Μπαρθελόνα

Δεν έχει νόημα να σας πω ότι περάσαμε υπέροχα, ούτε ότι η πόλη είναι πολύ ωραία και πρέπει να πάτε, αυτά τα φαντάζεστε ήδη. Θέλω όμως να σας περιγράψω ορισμένα στιγμιότυπα, κάποιες εικόνες.....

Εικόνα 1: Ελ. Βενιζέλος 2:00 το πρωί. Στην ουρά για το τσεκ-ιν. Τσικ τσικ γλουπ γλουπ τσικ τσικ γλουπ γλουπ ... ο πίνακας ανακοινώσεων, βούελινγ για βαρκελώνη νέα ώρα αναχώρησης 4:45 ....(από 3:05)! Γκρρρρρ ..... γαμώ το φελέκι μου .....

Εικόνα 2: Λα Ράμπλα 7:30 τοπική ώρα, πρωί Σαββάτου, πάμε για καφέ να στυλωθούμε λίγο από το ανείπωτο ξενύχτι. Βρέχει, όλα κλειστά! Πάνω κάτω τη Ράμπλα μέσα στη βροχή και το κρύο, να βρούμε κάτι χαριτωμένο που να μας εμπνέει κιόλας, περιττό να σας πω ότι καθίσαμε μάλλον στο χειρότερο καφέ της πόλης, να μας σερβίρει κινέζα μετανάστρια και τα τοστ να τα λένε μπικίνι!.

Εικόνα 3: Μουσείο Ναυτικής Ιστορίας, μπήκαμε μπας και γλιτώσουμε από την βροχή, 12:30 καθισμένοι όλοι σε ένα παγκάκι νομίζαμε ότι ήταν 12 το βράδυ. Ο Σταύρος να προσπαθεί να συνεννοηθεί με το Ξενοδοχείο ώστε να μας δώσουν τα δωμάτια νωρίτερα, να πάμε να κοιμηθούμε.

Εικόνα 3β: Απορία, πώς μπορεί ένας σύγχρονος τουρίστας που περπατάει σε μία πόλη μέσα στη βροχή, να τα βγάλει πέρα ... με ομπρέλα, φωτογραφική μηχανή, χάρτη 1, χάρτη 2, οδηγό, κινητό, σκούφο, γάντια, κουκούλα μπουφάν που την παίρνει ο αέρας, τσάντα, σακούλες με αναμνηστικά, πορτοφόλι στη μέσα τσέπη του μπουφάν να μην το κλέψουνε, διαβατήριο στην άλλη τσέπη, φυλλάδια από το αξιοθέατο που μόλις είδες, φυλλάδια για το αξιοθέατο που θα δεις, εισιτήρια μετρό, και τσιγάρα?? Όχι πείτε μου!!!

Εικόνα 4: Ξενοδοχείο 7:30, ετοιμαζόμαστε για νυχτερινή βόλτα, επίσκεψη στο Ενυδρείο, και μετά φαγητό στην Μπαρθελονέτα, το ψαροχώρι της πόλης με τα θαλασσινά και τις παέλιες. Ωραία δωμάτια, πολύ ωραία και σε καταπληκτική τιμή.

Εικόνα 5: Εστιατόριο 11:00, Αφού φάγαμε υπέροχες παέλιες θαλασσινών, και συνομιλήσαμε με τα γκαρσόνια στην ελληνική, χαιρετούσαμε να φύγουμε ... «Καληνύχτα» λέμε στον Ρουμάνο σερβιτόρο, «Για χαρά» μας απαντάει ...!!!

Εικόνα 6: Στο πάνω – ανοιχτό - πάτωμα του Hop in Hop out, που κάνει τη διαδρομή στα αξιοθέατα του Γκαουντί, το κρύο της αρκούδας!!!! Σκουφιά, γάντια, κασκόλ, μπουφάν, τα πάντα, και το κρύο κρύο!! Από τεμπελιά κάναμε όλο το γύρο με το πούλμαν μία φορά με σκοπό να κατέβουμε στα όποια αξιοθέατα στο δεύτερο γύρο. Κάποια στιγμή ακούω το Σταύρο να λεει ... «πότε θα τελειώσει αυτό το μαρτύριο!!!»

Εικόνα 7: Μέσα στη Σανγκράτα Φαμίλια, την ημιτελή εκκλησία έκτρωμα που ξεκίνησε ο Γκαουντί, και ακόμα χτίζεται (αν θέλετε τη γνώμη μου, δεν θα τελειώσει ποτέ). Χαθήκαμε 3 φορές, μέσα στο κακό χαμό του εργοταξίου, με ανερμάτιστη ροή επισκεπτών. Ευτυχώς που έκανε λάθος το πιτσιρικάς στο ταμείο και αντί να πληρώσουμε 42 ευρώ εισιτήριο μας έδωσε 42 ευρώ ρέστα από 50-ρικο.

