Ο έρμος ο Μπεντζαμιν

Αυτή η φωτογραφία με τις κούτες συσκευασμένες και τους φίκους μπέντζαμιν, έξω από ένα υπουργείο να περιμένουν τη μεταφορική, θα μου μείνει αξέχαστη.

Αν και είμαι σίγουρη για το χάος που επικρατεί στο δημόσιο, αν και ήμουνα σίγουρη ότι οι νέοι θα έβγαιναν με στόμφο και θα έλεγαν παραλάβαμε άδεια γραφεία, αν και είμαι σίγουρη ότι τα γραφεία είναι όντως άδεια, όπως άδεια τα άφησαν μάλλον και οι Πασόκοι το 2004, αυτός ο κώλο-μπέντζαμιν με έχει εντυπωσιάσει!

Χωρίς να ξέρω ποιος από τους απερχόμενους υπουργούς θεώρησε ότι ο μπέντζαμιν του ανήκει και πρέπει να τον πάρει σπίτι του, (μαζί με δεκάδες κούτες που αλήθεια τι προσωπικά αντικείμενα είχανε;;), σας δηλώνω ότι αυτός ο υπουργός είναι α) λιγούρι β) κατσαπλιάς.

Πρέπει να βγουν οι δημοσιογράφοι και να μας πουν ποιος είναι αυτός ο τύπος, που αφού εμείς το κράτος τον κάναμε υπουργό, τον πληρώσαμε παχουλότατο μισθό να μας υπηρετεί, του δώσαμε την ευκαιρία να εργάζεται σε πολυτελέστατα περιβάλλοντα σε αντίθεση με τους περισσότερους από εμάς, να έχει οδηγό, να έχει παρατρεχάμενους, να έχει «δούλους» και «παραδουλάκια» δίπλα του, να τα κάνει μαντάρα με την δουλειά που του αναθέσαμε, να τον φεύγουμε και αυτός να παίρνει τον μπέντζαμιν αξίας 22 ευρώ για να στολίσει το σπιτάκι του. Ποια είναι αυτή η κατίνα πείτε μου!!!!

Ο «απλός λαός!» αυτούς τους λεει κατίνες, ανθρώπους χωρίς τακτ, χωρίς «ανατροφή». Σαν κάτι γελοίους παλιά που κλέβανε τα κουταλάκια από τις αεροπορικές εταιρίες ή πετσέτες από τα καλά ξενοδοχεία.

Δεν ξέρω τι απ΄ όλα είναι, λιγούρια, κατίνες ή κατσαπλιάδες, πάντως δεν μας αξίζει μία τέτοια συμπεριφορά. Αν ρε συ φίλε, σου λείπει ο Μπέντζαμιν, πες το μου, και θα σου στείλω εγώ τα 22 ευρώ να μην γίνεις και ρόμπα. Θα θυσιαστώ για την πατρίδα.

Αν πάλι δεν σου λείπουν τα 22 ευρωδάκια, ούτε ο έρμος ο μπέντζαμιν πουλάκι μου, τότε γιατί τα μάζωξες όλα πριν φύγεις;; Τι περίεργη αίσθηση ιδιοκτησίας είναι αυτή;; Γιατί να τα αγόρασες με τον μισθό σου όλα αυτά τα πράγματα αποκλείετε. Μην μας δουλεύεις κιόλας! Άντε στην καλύτερη να τα έλαβες ως δώρα. Δώρα όμως που δεν έλαβες εσύ προσωπικά αλλά η θέση που σου δώσαμε πουλάκι μου για ελάχιστο χρονικό διάστημα. Τα δώρα πάνε στη θέση, αλλιώς δεν θα στα κάνανε όπως δεν σου κάνανε δώρα τότε που είχες τα είδη κιγκαλερίας στην Ερμού, ξηγηθήκαμε;;

Και τέλος πάντων, το σωστό είναι τα δώρα να παραμένουν στη θέση. Όπως για παράδειγμα, αυτά που γίνονται από αρχηγούς κρατών στον πρωθυπουργό ή στο πρόεδρο, δεν τα παίρνει μαζί του μετά, μένουν στο κράτος. Η τέλος πάντων έτσι θα έπρεπε να είναι, ...,δεν είμαι και σίγουρη ότι γίνετε όμως.

