Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

Τι να σας πω, δεν το γνωρίζω

Διάβασα ένα άρθρο της Μαρίας Χούκλη για την ελληνική γλώσσα που μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση. Είναι γνωστό ότι η κα Χούκλη έχει ψώνιο με την γλώσσα και τη σωστή της χρήση και άλλα τέτοια ωραία, καλά κάνει η γυναίκα, εδώ εγώ έχω ψώνιο με τη μαγειρική, τη κα Χούκλη θα κρίνω.

Είναι γνωστό επίσης ότι η δικιά μου σχέση με την γλώσσα είναι πάρα πολύ προβληματική, από μικρή έχω μαλώσει, έχουμε κόψει βρε παιδάκι μου δεν μιλάμε. Όχι ότι μου αρέσει αυτό, καθόλου δεν μου αρέσει! και αισθάνομαι πάρα πάρα πολύ άσχημα, αλλά … τι να κάνω, δεν τα έμαθα μικρή τα ελληνικά τώρα θα τα μάθω…

Έχετε όμως παρατηρήσει ότι μιας και τολμάω να έχω μπλογκ στα Ελληνικά – ήταν μεγάλο δίλημμα στην αρχή πιστέψτε με, είμαι πολύ πιο άνετη με τα Αγγλικά, όχι γιατί τα μιλάω καλύτερα αλλά γιατί και οι άλλοι τα μιλάνε το ίδιο χάλια – έχω ξεπεράσει όλα τα πιθανά μου κόμπλεξ περί γλώσσας και σωστής χρήσης της (τα άλλα μου κόμπλεξ είπα να τα κρατήσω ποτέ δεν ξέρεις πότε θα είναι χρήσιμα!).

Γνωρίζοντας λοιπόν ότι δεν είμαι και ο Μπαμπινιώτης, αλλά δεν μιλάω και ως αλλοδαπός την ελληνική, έπαθα την πλάκα μου όταν διάβασα το σχόλιο της Χούκλη στο www.protagon.gr για την λανθασμένη χρήση της γλώσσας από τους πολιτικούς, που έδινε τα εξής παραδείγματα ως λανθασμένη χρήση της γλώσσας: «πρώτη προτεραιότητα», «άμεση λύση», «θα ενσκήψουμε στο πρόβλημα», «μας κληρονομήσατε άδεια ταμεία», «θα μεταφέρετε ήδη», «συνοθύλευμα εξαγγελιών», «την πληροφορία διέρρευσαν» ....

Περιττό να σας πω ότι όλα τα παραπάνω για εμένα είναι σωστά, έτσι;; Με εξαίρεση ίσως το «θα μεταφέρετε ήδη». Δεν αναγνωρίζω κανένα μα κανένα λάθος, αν πάλι εσείς καταλάβατε κάτι, σας παρακαλώ να μου το πείτε και μένα ώστε να το μάθω.

Επίσης τώρα τελευταία με το θέμα του ΟΛΠ και των κινέζων διαβάζω συνέχεια για ΤΟΝ Προβλήτα! Εγώ ήξερα ότι είναι Η Προβλήτα! Μην με ρωτήσετε γιατί να είναι θηλυκιά μία τέτοια εγκατάσταση, δεν έχω ιδέα, πάντως 40 χρόνια τώρα, έχω φαει στη μάπα πολλές προβλήτες και όλες μα όλες ήταν θηλυκιές σας λεω, μα το ναι!

Είναι πολλά όμως τα άρθρα που μιλάνε για ΤΟΥΣ προβλήτες και είπα μέσα, μπα κανένα λάθος θα κάνεις πάλι, ψάξε το .... Μπήκα λοιπόν στον θείο γούγλη, και με έβγαλε σε ένα κόμβο που έχει φτιάξει το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας (υπάρχει και τέτοιο βρε χαϊβάνια!) «για την υποστήριξη των διδασκόντων την ελληνική γλώσσα» όπως λεει, και εκεί η προβλήτα ξανάγινε θηλυκιά!!

Μπήκα σε σκέψεις, λες – λεω μέσα μου – να είναι τελικά γκέι;; και να είναι ο/η προβλήτα;; Μέγα πρόβλημα. Αν έχετε άποψη, πείτε μου .....

Λοιπόν το σημερινό φαγάκι είναι ένα ταλαιπωρημένο πιάτο. Συνήθως το βρίσκεις σε ταβέρνες όπου κολυμπάει σε κακής ποιότητας λίπος ένα κακής ποιότητας κρέας, ένα γευστικό δράμα. Αυτό που σας δίνω το δοκίμασα και είναι πραγματικά πολύ νόστιμο και ελαφρύ μέσα στα πλαίσια βέβαια του πιάτου αυτού.

