Ντροπή

Είναι πάρα πολλές οι φορές που ντρέπομαι για τη συμπεριφορά άλλων συμπολιτών μου. Σήμερα για παράδειγμα, στην αττική οδό, άνοιξε το παράθυρο του οδηγού, και τσούπ εκσφενδονίζετε ένα ποτήρι σταρμπακς με καφέ στο δρόμο. Ήμουνα από πίσω και άρχισα να κορνάρω στο γίδι αλλά είμαι σίγουρη ότι δεν κατάλαβε τίποτα.

Χτες ένα φίλος μου έστειλε το βιντεάκι με τα άλλα ζώα τα όρθια με βατραχοπέδιλα.. Τους ΟΥΚαδες εννοώ που στην παρέλαση για την μεγαλύτερη εθνική μας επέτειο φωνάζανε το εξής ευρηματικό σύνθημα «τους βλέπετε αυτούς, τους βλέπετε αυτούς, τους λένε Αλβανούς, τα ρούχα μου θα ράψω με δέρματα απ΄ αυτούς!!!». Κατ΄ αρχήν αυτοί δεν ονομάζονται άνθρωποι, γιγάντια κολοβακτηρίδια πρέπει να ονομάζονται. Κατά δεύτερον, ναι είναι ηλίθια ζώα, για αυτό το λόγο κάνουν αυτή τη δουλειά δεν γίνανε πυρηνικοί επιστήμονες. Το κακό είναι ότι ζούμε σε δημοκρατία και δεν είναι δυνατόν να τους κρεμάσουμε στην Ομόνοια και να τους φτύνουμε μέχρι να πνιγούν, όπως πραγματικά τους αξίζει.

Ναι ξέρω πολύ καλά την επιχειρηματολογία ότι πρέπει να καλλιεργηθεί μίσος για τον εχθρό αλλιώς ο στρατιώτης δεν θα πολεμήσει και άλλες τέτοιες μαλακίες, εγώ όμως δεν τα πάω καλά με τα στρατά και τους πολέμους και γενικώς με τη βία, και πιστεύω ότι δεν πρέπει να παρελαύνει ο στρατός στο κέντρο της πόλης αλλά ακόμα και αν το κάνει από φολκλόρ, να το βουλώνει και να μην βροντοφωνάζει ρατσιστικά συνθήματα που με κάνουν να ντρέπομαι που είναι Ελληνίδα.

Άκουσα ότι κάτι έκαναν στον επικεφαλής! Βλακείες!! Να τους απολύσουν ΟΛΟΥΣ. Ακούς εκεί, να πληρώνονται με τα δικά μου λεφτουδάκια τέτοια αποβράσματα. Και μετά την απόλυση να τους βάλουν και φυλακή, να κάτσουν μέσα 5-10 χρονάκια να φτιάξει το κωλαράκι τους, που νομίζουν ότι είναι ανώτεροι.

Ένα τελευταίο περιστατικό βέβαια με έριξε στα τάρταρα της ντροπής της απελπισίας. Το πρωί στο ραδιόφωνο άκουσα την Πιπιλή να υπερασπίζετε τις επιλογές της να γίνει πρωταγωνίστρια σε ριάλιτι. Δεν το ήξερα το γεγονός, μιας και τηλεόραση δεν βλέπω. Στην πορεία όμως κατάλαβα ότι πήγε και χόρεψε σε κάποιο τηλεοπτικό ριάλιτι – κάτι σαν το σο γιου θινκ γιου καν ντανς – και όλο αυτό το έκανε για φιλανθρωπία αλλά και γιατι είναι πολύ γυμνασμένη. Πραγματικά ρε παιδιά, αν δεν ήξερα ότι αυτή η γυναίκα είναι Βουλευτής, θα νόμιζα ότι πρόκειται για κάποιο σούργελο επιπέδου δηλαδή!!! Τι να πω ... 27 000 συνάνθρωποί μας την ψήφισαν, ελπίζω να δικαιώθηκε η επιλογής τους.

Και μετά σου λένε τα σπρέντς, .... και χαμηλά είναι!

Λοιπόν σήμερα θα σας γράψω μια συνταγή δύσκολή αλλά .... πεντανόστιμη. Την έφτιαξα τη Κυριακή και άρεσε πάρα πολύ. Ρωτήστε και τη Φιφή.

Πάπια Γεμιστή

1 πάπια 2-2 ½ κιλά

για τη μαρινάδα

Χυμό από 1 πορτοκάλι

1 ποτήρι άσπρο κρασί

¼ φλυτζανιού λάδι

1 φύλο δάφνης

2 κλαράκια φρέσκο δενδρολίβανο ή 1 κουταλιά ξερό

2 κλαράκια φρέσκια ρίγανη ή λίγο φρέσκο θυμάρι (μην βάλετε ξερό κολλάει στο δέρμα και πικρίζει με το ψήσιμο)

Για τη γέμιση

200 γραμμάρια κιμά μοσχαρίσιο

1 μέτριο ξερό κρεμμύδι ψιλοκομμένο

τα συκωτάκια από την παπια ψιλοκομμένα

6 δαμάσκηνα ξερά χωρίς κουκούτσι ψιλοκομμένα

12 κάστανα βρασμένα για 4 λεπτά σε νερό με μπόλικο γάλα, ξεφλουδισμένα και ψιλοκομμένα

3 κουταλιές της σούπας αμύγδαλα λευκά και ψιλοσπασμένα στο γουδί

3 κουταλιές της σούπας κουκουνάρι

3 κουταλιές της σούπας σταφίδες

3 κουταλιές της σούπας ρύζι

2 κουταλάκια του γλυκού μοσχοκάρυδο

½ κουταλάκι του γλυκού κανέλα

Για το ψήσιμο

Χυμό από 1 πορτοκάλι

Χυμό από ένα λεμόνι

2 κουταλιές του γλυκού μέλι

2 κουταλιές του γλυκού μουστάρδα

αλάτι και πιπέρι

Αφού πλύνουμε καλά την πάπια, αλατίζουμε μόνο το εσωτερικό της και την βάζουμε σε ένα μεγάλο μπολ. Την περιχύνουμε με το λάδι, το χυμό πορτοκαλιού και το κρασί και την γυρίζουμε κανα δύο φορές να πάει παντού η μαρινάδα και στο εσωτερικό του πουλιού. Προσθέτουμε και τα μυριστικά και κλείνουμε καλά το μπολ μας με διαφανή μεμβράνη να κρατήσει κλειστά όλα τα αρώματα. Αφήνουμε την πάπια να μαριναριστεί 24 ώρες, αφού την γυρίσουμε τουλάχιστον 4 φορές.

Ετοιμάζουμε τη γέμιση. Σε ένα μεγάλο τηγάνι ζεσταίνουμε το λάδι και σοτάρουμε το κρεμμύδι μέχρι να μαλακώσει. Προσθέτουμε και τον κιμά και τον καβουρδίσουμε καλά να ασπρίσει και να πιει όλα τα υγρά του. Προσθέτουμε ένα ένα όλα τα υπόλοιπα υλικά και σοτάρουμε σε μέτρια φωτιά όλα μαζί, προσθέτοντας μισό ποτήρι νερό μέχρι να σωθούν τα υγρά. Αλατοπιπερώνουμε δεόντως, προσθέτουμε το μοσχοκάρυδο και την κανέλα και αφήνουμε τη γέμιση να κρυώσει καλά.

Βγάζουμε την πάπια από τη μαρινάδα και τη βάζουμε στο ταψί που θα την ψήσουμε ανάσκελα δηλαδή με το στήθος προς τα πάνω. Γεμίζουμε με τη γέμιση την κοιλιά και όση γέμιση περισσεύει το γουλί δηλαδή το δέρμα που έχει περισσέψει από την αφαίρεση του λαιμού. Εδώ τώρα ή θα κλείσουμε τις τρύπες με μεγάλες πατάτες που θα τις στερεώσουμε με οδοντογλυφίδες πάνω στο πουλί ή (προτιμότερο) θα ράψουμε τις τρύπες με σακοράφα και σπάγκο (καταλαβαίνω ότι δεν βρίσκεις πλέον σακοράφες στα σπίτια, και εγώ τρόμαξα να βρω).

Αν προσέξατε δεν έχουμε αλατίσει ακόμα την πάπια εξωτερικά. Την περιχύνουμε με τα υγρά της μαρινάδας (πετάμε τα μυριστικά), προσθέτουμε και νερό στο ταψί ώστε να έχει υγρά και να μην μας κολλήσει και τη βάζουμε σε προθερμασμένο φούρνο πάνω κάτω στους 180 βαθμούς για περίπου 3 ώρας. Κάθε μία ώρα την γυρίζουμε, άρα μόλις συμπληρώσει μία ώρα ψήσιμο από ανάσκελα την γυρίζουμε με το στήθος προς τα κάτω και μετά από μία ώρα πάλι με το στήθος προς τα πάνω, ανάσκελα. Στο τελευταίο γύρισμα την περιχύνουμε το χυμό πορτοκαλιού και λεμονιού που έχουμε διαλύσει το μέλι και τη μουστάρδα και την αλατοπιπερώνουμε καλά. Με αυτό τον τρόπο η πέτσα της γίνεται υπέροχα τραγανή.

Αν θέλετε να ψήσετε και πατάτες μαζί με την πάπια δεν θα τις βάλετε από την αρχή αλλά στη μέση του ψησίματος δηλαδή στην 1 ½ ώρα. Έτσι στην υπόλοιπη 1 ½ ώρα θα γίνουν και οι πατάτες. Υπέροχο φαγάκι για μια Κυριακή αν και ακούγεται περίπλοκο δεν είναι.