Τρομοκράτης ετών 20

Βλέποντας ειδήσεις χτες βράδυ, για άλλη μία φορά βγήκα από τα ρούχα μου. Αυτό με έκανε να σκεφτώ ότι μιας και βγαίνω από τα ρούχα μου τόσο συχνά καλό θα είναι να αποκτήσω και ένα καλλίγραμμο σώμα που να αξίζει τον κόπο να το βγάζω «έξω από τα ρούχα» αλλιώς όλη αυτή η επαναστατικότητα μάλλον κακό κάνει.

Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μου. Το ζήτημα είναι αυτά τα βλαμμένα παιδιά που το είδαν και καλά επαναστάτες, που κάνανε ότι βλακεία κάνανε, που ονοματίστηκαν τρομοκράτες (δικαίως!), και που τελικά κατέστρεψαν και τη ζωή τη δικιά τους αλλά και πάρα πολλών άλλων συγγενών και φίλων.

Πάντα έλεγα, και εξακολουθώ να λεω ότι τα παιδιά είναι παιδιά και έχουν ένα μικρό μερίδιο ευθύνης για τις πράξεις τους. Κυρίως φταίνε οι γονείς τους, οι δάσκαλοί τους, οι μέντορές τους.

Αυτοί οι γονείς – από εύπορες οικογένειες – που λένε και τα κανάλια, που μένουν στα βόρεια προάστια και στο ψυχικό, που είναι χωρισμένοι και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, γιατί αυτά τα χαρακτηριστικά μας έδωσαν οι δημοσιογράφοι προφανώς στέλνοντας αντίστοιχα μηνύματα, πως αισθάνονται τώρα;; είναι περήφανοι για τα παιδιά που μεγαλώσανε; είναι ευτυχισμένοι που καταστράφηκαν τα βλαστάρια τους; είναι χρήσιμοι κρίκοι στην κοινωνική και εξελικτική αλυσίδα;; κάνανε το χρέος τους;; όλα καλά;;

Τι είδους γονείς είναι αυτοί;; πόσο ασχολήθηκαν να κάνουν χρήσιμα παιδιά και πόσο να μπορούν τα παιδιά τους να έχουν ότι ζητήσουν;

Αγοράκια και κοριτσάκια, 20 χρονών σήμερα (όχι την εποχή των παππούδων μας που στα 20 συντηρούσαν οικογένεια, ή στην παλαιολιθική εποχή που στα 20 ήσουν μεσήλικας!!) είναι εντελώς «άπηχτα» σαν τον ζελέ που δεν το έβαλες στο ψυγείο. Γεννήθηκαν το 1989, το φαντάζεστε;;; τι ξέρουν αυτά τα παιδιά;;; έζησαν την εποχή της ευφορίας, του πλούτου και της ευκολίας! Και έφτασαν σε 20 χρόνια να θέλουν λεει να καταστρέψουν αυτή την ευφορία, τον πλούτο και την ευκολία μέσα στην οποία μεγάλωσαν και να μας «κάνουν ντόνατς», και να μιλάνε για ΛΜΑΤ (λούμπεν μικροαστική τάξη!! το θυμάστε;;;) και άλλα τέτοια ασυνάρτητα.

Κατ’ αρχήν πρέπει κάποιος να πει σε αυτά τα μαλακισμένα ότι αν κάποιοι άλλοι δεν είχαν στρώσει τον κώλο τους κάτω να δουλέψουν δεν θα είχαν τη δυνατότητα αυτά να βρίσκουν στο Ιντερνετ συνταγές για να φτιάχνουν μπόμπες, όσο εύκολα βρίσκεις την συνταγή του τιραμισού! Ούτε καν τα ντόνατ δεν θα ξέρανε τα βλαμμένα, μπομπότα θα έτρωγαν. Αλλά αυτά πρέπει να τους τα μάθει η μάνα τους και ο πατέρας τους, και να τους τα μάθει σωστά, και να βεβαιωθεί ότι τα έμαθε, να βεβαιωθεί ότι η λέξη ηθική με όποιο αποδεκτό προσδιορισμό θέλουν να της δώσουν υπάρχει στο λεξιλόγιο του μικρού, πριν αυτό φύγει από το βυζί της μάνας του και γίνει τελικά ένας επικίνδυνος πολίτης. Κακώς, κάκιστα τα πιάσανε τα παιδιά, και τα βάλανε μέσα, τους γονείς τους έπρεπε να πιάσουν.