Εικόνα 8: Εστιατόριο Κρέμα Κανέλα, κράτηση από τον Σταύρο στο όνομα Σμιθ! Που να πεις τα ελληνικά επώνυμα. Υπέροχο μοντέρνο μενού, πάπια με σύκα και μήλα, δροσερές σαλάτες με κουκουνάρι και κατσικίσιο τυρί, καταπληκτικά γλυκά με σοκολάτα, και ένας κατάλογος εμφιαλωμένων κρασιών που το πιο ακριβό έκανε 12 ευρώ!!!! Ενα πραγματικά γκουρμέ εστιατόριο, με καταπληκτική διακόσμηση και σέρβις, στο απόλυτο κέντρο της πόλης που δώσαμε γύρω στα 20 ευρώ το άτομο με ορεκτικά, σαλάτες, κυρίως πιάτο, γλυκά και 3 μπουκάλια κρασί! Μήπως κάτι δεν κάνουμε καλά εδώ στην Ελλάδα;

Εικόνα 9: Μπαρ!! Όλα τα λεφτά!!, μας πήγε η μικρή ξαδέλφη μου η Κατερίνα, που αποφάσισε να ψάξει για δουλειά στη Βαρκελώνη αντί για την Αθήνα. Δεν τη βλέπω να βρίσκει τίποτα, έπεσε πάνω στη κρίση βλέπετε, τέλος πάντων στη τελική θα γυρίσει πίσω αλλά προς το παρόν ας κάνει και αυτή λίγο ντόλτσε βίτα. Στο μπαρ τώρα, ..., η βρώμα σε όλο της το μεγαλείο, μπίχλα !!! που έλεγε και η Μιρέλλα, φοιτητόκοσμος γύρω, και ανεβάζαμε το μέσο όρο και σαν την μύγα μες στο γάλα ήμασταν. Η μουσική χαμηλά, πολλά φώτα και παρέες παρέες καθισμένοι σε σκαμπό γύρο από χαμηλά τραπεζάκια. Η γκαρσόνα ήταν η μόνη όμορφη κοπέλα που είδαμε στη Βαρκελώνη. Όλες οι άλλες απλά δεν βλεπόντουσαν. Μάλλον ήμασταν οι μόνοι που δεν είχαμε σκουλαρίκια σε διάφορα σημεία, δεν είχαμε ράστα μαλλιά, δεν είχαμε τατουάζ, φοράγαμε κανονικά ρούχα και είχαμε πλυθεί τις τελευταίες 36 μέρες. Ωραία πράγματα!!

Εικόνα 10: Δεύτερη μέρα μαρτυρίου – που λεει και ο Σταύρος – πάλι στην οροφή του Hop in Hop out, με κατεύθυνση διαφορετική αυτή τη φορά. Όλοι μέσα στο λεωφορείο, εγώ έξω από το λεωφορείο να προσπαθώ να εξηγήσω στο μογγόλο υπεύθυνο ότι κακώς έφυγε το λεωφορείο χωρίς εμένα όση ώρα έβγαζα νέο εισιτήριο μπροστά την πόρτα του (βλέπετε εγώ το έχασα το 2-ήμερο εισιτήριο που είχαμε βγάλει την προηγούμενη μέρα και έπρεπε να ξαναπληρώσω) μιας και όλη μου η παρέα με την οποία όπως είδε και αυτός είχαμε έρθει μαζί και τέλος πάντων έπρεπε και εγώ να είμαι μαζί τους!!! Ματαίως βέβαια έσκουζα και χοροπήδαγα, ευτυχώς η Μιρέλλα κατέβηκε στην οδηγό, και μάλλον την απείλησε, με αποτέλεσμα να σταματήσει λίγο παρακάτω και να με πάρει και εμένα.

Εικόνα 11: Κρύο – Κρύο – Κρύο, πάνω στο λεωφορείο, να προσπαθείς να ζεσταθείς να προσπαθείς να κρατήσεις τα τεράστια ακουστικά που μας δώσανε και δεν χωράγανε στα μικρά μας αυτιά, να βγάζεις φωτογραφίες χωρίς να είναι κουνημένες, να κρατάς την κουκούλα που μπουφάν που την έπαιρνε ο αέρας, να κρατιέσαι να μην πέσεις στις απότομες στροφές που έπαιρνε η ταλιμπάν οδηγός, να ισορροπείς τον χάρτη μεταξύ δάχτυλου 1 και 4 ώστε να βλέπεις και που στο διάολο είσαι, να διαβάζεις στον οδηγό ιστορίες για τα διάφορα κτίρια και να απαντάς στον Σταύρο που ουδεμία σχέση έχει με τέτοια και βαριέται να κρατάει ακόμα και χάρτη – πολύ δε μάλλον οδηγό – μιας και αυτό το ρόλο τον έχεις πάντα εσύ!!!

