Η γλώσσα της γεύσης

Πως περιγράφεις μία γεύση; Μέγα θέμα, μέγιστο! Αλμυρό, γλυκό, καυτερό, πιπεράτο, σκορδάτο, στυφό, ξινό, νόστιμο, άνοστο, ...., τι;

Και καλά με ένα πιάτο μπορείς να βρεις 10 λέξεις και να περιγράψεις κάπως την κατάσταση. Αλλά με το κρασί; Εκεί να δεις γέλιο.

Λεω γέλιο και έχω τους λόγους μου. Πίνω βέβαια και κρασιά, μαζί με όλα τα άλλα ακλοόλια που υπάρχουν, αλλά δεν είμαι και γνώστης του είδους, δεν έχω ασχοληθεί. Για μένα υπάρχουν καλά και κακά κρασιά, άντε και κάποια να είναι εξαιρετικά, κάποια άλλα να είναι ξίδια, αλλά μέχρις εκεί. Προφανώς οι επαγγελματίες του είδους, οι οινολόγοι και οι γεσιγνώστες, έπρεπε να εφεύρουν ορολογία για τη δουλειά τους ώστε να μπορούν να εκφράζονται για αυτά που γεύονται. Έτσι μας προέκυψε και η χρήση λέξεων όπως «στόμα», «σώμα», «επίγευση» κλπ, στην περιγραφή της γεύσης των κρασιών.

Διάβαζα λοιπόν χτες ένα περιοδικό εφημερίδας, που έχει μία μόνιμη στήλη για φαγητά, συνοδευόμενη από ένα μονόστηλο για κρασιά. Διάβαζα λοιπόν και αφού και είχα καλή διάθεση, βρήκα το κείμενο πολύ αστείο. Μιας και δεν είμαι επαγγελματίας, αλλά απλή θνητή, από τους πολλούς που αγοράζουν αυτή την εφημερίδα, βρήκα πολύ αστείο να περιγράφει ένα κρασί ο τύπος και να του δίνει το χαρακτηρισμό «είναι υγρό». Τι θα έπρεπε να είναι δηλαδή στερεό; ή αέριο;.

Παρακάτω έλεγε για τα «ώριμα φρουτώδη χρώματα» και για την «πυκνότητα στη μύτη αρωμάτων άγουρου μύρτιλου, κερασιού, βύσσινου αλλά και μπουκέτο στο οποίο διακρίνονται μπαχαρικές νότες, ξηροί καρποί, βανίλια»! Αν και αυτό το τελευταίο το κατάλαβα γιατί είμαι μεγαλωμένη μέσα στα μύρτιλα (στους αμπελόκηπους είχαμε πολλές μυρτιλίες!) κάπου τα έχασα με το «πληθωρικό στόμα, το γεμάτο σώμα, την ισορροπία και τις σφριγηλές ταννίνες».

Τον έχασα τον τύπο και αν και έκανε φιλότιμες προσπάθειες να μου περιγράψει αυτά που ο ίδιος γεύτηκε όταν ήπιε λίγο από αυτό το καταπληκτικό κρασί, εγώ δεν κατάλαβα τίποτα και προφανώς δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτα από αυτές τις «παπαριές»! Συγνώμη δηλαδή για την έκφραση αλλά έτσι νιώθω, πως να το κάνουμε δηλαδή.

Εκεί όμως που τα παίρνω ακόμα παραπάνω είναι όταν διάφοροι φίλοι, παντελώς άσχετοι με το θέμα, μιλάνε έτσι. Έχω και φίλους (βλ. Μιχάλης) που γνωρίζουν, έχουν ασχοληθεί και ξέρουν τα παιδιά, είναι σε θέση όντως να αναγνωρίσουν το άρωμα άγουρου μύρτιλου σε μία γουλιά κρασί, αλλά οι περισσότεροι δεν είναι έτσι. Διαβάζουν όμως αυτά τα άρθρα, γιατί είναι πολύ «ιν» να ξέρεις από κρασιά, και απλά επαναλαμβάνουν ότι κατεβάσει η κούτρα τους, κοιτάζοντας «εκστασιασμένοι» μία μπουκάλα κρασί. Αυτό αγαπητοί μου είναι «επαρχιωτισμός!». Για τους αρθρογράφους θα έλεγα ότι δεν γίνονται οινολόγοι επειδή μας περιγράφουν ένα κρασί «υγρό», «φίνο και κομψό», «ατίθασο και άγριο που έχει όμως περιθώρια ωριμάζοντας να εξευγενιστεί!» και θα έκαναν πολύ καλύτερα τη δουλειά τους αν στα άρθρα τους δεν χρησιμοποιούσαν την τεχνική ορολογία της επιστήμη τους και ίσως να είναι πιο σαφείς αναφορικά στη γεύση!!!

Δίαιτα τώρα. Ένα απλό φαγάκι για ένα καθημερινό δείπνο που όμως είναι ελαφρύ, νοστιμότατο και πολύ υγιεινό. Τα λιπαρά ψάρια όπως ο σολομός έχουν πολλά Ω3 και άλλα τέτοια εξωτικά και οι γιατροί μου με έχουν διαβεβαιώσει ότι πρέπει να τα τρωμε όσο πιο συχνά μπορούμε!!

Σολομός ψητός με αρωματική κρούστα (του Βαγγέλη Δρίσκα)

4 κομμάτια σολομό χωρίς κόκαλο
6 φέτες ψωμί του τόστ
½ ποτήρι λευκό κρασί
2 κουταλιές της σούπας λάδι
½ ματσάκι μαϊντανό
½ ματσάκι άνηθο
1 κουταλάκι ξερό βασιλικό
2 κουταλιές της σούπας μουστάρδα
αλάτι και πιπέρι

Για τη σάλτσα
½ φλιτζάνι μαγιονέζα
χυμός από 2 λεμόνια
½ ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο
1 κουταλιά της σούπας μουστάρδα
αλάτι και πιπέρι

Κόβουμε την κόρα από το ψωμί και το μουσκεύουμε στο κρασί και το λάδι. Ψιλοκόβουμε τα αρωματικά και τα ανακατεύουμε με το μουσκεμένο ψωμί. Προσθέτουμε το αλάτι, το πιπέρι και τον ξερό βασιλικό. Αλείφουμε την πάνω επιφάνεια του σολομού με την μουστάρδα και απλώνουμε το μείγμα του ψωμιού. Το πιέζουμε ελαφρά να κολλήσει καλά πάνω στο ψάρι και το ψήνουμε στους 180 βαθμούς αέρα (220 σε συμβατικό φούρνο) για 20 λεπτά περίπου. Για την σάλτσα ανακατεύουμε στο μούλτι όλα τα υλικά να γίνει μία παχύρρευστη σος. Απλώνουμε την σος στο πιάτο και από πάνω βάζουμε το ψάρι, ή την περιχύνουμε γύρω από το ψάρι στο πιάτο μας. Πάντως δεν την βάζουμε πάνω στο ψάρι και χαλάσουμε την αρωματική μας κρούστα.