Χτυπούν το βράδυ στη ταράτσα την Κατερίνα

Γενικώς και ανυπερθέτως, κοιμάμαι νωρίς! Όταν ήμουν μικρή, μου λεει η μάνα μου, ότι δεν έκλεινα μάτι και ταλαιπωρούσα και αυτούς και όλους τους άλλους σε ακτίνα τεσσάρων πολυκατοικιών. Με τον καιρό, αντιλήφθηκα την αξία του ύπνου, και έχω βάλει σκοπό να αναπληρώσω όλα αυτά που έχασα με τις παιδικές μου απερισκεψίες. Αυτή είναι η βασική αιτία που έχασα τον ανασχηματισμό.

Όπως πολλάκις έχω πει, με φτιάχνει η πολιτική. Τρελαίνομαι να τους βλέπω να θέλουν να με σώσουν, και εγώ η πουτ... να μη σώζομαι. Είμαι και μαζόχα και σαδίστρια ταυτόχρονα. Με τον Γιώργο δε, έχω βρει την υγειά μου. Ο άλλος ο καταλληλότερος, μου την έδινε, καθόταν εκεί σαν βραχονησίδα, έτρωγε σουβλάκια και δεν έκανε τίποτα. Τούτος εδώ, τρέχει, γυρνάει, βγάζει λόγους, γράφει άρθρα, μιλάμε σκοτώνετε ο άνθρωπος, και πάλι τίποτα δεν γίνετε!! Αυτή η χώρα έχει κολλήσει στο τίποτα φαίνεται. Άλλο είναι το θέμα μου όμως.

Έκανα που λετε μπειμπισιτινγκ τη Δευτέρα και αφού παίξαμε, φάγαμε, διαβάσαμε και παραμύθια, πέσανε για ύπνο τα μικρά μου, και είπα και εγώ να δω λίγο ειδησούλες, τι μας επιφυλάσσει η λαοπρόβλητη και πολυαγαπημένη μας κυβέρνησης. Αμ δε! Η τηλεόραση του κουμπάρου μου παίζει μόνο ντιβιντι, την έχει αποσυνδέσει για να μην βλέπουν τα παιδιά. Έτσι και εγώ τι να κάνω; πήρα το βιβλίο μου, και διαβάζοντας κοιμήθηκα. Αυτό έγινε Σεπτέμβριο του 2010. Μια όμορφη και δροσερή μέρα. Το πρωί της επομένης ξυπνάω από την ανάσα του σκύλου που είχε σκαρφαλώσει στο κρεβάτι και με κοίταζε περιμένοντας να σηκωθώ να τον πάω για σκυλοπιπι. Αφού έβαλα μία τσιρίδα, διότι όπως και να το κάνουμε ωραία τα σκυλάκια αλλά μακριά από τα σεντόνια μου!, έβαλα καφέ και άνοιξα το λαπιτοπι μιας και είχα πάθει σύνδρομο στέρησης ειδήσεων.

Εκεί κατάλαβα την τεράστια ανατροπή που είχε βάλει μπρος ο παμμέγιστος. Νέα κυβέρνησης, άλλη, διαφορετική, νέα λέμε. Τι και αν αποτελείτε από τα ίδια ρούχα φορεμένα ανάποδα, είναι νέα λέμε, λήξης. Και όχι απλώς νέα κυβέρνηση αλλά γυρίζουμε και τον χρόνο πίσω, εκεί στο 1989 όπου ο Χυτήρης απάγγελνε στιχάκια έξω από το Χερφιλντ, στο 1978 όπου ο νέος πρόεδρος της ΕΦΕΕ σύντροφος Παπουτσής διεκδικούσε τη αιματοβαμμένη σημαία του πολυτεχνείου για φύλαξη, στο 1985 όπου ο Σκανδαλίδης ως διευθυντής της εφημερίδας Εξόρμηση (!) κατακεραύνωνε τη Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη.

Τότε το κατάλαβα το σχέδιο. Γυρίζουμε το χρόνο πίσω, τότε που το χρέος ήταν μικρότερο, τότε που δεν είχαμε το μνημόνιο, τότε ... σε εκείνες τις αθώες εποχές, σατανικ Τζώρζ! Τρέχω γρήγορα στον καθρέφτη, τότε βλέπετε ήμουνα και 20 κιλά λιγότερο! Ήλπιζα ότι ο ΓΑΠ και αυτό το όνειρό μου θα το πραγματοποιούσε, όπως με την υποστήριξη Καμίνη. Ούστ απ’ δω ο άχρηστος! Φώναξα. Δράμι δεν είχα χάσει.

