Τσιμέντο

Η πιο σωστή λύση για την καθαριότητα ενός χώρου, είναι η τσιμεντοποίηση. Το πιο ωραίο πράσινο είναι το τσιμεντένιο. Φανταστείτε το, ρίχνεις μπόλικο μπόλικο τσιμέντο, πάνω στο χώμα, που παλιά μάζευε όλη τη βρωμιά του Ελληνάρα, το βάφεις και πράσινο και έτσι έχεις τη καλύτερη και οικονομικότερη λύση στο πρόβλημα.

Τελευταία άκουσα από πολλούς αυτό το στόρυ, μαζί με πολλά και ευφάνταστα επιχειρήματα περί ανάπτυξης, και παρωχημένων ιδεών που έχουν κάποιοι που θέλουν πάρκα, και κήπους, και πράσινο. Ως γνωστόν το πράσινο δεν αποφέρει πόρους, δεν φτιάχνονται γήπεδα και πάρκινγκ με το πράσινο κύριοι!!

Φαίνεται ότι όσοι θέλουν εκείνο το ρημάδι το παρκάκι στην Κυψέλη να μείνει παρκάκι, άντε να καθαριστεί και λίγο, είναι εναντίων τις προόδου και της ανάπτυξης, έχουν αναχρονιστικές ιδέες, για να μην σας πω ότι είναι βρομιάρηδες.

Ενώ εμείς που είμαστε άνθρωποι της προόδου, και της ανάπτυξης (να μην μιλήσω για την επανίδρυση!!) αφήνουμε τα πάρκα να γίνουν σκουπιδότοποι, λέμε ότι δεν έχουμε χρήματα να τα φτιάξουμε, και στο τέλος αποφασίζουμε να τα κάνουμε πάρκινγκ. Βρίσκουμε και τη λύση να ρίξουμε 1,5 μέτρο χώμα από πάνω ώστε να πειστούν τα ζώα ότι θα φυτρώσουν εκεί πεύκα, και άλλα μεγάλα δέντρα – το γεγονός ότι σε αυτό το σημείο οι γεωπόνοι σκίζουν τα διπλώματά τους, μας αφήνει τελείως αδιάφορους, και φτιάχνουμε το «προτζεκ» με κάποιον ιδιώτη.

Μην έχετε απορίες γιατί εδώ και 25 χρόνια η δημοτική αρχή – που διοικείτε από τον ίδιο κομματικό χώρο μην το ξεχνάμε αυτό, εδώ έχουν ξεπεράσει κατά πολύ την 20-ετία των άλλων - δεν έχει βρει χρήματα για να φτιάξει αυτό και τα άλλα πάρκα της Αθήνας, η απάντηση είναι προφανής, αφού ψηφίζουμε τους ίδιους τόσα χρόνια γιατί να φτιάξουν κάτι;; έτσι και αλλιώς η κύρια Τσουτσουνοπούλου των Βορείων Προαστίων που ψηφίζει αυτά τα «αμόρφωτα ζα» (μιας και γεννήθηκε στο Μεταξουργείο) δεν ενδιαφέρετε για το πάρκακι στην Κυψέλη, αλλά για το πάρκινγκ στην Κυψέλη ώστε να βρίσκει να παρκάρει όταν επισκέπτεται την άρρωστη Θεία Φρώσω.

Έτσι και στο Άλσος Παγκρατίου ο «γνωστός για την περιβαλλοντική του ευαισθησία δήμαρχός μας», θέλει να κάνει λέει θέατρο, για να παίζει τα αριστουργήματά της, αυτή η ηθοποιός που έχει μαζέψει (ούτε πως τη λένε θυμάμαι, ούτε και με νοιάζει). Τώρα το αν το θέλει κανείς άλλος αυτό το θέατρο και κυρίως οι Παγκρατιώτες, αυτό είναι ανούσια λεπτομέρεια.

Αν σας αρέσει κύριοι, τσιμέντο, ..., μόνο τούτο διαθέτει το κατάστημα, τίποτις άλλο. Αν πάλι δεν σας αρέσει, κακώς γιατί όπως είπε σήμερα και εκείνος ο μέγας δημοσιογράφος, ο Οικονόμου στην ΝΕΤ, έτσι είναι η δημοκρατία, γίνεται αυτό που θέλουν οι πολλοί! Έλα όμως που εμένα μου φαίνεται ότι δεν γίνετε αυτό που θέλουν οι πολλοί, αλλά αυτό που θέλει ο δήμαρχος μόνο, και αυτό μπορεί μεν να είναι δημοκρατικό κατ΄ επίφαση, αλλά ελπίζω μία μέρα, τα νερά μίας πλημμύρας που θα δημιουργηθεί γιατί δεν υπάρχουν αυτά τα πευκάκια να τα κρατήσουν, να πάνε και να πλημμυρίσουν το σπιτάκι του αγαπημένου μου δημάρχου.

Για αυτό το λόγο, το εδώ γίνετε αυτό που θέλουν οι πολλοί εννοώ, φωνάζουμε και τα ΜΑΤ, πλακώνουν κάτι γριούλες που έχουν μαζευτεί εκεί μπας και σώσουν τα δενδράκια, ρίχνουν και 5-6 δακρυγόνα να υπάρχουν, κανα δύο κρότου λάμψης, και όλα αυτά μέσα στη δημοκρατική χαρά και ευδαιμονία.

Γιατί πάνω απ΄ όλα είμαστε δημοκράτες, αγαπάμε το πράσινο (στην τσιμεντένια του όμως μορφή) και επιθυμούμε την ανάπτυξη και την πρόοδο. Και στο φινάλε, εμείς σας κάνουμε πάρκινγκ για τα αυτοκίνητά σας, τι θέλετε!

Πάντα μου άρεσαν τα θεμελιώδη διλήμματα «πάρκινγκ ή πράσινο», δείχνουν το επίπεδο του πολιτισμού μας, και της ασχετοσύνης μας.

Τέλος, μην ξεχνάμε ότι κάτι τέτοια μυαλά το ΄60 τσιμέντωσαν όλη την Αθήνα, άνοιξαν την κερκόπορτα των αντιπαροχών και έκτοτε ζούμε στην πιο άσχημη πόλη του κόσμου. Ήταν τότε υπέρ της προόδου και της ανάπτυξης.

Σήμερα ένα ανατολίτικο ορεκτικό, εύκολο, αλλά θέλει και την προετοιμασία του. Χούμους ...κυρίες και κύριοι, το αγαπημένο φαγητό των Παλαιστινίων.

Χούμους

150 γραμμάρια ρεβίθια που τα έχετε μουλιάσει από την προηγούμενη για 10-12 ώρες περίπου
100 γραμμάρια ταχίνι
μισή κουταλιά κύμινο
μπόλικο πιπέρι ή μισή κουταλιά σκόνη τσίλι ή 3 σταγόνες ταμπάσκο
1 κουταλιά της σούπας λάδι
3 κουταλιές της σούπας λεμόνι
αλάτι κατα το δοκούν
Κουκουναρόσποροι προαιρετικά.

Σουρώνετε τα ρεβίθια και τα βράζετε σε φρέσκο κρύο νερό, για 2 ώρες περίπου ή μέχρι να μαλακώσουν πολύ. Κατά διαστήματα μπορείτε να τα ξαφρίζετε. Τα σουρώνετε και κρατάτε λίγο από το ζουμί τους. Χτυπάτε τα ρεβίθια στο μούλτι ή στο μπλέντερ, προσθέτοντας λίγο από το ζουμί τους μέχρι να γίνουν μία απαλή μάζα. Προσθέτετε και τα υπόλοιπα υλικά εκτός από το κουκουνάρι και τα ομογενοποιείτε. Σε περίπτωση που σας βγει σφιχτό ίσως να χρειαστεί να προσθέσετε λίγο από το ζωμό τους. Αν σας αρέσει μπορείτε να προσθέσετε και μία σκελίδα σκόρδο. Σερβίρετε στο χούμους σε ένα μπολ, το ραντίζετε με λίγο λάδι και βάζετε από πάνω το κουκουνάρι. Θέλει βέβαια ζεστές αραβικές πίτες.

Πρόσφατα έφαγα και χούμους με αρακά αντί για ρεβίθια. Ήταν το ίδιο νόστιμο αλλά δεν το έχω φτιάξει ακόμα και άρα δεν μπορώ να σας το προτείνω. Αν θέλετε όμως δοκιμάστε μόνοι μας.