Εχω θέμα

Αγαπητοί μου έχω θέμα! Το ερώτημα είναι θεμελιώδες και ταλανίζει τους Έλληνες για να μην πω τα Ελληνικά Νοικοκυριά, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

Είναι δυνατόν μία φιλική σχέση να εξελιχθεί σε ερωτική; Και είναι δυνατόν να δημιουργήσεις μία σωστή σχέση μέσα στην εργασία σου;

Όχι πείτε μου τώρα, δεν είναι αυτά ζητήματα θεμελιώδη;;

Έχεις που λένε μία μακροχρόνια και γερή φιλική σχέση, είστε ρε παιδάκι μου φίλοι από τα μικράτα σας, είναι προφανές ότι σε κάποια – νεανική μάλλον - φάση της ζωής σου απέρριψες τη πιθανότητα να δημιουργήσεις σχέση με αυτόν (τον περί ου ο λόγος) άνθρωπο γιατί τότε δεν σου άρεσε, λέμε τώρα! Έτσι γίνατε φίλοι.

Με το πέρας όμως του χρόνου, αλλάζεις και εσύ και ο «περί ου», είναι δυνατόν λοιπόν να ανοίξεις τα στραβά σου και να τον δεις αλλέως πως; Και πες ότι τα στραβά σου τα ανοίγεις, τι γίνετε με όλες εκείνες τις μαλακίες «μα θα χαλάσω μία τόσο ωραία φιλία», «θα βάλω σε κίνδυνο τη σχέση μας» και τα άλλα που αναφέρονται στο κοσμοπόλιταν σελίδα 23.

Παρόμοια είναι και η κατάσταση στη δουλειά. Λέγετε ότι στη δουλειά δεν κάνεις σχέσεις γιατί βάζεις σε κίνδυνο και τη δουλειά και τη σχέση. Εγώ τώρα αυτά δεν μπορώ να τα καταλάβω, καθώς είμαι μπούφος, αλλά αν έχετε τίποτις σοβαρά επιχειρήματα να μου πείτε, εδώ είμαι.

Προσωπικά πιστεύω ότι για να πετύχει μία σχέση πρέπει πρωτίστως οι άνθρωποι να ταιριάζουν, να έχουν κοινά ενδιαφέροντα, βιόρυθμους, αξίες και στόχους. Όλα τα άλλα έρχονται και η καύλα και η ντάγκλα, και τα λοιπά ακατανόητα που συνήθως αναφέρονται στον έρωτα. Τι καλύτερο λοιπόν από ένα φίλο με τον οποίο σίγουρα έχεις πολλά, πάρα πολλά κοινά, αλλιώς δεν μπορείς να είστε φίλοι. Τώρα γιατί σώνει και ντε αυτή η σχέση θα χαλάσει, και μαζί της θα καταστρέψει την υποτιθέμενη ονειρεμένη φιλία, αυτό δεν καταλαβαίνω. Αλλά ακόμα και αν χαλάσει, γιατί στο φινάλε δεν κάνετε καλό κρεβάτι, βρε αδελφέ, αυτό γιατί υποχρεωτικά σημαίνει "λήξης φιλίας";

Καλά το άλλο με τη δουλειά δεν μπορώ να το καταλάβω με τίποτα. Δηλαδή αν γίνει μία σχέση στο χώρο εργασίας, αυτό σημαίνει υποχρεωτικά φράξια εναντίων της εταιρίας; Ή ότι παύουμε να δουλεύουμε γιατί όλη τη μέρα τριβόμαστε ο ένας πάνω στον άλλο, στους διαδρόμους, ή ότι θα βαρεθούμε γρήγορα γιατί θα βλεπόμαστε όλη την ημέρα; Ειλικρινά, δεν το καταλαβαίνω.

Μάλλον ζαβά είμαστε όλοι μας, και ψάχνουμε να βρούμε λόγους να μην ερωτευόμαστε!!! Ξέρω μάλιστα κάποιους που το παραδέχονται, φοβούνται να ερωτευτούν για να μην πληγωθούν! Έτσι όπως όταν ήμασταν μικρά δεν μας έβγαζαν έξω στην ύπαιθρο για να μην γρατσουνίσουμε τα πόδια μας, με αποτέλεσμα 40-χρονών μαντράχαλοι να νομίζουμε ότι το γρασίδι είναι μπλε ελεκτρίκ. Έτσι χωρίς πειραματισμό στον έρωτα, θα πιστέψουμε στο τέλος ότι ο καλύτερος εραστής που υπάρχει είναι ο εαυτός μας, και ότι τα διπλά κρεβάτια δημιουργήθηκαν για να γεμίζουν τις μεγάλες κρεβατοκάμαρες.

Λοιπόν αυτά για σήμερα, να σας γράψω και μία ωραιότατη μακαρονάδα που μου την έχει πει μία φίλη Ιταλίδα πολλά χρόνια πριν.

Μακαρόνια με σκόρδο και τοματίνια

1 πακέτο μακαρόνια της αρεσκείας σας, βρασμένα όσο λεει το κουτί (δευτερόλεπτο παραπάνω, λιγότερο ίσως)
μπόλικο λάδι – αν έχετε λάδι αρωματισμένο με βασιλικό που σας είχα συμβουλεύσει να φτιάξετε ακόμα καλύτερα
3 σκελίδες σκόρδο ολόκληρες – ώστε να τις βγάλετε όταν αρωματίσουν αρκετά το λάδι, αν όμως δεν έχετε πρόβλημα με το σκόρδο να τις λιώσετε και να τις αφήσετε μέσα όπως στα σκορδομακάρονα
½ κιλό ντοματίνια, μικρά ολόκληρα, πλυμένα και τρυπημένα κανά δυο φορές το κάθε ένα με ένα πιρούνι
Φύλα φρέσκου βασιλικού, όσα θέλετε
1 μικρή καυτερή πιπερίτσα κομμένη σε μικρά κομματάκια, απαραίτητα ξεσποριασμένη. Αν δεν σας πολύ αρέσουν τα καυτερά μην τη βάλετε
Μπόλικη παρμεζάνα τριμμένη

Σε μία κατσαρόλα βράζετε τα μακαρόνια. Σε άλλη κατσαρόλα βάζετε το λάδι να κάψει και σοτάρετε σε αυτό τις σκελίδες του σκόρδου να δώσουν το άρωμά τους, μετά τις βγάζετε, εκτός αν είστε του σκόρδου οπότε το έχετε λιώσει και το αφήνετε κανονικά. Προσθέτετε και την πιπερίτσα και την αφήνετε λιγάκι να τηγανιστεί και αυτή. Όταν το λάδι έχει κάψει πολύ προσθέτετε τα τοματίνια που μόλις πέσουν στο καυτό λάδι, σκανε και βγάζουν όλα τους τα ζουμιά. Τα μαγειρεύετε κανα πεντάλεπτο, όχι όμως παραπάνω ώστε η ντομάτα να μείνει ζουμερή και ζωντανή. Βάζετε τα βρασμένα και σουρωμένα μακαρόνια μέσα στη ντομάτα, και προσθέτετε τα φύλα βασιλικού και την παρμεζάνα. Τα ανακατεύετε πολύ καλά να πάει παντού το τυρί και ο βασιλικός. Σερβίρετε αμέσως ζεστό και αχνιστό. Πολύ εύκολη μακαρονάδα για ένα βράδυ μπρος στη ρημάδα τη ΤΙΒΙ.