Οι καταλληλότεροι

Είσαι στην κουζίνα και βράζεις μπόλικη σάλτσα ντομάτας, κοχλάζει η κατσαρόλα, στο φουλ το μάτι, το αφήνεις να βράσει έντονα για να πιει το ζουμί του. Και ερωτώ; Σε αυτή τη φάση, ανοίγεις το καπάκι της κατσαρόλας; Δεν το ανοίγεις αγαπητέ μου, γιατί εκτός που θα σου έρθει η σάλτσα στα μούτρα, μικρά κόκκινα και λιγδερά σταγονίδια θα εκτοξευτούν μέχρι το ταβάνι, θα κολλήσουν στα πλακάκια, στα μαλλιά, σου, στα ρούχα σου, ..., τα πάντα όλα σου λεω.

Όσοι από εσάς το έχετε κάνει ξέρετε πολύ καλά τι εννοώ, και έτσι οι σωστοί μάγειροι, οι επαγγελματίες, οι γνώστες τέλος πάντων, κατεβάζουν πρώτα την κατσαρόλα από την εστία, αφήνουν το φαγάκι λίγα δευτερόλεπτα να ηρεμήσει, και τότε ανοίγουν το καπάκι. Σωστά;

Εδώ όμως τα πράγματα δεν έγιναν έτσι. Ο για 5 χρόνια καταλληλότερος Έλληνας να κυβερνήσει τη χώρα, άνοιξε το καπάκι της κατσαρόλας, τη στιγμή του μεγάλου βρασμού. Αν και ειδικός περί τη πολιτική, αν και καταλληλότερος περί διοίκησης, αν και μέγας από μεγάλη οικογένεια, κλπ, κλπ, άφησε τη σάλτσα του να βράσει, να φτάσει το μέγιστο και τσούπ άνοιξε το καπάκι .....

.... και έγινε χαμός στο ίσωμα. Εδώ και μέρες δηλαδή χαμός γίνετε. Οι συνοδοιπόροι και στην τελική συνυπεύθυνοι, μαλώνουν νυχθημερόν, βγαίνουν σε όποιο μέσο τους καλούν ή δεν τους καλούν και λένε ότι κατεβάσει η κούτρα τους, βρίζονται μεταξύ τους και μπροστά σε όλους μας, καταγγέλλουν και καταγγέλλονται για διαφθορά, διαπλοκή, ανικανότητα, οπορτουνισμό, και ότι ήθελε προκύψει, με αποτέλεσμα ο παμμέγιστος μέχρι χτες, ελάχιστες μέρες πριν τις εκλογές, να μην μπορεί να αποφασίσει ποιους θα πάρει και ποιους θα αφήσει για την επόμενή του θητεία.

Αν δεν είναι αυτή η υποχώρηση στρατού ατάκτων από τη μάχη τότε ποια είναι, όχι πείτε μου!!!

Τώρα θα μου πείτε, πότε υπήρχε σύμπνοια; Δεν θυμάμαι, είναι κάποια χρόνια τώρα που ακούω για τον ένα που επιβουλεύεται τον άλλο, και άλλα τέτοια όμορφα, αλλά υποθέτω ότι πριν πάρουν το μαγαζί είχαν δείξει μία σύμπνοια, μία συναδελφικότητα τουλάχιστον. Όπως δείχνουν τώρα οι άλλοι, που και αυτοί πριν λίγα χρόνια τρωγόντουσαν.

Χτες έγινε της ζουρλής απ’ ότι έμαθα. Δεν το παρακολούθησα το θέαμα, αλλά πήγα σε μία καταπληκτική συναυλία της Μόνικα που πολύ την χάρηκα. Το πρωί όμως είδα τα νεοδημοκρατικά δράματα, με πολλούς και διαφόρους να ωρύονται, γιατί διώξανε αυτούς και όχι άλλους, με μαχαίρια να πετιούνται εδώ και εκεί, με φίλους και κουμπάρους να μένουν, οχτρούς και διαφωνούντες να βγαίνουν. Ε μα τι να σου κάνω κύριε Τσιτουρίδη μου, ας ήσουνα και εσύ κουμπάρος να μην σε άδειαζε, αλλά εσύ προτίμησες να κουμπαρέψεις με λάθος πρόσωπα.

Ο δε κύριος Παυλίδης είναι ο μόνος που πραγματικά πιστεύει ότι είναι αθώος, δεν έκανε τίποτα, η βουλή τον έβγαλε λάδι και άρα γιατί εκτός;;;; Μα κύριε Παυλίδη μου, η βουλή έκανε μάλλον το αυτονόητο για την Ελληνική πολιτική κατάντια, σε υπερασπίστηκε, γιατί το αντίθετο θα σήμαινε μεγάλη ζημιά. Έτσι και στις ταινίες γίνονται πράγματα που δεν πρέπει να τα πιστεύουμε, δεν υπάρχει άνθρωπος που περπατάει στους τοίχους σαν την αράχνη!! Ψέματα είναι πουλάκι μου!! Είπαμε να σε βγάλουμε λάδι, δεν σημαίνει ότι και σε πιστεύουμε, και τι περίμενες δηλαδή, μας έψησες το ψάρι στα χείλη, μας έκανες ρόμπα στις 7 θάλασσες με το δυαράκι της κόρης σου, μην το παραχέσουμε!!

