Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

Μπιντέιτ, Φοίβος, και άλλα

Ένα καημό τον έχω, να σας πω ψέματα δεν μπορώ! Τι θα γίνει με αυτό το μπιντέιτ. Με αυτή την αγωνία κοιμάμαι, με αυτή ξυπνώ. Θα είναι όρθια τα παλικάρια ή ξαπλωτά; Αν είναι όρθια χάνει ο Κωστάκης, γιατί το παράκανε με τα σουβλάκια, και φούσκωσε λίγο, χώρια που μπορεί να εκσφενδονιστεί κανένα κουμπί από το παντελόνι και να βρει στον μάτι τη Τρέμη, κρίμα θα είναι, τόσα λεφτά έδωσε η γυναίκα για καινούργια φάτσα.

Αν πάλι είναι ξαπλωτά, χάνει ο Γιωργάκης, τόσο ποδήλατο έριξε το παιδί 5 χρόνια τώρα χαμένο να πάει; Χώρια που μιας και δεν κουνάει τα χέρια τόσο πολύ όσο ο άλλος, ξαπλωτός θα μοιάζει με πεθαμένο, θα πιστέψει η γιαγιά στο χωρίο ότι πέθανε, δεν θα τον ψηφίσει.

Είναι μεγάλα τα διλήμματα σας λεω!!! Πέραν όμως αυτού, το μπιντέιτ είναι απόλυτα χρήσιμο, γιατί μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα. Μην βλέπετε που οι πράσινοι είναι μπροστά με 10%, με το μπιντέιτ θα πείσουμε τον κόσμο να μην τους ψηφίσει, και να συνεχίσει να υποστηρίζει τον κουρασμένο, γιατί μην κοιτάτε που δεν έκανε τίποτα όλα αυτά τα χρόνια, δεν μπορούσε το παλικάρι, τον κρατάγανε. Τώρα όμως είναι αποφασισμένος, με τη βοήθεια του Εβερτ και του θείου Αχιλλέα, η χώρα θα πάει μπροστά. Όλα αυτά θα πει το παλικάρι στο μπιντέιτ, - έχω πηγές σας λεω – και γι αυτό αγωνιώ!

Μέσα όμως στη μεγάλη μου αγωνία, και μίας και δεν κοιμάμαι πλέον τα βράδια, είπα να μην κάτσω σπίτι και να πάω να ακούσω λίγο μουσικούλα, να πάω σε καμία συναυλία. Πήγα λοιπόν και άκουσα τον Φοίβο. Όχι αυτόν που νομίζετε, αυτόν που γράφει τα φοβερά και ανεπανάληπτα τραγούδια της Βανδή και της Μανδή (δεν είμαι και σίγουρη ότι υπάρχει τέτοια αλλά το προσπερνάω). Τον άλλο τον Φοίβο, τον Δεληβοριά, αυτόν που λεει το ....

http://www.youtube.com/watch?v=_wOV_dnJQHc

και βέβαια πάρα πολλά άλλα.

Νέος, όμορφος, ταλαντούχος, σκεπτόμενος, και προπάντων στα βήματα του Σαββόπουλου, του Χατζηδάκη, του Λουκιανού, του Μούτση, με μελοποιήσεις ποιητών, και στιχάκια με νόημα, ένα άλλο νόημα από τη σάχλα της καψούρας και από τη βλακώδη υποκουλτούρα.

Πήγα λοιπόν, πάλι στου Παπάγου, (επίτιμο θεατή πρέπει να με κάνουν, φέτος πήγα 5 φορές) και πέρασα υπέροχα, μαζί με όλους τους άλλους που ήταν εκεί, γελάσαμε με τις ιστορίες του και τα σκετσάκια του (Σαββοπουλικός σας λεω!), τραγουδήσαμε δυνατά, δακρύσαμε (στο πιο πάνω τραγούδι – ένας Φώτης με αυτά τα χαρακτηριστικά είναι και ο μπαμπάς μου), θυμηθήκαμε παλιούς χαμένους έρωτες, παλιές ωραίες στιγμές, και σύγχρονες πραγματικότητες.

Ξέρω ότι σε λίγους από τους φίλους μου αρέσει ο Φοίβος, τόσο όσο σε εμένα, λογικό αυτό. Εμένα μου αρέσει όμως γιατί με τα στιχάκια του ταξιδεύω, γελάω, ζω την καθημερινότητα, είναι βρε αδελφέ σαν να μου μιλάει.

Μου αρέσει που πηγαίνω σε τέτοιες παραστάσεις, μου αρέσει που πολύς κόσμος σαν εμένα, τραγουδάει, χορεύει και διασκεδάζει, με λιγότερο δημοφιλή τραγούδια, με λιγότερο δημοφιλή στιχάκια, με λιγότερο δημοφιλή φατσούλες. Μου αρέσει που όλοι σηκωθήκαμε κατεβήκαμε στη σκηνή, γύρω από τον Φοίβο, και τραγουδήσαμε ακαπέλα, χωρίς μικρόφωνο, έτσι ... για να μην ξυπνήσουμε τους γείτονες.

Άλλα πέραν τούτων; πολλά και ομοίως όμορφα, αλλά δεν προλαβαίνω, τι να κάνω το έρμο.

Μία μους σύκου σήμερα έχει το πρόγραμμα. Μου αρέσουν πολύ τα σύκα, είναι και η εποχή τους, και βέβαια η μεταξένια υφή της μους την κάνει λατρεμένο επιδόρπιο κυρίως μετά από ένα βαρύ γεύμα.

Μους σύκο

300 γραμμάρια σύκα ώριμα και ξεφλουδισμένα
50 γραμμάρια χυμός πορτοκάλι
3 φύλλα ζελατίνας (15 γραμμάρια)
2 κουταλιές της σούπας νερό βραστό
500 γραμμάρια κρέμα γάλακτος (πλήρης παρακαλώ)
70 γραμμάρια ζάχαρη
φρέσκα σύκα κομμένα σε κομμάτια για διακόσμηση

Πολτοποιούμε στο μούλτι τα σύκα και το χυμό πορτοκαλιού. Μουλιάζουμε τη ζελατίνα σε κρύο νερό μέχρι να μαλακώσει. Στη συνέχεια τη διαλύουμε στο βραστό νερό και τη ρίχνουμε στον πολτό από τα σύκα. Σε μίξερ χτυπάμε τη κρέμα γάλακτος με τη ζάχαρη, μέχρι να γίνει παχύρρευστη (όχι σαντιγί) και ενσωματώνουμε τον πολτό σύκου. Ανακατεύουμε απαλά μέχρι να ομογενοποιηθούν και γεμίζουμε είτε μία φόρμα σιλικόνης, ώστε να ξεφορμάρετε εύκολα, ή μικρά μπολάκια για μους ή διάφορα ποτήρια (πολύ μοδάτο!!) . Τα βάζουμε στο ψυγείο για τουλάχιστον 3 ώρες μέχρι να πήξουν. Γαρνίρουμε με κομμάτια φρέσκου σύκου.

1 σχόλιο:

Μιρέλλα-blogger είπε...

Σίγουρα ο Δεληβοριάς είναι η συνέχεια άλλων εποχών με άλλα ακούσματα και άλλες μουσικές αρχές.Για αυτό μας αρέσει γιατί μας είναι οικεία τα ακούσματα αυτά. Όσο για το ντιμπειτ, αποδεκτό και το μπιντέιτ μια και θα συμμετέχουν κώλοι, είναι παντελώς άχρηστο. Απορώ ποιος ειναι πιο άχρηστος, αλλά έκανε τόσες βλακείες ο Κοστίκας που τα κατάφερε και θα βγάλει τον Γιορίκα. Γιατι απο μόνος του ο δεύτερος δεν θα γινόταν πρωθυπουργός ούτε μετά από χούντα!!! χα χα τέτοια μαζεμένη αχρηστία μας αξίζει τελικά? Είναι πράγματι οι πολιτικοί ηγέτες η εικόνα του λαού τους? Αν ναι τζάμπα παραπονιόμαστε όλοι μας. χαρά στα μούτρα μας ! Θα λάβουμε ότι μας αξίζει. Ευχαριστούμε για τα συκαλάκια