Πίεση

Μα είναι δυνατόν να μην μου ανεβαίνει η πίεση;

Ξυπνάω το πρωί, μες στη τρελή χαρά, δεν έχω λόγο να είμαι αγχωμένη, ή πιεσμένη, από ύπνο σηκώθηκα άλλωστε και εγώ ως γνωστόν κοιμάμαι σαν γάιδαρος, δεν καταλαβαίνω τίποτα. Φτιάχνω τον καφέ μου και ανοίγω ταυτόχρονα χτεσινή εφημερίδα και τηλεόραση.

Στο ένα κανάλι ήταν ο Μαγγίνας και ο Πέτρος Ευθυμίου, και μιλάγανε ταυτόχρονα. Μάλλον φωνάζανε ταυτόχρονα λέγοντας ακατανόητα πράγματα για το πρωινό μου μυαλό. Αλλάζω κανάλι, εκεί λέγανε για τις εκλογές στην Αμερική, το χτεσινό ντιμπειτ Ομπάμα ΜακΚείν και κάποιον Τζο Υδραυλικό, δεν κατάλαβα και πολλά, αλλά τουλάχιστον δεν φωνάζανε.

Δεν άκουσα και πολλά γιατί διάβαζα την εφημερίδα πίνοντας το καφεδάκι μου, αλλά γενικώς ήμουνα πολύ πολύ ήρεμη. Πάω κάνω ένα μπανάκι, τρωω και το πρωινό μου, και ξανακάθομαι μπροστά στην τηλεόραση, ωραία ωραία να ακούσω λίγο τα νέα της ημέρας.

Κατ’ αρχήν οι δύο πολιτικοί ακόμα φωνάζανε! Μαζί τους γκαρίζανε και οι τηλεπαρουσιαστές λες και το ζήτημα είναι ποιανού η φωνή είναι πιο δυνατή. Άρχισα να συγκεντρώνομαι να καταλάβω τι λέγανε, κάτι για την εξεταστική, ή την προανακριτική, για το μπάχαλο στην δικαιοσύνη για τους παπάδες, τα γνωστά. Μίας και το θέμα είναι πολυπαιγμένο, άποψη έχω δημιουργήσει και δεν θα την αλλάξω, το μυαλό μου έφυγε και πονηρές σκέψεις με κατέβαλαν!

Τι προσόντα πρέπει να έχει κάποιος για να γίνει πολιτικός; Μάλλον να έχει βροντερή φωνή, να έχει επίσης ελαστική ηθική, να μην τα παίρνει στο κρανίο εύκολα, να μπορεί να υπερασπίζετε τα πάντα, ακόμα και ότι πετάει ο γάιδαρος, να είναι υπάκουος, προσωπολάτρης πάντα για τον πρόεδρό του ή τον πρωθυπουργό του, σε γενικές γραμμές να είναι ανίκανος, να είναι έτοιμος να αναλάβει όλα τα υπουργικά πόστα ακόμα και αν είναι παντελώς άσχετος με το αντικείμενο, ... ξεχνάω κάτι;

Και βέβαια όσο τα σκεφτόμουνα αυτά, έλεγα ότι τόσο εγώ, όσο και κανένας που γνωρίζω προσωπικά δεν θα μπορούσε να γίνει πολιτικός, ούτε ακόμα εκείνος ο συμμαθητής μου ο Χρήστος, που όλοι μας πιστεύαμε ότι θα γίνει κάποια μέρα υπουργός, μάλλον ούτε αυτός κάνει ....

Μέσα σε αυτές τις μαύρες και άραχλες σκέψεις για την κατάντια της πολιτικής και της δημοκρατίας γενικότερα, ΖΑΠ αλλάζω κανάλι. Οι απέναντι, είχαν και έπαιζαν ένα βίντεο – για την ύπαρξη του οποίου έχει γίνει χαμός τις τελευταίες μέρες – με γιατρούς που έκαναν μία εγχείρηση και λοιδορούσαν τον άρρωστο, τραβώντας τον κιόλας σε βίντεο, γιατί κάποιο λόγο τέλος πάντων που δεν θέλω ούτε να τον αναφέρω ούτε καν να το σκέφτομαι ότι γίνονται τέτοια αηδιαστικά πράγματα μέσα σε ένα χειρουργείο. Έλεγαν ότι έπαιζαν το βίντεο για να «στιγματίσουν» την πράξη!!! Έλεος ρε παιδιά, και την μάνα σας πουλάτε!! ΖΑΠ αλλαγή και δεν ξαναπαίζω αυτό το κανάλι για τουλάχιστον μια βδομάδα!

Είχα ήδη εκνευριστεί αρκετά, απ΄ ότι καταλάβατε. Οι τρίτοι τύποι που μπήκαν στο σαλόνι μου, είχαν ένα ήρεμο και πολιτισμένο διάλογο για το «τι πρέπει να κάνουν οι επενδυτές». Ωραία λεω, θα πιω τον δεύτερο καφέ μου, ήσυχα ήσυχα να ενημερωθώ για τις επενδύσεις μου! ... τις ποιες; Τις επενδύσεις μου! διότι ως γνωστών ο μέσος έλληνας (για να μη πως για τη μέση νοικοκυρά ή τον μέσο άνεργο και συνταξιούχο που βλέπει 9 το πρωί τηλεόραση – εγώ αποτελώ εξαίρεση και δεν είμαι το target group αυτών των εκπομπών) είναι κατά βάση επενδυτής, έχει δηλαδή ένα αξιοσέβαστο περίσσευμα που πρέπει να το επενδύσει. Έτσι είναι τα πράγματα, ο μέσος έλληνας, δεν είναι καταχρεωμένος σε 4-5 δάνεια και 317 πιστωτικές κάρτες, άλλα έχει επενδύσει στη Λιμαν Μπραδερς και τώρα ο άνθρωπος δεν ξέρει τι να κάνει και περιμένει από το κύριο Μπουχέσα αναλυτή χρηματιστηριακών μαλακιών που βγαίνει πρωινιάτικα στα κανάλια να του πει τι να κάνει!

Άρχισα να εκνευρίζομαι. Μιας και οι γιατροί με τους οποίους συναναστρέφομαι τις τελευταίες βδομάδες μου βρήκαν πίεση 16-10, είπα να μην εκνευριστώ παραπάνω και έκλεισα την τηλεόραση. Έβαλα, μουσικούλα κάθισα ήρεμα ήρεμα να μετρήσω την πίεση μου και να τελειώσω το πρωινό μου. Αυτό με την πίεση είναι νέο κόλπο, μιας και μου τη βρήκαν υψηλή και με έβαλαν να την μετράω κάθε λίγο και λιγάκι.

Και βέβαια ενώ όσες φορές και να μετρήθηκα μέχρι το σήμερα το πρωί ή πίεση ήταν κανονική, μετά τα τηλεοπτικά σκουπίδια που είδα, μου είχε ανέβει πάλι στα 15-10. Τα πείρα στο κρανίο, πάλι καλά που δεν έσπασα την τηλεόραση. Εγώ φταιω βέβαια, που αντί να βάλω μουσικούλα το πρωί να χαλαρώσω βάζω τηλεόραση!!

Στο δρόμο για το γραφείο πήγα από τον κο Διονύση να μου πει την απάντηση στο χτεσινό κουίζ. Τα παλιά τα χρόνια λεει, ο δρόμος γύρω από τα τείχη μίας πόλης λεγότανε περίδρομος, περιμετρικό δρόμος δηλαδή. Κάθε φορά που γινόταν αλλαγή φρουράς οι στρατιώτες έτρεχαν τον περίδρομο αυτό για να φύγουν ή να πάνε στο φυλάκιό τους, και μίας και ο περίδρομος αυτός ήταν μακρύς άρα «πολύς» όταν θέλανε να πούνε ότι έφαγαν πολύ έλεγαν «έφαγα τον περίδρομο» για να δείξουν τη μεγάλη ποσότητα που μόνο με τον περίδρομο μπορεί να συγκριθεί.

Τώρα ο Μισέλ και η Μιρελλού βρήκαν και άλλη απάντηση ομοίως λογική. Δεν ξέρω τι να σας πω, εγώ το χατίρι στον κο Διονύση έκανα.

Το σημερινό φαγάκι είναι απλό και ελαφρύ μιας και μας κατακλύζουν τα μαύρα γεράματα και έχουμε και υποψία ζαχάρου και υποψία πίεσης, τελικό μόνο λεφτά δεν έχω! Είναι από ένα πολύ ωραίο βιβλίο της Μαρίας Βουτσινά που λέγετε «απλή μαγειρική της αγίας καθημερινότητας» και είναι πολύ καλό σας λέω!

Σαλάτα με πλιγούρι και γιαούρτι

1 ποτήρι πλιγούρι
4-5 φρέσκα κρεμμυδάκια
χυμό από 3 λεμόνια
λάδι, αλάτι, πιπέρι
2 κεσέδες γιαούρτι
1 φλιτζάνι ψιλοκομμένα φύλλα δυόσμου
15 ντοματίνια

Βάζουμε το πλιγούρι σε ένα μπολ με 1 ½ ποτήρι βραστό νερό, το σκεπάζουμε με μία πετσέτα και το αφήνουμε για καμία ώρα να απορροφήσει όλο το υγρό. Σε περίπτωση που το πλιγούρι είναι ακόμα σκληρό μπορείτε να προσθέσετε ακόμα βραστό νερό. Όταν είναι έτοιμο, να έχει απορροφήσει νερό και μοιάζει με ρύζι, μαλακό δηλαδή αλλά να κρατάει στο δόντι, το στραγγίζετε καλά και προσθέτετε το αλάτι, το πιπέρι, όσο λάδι θέλετε, τα κρεμμυδάκια, τα ντοματίνια, 2-3 κουταλιές της σούπας χυμό λεμονιού, και 3 κουταλιές της σούπας δυόσμο.

Το βάζετε σε ένα τάπερ στο ψυγείο, για μισή ώρα τουλάχιστον αν δέσει και να αναμιχθούν τα αρώματα. Σε χωριστό μπολ, ανακατεύετε το γιαούρτι με τα υπόλοιπα υλικά. Όταν έρθει η ώρα να τα σερβίρετε ανακατεύετε το πλιγούρι με το μίγμα του γιαουρτιού καλά.

Είναι μία πολύ νόστιμη σαλάτα, που μπορεί να είναι και ένα απλό βραδινό πιάτο για μπροστά στην τηλεόραση.