Είναι πάντως να απορείς. Στην Ελλάδα, αρκεί να κολογλύψεις έναν αρχηγό κόμματος, να βάλεις από την τσέπη σου, κάποιες χιλιάδες ευρώ, να εκλεγείς, και έχεις κάνει τη μπάζα της ζωής σου, χωρίς καμία μα καμία ποινική ευθύνη. Πάντα κάποιο κόμμα, ή μία βουλή θα σε βγάζει καθαρό, όχι γιατί σε πιστεύει αλλά γιατί δεν θέλουν να καταρρεύσει το οικοδόμημά τους και τους πάρει όλους η μπάλα. Αν είσαι και λίγο έξυπνος σαν τον Ρουσό (σας έχω πει πόσο το θαυμάζω αυτό το παιδί!) την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια την κατάλληλη στιγμή, και τέλεψες. Τώρα γιατί ωρύονται όσοι δεν μπήκαν τι να σας πω, ή είναι παντελώς γίδια, ή δεν φάγανε αρκετά. Ότι και να είναι πάντως το πολιτικό παιχνίδι δεν το γνωρίζουν.

Το άλλο το ωραίο είναι που έχουμε διάφορους τύπους, με άνοια, με αλτσχάιμερ, 2-3 εγκεφαλικά, με διαγνωσμένη ανικανότητα, με υπερφυσικές ηλικίες – άνω των 70 – που δηλώνουν υποψηφιότητα, με το έτσι θέλω! και έτσι δηλώνουν έτοιμοι να μας κυβερνήσουν, κάτι ο Παπάγος, κάτι ο Τρικούπης, κάτι ο θείος Αχιλλέας, κάτι ο Εβερτ! Μα καλά τι θέλουν όλοι αυτοί? Δεν καταλαβαίνουν ότι η θέση τους πλέον αν δεν είναι σε κάποιο γηροκομείο είναι να πηγαίνουν τα εγγονάκια τους βόλτα? Τι κάνει αυτά τα ξεπουπουλιασμένα παγώνια να πιστεύουν ότι κάτι έχουν να προσφέρουν, όταν ξεκάθαρα έζησαν σε άλλη εποχή, και ούτε το κινητό τους δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν, θέλουν και να μας εκσυγχρονίσουν!

Αλλά δε φταινε αυτοί, ο καταλληλότερος/μπουκομένος/κουρασμένος/βάλε μισό κιλό παϊδάκια, φταιει. Αυτός τους βάζει στις λίστες, αυτός υποκύπτει σε ότι τέλος πάντων εκβιασμό του σερβίρουν.

Αυτά λοιπόν συμβαίνουν στην δημόσια πολιτική σκηνή. Είναι τόσο μα τόσο ελκυστικά για τον κόσμο, δεν μπορείτε να φαντασθείτε! Όλοι λένε, πότε θα έρθει η ώρα να βάλω μπροστά μου το ψηφοδέλτιο, και να σταυρώσω τον θείο Αχιλλέα. Γι΄ αυτό και μόνο ζούμε!!

Σήμερα θα σας γράψω τη τελευταία μου συνταγή με μαστίχα. Το ξέρω σας έπρηξα με τη μαστίχα, αλλά τι να κάνω στη Χίο πήγα διακοπές, έχω ακόμα πάρα πολλές συνταγές που μάζεψα εκεί. Το πιο κάτω γλυκάκι είναι πάλι της Κόχυλα, από το υπέροχο βιβλίο της με συνταγές με μαστίχα, και αν και δεν το έχω φτιάξει, το έχω φαει και είναι πάρα πολύ νόστιμο.

Τσηζκεικ με γιαούρτι και μαστίχα

1 ¾ φλιτζάνι τριμμένα μπισκότα πτι μπερ
3 κουταλιές της σούπας μέλι
6 ασπράδια αυγών
500 γραμμάρια τυρί κρέμα (Φιλαδέλφεια, ή το ωραιότατο ανθότυρο Όλυμπος που κυκλοφόρησε πρόσφατα)
1 φλιτζάνι ζάχαρη
2 κάψουλες βανίλια
4-5 σταγόνες μαστιχέλαιο ή 1 κουταλιά του γλυκού μαστίχα σε σκόνη
3 φλιτζάνια στραγγιστό γιαούρτι
1 πρέζα αλάτι

Ανακατεύουμε το τριμμένο μπισκότο με το μέλι και το απλώνουμε στον πάτο μίας στρογγυλής φόρμας με αποσπώμενη βάση (περίπου 22 εκ). Πιέζουμε με τα δάχτυλά μας το μίγμα να πάει παντού και να κάνει μία «μπισκοτένια» βάση. Το βάζουμε στο ψυγείο να κρυώσει.

Σε μίξερ χτυπάμε τα ασπράδια, το τυρί, τη ζάχαρη, τη μαστίχα, τη βανίλια και το αλάτι. Προσθέτουμε και το γιαούρτι και ομογενοποιούμε. Απλώνουμε το μίγμα στη βάση μας και το ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 190 βαθμούς αέρα για 35-45 λεπτά μέχρι να αποκτήσει μία χρυσαφένια κρούστα, να δέσει αλλά να είναι και απαλό. Το βγάζουμε από το φούρνο και το αφήνουμε να κρυώσει σε θερμοκρασία δωματίου για τουλάχιστον 1 ώρα. Το βάζουμε μετά στο ψυγείο για λίγες ώρες μέχρι να είναι τελείως έτοιμο. Γαρνίρουμε από πάνω με γλυκό του κουταλιού σταφύλι, ή περγαμόντο ή φλούδα πορτοκαλιού.