Σήμερα γάμος γίνετε

Σας έχω ενημερώσει κατ΄ επανάληψη για τα αισθήματά μου για τον γάμο. Για να μην επαναλαμβάνομαι λοιπόν θα σας αναλύσω πρόσφατα γεγονότα, που με έκαναν να κουνάω το κεφάλι μου ωσάν γριά μπάμπουσκα μπροστά σε 16-χρονο νυμφίδιο.

Ελληνική οικογένεια χαμηλού προς μεσαίου εισοδήματος παντρεύει με απίστευτη χαρά την κόρη. Χαρά γιατί βρήκε γαμπρό, μην ξεχνάτε οι γονείς μας μας έχουν σε τόση εκτίμηση που θεωρούν ότι ποτέ δεν θα βρούμε γαμπρό ή νύφη, αλλά και αν τον βρούμε αυτό δεν οφείλετε στην απαστράπτουσα εμφάνιση μας και μοναδική μας προσωπικότητα αλλά στο ότι ήμασταν τυχερές/οι!!

Η κόρη δικαιολογημένα είναι χαρούμενη αλλιώς δεν θα παντρευότανε, έλα όμως που τα παιδιά αυτά με τους γάμους, τα νυφικά, τις δεξιώσεις, τα λουλούδια, τον φωτογράφο, και τα λοιπά μάνεϊ σπεντινγκ ακτιβιτις, δεν θέλουν να έχουν σχέση.

Αυτό που θέλουν, είναι αυτά τα χαζοχαρούμενα, ... οι δυο μας ... σε ένα ξωκλήσι .... στο ηλιοβασίλεμα, και αυτά τα σιροπιαστά.

Οι γονείς με το που το άκουσαν, έπαθαν το πρώτο εγκεφαλικό, και να οι λιποθυμίες, και να οι κολόνιες, και να τα 166, και να τα «πως θα δω εγώ τη θεία σου την Εβδοξίαααααα!!». Τι να κάνεις μεγάλο το δράμα, μεγαλύτερο απ΄ αυτό που ζει η Μελίτα με τον Στέφανο (βλ. Μυστικά της Εδέμ!), υποχώρησαν τα παιδιά.

Έτσι και κάνεις το λάθος να πεις το ναι, και να ενδώσεις σε αυτούς τους εκβιασμούς, είσαι καταδικασμένος. Δεν το λεω εγώ, τα γεγονότα το λένε. Γιατί το νυφικό πρέπει να είναι αγοραστό, να μην μας περάσουν για φτωχούς (μεγάλο ελάττωμα στην κουλτούρα μας!), πρέπει να είναι πλούσιο και ας σου προσθέτει 10 κιλά, πρέπει να είναι άσπρο και ας μην σου πάει καθόλου. Ο γαμπρός πρέπει να φοράει οπωσδήποτε γραβάτα ή παπιγιόν, ή κρεμάλα, κάτι τέλος πάντων και ας μην του κουμπώνει το πάνω κουμπί του πουκαμίσου, επίσης πρέπει, πρέπει τα παπούτσια του να είναι αφόρετα! Και ας αυξάνετε ο κίνδυνος να τον χτυπήσουν εκείνη ακριβώς την ημέρα.

Οι μπουμπουνιέρες πρέπει να είναι πολλές, πάρα πολλές, γιατί πρέπει να τις μοιράσουμε στα φανάρια στην Κηφισίας στις 9 το πρωί της Δευτέρας, άαααααα... και πρέπει να είναι πλούσιες, με 124546 κουφέτα μέσα, λες και οι πεινασμένοι ανά τον κόσμο με κουφέτα περιμένουν να ζήσουν.

Στη δεξίωσης πρέπει να προσκληθεί όλο το σόι μέχρι 7ο ξάδελφο και ας μη υπάρχει χώρος για την κολλητή σου ή τον συνάδελφο στο διπλανό γραφείο. Επίσης το μενού, πρέπει να έχει οπωσδήποτε μουσακά, και παπουτσάκια, και γύρο. Τέτοια τρωνε οι έλληνες άλλωστε, όχι τα άλλα τα μοντέρνα.

