Σήμερα

Είμαι απ΄ αυτούς που πιστεύουν ότι το Ηρώδειο είναι ιερός χώρος. Δεν είναι για όλους. Δεν είναι για όλα τα είδη μουσικής, για όλα τα είδη θεάτρου. Μα τι ταμπού είναι αυτά ! θα μου πείτε. Ναι έτσι είναι, ταμπού, αυτό πιστεύω να μην το πω;

Ο χώρος έχει δοθεί σε πολλούς καλλιτέχνες απ’ όλο τον κόσμο, σε κάποιος άξιζε να τραγουδήσουν κάτω από την ακρόπολη σε κάποιους όχι, κατά τη δικιά μου γνώμη βέβαια. Πολλοί είναι επίσης αυτοί που παραπονέθηκαν γιατί δεν τους δόθηκε το Ηρώδειο. Η κυρία Βίσση για παράδειγμα, τόσο η ίδια όσο και οι οπαδοί της θεωρούν ότι οι «τσουλάρες» πρέπει να ακουστούν στον ιερό βράχο.

Σήμερα όμως είναι μία μαγική μέρα. Σήμερα ο Ψαραντώνης και ο Αγγελάκας θα τραγουδήσουν με τραγούδια Ελληνικά στο Ηρώδειο. Δεν θα είμαι εκεί δυστυχώς. Είναι μία δύσκολη εβδομάδα και δεν κατάφερα να οργανώσω τον χρόνο μου καλά. Αλλά δεν έχει και τόση σημασία το αν θα είμαι εγώ εκεί η όχι. Σημασία έχει ότι κάποιος νοήμον γραφειοκράτης, σκέφτηκε ότι ένας κάποιος φόρος τιμής πρέπει να αποδοθεί στον αδελφό του Ξυλούρη που προάγει τη λύρα και το ούτι και την παραδοσιακή ελληνική μουσική, και που τραγουδάει ακόμα τον Ερωτόκριτο και ας έχουν περάσει κοντά 300 χρόνια από τότε που τον έγραψε ο Βιτσέντζος Κορνάρος.

Να ’χεν η θάλασσα βουνά
κι άγρια μονοπάθια
να πάρω ένα και να ’ρθω
μάθια γλυκά μου μάθια

Θάλασσα απ’ όλα τα νερά
και τα ποτάμια πίνεις
κι απ’ τα δικά μου δάκρυα
πλατύτερη να γίνεις

Δεν θα είναι όμως μόνος του. Μια άλλη θρυλική μορφή του σύγχρονου Ελληνικού Ροκ, ο τραγουδιστής του συγκροτήματος Τρύπες, ο Γιάννης Αγγελάκας θα τραγουδήσει μαζί του και μαζί θα αποδείξουν πόσο Ροκ είναι οι μαντινάδες του Ψαραντώνη και πόσο παραδοσιακά είναι πλέον τα ροκ κομμάτια του Αγγελάκα.

Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι.
Και πως αν θέλω περισσότερα να δω,
σ' ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.

Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

Ζούμε πολύ δύσκολες εποχές. Ζούμε μαύρες μέρες και η αβεβαιότητα μας έχει όλους αγχώσει τόσο πολύ, που πλέον βλέπεις γύρω σου μόνο τεταμένα πρόσωπα. Με τις μουσικές που θα ακουστούν σήμερα στο Ηρώδειο, θα ανατριχιάσουν οι βράχοι, θα δακρύσουν τα μάρμαρα, και το φεγγάρι θα προσκυνήσει πάνω στον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό. Ξέρω ότι δεν αρέσουν σε πολλούς αλλά για εμένα ο Ψαραντώνης και ο Αγγελάκας, είναι γνήσια τέκνα του Ελληνικού πολιτισμού, ότι έχει απομείνει δηλαδή.

Τι φαγάκι να γράψω αναρωτιόμουνα σήμερα, μιας και δεν έχω φτιάξει κάτι ιδιαίτερο τελευταία. Εκτός από τυρί. Ναι έφτιαξα τυρί! Έχω ξαναφτιάξει με μία συνταγή που βρήκα σε ένα περιοδικό και γινόταν χωρίς πυτιά. Ωραίο ήταν. Τώρα όμως ο Μιχάλης βρήκε πυτιά σε κάποιο μάλλον επαρχιακό μπακάλικο στην Αιδηψό, και μου έφερε και είπα να δοκιμάσω να φτιάξω τυρί με πυτιά. Βγήκε ένα νοστιμότατο ανθότυρο – μανούρι ανάλατο όμως γιατί δεν έβαλα αλάτι, πολύ ωραίο. Ξέρω καλά δεν πρόκειται να το φτιάξετε αλλά για να καλύψω την περιέργεια σας για το πως γίνετε το τυρί σας γράφω τη συνταγούλα!

Τυρί

1 λίτρο κατσικίσιο γάλα, φρέσκο πλήρες
1 λίτρο αγελαδινό γάλα, φρέσκο πλήρες
250 γραμμάρια κρέμα γάλακτος
2 σταγόνες πυτιά (ή 3 κουταλιές της σούπας λεμόνι αλλά δεν έπηξε τόσο πολύ με το λεμόνι)

Σε μία μεγάλη κατσαρόλα βάζουμε τα γάλατα και την κρέμα και τα ζεσταίνουμε σε χαμηλή φωτιά μέχρι τους 35 βαθμούς. Διαλύουμε την πυτιά σε ένα δάχτυλο νερό και την ρίχνουμε στο γάλα. Ανακατεύουμε λίγο και το αφήνουμε, χωρίς να το ξανα-ανακατέψουμε σε πολύ χαμηλή φωτιά (στο 3 σε κεραμική εστία) να ζεσταθεί μέχρι τους 85 βαθμούς, ελέγχουμε με θερμόμετρο. Σβήνουμε τη φωτιά και το αφήνουμε να κρυώσει πάλι σιγά σιγά. Σε αυτή τη φάση το γάλα θα «κόψει» και θα γίνει το τυρόπηγμα (μεγάλα κομμάτια μαλακού τυριού, σαν κουταλιές γιαούρτι ένα πράγμα) και το ψιλοδιάφανο τυρόγαλο. Θέλει περίπου 30-45 λεπτά μέχρι να κρυώσει τελείως και να πήξει όσο το δυνατόν περισσότερο. Με μία τρυπητή κουτάλα μαζεύετε το τυρόπηγμα και το ρίχνετε σε ένα τουλουπάνι ή τούλι από μπομπονιέρες. Το αλατίζετε ελάχιστα και το κλείνετε με ένα σπάγκο. Το κρεμάτε στο νεροχύτη, ώστε να στάζει και το αφήνετε όλο το βράδυ να στραγγίξει. Εγώ έχω αγοράσει από την Τήνο μικρό καλαθάκι για πήξιμο τυριού! Για πλάκα το πήρα ποτέ δεν πίστευα ότι θα το χρησιμοποιήσω. Έβαλα μέσα εκεί το τουλουπάνι μου με το τυρί μου, και το κρέμασα από τη μπαταρία της κουζίνας. Έβγαλα ένα υπέροχο φρέσκο τυρί που με το φρεσκοτριμμένο πιπέρι που του ρίξαμε, μας έκανε με τον Μιχάλη να πιούμε όλα τα τσίπουρα πάλι!!!! Την άλλη φορά θα δοκιμάσω να το αρωματίσω λιγάκι με σκόρδο, ή με λίγο μάραθο ... θα δω!