Τίποτα

Πήγαμε το Σάββατο και είδαμε το Πουθενά του Παπαϊωάννου, στο ωραιότατο ανακαινισμένο Εθνικό θέατρο.

Μεγάλη παρέα ήμασταν, με πολλές και διαφορετικές παραστάσεις ο κάθε ένας μας, τελείως διαφορετικοί άνθρωποι δηλαδή, ένα κοινό είχαμε όλοι. Αν και μας άρεσε πάρα πολύ η παράσταση μα πάρα πολύ λέμε, δεν καταλάβαμε τίποτα, μα τίποτα λέμε.

Τι ήθελε να μας πει ο εθνικός μας τελετάρχης, δεν ξέρω. Τι ήθελε να μας δείξει, ξέρω. Στα παρασκήνια ήθελε να μας ξεναγήσει ο άνθρωπος, που είναι στέιτ οφ δι αρτ που λένε, με όλα τα τεχνολογικά καλούδια που χρειάζεται ένα εθνικό για να μεγαλουργήσει. Πέραν τούτου όμως, ουδέν κατανοητό από εμάς και ψέματα δεν θα σας πω! Μολαταύτα όμως ήταν πανέμορφη παράσταση, τόσο καλή που μέσα στην απόλυτη σιγή (παρεμπίπτοντος δεν είχε μουσική επένδυση, άρα νεκρική σιγή!), κράταγες την ανάσα σου να μην ακουστείς, να μην ενοχλήσεις.

Το ευχαριστηθήκαμε, αν και προβληματιστήκαμε μπορώ να πω. Να μην περιαυτολογήσω, αλλά σπάνια βλέπουμε κάτι και δεν καταλαβαίνουμε κάποια αν όχι όλα τα μηνύματα. Ένα τρακ το είχαμε όλοι μας, και οι 9 που πήγαμε, μήπως δεν ήμασταν του «επιπέδου» που λένε. Μιας και ήταν Σαββατόβραδο, και τόσο νωρίς σπίτι δεν έπρεπε να πάμε, ξεκινήσαμε για τα ποτάκια μας στην πλατεία Καρύτση. Στο δρόμο, φούντωνε η συζήτηση, για το «νόημα», για το αν υπήρχε ή όχι, για το αν οι εικαστικές τέχνες έχουν μήνυμα ή όχι, για το αν πρέπει να υπάρχει μήνυμα ή όχι, .... μιλάμε το γαμήσαμε!!! Και αυτός ο ευλογημένος!!! Χάθηκε να βάλει ένα μήνυμα εκεί, να είναι και λίγο προφανές να ξεμπερδεύουμε!!! Να γλιτώσουμε και εμείς οι «προβληματισμένοι ψευτοκουλτουριάριδες» από τη παράνοια.

Να πάτε βέβαια, είναι ένα από τα πιο ωραία μισάωρα της καλλιτεχνικής Αθήνας. Χώρια που ο Παπαϊωάννου, με το Πουθενά σου δίνει τη δυνατότητα να «κουλτουριαστείς» μέσα σε σύντομο και άρα εύπεπτο χρονικό διάστημα, που να τρέχεις τώρα στα μέγαρα να βλέπεις μπαλέτα και μοντέρνο χορό, πάς στο Εθνικό και σε μισή ώρα έκανες το χρέος σου στην τέχνη. Μην ξεχνάτε ότι λίγο παρακάτω στην πλατεία Κουμουνδούρου είναι ο Τέλης με τα καλύτερα κοψίδια της πόλης!

Σήμερα έχω για εσάς ένα από τα αγαπημένα μου φαγητά, που φτιάχνω συχνά το χειμώνα. Δεν είναι καμιά γκουρμεδιά, δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο, είναι όμως ένα πολύ εύκολο και υγιεινό φαγάκι που συστήνω ιδιαίτερα σε όσους θέλουν να κάνουν και λίγη δίαιτα. Οι ποσότητες είναι για 4 μερίδες.

Πρασοσέλινο

500 γραμμάρια σέλινο χοντρό (από αυτό με τα μεγάλα κλωνάρια που στα αγγλικά το λέμε σέλερι, όχι το μικρό ματσάκι που παίρνεται για τη φασολάδα)
4 μέτρια πράσα
4 μέτριες πατάτες
4 καρότα
1 μέτριο ξερό κρεμμύδι
1 ποτηράκι του καφέ λάδι (γενικά βάζω λίγο λάδι στο φαγητό, αν δεν είσαστε αυτής της σχολής, λαδερό είναι το φαγάκι βάλτε όσο καταλαβαίνετε)
1 κουτί ντομάτα τριμμένη στο τρίφτη ή 1 κονκασέ
αλάτι, πιπέρι, 1 κύβο βιολογικό ζωμό λαχανικών (προαιρετικά)

Κόβετε το σέλινο σε μικρά κομμάτια, τα πράσα και τα καρότα σε ροδέλες και τις πατάτες σε μικρούς κύβους. Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι. Σοτάρουμε στο λάδι το κρεμμύδι, μέχρι να μαλακώσει και προσθέτουμε το πράσο. Το σοτάρουμε και αυτό μέχρι να μαλακώσει για περίπου 7 λεπτά σε μέτρια φωτιά. Ρίχνουμε την ντομάτα, 1 ποτήρι νερό, τα καρότα, το αλάτι, το πιπέρι, τον κύβο και το σέλινο και μαγειρεύουμε για περίπου 15 λεπτά σε μέτρια φωτιά. Προσθέτουμε τις πατάτες και άλλο ένα ποτήρι νερό και μαγειρεύουμε για άλλα 15 – 20 λεπτά μέχρι να γίνουν όλα τα λαχανικά. Ισως να χρειαστεί να προσθέσετε και άλλο λίγο νερό, ή να δυναμώσετε τη φωτιά για να απορροφήσει τα πολλά υγρά, εξαρτάτε από το πως θα το μαγειρέψετε, αν η κατσαρόλα θα είναι μισοσκεπασμένη και άλλα τέτοια επιστημονικά. Αυτό το φαγάκι πρέπει να έχει στο τέλος ελάχιστα υγρά, όπως τα λαδερά φασολάκια ένα πράμα, μην το κάνετε σούπα. Η γιαγιά μου, συχνά έβαζε και κομμάτια ξαλμυρισμένου μπακαλιάρου στα τελευταία 10 λεπτά του μαγειρέματος, ώστε να «πολύνει» που έλεγε, να γίνει δηλαδή, «φαγητό» μιας και τα λαχανικά τα θεωρούσε σαλάτα. Εγώ έχω πειραματιστεί με κομμάτια από πέρκα αντί για μπακαλιάρο και ήταν επίσης ωραίο. Άλλες φορές βάζω και λίγο ξινό τραχανά, μαζί με τις πατάτες, πράγμα που το κάνει πιο «χωριάτικο», αν είσαστε γενναίοι προσπαθήστε και μία καυτερή πιπερίτσα!