Υπέροχη

Η Βενετία είναι υπέροχη. Πανέμορφη πόλη, με προσωπικότητα, γοητεία και αντικειμενική ομορφιά. Είναι όμως και μια πόλη που προσωπικά δεν μπορώ να ζήσω. Δεν μπορώ να μένω στενάχωρα, μεταξύ νερού και ουρανού. Θέλω την άπλα μου. Ως τουρίστρια όμως δεν έχω παρά να επαινέσω τις ομορφιές της, να θαυμάσω τα αξιοθέατά της και να προτρέψω κόσμο να πάει.

Να πάτε λοιπόν στη Βενετία, σύντομα γιατί δεν την βλέπω για πολλά χρόνια ακόμα, κάτι με την καθίζηση, κάτι με τις πλημμύρες, ίσα που προλάβαμε. Να μην πάτε όμως με Aegean, ίσως η χειρότερη εταιρία στον κόσμο μετά την Αφρικαν Ερλάινς του Κονγκό. Για το τσεκ ιν στην Βενετία είχαν ένα γκισέ ανοιχτό, με έναν υπάλληλο που ήταν τόσο αργός όσο δεν φαντάζεστε και έκανε 45 λεπτά να μας τσεκάρει. Αδιανόητο!!! Επίσης μου έσπασαν τη βαλίτσα και αρνούνται να την επισκευάσουν. Είναι η μόνη αεροπορική εταιρία στον κόσμο που το κάνει αυτό! Εγώ όμως έστειλα μέιλ στην ΙΑΤΑ με τα χαΐρια τους και όποιον ξέρω και δεν ξέρω του λεω να μην ταξιδεύει με αυτήν. Δεν είμαι άσχετη με τα ταξίδια, 20 χρόνια τώρα ταξιδεύω και για πολλά χρόνια έκανα ένα ταξίδι την εβδομάδα. Ξέρω τι λεω, μακριά!

Πίσω στη Βενετία. Ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλεως είναι οι τουρίστες της. Αξίζει πραγματικά να κάθεσαι κάπου στην πλατεία του Αγ. Μάρκου και να χαζεύεις με τις ώρες το πλήθος. Εκεί θα δεις τα εξής:

Α) Γέροντες. Σεβάσμια γερόντια, Αμερικανικής κυρίως προέλευσης, κάπου μεταξύ 90 και 290, με πι – μαγκούρες - αναπηρικές καρέκλες - βοηθούς – βαστάζους και λοιπούς παρατρεχάμενους, να περιφέρουν το ήδη πεθαμένο σαρκίο τους στα κανάλια και τα παλάτια. Χαράς το κουράγιο τους μεν, αλλά γιατί;;

Β) Γκρουπ. Πολλά τα γκρουπ! Μπροστά πάει οδηγός-ξεναγός που έχει υψώσει λάβαρο, ομπρέλα, σημαία, παλούκι, φωσφορίζον παλούκι και από πίσω ακολουθούν ωσάν πρόβατα οι τουρίστες, που είναι κυρίως μεγάλοι σε ηλικία και Αμερικανοί! Σταματάνε κάπου όλοι μαζί, και εκεί παρατηρείς ότι ο ξεναγός είτε φοράει ένα σύστημα από κρεμαστά μεγάφωνα σαν κινητό χομ σινεμα ένα πράγμα, και αυτός μιλάει σε ένα μικρόφωνο και τον ακούνε όλοι του γκρουπ, του διπλανού γκρουπ, του διπλανού νησιού και της γειτονικής χώρας.

Γ) Ινδοί. Αν σκεφτεί κανείς ότι είναι αηδιαστικά πολυπληθής χώρα, καταλαβαίνετε ότι αναλογικά οι Ινδοί τουρίστες ήταν πολλοί. Οικογένειες βέβαια με μαμά μπαμπά και 7-8 παιδιά η κάθε μία. Τα αρσενικά ήταν όλα νορμάλ ντυμένα, τα θηλυκά ήταν το κάτι άλλο !! πανδαισία χρωμάτων, υφασμάτων και κτιτσαριού. Φανταστείτε κοριτσάκι 7 χρονών ντυμένο με έντονη ροζ φόδρα. Ναι ύφασμα φόδρας μιλάμε. Γυαλιστερό και συνθετικό. Που λόγω ζέστης έτσι και πλησίαζες την παιδούλα λιποθυμούσες από τη βρώμα. Και «ομορφόσογα» όπως είπε και ο Σταύρος. Τέτοια ομορφιά, δεν περιγράφετε. Και όλοι μιλάγανε Ινδικά ! δεν ήταν δηλαδή Ινδοί από την Αγγλία. Ήταν Ινδοί – Ινδοί.

Δ) Αμερικανοί. Ιδιαίτερη κατηγορία. Είτε μόνοι τους είτε σε γκρουπ, είναι ομάδα με ειδικές ανάγκες. Κατ’ αρχήν φωνάζουν, ουρλιάζουν, ενθουσιάζονται και σχολιάζουν τα πάντα. Η παρουσία τους είναι αισθητή τόσο από την εμφάνισή τους, όσο και απ’ την ομιλία τους. Δεύτερον, καθώς στερούνται πολιτισμό αδυνατούν να καταλάβουν έννοιες που συνδέονται με αυτόν. Για παράδειγμα. Δάσκαλος που συνόδευε έφηβους, τους εξηγούσε ότι ο Αγιος Μάρκος αποτελεί μνημείο – μονιουμεντ τους έλεγε. Μιας και τα μικρά δεν έδειχναν να καταλαβαίνουν την έννοια του μνημείου και της σημασίας του, τους εξήγησε παρακάτω «εμείς στο Γουισκόνσιν δεν έχουμε κάποιο ανάλογο Μνημείο, αλλά ίσως μετά από κάποιες εκατοντάδες χρόνων και η δικιά μας εκκλησία να αποτελέσει μνημείο!!!»

Ε) Ζευγάρια. Ανεξαρτήτως εθνικότητας όλα τα ζευγάρια έχουν την ίδια σχεδόν συμπεριφορά. Βρίσκονται στη πιο ρομαντική πόλη του κόσμου και άρα ... φιλιούνται χαϊδεύονται, αγκαλιάζονται και βγάζουν φωτογραφίες ο ένας τον άλλον. Και καλά οι μεν άνδρες κάθονται σαν ξυλάγγουρα να βγει η φωτογραφία και ντρέπονται. Οι γυναίκες όμως .... τι να σας πω! όλα τα λεφτά; Όχι κάτι παραπάνω απ΄ αυτό. Φανταστείτε να ποζάρουν όλες σαν τη Βουγιουκλάκη, να παίζουν με τα μαλλιά τους να στήνουν τα πόδια τους, να τουρλώνουν τον κώλο τους, να φιλάνε στον αέρα, και οι άλλοι οι χάνοι, περήφανοι κυκλοφορητές της ανεκδιήγητης χαζοματαιοδοξίας της οποιασδήποτε ηλίθιας. Και να ήταν γκομενες να έλεγα. Σχεδόν όλες δεν βλέπονταν, φοράγανε απαράδεκτες σαγιονάρες με μισοβαμένα και κακοκομμένα νύχια ποδιών, και θέλανε και ποζάρισμα πανάθεμά τις. Γίδια!

Εκτός όμως από τους τουρίστες υπάρχει και η ίδια η πόλη που για μελλοντικούς επισκέπτες έχει τα εξής μαστ ντου:

1) Ποτό νωρίς το απόγευμα στην πλατεία του Αγ. Μάρκου. Ένα ουίσκι και ένα μπουκαλάκι νερό 36 Ευρώ! Πολλά, αλλά αξίζει.
2) Βόλτα το απόγευμα στο Καναρέτζιο ή το Ντουρσιντόρο ή και στα δύο. Οι περιοχές που μένουν οι Βενετοί, όπου δεν πάνε οι τουρίστες, όπου όλα είναι ήσυχα, και καθαρά.
3) Επίσκεψη στο Μπουράνο, (όχι στο Μουράνο), με τα πολύχρωμα ψαρόσπιτα
4) Άφιξη στο νησί από το αεροδρόμιο με ιδιωτικό ταξί – τύπου κρισκραφτ. Είναι λίγο ακριβό αλλά αξίζει τον κόπο.
5) Διαμονή είτε στο μεγάλο Κανάλι ή πάνω στην κεντρική προβλήτα (όμως εμείς) είναι σημαντικό να έχει παράθυρο το δωμάτιο όπου να βλέπεις θέα στο κανάλι και όχι στην τουαλέτα του διπλανού παλάτσιο!
6) Βόλτα με γόνδολα, αν και είχα ενδοιασμούς για αυτή τη τουριστική ατραξιόν, τελικά άξιζε και τα 120 ευρώ (για 6 άτομα)
7) Να φάτε ριζότο με μελάνι σουπιάς, ή σπαγγέτι με μελάνι σουπιάς ή τέλος πάντων ότι βρείτε με μελάνι σουπιάς.

Και δύο νοτ ντου

1) Μην πάτε στο Λίντο, δεν λεει τίποτα
2) Μην πιείτε Μπελίνι στο Χάρις Μπαρ, πανάκριβο και μία μαλακία σκέτη.

Αυτά από την ξακουστή Βενετία. Τι να σας γράψω όμως δεν ξέρω. Σουπιές με μελάνι σας έχω γράψει και παλιά και πλέον μου στερεύουν οι συνταγές. Θυμήθηκα λοιπόν μια παλιά συνταγή που μας έφτιαχνε ο φίλος μας ο Κωστής που ήταν μακαρονάς και γεματούλης. Τώρα δεν είναι πλέον, το έρημο, έκανε εκείνη την εγχείρηση και έγινε στυλάκι που του πάει πολύ, έπαψε όμως να είναι μακαρονάς ...

Σκορδομακάρονα με γιαούρτι

½ κιλό μακαρόνια/φετουστίνι/λαζανάκι βρασμένα κατά το δοκούν
½ κιλό γιαούρτι στραγγιστό
5 σκελίδες σκόρδο λιωμένες
½ φλιτζάνι βούτυρο γάλακτος
1 κουταλιά καυτερή πάπρικα ή μπούκοβο ή λίγο ταμπάσκο
αλάτι

Ανακατεύουμε το γιαούρτι με την πάπρικα ή ότι άλλο χρησιμοποιήσουμε και το αλάτι, και το βάζουμε σε ένα τουλουπάνι να στραγγίξει καλά για τουλάχιστον 5-6 ώρες. Σε ένα τηγάνι ζεσταίνουμε το βούτυρο και σοτάρουμε το σκόρδο, μέχρι να μαυρίσει. Πετάμε το σκόρδο και με το αρωματισμένο πλέον βούτυρο καιμε τα μακαρόνια. Προσθέτουμε το στραγγισμένο γιαούρτι και ανακατεύουμε να πάει παντού. Σερβίρουμε πασπαλίζοντας με πάπρικα. Το στραγγισμένο γιαούρτι θα μοιάζει με ένα πολύ μαλακό και φρέσκο ανθότυρο. Αν δεν θέλουμε να κάνουμε τη διαδικασία του στραγγίσματος. Μπορούμε να ανακατέψουμε μισή ποσότητα γιαουρτιού με το καυτερό μας και την ίδια ποσότητα ανθότυρου. Το αποτέλεσμα θα είναι παρόμοιο.