Τελειώσαμε και με αυτό

Πάμε παρακάτω, τελείωσαν και αυτές οι εκλογές. Είμαι προφανώς πολύ χαρούμενη με το αποτέλεσμα, όχι μόνο γιατί ο καταλληλότερος δεν είναι πλέον πρωθυπουργός, ούτε βεβαίως γιατί ένα από τα δύο κυβερνώντα κόμματα της Ελλάδας έπεσε τόσο χαμηλά, αλλά κυρίως γιατί και οι μικροί πήγανε καλά, και κάποια σκουλήκια δεν βγήκανε (π.χ. Μπασιάκος), και τέλος πάντων αισθάνθηκα ότι πολύς κόσμος είπε χτες, σου έστειλα ένα μήνυμα στις Ευρωεκλογές, δεν με άκουσες, λούσου τώρα την κατραπακιά να μάθεις.

Είμαι βέβαια πολιτικό ζώο, αλλά κυρίως είμαι ένα από τα πολλά ζώα αυτής της χώρας και δεν έχω την υψηλή αντίληψη μερικών άλλων. Έτσι δεν συμμερίζομαι τις απόψεις της μεγίστης κυρίας Κανέλη (πρωί πρωί, την άκουγα να φωνάζει, έλεος επιτέλους, ας της δώσει κάποιος από το κόμμα μερικά Λεξοτανίλ!!! και αν δεν έχετε ρε παλικάρια πείτε μου να σας φέρω εγώ! ) ότι η ΣΙΑ ανέβασε τον Γιωργάκη με μοναδικό σκοπό να καταστρέψει το ΚΚΕ, ούτε την άποψη του πανμέγιστου Αδώνη, ότι η ΣΙΑ (πάλι αυτή! Προφανώς δεν μιλάνε για την Κωσίωνη έτσι!!) επέβαλε τον Γιωργάκη, για να συμφωνήσει να ονομαστούν τα Σκόπια Μακεδονία. Την άποψη του άλλου μεγάλου πολιτικού αναλυτή του Λιακόπουλου δεν την άκουσα ακόμα, γιατί το φτωχό μου το μυαλουδάκι δεν μπορεί να επεξεργαστεί τόσα πολλά υψηλά νοήματα ταυτόχρονα, επιφυλάσσομαι όμως για το μέλλον.

Είναι προφανές όμως ότι 8000 και βάλε συμπολίτες μας (τόσους σταυρούς πήρε), σαφώς ανώτεροι από εμένα συμμερίζονται τις απόψεις της Λιάνας, και πραγματικά θα ήθελα μία μέρα να την δω να κυβερνάει. Να μην ζω σε αυτή τη χώρα βέβαια! Θα ήθελα να την δω πρωθυπουργό, να την δω να πρέπει να κάνει κάτι και όχι μόνο να κριτικάρει και να γαβγίζει στα παράθυρα. Εδώ είδαμε πρωθυπουργούς τα παιδιά, ανίψια, εγγόνια και δισέγγονα αυτών που πριν πολλά πολλά χρόνια ψιλογάμησαν αυτή τη χώρα, και σύντομα θα δούμε και την κόρη του μεγαλύτερου πολιτικού καιροσκόπου της ιστορίας αυτής της χώρας, τη Λιάνα που ήθελε να παίζει πιάνο στον Θείο, να μην δούμε, αμαρτία είναι.

Βέβαια θα μου πείτε για να γίνει η μαντάμ πρωθυπουργός, θα πρέπει να προηγηθεί η επανάστασης, να έχει χυθεί και λιγάκι αιματάκι, να έχει γίνει και κάποιο συστριγκλο γιατί έτσι είναι αυτά τα πράγματα την εξουσία πρέπει να την πάρουμε με αυτούς τους δημοκρατικούς και ανθρωπιστικούς τρόπους, λεει το κομουνιστικό μανιφέστο που για κακή μου τύχη ήταν ένθετο στο ποντίκι της περασμένης πέμπτης, το αγόρασα και το διάβασα!

Τώρα θα μου πείτε τι σκατά με έπιασε σήμερις, μέρα που είναι, και έπαθα «αντικομουνιστική» υστερία. Βλέπετε όποιος κριτικάρει το ΚΚΕ είναι αντικομουνιστής, όπως όποιος κριτικάρει τους εβραίους είναι αντισημιτιστής. Η υστερία της Λιάνας πώς λέγετε;; Μάλλον το γεγονός ότι το πρώτο που άκουσα σήμερα ήταν η τσιρίδα της Κανέλη, αυτό με έκανε αντικομουνίστρια σήμερα, και τι να σας πω ίσως να χαίρομαι για αυτό.

Κατά τα άλλα, καλά, «ήσυχα Μαιρούλα μου τα δικά σου» που λέγαμε και παλιότερα. Θα μας κάνει λεει «πράσινη ανάπτυξη» ο Γιώργος τώρα που βγήκε, εδώ μας έκανε «ήπια προσαρμογή» ο Αλογοσκούφης και δεν πάθαμε τίποτα (αυτός τώρα κάτι έπαθε μιας και δεν βγήκε, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία), το πρασίνισμα θα μας σκιάξει. Ο Αλέξης λεει θα κατέβει στο πεζοδρόμιο, γιατί καλέ λεω εγώ το παιδί, τόσο μικρό στα βάσανα, είναι ανάγκη να κάνει πεζοδρόμιο!! Ας του βρούμε μία δουλειά.

Ο φύρερ και η παρέα του με τα αρχαιοελληνικά ονόματα, θα συγκυβερνήσουν λεει με τον Γιώργο. Και η απορία μου είναι: τους το ζήτησε κανείς;; αυτοί σώνει και ντε να συγκυβερνούνε με όποιον βγαίνει. Δεν θέμε πουλάκι μου, άμε στο καλό, όχι αυτός θα συγκυβερνήσει. Είδε που δεν του βγήκε η συνδιαχείρηση της πολυκατοικίας με τον καταλληλότερο, λεει να δει τι μπορεί να κάνει με τον άλλο τώρα. Δε θέμε λέμεεεε ...

Εμένα βέβαια μου άρεσε εκείνο το παιδί το χαρούμενο, ο οικολόγος, όλο γελάει!! Πως τα καταφέρνει μετά από τόση ποδηλατάδα να γελάει, δεν το χωράει ο νους μου, εγώ με τόσο ποδήλατο θα είχα πέσει λιπόθυμη, ξερή κάτω. Αυτός τώρα ... τι να πω! και τα κιλάκια του τα έχει το παλικάρι. Βέβαια καλά πήγε και αυτός και μπράβο του. Το ότι δεν είναι έτοιμοι οι Έλληνες να καβατζάρουν ένα ποδήλατο και να το παίζουν Σου Ελλεν στο μικρό σπίτι στο λιβάδι, είναι προφανές, αλλά και πάλι μία προσπάθεια έκανε το παιδί, καλά πήγε και την επόμενη θα πάει πολύ καλύτερα και μπράβο τους.

Για τη μεγάλη δημοκρατική παράταξη δεν ξέρω τι να πω. Δεν περίμενα με τίποτα τέτοια διαφορά και τέτοια κατάρρευση! Είναι πολύ μικρό το ποσοστό που πήρανε και δεν πιστεύω ότι αντιπροσωπεύει την πραγματική δύναμη τους. Αντιπροσωπεύει όμως το μέγεθος της απογοήτευσης των οπαδών της. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι όσο πιο ψηλά ανεβάσεις τις προσδοκίες τόσο πάταγο κάνεις όταν πέφτεις. Αυτά τα σεμνά και ταπεινά, αυτές τις μαλακίες με τους νταβατζήδες και τους μπαϊρακτάρηδες τι τις ήθελες πουλάκι μου! Αφού το ασκέρι των κατσαπλιάδων δεν μπορούσες να το μαζέψεις, άλλοι λένε δεν ήθελες, όπως και να είναι το πράγμα, δεν τα κατάφερες. Μας είχες 5,5 χρόνια τώρα να μετράμε ποιος πήρε τα πιο πολλά, ενώ εμείς στεγνώναμε από ρευστό, τι τα θες τα μεγάλα λόγια λοιπόν;;; κράτα μια πισινή, μην είσαι και τόσο σίγουρος για τους ρουσό και τους βουλγαράκιδες που κουβαλάς! Με αυτά και με αυτά είσαι σαν καρπούζι που έπεσε από τον 6ο όροφο και έσκασε με κρότο! Άντε τώρα να μαζέψουν τα κουκούτσια οι άλλοι!

Πάντα βέβαια η δημοκρατική παράταξη όταν «έπεφτε» μετά από τη διακυβέρνησή της (βλέπε το 81, το 93) έπεφτε με θόρυβο, γκνούπ!, ενώ το άλλο το πράσινο, έχει τον τρόπο του, πέφτει ήρεμα, σίγα, κάνει μόνο ένα πλάτς! Τώρα πως τα καταφέρνουν σε 5-6 χρόνια το πολύ, και κάνουν τον λαό να τους στέλνει στο διάολο και να παρακαλάει το Πασοκ να κυβερνήσει, ενώ αντίθετα όταν φεύγουν οι άλλοι μετά από 8-ετίες γίνετε με τέτοιον τρόπο που μέχρι και συγνώμη ζητάμε «μας συγχωρείτε που σας διώχνουμε αλλά να .... λέμε να δοκιμάσουμε και τους άλλους να δούμε τι λένε και αυτοί ...» τι να πω δεν ξέρω! Χρήζει πάντως διερεύνησης, να το ψάξουν τα παλικάρια να δούνε τι δεν κάνουν σωστά. Γιατί προφανώς, και μιας και έχουν αλλάξει αρκετούς καταλληλότερους, δεν είναι μόνο εκεί το πρόβλημα!

Χτες βράδυ εγώ βέβαια, ζούσα για τον ξάδελφο. Τίποτε άλλο δεν ήθελα. Είχα ακούσει ότι ο Ξάδελφος, ο μουσιού Λιαπής, θα έβαζε το μπλέιζερ με τα χρυσά κουμπιά, και θα έβγαινε στο μέγκα, σε κάποιο πάνελ, να μιλήσει. Βουβό είχε μείνει το παιδί, τόσες μέρες, είναι και ο φίλος του Χριστοφοράκος στη στενή, δεν είχε με ποιόν να μιλήσει το πικραμένο. Περίμενα και εγώ να ακούσω την ανάλυσή του. Είχα φίλους σπίτι, και τους είχα εξηγηθεί από νωρίς, ότι θέτε κάντε, αλλά μόλις βγει το παιδί, νεκρική σιγή, κίχ να μην ακούσω! Περίμενα, περίμενα, τίποτα. Δεν βγήκε. Για την ακρίβεια κανείς δεν βγήκε, αλώνιζαν οι Πασόκοι, και εκείνο το χαμένο ο Χατζηδάκης προσπαθούσε να εξηγήσει κάτι, αλλά μάλλον δεν τον άκουγε κανένας. Τώρα γιατί είναι χαμένο ο Υπουργός, θα σας το εξηγήσω άλλη ημέρα. Μέχρι πρόσφατα τον είχα σε εκτίμηση, κατάφερε όμως και αυτός και την τελευταία βδομάδα με έκανε να καταλάβω για το μέγεθός του!

Τέλος πάντων παιδάκια, άντε πάνε και αυτοί. Τώρα που πρασίνισε η χώρα, να δείτε πόσους κοψοχέρηδες θα έχουμε σε 5-6 μήνες, και μετά πάλι ξανά μανά. Με εκείνους τους Δανούς που λέγαμε, που θα τους κάνουμε ένα συμβόλαιο να μας κυβερνάνε ντεεεε, τι έγινε;;; έχουμε κανένα νέο;;;

Η σημερινή συνταγή νομίζω ταιριάζει πολύ στις στιγμές που ζούμε όλοι μας, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης. Ένα καλό μακαρόνι, είναι ότι πρέπει για μία βραδιά φθινοπωρινή με κουβεντούλα και ανάλυση. Η έρημη η καρμπονάρα έχει δεινοπαθήσει στην Ελλάδα, κρέμα γάλακτος, τυριά και μανιτάρια, την κάνουν αγνώριστη και συνήθως άνοστη. Ακολουθεί η πραγματική συνταγή, όπως θα έπρεπε δηλαδή να την κάνουν οι πάντες!

Σπαγγέτι Καρμπονάρα

½ κιλό μακαρόνια νο 630 γραμμάρια βούτυρο2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο125 γραμμάρια μπέικον κομμένο σε μικρά κομμάτια6 κουταλιές της σούπας λευκό κρασί4 κρόκοι αβγών5 κουταλιές της σούπας παρμεζάνα ψιλοτριμμένη 2 κουταλιές της σούπας κεφαλοτύρι επίσης ψιλοτριμμένο1 κουταλιά της σούπας πολύ ψιλοκομμένο μαϊντανό
1 σκελίδα σκόρδο (προαιρετικά)αλάτι, πιπέρι

Σε μικρό τηγανάκι σοτάρουμε το μπέικον χωρίς λάδι ή βούτυρο μέχρι να γίνει τραγανό. Το βγάζουμε σε ένα πιάτο. Βράζουμε τα μακαρόνια, τα σουρώνουμε και κρατάμε στην άκρη 1 νεροπότηρο μακαρονόζουμο. Ρίχνουμε στην κατσαρόλα που έβρασαν τα μακαρόνια το βούτυρο και το λάδι και τα ζεσταίνουμε καλά. Ρίχνουμε και το σκόρδο ολόκλήρο να αρωματίσουμε το βούτυρο. Αφού αρωματιστεί βγάζουμε το σκόρδο και το πετάμε. Αδειάζουμε μέσα στη κατσαρόλα τα μακαρόνια και ανακατεύουμε να βουτυρωθούν καλά. Μέσα σε βαθύ μπολ κτυπάμε τους κρόκους, προσθέτουμε τις 6 κουταλιές κρασί και άλλες 6 κουταλιές μακαρονόζουμο. Ρίχνουμε μέσα στα μακαρόνια το καβουρδισμένο μπέικον και ανακατεύουμε. Ρίχνουμε αμέσως το μίγμα των κρόκων του αβγού και ανακατεύουμε γρήγορα-γρήγορα να μη σφίξει το αβγό, αλλά να δημιουργήσει μια κρεμώδη σάλτσα. Προσθέτουμε τα τριμμένα τυριά, αλατωπιπερώνουμε και ανακατεύουμε για τελευταία φορά. Σερβίρουμε στα πιάτα, πασπαλίζοντας με μαϊντανό.