Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

Το όργανο

Δεν θα γίνουμε άνθρωποι! Είχε πει κάποτε ο θείος Καραμανλής, «Ανήκομεν εις τη Δύση», τη μαύρη του τη τύφλα λεω εγώ, όχι στη Δύση δεν «ανήκομεν», ούτε στην Ανατολή δεν μας θέλουνε! Είμαστε από μόνοι μας ειδική κατηγορία, έχουμε την Ανατολή, έχουμε τη Δύση, έχουμε και τους Έλληνες, ένα πράγμα.

Λοιπόν το στόρι είναι το εξής. Έτρεξα, το βλήμα να αγοράσω εισιτήρια για τους Γιου Του, ένα χρόνο νωρίτερα, μπας και εξαντληθούν και χάσω το θέαμα. Αφού πήγα στο ΟΑΚΑ, και γινόταν τις μαυροκακομοίρας με ουρά χιλιομέτρων, είπα να τα πάρω από το Ιντερνετ. Για την «εξυπηρέτηση» μας χρέωσαν και 1-2 ευρώ το εισιτήριο παραπάνω αλλά να πάει και το παλιάμπελο.

Εκεί του τα έκλεινα στο σαιτ, είχα να διαλέξω πως θα τα παραλάβω, είτε με κούριερ, άλλα 8 ευρώ δηλαδή, είτε να πάω να τα πάρω από την Πανεπιστήμιου. Θα στείλω τη Φιφή σκέφτηκα που δουλεύει δίπλα, και τίκαρα το κουτάκι της προσωπικής παραλαβής. Έκλεισα την συναλλαγή και ησύχασα, μιας και πλέον είχα τα πολυπόθητα εισιτήρια, που λεει ο λόγος.

Και ο λόγος λεει, γιατί θεωρητικά, με την εκτύπωση της κράτησης θα πήγαινε η Φιφή, ωραία ωραία να τα πάρει. Ελα όμως που τίποτα δεν γίνετε όπως πρέπει, αλλά πρέπει να το σκυλομετανιώσεις 3-4 φορές, να ρίξεις και κάμποσα γαμωσταυρίδια και τότε θα γίνει. Ετσι και σε αυτή τη περίπτωση, πριν πάμε, ήρθε μέιλ που έλεγε να μην πάω να τα πάρω γιατί γίνετε χαμός λεει και πρέπει κάθε βδομάδα λεει να μπαίνω σε ένα σάιτ να βλέπω μπας και ήρθε η ώρα μου να πάω!!! Θα καλέσουν το νούμερό μου!!! Τα λεφτουδάκια όμως – και δεν είναι καθόλου λίγα σας βεβαιώνω – τα θέλανε στην ώρα τους! Τέλος πάντων, λεω, θα έχω το νού μου.

Εγώ βεβαίως κανένα νου δεν είχα, το είχα παντελώς ξεχάσει, αλλά πάλι καλά η Φιφή έμπαινε που και που, και έβλεπε. Μέχρι που την περασμένη βδομάδα ήρθε η ώρα μας. Πάρε τους τηλέφωνο, μου λεει, να τους πεις ότι δεν θα πας εσύ αλλά εγώ, για να μην μου κάνουν νερά. Προσπάθησα να τους πάρω δεν μπορώ να πω, αλλά δεν ήμουνα πάνω στο τηλέφωνο 24 ώρες το 24ωρο, γιατί τόσες ήθελες για να τους πιάσεις. Ήταν προφανές ότι το είχαν κατεβάσει όπως συχνά γίνετε στην Ελλάδα. Με τα ζόρια τους βρήκε η Φιφή, όπου και της είπαν ότι δεν γίνετε !!! να πάρει αυτή τα εισιτήρια - τα πληρωμένα εισιτήρια έτσι – γιατί δεν γίνετε, τέλος. Γουστάρω να μην γίνετε και δεν γίνετε! Τι ότι θα τους πάει την πιστωτική και την ταυτότητά μου, τι ότι είναι αδελφή μου, τίποτα, δεν γίνετε λέμε!

Άρα δύο είναι οι λύσεις, να κατέβω κέντρο να παραλάβω τα εισιτήρια μόνη μου, πράγμα καθόλου εύκολο λέμε, ή .... να κάνω εξουσιοδότηση με γνήσιο υπογραφής από την Αστυνομία ή το ΚΕΠ, στην αδελφή μου!!

Πολλά καντήλια έπεσαν σας το λεω, μα πολλά! Το να τρέφονται οι δημόσιοι υπάλληλοι με εξουσιοδοτήσεις το καταλαβαίνω, εδώ όμως μιλάμε για ιδιωτική εταιρία και για πιτσιρικάδες ως επί το πλείστων που ασχολούνται με τέτοιες δουλειές, αν αρχίσουν και αυτοί να ζητάνε εξουσιοδοτήσεις για το κατούρημα, βράσε όρυζα!

Αφού μου πέρασε η τσαντίλα για την ταλαιπωρία που μπήκα άνευ λόγου, γιατί αν το ήξερα θα έκανε την αγορά η Φιφή χωρίς κανένα πρόβλημα δηλαδή, ξεκίνησα χτες βράδυ να πάω σε ένα Αστυνομικό τμήμα να κάνω το γνήσιο της υπογραφής.

Είχα πολλά χρόνια να πάω στο Αστυνομικό τμήμα στην Κάτω Κηφισιά, αλλά τίποτε δεν έχει αλλάξει. Μία μικρή μονοκατοικία του ΄60 σε ένα απόμερο και σκοτεινό δρομάκι. Δεν καταλαβαίνεις ότι είναι αστυνομικό τμήμα! Πέρασα 2 φορές μπροστά και από τα σκοτάδια δεν κατάλαβα ότι είναι τμήμα.

Η εξώπορτα είναι μία λευκή αλουμινένια πόρτα, με πολλά, πολλά χρυσά στολίσματα απάνω, σαν αυτές που θα έβλεπες σε ένα κιτς διαμέρισμα του ΄80. Είναι νέο στοιχείο στη δομή του τμήματος, γιατί παλιά δεν υπήρχε καν εξώπορτα, έσπρωχνες μία απλή ξύλινη πορτούλα και έμπαινες. Τώρα υπάρχει και κουδούνι, και ταμπέλα που έλεγε «πατίστε --->ΕΔΩ» (έτσι ακριβώς!).

Πίσω από αυτή τη μυστηριώδη πόρτα υπήρχε ένα δωμάτιο με μαύρο μωσαϊκό κάτω σαν σαλοτραπεζαρία άλλης εποχής. Κουρτίνες μπεζ, άπλυτες για πάνω από μία δεκαετία, 3 μεταλλικά γραφεία (θυμάστε εκείνα τα πανάρχαια), και μια τεράστια τηλεόραση που έπαιζε διαπασών ΕΧΤΡΑ 3, ένας τύπος που δεν έχω ξαναδεί στη ζωή μου τα έχωνε στη κυβέρνηση.

Υπήρχαν 2 «όργανα», το ένα ήταν περίπου 657 κιλά, ντυμένο με γκρί φόρμα παντελόνι και καρό κόκκινο πουκάμισο. Το άλλο όργανο ήταν με τη στολή του, ειδικός φρουρός έγραφε πάνω, περίπου 17 χρονών τον έκανα, αλλά μπορεί και να πέφτω έξω. «Χαίρετε» λεω. «Τι θες» απαντάει ευγενέστατα το όργανο-ελέφας. «Έχω ετοιμάσει μία εξουσιοδότηση και θέλω να επικυρώσετε το γνήσιο της υπογραφής μου». «Πρωτότυπο υπογραφής θες;;;». «Τέλος πάντων αυτό», απαντάω ευγενέστατα (συνήθως δεν είμαι καθόλου ευγενής, αλλά είχα γενικά καλή διάθεση πανάθεμά με).

«Μικρέ, για δες τι έχει γράψει εκεί», λεει στον ειδικό φρουρό, ο οποίος κοίταγε εμβρόντητος, λες και του ζήταγες να σου κάνει μπαϊπας.

Άρχισε ο μικρός να διαβάζει δυνατά, ώστε να ακούει το οργανο-αφέντης-ελέφας. Ήταν προφανές ότι το παιδί με το ζόρι ήξερε ανάγνωση!!! Μπορεί να ήταν και τρακαρισμένο, αλλά σίγουρα με τα γράμματα δεν τα πήγαινε καλά. Εκεί που ψιλοψέλιζε τις λέξεις, τσαντίστηκε ο άλλος σηκώνετε και του βουτάει το χαρτί. «Δεν κάνουμε τέτοια πράγματα» μου λεει, «τι την περάσατε την αστυνομία;». Δεν κατάλαβα τον λόγο που «δεν κάνουν τέτοια πράγματα!!» και τέλος πάντων σε τι πράγματα αναφέρετε;; Τι εννοείτε; τον ρωτάω. «Τι εισιτήρια γράφετε εδώ;» και άλλα τέτοια ακατάληπτα έλεγε ο τύπος, μέχρι που τα πήρα στο κρανίο και έπαψα να είμαι ευγενική. Άρχισα και εγώ τον ενικό, και κατάλαβε το παχύδερμο, ότι μπορεί να μην του αρέσει αλλά θα βεβαιώσει το γνήσιο της υπογραφής ακόμα και για το χέσιμο μιας και το ζητάει πολίτης.

Με άπειρα νεύρα πήρα το ρημαδόχαρτο και έφυγα και άρχισα να αναρωτιέμαι, τι εικόνα είναι αυτή για αστυνομικό τμήμα!! Ένας τύπος που με το ζόρι στεκόταν όρθιος, όχι δηλαδή να κάνει και πιο περίπλοκα «αστυνομικά πράγματα», και ένα ζαβό, αγράμματο, παιδάκι, που κάποιος πολιτικός το έκανε ειδικό φρουρό. Ένας χώρος που μπουκάρεις με κλειστά μάτια και τα κάνεις όλα λίμπα αν θέλεις, καμία μα καμία προσπάθεια προστασίας, του εαυτού τους, αλλά και του εξοπλισμού τους. Και βέβαια καμιά απολύτως δράση. Τηλεόραση βλέπανε τα γομάρια και προσπαθούσαν να το παίξουν έξυπνοι σε εμένα και κάποιους άλλους σαν εμένα προφανώς.

Κάποτε, τότε με τις φασαρίες, είπε ένας συνάδελφος ρητορικά, ότι πρέπει να αποφασίσουμε τι είδους αστυνομία θέλουμε!! Λοιπόν εγώ δεν θέλω τέτοια αστυνομία, που να μιλάει στον ενικό, να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια της, και να κάθετε. Θέλω μία αστυνομία που μέσα σε λογικά, πολιτισμένα, και δημοκρατικά πλαίσια να κάνει τη δουλειά της, να προστατεύει τον πολίτη από τους παρανομούντες. Όλα τα άλλα είναι φύκια για μεταξωτές κορδέλες, και απλά κουβέντα να γίνετε. Αυτό το συγκεκριμένο τμήμα πρέπει να κλείσει, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος ύπαρξης, και μόνο που υπάρχει προσβάλει τη νοημοσύνη μας.

Μυδοπίλαφο με κουσκούσι

1 1/2 κιλό μύδια, ή 750 γραμμάρια ψύχα κατεψυγμένη
1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο
3 σκελίδες σκόρδο, λιωμένες
1/2 φλιτζάνι ψιλοκομμένο μαϊντανό
1 φλιτζάνι ψιλοκομμένες ή τριμμένες ντομάτες
1 μεγάλο καλαμάρι, καθαρισμένο και ψιλοκομμένο
Αλάτι και πιπέρι
500 γραμμ. κουσκούσι

Καθαρίζουμε τα μύδια, κόβοντας τα «γένια» τους κ.λπ. Κατόπιν τα τοποθετούμε σε μια κατσαρόλα χωρίς καθόλου υγρό, τα σκεπάζουμε με το καπάκι και τα ζεσταίνουμε σε χαμηλή φωτιά για περίπου 5 λεπτά. Θα ανοίξουν και θα βγάλουν τα δικά τους ζουμιά έτσι. Αν χρησιμοποιήσουμε ψύχα, τότε απλά την αχνίζουμε με ελάχιστο νερό.

Ζεσταίνουμε το λάδι σε ένα τηγάνι και σοτάρουμε το σκόρδο και τα πλοκάμια του καλαμαριού. Προσθέτουμε την ντομάτα, τον μαϊντανό και το αλατοπίπερο και σιγοβράζουμε το μείγμα για περίπου 20 λεπτά. Στο μεταξύ, σε μπόλικο αλατισμένο νερό σε μια άλλη κατσαρόλα βράζουμε το κουσκούσι. Στραγγίζουμε τα μύδια και κρατάμε το ζουμί τους στην άκρη. Πετάμε όποια μύδια δεν έχουν ανοίξει. Περνάμε το ζουμί από ένα τουλουπάνι για να το στραγγίξουμε. Βγάζουμε τα μισά μύδια από τα κελύφη τους και τα προσθέτουμε με το ζουμί τους στη σάλτσα. Στραγγίζουμε το κουσκούσι, κρατώντας μία κούπα από το νερό τους στην άκρη. Ξανατοποθετούμε το κουσκούσι στην κατσαρόλα. Ρίχνουμε τα μύδια μαζί με τη σάλτσα μέσα, προσθέτοντας όσο χρειάζεται από το νερό που έχουμε κρατήσει στην άκρη, για να γίνει ένα ζουμερό πιάτο. Το κακό είναι ότι ..... θέλει αμέσως σερβίρισμα αλλιώς γίνετε λαπάς.

Δεν υπάρχουν σχόλια: