Τετάρτη 14 Μαΐου 2008

Περιοδικά

Ποτέ μου δεν αγόραζα γυναικεία περιοδικά. Πιο μικρή, ήμουνα φανατική του Κωστόπουλου και έτσι έχω σχεδόν όλα τα ΚΛΙΚ και ΝΙΤΡΟ, αλλά εδώ και χρόνια ξεπέρασα τη φάση τα «100 πράγματα που πρέπει να κάνετε μέχρι τα 30 σας» (μάλλον γιατί πέρασα και τα 30 και δεν έκανα ούτε το 1/5 αυτών) και πλέον δεν χρειάζομαι τέτοιου είδους συμβουλές.

Τη Κυριακή όμως έπεσε στα χέρια μου ένα γυναικείο περιοδικό που ήταν ένθετο σε εφημερίδα. Ήταν πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού μέχρι χτες το βράδυ που μη έχοντας τι να κάνω το ξεφύλλισα (δύο πράγματα μπορείς να κάνεις με αυτά τα περιοδικά, να τα πετάξεις και να τα ξεφυλλίσεις).

Οι δέκα πρώτες σελίδες ήταν διαφημίσεις άχρηστων προϊόντων. Παντελώς άχρηστων!! Κρέμες και άλλες αηδίες που δεν ξέρω πραγματικά ποιόν πείθουν. Είμαι 1,55 και 79 κιλά, αν βάλω αυτή την κρέμα για 2 εβδομάδες, λένε, θα γίνω 1,80 και 49 κιλά. Δεν είμαστε με τα καλά μας!!

Το προσπερνάω όμως γιατί είμαι σίγουρη ότι πολλές Ελληνίδες αν και δεν πιστεύουν αυτές τις βλακείες, αν και δεν πρόκειται ποτέ να αγοράσουν αυτές τις τσάντες και τα παπούτσια που κοστίζουν – όλα – πάνω από 1000 ευρώ, τους αρέσει το όνειρο, η εικόνα, άρα πάμε παρακάτω.

Προσπερνάμε και τα φωτορεπορτάζ, που λένε που πήγε και τι έκανε ο τάδε και ο δείνα απίθανος τύπος - παντελώς - άγνωστος σε εμένα, και φτάνουμε στα σοβαρά άρθρα! Πρώτος τίτλος, «ένας gay gay κόσμος – που πήγανε οι άνδρες και πήρανε και το make up μας». Τώρα τι να της πεις της κυρίας αρθρογράφου, ότι αν γυρνάει στα club των προηγούμενων φωτορεπορτάζ, δεν πρόκειται να βρει κάτι σε άνδρα εκεί; άστο καλύτερα, πάμε παρακάτω.

Δεύτερο άρθρο και ο λόγος που αποφάσισα να γράψω για αυτά τα περιοδικά. «Να΄ ναι καλά η πρώην, πες κι ένα ευχαριστώ σ΄ εκείνη που μόχθησε για να στον εκπαιδεύσει» ο υπότιτλος ήταν «Ο άντρας-τρόπαιο αποτελεί το αποτέλεσμα των προσπαθειών όλων των προηγούμενων γυναικών του». ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑ ΜΑΣ!!!! Ο άντρας τρόπαιο;;;; να τον εκπαιδεύσει;;;; τι πράγματα είναι αυτά;; ποια ανεγκέφαλη τα διαβάζει, και πιστεύει για τον εαυτό της ότι είναι τόσο μα τόσο ανώτερη από τον «άντρα» που τον παίρνει τρόπαιο μετά από μάχη και τον εκπαιδεύει κιόλας;

Μην με παρεξηγείτε, δεν μιλάω φεμινιστικά, εξάλλου το κίνημα του φεμινισμού στον δυτικό κόσμο έπαιξε τον ρόλο του και πλέον στην δικά μου τη γενιά δεν έχει καμία δουλειά. Μιλάω καθαρά ανθρώπινα. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί που τους αρέσει να διαβάζουν ότι άλλοι άνθρωποι – δικοί τους άνθρωποι – είναι τρόπαια που χρειάζονται εκπαίδευση!!

Δεν ξέρω αν τα ανδρικά περιοδικά έχουν τέτοια άρθρα. Δεν ξέρω και κανένα που να διαβάζει ανδρικά περιοδικά άλλωστε. Αλλά πραγματικά απορώ τόσο πολύ που θα πάω να αγοράσω ένα και θα σας πω.

Λοιπόν το συμπέρασμα που βγάζω από αυτή την ιστορία, είναι ότι δεν πρέπει να απορούμε με αυτά που γίνονται γύρω μας, γιατί τα κάνουν αυτοί οι άνθρωποι που διαβάζουν για τρόπαια και εκπαιδεύσεις. Και επίσης, το γνωστό που έχουμε πει τόσες φορές, Η ΒΛΑΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΗΤΗ. Αλλά τώρα τελευταία, νομίζω ότι η βλακεία μεγαλώνει, γι΄ αυτό και γράφονται βιβλία για αυτήν, μάλλον το ανθρώπινο είδος εκφυλίζετε, δεν ξέρω τι να πω;;

Χτες βράδυ ενώ έτρωγα της φακές μου, λιμπίσθηκα μακαρόνια. Έχω καιρό να φαω, λόγω τις διαβολεμένης δίαιτας. Θυμήθηκα λοιπόν ότι πριν κανα χρόνο είχα φτιάξει καταπληκτικές κυπριακές ραβιόλες, και είπα να ψάξω να βρω τη συνταγή και να σας τη γράψω γιατί πραγματικά είναι άπαιχτο φαγάκι. Αν και πρέπει να φτιάξεις ζυμάρι και άρα να κάνει μία κουζίνα κόσοβο, αξίζει τον κόπο γιατί δεν είναι καθόλου δύσκολο.

Κυπριακές Ραβιόλες (για 6 άτομα περίπου)

½ κιλο αλεύρι σκληρό
150 γρ. χαλούμι τριμμένο
3 αυγά μέτρια
1 φλιτζανάκι δυόσμο ψιλοκομμένο
αλάτι και πιπέρι
λάδι (αν τις τηγανίσετε)
ζωμό (αν τις βράσετε)

Ανακατεύετε το χαλούμι με τον δυόσμο, τα αυγά και το πιπέρι. Ετοιμάστε σε ένα μπολ, το ζυμάρι, ανακατεύοντας το αλεύρι, το αλάτι και χλιαρό νερό. Ρίχνετε το νερό λίγο λίγο και ζυμώνετε μέχρι να γίνει μία ζύμη, μαλακή που να ξεκολλάει από τα τοιχώματα του μπολ. Αλευρώστε τον πάγκο της κουζίνας σας, και ανοίξτε τη ζύμη σε λεπτό φύλλο. Εδώ θέλετε λεπτό πλάστη, σαν αυτό που χρησιμοποιούμε για τα φύλλα. Δεν χρειάζεται να είναι πάρα πολύ λεπτό το φύλλο, όσο είναι το πάχος των λαζανιών για παράδειγμα. Με ένα ποτήρι, ή κουπ πατ, κόβετε ροδέλες 4-5 εκατοστά. Αν θέλετε τις ραβιόλες μεγαλύτερες ή αν βαριέστε, κάντε τις ροδέλες μεγαλύτερες, δεν κολλάμε σε τέτοια. Σε κάθε ροδέλα βάλτε μικρή ποσότητα από την γέμιση ώστε να μπορέσετε να διπλώσετε την ραβιόλα και να την κλείσετε, χωρίς να σας χύνετε η γέμιση. Με το δάχτυλό σας βρέξτε λίγο την περιφέρεια της ροδέλας, διπλώστε και κολλήστε τις άκρες όπως κάνουμε τα τυροπιτάκια. Αφήστε τις 15 λεπτά να στεγνώσουν και μετά ή της τηγανίζετε και τις κάνετε ωραία τυροπιτάκια, ή τις βράζετε για λίγα λεπτά σε ζωμό κρέατος. Οι βραστές είναι καταπληκτικές, και μπορείτε να τις σερβίρετε με λίγο από τον ζωμό (1-2 κουταλιές ανά πιάτο) λίγο βούτυρο γάλακτος, και τριμμένη κεφαλογραβιέρα ή χαλούμι από πάνω. Τρώγονται βέβαια χωρίς σάλτσα, μιας και από μόνες τους έχουν πολύ γεμάτη γεύση. Δεν θέλουν πολύ βράσιμο ίσα-ίσα να πήξει το αυγό, και τις βγάζετε με τρυπητή κουτάλα. Τις έχω σερβίρει βέβαια ως πρώτο πιάτο σε τραπέζι και άρεσε τόσο πολύ που κανένας δεν ήθελε να προχωρήσουμε στο 2ο πιάτο, ζήταγαν περίσσευμα ραβιόλες.

Φιλάκια

Δεν υπάρχουν σχόλια: