Χελό μάι νέιμ ις Έλενα εντ αι αμ φρομ ρασια!
Εγραφε το μέιλ που έλαβα σήμερα αλλά και χτες και προχτές και κάθε μέρα σχεδόν τα τελευταία χρόνια.
Μου έλεγε αυτή η Έλενα λοιπόν, που σημειωτέων δεν γνωρίζω, δεν είναι δηλαδή κάποια Έλενα με την οποία έχω συνεργαστεί στη Ρωσία στο παρελθόν, μου έλεγε ότι είναι 32 χρονών, έχει ένα παιδί και ο άνδρας της την παράτησε, ζει με την άνεργη -λόγο κρίσης - μητέρα της και δουλεύει σε δημοτική βιβλιοθήκη. Επίσης μου έγραφε, κάνει κρύο στη Ρωσία, και δεν μπορεί να πληρώσει τους λογαριασμούς γιατί πλέον στην Ρωσία το ρεύμα και η θέρμανση είναι ακριβά. Αυτό το π λ ε ο ν αν δεν το καταλάβατε κρύβει και ένα κουμουνιστικό τόνο στην όλη δραματική κατάσταση.
Η άγνωστη, κακομοίρα Έλενα, συνεχίζει με την φοβερή ιδέα που έχει, να πάρει ένα φουρνάκι, και να καίει ξύλα που αφθονούν στις ρωσικές πεδιάδες, αλλά ... αυτό το ρημαδοφουρνάκι κοστίζει 191 Ευρώ, και δεν έχει τόσα λεφτά!! Τεράστια τραγωδία αν καταλάβατε, ρωτάει λοιπόν η κακομοίρα Ελενα ετών 32, αν έχω ένα παλιό φουρνάκι να τις στείλω, και να επικοινωνήσω μαζί της να μου δώσει τη διεύθυνσή της, αλλά να σημειώσω ότι ζει μακριά από τη Μόσχα, και άρα ... υπαινίσσεται η Έλενα ετών 32, ότι θα μου κοστίσει ένα σκασμό λεφτά να στείλω το παλιό φουρνάκι και άρα ... καλύτερα θα είναι να της στείλω χρήματα να πάρει ένα νέο! Δεν τα λεει, τα υπαινίσσεται όμως.
Τώρα εγώ αν θέλω να είμαι καλός –Δυτικού τύπου- άνθρωπος, πονόψυχη και χριστιανή, ή αν έχω καλή αίσθηση του χιούμορ, θα πρέπει να ψάξω να βρω καμία ξυλόσομπα και να την στείλω στην άτυχη Έλενα ετών 32, να κάνω την καλή μου πράξη και να τελειώνω.
Έλα όμως που Έλενα με τέτοια χαρακτηριστικά μάλλον δεν υπάρχει, αλλά ακόμα και να υπάρχει (Ρωσία είναι αυτή τέτοιες καταστάσεις είναι συνηθισμένες εκεί) δεν είναι αυτή που στέλνει τέτοια μέιλ, και σαφώς δεν περιμένει σόμπες από άγνωστες γυναίκες ή χρήματα.
Επειδή έχω ρέντα, για κάποιο λόγο εκτός από της Έλενες αυτού του κόσμου, λαμβάνω κάθε μέρα και μέιλ από τις χήρες και τα ορφανά διαφόρων αξιωματούχων αφρικανικών δικτατορικών καθεστώτων που για κάποιο λόγο σφαγιάσθηκε ο άνθρωπος τους αλλά αυτοί έμειναν με πολλά δισεκατομμύρια που δεν μπορούν να εκταμιεύσουν και θέλουν εμένα να κάνω κάτι. Αυτά τα μέιλ έχουν άπειρη πλάκα, γιατί είναι γραμμένα με μία κουλτούρα θρησκευτικής έκφρασης παντελώς άγνωστη σε εμάς. Για παράδειγμα γράφουν “the almighty lord chosen you” (ο παντοδύναμος κύριος σε επέλεξε) πράγμα απίθανο δηλαδή, μιας και έχω διακόψει διπλωματικές σχέσεις με κάθε παντοδύναμο κύριο, άλλα λέμε τώρα!
Αυτοί οι τελευταίοι έχουν τρομερή πλάκα γιατί σου περιγράφουν με κάθε λεπτομέρεια πως έπαθαν αυτό που έπαθαν οι άνθρωποί τους, και σημειωτέων συχνά πολύ συχνά, πρόκειται για πρίγκιπες και βασιλοπούλες, όχι για τυχαίους!
Οι πιο βαρετοί είναι οι υπάλληλοι τραπεζών, από τη Σιέρα Λεόνε κυρίως, που έχουν εντοπίσει τον λογαριασμό του τάδε που πέθανε σε τροχαίο-αεροπορικό-ναυτικό ατύχημα, συγγενείς δεν υπάρχουν γιατί για κάποιο λόγο αυτοί οι πλούσιοι που ανοίγουν λογαριασμούς στη Σιέρα Λεόνε εκτός από το ότι πεθαίνουν σαν τα κοτόπουλα, είναι ΚΑΙ άκληροι ή έχουν τον ανθρωποδιώκτη τέλος πάντων και δεν θέλει κανείς τα εκατομμύρια τους, άρα ..., να πάω εγώ να τα πάρω με μία τίμια συμφωνία του τύπου 30 εσύ, 70 εγώ και πάει λέγοντας. Αυτά τα μηνύματα είναι βαρετά, δεν έχουν ούτε λίγο αιματάκι ούτε κάποια ίντριγκα.
Το γεγονός ότι το πρώτο μήνυμα τέτοιου είδους το έλαβα το 1993, πολύ πριν διαδοθούν τα e-mails και ήταν χειρόγραφο γράμμα σας πληροφορώ σημαίνει ότι μάλλον όλοι αυτοί με θεωρούν ηλίθια, αν και δεν με νοιάζει καθόλου κάτι τέτοιο, γιατί και αυτοί δεν πάνε πίσω, βλέπουν δεν τους απαντάω 17 χρόνια τώρα, τι στο καλό θέλουνε!
Βέβαια πέραν τις πλάκας, μιας και όλοι πλέον ξέρουμε τι είναι όλα αυτά, όταν έλαβα εκείνο το γράμμα το 1993 είχα χεστεί απάνω μου! Ήξερα ότι ήταν απάτη βέβαια αλλά πως να το κάνουμε αναρωτιόμουνα που στο καλό βρήκανε το όνομά μου και τη διεύθυνσή μου.
Τώρα πλέον μου αρέσουν αυτές οι ψυχοπονιάρικες απόπειρες απάτης, και αναρωτιέμαι υπάρχουν άνθρωποι που τα πιστεύουν;; που αντιδρούν; και απαντάνε;; Μάλλον υπάρχουν αλλιώς δεν θα υπήρχαν τέτοια μέιλς!
Σε άλλη ανάρτηση θα σας γράψω για το άλλο «πακετάκι» από μηνύματα που λαμβάνω που έχει επίσης πλάκα.
Αποφάσισα να σας γράψω τώρα πριν τις γιορτές συνταγούλες για τραπέζια και συναφείς πολιτιστικές εκδηλώσεις. Ναι αγαπητοί μου, ένα καλό τραπέζι είναι πολιτισμός.
Ατομικά Σουφλέ με κανταΐφι και τυριά
½ φλιτζάνι βούτυρο γάλακτος λιωμένο
300 γραμμάρια γραβιέρα (ή ρεγκάτο και αν είναι καπνιστό ακόμα καλύτερα) τριμμένο
300 γραμμάρια έμενταλ τριμμένο
1 ½ φλιτζάνι κρέμα γάλακτος
1 ½ φλιτζάνι γάλα (αν βάλετε εβαπορέ αραιώστε το με νερό)
1 πακέτο φύλο κανταϊφιού
4 αυγά
Μπορείτε είτε να τα κάνετε ατομικά σουφλεδάκια αν έχετε φόρμες κατάλληλες, ή αν έχετε ταψί για μάφινς (σε αυτή τη περίπτωση θα βγουν μικρούλικα και η δόση είναι για 2 ταψιά) ή να κάνετε ένα σουφλέ σε ένα πυρέξ.
Βάζετε το κανταϊφι, που είναι σε θερμοκρασία δωματίου, σε ένα μεγάλο μπωλ και το ξαίνετε καλά ώστε να γίνει αφράτο και να ξεχωρίσει καλά. Περιχύνετε το ξασμένο κανταϊφι με το λιωμένο βούτυρο και συνεχίζετε το ξάσιμο ώστε να βουτυρωθεί καλά το κανταϊφι. Βουτυρώνετε επίσης και τα φορμάκια ή το πυρέξ, και απλώνετε το μισό κανταΐφι σε ότι είδος σκεύους χρησιμοποιήσετε. Σε άλλο μπολ ανακατεύετε τα τυριά με την κρέμα γάλακτος, μισό φλιτζάνι γάλα και 2 αυγά και ρίχνετε και μπόλικο πιπέρι γιατί του πάει και επιβάλετε. Μοιράζετε το μίγμα πάνω στο στρωμένο κανταϊφι και σκεπάζετε με το υπόλοιπο φύλο. Χτυπάτε τα υπόλοιπα 2 αυγά με το υπόλοιπο γάλα και περιχύνετε όσο ομοιόμορφα μπορείτε τα κανταϊφια σας. Ψήνουμε σε φούρνο προθερμασμένο στους 170 βαθμούς μέχρι να φουσκώσουν να χρυσίσουν και να γίνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου