Χρόνος

Δεν έχω χρόνο!! τι να κάνω η έρμη .... τρέχω και δεν φτάνω ! Τι να σας λέω, δεν προλαβαίνω να κάνω τίποτα.

Και μέσα στον γενικό χαμό, με πολύ δουλειά με το ταξίδι στην Βενετία, με τις καλοκαιρινές διακοπές που πρέπει να οργανώσω, έχουμε και το άγχος με τις δραχμές και τα γάλατα.

Πάντα στην Ελλάδα η αντίδραση σε ένα φανταστικό κίνδυνο είναι τα γάλατα και τα μακαρόνια. Άλλες χώρες δεν το κάνουν. Στο Βέλγιο για παράδειγμα, δεν τρέχουν στα σουπερ μάρκετ να αγοράσουν γάλατα, ρύζια και μακαρόνια με το παραμικρό. Βέβαια οι Έλληνες μία πείνα την πέρασαν, πέφτανε σαν τα κοτόπουλα στον πόλεμο, εξού και το κατοχικό σύνδρομο που έχει περάσει από παππού σε κόρη και εγγόνα.

Θυμάμαι καταστάσεις πανικού. Σε όλες τις περιπτώσεις αδειάζανε τα σούπερ μάρκετ. Όπως τότε με το Σισμίκ, Μάρτης του ΄87. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, μεγάλος τσαμπουκάς τότε, με άγνοια κινδύνου μάλλον, ετοιμάστηκε να μας βάλει σε πόλεμο με τους Τούρκους. Δεν άφησε το Σισμίκ να μπει σε Ελληνικά χωρικά ύδατα, για να κάνει έρευνα για πετρέλαια, και μέσα σε ένα 24-ωρο η κλιμάκωση ήταν τέτοια που κήρυξε μερική επιστράτευση. Εμείς μόλις είχαμε τελειώσει το Λύκειο, και κάναμε ξεκούραστη φοιτητική ζωή με χαβαλέ και αραλίκι. Είχαμε λοιπόν πάει το Σαββατοκύριακο σε ένα εξοχικό φίλου στη Ραφήνα και χαζολογούσαμε, όταν μας πήραν οι γονείς έντρομοι τηλέφωνο να μας ρωτήσουν αν ήμασταν καλά γιατί .... «έχουμε πόλεμο με την Τουρκία!!!». Εμείς βέβαια χαμπάρι δεν είχαμε πάρει.

Αυτό ήταν το δεύτερο περιστατικού Εθνικού πανικού. Το πρώτο αφορούσε στην Πενταήμερή μας!!! Ταμπού για όλους μας. Ότι θες κάνε την Πενταήμερη μην πιάσεις στο στόμα σου. Ήταν Μάιος του 1986, οι Αμερικανοί είχαν βομβαρδίσει τη Τρίπολη του Καντάφι, κάτι είχε κάνει και αυτός με μία αεροπειρατεία, δεν πολυθυμάμαι. Είχε σκοτωθεί η κόρη του, και πολλοί άλλοι και το καλόπαιδο (είναι και λίγο σάικο το παλικάρι) τα είχε πάρει στη κράνα και ήθελε να βομβαρδίσει για αντίποινα την μισή υφήλιο. Απειλούσε λοιπόν ότι θα βομβάρδιζε και την Ελλάδα γιατί είχε την υποψία ότι τα αεροπλάνα έφυγαν από κάποια Αμερικάνικη βάση στην Ελλάδα. Μιλάμε για τον απόλυτο πανικό. Τόνοι Νουνού και μακαρονιών Μίσκο αγοράστηκαν, για να μπουν σε αποθήκες. Και μέσα σε όλα καθηγητές και γονείς να λένε ότι δεν έπρεπε να πάμε στη Ζάκυνθο γιατί δεν ξέρω και εγώ τι με τον μουρλάρα τον Καντάφι. Εννοείτε βέβάια ότι και πενταήμερη πήγαμε και ο Καντάφι την έκανε μόκο για τα υπόλοιπα 25 χρόνια. Ολα δε τα Νουνού και τα μακαρόνια πετάχτηκαν μετά από λίγο καιρό γιατί έλιξαν.

Πάντα ήμασταν ένας λαός αλέγρος και τραγικός ταυτόχρονα. Και Αριστοφάνης και Σοφοκλής. Η τραγωδία και η υπερβολή είναι στο αίμα μας και αυτό μπορεί να μην μας αρέσει αλλά δεν αλλάζει. Η έκφραση της τραγικότητας βέβαια γίνετε με διαφορετικό τρόπο όταν περνάνε τα χρόνια. Δεν «βυθίσατε το χόρα!» πλέον, ούτε αδειάζουμε το Σουπερ Μάρκετ. Αντιθέτως τρέχουμε σαν τρελοί πίσω από κάθε φήμη και φανταστική ιστορία και αγοράζουμε μετοχές τζογάροντας σαν ηλίθιοι σε κάθε ένα παιχνίδι-καζίνο που δεν ξέρουμε. Με την ίδια ευκολία πουλάμε τα παλιόχαρτα και δεν πιάνουμε ποτέ ξανά τράπουλα/μετοχή στα χέρια μας!

Περίπου οι ίδιοι άνθρωποι που τότε αγοράζανε μετοχές «μανούλι» σαν τρελοί, τρέχουν στο Χολαργό βραδιάτικα να δουν αν κόβει δραχμές το νομισματοκοπείο. Με την ίδια αφέλεια που εμπιστευόντουσαν κάθε τυχάρπαστο χρηματιστή τώρα πιστεύουν σε όλα ανεξαιρέτως τα σενάρια χρεοκοπίας της χώρας. Το δικαίωμα στην αφέλεια και στη χαζομάρα είναι βέβαια ιερό, και ποια είμαι εγώ να το κρίνω! Απλά σκέφτομαι ήμασταν ανέκαθεν ανθέλληνες; Τόσο πολύ επιτέλους δεν αγαπάμε αυτή τη χώρα; Μάλλον έτσι είναι αλλιώς δεν θα την καταντούσαμε αυτό το κουρέλι που είναι τώρα.

Λοιπόν παιδάκια, φεύγω για Βενετία με την παρέα το Σάββατο, επανέρχομαι την Τετάρτη με πολλές φωτό.

Μελιτζάνες με γιαούρτι και μαϊντανό

4 μελιτζάνες φλάσκες
1 ματσάκι μαϊντανό χονδροκομμένο
Λάδι, αλάτι, πιπέρι
1 φλιτζάνι στραγγιστό γιαούρτι
4 σκελίδες σκόρδο λιωμένο
5 φρέσκιες ντομάτες τριμμένες στον τρίφτη
3 κουταλιές της σούπας ζάχαρη
μία χούφτα χοντροκομμένα καρύδια

Κόβουμε τις μελιτζάνες σε ροδέλες, τις πασπαλίζουμε με αλάτι και τις αφήνουμε σε ένα σουρωτήρι να ξεπικρίζουν για μισή ώρα. Τις ξευγάζουμε και τις στραγγίζουμε καλά με το χέρι. Τις απλώνουμε πάνω σε μία λαμαρίνα και τις λαδώνουμε με ένα πινέλο με λίγο λάδι και από τις δύο πλευρές. Τις ψήνουμε (σε δύο δόσεις) λίγο στο γκρίλ και από τις δύο πλευρές. Φτιάχνουμε τη σάλτσα. Ρίχνουμε λάδι σε ένα τηγάνι, και σοτάρουμε λίγο το σκόρδο, σβήνουμε με τις ντομάτες και αφήνετε να βράσουν. Προσθέτουμε τη ζάχαρη, το αλάτι, το πιπέρι, ανακατεύοντας διαρκώς μέχρι να δέσει η σάλτσα. Για να σερβίρουμε βάζουμε σε ένα σκεύος μια στρώση μελιτζάνες, από πάνω στρώνουμε το μισό γιαούρτι , πασπαλίζουμε με τα μισά καρύδια στη συνέχεια πασπαλίζουμε μία στρώση μαϊντανό και τέλος μια στρώση από τη σάλτσα. Επαναλαμβάνουμε με άλλη μια στρώση από όλα τα παραπάνω υλικά.