Αυγώνυμα, μοναδικό χωριό στο κέντρο του νησιού. Μέσα στο δάσος, ένα μεγάλο νεαρό δάσος με καταπράσινα πευκάκια, ψηλά σε υψόμετρο, 450 μέτρα μιλάμε, με παλιά πέτρινα σπιτάκια, μόνο παλιά πέτρινα σπιτάκια λέμε....
Δωμάτιο, ένα πέτρινο σχολείο, του περασμένου αιώνα, για 20 παιδάκια όλο και όλο, με μία μεγάλη αίθουσα στο ισόγειο, με την χαριτωμένη του αυλή, να βλέπει το δάσος το μέγα απέναντι, και 2 δωμάτια απάνω - τα δικά μας δωμάτια – ευρύχωρα, δροσερά, αλλά το κυριότερο να βγαίνουν σε μια μοναδική μεγάλη βεράντα, με καναπεδάκια και καρέκλες, απ΄ όπου έβλεπες το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα.
Παραλίες, πολλές και ποικίλες, με βότσαλα, με κροκάλες, με χοντρή άμμο-βοτσαλάκι, με ψιλή άμμο, τα πάντα όλα, πες τι θες και θα το έχεις πουλί μου!
Νερά, βαθιά, πράσινα, γαλάζια, μαύρα κατίμαυρα, ντεγκραντέ, ότι επιθυμείτε θα το βρείτε, με ένα και μοναδικό χαρακτηριστικό, κρύα! Οχι λάθος, δεν ήταν κρύα, ήταν παγωμένα! μπούζι, έμπαινες άνθρωπος και έβγαινες κόκαλο, έμπαινες σε μπεζάκι και έβγαινες μπλαβί, αν έμπαινες δηλαδή, γιατί κάπου εκεί που έβρεχες το δαχτυλάκι σου, αυτό του ποδιού το χοντρό, το έβγαζες παγάκι για το βραδινό σου ουισκάκι. Την πρώτη μέρα, μετά την ψυχρολουσία των 20 δευτερολέπτων – τόσο κράτησε η επαφή μας με το νερό – και καθήμενοι στις καρεκλίτσες μας προσπαθώντας να ζεσταθούμε, αναρωτηθήκαμε τι βλέπαμε απέναντι, και ήρθε η πληρωμένη απάντηση από τον Βάγκ, «ο βόρειος παγωμένος ωκεανός». Για τέτοια κατάσταση μιλάμε! Στην τελική το συνηθίσαμε και στο τέλος εκτιμήσαμε αυτά τα παγωμένα ολοκάθαρα νερά, όπου δεν έβλεπες ούτε μικρό φυκάκι και που πραγματικά ήθελες να τα πιεις.
Φαγιά, δεν έχω παράπονο. Μπορεί να μην ήταν τα υπέροχα φαγάκια που συνήθως τρως στις Κυκλάδες, μπορεί να φάγαμε τον τόπο να βρούμε τα περίφημα χερίσια μακαρόνια (που τελικά δεν μας ενθουσίασαν), μπορεί να μην βρήκαμε κανένα ντόπιο πιάτο με μαστίχα, φάγαμε όμως αξιοπρεπώς, και μάλλον οικονομικά.
Χωριά, πολλά, πανέμορφα, μεσαιωνικά, μοναδικά, πέτρινα, υπέροχα. Η χαρά του περίεργου και του περιηγητή.
Αποστάσεις, ένα θα σας πω, 1500 χιλιόμετρα σε 10 μέρες.
Εφοπλιστές, πολλοί, γιότ και σκαφάρες που δεν έχεις ξαναδεί, μάλλον είδα τις περισσότερες μπέντλεϊ που έχω δει στη ζωή μου! Πολύ χρήμα ρε παιδάκι μου, ειδικά στα Καρδάμυλα.
Σμύρνη, μία μοντέρνα τούρκικη πόλη, μπρος κούκλα και πίσω πανούκλα, με το δίκαννο ψάχνεις τα 2-3 εναπομείναντα παλιά σπίτια. Όσο και αν το πανέμορφο και πεντακάθαρο παραλιακό μέτωπο σε κάνει να αναρωτιέσαι μήπως τελικά η Τουρκία είναι αναπτυγμένη χώρα, ενώ η Ελλάδα τελείως υπανάπτυκτη, λίγα στενά να μπεις πιο μέσα, λίγο και αφήσεις την βιτρίνα, βλέπεις την υπέροχη ανατολίτικη Τουρκία που περίμενες. Η βρώμα όμως δεν αντέχετε καρντάσια! Πολύ δεν περισσότερο που κανα-δύο μέρες πριν πάμε ξυπνήσαμε αγριοξημέρωμα από τα πολεμικά που πετάγανε λίγα μέτρα πάνω από το κεφάλι μας! Αν και το έχω ξαναζήσει, και γενικά είμαι από αυτούς που λένε να περιοριστούν οι αμυντικές δαπάνες, και άλλα τέτοια αριστερίστικα (ξέρετε εσείς όλοι οι λαοί είναι αδέλφια, και οι τούρκοι είναι φίλοι μας, κλπ) χέστηκα απάνω μου, και είχα εκνευριστεί γιατί αργούσαν τα δικά μας να τα «αναχαιτίσουν». Μετά βέβαια μου εξήγησε ο Γιάννης ότι και να «διακτινιστούν» από την Αγχίαλο που είναι λίγα λεπτά τα θέλουν, ενώ η Τούρκικη βάση του Αιγαίου (αλήθεια την είδαμε και αυτή!!) βρίσκετε ακριβώς απέναντι από τη Χίο και έτσι σε 28 δέκατα του δευτερολέπτου ο Τούρκος είναι πάνω από τα Αυγώνυμα να με βλέπει να βγαίνω στη βεράντα με το βρακί!! Όποιο ενδιαφέρων βέβαια μπορεί να έχει αυτό το θέαμα!