Χοιρινή τηγανιά με πατάτες

2 μικρά χοιρινά ψαρονέφρι, περίπου 600-700 γραμμάρια
2 μέτρια κρεμμύδια ψιλοκομμένα
2 φύλα δάφνης
½ κρασοπότηρο λευκό ξηρό κρασί
500 γραμμάρια πατάτες, καθαρισμένες και κομμένες μικρά κυβάκια περίπου 2 εκ.
λάδι (όχι πολύ 1/3 του φλιτζανιού αρκεί)
αλάτι και πιπέρι
χυμό από ½ λεμόνι
2 κουταλιές του γλυκού θρούμπι ή ρίγανη, τριμμένο καλά
ψιλοκομμένο μαϊντανό για πασπάλισμα

Βράζουμε σε πολύ νερό τις πατάτες, μέχρι να μαλακώσουν αλλά να μην γίνουν τελείως γιατί θα περάσουν και 1-2 λεπτά από το τηγάνι. Αν πάλι σας αρέσει η τηγανιτή πατάτα μπορείτε να τηγανίσετε τα κυβάκια αντί να τα βράσετε, και κατόπιν τα στραγγίζετε σε χαρτί κουζίνας μέχρι να βγάλουν τα πολλά λάδια. Κόβετε σε μικρά κομματάκια τα ψαρονέφρια Σε μεγάλο τηγάνι, ζεσταίνουμε το λάδι και σοτάρουμε όλα μαζί, το κρέας, τα κρεμμύδια, με τη δάφνη, και μπόλικο αλατοπίπερο. Σοτάρουμε για 7-10 λεπτά μέχρι να ροδοκοκκινίσει το κρέας. Σβήνουμε με το κρασί και το αφήνουμε να εξατμιστεί το αλκοόλ για λίγα λεπτά. Προσθέτουμε λίγο νερό και μαγειρεύουμε για 3-4 λεπτά. Το ψαρονέφρι έχει μαγειρευτεί, αλλά αν νομίζετε ότι θέλει παραπάνω αφήστε το και άλλο προσθέτοντας πάντα ελάχιστο νερό κάθε φορά. Στο τέλος βάζετε και τις πατάτες και το μαγειρεύετε όλο μαζί για 3-4 λεπτά ακόμα. Στο τέλος πετάμε τη δάφνη και προσθέτουμε το θρούμπι ή τη ρίγανη και τον μαϊντανό. Σερβίρουμε περιχύνοντας με το χυμό του λεμονιού.

3 σχόλια:

Μιρέλλα-blogger είπε...

«πρώτη προτεραιότητα»: δεν υπάρχει δεύτερη, πρότερη = πρώτη όλων,

«άμεση λύση»: ενώ έπρεπε να πει να δοθεί λύση άμεσα (χρονικά)και όχι αντί για έμμεση

«θα ενσκήψουμε στο πρόβλημα»:ενσκύπτω είναι εμφανίζομαι στα ξαφνικά όταν δεν με περιμένουν, το σωστό είναι το εγκύπτω που είναι μπαίνω και εξετάζω (σκύβω και βλέπω κατά λέξη)

«μας κληρονομήσατε άδεια ταμεία»: το κληρονομώ είναι παθητικό και όχι ενεργητικό ρήμα, άρα κληρονομώ από κάποιον και όχι σε κάποιον,

«θα μεταφέρετε ήδη»: χρήση μέλλοντα χρόνου με το ήδη που αν δεν είναι παρελθόν είναι τουλάχιστον παρόν,

« συνονθύλευμα εξαγγελιών»: το συνονθύλευμα είναι το ένα που προκύπτει από πολλά , και όχι πχ καταιγισμός ή ανάκατες εξαγγελίες, θα έπρεπε να πει συνονθύλευμα εξαγγελίας και να είναι μια η εξαγγελία που προέκυψε απο πολλές

«την πληροφορία διέρρευσαν»: η πληροφορία διαρρέει δεν την διαρρέουν βλ. κληρονομώ.

Tο πρόβλημα όμως είναι ότι δεν τα ξέρουν αυτοί που υπογράφουν κρατικά έγγραφα και την τύφλα τους καταλαβαίνουν !!! Αλίμονο, να μην ξέρουν την γλώσσα μας και να διεκδικούν και το Υπουργείο Παιδείας !!!

tilemetora είπε...

Πολυ ωραία!! για την Προβλητα έχεις κάτι να πεις??

Μιρέλλα-blogger είπε...

Χα χα χα πάντα ανικανοποίητη !
καλά μάθε πρώτα αυτά και θα σου πω και για την / τον προβλήτα.

Έψαξα και εγώ λιγουλάκι, γιατί και εγώ μια ζωή η προβλήτα ξέρω ότι ήταν και έτσι το λέμε όλοι μας.

Βρήκα λοιπόν σε παρατηρήσεις σε ένα chat που μπαίνω συχνά (acrobase.gr) για την χρήση της γλώσσας, οτι στα αρχαία μας έρχεται και ο/η προβλής.
Έρχονται λοιπόν διάφοροι σήμερα και δίνουν τις ερμηνείες τους, μια είναι πολύ συνηθισμένο για οτιδήποτε χρησιμοποιούμε μέχρι και σήμερα από την αρχαία μας γλώσσα.

Βέβαια η δημοτική και οι νέοι κανόνες της για τις καταλήξεις διαφοροποίησαν σαφώς τα αρσενικά από τα θηλυκά και δεν έχουμε αμφιβολίες.
Η γλώσσα όμως είναι κάτι ζωντανό και επιβιώνει , σωστό ή λάθος, αυτό που ο λαός χρησιμοποιεί τελικά πιο πολύ.