Επιβίωσα!

Πολλές φορές αναρωτιόμαστε ποιο είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα της επιστήμης. Ο τροχός, λένε κάποιοι, η τυπογραφία λένε άλλοι. Το προφυλακτικό θα σας πω εγώ!!! Τι να λέμε τώρα, μεγάλη ανακάλυψη.

Όχι τώρα φαντάζεστε στα καλά καθούμενα, εκεί που ορίζω απόλυτα τη ζωή μου, τι ώρα θα ξυπνήσω, τι ώρα θα κοιμηθώ, πότε θα πάω σινεμά, πότε θα δω τηλεόραση, τι θα δώ στην τηλεόραση, απλά πράγματα δηλαδή, να βρεθώ στην κατάσταση που έζησα τις τελευταίες μέρες, όπου 2 χαριτωμένα μεν, διαβολόπαιδα δε, αποφάσιζαν για μένα;;;

Ένα θα σας πω, και χούντα να γινόταν στην Ελλάδα, χαμπάρι δεν θα έπαιρνα!!! Και πως να γινότανε διαφορετικά άλλωστε, αφού από τις 7 περίπου το πρωί που ξυπνάγανε και τα δύο – άνευ ουσιαστικού λόγου βέβαια, με μοναδικό σκοπό να έρθουν να χοροπηδάνε στο κρεβάτι μου – μέχρι τις 9 το βράδυ που κοιμόντουσαν, έπρεπε να παίζουμε μαζί, να βλέπουμε (μαζί) καρτούν στην τηλεόραση, να βλέπουμε (πάλι μαζί) καρτούν στο Ντιβιντι, να διαβάζουμε καρτούν, να ξαναπαίζουμε, να γκρεμίζουμε το σπίτι με τρόπο ώστε να μην το καταλάβουν οι άλλοι, να βρωμίζουμε το σπίτι, πάλι με τρόπο που να μην το καταλάβουν οι άλλοι, να τρωμε σοκολάτα-τοστ-μπανάνα-αυγό-σοκολάτα-μπιφτέκι-τοστ (με αυτή ακριβώς τη σειρά, να γιατί κάνουν εμετό όλη την ημέρα), να κλωτσάει ο ένας τον άλλο και εγώ να τους βλέπω, να προσπαθεί να πνίξει ο ένας τον άλλο και εγώ πάλι να τους βλέπω, και γενικός να κλαινε γοερά για το παραμικρό και εγώ να αναρωτιέμαι ... τι είναι καλύτερο να έχω παιδιά ή να είμαι κατάδικος στο γκουαντάναμο!!!!

Έλα όμως που δεν στα λένε αυτά!!! Αντιθέτως σου λένε όλες τις υπόλοιπες μαλακίες του στυλ, προορισμός της γυναίκας και διαιώνιση του είδους και βιολογικά ρολόγια .... και καλά αυτά τα ρολόγια να χτυπάνε όταν είσαι 18 που και τα κότσια έχεις και την ικανότητα, αλλά στα 40;;; δεν υπάρχουν βιολογικά ρολόγια στα 40, εδώ και τα κανονικά ρολόγια να τα πετάξεις θέλεις.

Η χαρά του να είσαι γονέας σου λένε, μπούρδες, για να μην πω τίποτα χειρότερο!! Κατ’ αρχήν για περίπου 10 χρόνια είσαι άυπνος, γιατί «αυτά» δεν κοιμούνται, και εσύ τρέχεις να καλύψεις κάθε τους ανάγκη. Μετά υπάρχουν 2-3 χρόνια που είναι σχετικά καλά, «αυτά» είναι στη χαρούμενη περίοδο της προ-εφηβείας, μπορείς δηλαδή να συνεννοηθείς μαζί τους, ως ένα βαθμό.

Έρχεται όμως καπάκι η περίοδος της εφηβείας και εκεί κάτι παθαίνεις, πάνω που το μόνο που σε ένοιαζε είναι να φάνε και να πιούνε, αρχίζεις και αναρωτιέσαι μήπως κάτι πίνουνε κάτι;;;!!! Επίσης, μην το ξεχάσω, ΠΑΛΙ δεν κοιμάσαι, χαζός είσαι ;; γιατί να κοιμηθείς;; γονιός δεν ήθελες να γίνεις πουλάκι μου, ρούφα το αυγό σου τώρα και κάτσε στο μπαλκόνι και περίμενε να γυρίσει κατά τις 4 το θρεφτάρι σου, αν γυρίσει και πως θα γυρίσει!! Ετσι, έτσι, ..., αυτές είναι οι χαρές της μητρότητας, καλές μου!!

Όταν με το καλό τελειώσει η εφηβεία και η αγωνιά αν θα μπει, που θα μπει, (στο πανεπιστήμιο ντε!!!), υπάρχει η σύγχρονη αγωνία της εποχής μας το μοντέρνο φρούτο, το .... θα κάνει το πλεϊ ρουμ «γιάφκα»;;;, να έχεις τον Χρυσοχοϊδη πάνω από το κεφάλι σου και τον Πάνο Σόμπολο να αποκαλεί το θρεφτάρι σου τρομοκράτη!!! Χώρια που θα έχεις λινκ με τον Χατζηνικολάου και την Τρέμη, και κάτω από την εικόνα σου θα τρέχει μπανεράκι, "μάνα τρομοκράτη"!!! κατά το παλιό "μάνα ρέιβερ" με το οποίο σας υπενθυμήζω γελάγαμε κάποτε!!!

Ένα σας λεω, μέχρι να πάρει τη πρώτη του προαγωγή (εκεί γύρω στα 30-ντα του), εσείς άυπνοι θα τη βγάζετε, και καλά να είσαι 60-άρης παλεύετε το πράγμα, να είσαι όμως 70 και, και αντί να χαίρεσαι τη σύνταξη να αγωνιάς για τη δουλειά του, δεν λεει.

Επίσης, οφείλω να σας ξεκαθαρίσω, ότι όλα αυτά ότι διαπαιδαγωγείς, ότι διαπλάθεις, και άλλα βαρύγδουπα, είναι το ίδιο μπούρδες!! Τίποτα απολύτως δεν πλάθεις, ότι και να κάνεις εσύ, υπάρχει ένα "Πόκεμον" (αλήθεια έχετε δει πόσο άσχημα είναι αυτά τα πράγματα) που επηρεάζει παραπάνω το παιδί σου! Λες εσύ ιστορίες στο μικρό για τους αρχαίους Ελληνες και άλλα τέτοια παιδαγωγικά και έρχετε ο καλικάτζαρος το Ποκεμον και στα καταστέφει όλα!! Είχα και τη τρομερή ιδέα να τα πάω βόλτα στη Ραμνούντα να δούνε τον αρχαίο ναό της Νέμεσης, παναθεμά με, τη τύφλα τους κατάλαβαν!

Όλα αυτά και πολλά άλλα τα σκέφτηκα αυτό το Σαββατοκύριακό που ήμουνα με τον Λουκά και τον Ηλία. Μπαίνοντας στο γραφείο το πρωί, και διηγούμενη τις περιπέτειές μου, μου λεει συνάδελφος πατέρας χαριτωμένης κόρης ετών 5, ότι ναι μεν υπάρχουν όλα αυτά, αλλά τα ξεχνάς λεει όταν σου χαμογελάει!!! Δεν έχει άδικο ο αγαπητός συνάδελφος, και βέβαια θα τα ξεχάσω όλα σε 2-3 μέρες, και όταν τα ξαναδώ τα μανάρια μου θα τα αγκαλιάσω και θα γελάσω με όλες τους της αταξίες, αυτό όμως γιατί δεν είναι δικά μου, γιατί δεν τα έχω κάθε μέρα να με ξυπνάνε το πρωί χοροπηδώντας πάνω μου.

Τώρα αν μου πείτε ότι θα είχα άλλη άποψη αν ήταν δικά μου, αίμα μου, κομμάτι μου και άλλα τέτοια. Θα συμφωνήσω μαζί σας φτάνει να ήταν επιλογή μου, και να τα ήξερα όλα αυτά πριν αποφασίσω να γίνω μάνα, και παρ’ όλα αυτά να έλεγα, ότι ναι «θέλω να γίνω μάνα». Όχι που στα παρουσιάζουν όλα ρόδινα και μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, δεν γίνονται αλλαγές!!! Μένεις με την αϋπνία στο χέρι.

Τέλος θέλω να ενημερώσω την αγαπημένη μου Άννα, ότι όχι δεν θα κρατήσω και τα δικά της παιδία για κάποιο σαββατοκύριακο. Το ίδιο είπα και στο Σταύρο, για τα δικά του τα παιδιά!! Δεν φταιω εγώ που κάνατε παιδιά!! Και τον Λουκά τον κράτησα γιατί είναι βαφτιστήρι μου, το χρέος μου εξαντλείται εκεί. Έχετε και εσείς νονούς, φορτωθείτε τους. Θα ήθελα πάρα πολύ να δω τον Γιάννη και τον Αποστόλη να κουλαντρίζουν 3 παιδιά!!! Για να μην είμαι όμως κακιά και να σας δείξω ότι σας συμπονώ, τα παίρνω και κανένα σινεμά ένα απόγευμα!!!

Σήμερα θα σας γράψω μία συνταγούλα που έκανα στα «σκασμένα» ώστε να τα τραβήξω λίγο από τους καυγάδες τους, να τα βάλω στην κουζίνα να μαγειρέψουμε ώστε να τα απασχολήσω λίγο δημιουργικά. Είναι ένα υπέροχο πρωινό ή απογευματινό σνακ, που όλα τα παιδιά το λατρεύουν.

French Toast

6 φέτες ψωμί (αν έχετε φραντζόλα ψωμί ακόμα καλύτερα, αν όχι και το ψωμί του τοστ κάνει)
2 αυγά
1 φλυτζάνι γάλα
2 κουταλιές της σούπας ζάραρη
2 κουταλιές της σούπας βούτυρο
κανέλα και μέλι

Χτυπήστε σε ένα μπολ τα αυγά με το γάλα και τη ζάχαρη και βουτήξτε μία μία τις φέτες του ψωμιού. Γυρίστε τις 2-3 φορές ώστε να απορροφήσουν καλά το υγρό και να παπαριάσουν, και τηγανίστε τις μία μία σε στο τηγάνι με λίγο βούτυρο, ώστε να κάνουν κρούστα και να ροδίσουν καλά και από τις 2 πλευρές. Εναλλακτικά μπορείτε να τις ψήσετε σε καλά βουτυρωμένο ταψί σε πολύ δυνατό φούρνο που έχετε προθερμάνει καλά. Όταν βγάλετε τις φέτες πασπαλίστε με κανέλα και περιχύστε με μία κουταλιά μέλι την κάθε μία. Αν έχετε μαρμελάδα από φρούτα του δάσους, ξέρετε αυτή την ξινούτσικη μαρμελάδα που φτιάχνουν κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα, δοκιμάστε τις αυγοφέτες σας με αυτή, για μία διαφορετική προσέγγιση.