Έχω όμως και μια άλλη απορία, πότε πρόλαβαν αυτά τα ζαβλακωμένα αν διαβάσουν «το κεφάλαιο», και όλη τη μαρξιστική θεωρία και φιλοσοφία που υπάρχει τριγύρω, πότε πρόλαβαν να διαβάσουν και να εντρυφήσουν σε όλες τις αντιγνωμίες της μαρξιστικής θεωρίας, ώστε να μπορούν να κάνουν αναλύσεις έστω και γελοίες σαν αυτές των προκηρύξεων;;; Να σας θυμίσω ότι αυτά το 2004, όταν βγήκε δηλαδή ο Καραμανλής, ήταν 15 χρονών και μάλλον ως έξαλα «ιμο» ξημεροβραδιάζονταν στα σκαλάκια στο σύνταγμα και σκεφτόντουσαν με πιο τρόπο θα αυτοκτονήσουν, χωρίς να έχουν ακούσει ποτέ ούτε τη λέξη «μαρξιστής!», ουτε καν τη λέξη φτώχια. Όχι πείτε μου τώρα, έχω άδικο!!!

Είναι προφανές ότι κάποιος επαναστάτης «κουραμπιές» σαν αυτούς που κυκλοφορούν κυρίως στους διαδρόμους των πανεπιστημίων, βρήκε πεδίο δόξης λαμπρό, σε αυτά τα άμυαλα και «απαίδευτα» μικρά, που είχαν ξεφύγει για τα καλά από την οικογενειακή επιρροή, αν υπήρχε ποτέ τέτοια, και με χαρά τα έκανε «επαναστάτες», τρομάρα τους!! Ποίος είναι αυτός ο ανήθικος κομπλεξικός;; Αυτόν να βρούνε. Τα πιτσιρίκια που είχαν κάνει το σπίτι τους «γιάφκα» πού δεν ξέρουν ούτε τι σημαίνει συνωμοτικότητα, που πιστεύουν ότι με το «γιούργια» θα ρίξουν το σύστημα, ή θα κάνουν δύσκολη τη ζωή του μπαμπά τους, να τους ρίξουν ένα μπερντάκι ξύλο (σχήμα λόγου βέβαια) και να τα στείλουν να δουλέψουν.

Τι να πω ρε παιδιά, έχουμε ξεφτιλιστεί τελείως, ούτε αξιόλογους τρομοκράτες έχουμε ούτε τίποτα! Παλιά τότε με τον Γιωτόπουλο σου καθότανε το πράγμα. Τον έβλεπες τον παππούλη, διάβαζες και εκείνα τα κουλά για τα Παρίσια και άλλα του παρελθόντος του, κάπου το καταλάβαινες το πράγμα! Σαλεμένος μεν, αλλά από μία άλλη εποχή, με μία στοιχειώδη κουλτούρα, με μία κοσμοθεωρία, και να σου πω;; στην τελική έλεγες «αυτουνού δεν του είπανε ότι έπεσε η χούντα» και κάπως το κάλυπτες το πράγμα. Αυτά όμως τα αμούστακα;;; χώρια που για να έχουν τέτοιο θυμό τα έρημα, ούτε το σεξ δεν χαίρονται!!

Όσο φουρκιζόμουνα με το θέμα, θυμήθηκα όλα τα παιδιά των φίλων μου, ένα ένα ... Κάποια έχουν προδιαγραφές ταλιμπάν δεν λεω αλλά και κάποια είναι σουπιές που δεν είσαι σίγουρος αν θα σου βγουν έτσι. Έτσι και το ζήσω αυτό, και σε 7-8 χρόνια ακούσω κανένα τους να μου μιλάει για απαλλοτριώσεις και λοιπές επαναστατικές πράξεις, σας υπόσχομαι ότι θα τη φαει τη μπούφλα και ας είναι εντελώς αντιπαιδαγωγικό!

