Άρχισαν τα δύσκολα

Την Πέμπτη είχαμε στη παρέα ένα τραγικό γεγονός. Αναπάντεχο. Ένας γονιός, αγαπημένος σε όλους μας, μας άφησε, ξαφνικά και απότομα. Τώρα όλα αυτά, με την ηλικία, την υγεία, τα συμπτώματα, αν υπήρχαν, είναι αδιάφορα. Η ουσία είναι, ότι ένα τηλέφωνο σου αλλάζει τη ζωή.

Δεν έχω το κουράγιο να γράψω για αυτό, και στο φινάλε δεν είναι και θέμα για συζήτηση, θέλω όμως να πω δυο πράγματα που συνειδητοποίησα λόγω του γεγονότος αυτού.

Πέμπτη βράδυ στο νοσοκομείο, ήμασταν μόνο οι κολλητοί, μεγάλη η αγωνία, μεγάλο το σοκ, τι να πεις; Υπάρχουν λόγια να παρηγορήσεις; Πως το χωνεύεις; Μεγάλη η αμηχανία. Πως πέρασαν αυτές οι ώρες;

Η κηδεία είναι πολύ βάρβαρη διαδικασία. Αυτή είναι η γνώμη μου. Είναι βέβαια μία κοινωνική υποχρέωση, δεν είμαστε μόνοι μας στη ζωή που λέει και η Λου. Να μαζευτούν όλοι οι φίλοι, να γίνει το τελετουργικό. Μιας και δεν είμαι της θρησκείας, όλο αυτό το βρίσκω ανούσιο. Να έχεις τον πόνο σου, να πρέπει να απαντάς σε ερωτήσεις, να πρέπει να κάνεις αυτό και εκείνο. Και βέβαια δεν είναι βάρβαρο μόνο για την οικογένεια, είναι για όλους, και για αυτούς που πάνε και αισθάνονται τεράστια αμηχανία, τι να πουν;;; Πρέπει όμως να γίνει.

Γεράσαμε. Ναι γεράσαμε. Το λεω καιρό τώρα, και με δουλεύουν οι πάντες. Μέχρι τώρα θάβαμε τους παππούδες μας, άντε και κανένα φίλο από τροχαίο, ή κανένα νέο γονιό από έμφραγμα. Περάσαμε όμως το κατώφλι και πλέον θάβουμε τους γονείς μας.

Δεν θα σας γράψω άλλα καταθλιπτικά. Σας έκανα και την καρδιά περιβόλι σίγουρα. Πάμε, ..., προχωράμε!

Το περασμένο Σάββατο ήμασταν στον Αποστόλη, του είχα υποσχεθεί γλυκό, και ψάχνοντας τι να φτιάξω, βρήκα μία πολύ ωραία συνταγή του Παρλιάρου, τούρτα σοκολάτα με σουμάδα. Η Σουμάδα είναι σαν τη λεμονάδα, αλλά με αμύγδαλα. Είναι ένα συμπυκνωμένο σιρόπι αμυγδάλου δηλαδή, πολύ γλυκό και υπέρ του δέοντος «θρεπτικό». Επίσης είναι το παραδοσιακό ποτό της Νισύρου, και έτσι είχα σπίτι ένα μπουκάλι που είχα πάρει το καλοκαίρι από το νησί, νομίζοντας ότι είναι αλκοολούχο! Από τη στιγμή που κατάλαβα ότι ήταν σιρόπι, το έβαλα σε ένα ράφι και περίμενα την στιγμή που θα το χρησιμοποιήσω σε κάποιο γλυκό. Η στιγμή αυτή ήταν το περασμένο Σάββατο!

Άρεσε πολύ αυτή η τούρτα και μου ζητήθηκε να ανεβάσω την συνταγή. Εδώ να σας πω ότι είναι πολύ εύκολη συνταγή, αλλά τα θέλει τα τσουμπλέκια της. Κατ’ αρχήν θέλει σουμάδα. Αν δεν έχετε ή δεν μπορείτε να βρείτε σουμάδα τότε υπάρχει πρόβλημα, ίσως να πρέπει να αυξήσετε λίγο την ποσότητα της κρέμας γάλακτος και να βάλετε εσάνς αμυγδάλου, ..., τι να σας πω, δεν ξέρω. Επίσης θέλει μία φόρμα με αποσπώμενο πάτο περίπου 25-27 εκατοστά διάμετρο, και ένα τσέρκι με 22 εκατοστά διάμετρο. Αυτό γιατί πρέπει το παντεσπάνι να έχει μικρότερη διάμετρο, και η μους σοκολάτας που θα πέσει από πάνω να το καλύψει όλο και στα πλαϊνά. Τώρα αν δεν έχετε αυτά τα 2 και απλά ψήσετε το παντεσπάνι σε ταψάκι και στο τέλος ρίξετε από πάνω την μους, θα έχετε ένα άλλο οπτικό αποτέλεσμα με μία βάση από παντεσπάνι και ένα μους σοκολάτας από πάνω. Τα υλικά του θα τα έχει μεν, αλλά το ίδιο δεν θα είναι.

