ΤΟ ταξίδι

Είναι μέρος του σαβουάρ βιβρ να σε ρωτάνε όλοι πως πέρασες, όταν γυρνάς από ένα ταξίδι. Και βέβαια είναι αυτονόητο ότι πέρασες καλά, ή ότι τέλος πάντων λες σε όλους ότι πέρασες καλά. Για το συγκεκριμένο ταξίδι όμως, δεν θα σας πω ότι πέρασα καλά, ακολουθώντας αυτά τα κλισέ, θα σας πω ότι πέρασα υπέροχα και φανταστικά γιατί έτσι είναι!!!

Η Νάπολη είναι μία πόλη που μόνο Ευρώπη δεν σου θυμίζει. Έχει βέβαια τη φήμη της, μίας και είναι η πρωτεύουσα του Ιταλικού Νότου, κατά κανόνα φτωχού Νότου, αλλά έχει και την Μαφία της, την αλέγκρο ιδιοσυγκρασία της, και πολλά άλλα που την κάνουν να είναι πολύ κοντά σε αυτό που εμείς οι Έλληνες πιστεύουμε ότι είναι οι Ιταλοί. Όταν λέμε ότι μοιάζουμε, μάλλον εννοούμε ότι μοιάζουμε με τους Ναπολιτάνους και όχι με τους ψωνισμένους πλούσιους του Ιταλικού Βορά. Αυτό το ούνα φάτσα ούνα ράτσα, δεν αφορά στους Αθηναίους και στους Μιλανέζους αλλά στους Ναπολιτάνους και στον μικρομεσαίο Έλληνα «μπαγάσα».

Αν και είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ιταλίας με 1,8 εκατ. κατοίκους μέσα στην πόλη και γύρο στα 4 εκατ. μαζί με τα περίχωρα, το αεροδρόμιό της είναι ένα μικρό αεροδρόμιο ελληνικής επαρχιακής πόλης. Η αίσθηση ότι δεν είσαι σε «πολιτισμένο» (βαριά η έκφραση αλλά μάλλον έτσι είναι) μέρος σε κυριεύει από την προσγείωση. Τα πάντα γύρω σου είναι σαραβαλιασμένα και βρώμικα.

Βρώμα, απίστευτη βρώμα, σιχαίνεσαι να περπατήσεις στο δρόμο. Η Αθήνα, το κέντρο της Αθήνας, είναι αποστειρωμένο νοσοκομείο μπροστά στη βρώμα και δυσωδία αυτής της πόλης. Είχαμε όλοι από την παρέα ακούσει για τον σωρό των σκουπιδιών που είχε μαζευτεί στη πόλη πρόσφατα, για μία κόμπλα που είχε γίνει με την Μαφία που διαχειρίζεται τα σκουπίδια, αλλά νομίζαμε ότι αυτό είχε λήξει και η πόλη είχε μπει στους κανονικούς της ρυθμούς. Όλοι αναρωτιόμασταν τι κατάσταση επικρατούσε τότε που η πόλη δεν καθαριζότανε και δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε. Σκουπίδια παντού! Και δεν μιλάω για τα απορρίμματα που μπαίνουν στους σκουπιδοτενεκέδες και περνάει ένας σκουπιδιάρικο και τα μαζεύει, αυτά τα περιμένεις λίγο ως πολύ, μιλάμε για άπειρα σκουπίδια παντού, στο δρόμο, στα πεζοδρόμια, στα χωράφια, στα μνημεία, κουτιά, πλαστικά μπουκάλια, σακούλες, χαρτιά, τα πάντα χάμω, μόνο χάμω. Κάποια στιγμή παρατηρήσαμε ότι δεν υπήρχαν σκουπιδοτενεκέδες, ή τέλος πάντων δεν υπήρχαν αρκετοί, για αυτό όλα τα πετάγανε χάμω!

Αλλά δεν ήταν μόνο τα σκουπίδια που μας έκαναν εντύπωση, τα πάντα ήταν υπό εγκατάλειψη, ελάχιστα ήταν τα ανακαινισμένα κτίρια, ελάχιστα ήταν και τα υποφερτά πεζοδρόμια, ελάχιστες ήταν οι σύγχρονες εγκαταστάσεις. Σε μία τόσο παλιά πόλη – μας έλεγαν και μας ξανάλεγαν ότι την πόλη ίδρυσαν οι Έλληνες, ως Νέα Πόλη – ο χρόνος έμοιαζε να σταμάτησε τη δεκαετία του ’70. Δεν είδαμε ούτε ένα νέο κτίριο! Και φανταστείτε τις πολυκατοικίες του 18ου και 19ου αιώνα, με ελάχιστες επιδιορθώσεις να κατοικούνται ακόμα και σήμερα, στο κέντρο της παλιάς πόλης, και παραδίπλα τα ακαλαίσθητα κτίρια του ’70 όπου ούτε ένα χέρι μπογιά δεν τα έχουν περάσει από τότε.

Η πόλη έχει πολλά μνημεία που εμείς τα είδαμε εν τάχη, με το Χοπ ιν – Χοπ ουτ, μιας και η επιλογή μας ήταν να δούμε τη περιοχή γύρω από την πόλη με τα ωραία χωριά και τα πολλά αξιοθέατα. Παρ’ όλα αυτά όμως, αν κάποιος από εσάς αποφασίσει να πάει στη Νάπολη, πιστεύω ότι πρέπει να αφιερώσει 2 μέρες να την δει την πόλη, γιατί πραγματικά είναι πολύ μα πολύ διαφορετική από όποια άλλη Ευρωπαϊκή πόλη έχω δει, και βέβαια αυτό από μόνο του την κάνει εξαιρετικά ενδιαφέρουσα από τουριστικής άποψης.

Το να περπατάς μέσα στη πόλη, είναι ένας μεγάλος εφιάλτης και βέβαια αυτή είναι η επόμενη διαπίστωσή μας. Ολοι οι πεζοί στη Νάπολη, έχουν τάσεις αυτοκτονίας! Να οδηγήσεις στη Νάπολη είναι αδύνατον, απλά αδύνατον. Και αυτό το λεω εγώ που είναι και καλή οδηγός, που δεν έχω κωλώσει πουθενά, που έχω τεράστια αυτοπεποίθηση στην οδήγηση και που τέλος πάντων στο προηγούμενό μου ταξίδι στην πόλη (πριν 8 χρόνια περίπου) είχα οδηγήσει εκεί. Δεν υπάρχουν υποδομές, οι δρόμοι είναι μικροί και στενοί, παρκάρουν παντού μιας και δεν υπάρχουν πάρκινγκ, και βέβαια φτιάχνουν το και μετρό στο κέντρο με αποτέλεσμα να επικρατεί τέτοιο χάος που δεν έχω δει ούτε στη Κωνσταντινούπολη, ούτε πουθενά αλλού. Κανόνες οδικής συμπεριφοράς δεν υπάρχουν, είναι κόκκινο για παράδειγμα και έτσι πρέπει να σταματήσεις, ..., μπούρδες αυτά είναι για όσους δεν ξέρουν να οδηγούν! Στοπ μπορεί και να υπήρχαν αλλά δεν έχει σημασία κανένας δεν σταματάει πουθενά, η βασική αρχή είναι, τσουλάς και χώνεσαι όπου χωράς, μέσα σε απίστευτη κίνηση, κορνάροντας. Κορνάρουν συνέχεια, συνέχεια, ακόμα και χωρίς κανένα λόγο, δεν κορνάρουν για να προειδοποιήσουν για κάποιο μελλούμενο, απλά κορνάρουν με την συχνότητα που αλλάζουν ταχύτητες. Και εκατομμύρια βεσπάκια, να χώνονται να σε προσπερνούν, να σε αποπροσανατολίζουν και να κορνάρουν και αυτά. Προτεραιότητα δεν υπάρχει, ο πιο θρασύς προχωράει, ο δειλός, μπορεί να μείνει στο ίδιο σημείο μέχρι τα βαθιά του γεράματα. Δεν είδαμε κανένα τροχονόμο, κανένα να κόβει κλήσεις σε όλους αυτούς που σταμάταγαν, χωρίς αλάρμ και χωρίς λόγο, στη μέση του δρόμου. Το απόλυτο χάος! Που όμως δούλευε! Και αυτό είναι το περίεργο, κανείς δεν μάλωνε με κανένα, κανείς δεν τσαντιζότανε που δεν του παραχωρήθηκε προτεραιότητα, που τον κλείσανε, που του χωθήκανε, τίποτα. Απόλυτη ηρεμία και αφασία μέσα στο χάος και στα κορναρίσματα, όταν σε αντίστοιχη περίπτωση στην Αθήνα θα είχε γίνει της πουτάνας, θα χυνότανε αίμα!!

Βέβαια εκεί έχουν άλλους πολύ πιο σοβαρούς λόγους να σφαχτούνε από το οδήγημα. Το τελευταίο βράδυ έγινε ένα ωραιότατα μαχαίρωμα μπροστά στο ξενοδοχείο μας, την ώρα που εμείς γυρίζαμε το βραδινό μας. Ωραία πράγματα, μαχαιρώσανε έναν τύπο ωραία ωραία, ούτε φασαρία ούτε τίποτα, ήρθε μετά από λίγο ένα ασθενοφόρο, τον μάζεψε τον άνθρωπο, πέρασε και ένα περιπολικό έριξε μία ματιά γύρω τριγύρω, και ούτε γάτα ούτε ζημία. Όχι όπως εδώ που ούτε ένα σφάξιμο δεν μπορείς να κάνεις με την ησυχία σου, πλακώνουν αστυνομίες, κανάλια, ανακριτές, και άλλοι άσχετοι.

Αυτά για την Νάπολη, μπορεί να σας ακούγονται γραφικά, αλλά αν κάποιος έχει πάει στις βασικές πόλεις του Ευρωπαϊκού Βορά, έχει δει τα πλούτη και τα μνημεία, και τον «πολιτισμό», τότε σίγουρα πρέπει να δει τον Νότο της Ευρώπης, τον «πολιτισμό» του Νότου, με την φτώχια του, και την ανοιχτή του καρδιά, με την φασαρία του και την ζωντάνια του! Για να μην σας πω για τα φαγιά του !!! εκεί θα πάθετε.

Δεν έχω άλλο χρόνο σήμερα. Αύριο και μεθαύριο τα υπόλοιπα, για την εκτός Νάπολης περιοχή και την περιήγησή μας εκεί.

(δειτε αυτή τη φωτυογραφία, αυτο το κατάστημα EURO PORTE, εχει αυτές τις 2 πόρτες εκεί τοποθετημένες που δεν οδηγούν πουθενά, εκτός από πόρτες όμως πουλάει και παπούτσια!!)