Εγώ βέβαια που να ξέρω από τέτοια πράγματα, σε εταιρία δουλεύω και όπως όταν ήρθα εδώ έφερα την κούπα μου και μία φωτογραφία, φεύγοντας θα πάρω μόνο τη φωτογραφία, την κούπα λεω να την αφήσω για τους επόμενους. Δεν καταλαβαίνω την υψηλή πολιτική και έτσι δεν θα μπω στον κόπο να σχολιάσω αν τα γραφεία ήταν άδεια ή όχι, αν όσα βρίσκονται σε υπολογιστές που ανήκουν στο δημόσιο είναι προσωπική περιουσία ή όχι, αν τα αρχεία είναι προσωπικά ή όχι. Σίγουρα αυτός ο κύριος δεν πήγε εκεί να κάνει προσωπική δουλειά, να τρέξει το μαγαζάκι του, μία δημόσια εργασία πήγε να κάνει, τα προσωπικά ας τα άφηνε σπίτι του! Κακώς τα έβαλε μέσα στο γραφείο του υπουργείου. Επίσης όπως δεν φεύγω από το γραφείο μου αντιγράφοντας επαγγελματικά έγραφα – αυτό σε περίπτωση που δεν το ξέρετε είναι απολύτως παράνομο και στην Ελλάδα, και μπορεί κάποιος να διωχθεί για αυτό – για το «προσωπικό μου αρχείο» (σιγά ρε ηγέτη που θες και προσωπικό αρχείο!!), έτσι και ο κύριος της φωτογραφίας δεν είχε κανένα απολύτως δικαίωμα να πάρει αντίγραφα από τα αρχεία του υπουργείου!!! Και μάλιστα να λεει ότι είναι και προσωπικά!!!

Εδώ θα μου πείτε πούλησαν τη θάλασσα, στα προσωπικά αρχεία θα κολλήσουν!! Δεν είναι όμως αυτό που με χάλασε, μάλλον το περίμενα, όπως και δεν περιμένω και κανένα εισαγγελέα να πάει στο σπίτι αυτού του κατσαπλιά να δει τι απ’ όλα όσα πήρε είναι προσωπικά και τι όχι.

Αυτό που με χάλασε είναι εκείνος ο έρμος ο Μπέντζαμιν, τόση φτήνια ρε παιδάκι μου!!

Σήμερα, λόγω φτήνιας, θα σας γράψω ένα «αυτοκρατορικό» που λένε φαγάκι. Ένα Κυριακάτικο ψητό, να φωνάξετε τα σόγια να το χαρείτε.

Μπούτι αρνίσιο με πατάτες

2 κιλά αρνίσιο μπούτι
2 κιλά πατάτες καθαρισμένες και κομμένες σε παχιές ροδέλες, περίπου 2 εκατοστά
6 φέτες ζαμπόν
4 σκελίδες σκόρδο
ξύσμα από ένα λεμόνι
2 κλαράκια δενδρολίβανο, ή μία κουταλιά ξερό
1 κουταλιά βούτυρο σε θερμοκρασία περιβάλλοντος
2 ποτήρια ζωμό λαχανικών φρέσκο ή από κύβο (δοκιμάστε και τους βιολογικούς αν θέλετε, είναι πολύ καλοί)

Αν θέλετε να το συνοδέψετε με μία ωραία σάλτσα που του ταιριάζει, ιδού ...

Σάλτσα
1 κουταλιά της σούπας βούτυρο
1 κουταλιά της σούπας λάδι
4 κρεμμύδια μέτρια κομμένα σε φέτες λεπτές
1 κουταλιά της σούπας αλεύρι
1 ποτήρι του νερού κόκκινο κρασί
2 ½ ποτήρια του νερού ζωμό λαχανικών από κύβο ή φρέσκο
1 κουταλιά της σούπας μαρμελάδα βατόμουρο ή άλλη ξινούτσικη μαρμελάδα (π.χ. φρούτα του δάσους, κλπ)

Με κοφτερό μαχαίρι χαράζουμε το αρνί γύρω γύρω. Στο μούλτι λιώνουμε το ζαμπόν, το σκόρδο, το ξύσμα, και το μισό δενδρολίβανο. Στο μίγμα προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι και με τα δάχτυλά μας χώνουμε το μίγμα μέσα στις χαραματιές που κάναμε στο αρνί. Αν χρησιμοποιήσαμε φρέσκο δενδρολίβανο, στα ανοίγματα αυτά καρφώνουμε μικρά κλαράκια από το υπόλοιπο. Αλείφουμε το μπούτι με βούτυρο και αλατοπίπερο. Στο εντωμεταξύ απλώνουμε τις πατάτες στο ταψί μας και τις αλατοπιπερώνουμε καλά. Ρίχνουμε από πάνω το ζωμό λαχανικών και ξαπλώνουμε το αρνάκι μας, ωραία ωραία πάνω στις πατατούλες. Προθερμαίνουμε τον φούρνο σε 240 βαθμούς πάνω κάτω και ψήνουμε το κρέας για 20 λεπτά. Κατεβάζουμε τη θερμοκρασία στους 180 και συνεχίζουμε το ψήσιμο για 1 ½ ώρα ακόμα μέχρι να γίνει και το κρέας και οι πατατούλες.

Για τη σάλτσα ζεσταίνουμε το βούτυρο και το λάδι σε ένα τηγάνι και σοτάρουμε τα κρεμμύδια μέχρι να ροδίσουν. Πασπαλίζουμε με το αλεύρι και το καβουρδίζουμε για 1 λεπτό. Ρίχνουμε το κρασί και τον ζωμό και βράζουμε τη σάλτσα μέχρι να μειωθεί στο μισό. Στο τέλος προσθέτουμε τη μαρμελάδα και βράζουμε για άλλα 5 λεπτά. Σερβίρουμε τη σάλτσα ζεστή μαζί με το αρνάκι, ώστε όποιος θέλει να περιχύσει το κρέας του.