Σαχλαμάρες

Πρέπει να σας πω τη μαύρη μου αλήθεια. Είναι πολλά χρόνια τώρα που σταμάτησα να βλέπω Λαζόπουλο, έβλεπα παλιά τους Μήτσους και μου άρεσαν αλλά το Τσαντίρι δεν το είδα ποτέ.

Θεωρώ σαχλαμάρες αυτά που λεει, και μου τη δίνει που έναν τύπο σαν αυτόν τον έχουν θεοποιήσει. Να μου πεις πως κρίνεις χωρίς να το δεις. Έτσι είναι, αλλά έχω δει τρέιλερ και δεν μου άρεσαν καθόλου, μα καθόλου λέμε. Δεν γέλασα ρε παιδάκι μου, και αυτόν τον άνθρωπο θα τον δω για να γελάσω, σάτιρα υποτίθεται κάνει, δεν θα τον δω για να ακούσω τις πολιτικές ή τις κοινωνικές του αναλύσεις. Ένας κωμικός είναι και πλάκα κάνει, δεν είναι και τίποτα το ιδιαίτερο. Η πλάκα του όμως δεν μου αρέσει, τη βρίσκω σαχλή και σίγουρα δεν είναι για το δικό μου επίπεδο, όσο ελιτίστικο και να ακούγεται αυτό. Καταθλίβομαι όμως όταν ακούω τα νούμερα που κάνει, το νούμερο, αλλά τι να πει κανείς; Η άποψή μου για αυτόν είναι η χειρότερη δυνατή, και πιστεύω ότι κάποιος τόσο εκτεθειμένος κοινωνικά (έχει τύχη και ξέρω από πρώτο χέρι μερικά πράγματα) δεν μπορεί να είναι στο απυρόβλητο, αλλά και πάλι τι να πει κανείς;; Εμένα η αισθητική του με προσβάλει.

Ένας άλλος μεγάλος καραγκιόζης, αλλά πολύ μεγάλος, είναι ο Ταρζάν ο Τριανταφυλλόπουλος. Δεν είναι όσα ψιθυρίζονται για το ποιόν του, που με κάνουν να τον αντιπαθώ, εξάλλου ψίθυροι είναι, αλλά το επίπεδο της «δημοσιογραφίας του» το ύφος του, η θεματολογία του, η αισθητική του!

Δεν το λεω γιατί θέλω να ξεχωρίζω από τους περισσότερους, το λεω γιατί πραγματικά δεν τους βλέπω, δεν τους παρακολουθώ, ούτε από περιέργεια. Για εμένα και οι δύο μαζί με την κυρία Πάνια αποτελούν τον ορισμό της τρας τιβι. Αλλά τι να πει κανείς;;

Τι περιμένουμε όμως από ένα λαό που είναι έτοιμος να κάνει πόλεμο αν κάποιος ισχυριστεί ότι δεν είναι κατευθείαν απόγονος του Πλάτωνα –τρομάρα μας!- αλλά το 70% των ελλήνων δεν διάβασαν κανένα βιβλίο τον τελευταίο χρόνο (μην νομίζετε ότι το υπόλοιπο 30% ξεστραβώθηκε, κάτι ξεφύλλισε απλά) δεν προλαβαίνουμε λένε οι έρευνες. Να χαζολογάμε με τον Λαζόπουλο και τον Ταρζάν προλαβαίνουμε μία χαρά όμως.

Κάνει κρύο και όταν κάνει κρύο ο κόσμος τρωει σούπες. Υποσχέθηκα στην Εύη να της γράψω καμία σούπα, και έτσι είπα να σας γράφω σήμερα τραχανόσουπα σε δύο παραλαγές. Πρέπει να ξέρετε ότι τα παλιά τα χρόνια που δεν υπήρχαν τα κορνφλέικς και οι άνθρωποι δούλευαν στα χωράφια, το πρωινό αποτελούσε κύριο γεύμα καθώς έπρεπε να πάρει δύναμη ο αγρότης πριν βγει να σκάψει. Επίσης τότε οι αγρότες ήταν αληθινοί όχι όπως τώρα που είναι αγρότες-μάνατζερ των πακιστανών που καλλιεργούν τα χωράφια.

Ένα από τα καλύτερα πρωινά της επαρχίας λοιπόν είναι η τραχανόσουπα, ακόμα και σήμερα. Τη φτιάχνουν με ζωμό από γίδα, και από πάνω τρίβουν μπόλικη φέτα. Πριν κάποια χρόνια είχαμε πάει εκδρομή στα Λαγκάδια της ορεινής Αρκαδίας, υπέροχο χωριό με μία και μοναδική ταβέρνα-πανσιόν. Ξυπνήσαμε το πρωί και κατεβήκαμε να πιούμε ένα καφεδάκι στην ταβέρνα. Χωρίς καν να παραγγείλουμε προσγειώθηκαν οι τραχανόσουπες, με τα κομμάτια φέτας να επιπλέουν, στο τραπέζι.

Προσωπικά βέβαια την προτιμώ αλλιώς την τραχανόσουπα. Παρακάτω σας δίνω τη συνταγή που κάνω εγώ, εύκολα όμως μπορείτε να την παραλλάξετε στην άλλη εκδοχή.

Τραχανόσουπα με μπέικον και αυγό

6 ποτήρια νερό
1 ποτήρι τραχανά ξινό
1 κύβο λαχανικών
3 κουταλιές της σούπας βούτυρο
6 φέτες μπέικον
3 φέτες χωριάτικο ψωμί κομμένο με το χέρι σε μικρές μπουκιές
2 αυγά
αλάτι και πιπέρι και λίγο φρέσκια ρίγανη

Βάζουμε το νερό να βράσει με τον κύβο. Μόλις βράσει το νερό ρίχνουμε τις 2 κουταλιές βούτυρο, λίγο αλάτι και μπόλικο πιπέρι και τον τραχανά. Μαγειρεύουμε ανακατεύοντας συνεχώς για 5 - 10 λεπτά το πολύ μέχρι να χυλώσει ο τραχανάς. Ρίχνουμε μέσα στο τραχανά που κοχλάζει τα 2 αυγά ωμά, όπως κάνουμε για να τα ποσάρουμε, και συνεχίζουμε το βράσιμο και το ανακάτεμα, μέχρι να ψηθούν καλά τα αυγά. Ψιλοκόβουμε το μπέικον και το σοτάρουμε με την μία κουταλιά βούτυρο που περίσσεψε σε ένα τηγάνι μέχρι να γίνει τραγανό. Ρίχνουμε το μπέικον στον τραχανά. Στο βούτυρο που έχουμε σοτάρει το μπέικον τηγανίζουμε τις μπουκίτσες του ψωμιού μέχρι να γίνουν τραγανές. Σερβίρουμε τη τραχανόσουπα πασπαλίζοντας τα πιάτα με την ρίγανη και βάζοντας λίγε μπουκίτσες φρυγανισμένου ψωμιού σε κάθε πιάτο. Αν θέλετε τη παραλλαγή ξεχάστε το μπέικον, τα αυγά και τα ψωμιά, βράστε τον τραχανά (σε ζωμό από γίδα ή σε ζωμό από κύβο) και πασπαλίστε με μπόλικη ψιλοκομμένη φέτα.