Το κλουβί με τις κουφές

Σας έχω πει τι ωραία περνάμε στη πιτσίνα. Μαζευόμαστε βραδάκι, όλες οι χοντρές, οι μεγαλοκοπέλες, οι δύσκαμπτες, και λοιπές συμμαχικές δυνάμεις, πλατσουρίζουμε στο ζεστό νεράκι, και νομίζουμε ότι κάτι κάνουμε!

Οι δασκάλες σε αυτό το εντυπωσιακό μάθημα είναι κοριτσάκια τις γυμναστικής ακαδημίας που όμως ήταν και αθλήτριες της πισίνας κάποτε. Μία από αυτές είναι φοβερή, κάνει πολύ έντονο πρόγραμμα, μας θυμάται όλες μία προς μία με το πρόβλημα της κάθε μίας στη μέση, στα πόδια στους καρπούς κλπ. Αλλά το πρόγραμμά της είναι θάνατος, πολύ δύσκολες ασκήσεις με διάφορα μυστήρια αφρολεξένια όργανα και άλλα τέτοια.

Χτες λοιπόν είχαμε μάθημα με αυτή την κοπελίτσα, αλλά κάτι που έσπασε το πολύ κρύο, κάτι που έρχεται ο καιρός της παραλίας, είχε μαζευτεί πολύς κόσμος και με το ζόρι μπορούσαμε να κάνουμε με άνεση τις ασκήσεις. Πολλές από τις νέες μαθήτριες είναι επίσης πιτσιρίκες ή τέλος πάντων έχουν εμπειρία από αερόμπικ εκτός πισίνας.

Με τούτα και με εκείνα λοιπόν μία κοπέλα χτες παραπονέθηκε ότι δεν υπήρχε μουσική! Και αυτή χωρίς μουσική δεν μπορεί να πιάσει το ρυθμό. Ωραία, μέχρι στιγμής η μουσική που έπαιζε εκείνη η σιντιέρα στη γωνία ήταν όπως σας έχω πει, Βανδή και Βίσσυ, με παντελώς άγνωστα σε εμένα τραγούδια, αλλά τέλος πάντων σε μία μέτρια ένταση, ώστε και το πλατς πλουτς να ακούς και το ... ένα, δύο, τρία, τέσσερα, ..., οκτώ, επτά, έξι ..., ένα, τελευταίο!, και ένα, δύο, .... Όλα αυτά μέχρι το οκτώ παραπάνω δεν μετράμε, Δευτέρα δημοτικού είμαστε ακόμα.

Έλα όμως που χτες δεν κατάλαβα τι συνέβηκε και έβαλαν μουσική κεντρικά από τα μεγάφωνα, ένα ραδιοφωνικό σταθμό που ήταν μάλλον ο Λαβρέντιος, και ήταν και διαπασών!!! Ήταν λοιπόν το χτεσινό ..... Αι λοβ .. ενα ... γιου... δύο ... μπειμπί.... τρία εντ .... τέσσερα ... δις ις ....πέντε... κουαιτ ... έξι ....αλλλλλραιτ !!! και όλο αυτό εκκωφαντικά λες και είσαι στη μπαρμπαρέλα το 1984!

Και τι δεν ακούσαμε .... λοβ ...επτά .... ις ... οκτώ ....ιν ... δι .... τελευταίο ... εαρ!, και επτά .... και άλλα τέτοια ωραία. Εγώ δεν βλέπω γιατί δεν φοράω τους φακούς μου, είμαι και λίγο περήφανη στα αυτά γενικώς με όλο αυτό το χαμό και το πλατσα πλούτσα ότι καταλάβαινα έκανα, να μου μιλάει η κοπέλα που δεν την έβλεπα και δεν την άκουγα και εγώ να κάνω τα δικά μου. Κάποια στιγμή αυτή κατάλαβε ότι παρ΄ όλες τις γκαρίδες της δεν την ακούγαμε και φώναξε «κορίτσια αφού δεν με ακούτε ας βλέπετε τουλάχιστον που σας το δείχνω» και είχε πάρει ένα από αυτά τα αφρολεξένια μακαρόνια και προσπαθούσε εκτός νερού να μας δείξει την άσκηση, εγώ όμως δεν την έβλεπα. Όταν είπα να χαμηλώσουμε λίγο τη μουσική γιατί και κάτι λάθος θα κάνουμε και θα κουφαθούμε πετάχτηκε μία και είπε «όχιιιιιιι εμένα έτσι μου αρέσει!!!».

Αντί για το κλουβί με τις τρελές γίναμε το κλουβί με τις κουφές! Πήγα σπίτι με τα αυτιά μου να βουίζουν, τι να σας λεω, όλο χαρά και ευεξία αυτό το μάθημα!!

Σήμερα λεω να σας γράψω μία ένα ωραιότατο ψωμί που έφτιαξα δύο φορές και ήταν πραγματικά υπέροχο. Την συνταγή τη διάβασα πριν κάτι μήνες στο Gourmet της Ελευθεροτυπίας και αναφέρετε σε τεχνική για ψωμί χωρίς ζύμωμα που είχε «εφεύρει» ένας φούρναρης στην Αμερική. Αν και πολύ δύσπιστη στην αρχή, αποφάσισα να την φτιάξω και πραγματικά ήταν τέλειο το ψωμάκι. Επειδή όμως μπορεί να έτυχε το ξαναπροσπάθησα την Κυριακή και ξαναπέτυχε, άρα δεν είναι θέμα τύχης αλλά πραγματικά μπορείτε να έχετε πολύ καλό ψωμί χωρίς καθόλου ζύμωμα, και έτσι είπα να σας τη γράψω.

Ψωμί χωρίς ζύμωμα

1 ½ φλιτζάνι λευκό αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 ½ φλιτζάνι κίτρινο αλεύρι για χωριάτικο ψωμί
½ φακελάκι μαγιά σκόνη
1 κουταλάκι αλάτι
1 κουταλάκι ζάχαρη
λάδι
ότι άρωμα θέλετε και να θέλετε (γλυκάνισο, μαστίχα, μαχλέπι, κόλιανδρο, κύμινο, ή μίγμα αυτών και άλλων, ότι θέλετε, εγώ έβαλα σαφράν και κύμινο)

Σε ένα μεγάλο και βαθύ μπολ αναμιγνύετε τα αλεύρια με τη μαγιά, το αλάτι και τη ζάχαρη, και ότι αρωματικό θέλετε. Προσθέστε κάτι λιγότερο από 2 φλιτζάνια νερό (καλύτερα εμφιαλωμένο αλλά και βρύσης να βάλετε γίνετε, εγώ τελικά έβαλα και τα δύο ποτήρια γιατί τα αλεύρια μου το ρούφηξαν, κρίνετε μόνοι σας, πάντως εκεί γύρω στα δύο ποτήρια θέλει) και με μία μεγάλη κουτάλα ανακατέψτε καλά μέχρι να πάρετε ένα μίγμα βαρύ και κολλώδες που όμως να ψιλοξεκολλάει από τα τοιχώματα και να δυσκολεύεστε από ένα σημείο και μετά να το ανακατέψετε με το κουτάλι. Ανάβετε τον φούρνο στον αέρα στους 40 βαθμούς, βάλτε μέσα το μπολ με το ζυμάρι. Σε 20 λεπτά σβήστε το φούρνο και αφήστε το ζυμάρι για 4-5 ώρες μόνο του να φουσκώσει και να διπλασιαστεί. Απλώνετε μία λαδόκολλα στον πάγκο και ρίξτε μπόλικο λάδι πάνω 3-4 κουταλιές της σούπας. Τουμπάρετε το ζυμάρι πάνω στην λαδόκολλα και διπλώστε το 2-3 φορές χωρίς να το ζυμώστε, απλά να το διπλώσετε ώστε να πάρει λάδι απ΄ όλες τις πλευρές. Σχηματίστε ένα καρβέλι ή 2 φραντζόλες ανάλογα με το σκεύος που θα το βάλετε, σκεπάστε τα με διαφανή μεμβράνη και αφήστε το άλλη μία ώρα να διπλασιαστεί πάλι. Μισή ώρα πριν φουρνίσετε το ψωμί βάλτε το σκεύος σας στο φούρνο να πυρώσει στους 230 βαθμούς πάνω κάτω. Αν έχετε γάστρα με καπάκι ή οποιοδήποτε σκεύος με καπάκι είναι καλύτερο ώστε να ψήσετε το ψωμί καπακωμένο για κάποια ώρα. Αν όχι ότι θέλετε πυρέξ ή οι παραλληλόγραμμες φόρμες του κέικ κάνουν μία χαρά.. Βγάζετε το πυρωμένο σκεύος από το φούρνο και βάζετε μέσα το καρβέλι σας με τη λαδόκολλα, κουνήστε και λίγο να πάρει μία θέση. Στο ψήσιμο φουσκώνει και έτσι η ατέλειες στην εμφάνιση χάνονται, αλλά τέλος πάντων δεν μας πολύ ενδιαφέρουν αυτού του είδους οι ατέλειες σε ένα ψωμί. Βάζετε στο φούρνο και αν χρησιμοποιήσετε σκεύος με καπάκι ψήνετε το ψωμί καπακωμένο για 30 λεπτά και μετά ξεκαπάκωτο για άλλα 25 με 30, στους 230 βαθμούς πάνω κάτω. Αν δεν έχει το σκεύος καπάκι μην χολοσκάστε και ξεπακάπωτο καταπληκτικό γίνετε. Όταν το βγάλετε από το φούρνο τραβηχτέ το με τη λαδόκολλα να βγει από το ταψάκι και αφήστε το τουλάχιστον 1 ώρα να στεγνώσει πάνω σε σχάρα πριν το κόψετε. Αυτά τα ψωμιά γενικώς κρατάνε καμία βδομάδα. Εγώ τα τυλίγω και με βαμβακερή πετσέτα για να μην ξεραθούνε, έτσι γίνονται καλύτερα μέρα με τη μέρα.