Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2008

Τα χάλια τους

Δεν ξέρω τι να πω με όλα αυτά που ακούω για την οικονομική κρίση. Έχω μία πολύ συγκεκριμένη αίσθηση που όλοι μου λένε ότι είναι λάθος αλλά εγώ τι κάνω την έχω...

Αγαπητοί μου Αμερικανοί να πάτε στον πάτο της κόλασης και ας κατέβω και εγώ μαζί σας μερικά σκαλοπάτια. Φτάνει εσείς να πάτε στον πάτο!

Έτσι ακριβώς αισθάνομαι, καλά να τα πάθουν, αφού τους ενδιαφέρει μόνο η κατανάλωση, αφού την ασυδοσία την έχουν κάνει ευαγγέλιο – εκεί την ονομάζουν ελεύθερη αγορά βέβαια -, αφού δεν πάνε να ψηφίσουν και δεν έχουν άποψη για αυτούς που τους κυβερνάνε, αφού και όταν πάνε να ψηφίσουν τότε σταυρώνουν τον Μπους, τότε καλά να τα πάθουν και λίγα είναι!!

Δεν μπορώ πλέον να είμαι υπεράνω, δεν μπορώ πλέον να είμαι πολιτισμένη και πολιτικαλι κορέκτ! Μπάφιασα με τις μαλακίες τους, κλάνει η Αμερική και βρωμάει ο κόσμος όλος, επιτέλους!

Όταν έπεσαν οι πύργοι, βέβαια λυπήθηκα, σε κανένα άνθρωπο δεν αξίζει κάτι τέτοιο, αλλά αυτό το σημερινό είναι διαφορετικό, κανένας τρίτος δεν τους επιτέθηκε, κανένας δεν τους απείλησε, μόνοι τους τα κάνανε σκατά. Και αντί να πάρουν αυτά τα κουμάσια που έστησαν αυτή τη μπίζνα, μαζί με τα άλλα κουμάσια που έπρεπε να τους ελέγχουν και δεν το έκαναν, και να τα ρίξουν στα υπόγεια του σινγκ σινγκ, να γλεντήσουν με την άνεση τους τα εκατομμύρια που έβγαλαν από την μπάζα αυτή, τι κάνουν τα χαμένα ... κρατικοποιούν τα χρέη! Σαν αυτό που έλεγε παλιά ο Χάρυ Κλυν μιμούμενος τον θείο Καραμανλή «τα σα μα και τα μα μάσα τα».

Αλλά κατάφεραν και βρήκαν κάποιον πιο άχρηστο και επικίνδυνο από τον Μπους, για την επόμενη θητεία στο white house, εκείνη την μπίμπο την Σάρα Πέιλιν! Μα είναι να μην πάθεις ντουβρουτζά, όταν τη βλέπεις και την ακούς; Μα είναι δυνατόν να βρεθεί έστω και ένας νοήμων άνθρωπος να ψηφίσει αυτό το γίδι, υπό τις παρούσες συνθήκες;

Και μετά μου λετε να τους λυπηθώ; Ή να στεναχωρηθώ γιατί θα πληρώσω και εγώ προσωπικά κάποια από τα απόνερα; Δεν τους λυπάμαι, και είμαι διατεθειμένη να πληρώσω προσωπικά πολύ περισσότερα, φτάνει να βεβαιωθώ ότι θα πέσουν από τα ψηλά στα χαμηλά και θα αργήσουν να ξανασηκωθούν. Ας είναι αυτό το τίμημα.

Για να μην αρχίσω εκείνα τα παλιά για τις δικτατορίες που σπέρνανε αριστερά και δεξιά και τον ρόλο τους για την κατάσταση της χώρας μας. Άντε να μην αρχίσω ...

Ουστ !!!

Υποσχέθηκα στον Μισέλ την συνταγή για τον μαριναρισμένο σολομό, ή αλλιώς σολομό gravlax. Τον φτιάχνω πολύ συχνά γιατί είναι εύκολος και με γλιτώνει από την συχνή αγορά καπνιστού σολομού που είναι ακριβός. Υπάρχουν πολλές συνταγές σήμερα θα σας γράψω αυτή που συνήθως φτιάχνω και αύριο μία δεύτερη πιο αρωματική.

Σολομός Μαριναρισμένος

2 κομμάτια σολομού, όμοια σε μέγεθος μεταξύ τους, περίπου 700 γραμμάρια με 1 κιλό το κάθε ένα, όχι όμως αυτά που είναι φέτες από το κέντρο του ψαριού. Συνήθως πουλάνε πλαϊνά κομμάτια με πέτσα από την μία πλευρά αλλά χωρίς το κεντρικό κόκαλο. Αυτά!
1 ½ νεροπότηρο χοντρό αλάτι
1 ½ νεροπότηρο μαύρη ζάχαρη

Ξεπλένετε το σολομό χωρίς να βγάλετε την πέτσα και τον σκουπίζετε καλά με μπόλικο χαρτί κουζίνας να είναι στεγνός. Σε ένα μπολ ανακατεύετε τη ζάχαρη με το αλάτι. Διαλέγετε ένα βαθύ σκεύος να χωράει ίσα – ίσα το ένα κομμάτι σολομό. Ρίχνετε το 1/3 από το μίγμα αλάτι-ζάχαρη στο σκεύος και το απλώνετε να πάει παντού, βάζετε από πάνω το ένα κομμάτι του σολομού με το δέρμα προς τα κάτω. Απλώνετε από πάνω το άλλο 1/3 από το μίγμα πάλι να πάει παντού και να καλύψει τον σολομό. Από πάνω βάζετε το άλλο κομμάτι σολομού με την σάρκα προς τα κάτω και την πέτσα προς τα πάνω. Τέλος καλύπτετε με το υπόλοιπο μίγμα αλάτι- ζάχαρης και το απλώνετε πάλι να πάει παντού. Προσπαθήστε να το σουλουπώσετε λόγο μαζεύοντας κοντά στο σολομό ότι υπόλοιπα από το μίγμα έχουν παραπέσει, έτσι ώστε να το «χτίσετε» γύρω – γύρω. Σκεπάζετε με μεμβράνη όλο το σκεύος, και από πάνω βάλτε ένα βάρος να πιέζει καλά τα δύο φιλέτα. Εγώ συνήθως βάζω μία βαριά πέτρα από της πολλές που έχω σπίτι, αλλά εσείς μπορείτε να βάλετε ότι θέλετε, να είναι όμως ένα κάποιο βάρος ώστε να πιέζονται τα φιλετάκια μας, να μην τα χαϊδεύετε. Τα βάζετε στο ψυγείο για 2 μέρες. Όταν το βγάλετε θα δείτε ότι έχει κατεβάσει πολλά μαύρα ζουμιά και το ψαχνό του ψαριού έχει πάρει μία σκούρα κοκκινωπή όψη. Το περισσότερο – αν όχι όλο από το αλάτι και τη ζάχαρη έχει λιώσει, και τα φιλέτα είναι σκληρά, σαν να είναι ψιλοπαστωμένα. Τα καθαρίζετε από τα όποια υπολείμματα έχουν μείνει, και αφαιρείτε το δέρμα που πλέον βγαίνει πολύ εύκολα να κόψετε λίγο την άκρη και τραβήξετε με φόρα το δέρμα από πάνω προς τα κάτω (όπως κάναμε παλιά χαλάουα ένα πράγμα!!). Μπορείτε να βγάλετε και όσα κόκαλα θέλετε με ένα τσιμπιδάκι αλλά μην το παρακάνετε μόνο τα κεντρικά γιατί έτσι και αλλιώς για να τον καταναλώσετε πρέπει να τον φιλετάρετε σε μικρά λεπτούλια φετάκια. Αν στύψετε λίγες σταγόνες λεμόνι και τρίψετε φρέσκο πιπέρι πάνω σε αυτά τα φιλετάκια θα καταλάβετε τι εννοώ ότι δεν αγοράζω πλέον καπνιστό σολομό. Αύριο θα σας δώσω και μια δεύτερη συνταγή με αρωματικά χόρτα!

Αυτό τον σολομό τον έχω κρατήσει στο ψυγείο και 2 μήνες και δεν έχει πάθει τίποτα, στεγνώνει λίγο περισσότερο αλλά εμένα μου αρέσει καλύτερα έτσι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: