Καλό Πάσχα

Σήμερα είμαι πολύ θυμωμένη. Είμαι και κουρασμένη, μετά από αυθημερόν ταξίδι στο Βουκουρέστι, όπου έπρεπε να βάλω σε τάξη μία σειρά από βλαμμένα (και λαμόγια) με τα οποία πρέπει δυστυχώς να συνεργαστούμε εκεί.

Κουρασμένη λοιπόν το πρωί έβλεπα τα νέα πίνοντας τον καφέ μου και συγχύστηκα για άλλη μία φορά – αφού με συγχύζει αυτό το πράγμα γιατί δεν το κόβω; - για τους πιο κάτω λόγους:

α) το θέμα μας είναι πόσο έκανε το διαμέρισμα της κόρης του γίγαντα της πολιτικής Παυλίδη, ή αν τα πήρε χοντρά από το άλλο το λαμόγιο τον Μανούση; Το ότι τα πήρε είναι βέβαιο και όλα όσα λένε οι φίλοι μου οι νεοδημοκράτες ότι δεν έχει αποδειχτεί είναι αντίδια καπαμά! Πρέπει να είσαι χοντρός μαλάκας να τα πάρεις με τρόπο που αποδεικνύετε, και μίας και υπάρχουν δισεκατομμύρια τρόποι να μην σε πάρουν χαμπάρι, προς τι όλη αυτή η φασαρία; Λες και πιάσανε ποτέ κανένα; ή λες και τιμωρήθηκε σοβαρά ποτέ κανένας; Αφήστε λοιπόν τα περί φυλακής και εισαγγελέα και περιμένετε να δείτε πως ο κόσμος θα τιμωρήσει τον όποιο Παυλίδη με την ψήφο του, και την απαξίωση του. Το πόσο έκανε το διαμέρισμα της κόρης του κυρίου και αν αυτός είπε ψέματα στη βουλή είναι γιγαντιαία μπούρδα αγαπητοί μου δημοσιογράφοι και αποτελεί μόνο κουβέντα επιπέδου καφενείου!

β) έχουνε λεει οι Ταλιμπάν και τα υπόλοιπα διαταραγμένα νεάτερνταλ αυτού του τύπου, πάρει τα πάνω τους και άρχισαν τα ίδια με την σαρία και την μαρία και την φατία. Κατ΄ αρχήν αισθάνθηκα τυχερή που ζω στα λίγα πολιτισμένα χώματα αυτού του πλανήτη, γιατί μιας και είμαι γυναίκα, δυστυχώς ανήκω στην μεγαλύτερη μειονότητα της ανθρωπότητας. Μπορεί να δυτικοί συνομήλικοι μου να διαφωνούν, γιατί ένα ταράκουλο με τις γυναίκες το έχουν πάθει, αλλά ξεχνάνε ότι εκτός Δυτικού κόσμου η γυναίκα είναι χειρότερη από το σκύλο. Έβλεπα λοιπόν το πρωί μία σκηνή από τον ξυλοδαρμό μίας νεαρής γυναίκας, στο Πακιστάν ή κάπου εκεί τέλος πάντων, την είχαν βάλει μέσα σε σακιά, ολόκληρη, και την είχαν δέσει σαν σουβλάκι! Ξαπλωμένη στο χώμα, ένας κλοιός τα ανθρωποειδή γύρω της και ένα πλάσμα με μαλούρες, μούσια, γένια, έξι δάχτυλα βρώμα πάνω του, και με προφανή δυσλειτουργία του εγκεφάλου του, την βάραγε με απίστευτή δύναμη με ένα ραβδί!! Οι υπόλοιποι γύρω αλαλάζανε σαν τα ζώα, γιατί απλά είναι ζώα! Τι είχε κάνει; δεν ξέρω μάλλον κάτι σχετικό με άνδρες, μπορεί και να την είχαν βιάσει και γι αυτό έπρεπε να τιμωρηθεί! Καπάκι άκουσα ότι πλέον ο βιασμός είναι νόμιμος, εντός και εκτός γάμου!! Το πρώτο πράγμα που πέρασε από το μυαλό μου είναι ότι ο βιασμός είναι πρέπουσα τιμωρία και για αυτά τα ανδράκια. Να τα πιάσω στα χέρια μου και να τα βιάσω 3-4 φορές να δουν τι ωραία είναι (μην μου πείτε ότι δεν γίνετε γιατί θα αναγκαστώ να μπω σε σοκιν λεπτομέρειες). Γρήγορα όμως κατάλαβα ότι τελικά, η ζωώδη συμπεριφορά βγάζει και τα ζωώδη μας ένστικτα, που τέλος πάντων δεν πρέπει να τα αφήνουμε να μας κυριεύουν.

Είμαι όμως διχασμένη προσωπικότητα, τόσο καιρό φωνάζω για τα τέρατα που γίνονται στο Αφγανιστάν από τους συμμάχους και για το Γκουαντάναμο και για όλα αυτά που η αριστερίστικη ιδεολογία μου μου επιβάλει, και ξεχνώ ότι μιλάμε για ανθρωποειδή και όχι ανθρώπους σαν εμάς. Ρατσιστικό; άσχημο; απάνθρωπο; βέβαια έτσι είναι, αλλά εκεί με φέρνουν αυτές οι εικόνες. Τώρα θα μου πείτε ότι αυτές οι εικόνες άρχισαν να ξαναβγαίνουν στην τηλεόραση μας για να δικαιολογήσουν μία Αμερικανική στροφή προς το Αφγανιστάν και μία ενίσχυση του πολέμου εκεί. Μάλλον έχετε δίκιο, αλλά πως να το κάνουμε αυτές οι εικόνες λειτουργούν σε εμένα, και με προκαλούν αν και είμαι ανοιχτή να ακούσω και να δεχτώ εναλλακτικές λύσεις στο πρόβλημα άλλες από την προσπάθεια βιολογικής εξόντωσης αυτών των πλασμάτων, αλλά δεν βλέπω. Λοιπόν να το πω απλά, θέλω να πεθάνουν όλοι αυτοί!!! Λήξης.

Είναι και άλλα που με έχουν θυμώσει αλλά δεν έχω χρόνο και πρέπει να σας γράψω και για την μαγειρίτσα μιας και ποσώς σας ενδιαφέρει εσάς η άποψή μου για τα Ταλιμπανο-διαταραγμένα νεάτερνταλ! Η πιο κάτω συνταγή μαγειρίτσας, είναι αυτή που χρόνια έφτιαχνε η γιαγιά μου στο σπίτι, και μετά η μάνα μου και εγώ. Κάθε βράδυ της Ανάστασης, αυτό τρωμε, μαζί βέβαια με αρνάκι στο φούρνο μιας και η μισή παρέα δεν την τρωει. Για εμάς η μαγειρίτσα είναι σαν το φρικασέ, δεν την κάνουμε κόκκινη, δεν της βάζουμε ρύζι, δεν την κάνουμε σούπα. Είναι ένα κλασσικό φρικασέ με συκωταριά.

Μαγειρίτσα (για 8 μεγάλες μερίδες)

2 μικρές συκωταριές, μέχρι 2 κιλά σύνολο και οι δύο (πολύ καλύτερες από μία μεγάλη!)
λίγο άντερο (ζητήστε από τον χασάπη να σας δώσει λίγο αντεράκι, κανα δυο μέτρα, αν δεν σας δώσει παραλείψτε το)
1 ποτηράκι του κρασιού λάδι
5 φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα με αρκετό από το πράσινο μέρος τους
1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι τριμμένο στον τρίφτη
1 ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο
¼ ματσάκι μάραθο ψιλοκομμένο
4 εύρωστα μαρούλια, ή 6 καρδιές μόνο από μαρούλι (εγώ βάζω μόνο τις καρδιές και παίρνω βιολογικά μαρούλια γιατί τα άλλα είναι τίγκα στο φυτοφάρμακο που για κάποιο λόγο στο μαρούλι παραμένει μέσα στη σάρκα του περισσότερο από άλλα λαχανικά και το τρωμε περιφανώς!!)
αλάτι και πιπέρι
2 μεγάλα αυγά
χυμό από 2 μεγάλα λεμόνια

Αφού πλύνω τις συκωταριές καλά, τις ζεματάω σε νερό που κοχλάζει για λίγα λεπτά. Τις στραγγίζω και αφού κρυώσουν καλά τις ψιλοκόβω σε μικρούλικα κομματάκια, έτσι μας αρέσουν περισσότερο, πετώντας βέβαια εκείνο το βρομερό σωλήνα που έχουν πάνω και προφανώς δεν τρώγεται και δεν ξέρω και τι στο καλό είναι. Ομοίως βάζω το αντεράκι σε χλιαρό νερό και το ξεπλένω καλά 5, 6, 276 φορές, και κάτω από τη βρύση, και παντού, ώστε να είμαι βεβαία ότι λάμπει!! Μιας και μιλάμε για μικρό κομμάτι άντερου που έτσι και αλλιώς θα το ψιλοκόψουμε, δεν χρειάζεται να είμαστε πολύ προσεκτικοί όπως όταν καθαρίζουμε άντερο για κοκορέτσι όπου εκεί το θέλουμε και ανέπαφο και καθαρό. Αφού του αλλάξουμε τα φώτα με ένα ψαλιδάκι το ψιλοκόβουμε και αυτό σε κομματάκια 2-3 πόντων.

Σε μεγάλη κατσαρόλα σοτάρουμε με το λαδάκι σε χαμηλή φωτιά τα κρεμμύδια μέχρι να μαλακώσουν και να γίνου διάφανα. Προσθέτουμε και την ψιλοκομμένη συκωταριά και το αντεράκι και τα σοτάρουμε και αυτά αρκετή ώρα. Σβύνουμε με 2 ποτήρια χλιαρό νερό, αλατοπιπερώνουμε και το αφήνουμε να βράσει σε μέτρια φωτιά για μισή ώρα, να μαλακώσει και να μισο-γίνει. Παράλληλα κόβουμε σε χοντρά κομμάτια το μαρούλι και το ζεματάμε σε νερό για 3-4 λεπτά. Εγώ τα μαρούλια τα ζεματάω, για να μαλακώσουν και να χρειάζονται λίγο βράσιμο μετά με τη συκωταριά, επίσης με το ζεμάτισμα καθαρίζονται καλύτερα τα μαρούλια μιας και ότι χώμα έχει μείνει από το πλύσιμο φεύγει με το σούρωμα, επίσης και το πιο σημαντικό νομίζω, έτσι έκανε η γιαγιά μου και δεν μπορώ να αλλάξω τώρα την παραδοσιακή συνταγή! Προσθέτουμε τα μαρούλια στο μισομαγειρεμένο φαγητό μας και ξανά αλατοπιπερώνουμε και ανακατεύουμε καλά να πάνε παντού τα μαρουλάκια μας. Βράζουμε σε μέτρια φωτιά όση ώρα θέλει μέχρι να γίνουν όλα καλά και να χυλώσουν δεόντως, προσέχοντας όμως τα ζουμιά του να είναι συντηρητικά γιατί όπως σας είπα δεν κάνουμε σούπα. Να προσθέτετε νερό όσο θέλετε, πάντα ζεστό, αλλά με προσοχή και βέβαια έχετε στο νου σας ότι η καλή η μαγειρίτσα σας θέλει και λίγο από πάνω να την ανακατεύετε, και να τις μιλάτε, δεν είναι φαγητό που θα γίνει καλά στη χύτρα ταχύτητας για παράδειγμα. Στο τέλος, 10 λεπτά πριν σβήσετε τη φωτιά προσθέτετε τον άνηθο και τον μάραθο. Αν τα βάλετε νωρίς μαζί με τα μαρούλια θα χάσουν όλο τους το άρωμα με το μαγείρεμα. Θέλουν όμως και αυτά ένα δεκάλεπτο βράσιμο. Συνήθως τη μαγειρίτσα την φτιάχνουμε το απόγευμα της Ανάστασης και την αυγοκόβουμε λίγο πριν τη σερβίρουμε. Θέλει βεβαίως 2 αυγά και 2 λεμόνια για το αυγόκομμα, αν και αν σας αρέσει πιο ξινή προσθέτετε και άλλο λεμόνι. Καλή επιτυχία και αν έχετε άλλη παραδοσιακή συνταγή να μου τη στείλετε!

Φεύγω για Αίγινα τα λέμε μετά το Πάσχα.