Τούρτα σοκολάτας με σουμάδα

Για το παντεσπάνι
125 γραμμάρια σοκολάτα μπίτερ 70% κακάο
4 ασπράδια
3 κρόκοι
20 γραμμάρια αλεύρι
70 γραμμάρια βούτυρο
70 γραμμάρια ζάχαρη

για τη μους
300 γραμμάρια σοκολάτα κουβερτούρα (ή και μπίτερ 70% που είναι πιο άγλυκη)
200 γραμμάρια σουμάδα
300 γραμμάρια κρέμα γάλακτος 35% λιπαρά

Πρώτα φτιάχνετε το παντεσπάνι: Σε μπεν μαρί, ή φούρνο μικροκυμάτων λιώνετε την κουβερτούρα μαζί με το βούτυρο, και αφού ομογενοποιηθούν τα αφήνετε να κρυώσουν και να έρθουν σε χλιαρή θερμοκρασία (κάτω από 45 βαθμούς αν έχετε θερμόμετρο ζαχαροπλαστικής). Τότε προσθέτετε τους κρόκους και ανακατεύετε καλά. Στο εντωμεταξύ χτυπάτε τα ασπράδια με τη ζάχαρη σε μέτρια ταχύτητα στο μίξερ, μέχρι να γίνουν μία πολύ σφιχτή μαρέγκα. Σε χαμηλή ταχύτητα το μίξερ, θέλει αρκετή ώρα να γίνει καλή μαρέγκα. Με απαλές κινήσεις από κάτω προς τα πάνω ομογενοποιείτε το 1/3 της μαρέγκας στο μίγμα με την σοκολάτα και τα αυγά, προσθέτετε το αλεύρι και αφού το απορροφήσει, βάζετε και την υπόλοιπη μαρέγκα. Στο τέλος έχετε ένα πολύ αφράτο μίγμα. Αν έχετε ένα τσέρκι γύρω στα 22 εκατοστά διάμετρο, το τυλίγετε με αλουμινόχαρτο, ώστε να το κάνετε να έχει πάτο σαν ταψάκι και το ακουμπάτε πάνω σε μία λαμαρίνα φούρνου. Ρίχνετε το μίγμα, το ισιώνετε από πάνω και το ψήνετε για 15 λεπτά σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς. Μην το ψήσετε παραπάνω, ακόμα και αν σας φαίνετε ότι θέλει κι΄ άλλο. Θα φουσκώσει αρκετά, αλλά όταν θα το βγάλετε θα πέσει λίγο.

Για την μους: Ζεσταίνετε σε ένα κατσαρολάκι τη σουμάδα. Σε μπεν μαρί, ή φούρνο μικροκυμάτων, λιώνετε την κουβερτούρα, και λίγο πριν βράσει η σουμάδα την προσθέτετε στην λιωμένη σοκολάτα και ανακατεύετε καλά να ομογενοποιηθούν τα υλικά. Στο μίξερ χτυπάτε λίγο την κρέμα γάλακτος να φτιάξετε μια ελαφριά σαντιγί που όμως να είναι ρευστή σαν γιαούρτι, όχι πολύ σφιχτή δηλαδή. Όταν κρυώσει αρκετά η σοκολάτα προσθέτετε και την σαντιγί και πάλι με απαλές κυκλικές κινήσεις, ομογενοποιείται τα υλικά να γίνουν μία ρευστή μάζα.

Βγάζετε το παντεσπάνι από το τσέρκι και ξεκολλάτε το αλουμινόχαρτο. Το βάζετε στο κέντρο ενός στρογγυλού ταψιού με αποσπώμενο πάτο και διάμετρο 25 - 27 εκατοστά., το περιχύνετε με την μους να πάει παντού να καλύψει πλήρως το παντεσπάνι. Το καλύπτετε με σελοφάν και το βάζετε στο ψυγείο τουλάχιστον 5-6 ώρες να πήξει καλά. Το ξεφορμάρετε από το ταψί και το βάζετε (εγώ το άφησα μαζί με τον αποσπώμενο πάτο) σε μία πιατέλα. Μπορείτε να το πασπαλίσετε με λίγο κακάο, ή με φλούδες σοκολάτας που έχετε φτιάξει με μία πλάκα σοκολάτας που έχετε μαλακώσει ελαφρά αφήνοντας την εκτός ψυγείου, και με το μαχαιράκι που χρησιμοποιείτε για να κόβετε φλούδες παρμεζάνας. Αν δεν έχετε τέτοιο και με το ξεφλουδιστήρι τις πατάτας θα κάνετε τη δουλειά σας. Σας λεω πολύ επαγγελματικό αποτέλεσμα!