Παντελόνια

Ξέρω ότι χάθηκα τις τελευταίες μέρες, αλλά τι να σας πω, πολλά πράγματα έχω βάλει στη μέση, και τελικά δεν τα προλαβαίνω όλα.

Είναι πολλά τα θέματα που μου έχουν εξάψει τη φαντασία, πολλά τα συμβάντα που με έχουν ερεθίσει, πολλά τα γεγονότα που με κάνουν να θέλω να βγω από τα ρούχα μου. Για το τελευταίο σας διαβεβαιώ ότι η απειλή είναι τεράστια και να προσέχετε όλοι εσείς γιατί έτσι και το πραγματοποιήσω, τα εμφράγματα θα διπλασιαστούν το λιγότερο.

Μέσα στα πολλά που παίζουν στο μυαλό μου όμως, ξεχωρίζει ένα και μοναδικό, το παντελονάτο της κυρίας Πελέκη-Βουλγαράκη-τα παω καλα με το παπαδαριό. Δεν είναι το εκδικητικό γ... που επεφύλαξε στη εθνική μας Βραχονησίδα, δεν είναι οι γαργαλιστικές λεπτομέρειες με τις οποίες μας βομβάρδισαν τα μίντια, δεν είναι το θέμα αυτό καθ΄ εαυτό, το σκάνδαλο δηλαδή του Βατοπαιδίου, είναι η έκφραση!

Προφανώς η κυρία αυτή θεωρεί ότι ευθύνη αναλαμβάνουν μόνον όσοι φορούνε παντελόνια, και παντελόνια φοράνε μόνον όσοι είναι Άνδρες. Έτσι! Τίποτε άλλο.

Εμένα η μάνα μου έφτυσε αίμα εκεί τη δεκαετία του ΄70 για να μην υπάρχουν καν τέτοιες εκφράσεις, τέτοιες νοοτροπίες, και έρχεται τώρα μια κυρία, μορφωμένη, θεωρητικά ανεξάρτητη, της ανώτατης κοινωνίας (μη χέσω!), και μέσα στη βουλή, ισοπεδώνει όλα όσα έχουν γίνει για την ισότητα των δύο φύλων.

Βεβαίως αυτή έχει κάθε δικαίωμα να πιστεύει ότι είναι υποδεέστερη των ανδρών. Ειδικά με άνδρες του βεληνεκούς του κυρίου Βουλγαράκη, για να μην μιλήσω για το αντικείμενο της κριτικής της, με τους οποίους συναναστρέφεται, είναι λογικό και επόμενο η γυναίκα να μην αισθάνεται καλά, και να θεωρεί ότι ο άνδρας ο σωστός, ο τίμιος, ο πρέπων, που φοράει τα παντελόνια του, και τα τιμά, αναλαμβάνει τη ευθύνη! Σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους, που δεν φοράνε παντελόνια, ή δεν τιμούνε τα παντελόνια τους, άνθρωποι σαν εμένα για παράδειγμα, που τώρα τελευταία το έχω ρίξει στις φούστες γιατί μου κάνουν καλούς αστραγάλους, που δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη των πράξεών μας.

Από την άλλη μπορεί οι ήρωές της να είναι οι μάτσο τύποι, οι «σκάσε μωρή», οι «άντε πλύνε κανα πιάτο», οι «η γυναίκα είναι λουλούδι» και όλοι οι υπόλοιποι σαχλαμπούχλες της φυτρώνουν σε τούτα δω τα μέρη. Εμένα δεν με νοιάζει αυτή την παιδεία έχει έτσι σκέφτεται, αλλά να αναρωτιέμαι: μα κανένας δεν προσβλήθηκε από την ποιότητα και τον συντηρητισμό της έκφρασης; μα καλά τίποτα δεν έχει αλλάξει σε αυτή τη χώρα; Ακόμα ισχύει το .... δεν είσαι άνδρας ρε!!!

Αύριο θα σας γράψω για τα βιβλία που διάβασα τελευταία και πολύ μου άρεσαν και πολύ τα χάρηκα. Σήμερα όμως θα σας γράψω για ένα φαγάκι που μόλις έφτιαξα και αν και δεν το έφαγα, απλά το δοκίμασα, μου άρεσε πολύ και πραγματικά ... έγινε σε 10 λεπτά. Είχα ένα άδειο ψυγείο και λίγα πράγματα στον καταψύκτη. Έπρεπε όμως κάτι να φτιάξω γιατί έχω καθαρίστρια και μην πεινάσει η έρημη η εργαζόμενη. Βάζοντας κάτω τα ελάχιστα που υπήρχαν στο σπίτι βγήκε ...

Ρύζι με ανάμικτα θαλασσινά

1 πακέτο κατεψυγμένα ανάμεικτα θαλασσινά
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 σκελίδα σκόρδου λιωμένη
1 φλιτζάνι ρύζι μπαρμπα μπέν (αυτό που βράζει σε 10 λεπτά)
1 ποτηράκι του κρασιού λευκό κρασί
1 κουταλιά της σούπας πελτέ ντομάτας
λάδι
ξύσμα από μισό λεμόνι, χυμό από μισό λεμόνι
αλάτι, μπόλικο πιπέρι
2 κλαράκια από φρέσκο θυμάρι (αν δεν έχετε βάλτε ότι αρωματικό έχετε, ρίγανη, μαϊντανό, άνηθο, ...)

Βάζουμε σε μία κατσαρολίτσα το λάδι να ζεσταθεί και σοτάρουμε σε μέτρια φωτιά το κρεμμύδι αρχικά και μετά το σκόρδο. Όταν μαλακώσουν και γίνει διάφανο το κρεμμυδάκι, προσθέτουμε και το ρύζι και το σοτάρουμε και αυτό για λίγο να πάρει λαδάκι και να γυαλίσει. Σβήνουμε με το κρασί και το αφήνουμε λίγο να πάρει κανα δύο βράσεις να φύγει το αλκοόλ, και μετά προσθέτουμε τον πελτέ διαλυμένο σε 1 ½ φλιτζάνι νερό. Αλάτι πιπέρι, το ξύσμα από το λεμόνι και τα κλαράκια με το φρέσκο θυμάρι στην κατσαρόλα και αφήνουμε να βράσει σε μέτρια φωτιά για 5 λεπτά. Προσθέτουμε τα θαλασσινά που τα έχουμε ξεπαγώσει λιγάκι, και εάν χρειάζεται λίγο νερό ακόμα. Τα βράζουμε όλα για άλλα 5 – 7 λεπτά μέχρι να πιει σχεδόν όλο το νερό και να γίνει το ρύζι. Πετάμε τα κλαράκια από θυμάρι πριν το σερβίρουμε, ραντίζοντας με τον χυμό του λεμονιού.