Μπάλα

Αυτό το τριήμερο είχαμε πολύ μα πάρα πολύ μπάλα. Έπαθα οβερντοουζ που λένε! Μπάλα την Παρασκευή, μπάλα το Σάββατο, μπάλα την Κυριακή, ζαλίστηκα! Την Παρασκευή, μαγείρευα το βράδυ και έτσι δεν τον είδα όλο τον αγώνα. Είχα και τη σιγουριά ότι θα κερδίσει η Παναθα, δεν έδωσα και πολύ σημασία.

Το Σάββατο όμως, μαζευτήκαμε φίλοι σπίτι να δούμε τον Τελικό Κυπέλλου στο Ποδόσφαιρο. Οι περισσότεροι ήμασταν με την ΑΕΚ, μίας και οι Παναθηναϊκοί δεν ήθελαν να γίνει «νταμπλούχος» για άλλη μία φορά ο Ολυμπιακός. Είδατε πως έχω εντρυφήσει στο θέμα και παίζω την ορολογία στα δάχτυλα; Αλλά υπήρχαν και δύο Ολυμπιακοί, έτσι για να υπάρχει ατμόσφαιρα.

Όπως σας έχω εξηγήσει η σχέση μου με το ποδόσφαιρό είναι πολύ κακή. Επίσης όταν έχω κόσμο σπίτι και έχω και τραπέζι και είναι και οι φίλες μου εκεί, μου αρέσει να μιλάμε λιγάκι, γυναικεία πράγματα, παρά να βλέπω 22 μαντραχαλέους να τρέχουν πάνω κάτω. Βάλαμε λοιπόν τα αγοράκια στον καναπέ, στην ευθεία της τηλεόρασης και κάτσαμε περιμετρικά οι άσχετοι και πιάσαμε την κουβέντα. Λογικά θα έμπαιναν 1-2 γκολ, ελπίζαμε από την ΑΕΚ και όλα καλά, όλα ανθηρά. Θα συνεχίζαμε την κουβεντούλα μας και θα αφήναμε τα αγοράκια μας, να βλέπουν και να σχολιάζουν χαλαρά τον αγώνα.

Λάθος μέγα!!! Κάθε 3 λεπτά για την ακρίβεια, πετάγονταν από τον καναπέ φωνάζοντας «γκόοοοοοοοοοολ»! Στην αρχή υπέθεσα ότι ήταν ένα καλό παιχνίδι με πολλά τέρματα. Από ένα σημείο όμως και μετά, γκολ στο γκολ, κάτι δεν μου πήγαινε καλά. Γιατί ένα, δύο, άντε τρία αναμενόμενα είναι, αλλά το Σάββατο το βράδυ μπήκαν 37 γκολ, αν δεν κάνω λάθος. Στο τέλος βαρέθηκαν να πετάγονται από τον καναπέ, δεν είχε νόημα άλλωστε, δεν πανηγυρίζεις στα πέναλτι!

Αρχίσαμε και εμείς να γκρινιάζουμε, εκεί κατά της 11:00 ρωτάγαμε, «πότε θα τελειώσει;», «αργεί ακόμα;» και τι θα γίνει αν πάνε έτσι γκολ στο γκλολ για 2-3 ώρες ακόμα! Χάσανε και τα αγοράκια τη ζωντάνια τους! Τι να πουν και αυτά τα έρμα;; τα έχωσαν σε όλους, τι άλλο να κάνουν;; Με το καλό τελείωσε και αυτός ο αγώνας, κανένας δεν χάρηκε, ούτε οι Ολυμπιακοί, μίας και θεώρησαν την ΑΕΚ άξια αντίπαλο και την νίκη τους θέμα τύχης και μόνο και πήγανε όλοι σπίτια τους, με την Ελπίδα να πάρει ο Παναθας το Πανευρωπαϊκό.

Την Κυριακή, είδα τον αγώνα μόνη μου. Μάλλον προσπάθησα να τον δω. Στην αρχή βεβαιώθηκα ότι ο Παναθηναϊκός είναι πολύ καλύτερος από τους Ρώσους, ότι δεν παίζει ο «γουρούνι Σαμπόνις» που θυμόμουνα από τα παιδικά μου χρόνια, και ότι θα κερδίσουμε σίγουρα, και έτσι σύντομα βαρέθηκα και το άλλαξα. Είδα διάφορα, και αποφάσισα να πάω για ύπνο, πριν όμως κλείσω την Τιβι, έκανα ένα ζάπινγκν να δω με «πόσους πόντους θα τους πάρουμε!!». Και πέφτω στα 2 λεπτά πριν την λήξη που ήμασταν πόντο πόντο με σαφέστατο κίνδυνο να χάσουμε και τα αυγά και τα πασχάλια, και εκεί με έπιασε ταχυπαλμία. Αυτό είναι που λένε ότι ο αθλητισμός τεστάρει την αντοχή της καρδιάς σου! Σε αυτά τα 2 ρημοδόλεπτα που κράτησαν ένα τέταρτο βέβαια, με τα τάιμ άουτ και τα φάουλ και τις λοιπές τακτικές των προπονητών, τα είδα όλα! Το έμφραγμα είχε φτάσει στα ρουθούνια μου, και δεν μπορούσα ούτε σε καρέκλα να κάτσω, όρθια στη μέση του δωματίου, αγωνιούσα πιο πολύ απ΄ όταν έδινα πανελλήνιες, ένα φοβερό πράγμα σας λεω!!

Κάπου εκεί κατάλαβα ότι ο αθλητισμός δεν είναι για εμένα. Η μπάλα δεν μου κάνει καλό, λήξης!

Για σήμερα σας έχω κάτι εύκολο και νοστιμο!

Μανιτάρια γεμιστά

4 μεγάλα μανιτάρια πορτομπέλο, χωρίς τα ποδαράκια τους
200 γραμμάρια τυρί τσένταρ τριμμένο ή 200 γραμμάρια ρεγκάτο τριμμένο
1 κουταλιά του γλυκού πικάντικη μουστάρδα
1 αυγό
1 κουταλάκι του γλυκού Worcestershire sauce
μπόλικο πιπέρι, αλάτι, λάδι
πράσινη σαλάτα για γαρνίρισμα

Βάζετε τα μανιτάρια σε ένα ταψάκι, τα ραντίζετε με λίγο λαδάκι, τα αλατοπιπερώνετε και τα ψήνετε στο γκριλ για λίγο και από τις 2 πλευρές να μαλακώσουν. Σε ένα μπολ ανακατεύετε το αυγό με το τυρί, την σος και τη μουστάρδα. Γεμίζετε τα ελαφρά ψημένα μανιτάρια με το μίγμα του τυριού και τα ψήνετε ξανά στο γκρίλ με την γέμιση προς τα πάνω μέχρι να λιώσει και να ροδοκοκκινίσει το τυράκι. Απλώνετε την πρασινάδα πάνω στο πιάτο κανονικά αρτυμένη με λαδόξιδο και ακουμπάτε τα μανιτάρια πάνω στην σαλατούλα! Ένα ωραιότατο πρώτο πιάτο για τα τραπέζια σας ή ένα ελαφρύ βραδινό.