Ξαναγυρίζω στο ιντερνετ. Φεύγει η Λούκα από το Ανάπτυξης πάει στο Εργασίας, είναι γιατί είναι ευέλικτη και θα τα πάει καλά με τους συνδικαλιστές. Εξάλλου ο τρόπος που χειρίστηκε την απεργία των Ναυτεργατών, από φέτος θα διδάσκετε στο Φλέτσερ Σκουλ οφ Γκοβερνμεντ. Φεύγει η Μαριλίζα από το Υγείας (και που ήταν τι έγινε δηλαδή?) και πάει στο Εξωτερικών, μιας και ξέρει καλά τις Βρυξέλες ήταν διευθύντρια του γραφείου του επιτρόπου Παπουτσή άλλωστε. Δηλαδή, έφυγε κανείς; ή απλά αλλάξανε γραφεία;

Η επικαιρότητα βέβαια φρόντισε να με ενημερώσει ότι η μόνη που έφυγε ήταν η Κατερίνα. Την γυναίκα δεν την ξέρω και μιας και δεν είμαι αγρότισσα αδυνατώ να καταλάβω αν ήταν καλή στη δουλειά της ή όχι. Αυτά όμως που ακούω από τους «πάντα πληροφορημένους» και εσαεί άσχετους και φαντασιόπληκτους δημοσιογράφους, είναι ότι στην περίπτωση της κυρίας, ο ΓΑΠ τα έχει πάρει στο κρανίο, την απέπεμψε από την κυβέρνηση, δεν θα την ξαναβάλει στις λίστες, θα την διαγράψει από το ΠΑΣΟΚ, θα την διώξει από τη χώρα, θα τις κάνει φάλαγγα, θα τις βγάλει τα νύχια και θα την κουρέψει γουλί την τεντιμπόισα!! Του αντιμίλησε λένε, δεν δέχτηκε να πάει να γίνει δεν ξέρω και ΄γω τι, του είπε Όχι. Τι και αν αυτό το όχι το εισέπραξε και από δεκάδες άλλους, ο Γαπ με αυτήν τα έχει βάλει, αυτή φταιει για τα πάντα, όλα τα δεινά που περνάμε ως χώρα και ως λαός, τα πάντα όλα, η Κατερίνα.

Και τώρα που έφυγε από την Κυβέρνηση και ανέλαβε το «με έδερνε για αυτό θα του τα φαω όλα», να δείτε τι ωραία που θα είναι η ζωή σας, θα ξεθάψετε τα μαγκάλια από την κατοχή για να ζεσταθείτε το χειμώνα, αλλά θα έχετε υπουργούς που δεν λένε όχι.

Σας έχω γράψει για το τσάτνεϊ και το πόσο μου αρέσει αυτή η γλυκόξινη μαρμελάδα που συνοδεύει υπέροχα τυριά και κρέατα. Σήμερα θα σας γράψω ένα καταπληκτικό τσάτνεϊ λεμόνι που έφτιαξα τη Κυριακή για να συνοδεύσω ένα χαλούμι που είχε ξεμείνει στο ψυγείο μου (του Δρίσκα βέβαια).

Τσάτνεϊ λεμόνι

Ξύσμα απο 3 λεμόνια
Ψίχα από 3 λεμόνια ψιλοκομμένη
¼ του φλιτζανιού ζάχαρη
4 κουταλιές της σούπας μπαλσάμικο
100 γραμμάρια ξερά βερίκοκα
1 πιπερίτσα τσίλι ψιλοκομμένη
1 κουταλιά του γλυκού τριμμένο τζίντζερ
1 κουταλιά αλάτι
1 κουταλάκι του γλυκού μαυροκούκι

Βάζουμε όλα τα υλικά σε μία κατσαρολίτσα και τα σιγοβράζουμε για 30 λεπτά μέχρι να δέσουν και να γίνουν μαρμελάδα. Αφήστε το να κρυώσει καλά και βάλτε το σε βάζο στο ψυγείο. Δένει πολύ καλά με ψητό χαλούμι, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα είναι υπέροχο με μία φέτα ψητού τόνου!!