Το καλοκαίρι διάβασα ένα υπέροχο βιβλίο – φίλε Βασίλη, στο αφιερώνω! – που πρέπει να διαβάσουν όλοι οι γονείς (και μη θα έλεγα). Λέγετε «Μιλώντας στο γιο μου για την Ηθική και τη Δημοκρατία», και είναι του Φερνάντο Σαβατέρ. Δεν είναι μυθιστόρημα, είναι ένα μικρό, μικρούτσικο βιβλιαράκι, πολύ ευκολοδιάβαστο, όπου μας εξηγεί με απλό τρόπο και χρησιμοποιώντας παραδείγματα από την παγκόσμια ιστορία, θέματα αστικής Ηθικής και σύγχρονης Δημοκρατίας. Ο Σαβατέρ, είναι μεγάλη προσωπικότητα της Ισπανίας, καθηγητής φιλοσοφίας και σύγχρονος στοχαστής, που όμως δεν τον ήξερα. Τυχαία το είδα το βιβλιαράκι σε ένα μαγαζί, με ιντριγκάρισε πολύ ο τίτλος – μάλλον γιατί πιστεύω ότι είμαστε βαθιά ανήθικοι όλοι μας – και είπα να το πάρω.

Το διάβασα μονορούφι και μάλιστα τα περισσότερα κεφάλαια πάνω από 2 φορές. Δεν είναι βαρύ βιβλίο φιλοσοφίας – δηλώνω ότι αυτά δεν είναι για εμένα – αλλά ένα σύγχρονο βιβλιαράκι που μάλλον αναπαριστά μία συζήτηση που θα μπορούσες να έχεις με φίλους. Διαβάστε το! Και αν έχετε παιδιά προσπαθήστε να περάσετε τα μηνύματα του στα μικρά σας. Και μην μου πείτε είναι μικρά ακόμα! Δεν υπάρχει ηλικία για τέτοια πράγματα, μην ξεχνάτε ότι οι σημερινοί τρομοκράτες είναι ετών 20!!

Το σημερινό πρόγραμμα έχει μία συνταγούλα που μου αρέσει πολύ. Είναι ένα όμορφο πιάτο και για μπουφέ και για τραπέζι αλλά πανεύκολο και για ένα οικογενειακό φαγητό.

Χοιρινές μπριζόλες με πιπεριές Φλωρίνης

1 κιλό μπριζόλες χοιρινές, κόντρα χωρίς κόκαλο, κομμένες σε λωρίδες 2 δάχτυλα πάχος
4 φρέσκιες πιπεριές Φλωρίνης, καθαρισμένες, χωρίς σπόρια και κομμένες επίσης σε λωρίδες
2 σκελίδες σκόρδο λιωμένες
1 κουταλιά της σούπας ρίγανη ή θυμάρι
2 μέτριες ντομάτες τριμμένες
1 μικρή καυτερή πιπερίτσα (αν θέτε!!)
¼ φλιτζανιού ξύδι μπαλσάμικο
Λάδι, αλάτι και πιπέρι

Ζεσταίνουμε καλά μεγάλο τηγάνι, ή φαρδιά ρηχή κατσαρόλα, μέχρι να κάψει και ροδίζουμε το κρέας χωρίς λάδι πολύ καλά. Στην αρχή το κρέας κολλάει αλλά σύντομα θα ψηθεί και θα αρχίσει να ξεκολλάει χωρίς πρόβλημα. Αφού ροδίσει καλά το κρέας, ρίχνουμε τις πιπεριές και ανακατεύουμε για 1 λεπτό. Μετά προσθέτουμε το λάδι, το σκόρδο, και το λάδι. Χαμηλώνουμε τη φωτιά και το μαγειρεύουμε για 5-7 λεπτά μέχρι να μαλακώσουν λίγο οι πιπεριές. Προσθέτουμε τη ρίγανη ή το θυμάρι, το αλάτι τη καυτερή πιπεριά και τις ντομάτες και το μαγειρεύουμε για άλλα 10-15 λεπτά μέχρι να χυλώσει και να δέσει η σάλτσα. Φροντίζουμε να μην στεγνώσει και να έχει σαλτσούλα, έτσι αν χρειαστεί προσθέτουμε ζεστό νερό (αν βάλετε κρύο θα σταματήσετε απότομα τον βρασμό και μέχρι να ξαναρχίσει το κρέας θα σκληρύνει, πάντα ζεστό νερό να βάζετε στο μαγειρεμένο φαγητό, εκτός αν θέλετε να σταματήσετε απότομα τον βρασμό, όπως για παράδειγμα στα λαχανικά!).

Προσωπικά μου αρέσει πολύ με κουσκους, αλλά και με χιονάτο ρυζάκι είναι ωραιότατο.