Συντονιστής

Ψάχνει λεει το παλικάρι για συντονιστή. Ως γνωστόν το πρόβλημα της χώρας είναι ποιος θα συντονίζει τους Υπουργούς. Ποιος άλλος, πέραν του παιδοβούβαλου Πάγκαλου και της Πυθίας Παμπούκη, και του ίδιου του πρωθυπουργού, θα συντονίζει τους υπουργούς. Διότι η νέα εποχή που ζούμε από πέρσι τον Οκτώβρη, έχει τα πάντα Πρωθυπουργό, Αντιπρωθυπουργό, Υπουργό παρά τον Πρωθυπουργό και ένα πράγμα μόνο απουσιάζει ο Συντονιστής!

Τι δουλειά θα κάνει αυτό το παιδί; Μα θα συντονίζει τους συντονιστές που συντονίζουν τους Υπουργούς που συντονίζουν τα υπουργεία, που συντονίζουν κάποιες ΔΕΚΟ και όλοι αυτοί συντονίζουν εμένα και 5-6 φίλους μου!!!

Έτσι είναι το πράγμα, όπως λεει και το ανέκδοτο συντονιστείτε γιατί έχω φαει 5 και δεν έχω δώσει ακόμα!! Μας λένε τα κανάλια ότι εκεί στις διακοπές το παλικάρι (δεν ξέρω τι λετε εγώ νομίζω είναι ο ομορφότερος πρωθυπουργός που είχαμε ποτέ) κάθισε και σκέφτηκε, ρώτησε και τον πατέρα του, «γιατί δεν χαίρεται ο κόσμος και δεν χαμογελά πατέρα;;», θέλουν τον συντονιστή τους! Απαντάει ο Ανδρέας από το υπερπέραν.

Ψάχνουνε να βρούνε τώρα συντονιστή. Γιατί δεν το βάζουν στο Οπενγκοβ; να μαζέψουν 245092476 χιλιάδες βιογραφικά και να βάλουν τον Πάγκαλο να τα αξιολογήσει. Μετά αυτός θα αποφανθεί ότι αν και πολλοί αρεστοί κανένας δεν ήταν άριστος, και θα προσλάβει τη γυναίκα του. Έτσι θα καταφέρει να βάλει καπέλο στον Γιώργο που ήθελε να τον καπελώσει, αλλά κάτι με την σκιά του έπαιζε – δεν το πολυκατάλαβα.

Βέβαια ούτε και αυτό με την Καγκελαρία έχω καταλάβει, και ας κάνει φιλότιμες προσπάθειες το Μεγάλο Κανάλι να μου το εξηγήσει. Δεν ξέρω αν είναι υποχρέωση του Μνημονίου όπως το κόψιμο των συντάξεων, ή το κάνουμε από μόνοι μας για να εξευμενίσουμε τους φίλους μας του Γερμανούς που τόσα μας δανείζουν. Λετε να μας βάλουν να μάθουμε και γερμανικά για να καταλαβαίνουμε τι λεει ο κυρ Καγκελάριος; Δεν ξέρω την γερμανική ετυμολογία της λέξης, κάτι πολύ σπουδαίο θα είναι είμαι σίγουρη, αλλά στα Ελληνικά κάτι με κάγκελα φέρνει, και τα μυαλά στα κάγκελα, της πουτάνας το κάγκελο ... τέτοια!

Σας γράφω σήμερα μία συνταγή που εμένα μου αρέσει πολύ και μου τη ζήτησε εκλεκτή συνάδελφος και δεν μπορούσα να αρνηθώ. Επίσης είναι συνταγή από την εποχή της φτώχιας, τότε που κρέας έτρωγαν μόνο το Πάσχα. Επειδή πλησιάζουμε σε αντίστοιχες καταστάσεις, κρατήστε της για καβάντζα.

Ρεβιθοκεφτέδες

½ κιλό ρεβίθια
1 κουταλάκι κύμινο
3 κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα
1 κουταλιά ρίγανη
2 κουταλιές δυόσμο ψιλοκομμένο
αλεύρι
αλάτι, πιπέρι
ελαιόλαδο για τηγάνισμα

Μουσκεύουμε τα ρεβίθια σε κρύο νερό για 12 ώρες απο το προηγούμενο βραδυ. Την επομένη τα βράζουμε μέχρι να μαλακώσουν. Τα αλατίζουμε στο τέλος. Τα σουρώνουμε και τα πολτοποιείτε στο μπλέντερ, προσθέτοντας λίγο από το υγρό τους, ώστε να χτυπηθούν πιο εύκολα. Ανακατεύουμε τον πολτό με τα κρεμμύδια και τα μυρωδικά, αλατοπιπερώνουμε και προσθέτουμε λίγο αλεύρι (3-4 κουταλιές) μέχρι να σφίξει το μίγμα και να πλάθεται. Αλευρώνουμε τα χέρια μας και πλάθουμε το μίγμα μπαλάκια στο μέγεθος μεγάλου καρυδιού (σε αυτή τη φάση μπορούμε να τα βάλουμε κατάψηξη!) Τα τηγανίζουμε σε μπόλικο ελαιόλαδο μέχρι να ροδίσουν. Τα αφήνουμε σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας να στραγγίξουν