Ονειρα

Οι ελληνικές ταινίες μου αρέσουν πάρα πολύ και δεν χάνω ευκαιρία να τις δω ξανά και ξανά. Παραμυθάκια οι περισσότερες, για τον έρωτα της φτωχής πλην τίμιας Αλίκης – γραμματέως για τον πλούσιο πλην επίσης τίμιο Δημήτρη – εφοπλιστή, στην Μοντέρνα Σταχτοπούτα, ή για την φτωχιάς Καρέζη για τον πλούσιο Μπάρκουλη, στο Τζένη Τζένη, ή ... δεκάδες.

Όνειρα πούλαγε ο τότε Ελληνικός Κινηματογράφος, σε ένα λαό που δεν περνούσε και πάρα πολύ καλά, σε μία εποχή που τα πολιτικά προβλήματα του τόπου ήταν ουσιαστικά προβλήματα δημοκρατίας. Και παρόλο που όλοι ξέρουμε ότι «δεν θα μας κάτσει» ο μύθος της Σταχτοπούτας, ότι δεν υπάρχουν πρίγκιπες και πριγκίπισσες, ότι δεν κυριαρχεί το δίκαιο, ότι όσο και να θέλουμε κάτι το σύμπαν «δεν» συνωμοτεί να το αποκτήσουμε (άτιμε Κοέλιο!), σε όλους μα σε όλους μας αρέσει να μας λένε παραμύθια!

Αν τώρα αυτά τα παραμύθια μας είναι όμορφα, είναι ανθρώπινα, είναι ζεστά, είναι αυτά που χρειαζόμαστε να ακούσουμε, μας τα λένε με ρητορική μαεστρία, σε μία φαντασμαγορική και χολιγουντιανή ατμόσφαιρα, τότε ίσως και να τα πιστέψουμε, για λίγο, για πολύ λίγο.

Χτες το απόγευμα, άκουσα την ομιλία του Ομπάμα. Αν και δεν μου άρεσε καθόλου που έβαλε τον ναζισμό στην ίδια μοίρα με τον κομουνισμό, αν και δεν μου άρεσε καθόλου που δεν είπε κουβέντα για τους έρημους τους παλαιστινίους, αν και είμαι λίγο παρμένη που έκανε την πάπια για τον πόλεμο αυτό, μου άρεσε ο λόγος του. Ανέπτυξε ένα νέο δόγμα πολιτικής, που βασίζετε στο δίκαιο, στην ανθρωπιά, και σε ένα πιο κοινωνικό κράτος.

Μου άρεσε, και αν και ξέρω καλά ότι δεν αλλάζει έτσι από την μία μέρα στην άλλη μία χώρα σαν την Αμερική, που έχει πολύ συγκεκριμένη κουλτούρα και ιδεολογία, αν και ξέρω πολύ καλά ότι όσο και να θες (δεν ξέρω αν θέλει ο τύπος ή έτσι τα λεει γιατί είναι δημαγωγός) τις περισσότερες φορές δεν μπορείς να κάνεις τέτοιες αλλαγές, αν και ξέρω καλά ότι οι πιθανότητες να σε ερωτευθεί ο πρίγκιπας (για να μην πω να σε ερωτευθεί κάποιος γενικά) είναι μηδενικές, ..., είναι ωραία τα όνειρα.

Οι Κρήτες, ένα πράγμα ξέρουνε σίγουρα, να μαγειρεύουνε, και μάλιστα να φτιάχνουν υγιεινά φαγητά. Το φαγάκι που ακολουθεί δεν είναι από τα συνηθισμένα που κάνουμε σπίτι μας, είναι όμως και πολύ νόστιμο και πολύ εύκολο. Άντε ξεκολλήστε από το κρέας λιγάκι, παίζει και χοληστερίνη

Πράσα αλευρολέμονο

1 κιλό πράσα, καθαρισμένα και κομμένα ροδέλες
2 μεγάλα καρότα, καθαρισμένα και κομμένα ροδέλες
2 μεγάλα κλωνάρια σέλινο, κομμένα σε χοντρά κομμάτια
1 ξερό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
αλάτι, πιπέρι, λάδι
χυμό από 1 λεμόνι
1 κουταλιά της σούπας αλεύρι


Σοτάρετε το κρεμμύδι στο λάδι και προσθέτετε τα πράσα, τα καρότα και το σέλινο. Τα ανακατεύετε και βάζετε το αλάτι, μπόλικο πιπέρι και ½ ποτήρι νερό. Σκεπάζετε την κατσαρόλα και τα σιγοβράζετε μέχρι να γίνουν (περίπου 20-30 λεπτά σε χαμηλή φωτιά). Ίσως να χρειαστεί να προσθέσετε λίγο νεράκι. Λίγα λεπτά πριν αποσύρετε την κατσαρόλα από τη φωτιά, σε ένα ποτήρι διαλύετε το αλεύρι με λίγο νεράκι, τον χυμό του λεμονιού και ζωμό από το φαγάκι. Όταν διαλυθεί το αλεύρι το ρίχνετε στην κατσαρόλα και το κουνάτε να πάει παντού και να «δέσει» την σάλτσα. Αν σας αρέσει το σπανάκι μπορείτε να προσθέσετε και 1-2 χούφτες χοντροκομμένο.