Πήγαμε και είδαμε το ΑΒΑΤΑΡ, καλό ήταν, αλλά όχι και κάτι το ιδιαίτερο. Αν ήμουν από τους οπαδούς των βίντεογκέιμς, ίσως και να είχα ενθουσιαστεί περισσότερο, αλλά δεν είμαι.
Επίσης αν ήμουν «διαστημοφρικιό», έβλεπα σε επαναλήψεις τον πόλεμο των άστρων, ονόμαζα το πρώτο μου παιδί Ομπι ουάν κανόμπι, θα είχα τρελαθεί, αλλά δεν είμαι.
Αν ήμουν τρελή οπαδός των κινηματογραφικών εφέ, και ήξερα όλα τα στούντιος του χόλιγουντ που βγάζουν τέτοια, ήξερα απ΄ έξω όλα τα ονόματα των κομπουτεράδων που τα βγάζουν, θα είχα πάθει την πλάκα μου, αλλά δεν είμαι.
Επίσης αν δεν είχα πρόβλημα με τη μέση μου και μου άρεσε να κάθομαι 3 ώρες ακούνητη στα σκοτάδια χωρίς να πρέπει να πάρω 3 νορτζέσικ, θα πέρναγα πολύ ωραία, αλλά δυστυχώς έχω (πρόβλημα με τη μέση).
Χώρια που αν είχα μεγαλύτερη μύτη που θα επέτρεπε στα ειδικά γυαλιά τρισδιάστατης προβολής να στερεωθούν σωστά, χωρίς να πέφτουν και να πρέπει να τα κρατάω, θα ήταν πιο ευχάριστη η βραδινή μου έξοδος, αλλά δεν έχω (Ζέφη και Μιρέλλα μην πάτε ποτέ σε τρισδιάστατη προβολή, τώρα αν όλα τα έργα γίνουν έτσι, τι να πω ή θα μεγαλώσετε τη μύτη σας, ή αποχαιρετήστε το σινεμά που χάνεται)!!
Τι άλλο να σας πω! ένα χαζοχαρούμενο ταινιάκι ήταν, μία παραλλαγή της ποκαχόντας, με εξωγήινους όμως. Μηνύματα;; ναι βέβαια είχε, παιδαριώδη για εμένα, αλλά ναι υπήρχαν. Δεν ξεχνάω ότι το έργο φτιάχτηκε για την τεράστια αγορά της Αμερικής όχι για τα δικά μου γούστα. Άρα και τα μηνύματα στον άδειο εγκέφαλο του μέσου αμερικανού απευθύνονται όχι στον βαρύ δικό μου εγκέφαλο (καλά είμαι μετριόφρων!). Τέλος πάντων για να μην νομίζετε ότι σας λεω ιστορίες, τα μηνύματα ήταν πολύ βαθιά και ήταν τα εξής δύο, α) η αγάπη είναι παντοδύναμη και β) η φύση είναι η ζωή μας και μπορεί να μας εκδικηθεί. Να σας το πω πιο απλά ... σε γλώσσα Μπούς δηλαδή αγάπη=καλό πράγμα, καταστροφή της φύσης=κακό πράγμα. Για τέτοια μηνύματα μιλάμε!
Για την ακρίβεια το έργο αυτό είναι ένα καλοφτιαγμένο κινούμενο σχέδιο. Αυτή την εικόνα σου δίνει. Είναι απίθανα τα εφέ, βέβαια, τα χρώματα, οι εικόνες, πολύ πολύ όμορφα, και πάρα πολύ αληθοφανή. Βέβαια αυτά τα 3-μετρα μπλέ «πλάσματα» με τις ραβδώσεις, τα κίτρινα μάτια, τη μακριά ουρά, τα Νάαβι, μόνο όμορφα δεν είναι. Χώρια που η γλώσσα τους μου έφερνε τη Φιλανδική. Εμένα οι άνθρωποι μου αρέσουν περισσότερο τι να σας πω. Και αυτός ο πρωταγωνιστής είναι πολύ πιο όμορφος με την ανθρώπινη μορφή του, αν και παράλυτος, παρά ως Αβαταρ. Αλλά πάλι απόψεις είναι αυτές.
Ένα άλλο ζήτημα για μένα ήταν ότι είναι 3 ώρες έργο. Υπάρχει λόγος να είναι 3 ώρες;; Οχι να μου πείτε κύριε Κάμερον, γιατί το κάνατε 3 ώρες, μιας και ιδιαίτερη πλοκή δεν υπάρχει και τέλος πάντων υπάρχουν αρκετά 10-λεπτά που δεν ακούγεται λέξη στο έργο, παρά κάτι τεράστια κακάσχημα πουλιά που τα καβαλάνε γαλαζοπράσινες σκουλικαντέρες κυνηγάνε άλλα πουλιά, ομοίως άσχημα.
Τέλος πάντων, μπορεί αυτό το είδος της ταινίας-κινούμενο σχέδιο, να είναι το μέλλον, αλλά αυτές οι ταινίες κοστίζουν πολλά εκατομμύρια, έχουν και θα συνεχίσουν να έχουν παιδαριώδη σενάρια, έχουν και θα συνεχίσουν να έχουν προφανή μηνύματα, θα συνεχίζουν να απευθύνονται σε παιδιά, και ναι μεν θα πηγαίνω τις Κυριακές τα απογεύματα να τις βλέπω, αλλά οι αγαπημένες μου θα είναι πάντα οι ταινίες χαμηλού προϋπολογισμού που φτιάχνουν ταλαντούχοι σκηνοθέτες από χώρες που δεν φημίζονται για τον κινηματογράφο τους, και που θα έχουν κάτι παραπάνω να μου πουν από τα προφανή, ή που θα αγγίζουν τον πραγματικό μου κόσμο και όχι αυτό του 2154 στην εξωτική Πανδώρα. Σε αυτές της ταινίες θα χαλαλίζω τα Σαββατόβραδα μου, αν καταλαβαίνετε τη διαφορά.
Φαγάκια!! Σε μία παλιότερη ανάρτηση, σας είχα γράψει ότι είχα φαει στο σπίτι του φίλου μου του Βασίλη ένα πάρα πολύ νόστιμο χούμους από αρακά. Δεν το είχε βέβαια φτιάξει ο Βασίλης που μπορεί να ξέρει να κόβει καταπληκτικά τις τούρτες που κάποιος άλλος έχει φτιάξει, και να έχει μία πραγματικά μεγάλη κουζίνα στο σπίτι του, να μαγειρεύει όμως δεν ξέρει το παλικάρι. Έχει όμως ικανότατη αδελφούλα που είχε φτιάξει και το συγκεκριμένο χούμους. Τώρα που βρήκα τη συνταγή, λεω να σας τη πω να τη φτιάξετε σε κάποιο από τα μασκέ πάρτυ που θα οργανώσετε τις επόμενες 4 βδομάδες!!!
Χούμους αρακά
250 γραμμάρια αρακά κατεψυγμένο
4 κουταλιές της σούπας ταχίνι
1 σκελίδα σκόρδο
χυμό από 1 λεμόνι
6 κουταλιές της σούπας λάδι
1 κουταλάκι του γλυκού ξερό δυόσμο ή 1 κουταλιά της σούπας φρέσκο ψιλοκομμένο
2 κουταλάκια του γλυκού κύμινο
αλάτι και πιπέρι
Βράζετε τον αρακά σε αλατισμένο νερό για 10 λεπτά. Στραγγίζουμε και ξεπλένουμε με κρύο νερό (από το ψυγείο) αν θέλουμε να διατηρήσει το πράσινο ζωηρό χρώμα που έχει. Στη συνέχεια το βάζουμε στο μπλέντερ και προσθέτοντας τα υπόλοιπα υλικά πολτοποιούμε, μέχρι να γίνει μία πηχτή κρέμα. Διορθώνουμε τη γεύση προσθέτοντας αλάτι, ή λεμόνι (αν το θέλουμε πιο ξινό) ή λάδι αν παραείναι ξινό!! Ταιριάζει πολύ με ζεστές πίτες αραβικές, με κριτσίνια ή και με καροτάκια σαν ντιπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου