Πράγματι, ορισμένα πράγματα σε εντυπωσιάζουν. Για παράδειγμα, η αντιπαλότητα των δημοσίων υπαλλήλων με όλους τους υπόλοιπους Έλληνες. Το αφεντικό τους το κράτος τους κόβει τους μισθούς και έχουν όλοι λύσει το ζωνάρι τους για καυγά. Όλοι εμείς οι υπόλοιποι με το που ακούσαμε πόσοι είναι, και πόσα τρωνε, ακόμα δεν έχουμε συνέλθει. Έτσι δημιουργήθηκε ο μεγάλος θυμός, που θα δούμε που θα καταλήξει.
Είναι επίσης εντυπωσιακό που δεν αφήνουν αυτή τη ρημάδια τη χώρα να πτωχεύσει. Τρέχουν όλοι να τη σώσουν, γιατί ρε παιδιά;; Αφήστε τα πράγματα να πάνε στο τέρμα και μετά θα δείτε πως όλα λύνονται ως δια μαγείας. Για να δούμε τότε πως θα αντιδράσουν όλοι αυτοί που είτε δεν καταλαβαίνουν είτε δεν θέλουν να καταλάβουν.
Εντυπωσιακά όμως είναι και πολλά άλλα πράγματα πέραν του μεγέθους της κατάντιας μας. Πως για παράδειγμα το μέγαρο μουσικής τη Παρασκευή είχε δύο μεγαλειώδεις παραστάσεις και ήταν και οι δύο φίσκα, και μάλιστα με πολλούς νέους. Το γεγονός ότι μέσα στη γενικότερή μας κατάντια υπάρχουν έστω και 3000 άτομα που πάνε να ακούσουν τη βασίλισσα των ήχων – τη κλασική μουσική – είναι κάτι, μια ελπίδα, μέσα στη μιζέρια μας.
Εντυπωσιακή ήταν όμως και τελευταία ταινία του Αγγελόπουλου, η σκόνη του χρόνου, που δεν κατάφερα να τη δω στο κινηματογράφο πέρσι και τελικά την είδα στο ντιβιντι. Τι να σας πω τώρα για τον Αγγελόπουλο; είμαι πολύ άσχετη για να μιλήσω για το έργο του. Έκλαψα όμως.
Πάρα πολύ εντυπωσιακή ήταν και η ταινία του Σκορτσέζε, το καταραμένο νησί που είδα χτες βράδυ, αν και εγώ δεν είμαι για τέτοιες ταινίες. Στο τσακ το γλίτωσα το έμφραγμα, χώρια που δεν μπορούσα να κοιμηθώ το βράδυ.
Αλλά το πιο εντυπωσιακό απ΄ όλα είναι η μαλακία που έκανα χτες το πρωί. Μέσα στη τρελή χαρά ξεκίνησα να φτιάξω μία τάρτα σπανάκι. Είχα στην κατάψυξη ένα ζυμάρι τάρτας από παλιότερο τραπέζι που έπρεπε να χρησιμοποιήσω όπως και διάφορα τυριά για ψήσιμο, πήρα και μία σακούλα σπανάκι κομμένο πλυμένο έτοιμο και ξεκίνησα να φτιάξω μία τάρτα. Αφού την έφτιαξα με την συνταγή που έχω ήδη αναρτήσει στο παρελθόν, την άφησα να κρυώσει και πήγα σινεμά. Γυρνάω το βράδυ πολύ πεινασμένη και κόβω ένα κομμάτι .... εκεί διαπίστωσα ότι το ζυμάρι ήταν για γλυκιά τάρτα, με μπόλικη ζάχαρη, και δεν πήγαινε καθόλου, μα καθόλου λέμε, και τη σπανακο-τυρο-γέμιση!!!
Εφτιαξα όμως και σοκολατάκια, αηδιαστικά εύκολα, και απελπιστικά νόστιμα, και λέω να σας βάλω σε πειρασμό.
Σοκολατάκια με αμύγδαλο
200 γραμμάρια μαύρη σοκολάτα 52%
75 αμύγδαλα λευκά ή με τη φλούδα τους ανάλατα όμως
Κόβετε τη σοκολάτα σε μικρά κομμάτια και τη λιώνετε σε μπεν μαρί. Αφού λιώσει τελείως, την αφήνετε να κρυώσει καλά για περίπου 30 λεπτά. Βάλτε τα αμύγδαλα σε ένα ταψάκι και ψήστε τα στους 150 βαθμούς αέρα για περίπου 20 λεπτά, ώστε να στεγνώσουν καλά. Αφήστε τα και αυτά να κρυώσουν για 20 λεπτά και μετά ανακατέψτε τα αμύγδαλα μέσα στη λιωμένη σοκολάτα. Που και που να ανακατεύετε τη σοκολάτα για να κρυώσει πιο γρήγορα. Κόψτε ένα μεγάλο κομμάτι λαδόκολα, και με ένα κουταλάκι περνετε τρια αμύγδαλα με μπόλικη σοκολάτα από το μπολ και απλώστε το σαν βουναλάκι πάνω στη λαδόκολα. Θα φτιάξετε 25 μεγάλα βουναλάκια με 3 αμύγδαλα το κάθε ένα και θα τα αφήσετε για τουλάχιστον 24 ώρες να κρυώσουν και να σφύξει η σοκολάτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου