Εκδρομούλες .....

Και εκδρομούλες έχουμε και πολύ ωραία περνάμε, που λετε...! Τώρα τι να σας πω για τις Βρυξέλλες, βαρετή πόλη, ελάχιστης τουριστικής αξίας θα έλεγα. Δύο καλά έχει αυτή η πόλη, είναι στη μέση των πάντων και έχει ότι κουζίνα μπορείς να φανταστείς.

Σε σχεδόν δύο ώρες είσαι παντού! Στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στο Άμστερνταμ, παντού! Αυτό είπαμε να εκμεταλλευτούμε και πήγαμε. Τα ωραία μέρη είναι τα τριγύρω, η Μπριζ, πανέμορφη και μόνο 1 ώρα από τις βαρετές Βρυξέλλες, η Γάνδη ομοίως, το Λουξεμβούργο θαύμα. Αλλά και στην Ολλανδία, ωραίο το Αμστερνταμ, πολύ πιο ωραίο όμως το Ντέλφ, η πρώτη πρωτεύουσα της Ολλανδίας, αλλά και το Φόλενταμ, το μικρό ψαροχώρι πάνω από το Άμστερνταμ. Λες και δεν μας έφταναν όλα τα παραπάνω τελευταία μέρα, στο δρόμο μας για το αεροδρόμιο, κάναμε μία παράκαμψη 100 χιλιομέτρων και πήγαμε στο Μάαστριχτ. Ο πατέρας μου μας προειδοποίησε «μην τυχών και υπογράψετε καμιά συνθήκη εκεί που πάτε!», και έτσι απλά φάγαμε μία μηλόπιτα και φύγαμε, ούτε συνθήκες ούτε τίποτα. Πάντως απορώ όλοι αυτοί που φωνάζουν για το ειδεχθές Μάαστριχτ, έχουν πάει;; γιατί είναι μία πανέμορφη μικρή πόλη με πολύ ωραία μηλόπιτα!

Όλα καλά λοιπόν, περάσαμε για άλλη μία φορά υπέροχα. Το "καλβινέιτορ" (έτσι λεει η Φιφή το Ναβιγκέιτορ) με το αγορασμένο λογισμικό μας έβγαλε ασπροπρόσωπους, ενώ αυτό με το κλεψιμαίικο λογισμικό τα έκανε μαντάρα. Αυτό βέβαια ήταν αφορμή για τρελά γέλια, ιδιαίτερα όταν στα καλά καθούμενα σε κλειστή εθνική με 50 χιλιόμετρα μπροστά σου δρόμο, άκουγες την κυριούλα να λεει με θράσος «αναστροφή πορείας!!!». Και σε αδιέξοδα μας έβαλε, και σε μονόδρομους ανάποδα, τα πάντα όλα, αλλά δεν χαθήκαμε ουσιαστικά, λίγες στραβοπαρακάμψεις ίσως να κάναμε.

Το μεγάλο πρόβλημα ήταν βέβαια η δικτατορία του ποδηλάτου στο Άμστερνταμ. Να καταλάβω ότι είναι αφιλόξενη πόλη για τα αυτοκίνητα, εξάλλου εμείς δεν κινηθήκαμε μέσα στην πόλη με τα αυτοκίνητα, απλά μπήκαμε και βγήκαμε, αλλά τα ποδήλατα έχουν προτεραιότητα ακόμα και από τους πεζούς. Τρέχουν δε δαιμονισμένα, και δεν σταματάμε με τίποτα. Ως πεζός σε αυτή την πόλη πρέπει να προσέχεις: α) τα ποδήλατα β) τα τραμ, γ) τα αυτοκίνητα δ) τις βάρκες! Δεν έχεις ελπίδα σου λεω!!! Και καλά να σε χτυπήσει αυτοκίνητο, υπάρχει ασφάλεια θα σε αποζημιώσει, να σου έρθει δαιμονισμένο ποδήλατο στο κεφάλι με χαζοχαρούμενη μικρή ολλανδέζα, τι κάνεις μου λες;;; Από παντού δε ακούς «μπλίνγκ μλινγκ» και δεν ξέρεις από που σου έρχεται, κοιτάς γύρω σου σαν τρελός!

Ένα άλλο αξιοπερίεργο είναι το ύψος, κυρίως στην Ολλανδία. Σας έχει τύχει να είστε σε φανάρι και ο καβάλος της διπλανής σου να σου έρχεται στην μύτη;; Έτσι ακριβώς! Αν είσαι 1,90 στην Ολλανδία είσαι κοντός! Άνδρες, γυναίκες, αδελφές, όλοι μα όλοι γύρω στα 2,40, ξανθοί με μπλε μάτια, όλοι λέμε!!! Εμείς και οι δεκάδες χιλιάδες άλλοι έλληνες που ήταν στην πόλη, μοιάζαμε με ξαδέλφια κάποιων κούρδων μεταναστών.

Αλλο πράγμα που μας έκανε μεγάλη εντύπωση;;; η φτήνια!!!! Θεωρητικά τόσο το Βέλγιο όσο και η Ολλανδία είναι ακριβές χώρες, θεωρητικά όμως, διότι πρακτικά η πιο ακριβή χώρα του κόσμου όλου είναι η Ελλάδα! Να μην πω ότι δεν πληρώσαμε καφέ πάνω από 2 ευρώ, να μην το πω γιατί είναι τετριμμένο, να σας πω όμως ότι φάγαμε σε καλά εστιατόρια, και γενικά πληρώναμε τιμές Αθήνας, 20-25 ευρώ το άτομο. Να σας πω ότι κάτσαμε σε καφέ ήπιαμε 5 καπουτσίνα, 2 φρέσκους χυμούς, 5 μηλόπιτες και μία τούρτα σοκολάτα, στο ειδεχθές Μάαστριχτ, και δώσαμε 16 ευρώ!!! Σας λεω φτήνια, είδαμε και βιτρίνες με γνωστές μάρκες, πολύ πιο φτηνά από την Ελλάδα. Το μόνο ακριβό ήταν το νερό! (και το πάρκινγκ αλλά αυτό δικαιολογείτε!). Παντού το νερό ήταν εμφιαλωμένο, και παντού ακριβό. Για να καταλάβετε, στις Βρυξέλλες μέναμε σε ξενοδοχείο 4 αστέρων στο κέντρο της πόλης. Το δίκλινο δωμάτιο έκανε 88 ευρώ με το πρωινό. Το νερό στο μίνι μπαρ, έκανε 4 ευρώ και η μπύρα 3!!! Ένα μικρό μπουκαλάκι νερό λέμε τώρα, για να παρεις τα χάπια σου που λένε!. Σταματήσαμε στο δρόμο σε μία ΣΕΑ, το νερό έκανε 3 ευρώ και η σούπα Γκούλας με κρέας 3,5. Είναι ενα δίλημμα, να πιω ή να φαω!! Βέβαια αυτό μπορεί να συμβαίνει γιατί οι μπύρες είναι τόσο φτηνές, που σχεδόν δεν έχουν αξία. Έτσι όλος ο κόσμος πίνει μπίρες.

Τα «καλά» τα μαγαζιά δεν τα είδαμε! Ούτε στην Ρεντ Λαίτ Ντίστρικτ πήγαμε. Όλο λόγια είμαστε μάλλον. Εγώ, να σας πω την μαύρη μου αλήθεια δεν ήθελα, έχω πάει στο παρελθόν και ήταν παμβρώμικα και τίγκα στη μπίχλα. Δεν τα πάω καλά με την πολύ μπίχλα άλλωστε ούτε με τις μυρωδιές, προσπάθησα να το αποφύγω. Οι άλλοι τι να πω, δεν ξέρω, θες ότι κάθε βράδυ ήμασταν ψόφιοι από τα 2457 χωριά που είχαμε επισκεφτεί, θες ότι είναι και αυτοί κλάστες και φοβήθηκαν μην τους την πέσει καμία 2-μετρη, τι να πω, μπορεί.

Ωραία τα ροουντ τριπς λοιπόν, και άνετα, τώρα που υπάρχουν τα καλβινέιτορ. Πας και βλέπεις μέρη που δεν θα τα έβλεπες με ένα τυπικό τουριστικό τουρ.

Δεν έχω φαγάκι σήμερα, λόγω ταξιδιού δεν πρόλαβα, αλλά σαββατοκύριακο έρχεται, όλο και κάτι θα φτιάξω!