Απογοήτευση

Νομίζω ότι αποτελεί την πρώτη μου ερωτική απογοήτευση για το νέο έτος. Τον πίστεψα, τον υποστήριξα, πρόβαλα τα στήθια μου μπροστά (και είναι μεγάλα έτσι!) για χάρη του, …, και αυτός με πρόδωσε!

Ποιος; Αυτός ο μαυρούλης ο Ομπάμας!

Που είναι το παιδί, τώρα που όλοι τον θέλουμε; που είν΄ το παλικάρι; Γίνετε «τσι πόπης» λίγο πιο κάτω μας, εκεί στη λωρίδα της γάζας, μωρά σκοτώνονται, μωρά, μωρά, το λεω και το ξαναλέω, μωρά, νεογέννητα, και αυτός κάνει τον μουγκό. Δεν είναι ευγενικό λεει να παρέμβει, αφού ακόμα κυβερνάει ο Ντάμπλιγια. Μωρέ τι μας λες; γι΄ αυτό σε αγάπησα με τέτοιο πάθος; για να τηρείς το Σαβουάρ Βίβρ; Αν ήταν έτσι αγαπημένε μου, θα υποστήριζα τον Ζαμπούνη που αποδεδειγμένα τουλάχιστον ξέρει πότε είναι «πρέπων» να σφάζονται μωρά!!!

Ακούω διαφόρους να λένε ότι η μουγκαμάρα είναι μέρος του σχεδίου και θα την δούμε τη χάρη του μαυρούλη σε 10 μέρες. Έλα όμως που όσο και να θέλω αυτό δεν μπορώ να το φαω! Γιατί κάθε λεπτό που περνάει όλο και περισσότερα μωρά σκοτώνονται και αυτά ακόμα που θα την γλιτώσουν υπογράφουν τώρα που μιλάμε συμβόλαιο εξτρεμιστικής διαβίωσης δια παντός.

Το μπάχαλο σε αυτή τη γειτονιά είναι απόλυτα μπερδεμένο, απόλυτα άλυτο, και απόλυτα επικίνδυνο για όλο τον κόσμο. Ίσως πιο πολύ επικίνδυνο για τα γίδια τους Αμερικανούς που και αυτή τη φορά θα πληρώσουν πάρα πολύ ακριβά τη νύφη, και βέβαια μαζί με αυτούς όλος ο υπόλοιπος δυτικός κόσμος. Αλλά αυτή τη στιγμή δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι αυτό το ενδιαφέρον μας. Πρέπει να νοιαζόμαστε μόνο για την παύση αυτού του πολέμου. Μόνο. Όταν σταματήσουν να σκοτώνονται άνθρωποι και μωρά, μπορούμε να κάτσουμε να συζητήσουμε όσο θέλετε τα πως και τα γιατί, αλλά τώρα πρέπει να δούμε πως θα σταματήσει αυτή η απαράδεκτη κατάσταση.

Χτες ένας φίλος μου έστειλε μία λίστα με καταναλωτικά προϊόντα εταιριών που είτε είναι ισραηλιτικών συμφερόντων είτε υποστηρίζουν έμπρακτα το Ισραήλ, με προτροπή να τα μποϊκοτάρω. Κάνω να δω, και τι να σας πω, μόνο ο αέρας που αναπνέουμε δεν είναι σε αυτή τη λίστα!! Είναι αδύνατον να κόψεις αυτά τα προϊόντα, άρα άστοχη η κίνηση. Τι μπορείς να κάνεις, δεν ξέρω. Σαφώς μπορείς να δώσεις χρήματα σε οργανώσεις, για ανθρωπιστική βοήθεια – έδωσα ένα 50-αρι χτες – αλλά αυτό δεν βοηθάει στη λύση του προβλήματος.

Για αυτό πιστεύω ότι ο Ομπάμας, αν ήθελε θα μπορούσε να σταματήσει αυτή τη κατάσταση, αλλά μάλλον δεν θέλει, και αυτό γιατί η Αμερική, απ΄ ότι λένε, κυβερνάται από τους Εβραίους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Άρα τι; δεν θα υπάρξει ποτέ λύση; η περιμένουν η λύση να είναι ο αφανισμός των παλαιστινίων και λοιπών αράβων; Έναν, έναν θα τους σκοτώσουν όλους; Αυτό ούτε ο Χίτλερ δεν το κατάφερε! Κακοί μαθητές γίνανε!

Ένα τελευταίο που θέλω να πω, αφορά σε αυτή τη μαλακία που ακούω συνέχεια. Το “proportionality”, την «αναλογικότητα» δηλαδή της αντίδρασης των Εβραίων. Το λένε όλοι, και εμείς οι δυτικοί, «εντάξει ρε παιδάκι μου να αντιδράσεις που σου ρίχνουν βόμβες, αλλά όχι τόσο έντονα!!» και οι άλλοι «μα όταν κάνεις πόλεμο, σαφώς θα έχεις και ατυχή θύματα αθώων!». Τι παει να πει δηλαδή αναλογικότητα; αντί να σκοτωθούν 200 παιδιά να σκοτωθούν 50; και αυτό θα μας κάνει πιο χαρούμενους; ή «μα μόνο 20 πυραύλους έριξε η κακομοίρα η Χαμάς, έτσι για πλάκα!». Τίποτα... δεν πρέπει να γίνετε συζήτηση για αναλογικότητα, γιατί αυτή νομιμοποιεί την όποια πράξη. Δεν υπάρχει αναλογικότητα στη βία. Η βία είναι από μόνη της μη-αναλογική! Πρέπει να κάτσουν κάτω και να τα βρουν. Θέλουν δεν θέλουν, και να μας αφήσουν και εμάς τους υπολοίπους να ζήσουμε τη ζωή μας όπως εμείς θέλουμε, και όχι όπως θέλουν αυτοί.

Μην αρχίζετε τώρα να μου τα χώνετε, φταινε και η δύο. Δεν με απασχολεί ποιος φταιει περισσότερο η λιγότερο, αν και είναι λίγο ως πολύ σαφές. Το θέμα αυτή τη στιγμή είναι η ρεαλιστική λύση, και όχι η ιστορική ανάλυση του μεσανατολικού! Για να σταματήσουν να σκοτώνονται μωρά, για να σταματήσουν να γεννιούνται άνθρωποι που μόνο μισούν.

Λήξης καταθλιπτικού θέματος, ώρα για φαγάκια και ... ώρα για δίαιτες! Πολλές οι τοξίνες που έχετε καταναλώσει, για να μην σας πω για τα φυτοφάρμακα και τα αντιβιοτικά που φάγατε, τώρα στις γιορτές.

Μέχρι το πάσχα πρέπει να έχετε χάσει τα 2-4-6 κιλάκια που βάλατε, και για αυτό, αρχίζουμε με λαχανικά.

Κουνουπίδι καπαμά*

1 μέτριο κουνουπίδι
1 μεγάλο κρεμμύδι
2 καρότα, 2 μεγάλες πατάτες κομμένες κυδωνάτες
1 κουτί ντοματάκια
1 κουταλιά της σούπας πελτέ ντομάτας (προαιρετικά)
λάδι
αλάτι – πιπέρι, μπόλικο μοσχοκάρυδο και ένα ξυλάκι κανέλας

Πλένουμε και κόβουμε το κουνουπίδι σε μικρά μπουκετάκια. Σε βαθιά κατσαρόλα βάζουμε το λάδι να κάψει και σοτάρουμε καλά τα κομμάτια του κουνουπιδιού. Αφαιρούμε από την κατσαρόλα και σοτάρουμε στο λάδι το κρεμμύδι ψιλοκομμένο, το καρότο σε ροδέλες και την πατάτα σε μικρά κυδωνάτα κομμάτια. Ρίχνουμε τα ντοματάκια, τον πελτέ, το αλάτι και το πιπέρι, το ξύλο κανέλας και αφήνουμε λίγο να βράσει η σάλτσα. Στη συνέχεια βάζουμε και το κουνουπίδι στην κατσαρόλα και προσθέτουμε 1 ποτήρι νερό και μπόλικο τριμμένο μοσχοκάρυδο. Αφήνουμε το φαγητό να βράσει σε χαμηλή φωτιά μέχρι να γίνει το κουνουπίδι και να δέσει η σάλτσα.

Αν θέλετε το φαγάκι να γίνει πιο πιασάρικο και δυναμωτικό μπορείτε να κάνετε την πιο κάτω παραλλαγή που είναι ομοίως νόστιμη και διαιτητική.

Κουνουπίδι καπαμά με ρεβίθια

Στα πιο πάνω υλικά προσθέτετε 200 γραμμάρια ρεβίθια.

Μουλιάζετε τα ρεβίθια μαζί με 1 κουταλάκι μαγειρική σόδα για 12 ώρες, και αφού τα ξεπλύνετε πολύ καλά τα βράζετε σε νερό μέχρι να μαλακώσουν. Ακουλυθήτε τα βήματα της παραπάνω συνταγής και μαζί με το κουνουπίδι στην κατσαρόλα ρίχνετε και τα ρεβίθια και αντί για νερό βάζετε 1 ποτήρι από το ζωμό των βρασμένων ρεβιθιών. Τα βράζετε για 20 λεπτά σε σκεπασμένη κατσαρόλα και με πολύ χαμηλή φωτιά. Που και που κουνάτε την κατσαρόλα από τα χερούλια να μην κολλήσει το φαγάκι και βέβαια αν χρειαστεί προσθέτετε νεράκι ή καλύτερα ζωμό ρεβιθιών.


* Καπαμά σημαίνει σκεπασμένο, δηλαδή φαγάκι μαγειρεμένο σε σκεπασμένη κατσαρόλα, γάστρα, σε χαρτί, κλπ.