρα είναι βαθιά ερωτευμένος μαζί μου», και κατέληγαν στο γνωστό και πολλαπλά επαναλαμβανόμενο «ο κόσμος δεν τρωει κουτόχορτο και έχει καταρρεύσει η συνομωσία!!».

Τι να πεις σε αυτούς τους γραφικούς τύπους; Εδώ υπάρχουν ολόκληρες χώρες που βασίζουν την πολιτική τους σε συνομωσιολογία, βλέπε Αμερική, ολόκληρα κόμματα που την έχουν κάνει πρακτική, βλέπε ΚΚΕ και ο δάκτυλος του ιμπεριαλισμού, και προφανώς πολύ άλλοι, μην ξεχνάμε ότι πέρσι η καιγόμενη Ελλάδα «δεχόταν απειλή»!

Είναι βέβαια ωραίο να υπάρχουν όλοι αυτοί οι γραφικοί τύποι, και όλες αυτές οι θεωρίες, πέφτει χοντρό γέλιο, όταν όμως μας κατακλύζουν, όταν διαδίδονται και υιοθετούνται τόσο εύκολα από τόσους πολλούς, αυτό πλέον γίνετε και ενοχλητικό και επικίνδυνο. Γιατί; μα γιατί έχουμε δημοκρατία που από αρχαιοτάτων χρόνων ήταν, είναι και θα είναι επιρρεπής σε τέτοιου είδους ασθένειες.

Αυτά είχα να πω, τώρα μαμ. Μιας και έρχεται 28η Οκτωβρίου και όλο και κάπου θα πάτε, είπα να σας γράψω μία εύκολη συνταγούλα για ατομικά κεκάκια αλμυρά με τυρί. Ένα από τα γνωστά μου ελαττώματα, που όμως τώρα τελευταία προσπαθώ να το ελέγξω, είναι ότι όταν πάμε κάπου εκδρομή, θέλω να έχω φτιάξει το κατιτίς μου λες και πάμε πικνίκ! Κάτι για το δρόμο που λένε; Πάντα λοιπόν φτιάχνω πράγματα που όμως ποτέ δεν τρωμε, είτε γιατί δεν πεινάμε, είτε γιατί προτιμάμε να φαμε σε ταβέρνα στο δρόμο αντί να τσιμπολογάμε συνέχεια πίττες και άλλα, και έτσι όλα τα καλούδια πετιούνται τη δεύτερη, άντε τρίτη μέρα της εκδρομής.

Εσείς όμως που έχετε παιδάκια μπορείτε να φτιάξετε αυτά τα κεκάκια, να τους τα δίνετε στο σχολείο για παράδειγμα, ή τέλος πάντων να φτιάξετε ένα μεγάλο κέικ απλά από λαιμαργία για τον εαυτό σας!

Κέικ με τυρί (ή ένα μεγάλο κέικ, ή 12 μικρά κεκάκια σαν μάφινς)

1 ½ φλιτζάνι αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
1 φλιτζάνι κολοκυθάκια τριμμένα στο στίφτη και στυμμένα
1 φλιτζάνι τριμμένο κεφαλοτύρι
λίγο αλάτι
1 αυγό μεγάλο
5 κουταλιές της σούπας λάδι
¾ του φλιτζανιού χλιαρό γάλα
δυόσμο ψιλοκομμένο (προαιρετικά)

Βάλτε σε ένα μπολ το αλεύρι τα κολοκυθάκια το κεφαλοτύρι και το αλάτι. Προσθέστε λίγο πιπέρι και το δυόσμο αν θέλετε. Σε άλλο μπολ χτυπήστε τα υγρά, το αυγό το γάλα και το λάδι να ομογενοποιηθούν. Ανακατεύετε τα υγρά με τα στερεά καλά να γίνουν ένα μίγμα. Μοιράζετε το μίγμα είτε σε βουτυρωμένα και αλευρωμένα φορμάκια για μάφιν, είτε σε μία φόρμα του κέικ. Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς αέρα για 20-25 λεπτά περίπου τα μικρά φορμάκια και παραπάνω αν τελικά κάνετε 1 μεγάλο κέικ. Για να δείτε πότε είναι έτοιμα τρυπάτε το κέντρο με ένα ξύλο από σουβλάκι (ή ένα μαχαιράκι) και πρέπει να βγαίνει στεγνό. Αφήστε τα λίγο να στεγνώσουν για 5-10 λεπτά και μετά ξεφορμάρετε.