Μαστίχα, παντού! Όχι σαν δέντρο που δύσκολα το ξεχωρίζεις, μιας και ουσιαστικά είναι σαν τα σκίνα που βλέπεις παντού (μόνο που στη Χίο, αυτοί οι μπασμένοι θάμνοι βγάζουν και μαστίχα, ενώ αλλού μόνο ρετσίνι), αλλά σαν αρωματικό. Έτσι οι ευφυείς επιχειρηματίες αποφάσισαν να αρωματίσουν τα πάντα. Και καλά σαπούνια, γλυκά υποβρύχιο, λουκουμάδες, αυτά είναι τα αναμενόμενα, αλλά αντηλιακό – αφρόλουτρο – σαμπουάν για την τριχόπτωση – κρέμα αντιγηρέιντζινγκ - προφυλακτικά – και αλοιφή για τις αιμορροΐδες, είναι υπερβολή αγαπητοί μου. Ιδίως όταν δεν φάγαμε μία φρατζόλα ψωμί αρωματισμένο με μαστίχα, τι να πω!!!
Αέρας, το γάμησε και ψόφησε που λένε. Είπαμε να φυσήξει λιγάκι να δροσίσει ο τόπος για μερικές μέρες, ωραία θα ήτανε, αλλά αυτός ξεκωλώθηκε! Μέχρι 200 μποφόρ, σιμούν καθημερινά. Και ενώ λόγω βοτσαλωτών παραλίων γλιτώσαμε την αμμοβολή (σιμούν ξε-σιμούν το βότσαλο δεν το σήκωνε) το πιο πάνω γλαφυρά περιγραμμένο βεραντάκι μας εξελίχθηκε σε θάλαμο δοκιμής πτερωτών ανεμογεννητριών. Αν έκανες το λάθος να μην έχεις το «ειδικό μου» βάρος μπορεί και να σε έπαιρνε και να σε βρίσκανε στη Σμύρνη να πουλάς δερμάτινα!
Αυτά τα νέα μας από την Χίο, πολύ μας άρεσε, πάρα πολύ. Είναι γεμάτο εκπλήξεις αυτό το νησί, και αν δεν σας χαλάει που είναι μεγάλο και πρέπει να κάνεις κάποιες διαδρομές να το δεις πρέπει να πάτε.
Άντε να σας γράψω και την πρώτη συνταγή της σαιζόν!! Βέβαια την έβγαλα από το κεφάλι μου την Κυριακή που γύρισα στο άδειο μου το σπίτι. Το ψυγείο είχε το απόλυτο τίποτα, ενώ η κατάψυξη είχε 4 γαρίδες κατεψυγμένες και λίγη τριμμένη παρμεζάνα. Στο κήπο η ντοματιά είχε βγάλει και μία μικρή ντομάτα, είχα αγοράσει και μπόλικα ντόπια ζυμαρικά από την Χίο (πραγματικά υπέροχα από την εταιρία Χιώτικο Κελάρι) είπα να βράσω αυτά που ήταν αρωματισμένα με Χιώτικο μανταρίνι. Το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό ...
Λαζανάκι με χιώτικο μανταρίνι, γαρίδες και αρωματικά
1 μερίδα βρασμένο αλ ντέντε λαζανάκι (αν δεν έχετε – που δεν έχετε - βάλτε ότι ζυμαρικό θέλετε)
1 σκελίδα σκόρδο σε φετούλες
1 μικρό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 μέτρια ντομάτα ξεσποριασμένη και ψιλοκομμένη
4 γαρίδες μεγάλες – αν είναι δυνατόν φρέσκες
1 ποτηράκι λευκό κρασί
Φρέσκα φιλαράκια ρίγανης
Φρέσκο θυμάρι
Ολόκληρο κόκκινο πιπέρι
1 σταγόνα μαστιχέλαιο ή λίγο ξύσμα από πορτοκάλι
λάδι, αλάτι, πιπέρι
τριμμένη παρμεζάνα
Σε ένα τηγάνι, σοτάρετε στο λάδι το σκόρδο και το κρεμμύδι μέχρι να μαλακώσουν. Προσθέτετε τις γαρίδες και τις σοτάρετε και αυτές για 2-3 λεπτά και από τις 2 πλευρές. Σβήνετε με το κρασί και το αφήνετε να εξατμιστεί το αλκοόλ για λίγο. Προσθέτετε τη ντομάτα, τα μυρωδικά, το κόκκινο πιπέρι το μαστιχέλαιο ή το ξύσμα, το αλάτι και το πιπέρι και τα μαγειρεύετε για λίγο. Στο τέλος βάζετε στο τηγάνι τα βρασμένα λαζανάκια και την παρμεζάνα και ανακατεύετε καλά. Σερβίρετε πασπαλίζοντας με λίγη ψιλοκομμένη φρέσκια ρίγανη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου