Αισιοδοξία

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε όλοι πέσει ψυχολογικά. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι γερές δόσεις αισιοδοξίας, να πάρουμε πάλι τα πάνω μας, να γελάσει ο στόμας μας.

Είμαι αθεράπευτα απαισιόδοξη γενικώς, οπότε τον τελευταίο καιρό το κλίμα της εποχής μου πάει. Ακόμα και εγώ όμως, έχω αρχίσει και κουράζομαι από την καταστροφολογία, από την εικόνα του μαύρου παρόντος και του ζοφερού μέλλοντος, από τις χαιρέκακες εκτιμήσεις του Πρετεντέρη ότι μας αξίζει μόνο η καταστροφή, και όλα αυτά που λέγονται για εμάς τελευταία.

Σήμερα όμως στο ραδιόφωνο άκουσα την πρώτη φωνή αισιοδοξίας! Εκεί που δεν το περίμενα, από ένα καθηγητή πανεπιστημίου, οικονομολόγο, που έλεγε ο άνθρωπος κάποια σχετικά ευχάριστα πράγματα, από το πουθενά λοιπόν, ήρθε και με κατέκλυσε η αισιοδοξία.

Ποιος σας είπε κύριε ότι δεν παράγουμε τίποτα!! Επειδή δεν έχουμε βιομηχανία ή βαριά αγροτική παραγωγή αυτό σημαίνει ότι δεν παράγουμε!! Έλεγε ο άνθρωπος. Με σημερινούς όρους η παραγωγή δεν μετριέται έτσι. Έχουμε μεγάλα συγκριτικά πλεονεκτήματα σαν χώρα, αρκεί να δούμε τον κόσμο με ένα παγκοσμιοποιημένο μάτι ..... η Ελληνική ακτογραμμή είναι συγκρίσιμη με την ακτογραμμή της Αφρικής .... παράγουμε wellbeing και είμαστε από τις λίγες χώρες του κόσμου που μπορούμε να το κάνουμε αυτό .... η μεταποίησή μας συγκρίνετε με αυτή της Ολλανδίας .... οι τράπεζές μας κρατάνε τα Βαλκάνια .... είμαστε περιφερειακή δύναμη όταν η Πορτογαλία και η Ιρλανδία είναι ένα τίποτα .... η κατάστασή μας δεν οφείλετε στην κρίση, οφείλετε στους πολιτικούς μας και στη βιασύνη μας ως έθνος να κατακτήσουμε αγαθά γρηγορότερα απ΄ ότι είχαμε δουλέψει ....πέσαμε θύματα κερδοσκοπίας .... είμαστε πολύ ποιο καθαρή οικονομία απ΄ όλες αυτές που μας κριτικάρουν .... πρέπει να πάψουμε να είμαστε κρατικοδίαιτοι, πρέπει να γίνουμε επιχειρηματίες .....

Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η κρίση αισιοδοξίας. Δεν ξέρω αν έτσι είναι τα πράγματα, όπως τα λεει ο κύριος καθηγητής, δεν ξέρω αν παράγουμε κάτι ή όχι και αν η παραγωγή μας αυτή έχει κάποια αξία στην παγκόσμια αγορά, δεν μπορώ να κάνω SWOT στη πατρίδα μου, αδυνατώ!! Αλλά αυτή η δόση αισιοδοξίας με έφτιαξε πραγματικά. Δεν μπορεί ρε παιδιά, δεν είμαστε τόσο χάλια δηλαδή, δεν είμαστε τα σκουπίδια που θέλουν να δείξουν. Στο κάτω κάτω τις γραφής, είμαστε ο μόνος λαός της Ευρώπης που δεν έχει βλάψει κανέναν.

Μέσα στη τρελή χαρά είπα να φτιάξω ένα γλυκάκι για το γραφείο, να κεράσω τους συναδέλφους χρονιάρα μέρα. Έβαλα μπρος λοιπόν να φτιάξω εργολάβους. Δεν μου πέτυχαν !! δηλαδή δεν πέτυχαν ως εργολάβοι, ως κάτι άλλο όμως, ας πούμε ως αμυγδαλωτό φούρνου, ήταν υπέροχοι! Άρεσαν πάρα πολύ και ζητήθηκε η συνταγή, για άλλη μια φορά, φτιάξτε τους τώρα για το Πάσχα και που ξέρετε μπορεί σε εσάς να πετύχουν

Εργολάβοι

250 γραμμάρια αμύγδαλα ασπρισμένα
350 γραμμάρια ζάχαρη
3 ασπράδια από μέτρια αυγά.
βανίλια σε σκόνη

Στο μούλτι χτυπάμε τα αμύγδαλα μέχρι να γίνουν σκόνη. Σε ένα βαθύ μπολ, ανακατεύουμε τη σκόνη από τα αμύγδαλα με τη ζάχαρη και τη βανίλια.. Σε άλλο μπολ χτυπάμε για λίγο τα ασπράδια και τα προσθέτουμε στο μείγμα με τα αμύγδαλα και τη ζάχαρη. Ανακατεύουμε με μία μαρίζ καλά μέχρι να ομογενοποιηθούνε και να γίνει μία σφιχτή συμπαγής ζύμη. Εάν χρειαστεί προσθέστε ένα ακόμα ασπράδι αλλά προσοχή γιατί σε αυτό το σημείο την πάτησα εγώ. Νομίζοντας ότι η ζύμη ήταν πολύ σφιχτή πρόσθεσα άλλο ένα ασπράδι με αποτέλεσμα να γίνει πολύ υγρή και τελικά να μην στέκετε ολόκληρη σε μπισκοτάκι αλλά να απλώνει. Ίσως βέβαια να φταιει και το ότι δεν χτύπησα τα ασπράδια μαρέγκα γιατί βαριόμουνα!! Τι να σας πω;;

Με βρεγμένα χέρια πλάστε μικρά στρογγυλά μπισκοτάκια που τα απλώνετε πάνω σε λαδόκολα σε μία λαμαρίνα. Φουσκώνουν αρκετά άρα μην τα κάνετε μεγάλα και μην τα βάλετε δίπλα δίπλα. Θα σας βγουν περίπου 20 μπισκοτάκια. Τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς αέρα για 20 λεπτά, ώστε όταν βγουν να έχουν πάρει ελάχιστο χρώμα και να είναι ακόμα μαλακά. Αφήστε τα για 15 λεπτά να κρυώσουν και μετά τα βγάζετε από τη λαμαρίνα και τα αφήνετε να στεγνώσουν καλά. Τώρα επειδή εμένα η ζύμη ήταν πολύ υγρή απλώσανε μέσα στο φούρνο και έγιναν μια ενιαία μάζα σαν πίτσα ένα πράγμα. Αφού τα άφησα να κρυώσουν τα έκοψα τετράφωνα κομμάτια όπως κόβουμε την τυρόπιτα. Έγιναν ένα λεπτό φύλο πάχους όσο ένα δάχτυλο, έτσι έγιναν ελαφρά τραγανά. Πιστεύω ότι αν ζύμη ήταν όπως έπρεπε θα είχαν βγει ωραιότατοι εργολάβοι μαλακοί και αμυγδαλάτοι. Αν θέλετε κάντε τους «σαντουιτσάκι» όπως τους κάνουν οι φούρνοι με μαρμελάδα στη μέση.