Πρέπει ο ντιτζές να έχει πλήρη γνώση του ρεπερτορίου των ΒαζεοΓιαννούληδων, καθώς και όλες τις πιθανές ενορχηστρώσεις των αριστουργημάτων τους που έχουν γίνει στην Π. Ράλλη αλλά και στα περίχωρα των Τρικάλων. Αυτά χορεύει ο κόσμος τα άλλα δεν κάνουν κέφι είναι για τα ραδιόφωνα.

Και φυσικά πρέπει, πρέπει λεω, να χορέψουν όλο το ρεπερτόριο, καθώς για κάποιον ανεξήγητο λόγο το ζευγάρι είναι το πιο ξεκούραστο, το πιο χαρούμενο με τα πιο πάνω δρώμενα, και το πιο χορεφταρούδικο. Κάτι σαν τον Τραβόλτα ένα πράμα. Το άγχος μερικών, κυρίως ανδρών, ότι πρέπει να χορέψουν στον γάμο τους, τους έχει οδηγήσει σε σχολές χορού, όπου μαθαίνουν Τάνγκο και άλλα τέτοια λατινοαμερικάνικα, μέσα σε ένα κλίμα απόλυτου ρεζιλέματος.

Η δεξίωσης συνήθως αρχίζει με το αγαπημένο τραγούδι του ζεύγους, όπου ποτέ δεν είναι το πραγματικά αγαπημένο τραγούδι του ζεύγους, γιατί σε αυτούς αρέσει το σμελ λάικ τιν σπιριτ των Νιρβάνα, αλλά αν ακούσει η θεία Μπουμπού, που κάτι σκαμπάζει από αγγλικά το Load up on guns, bring your friends, με την αγριοφωνάρα του Κομπέιν, δεν μας φτάνει ο Χόντος όλος για να την συνεφέρουν. Έτσι το αγαπημένο τραγούδι είναι ένα από τα 10 πρώτα της λίστας μπεστ λοβ σονγκς εβερ, του γιουτιουμπ, και ας μην το είχανε χορέψει ποτέ ως χαζο-χαρουμενο-τραγουδο.

Αφού τα έχουν κάνει όλα βέβαια, επαναστατούν σε κάτι χαζό, όπως, «δεν θα γυρίζω από τραπέζι σε τραπέζι με τον αφρίζον οίνο στο χέρι να με φιλήσουν όλες οι ηλίθιες ξαδέλφες σου με τα κραγιόν τους!!!». Ή το άλλο, «εγώ δεν θα κάτσω να φιλιέμαι κάθε φορά που βαριούνται αυτοί και χτυπάνε τα πιάτα, να τα σπάσουν!».

Έτσι είναι ο παραδοσιακός Ελληνικός γάμος, μέσα στην χαρά και την ευτυχία. Τον έζησα την περασμένη βδομάδα με συγγενή.

Αννικούλα να ζήσετε !!!! (μάλλον ο δικός σου γάμος θα διαφέρει!)

Ένα αριστοκρατικό φαγάκι για νιόπαντρους.

Μοσχάρι με πλιγούρι

1 ½ φλιτζάνι πλιγούρι
4 φλιτζάνια νερό
500 γραμμάρια μοσχάρι κομμένο σε μπουκίτσες
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
2 μεγάλες φρέσκες ντομάτες ξεφλουδισμένες και ψιλοκομμένες
150 γραμμάρια φρέσκο βούτυρο
αλάτι και πιπέρι, μοσχοκάρυδο και κανέλα

Σοτάρουμε το κρεμμύδι στο βούτυρο μέχρι να μαλακώσει, και όταν γίνει δυναμώνουμε τη φωτιά και προσθέτουμε το κρέας να το τσιγαρίσουμε καλά, μέχρι να ροδίσει. Προσθέτουμε τις ντομάτες, αλάτι και πιπέρι, το μοσχοκάρυδο και λίγη κανέλα, λίγο νερό και μαγειρεύουμε το κρέας σε μέτρια φωτιά για 1 ώρα. Προσθέτουμε το υπόλοιπο νερό, και το πλιγούρι, ανακατεύουμε, και βράζουμε σε μέτρια φωτιά για 30 λεπτά, συμπληρώνοντας λίγο νερό αν χρειαστεί, μέχρι να γίνει.
Σερβίρετε αμέσως.