Καλέσματα

Η μάνα μου, μας έμαθε πολλά πράγματα, ένα από αυτά είναι το σαβούρα βιβρ γύρω από τα καλέσματα. Δεν είμαι σίγουρη ότι αυτό που μας μάθανε είναι το σωστό και το πρέπων, μάλλον παλιομοδίτικο ακούγεται, αλλά αυτό μας έμαθε τι να κάνω τώρα.

«Όταν σας καλούνε κάπου, να ενημερώνετε πάντα για το αν θα πάτε ή όχι και μάλιστα σε εύλογο χρονικό διάστημα, και ποτέ τελευταία στιγμή». Επίσης η μάνα μου θεωρούσε πρέπων την επόμενη μέρα από το κάλεσμα να πάρει τηλέφωνο την οικοδέσποινα και να την ευχαριστήσει για τα όλα, κλπ, κλπ. Έτσι έμαθα, αυτό νομίζω ότι κάνω, σε γενικές γραμμές, όταν με καλούν κάπου δέχομαι ή δεν δέχομαι την ίδια στιγμή, δεν έχω και να το σκεφτώ πολύ άλλωστε, δεν περιμένω καθημερινά προσκλήσεις από τη βασίλισσα της Αγγλίας (η μόνη και καλά πρόσκληση που δεν μπορείς να αρνηθείς, λέμε τώρα) και άρα αν την ώρα που θα με καλέσουν κάπου δεν έχω κάτι άλλο εκείνη τη στιγμή, δέχομαι και λήξης.

Το ότι βέβαια έτσι έμαθα εγώ, δεν σημαίνει τίποτα απολύτως μιας και ο υπόλοιπός κόσμος δεν συμπεριφέρεται έτσι και πολύ καλά κάνει, κατά την γνώμη μου. Κατ’ αρχήν ο περισσότερος κόσμος έχει παιδιά και έτσι το αν θα αποδεχτεί ή όχι μια πρόσκληση αφορά τα παιδιά και μόνο, τη διάθεσή τους, το αν θα γριπιάσουν ή όχι, το αν θα βρούμε μπειμπι σίτερ ή όχι, και άλλα τέτοια και σαφώς δεν αφορά την επιθυμία των γονέων τους. Πέραν όμως των παιδιών, ο περισσότερος κόσμος κανονίζει τη διασκέδασή του, σε διαφορετικό χρονικό ορίζοντα απ’ ότι εγώ. Μου το εξήγησε ο Βαγγέλης στις γιορτές και μάλλον έχει δίκιο.

Εμένα μου αρέσει να προγραμματίζω νωρίς, αηδιαστικά νωρίς θα έλεγα. Είμαι ικανή, ανήμερα το Δεκαπενταύγουστο να κανονίσω το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι. Με το που αλλάζει ο χρόνος σκέφτομαι τις καλοκαιρινές διακοπές, μιας και καθαροδευτέρες και Πάσχα τα κανόνισα τον Οκτώβρη. Έτσι και με τα τραπέζια. Κατ΄ αρχήν θέλω κόσμο σπίτι μου, θέλω να κάνω τραπέζια, μου αρέσει να έρχονται φίλοι σπίτι, όσο πιο συχνά γίνετε. Αλλά επίσης μου αρέσει να κανονίζω από νωρίς τα τραπέζια μου, με αποτέλεσμα να αγχώνω όλο τον κόσμο και από διασκέδαση να καταλήγει άγχος επιπέδου πανελληνίων.

Προσωπικά για να κάνω ένα τραπέζι, ένα κάλεσμα, όπως το θέλω εγώ, χρειάζομαι μία βδομάδα. Πρέπει δηλαδή τη Δευτέρα να ξέρω πόσοι και ποιοι θα έρθουνε, ώστε να φαω δύο απογεύματα να φτιάξω το μενού, κάτι που να είναι καινούργιο και να καλύπτει όλα τα γούστα. Τετάρτη πάω σουπερ μάρκετ για τα ψώνια, Πέμπτη – Παρασκευή μαγειρεύω και Σάββατο βράδυ είμαι έτοιμη. Έτσι το έχω προγραμματίσει η μούρλη έτσι το θέλω! Έχω λοιπόν την «απαίτηση» από την περασμένη βδομάδα να με έχουν όλοι ειδοποιήσει αν θα έρθουν. Αυτό βέβαια ισχύει για ένα απλό κάλεσμα, ένα αγώνα τσάμπιονς λιγκ, για παράδειγμα, όσο πιο επίσημη η περίσταση τόσο πιο νωρίς το κάλεσμα, τόσο πιο νωρίς η ειδοποίηση, για να καταλάβετε.

Ο Βαγγέλης αυτό το ονομάζει, υστερία και μάλλον έχει δίκιο. Δεν μπορείτε να φανταστείτε το πόσο αγχώνομαι όταν δεν ξέρω πόσοι θα έρθουν. Σε αυτή τη περίπτωση είτε μαγειρεύω για όλους όσους κάλεσα, με αποτέλεσμα να περισσεύει φαγητό για όλους τους τροφίμους της Αλικαρνασσού, είτε να μαγειρεύω για τους μισούς με αποτέλεσμα να μην φτάνει το φαγητό και να πεινάει ο κόσμος!!!

Από την άλλη βέβαια οι άνθρωποι έχουν απόλυτο δίκιο, το δικό μου το άγχος θα έχουν, αν τους τη δώσει θα έρθουν αν πάλι βαριούνται δεν θα έρθουν. Εντάξει το καταλαβαίνω αυτό, και έτσι δεν πιέζω τον κόσμο, τον αφήνω να κάνει ότι θέλει, με αποτέλεσμα να μου τα χώνει η Φιφή που της γκρινιάζω, όντας πλέον αγχωμένη. «Παιδάκι μου τους είπες να σου πουν αν θα έρθουν»;;; με ρωτάει. Όταν τις λεω «μα εννοείτε!» εκεί αρχίζει το ψάλσιμο.

Έτσι την έπαθα φέτος την παραμονή της πρωτοχρονιάς. Το συγκεκριμένο τραπέζι είναι πολύ ιδιαίτερο, πρέπει να είναι γκλαμουράτο, πρέπει να έχει γκουρμεδιές, και άλλα τέτοια, άρα μεγαλύτερη η προετοιμασία. Επίσης επειδή είχα καλέσει και κόσμο για μετά την αλλαγή του χρόνου, είχε γίνει ένας ψιλοχαμός ποιοι θα έρθουν πόσοι πριν, πράγμα που με ενδιέφερε άμεσα δηλαδή, πόσοι μετά, πράγμα ψιλοαδιάφορο με την έννοια ότι καλά θα ήταν να ξέρω, αλλά και τελευταία στιγμή να το αποφασίσετε δεν με πειράζει.

Μέχρι την προηγούμενη μέρα είχα «κλείσει» 8 άτομα για το δείπνο. Είχα κανονίσει λοιπόν να κάνω καθιστό τραπέζι, και να σερβίρω λαγό. Τα 8 άτομα έγιναν 14, όπου με το ζόρι στριμωχθήκαμε στο τραπέζι, όπου τελευταία στιγμή έτρεχε η Φιφή να πάρει δωράκια, όπου ο λαγός ήταν χάλια και όπου στην τελική ήταν πάρα πολύ λίγος! Δράμα σας λεω, δράμα! Πρωτοχρονιάτικο δράμα! Καλά περάσαμε βέβαια, αλλά το όλο σέτινγκ ήταν πολύ κατώτερο και της ημέρας και των τραπεζιών που κάνω. Και έτυχε η αποτυχία να είναι στην πιο σημαντική μέρα του χρόνου.

Τέλος πάντων, αυτά είναι τα σοβαρά μου προβλήματα, ξέρω ότι τα θεωρείται αστεία, και σαχλά, και μάλλον είναι. Αλλά αγαπητοί μου, αυτό δεν είναι ευτυχία;;; να αναγκαζόμαστε να ασχολούμαστε με τα σαχλά λόγω έλλειψης σοβαρών!

Αν και τελείωσαν οι γιορτές, έχουμε, Γιάννηδες, Θανάσηδες, Αντώνηδες, ακόμα να χαρούμε. Άρα θέλετε ένα νόστιμο πιάτο για ορεκτικό σε ένα καθιστό τραπέζι.

Χτένια με σάλτσα σαφράν (για 4 άτομα)

16 χτένια, μόνο την ψίχα θα βρείτε νοστιμότατα κατεψυγμένα στα σούπερ μάρκετ
αλεύρι για αλεύρωμα
αλάτι, πιπέρι, ρίγανη, θυμάρι
λίγο λεμονοπίπερο, ή ψιλοκομμένο ξύσμα λεμονιού
2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
χυμό από μισό λεμόνι
ψιλοκομμένος μαιντανός

Σε ένα βαθύ μπολ ανακατεύουμε το αλεύρι, το αλάτι, το πιπέρι, τη ρίγανη, το θυμάρι, το λεμονοπίπερο ή το ξύσμα, και με το μίγμα αλευρώνουμε ελαφρά τα χτένια.

Σε ένα τηγάνι ζεσταίνουμε το λάδι και τηγανίζουμε σε μέτρια φωτιά τα χτένια 4-4 τη φορά ώστε να μην κρυώσει πολύ το λάδι μας. Σερβίρουμε 4 χτένια σε ένα πιάτο και πασπαλίσουμε με τον ψιλοκομμένο μαϊντανό και το λεμόνι.

Για τη σάλτσα σαφράν (πολύ καλή και για γαρίδες)

½ φλιτζάνι πολύ ψιλοκομμένο κρεμμύδι
½ φλιτζάνι λευκό ξηρό κρασί
2 κουταλιές της σούπας κρέμα γάλακτος
3 κουταλιές της σούπας βούτυρο κρύο κομμένο σε μικρά κομματάκια
1 πρέζα ίνες σαφράν
αλάτι, πιπέρι και χυμό λεμονιού

Σε μικρή κατσαρολίτσα για σάλτσες σοτάρετε το κρεμμύδι στο κρασί, μέχρι να στεγνώσει σχεδόν και να μείνει ποσότητα ίση με 3 κουταλιές της σούπας, προσθέστε το σαφράν και τη κρέμα γάλακτος. Ανεβάστε τη φωτιά και προσθέστε σιγά σιγά τα κομματάκια βούτυρο, ανακατεύοντας συνέχεια και βάζοντας το δεύτερο πριν λιώσει τελείως το προηγούμενο. Προσοχή μην αφήσετε το μίγμα να βράσει. Όταν ενσωματωθεί όλο το βούτυρο, κατεβάστε από τη φωτιά προσθέστε αλάτι, πιπέρι και χυμό λεμονιού.

Σερβίρετε σε ένα πιάτο 4 χτένια περιχύστε με λίγη από τη σάλτσα και πασπαλίστε με πολύ ψιλοκομμένο μαϊντανό. Διακοσμήστε με σχινόπρασο.