Εικόνα 12: ΜΑΚΜΠΑ, το υποτιθέμενο μουσείο μοντέρνας τέχνης της Βαρκελώνης, ένα υπέροχο μοντέρνο κτίριο μέσα στην πιο αντεργράουντ περιοχή του κέντρου, που όμως μόνο μουσείο μοντέρνας τέχνης δεν είναι. Η μόνιμη συλλογή ήταν δεν ήταν 20 έργα, απ΄ αυτά τα αστεία που δεν καταλαβαίνεις τίποτα αλλά γελάς πολύ, και άλλοι δύο όροφοι με μία περιοδική έκθεση φωτογραφίας, πολύ ωραία μεν αλλά όχι και μοντέρνα τέχνη μία έκθεση φωτογραφίας για την Βαρκελώνη. Αυτό το μουσείο ήταν το χαρακτηριστικό παράδειγμα της τουριστικής ανάπτυξης της πόλης. Τι θέλω να πω; ωραία πόλη η Βαρκελώνη, ζωντανή και ανθρώπινη, αλλά χωρίς ουσιαστικά αξιοθέατα που να δικαιολογούν τόσο την φήμη της όσο και τον αριθμό των τουριστών που προσελκύει. Την κάνανε τουριστική, έφτιαξαν μουσεία από το τίποτα, ανέδειξαν τα μάλλον πρόσφατα αρχιτεκτονικά έργα του Γκαουντί και τα διαφήμισαν, έπεισαν όλους εμάς να πάμε να δούμε τα έργα που έφτιαξαν για την ολυμπιάδα, τους δρόμους, το παραλιακό μέτωπο, τους πεζόδρομους της παλιάς πόλης. Η ίδια η πόλη δεν έχει ούτε την ιστορία της Ρώμης, ούτε την ομορφιά του Παρισιού, και όμως τις συναγωνίζεται ως τουριστικός προορισμός, προσελκύοντας εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο που πάνε να δουν το Καμπ Νου, το γήπεδο της Μπαρσελόνα, και ένα δύο κτίρια που έκανε ένας μουρλός αρχιτέκτονας στις αρχές αυτού του αιώνα. Αξίζει βέβαια να πάς, αλλά μην τρελαθούμε κιόλας για τα μνημεία της.

Εικόνα 13: Μία φίλη μας έστειλε, σε ένα πολύ ωραίο wine bar, για βραδινό. Φάγαμε τον χάρτη να το βρούμε, και αφού τέλος πάντων το εντοπίσαμε το κόψαμε με το πόδι. Φτάνουμε στην περιοχή, πολύ κοντά σύμφωνα με τον χάρτη που είχαμε, αλλά τον δρόμο δεν τον βρίσκαμε. Μπαίνει η Φιφή σε ένα μπαρ να ρωτήσει που είναι ο τάδε δρόμος. 200 Ισπανοί ή δεν ξέρανε τη τύφλα τους ή δεν καταλάβανε τι τους ρώταγε. Βγαίνει Αμερικάνα, ανοίγει το ι-ποντ, συνδέετε στο ιντερνετ, και βρίσκει το δρόμο αμέσως, ο πρώτος παράλληλος!!! Που να μην χέσω βλαμμένοι θουθουθιάριδες (από το θου θου των ιθπανών).

Εικόνα 14: Το παραδοσιακό πιάτο της πόλης είναι το πανκοτοματα (pan con tomata) ψωμί με ντομάτα δηλαδή, μην περιμένετε κάτι φοβερό. Τέλος πάντων είναι νοστιμότατο με φρυγανισμένο το ψωμάκι και τριμμένη την ντοματούλα από πάνω, αν και φέρνει λίγο σε κατοχή όταν πεινάς είναι τέλειο. Στο συγκεκριμένο μαγαζί βέβαια είχαν ένα μοναδικό τρόπο να στο σερβίρουνε, ένα πιάτο με φρυγανισμένα τα ψωμάκια και ένα πιάτο με ολόκληρες της ντομάτες! Μαζί με κάτι άλλα σαλάμια και τυριά που πήραμε σαν να κάναμε πικνίκ ήταν. Αν μας έφερναν και από ένα κρεμμύδι θα ήμασταν σαν τον Παπαμιχαήλ στο Το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο. Πάλι κάτω από 20 ευρώ δώσαμε!! Πάλι μας μίλαγαν ελληνικά τα Πακιστανά, αυτή τη φορά, γκαρσόνια.

Εικόνα 15: Η τελευταία μέρα ήταν ελεύθερη προγράμματος, πήγαμε στο μουσείο Μιρό, το μόνο πραγματικά σημαντικό μουσείο της πόλης και μετά ψώνια και ψώνια εμείς, βόλτα στο πάρκο άλλοι, επίσκεψη στο ναό Καμπ Νου ο Γιάννης. 16 ευρώ έδωσε να πατήσει το γκαζόν, να δει τα αποδυτήρια, να μυρίσει τις κάλτσες και τις φανέλες των παικτών της Μπαρτσα, και δεν ξέρω και εγώ τι άλλες μαλακίες. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα

Να πάτε στη Βαρκελώνη με την πρώτη ευκαιρία, ένα σαββατοκύριακο αρκεί. Ρωτήστε με να σας πω πως να πάτε να σας βγει φτηνά, και τι αξίζει πραγματικά να κάνετε.

Σήμερα δεν έχει συνταγή, αλλά σύντομα θα σας γράψω πως να φτιάξετε ωραία παέλια ...

Υ.Γ. τις φωτογραφίες δεν τις έχω κατεβάσει ακόμα, από βδομάδα θα ανεβάσω μερικές